Nieuw-Guinea
sambalans uit
importeert
Nederland
Nederlanders hebben
ftiaar één doel sparen
PAS
feör0
VRAAG
DAT DE HM?
BURROUGHS-MAN
PFLIMLIN ANTWOORDT
GENERAAL DE GAULLE
Niet alle leraren
tegen Mammoetwet
Geen gezelligheidsleven in
ambtenarenstad Hollandia
GEWENST:
PARADOXALE TOESTANDEN
SftS1 „™?L een heel be-
„WARFFUM 22.05.62knappe
opdracJitfilm van Van Gasteren
1ST
1972 weer een
tw»Morwde
Burroughs
Hartig commentaar op adres van
andere organisaties
C.a.o. zeevaart
goedgekeurd
Overgangsregeling
broodverkoop
IdüdMa
Kleine federatie
in West-Indië
ÜPtil
vatlstaan
twee ton kobalt
auto gestolen
te»
SS° L?a
W* «Fr****
Boete voor Kamerlid:
sloot niet voldoende
schoongemaakt
Kritiek op bouwbeleid
van regering
Sint Bonaventurakritiseert bezwaarschrift
Uitbreiding aantal
ivederverkopers
Barbados en zeven
kleine eilanden
Kraamverzorgsters
willen maandsalaris
iS?NlEUWE DAGBLAD
DINSDAG 22 MEI 1962
an onze correspondent)
bnc]ia LANDlA, mei In Hol-
v°°r ls sinds kort een bedrijf
^eUbe]e Vervaardiging van rotan
de
gevestigd, dat luistert
i een U naarn „De Pionier". Het
fïieubpi^rdig bedrijfje, dat keurige
edgPna6S kevert. En het ver-
kier n, baarbij is dat terwijl
Mnke] biollandia praktisch alie
vanjvA en bedrijven in handen
dit ajt derlanders of Chinezen zijn,
Nee pns wordt gedreven door
NpoG;i.apoea's- Maar die twee
s hebben hun opleiding
'1 Nea°ri de afgelopen drie jaar
^Peldn and (in Noordwolde en
Vin!rn' „?enoten en de rotan
Nf ft ee zi;1 werken hebben zij
federlDS .^'dens hun verblijf in
aangekocht... En dat
el Wat'Lakassar, dat hier toch
r?tan p. chter bij ligt, de mooiste
hch cGGPr°duceerd wordt die men
s da han en de meubelna-
kelen arff. meubelen maken, meu-
*11,
r van die rotan de fraaist
Nederland eigenlijk
v *e"t als „import". Het B
esta^/'beeld van de paradoxale
Ont^ den •«- •-
die in Nieuw-Guinea
jnH" z«n door de afsnijding
jierw, ^esië. Een voorbeeld dat
!e br0;^ met talloze valt uit
V- den:
Prettig
Doodse stad
de Europeanen
^uinea zijn voor hun dage-
op import aangewe-
deel
die grotendeels uit
hf sOort terwW dezelfde
en Lp fike produkten goedko-
!.en 2oi,/ter.in Indonesië te krij-
^r zÜn als die verbinding
heffend Ve.rl3roken was. Heel
i hï o bijvoorbeeld wel dat
k's de r--n H°JJandia jn de win
f 'ads Nsttafelprodukten (sam
%ieu. eN-) van een bekende
ln Baarn te koop ziet
De orgineie foto-pocket over
woonmeubeien van vandaag. De moderne lijn.
(A,,Jeressante artikelen, meer dan 100 foto's, tekeningen en
S nge|) 9even een beeld van hedendaags wonen. En voor de
lucntige noot: geestige cartoons en amusante verhalen! Medewerkenden
o.a. Mies Bouwman, Bibeb, Frits Muller, Eddy Posthuma
de Boer, Paul Huf, Ede«Spier (arch.), Jan Versnel.
Christian Oerlemans. j?|||
PAST U
«Mg,
ff"1" '■""«Hm
Aannemers- en Patroonsbond
DRY
IN 3 MAANDEN STEEG HET VERMOGEN
MEER DAN IN GEHEEL 1961
Vraagt ons kwartaalbericht
DE NEDERLANDSCHE FONDSEN MIJ."NEFO" N.V.
Herengracht 436, Amsterdam (C.)
'v
(Vj
is
2 1
die
(„De Pionier" betekent een beschei
den begin daar verandering in te
brengen) en zoveel andere dingen
meer. Er is een beperkte collectie
plaatselijk geteelde groenten en fruit
te koop (in Merauke waar van ouds
her een Indonesische nederzetting zit,
is het aantal verkrijgbare groente
en fruitsoorten dank zij deze nijvere
lieden veel groter), men kan natuur
lijk brood krijgen, en voor de rest
bestaat het menu dus uit allerlei din
gen, die in potjes, flesjes en blikjes
hier worden ingevoerd, in een vol
doende rijk assortiment overigens.
Ook textiel en leerwaren bestaan ge
heel uit import.
De Nederlanders zelf zijn hier we
zeiden het in een vorig artikel al
overigens voor een goed deel ook im
port uit Nederland. Alleen een deel van
hen is afkomstig uit Indonesië, of heeft
daar een tijd gezeten. Dat zjjn uiter
aard degenen, die het meest terugver
langen naar de enorme gevarieerdheid
van het menu daar, naar de goede be
leefde Indonesische bedienden ook (de
in de stad werkende Papoea's blijven
daar nog ver bij achter) en naar de
enorme genoeglijkheid, die het leven
zowel in het voormalige Nederlands-
Indië als in het latere Indonesië altijd
heeft gekenmerkt.
dat blijft, ook al hebben velen van
degenen, die nu in Nieuw-Guinea zit
ten vroeger in Indonesië gewoond.
Er is één heel opvallend verschil tus
sen de Nederlanders hier en die in In
donesië vroeger. Die „Indonesische"
Nederlanders probeerden te genieten
van het land waar zij woonden en van
het leven in het algemeen. Zij hielden
van hun natje en hun droogje en zij
waren dol op gezelligheid. Op Nieuw-
Guinea daarentegen leiden (we had
den bijna geschreven: lijden) de mees
ten een steriel bestaan, een bestaan,
waarbij men zich afsluit voor het land,
waarin men leeft (en waarvan men in
Hollandia trouwens ook nauwelijks een
idee kan krijgen) en voor het gezellig-
heidsleyen. Bij vele Nederlanders hier
overheerst één ideaal: zoveel mogelijk
overhouden. Er wordt gespaard en be
zuinigd om nog meer te sparen. En
hoe nuttig bezitsvorming ook mag zijn:
hier wordt deze soms tot exces.
•jit
in
jf.Miadm?°.r de Nederlanders in Hol-
SüïÜ" Wat i" hel-mgrijke mate „im-
tan r, do ?e<Pot schaft: de rijst, de
kil?26 ana de melk in hlik en
6rlanrt Pr<>dukten komen uit
u- evenals de huisinrichting
Is het leven in Hollandia en el
ders op Nieuw-Guinea dan minder
prettig? Het antwoord op die vraag is
een persoonlijke kwestie. Er vallen bij
voorbeeld wel degelijk ook voordelen
te noemen wat het leven in Nieuw-
Guinea betreft als men dat met In
donesië (laten we zeggen: het Indone
sië van enkele jaren geleden toen er
nog flink wat Nederlanders zaten) ver
gelijkt: de royale verkrijgbaarheid van
importgoederen bijvoorbeeld, de voort
durende goederenvoorziening zonderstag-
Kenmerkend voor Hollandia is dan
ook de doodsheid van de stad. De wei
nige restaurants hebben nauwelijks be
zoekers, de bar van het plaatselijke
hotel is meestal leeg, alleen in de
Jachtclub gaat nog iets om, maar
naast niemand is er lid van: in In
donesië daarentegen was zo'n lidmaat
schap van de plaatselijke sociëteit go
woon een sociale verplichting. En nog
maals: waar zit hem dat nu in? Goed,
het komt doordat de mensen hier het
sparen doen prevaleren boven de gezel
ligheid. Maar waarom? Omdat het hier
een aflopende zaak is? Dat was het in
Indonesië ook. Omdat het hier haast
allemaal ambtenaren zijn met maar
een enkele particulier ertussen? Dat is
een nare veronderstelling. Nee,' de
hoofdreden is waarschijnlijk dat men
Indonesië niet gekend heeft, het ook
niet wil kennen, zich ervan distan
tieert en maar vooral elke keer be
toogt dat Nieuw-Guinea „anders" is.
Ja, anders, omdat men het anders
maakt. Java was ook anders dan Su
matra en Atjeh was anders dan de
Minahasa. En als men daaraan denkt
'3 Nieuw-Guinea echt zo „anders" niet,
Maar is het dan zo dat de Neder
landers hier werkelijk zo weinig ani
mo hebben voor hun werk en zo wei
nig vertrouwen in de toekomst? Voor
(Advertentie)
de PasToe-foto-pocket '62, slechts één gulden
Een attentie voor verloving en verjaardag.
Briefkaart adresseren aan
PasToe, Rotsoord3, Utrecht
Afd. 8. Td.
a: Eén gulden extra post
zegels bijplakken, of
b: Eén gulden gireren op
postgiro 51638 van PasToe,
Utrecht. (Naam en adres dui
delijk vermelden. U ontvangt
de pocket per post.)
-2 mei In de nacht van
2oiulaK zijn hier 170 vaten
alt
jN uit een vrachtwagen.
Z°U Uit Kalclenkr'chen naar
\vÏ0U do ,^Vort'en vervoerd; vandaar
e Scheep, --—is naar r ïnianu worden
lading vertegenwoordig-
t)e !'arde van twee ton.
?Oor t, 1|»*WM10C uaiiicic ge*
{Stew®* vrii g was door 3e douane
4fif,ahcl v gegeven voor vervoer in
NJ' ihét d a!k Was t'aar ree<*s Se-
<le ladii
lng naar Finland worden
was zaterdag op het
Dë'Yo^'iKehlse barrière" ge-
,'«M' met ,aa qoax- ibbus ge-
s hun bedoeling, dat de ver-
krijig"TaPieren maandagaochten
hid
^hin' hie"'f j>ersonee( van lie vervoers-
kriii?" t'aPieren maandagaochten
,aSav0l?a om dan verder te rijden,
R> hetNontdekte een van
VrJ a. J.'et persan ooi „on 6.
B-aen;uat doV"?"5 °P weS was baar
?°ek v,fn j was verdwenen. Het
o aekft onT1 .e recherche heeft inmi
Nt>'a^P°ring van de - lege -
ht de a,-®? Verder tast men
v cefstal nog in het duister.
hol VVel|ng(
*Uat het
22 mei
Naar het
h. k.1. ^ei'ngelichte kringen ver
voornemen in 1972
®^ïi
loh ehtoon .Rrote internationale tuin-
hit v. hing in ons land te hou-
^eu.Vasto °ri,emen heeft reeds tame-
V haar Vorm -
•hl^hto maken. Aangezien deze
X^i«k v Den Haag in 1972 ver-
Atn '"'Iftj, °^e ruimte zullen kun-
S S!(an de gedachten uit naar
6 tin esPrekingen in oriënte-
U dienaangaande reeds ge-
haar "rm aangenomen. Men
een geschikte gelegenheid
dan'Jonsteliing nog groter en
au. t laatste „Floriade" in
h,
'Advertentie)
DRU-centrifuge
4 kg
naties, de vaste prijzen. Het leven wordt
er beslist eenvoudiger door. Maar we
hadden het over prettig...
Wie terugdenkt aan de genoeglijk
heid, de gezelligheid van het bestaan
van de Nederlanders in Indonesië zal
over het algemeen zeggen, dat Nieuw-
Guinea daar ver bij achter blijft, en
daarbij in het bijzonder de typische
ambtenarenstad Hollandia. In kleine
re plaatsen als Manokwari en Merau
ke is de sfeer alweer heel wat pret
tiger, meer ouderwets Indisch zouden
we bijna zeggen. Maar hoe komt dat
nu? Het is natuurlijk niet alleen een
kwestie van import of lokaal gepro
duceerde produkten, van beter of
slechter personeel. Het verschil zit
dieper. Het is een verschil in men
taliteit tussen de Nederlanders als
groep dan altijd die nu in Nieuw-
Guinea wonen en degenen, die vroe
ger in Indonesië zaten. Een verschil,
een belangrijk deel van het ambtena
rendom hier in Hollandia geldt dat in
derdaad. Gelukkig zijn er ook anderen:
mensen die hun werk met enthousias
me verrichten en genieten van dit land
en van de hun gegeven kans hier iets
tot stand te brengen. Mer vindt ze óók
in Hollandia, men vindt ze vooral op
de buitenposten. Hoe de toekomst van
Nieuw-Guinea ook zal worden, hun
werk in de afgelopen twaalf jaar zal
zeker niet vergeefs grweest zijn. De
anderen, de echte dorre, pottende amb
tenaren zijn niet meer dan de assisten
ten van deze pioniers. Pioniers, die
ervoor zorgen, dat er hier tenminste
toch nog wat of liever: hee' wat
wordt verricht. Daarmee treden zij dan
in de voetsporen van degenen die vroe
ger in Indonesië wat presteerden, al
zullen ze claar misschien zelden of nooit
aan denken. En zij zijn de enigen die
nog wat leven brengen in de doodse
samenleving hier.
(Van onze filmredacteur)
AMSTERDAM, 22 mei De cineast
Louis A. van Gasteren, wiens vrne
scheppingsdrang resulteerde in een
meesterwerkje als Het huis", heeft
van de PTT opdracht gekregen een film-
oje te maken over de volledige automa
tisering van het Nederlandse telefoon
net, die met de inschakeling van de cen
trale Warffum in het automatische net
haar beslag kreeg. Op zich een belang
rijk technisch, maar weinig visuele mo
gelijkheden biedend evenement.
Dat een filmer, die achter de tech
niek de mens zoekt en die met ziin
beelden het maatschappelijke belang dat
door de technische apparatuur wordt ge
diend, weet te vangen, niettemin bevre
digend resultaat kan bereiken, bewijst
„Warffum 22.05.62", een zwart-wit film
pje met een vertoningsduur van 29 mi
nuten dat gisteren door Van Gasteren
aan zijn medewerkers en de pers werd
vertoond en dat vanavond in het NTS-
programma op het televisiescherm komt.
Terecht heeft Van Gasteren, die in
zijn inleiding tot de film opmerkt dat
voor het publiek, de telefoongebruiker,
slechts de gevolgen van de automati
sering belangrijk zijn, zich dan ook be
perkt tot het waarnemen van een aantal
burgers wier telefonades tot bepaalde
handelingen en gebeurtenissen leiden:
de banketbakkersvftiuw in Maastricht
die vergeefs h^ar nichtje in Bilt-
hoven poogt te bereiken, het ingrijpen
van de storingsmonteur, de onderwijze
res die haar collega in het ziekenhuis
opbelt, dé kraamverpleegster in Tiel
die een ingenieur bij de Deltawerken
meedeelt dat hij vader is geworden, de
journalist die eerst door tussenkomst
van een telefoniste en vervolgens auto
matisch uit Warffum zijn krant opbelt.
Aldus weeft Van Gasteren, die waar
schijnlijk met het oog op de televisie
vertoning veel met close-ups en weinig
met totalen werkte, met zijn beelden
een patroon van het maatschappeliike
leven dat niet alleen om de belangrijke
rol van de. telefoon voldoet aan de eisen
van zijn opdrachtgever, maar waarnaar
(Advertentie)
Op elk moment een juiste
kennis van uw voorraden en wat
er van die voorraden écht
beschikbaar is.
EgagjFBH
Hoofdkantoor: Leidseplein 5 Amsterdam
Verkoopkantoren: Amsterdam (tel. 82082)
- Den Haag (tel. 336469) - Rotterdam (tel.
120182) - Den Bosch (tel. 30567) - Utrecht
(tel. 25436) - Arnhem (tel. 30265) - Gro
ningen (tel. 26283).
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS, 22 mei Een in Annemasse
fehouden congres van de afdeling Ilante
avoye van de Bepublikeinse Volks
beweging (MBP) heeft de heer Pierre
Pflimlin de gelegenheid aan de hand
gedaan generaal De Gaulle uitvoerig
van antwoord te dienen op diens jongste
openbare aanprijzing van het „Europa
der Vaderlanden" (of van de regerin
gen) en zijn verwerping van liet supra
nationale „Europa van de integratio-
nistische dromers". Zoals men weet
heeft deze bijzonder onverzoenlijke en
sarcastisch ingeklede herbevestiging
van een overigens bekend standpunt van
generaal De Gaulle het heengaan ver
oorzaakt van de vijf MBP-ministers uit
de regering. De door de heer Pflimlin
gehouden uiteenzettingen waren voor
naam van stijl en geheel gespeend van
persoonlijke rancune, maar de spreker
liet zich toch niet de kans ontgaan sar
casmen met sarcasmen te beantwoor
den.
Het ging, aldus de heer Pflimlin,
om een meningsverschil dat beter ver
meden had kunnen worden, dat door
de controverse in nevelen gehuld was
geraakt en derhalve opheldering be
hoefde. Allereerst moet het, volgens
'Pflimlin, een reden tot vei-heugenis
zijn, dat generaal De Gaulle de for
mule „Europa der Vaderlanden" niet
voor z(jn rekening had genomen (ter
persconferentie heeft de generaal in
derdaad verklaard dat deze uitdruk
king niet van hem afkomstig is en dat
hij haar zelfs nooit heeft gebruikt).
Men beweert, aldus Pflimlin, dat de
voorstanders van de Europese integra
tie aanvaarden of zelfs wensen, dat ,,de
vaderlanden" ontbonden worden of sa
mensmelten. Niets is echter meer be
zijden de waarheid. Juist opdat ons va
derland kan leven en gedijen, geloven
wij dat het nodig is het te integreren in
een meer omvattende gemeenschap. Ge
neraal De Gaulle heeft nu de formule
„Europa der staten" voorgesteld, welis
waar een duidelijker formule, maar
evenmin voldoende om van Europa een
levende werkelijkheid te maken. Zij be
tekent de handhaving van Europa in de
toestand van fragmentering, die het ge
volg is van de wisselvalligheden van het
verleden. Ieder volk zou daarbij opge
sloten blijven binnen de grenzen, die
men wel „de littekens der geschiedenis"
heeft genoemd- Daartegenover stellen
de voorstanders van Europese politieke
integratie een werkelijke Europese vol
kerengemeenschap voor, waarin de vol
ken met ai hun levende krachten deel
kunnen nemen aan het gemeenschaps
leven.
Het gaat hierbij niet aldus vervolgde
Pflimlin, om een doctrinair dispuut zon
der praktische gevolgen en zonder rea
liteit. Het „Europa der staten", dat
kenner) wij allang. Het brengt ons terug
in de negentiende eeuw bij het Congres
van Wenen en het „Europees Concert
waarover men sprak in de tijd van onze
groot-ouders. „Het Concert duurde tot
het ogenblik waarop de musici elkaar
met hun instrumenten om de oren
sloegen." Men moet derhalve naar iets
anders zoeken. Op economisch gebied
is reeds het „Europa der zes" meer dan
een simpel naast elkaar plaatsen van
staten. liet succes van de gemeenschap
pelijke markt, waarin de regerinfeen
weliswaar een verdienstelijk aandeel
hebben, maar waartoe vooral de ge
meenschapsorganen ruimschoots hebben
bijgedragen, toont op in het oog sprin
gende wijze de doeltreffendheid aan van
de nieuwe communeautaire opvattingen.
Voor wat betreft de stichting van een
ware politieke gemeenschap achtte ove
rigens ook de heer Pflimlin bij wijze van
voorbereiding een overgangsperiode van
intergouvernementele samenvyerking re
delijk. Maar wat is het essentiële ken
merk van een gemeenschap, waarin
onderscheidt deze zich van een simpele
samenvoeging van staten? Door het
zoeken naar verzoening tussen tegen
gestelde standpunten, de uitwerking van
eervolle compromissen en uiteindelijk
door het feit dat een al dan niet gekwa
lificeerde meerderheid (tweederde of
drievierde) de knopen doorhakt en be
slist. Door voor de politieke unie voor
altijd, en niet slechts voor de duur van
de eerste etappe, meerderheidsbeslis
singen uit te sluiten, belet generaal De
Gaulle het boompje een boom te worden.
In het vervolg van zijn constructieve
uiteenzetting bracht Pflimlin het door
De Gaulle tot de aanhangers van de
supranationale gedachte gerichte verwijt
ter sprake als zouden zij de Europese
volken willen onderwerpen aan een
buiten-Europese „federateur", duidelijk
gezegd: de Verenigde Staten. Een even
ongerechtvaardigd als onverwacht ver
wijt. aldus Pflimlin. Want is het niet
zonneklaar, dat Europa des te meer
kans maakt op een behandeling als
partner naar wie men luistert en die
men eerbiedigt naarmate zijn eenheid
krachtiger wordt aaneengesmeed?
Tot besluit verklaarde de heer Pflim
lin, dat de redenen die de Republikeinse
Volksbeweging hebben bewogen de re
gering te verlaten van fundamentele
betekenis zijn. Niettemin zal de MBP
niets doen wat een nationale situatie,
die toch reeds van een dramatische
broosheid is (Algerije), nog zou kunnen
verergeren. De partij zal zich onthouden
van iedere obstructie, iedere stelsel
matige oppositie.
Uit deze laatste aankondiging mag
men concluderen, dat de dagen van
generaal De Gaulles regering-Pompidou,.
die in de Nationale Vergadering niet
genoeg heeft aan de stemmen van de
Unie van de Nieuwe Republiek de
UNR bezet 201 van de in totaal 545
zetels niet op zo korte termijn geteld
lijken als men na het heengaan van de
MRP-ministers veelal aannam. Maar
het feit blijft, dat de stemming b\j de
„rechts onafhankelijken" verre van on
verdeeld willig is en in hoeverre bij de
Republikeinse Volksbeweging in voor
komende gevallen de parlementariërs
bereid zullen zijn de leiding te volgen,
staat ook nog te bezien. De MRP heeft
55 zetels en de „rechts onafhankelijken"
hebben er 123.
De cameraman Ton Le Fèvre in de cen
trale van het telefoondistrict te Utrecht
aan het werk voor de film „Warffum
22.05.62" van Louis A. van Gasteren.
men ook met belangstelling kijkt. Een
met wat al te grote nadruk vooral in
het begin gesproken commentaar,
een niet altijd synchroon geluid en dia
logen die soms moeilijk zjjn te verstaan
een chronisch euvel in Nederlandse
films kennelijk doen aan de algemene
gunstige indruk weinig afbreuk.
ARNHEM, 22 mei Wegens het niet
schoonmaken van een sloot, zoals wordt
voorgeschreven in de bepalingen van
het bolderdistrict Lek en Linge, is een
52-jarige landbouwer uit Buren, lid van
de Tweede Kamer en van de staten
van Gelderland, voor de KVP, gisteren
hier door de rechtbank veroordeeld tot
een geldboete van vijftig gulden of tien
dagen hechtenis. De eis van de offi
cier luidde twee weken geleden 75 gul
den boete of vijftien dagen hechtenis. De
Tielse kantonrechter had het Kamerlid
veroordeeld tot eon geldboete van elf
gulden, waardoor het hem mogelijk was
in hoger beroep te gaan. Voor de recht
bank hield hij staande, dat het slootje,
van zeer secundaire betekenis, naar z'ijn
mening wel voldoende was geschoond
Getuigen-deskundigen zeiden dat niet
was voldaan aan de bepalingen van het
polderreglement.
(Advertentie)
Verhoog Uw persoonlijkheid
Een Zwitsers topproduct
NIJMEGEN, 22 mei In de van
morgen in de stadsschouwburg begon
nen vergadering van de Nederlandse
Katholieke Aannemers- en Patroons
bond heeft de voorzitter van die bond,
de heer J. P. A. Nelissen, aangedrongen
op meer medezeggenschap van de
werknemers in het bouwbedrijf en op
de spoedige totstandkoming van een
permanent overlegorgaan tussen werk
gevers en werknemers, zodanig dat het
bouwbedrijf ais een sterke, georgani
seerde eenheid naar buiten kan optre
den. De bondsvoorzitter uitte kritiek op
het bouwbeleid van de regering en het
streven van de B.N.A. om te komen tot
een arehitectenwet. Tenslotte wees de
heer Nelissen nog op de noodzaak om
op korte termijn tot een uniforme, lan
delijke aanbestedingsregeling te komen.
(Van onze onderwijsredacteur)
DEN HAAG, 21 mei Het laatst
verschenen nummer van het week
blad „Sint Bonaventura" bevat een har
tig commentaar op de wijze, waarop
vier van de vijf lerarenorganisaties ten
strijde zün getrokken tegen de Mam
moetwet.
De bedoelde organisaties hebben kort
voor de openbare behandeling van de
Mammoetwet een adres aan de Twee
de Kamer gericht waarin ernstige kri
tiek werd geuit op de considerans van
het wetsontwerp tot regeling van het
voortgezet onderwijs, op de door mr.
Cals gegeven omschrijving van de over
heidstaak met betrekking tot de ont
wikkeling van het onderwijs, op 's mi
nisters uitwerking van de paciffcatiege-
dachte en op de instelling van maat
schappelijke organen. Het bezwaar
schrift was niet mede-ondertekend door
het bestuur van de katholieke leraren
vereniging.
D3 redactie-secretaris van „Sint Bo
naventura", drs. G. Verhaak, betreurt
het, dat de andere lerarenorganisaties
meenden zonder meer een streep te
moeten halen door alles, wat aan nieu
we mogelijkheden in de Mammoetwet
werd aangeboden. Bovendien is men
onelegant te werk gegaan: onder het
mom van een pleidooi voor onderwijs
kundige belangen heeft men een poli
tiek doel trachten te bereiken, name
lijk absolute verwerping van het wets
ontwerp.
Buitenstaanders nebben de indruk ge
kregen, dat het adres de mening van
alle lerarenorganisaties weergeeft; zij
vragen zich dan ook af hoe een minis
ter toch zo eigenzinnig of dom kon zijn
in de piste te treden met een Mam
moet, waartegen alle leraren felle be
zwaren hadden.
Het Benaventura-artikel geeft ech
ter- duidelijk blijk van een andere ge
zindheid ten opzichte van de Mam
moetwet. Drs. Verhaak noemt de mo
tivering in het adres der vier lera
renorganisaties zeer eenzijdig. Zonder
op andere zienswijzen In te gaan, zon
der het verweer tegen het ingenomen
standpunt dat de minister reeds meer
dan eens ten beste heeft gegeven ook
maar in het geding Le betrekken, heb
ben de vier organisaties gemeend te
kunnen volstaan met nun eigen denk
wijze te spuien. Men kan respect heb
ben voor de handigheid, de consequen
tie en de listigheid, waarmee het stuk
werd opgesteld, doch anderzijds stoort
het gemis aan iedere poging om een
andere gedichtengang na te denken,
om zich in andere opvattingen te ver
diepen.
Drs. Verhaak merkt op, dat ook in
het Kamerdebat door diversen riet met
kracht van argumenten is gestreden,
maar veeleer met de verfoeilijke wa
penen van doorgedreven negativisme,
scepticisme, indifferentisme en criticis-
me. Het wantrouwen en de achterdocht,
de vooroordelen en de ongecontroleer
de of oncontroleerbare standpunten na
men in de Kamerdebatten een zo grote
plaats in, dat men zich toch wel af
vraagt of de Tweede Kamer wel door
drongen is van de ernst van de situatie
op onderwijskundig terrein en of wel
allerwegen de noodzakelijke vaste wil
aanwezig is om tot vernieuwing te ko
men. Er schijnt bij vele geachte af
gevaardigden als het ware een onwil
te bestaan om de minister, die een bij
zonder krachtig en goed gedocumen
teerd betoog ter verdediging gevoerd
heeft, ook maar een duimbreed gronds
toe te geven, aldus het weekblad „Sint
Bonaventura".
(Advertentie)
DEN HAAG, 22 mei. Van de zijde
van de Raad van Bestuur voor de Zee
vaart is medegedeeld, dat men bericht
ontvangen heeft, dat het College van
Rijksbemiddelaars de wijzigingen in de
c.a.o. voor zeevarenden, zoals die door
partijen waren overeengekomen heeft
goedgekeurd. Het college heeft daarbij
het advies van de Stichting van den
Arbeid gevolgd.
Partijen bij de onderhandelingen wa
ren de Raad van Bestuur voor de Zee
vaart enerzijds en de Centrale van zee
varenden ter Koopvaardij en Visserij en
twee confessionele bonden anderzijds.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 22 mei Bj) de Tweede
Kamer is een wetsontwerp „Over
gangsregeling inzake wederverkoop
van brood" ingediend. Met deze rege
ling wil de regering voorkomen, dat
na het vervallen van het „Erkennings
reglement wederverkopers bakkersar
tikelen" een plotselinge uitbreiding van
het aantal verkooppunten van brood
zal ontstaan.
In de memorie van toelichting op het
ontwerp merken de staatssecretaris
van Economische Zaken en de minister
van Landbouw op, dat het zonder meer
vervallen van het erkenningsreglement
tot gevolg zou hebben, dat vele levens
middelenondernemingen met name
het kruideniersbedrijï tot de verkoop
van brood zouden overgaan. Het zonder
meer wegvallen van het erkennings
reglement zou volgens de memorie van
toelichting ook tot gevolg hebben, dat
door de verkoop van brood in andere
levensmiddelenbedrtjven de bedrijfs
resultaten van de broodbakkersonder
nemingen plotseling zouden worden
aangetast. Het ingediende wetsontwerp
heeft dan ook tot strekking de brood
bakkersondernemingen in de gelegen
heid te stellen zich aan te passen aan
de situatie, die zal ontstaan als
het vestigingsbesluit levensmiddelenbe-
drijven 1961 ook voor de wederverkoop
van brood zijn volledige werking heeft.
Het zonder meer vervallen van het
erkenningsreglement zou volgens de be
windslieden dit aanpassingsproces ern
stig verstoren. Een overgangsperiode
van vijf jaar wordt voldoende geacht
om het gewenste resultaat te bereiken.
Zodra de voorgestelde overgangs
regeling kracht van wet zal hebben ge
kregen, zal het, zo wordt opgemerkt,
reeds dadelijk voor iedere levensmidde
lenondernemer mogeljjk zijn klein-,
rogge-, krenten- en rozijnenbrood te
verkopen. Verder zullen levensmidde
lenwinkels, gelegen op een plaats, waar
de gelegenheid om brood te kopen on
voldoende is, in aanmerking kunnen
komen voor een vergunning terstond
brood te gaan verkopen en als weder
verkoper op te treden.
IPruebe y
compare! proef
en vergelijk...
en ook U zult in
BOBADILLA
de perfecte
Sherry vinden,.
«IMPORTEURS
JACOBUS BOF.LKn)
Advertentie
LONDEN, 22 mei (ANP, Btr.)
Over de stichting van een nieuwe fe
deratie vah eilanden in het Brits-Cari-
bische gebied is gisteren principiële
overeenstemming bereikt tussen de En
gelse regering en de besturen van deze
eilanden. Gedelegeerden van deze
eilandgebieden op een conferentie in
Londen hebben dit meegedeeld. De
eilanden zjjn Barbados en zeven kleine
re beneden- en bovenwindse Engelse
eilanden.
Als er geen kink in de kabel komt,
zal tegen net eind van dit jaar de fe
deratie van de „kleine acht" oprijzen
uit de wrakstukken van de oorspronke
lijke Westindische Federatie. De ont
binding daarvan was onvermijdelijk.
Toen de twee grote eilanden Jamaica
en Trinidad besloten uit de federatie
te treden en gingen streven naar onaf
hankelijkheid.
(Van onze Haagse redactie)
SCHEVENINGEN, 22 mei - Op de
jaarvergadering van de Nederlandse
Katholieke Bond van Kraamverzorg-
sters hebben gisteren de leden in het
Kurhaus baar wensen omtrent baar sa
laris vastgelegd in een telegram aan
ministe* van Sociale Zaken en
Volksgezondheid. Het telegram werd
ook ondertekend door de Nederlandse
Kond van Kraamverzorgsters, waarvan
den ver^a(^er*n8' bywoon-
De heer J. Ots, secretaris-penning
meester van de katholieke bond, deelde
mee, dat na vier jaar van besprekin
gen nu een rapport in zicht is, waarin
op een voor de kraamverzorgsters be
vredigende wijze wordt voorgesteld één
federatie te vormen van de katholieke
bonden van verplegenden, verzorgenden
en assistenten. Sprekende over de be
loning van de kraamverzorgsters ge
bruikte de heer Ots bewoordingen als
„in het hoekje getrapt". Hij noemde de
toestand zo ernstig, dat staken eigen
lijk nodig zou zjjn. Het woord „staken"
nam hij echter niet in de mond, om
dat de kraamverzorgsters uit de aard
van hun beroep hiertoe wel nooit zullen
overgaan.
Er bestaat geen afdoende regeling
van de salariëring van kraamverzorg
sters. Meestal worden zij per dag uit
betaald. De bonden willen deze wijze
van betaling veranderd zien in een
maandsalaris. Bovendien is het een
wens ook de wachtdagen uitbetaald te
krjjgen, omdat de kraamverzorgsters
dan geen beschikking hebben over hun
tijd. Ook een verzekering tegen werke
loosheid achten de kraamverzorgsters
nodig.
