VLUCHT DER HONDERDDUIZENDEN
Brug van vliegtuigen en schepen
tussen Algerije en Marseille
Reeds 1,5 miljoen voo.
koninklij ke j eugd eentn
1
Aandeelhouders in rubber-fusie
uiten kritiek op omwisselingskoers
HEVEA in beginsel akkoord
van Ierland
iar nu is er een luchtbrug ingesteld
.'fits'211 tussen Marseille en Al-
Vrouwelijke
politiecommissaris
in de hoofdstad?
Echt geld regent
neer in Haarlem
u
het nieuwe dagbl
een tweede
Om het groene kaartje
Het laatst de loop
plank op...
r
Vierentachtig schepen
Unieke benoeming
Bejaarde verliezer
krijgt biljetten terug
VREDESTEIN
pessimistisch
niet
K.V.P.-standpunt
inzake Spanje
DINSDAG 26 JUNI 1962
PAGINA 5
Beloofde Land
Algerije, dat
«arde dreigt te
EXODUS.
De
een land
worden
Maar niet naar
tienduizenden, die
de verschroeide
bijna
een
va n
i n een
een vader of zelfs
over
'een
'ranse, Spaanse
afstammelingen
haaste vlucht verlaten, met achterlating van
schier alles, wat ze bezitten, vinden
frankrijk, al zijn ze burgers er van,
11 Uuw vaderland, zoals de joden dit in Israël
hebben opgebouwd. Ze gaan er in de massa
onder, in bet Frankrijk, dat velen hunner
o immer hebben gezien, waar de meesten
hunner geen familie hebben en dat hen min
°f meer als vreemdelingen beschouwt. Want
heel wat hunner zijn van F
of Italiaanse afkomst of zijn
v»n mensen van allerlei naties, die zich
gedurende meer dan een eeuw in bet veel
belovende Algerije vestigden, waar een groot
«antal een goed bestaan opbouwde. Ze zijn
*Ui vrijwel tot de bedelstaf gebracht. Het zijn
tevens niet de welgestelden, voor wie de
Uucht uit de bel van een verscheurd land
thans de enige uilkomst lijkt. Ze moeten vaak
hun weinige bezit verkopen, hun kostbaar
heden tegen spotprijzen overdoen, om het
Passagegeld van Algiers naar Marseille te
hunnen betalen, voor zich en hun soms groot
Be schrijnende ellende dezer vluchtelinen is
Wanklank in de zonnevreugde van de Rivièra.
a<xnschouwden we de aankomst van een trein
zes, zeven kinderen. Menigmaal is
moeder of een schoonmoeder bij,
een stokoude grootvader.
Ze willen hem niet achterlaten, ofschoon de
grijsaard vaak nieteens begrijpt, waarom bij
bet huis verlaten moet, eens door hem in het
binnenland, waar hij de woestijn ontginde,
niet eigen banden gebouwd In Marseille
komen ze elke dag bij duizenden aan, soms
tienduizenden Hier bevinden zich de
eerste, primitief ingerichte ontvangkampen,
waar wordt nagegaan, naar welke streek ze
bet beste doorgezonden kunnen worden. Van
Marseille uit vertrekken de treinen en auto
bussen vol „repatriés', de gerepatrieerden van
bet stuk Frankrijk in Noord-Afrika, waar de
inheemse bevolking nu zelf bet beft in
banden gaat nemen, naar alle richtingen. En,
al brengt de vlucht naar Frankrijk niet de
verwachte uitkomst, de stroom wordt steeds
groter, de vloed van de wanhopigen, wier
geloof in welke verzekeringen en waarborgen
ook door de harde werkelijkheid, waarvoor
ze gesteld werden, volkomen gesthokt is en
die zelfs wantrouwend staan tegenover de
hulpvaardigheid, welke hun in het „moeder-
land door goedwillenden
geboden
wordt.
een
Met
met
ontzaglijke
eigen ogen
repatriés"
van een
°P hel station te Nice, waar tegelijkertijd de stoelen fleurig
Ultgedosle toeristen hun vakantie tegemoet gingen. Deze
"rcpatriés'\ wie de kommer, de vermoeidheid en de wanhoop
°P hun gezicht te lezen vielen, kwamen inmiddels hij
Weersgesteldheid aan, welke hen tenminste herinnerde aan
Zn zonnig Algerije. Enkele dagen tevoren sneeuwde het
1,1 Marseille en weken lang is er telkens een triestekille
regen gevallen, die het reeds grote aantal zieken onder hen
"og deed toenemen. Nice heeft van de
een
hun
nog
te Parijs
Pparacht gekregen, niet minder dan twintigduizend gerepa-
tr'eerden onder te brengen en in zijn economische leven op
U nemen. En er is thans een wijdvertakte organisatie, geru~
gesteund door lal van verenigingen op religieus, sociaal
rl'uritatief terrein, welke voor het eerste contact van de
vluchtelingen met hun nieuwe omgeving zorgen, het mogelijk
""'den, dal ze zich althans enigszins „lliuis
verzorgd voelen
en
en minstens
UV Ve'
"i
r:
li'
F
r.
th
Advertentie
-kr"?e Wet
I
I
LOOSDUINEN, ARNHEM,
juni. Zoals te verwachten viel,
is zowel tijdens de jaarvergadering
van Vrcdestein als tijdens die van
de Vereenigde Nederlandsche
Rubberfabrieken uitvoerig gespro
ken over het samengaan van beide
ondernemingen.
Het bestuur van de Ver. Neder
landsche Rubberfabriek (Hevea)
zal aan Vredestein mededelen, dat
de aandeelhouders in beginsel ak
koord gaan met de fusie van beide
vennootschappen. Maar in de jaar
vergadering is tot uiting gekomen,
dat men de omwisselingskoers
voor aandeelhouders Hevea niet
gunstig vindt. Enige aandeelhou
ders wezen het bestuur erop, dat
de omwisselingskoers beneden de
beurskoers van de aandelen ligt,
terwijl anderen bij berekening van
de intrinsieke waarde van de bei
de aandelen ook op een hoger bod
laadden gerekend
Vreselijke ellende van nieuwe exodus
iet
gezi n
er not
van
in
Ze moesten achter het prikkeldraad
blijven. De luidspreker verkondigde
geen plaats meer aan boord. Wachten
tot volgende afvaart.
(Van onze Utrechtse redacteur) .Zilveren Schor aan het Voersc Me
SOESTDIJK, 26 juni Ten paleize vlak bij Arnemuiden op Walcheren i
zijn gisteren nadere mededelingen ge- midden in een ruilverkavelingsgebi
daan over de verwezenlijking van het ligt, zodat er kans is op goede toegan
initiatief van het koninklijk paar om wegen. Beide terreinen mot de daar
twee jeugdcentra te stichten, waartoe de in te richten jeugdcentra, waarvoor kl
gelden zullen dienen door het Neder- ne paviljoens gebouwd worden "s t
landse volk als geschenk voor het zilve- mers en 's winters in gebruik spo
ren huwelijksfeest bijeengebracht. i velden aangelegd, komen in beheer
Er is thans een bedrag van ruim
miljoen gulden bij elkaar, doch nog
steeds druppelen giften binnen.
Zoals men weet hebben koningin Julia
na en prins Bernhard voor het beoog
de doel reeds twee terreinen beschik
baar gesteld: de Hunneschans, een ty
pisch Veluws
gelijknamige natuurmonument achter
het Uddelermeer ter grootte van vier
hectare en een iets groter terrein, het
heeft maanden geduurd, alvorens
fcA? organisatie op gang was. In den
Shine is er van regeringswege slechts
6
Ivej
5(. lnig gedaan om de vluchtelingen-
iiti°°m op te vangen. Men was te Parijs
j "l6rs de mening toegedaan, dat
etl enkele aanleiding tot vluchten
De
actie van de
er
Stf, euvele aaiiieiuing tol viucnteri be-
- :,hd. De O.A.S. had haar verschrikke
lijk»
hi, actie van de verschroeide aarde
J> niet ontketend.
leek, alsof de burgerij veilig zou
na de me* de FX'N- bereikte over-
Sest bovendien, het waren de wel-
ajj jolden, die het eerst kwamen en niet
in Algerije, doch tevens in Frank-
hw bezittingen en familie hadden, en
te 'bgrnaal Fransen van geboorte wa-
,,va\ Ze keerden inderdaad naar hun
tot teru2- Soms om te wachten
er betere tij den voor Algerij e zouden
«Sa ken' om er weer aan het werk te
ï,n Onder hen bevonden zich ook ve-
Qeï'V°°r w'c bet in hoofdzaak de be-
it] 'hg was vrouw en kinderen zo lang
Op',; ®'ligheid te brengen. Ze deelden het
"tisme van Parijs.
'ijd't, Has n°g verleden jaar om deze
teijjjbct geval, toen we hier in Nice et-
Algerijnen ons hoorden verzekc-
"1 ft ''a^ zc spoedig naar Algiers, Oran
°ne zout,en terugkeren. Over het al-
4e|j®en waren het handelsmensen, ste-
"gen, voor wje Algerije kennelijk een
CtatjVele mogelijkheden was, om een lu-
beroep uit te oefenen. Ze be-
blagb^'dcn het verblijf in de stad der
?1$ i11®11 als een welkome afleiding,
^luj1 soort rustkuur, zelfs als een va-
bun door de omstandigheden op
eigen.
en dertig grotere en kleinere sche-
].*lcie aronder ehkele speciaal ingescha-
;'ik j bassagiersboten, varen onophoude-
ph A6" en weer. De vliegtuigen voe-
Seliit- vlucbtelingen met een honderd
Jk aan, de schepen vervoeren er
1 ,!?,GGr dar> duizend, tot op hun dek-
S Afgestopt. De reis duurt ongeveer
V^fifs etl een nacbt. Honderden vrijwil-
ufiru.- v®ricnen In Marseille hun mede-
Ui* 5 I'D de ontscheping. Het Rode
fi "hers staan vooral de alleenreizen-
vele katholieke organisaties, o.a.
res voor ingericht. Wanneer de vluchte
lingen uit Algiers vertrokken zijn
honderden komen met kleine scheep
jes uit andere havensteden begint het
moeilijkste werk in Frankrijk. De staats
secretaris heeft zojuist de wenselijk
heid bepleit van de bouw van 40.000 wo
ningen voor gerepatrieerden. Het zal
nog wel enige tijd een vrome wens blij
ven wegens de kosten en de bouwmoge
lijkheden. En het lijkt een druppel in
de oceaan.
Al is dan in Algiers moeilijk werk
verricht, nl. orde te brengen in de
massa vluchtelingen, hun verhalen ma
ken ons duidelijk hoezeer alleen al het
vertrek uit het land der verschroeide
aarde een beproeving voor hen was. Ein
deloze dagen en uren, wachtend op het
verkrijgen van de groene kaart, het
veilofpasje, om Algerije te verlaten.
Daarna de verbeten strijd voor een passa
gebiljet, waarbij de contante betaling
waarlijk niet beslissend is... Bij dui
zenden verdringen de mensen zich bij en
in de loodsen op de kade waarlangs
een schip vertrekklaar ligt. Met gerust
stellende verklaringen door luidsprekers
proberen de scheepsofficieren de wach
tenden kalm te houden. Men heeft volg
nummers uitgedeeld. Doch er worden
fouten gemaakt. Het komt voor dat de
eersten de laatsten zijn, om aan boord te
gaan. Men kan zich voorstellen, welke
tonelen zich er dan afspelen onder men
sen, reeds volkomen uit hun even
wicht gebracht door het verlies van een
vader of zoon, omgekomen bij een schiet
partij of een aanslag met kneedbommen
of achtervolgd door bedreigingen van
weerwraak, gekweld door bekommer
nis om hen, die moesten achterblijven
We hoorden het verhaal van de man,
die het laatst de loopplank op mocht.
Reeds had het vertreksignaal weerklon
ken. Toen verscheen er een grote auto
bus op de kade. Een officier gaf de
kapitein orders, de inzittenden aan boord
te nemen. Indien er geen plaats was.
moest hij maar een aantal burgers aan
wal zetten. In de autobus bevond zich
een groep „harki's". Muzulmanse solda
ten in Franse dienst met hun gezinnen.
Ze kwamen uit het binnenland, waar ter
roristen van het F.L.N. hen reeds nadden
belaagd. Ze waren ten dode gedoemd.
Hoe eerder, weg uit Algerije, des te
beter
Men kan z,ich de ontzetting indenken,
die de passagiers beving. Eindelijk
waren ze dan in veiligheid, meenden ze.
Wie zou er van boord gezet worden? De
laatste man stond niet ver van de reeds
opgetrokken loopplank Deze werd
weer neergelaten. De „harki's" stort
ten zich erop, vrouwen en kinderen mee
slepend. Dat was zijn geiuk en dat van
een aantal anderen. De Mohammedaan
se soldaten baanden zich een weg door
de ook op de dekgang staande passa
giers. Teneinde raad liet de kapitein
de loopplank weer ophalen en het schip
maakte zich van de wal los. Was de
zeerob werkelijk teneinde raad of sprak
zijn hart, ondanks alles wat hij iedere
dag op zijn schip, de „Cité d'Oran"
meemaakt, hetwelk hij voor zichzelf in
„Exodus" heeft omgedoopt.
een stichting die wordt bijgestaan do
een. commissie van advies. De leden v
beide organen worden morgen m t
paleis door de koningin en de prins gei
stalleerd.
Waar het hier werk voor de jeugd fc
treft, werd bepaald dat het bestuur v
gebied grenzend aan het de stichting uitsluitend zal bestaan uit p<
SQnen benecjen de veertig jaar. Voorz
ter is pater W. A. M. Al ting von Geus.
OFM uit Maastricht, terwijl als voorz.
ter van de commissie van advies, war
in prinses Beatrix en prinses Irene z
ting hebben, mr. M. B. v. d. Werk. ki
j derrechter te Utrecht, optreedt. Mr, v
j Werk en pater Alting von Geusau he
ben een nadere uiteenzetting gegeven.
Men wil komen tot een ontmoetii
van jongeren in de leeftijd van tien t
dertig jaar (het accent zal liggen
1425 jaar), onverschillig van well
politieke of levensbeschouwelijke ricl
ting, waarbij ook te rekenen geestek;
of lichamelijk gehandicapten. Op e:
perimentele basis zak men daarbij ?e|
ken naar nieuwe ontmoetingsmogehj)
heden, die kunnen liggen in de spo
het Zilveren Schor leent zich hijzoj
der voor watersport gemeenschaj
pelijk spel, muziek, uitingen van bee
dende kunst, enz,
I'
1/
r'
Een foto, het dierbaarste bezit van een
vluchtelinge. Ze was onderwijzeres op
een school van inlanders;
Men houdt er hier in Frankrijk bij de
bevoegde autoriteiten steeds meer reke
ning mee, dat het in Algerije steeds
meer een ware uittocht van de daar
gevestigde Fransen zal worden. In het
begin van deze maand kwamen er
in Marseille aan boord van vier sche
pen 5.000 te gelijk aan. nu zijn het
er soms 10.000, zoals gezegd. Niet alleen
in de haven van Algiers, doch tevens in
die van Oran, Bone en enkele kleine
havens wordt al het mogelijke gedaan,
om degenen, die weg willen zo snel mo
gelijk te helpen. Men wil het zover bren
gen, dat tegen het einde van deze maand
vierentachtig schepen geregelde verbin
dingen met Marseille, Toulon en enkele
kleinere havens aan de zuidkust van
Frankrijk zullen gaan onderhouden, als
het ware dag- en nachtdiensten, terwijl
ook het vervoer door de lucht, steeds
meer zal worden opgevoerd. Terwijl in
mei 43.484 personen uit Algerije vlogen,
hoopt men deze maand 86.000 personen
hiertoe in staat te stellen. In Oran ston
den in het begin van de maand driedui
zend personen ingeschreven, voor wie
het onmogelijk was gebleken naar Al
giers te reizen. Ze moeten van Oran
uit verscheept worden.
De Exodus is een eindeloze opeenvol
ging van trieste verhalen. Van de man,
voor wie Algerije niet alleen zijn geboor
teland was, maar waar sinds 1830 zijn
voorouders gewerkt hebben, toen de
eerste kolonisten zich er vestigden. Hij
verloor bij een kneedbomaanslag zijn
vrouw en kinderen, tevens zijn vertrou
wen in het land, dat zijn vaderland was.
Dan is er de alleenstaande vierentachtig-
jarige vrouw, die zomaar tegen haar zin
door een goedwillende mee naar het
schip genomen werd en-slechts mompelt
dat ze terug zal keren Ook is er de
jongen van zestien jaar, die zijn ouders
bij een moordpartij verloor, het lyceum
waar hij ter school ging, in vlammen zag
opgaan en nu naar een hem totaal on
bekend familielid gaat. Hij staat eenzaam
temidden van de andere passagiers, te
gen de verliansing geleund, Marcel en
ziet door zijn tranen heen nauwelijks het
onvergetelijke panorama, dat Algiers
zijn geboortestad oplevert
Och. een eindeloze reeks. Als b.v. het
verhaal van de vissers van Bou Haroum.
Deze Europese vissers woonden in een
havenstadje tussen de Mohammedanen.
Ze waren reeds herhaaldelijk met de
dood bedreigd. Ze konden niet anders,
dan het besluit nemen, met hun notedop-
jes weg te varen. De enkele andere
Europanen in het stadje sloten zich bij
hen aan. Vijf dagen achtereen voeren ze
bij uiterst slecht weer langs de Noord
kust van Afrika, langs Spaans-Marokko
en langs de Spaanse kust. Nergens moch
ten ze aan wal. Alleen in Barcelona wer
den ze even in de haven toegelaten.
Daarna moesten ze verder, naar Mar
seille. Onderweg raakte door de tegen
wind hun benzine op. Gelukkig ontmoet
ten ze een Frans oorlogsschip, dat hen
hielp. Nu willen ze zich ergens langs de
Rivièra vestigen en hopen, dat hun
Franse collega's hen in hun midden zul-
v^enUWen met dun kinderen bij. De
,.*h blners halen de schamele bagage
ly^öst d en brengen haar naar de ge-
'satieaande bussen en treinen. De orga-
-ih Nli'u evenweI niet altijd even voor-
Vr'fir Fl' ontbreekt nogal het een en
t "(g»San' Urenlang moeten de vluch-
hf wachten tot ze weten, waarheen
Ai ov 11 worden gestuurd hetgeen
x'tt. „;erigens in menig geval weinig
ar"t ze kennen Frankrijk im-
u de't! Is dit nu Frankrijk? vra-
I hei. .hinderen in Marseille
&e'aat Parijs opgerichte staatssecre-
k"$ Vnv°or dc „repatriés" staat overi-
jy,0r een bijna bovenmenselijke
tjd nori-n deett zoveel vervoersgelegen-
V ^ran S' Belangrijke onderdelen van
leger moeten volgens de over-
t met het FX N" uit Algerije j
bi aai Vtruggetrokken. Mannen en ma-!
l.fit i„'. Het Vreemdelingenlegioen kan
Uahger
wet bepaalt,
tav,""' 111 Algerije blijven. Ofschoon
wL'zelf gestationeerd.
dat het niet in
UV' Wnwj scaiauuaeerd. mag wor-
U'den er reeds verblijven in hot
Toulon liggende Hye-1
abelachtige
modellen
in goud,
zilver en
b orloges
moor niet duurder
len opnemen hen en zovele andere
vissers van Algerije
Dit opnemen in de gemeenschap, het
is een der grootste moeilijkheden, waar
mede de autoriteiten te kampen heb
ben. Het merendeel der repatriërenden
heeft geen vak beoefend, kan dus niet
in technische beroepen terecht en een
aanzienlijk percentage is vrijwel on
geschoold. Aan dergelijke werkkrach
ten bestaat in Frankrijk weinig behoef
te. Het valt de blanke Algerijnen ook
niet mee, zich aan de samenleving aan
te passen. Ze worden, zoveel mogelijk
over het land verspreid. Een aantal
bevindt zich reeds in Noord-Frankrijk
maar kan het er moeilijk wennen. De
meesten willen in het zuiden blijven,
waar evenwel nauwelijks plaats voor
hen is.,.. Voorts willen vele Fransen
van de gelegenheid profiteren, met Al
gerijnen goedkope werkkrachten, voor
al vrouwelijke, te bekomen. En.
lang niet overal worden de Algerijnen
als volwaardige Fransen beschouwd..
Hier in Nice heeft de bisschop een
oproep tot zijn diocesanen gericht en in
het bijzonder de „Secours catholique"
ingeschakeld, teneinde de grote nood
enigszins te lenigen en er voor te
zorgen, dat de repatrianten een voor
geschikte plaats in de maatschap
pij krijgen. De hulpverlening komt al
lengs op gang. Maar zo er een goe
de honderdduizend althans voorlopig
gastvrijheid hebben gevonden en mogen
verwachten, tenslotte hun plaats in de
voor hen zo vreemde gemeenschap te
vinden, er wachten daar in Algerije
nog een miljoen vierhonderd duizend.
OBSERVATOR
AMSTERDAM, 26 juni De kans be
staat dat het Amsterdamse politie-korps
als eerste in Nederland een vrouwelijke
commissaris krijgt. Mej. mr. T. de Jong,
die thans als hoofdinspectrice bij de
hoofdstedelijke politie de leiding heeft
over het secretariaat-bureau, wacht met
het gehele korps op deze unieke benoe
ming. Het gemeentebestuur heeft de be
noeming met klem voorgedragen.
De vraag is of het ministerie van Bin
nenlandse Zaken in het verzoek van het
gemeentebestuur zal toestemmen. Tot he
den was de rang van hoofdinspectrice de
hoogste die een vrouw bij de politie kon
bereiken. Op deze regel werd tot heden
geenn uitzondering gemaakt.
Daar de benoeming lang op zich laat
wachten meent men te moeten veronder-
stellen dat het ministerie zoekt naar een
gerechtvaardigde motivering. Er zijn
meer vacatures in de commissarisrangen.
Doch ook deze blijven langer uit dan ge
bruikelijk is.
Het contact van gehandicapten mt
niet-gehandicapten kan op zichzelf reec
als een experiment gezien worden.
Bij de verschillende activiteiten zal d
j medeverantwoordelijkheid van de jongt
lui zelf op de voorgrond treden. Dez
ontmoetingen zullen ook geschieden o
internationaal niveau. Allereerst in he
j kader van Benelux en de Europese ss
menwerking.
Van groot belang wordt geacht da
hier een gelegenheid wordt geschapei'
van elkaar de vrijheid te eerbiedigen ei
het standpunt te leren kennen. Er zal d
individuele jonge mens komen en du
I niet telkens een bepaalde jeugdgroepe
ring. Voor de werving wordt o.m. ge
dacht aan de inschakeling van het ar
beids- en bedrijfsleven. De financiën mo
gen nooit voor iemand een belemmerinj
zijn aan deze ontmoetingen deel te nemen
De jongeren zgillen de nu nog braak
liggende terreinen zelf ontginnen. Me i
nadruk werd verklaard dat de stichtinj
nergens het werk van anderen wil ver
dringen of vervangen, doch slechts de be-
staande activiteiten voor de jeugd aanvul-
len.
HAARLEM, 26 juni Geld fladderde
zondag over de Groote Markt. Geld In
biljetten van ƒ100, van ƒ25 en van ƒ10.
De heer J. Jongsma, die omstreeks vier
uur op het terras bij Brinkmann zat,
keek zijn ogen uit en begon het op te
rapen, ƒ745 haalde hij op die manier
bijeen en bracht het geld naar de politie.
Later meldde zich daar de heer H. Hey-
boom, die ook nog eens ƒ25 had gevon
den. Over de herkomst van het geld tast
te men in het duister.
Gistermorgen las de 72-jarige heer Bos-
man in Eindhoven in een ochtendblad -
over de geldregen in Haarlem. Zijn ge-
zicht klaarde op, want hij was al bang
dat hij het -geld voorgoed kwijt was. Zon
dag was hij per trein naar Bergen ge
reisd. In Haarlem was hij uitgestapt en
had op het terras van Brinkmann een i
kopje koffie gedronken. Hij had betaald
met een tientje, dat hij had afgenomen
van de stapel bankbiljetten dat hij in
zijn achterzak had gestopt. Bij het terug-
stoppen van het geld moet hij zich ver
gist hebben en de stapel naast de zak
hebben gestoken. Onmiddellijk nadat hij
het bericht had gelezen, heeft hij de po
litie in Haarlem opgebeld en de trein naar
Haarlem genomen. Dankbaar heeft hij
zijn geld weer in ontvangst-genomen en
mj is de vinders -gaan opzoeken om ze
op milde wijze te bedenken.
- I
LIJNBAAN 50
In het verslag van de buitengewone
jstuursvergadcring van de KVP j.l. za-
irdag te Utrecht dat wij gisteren publi-
3erden, is een storende 1'out geslopen.
Ir stond, dat dr. De Kort heeft opge-
ïêrkt, dat hij in de vijftien jaar waarin
ij lid van de Kamer is, -nog niet heeft
ïeegemaakt dat de KVP tot een stand-
unt is gekomen dat niet afwijkt van de
est van de Kamer. De lezer zal hebben
legrepen, dat er moest staan: in de vijf-
ien jaar is, telkens wanneer het over
Spanje gio&eruL..,..,
Andere aanwezigen daarentegen meen
den dat men niet alleen op de koerswaar
de en de intrinsieke waarde van de aan
delen moet letten, en zij achten het bod
wel in het voordeel van aandeelhouders.
Het bestuur zei, dat men de omwisse
lingskoers moet beschouwen als een com
promis van beide vennootschappen. Ook
het bestuur had zich betere voorwaar
den gewenst, maar het meende dat dit
het meest bereikbare is.
Een aandeelhouder diende nog een
amendement in om het dividend op 10
pet. te handhaven, (het dividend is ver
laagd van 10 tot 9 pet.). Het amendement
werd echter niet aangenomen.
Bij Vredestein, waar het samengaan
in tegenstelling tot Hevea niet op de
agenda stond kon één van de certificaat
houders zich niet aan de indruk onttrek
ken dat bij de Vaststelling van de om-
wisselmgsverhouding de beurskoersen
een grote rol hadden gespeeld. Hij zag
,Heve« fls een, zwakke partner, hetgeen
hij uit de resultaten van de laatste jaren
en de mineurstemming in het jaarver-
u l ?1?6, ny zich dan ook af
of het bestuur van Vredestein niet een
gunstiger omwisselingsverhouding had
kunnen bereiken. Van bestuurszijde
werd daarop gezegd dat men zeer tevre
den was over de bereikte overeenstem-
mmgVergeten mag niet worden dat een
dergelijk samengaan met de daaraan ver
bonden overname van de aandelen een
daad van koopmanschap is. Was men op
de voorgestelde omwisselingsverhouding
niet met Hevea in zee gegaan dan was
de kans, volgens het bestuur van Vrede
stein, niet denkbeeldig geweest dat Hevea
zijn blikken naar anderen geworpen had.
Dezelfde certificaathouder vroeg zieti
T^-
ven naar een verdergaande vertikale
integratie. Het bestuur gaf daarop ten
antwoord dat men voor de beslissing
stond „doen" of „niet doen" en in dit
geval niet anders kon doen dan de stap
wagen.
Over de gang van zaken by het Vre-
desteinconcern werd gezegd dat men 1962
zeker niet pessimistisch aanziet. Er is
bepaald geen sprake van teruggang van
de orders en zulks ligt evenmin in de lyn
der verwachting. Er is echter wederom
een sterke stijging van de kosten op
handen o.m. doordat invoering te ver
wachten is van een nieuwe CAO. Het
is voorshands nog niet te zeggen of het
ook in het lopende jaar zal gelukken de
kostenstijging geheel op te vangen.
De concurrentie blijft zeer fel, met
als gevolg krimpende marges. De
voortdurende aandacht van het bestuur
blijft gericht op verhoging van de pro-
duktie per manuur, een vergroting van
het produktievolume en op het berei
ken van een hogere serie-grootte. De
rubberprijzen bewegen zich op laag
niveau. Men is voor deze meevaller
zeer dankbaar al verheelt men zich
niet dat dit gefcien het prijsbeleid
van minister De Pous uiteindelijk
zal moeten resulteren in lagere ver
koopprijzen.
De daling van de export in het afgelo-
pen jaar (in indexcijfers op basis 1955
100 van 165 tot 157',) moet hoofdzakelijk
worden toegeschreven aan het versterk-
te arbeidspotentieel. De exportmogelijk-
neüen zijn bepaald niet minder gewor
den. Het contract met B.P. Goodrich, dat
eind 1962 afliep, is inmiddels tot 1970
verlengd.
Na de fusie met Hevea zal Vredestein
de enige rubberverwerkende industrie
van importantie in Nederland zijn In
het kader van de E.E.G. mag daar echter
al te veel waarde aan gehecht wor*
