INDUSTRIALISATIE VAN KIP EN EI
Nederland produceert zes
miljard eieren per jaar
In winkels nu merk-ei in
gesloten doos met datum
VERSE EITJE" GERED
MANNEQUINS
zonder vakantie
v
m
Najaarspakje
uit Italië
H
I
-Kat en hond-
Ook voor het huisdier zit
het geluk in contrasten
N'
Deense katoen
Of toch
°ntharing?
depilan
WEG INSECT
Nederlandse en
Vrouwen doen nief
3an goochelen
het nieuwe dagblad
een schroei-gevaar
SHOWEN IN
DE HITTE
Thermometer erbij
WOENSDAG 25 JULI 1962
PAGINA 9
Heeft U wel eens een kip ge
zien met een bril op? Het
is een heel mal gezicht. Een
kip is toch al een ongezellig en
een beetje belachelijk dier, maar
met een klein metalen brilletje op
haar snavel is het een heel gek
wezen. De witte kip, die door de
pluimvee-vakman even werd weg
gepikt tussen de slordige duizend,
die in het hok krioelden, was diep
verontwaardigd over de vernede
rende demonstratie. „Kijk", zei
haar eigenaar, „nu kan ze niet
.neer recht vooruit kijken, alleen
maar opzij en zo pikken ze el
kaar niet meer". Duizend precies
dezelfde kippen bij elkaar, die al
leen maar elke dag een ei hoeven
leggen en absoluut niets te doen
hebben in de strijd om het be
staan, omdat hun leven totaal ge
mechaniseerd is, vervelen zich. Ze
worden uit verveling kwaadaardig
en pikken elkaar de veren van het
lijf „Kannibalisme" noemt de
pluimveehouder deze vinnige
vrijetijdsbesteding van juffrouw
kip. Juffrouw kip, die machteloos
in de vleugelgreep hing van haar
baas, had de kleine kring persmen
sen, die om haar heen stonden,
wel van woede kunnen opvreten.
Hd wast
Wassen uit den boze
Handwerk
Wij eten minder
vroeger spelde, deed
""'"""""""nnniMMNiWNnmmmmiimMiiininiiiii
^nLï°mcr bestaat de Nederlandse
Veerti? va.n Amateur Goochelaars
ïhensfS, „ar- Veertig jaar lang zijn er
(zeker Se wees t, die hun ontspanning
Jh (ij„ z°nder inspanning) zochten
om^^de magische kunst, die
611 het^? mogelijk doet schijnen
Velen C onmogelijk.
deze k,mV?n hen raakten bezeten van
Schar, en kunde, die een broeder-
g®gipnp?-P'Jassen ieder, die hierdoor
hleh uit oi?' die „ieder" recruteert
üit alio 1 soorten en tynen mensen,
S°hdueL, gen der bevolking, tram-
denierears en groot-industriëlen, krui-
hooRe„ ,®n chirurgen, postbeambten en
Maar uit de magistratuur.
Jheen ,dinS hebben zij allen ge-
ïjsehe' of? behoefte aan het fantas-
"ike '3 verlangen om onbegrijpe-
|ebeur2ï rbare dingen te doen
deitj -cv, onze nuchtere werkelijk-
broe'dor~?v, daardoor vormen zij een
Jie iaari;aap'. getuige de congressen,
We ?ai J In bet binnenland en elke
Wen u'ln bet buitenland gehouden
•aars wier ontmoeten beroepsgooche-
W vmoHoar^?teurs elkaar in een sfeer
Itaiu IJds vertrouwen, hier maakt
'*?edt;0 ,nse, Pr°f in de heelkunde de
jelf-gevfro naarts deelgenoot van zijn
t6r strivt nieuwste kunstgreep, on-
'®r woraf geheimhouding natuurlijk!
geko7Pn de kampioen van het jaar
bisrpg» voor „manipulatie", „illusio-
De kip heeft in ons land helemaal
geen eigen leven meer, want Neder
land is het grootste eier-export land
ter wereld en de geïndustrialiseerde
kip, die louter als produktief legbeest
in dienst is van de pluimveehouder,
West-Duitsland onlangs deed, en de
eierstroom dus niet kan wegvloeien, dan
wordt, dat broze, bederfelijke kippe-
produkt een nachtmerrie. Als oplossing
werd gevonden er eipoeder vap te ma
ken. Dat kan in het huishouden ook
wel weer eens gemakkelijk zijn. Het kan
lang bewaard blijven en neemt weinig
plaats in en met geïndustrialiseerd
voedsel moeten we ons nu eenmaal
steeds meer verzoenen. „Instant"-voed-
sel is bovendien van deze tijd. Trou
wens voor de koek- en gebakfaibrikan-
ten in Duitsland en de macaronifabri-
cage in Italië wordt er reeds heel wat
eipoeder gemaakt. Produktie op zo'n
enorme schaal als in onze pluimveebe
drijvigheid kan niet meer stopgezet
worden.
De persoonlijke relatie tussen de
verbruiker en wat hij of zij eet komt
door die massaficatie van het voedsel
echter wel eens in het gedrang. Er
wordt sindskort dan ook een poging
gedaan door verschillende pluimvee
houders, individueel of gecombineerd,
om het „verse" eitje te redden. Want
met die eier-roulatie in het groot is
UiiiiiiiiiiiiiNiiiiimiiimiiHimiimiiiiimiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
ïlmiiiiuiiiiiimiiiiimiimiiiiiiiiiiiiiiimiiiiniiiiiiiiiiiimiiiiMiiiiiiiiiimiiiiiimimiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiij
moet helpen onze produktie van zes
honderd miljoen eieren per jaar op peil
te houden. De meeste van de eierbe-
drijven zitten in Brabant en Limburg
en daarom is de „eiermijn", de ver
zamelplaats voor de handel, in Roer
mond. Daar worden er meer dan een
miljoen per dag aangevoerd, gesor
teerd, gecontroleerd, verpakt, verzan
den. En als het ineens gebeurt, dat
een exportland zegt „stop", zoals
hv
htalg
„cartomagie", „micro- of
?taarT"t„?niy^e"- Wij Nederlanders
cuitenljfi hoogst genoteerd in het
wie ,met deze magische kunde,
dse rn gedacht van de Neder-
?r°uvv ??aGh van de man, want de
2cn(je-.sOochelt niet. Op een enkele uit-
fhelt j,j g na althans. De vrouw goo-
ide?et> zij komt eenvoudig niet op
®6h p zelfs niet, als zij de vrouw van
?abjj ryhhelaar is en de zaak dus van
3 Zo gemaakt. Ze begrijpt niet hoe
Nj gejj"";» «eert m*zt
o ht in 9elangeloos zijn kunsten ver-
pentra .Ziekenhuizen en revalidatie-
>i best v r bet goochelen zélf? Op
„cb'Um lacht zij toegevend en an-
*Vat ha.-3 zij het maar kinderachtig,
rWstic,,; San onder de naam van Mr.
?üiZen Fantasticus marmotten of
°hder J?°vert uit manden of hoeden of
,Hij I donkere doek vandaan.
,uj he»ft van de „Magische Unie",
r®eldin 1 ala goochelaar een op de ver-
kun^t- de schuilnaam, de trucs
,g°rdijn worden door een nevel
en.. w„yan. geheimzinnigheid omge-
May' r.„ ,ruikt dat allemaal naar Karl
rtaarvan geheime Indianen clubs,
®h lis I twintig dertig jaar gele
ik
®athou? ak met de vrouw van een
ri'ethaai goochelaar. Ze vond het
tan ai? maar zozo, en nog minder
ag Vn_' wanneer haar man de hele
a een a? GGn voorstelling alreeds als
d het i°omtoestand rondliep en haar
opr zii„ I21? volslagen vergeten was
Mee dh fantastische liefhebberij.
dt ïiw vrouw goochelt niet. Ze to-
,®h. t- ze speelt niet. Ze is volwas-
;*?lWa«opZe meeste gevallen veel meer
de haar man, die zo graag
a grÜDetuS meester Mysticus een on-
°hdgew?? wonder wil toveren uit een
O0l „hh® Prullenmand.
j et daginL nee iuist omdat hij In
3 een oi? -even een deftig notaris
'ge knu/i 9a&eT1 Sezien arts, een keu-
Aeh 'donier.
i'roiJWP„wfet wat het is? Voor ons
?°°che]ar, t l* aUes niet zo nodig. Wij
huiS?Jx2c ,wel- WÜ goochelen met
P-fdstift dgeld, wtj toveren met lip-
'iijies „w mascara, wij spelen met
Wij Lftof, met knoopjes en lintjes.
,3rnnii?„ elen met de gevoelens en
w ®ren „f? van onze huisgenoten, wij
cfj - uiiiic ai uio trut/ Ld 1w i^j
v ak. ve-. d spelen in het emotionele
li°dijneJ "ebben geen hoge hoeden en
'df z;3 n°dig de harten van die ons
6 trv,,„?ormen ons speelterrein en
v ateur<!^rwereld. Daarom hebben de
lipd p-or,?. noch de beroepsverenigingen
>i 6 lertiL S.1"3 veel kans op vrouwe-
®h ij-, v,dn- Onze toverwereld bevindt
- Maar a,ndere streken,
ïppcijp, 'aten we de man, en ook de
?PlsgUnnS?e JPan' zijn toverwereld niet
3'eel Dn zeker niet, als deze nog
df?' Voo? gc?e verspreidt voor ande-
v3. jT„,r zieken, gevangenen, bejaar-
o? .het prJ?1?8, srdjdt aan twee kanten,
T ®°ochelen ondervinden én goo-
tTr ®h j „begoochelde" vreugde.
3S ve]B ?e vereniging van amateurs
ehsen 'l en van begoocheline- toe
van begoocheling toe-
INA PH3LIPPO
(Advertentie)
Maar dan modern,
veilig, mei en mild
de piettlg geparfumeerd*
"Hamol
produkt uit Zwitserland
tube 1.50 en 2.95
-Amerikaanse fabrikant heeft
DLir.i?leu3e overtrek voor strijk-
b» dat iv6? in de handel gebracht,
t„ ahd r,f door hete strijkijzers ver-
^®hs h gaschroeid kan worden en dat
v Met a?d is tegen schimmel.
ï®Zels Vertrek, dat gemaakt is van glas-
6it s ,e.en nieuw soort plastic, ver-
h?ed cn? hitte van het ijzer bijzonder
ÏMtik ver het oppervlak van de strijk-
3k 3 halve voor overtrekken wordt
fjt PjVZocht naar de mogelijkheid om
lade„ ye materiaal voor andere doel-
a te gebruiken (CONSU).
het verse ei zoals het uit het leghok
wordt geraapt, niet één, twee, drie
op onze ontbijttafel. Het is een pro
ces met omwegen waar dagen over
heen gaan; verzamelen, centraal bij
eenbrengen, sorteren, verpakken, ver
voeren naar de grossier, naar de de
taillist. Voor de zelfbediening gaat
men nu steeds meer over tot de ver
pakking in doosjes van zes of van
tien met een kleurstrip buitenop, die
de grootte van het ei aangeeft. Die
kleinverpakking werd zes jaar gele
den nog maar gebruikt voor één pro
cent van de geleverde eieren, nu al
voor bijna 25 procent. Vlak voor Pa
sen gaat zeventig procent in doosjes,
Iets geheel nieuws is het in een doos
verpakte merk-ei, dat men sinds en
kele weken in de winkels ziet verschij
nen. lïen of twaalf eieren bijeen in
karton, zelfs in kleurig bedrukt luxe
karton. Elk ei draagt het naamstem]
van de „hof" of de „farm", die zonder
omwegen, slechts via het pak-station
aan de detaillist levert en de versheid
van de eieren garandeert. Dat kan
omdat de roulatie van het ei sneller
is. Op de gesloten doos staat de uiter
ste datum van gebruik als „vers" ei
gestempeld. Het begrip vers is dan
ook wel een klein beetje rekbaar. Maar
door het vermelden van de datum
weet de huisvrouw, die de eieren koopt,
precies waar ze aan toe is en dat is
met andere eieren niet het geval.
Die opgestempelde datum is dan ook
een novum waarvoor de consument
heel dankbaar is. We zouden dat
voor méér levensmiddelen moeten heb-
_ben. (En ook voor medicijnen).
Terwijl iedereen
in vakantie-sfeer
leeft, wordt er door
mooie meisjes, die
het mannequin-be
roep hebben geko
zen, heel hard ge
werkt. Dat „wer
ken" is collecties
tonen, de vorige
week in Italië, de
ze week in Parijs,
in overwarme, prop
volle modesalons,
waar zij rond
draaien in warme
winterjassen en ge
huld in benauwde
bont-stola's. Uren
en uren wandelen
ze telkens over de
zelfde loper, in snel
tempo en in hyper
elegante, dus on
gemakkelijke schoe
nen, vliegensvlug
van toilet wisse
lend, wat allemaal
nogal enerverend
is. En tussen de
shows door, enige
malen per dag,
staan ze model voor
de persfotografen.
Alles met elkaar
een zeer vermoei
end bestaan, waar
bij men moet be
denken, dat het in
Parijs veel warmer
en veel benauwder
is dan hier.
Van een goede
mannequin wordt
in deze tijd van het
jaar veel zelfdisci
pline en veel uit-
oudingsvermogen
gevraagd. Wat óók
hoe langer hoe meer van haar wordt gevraagd is aanpassing aan de acrobatische
eisen, die de modefotograaf tegenwoordig stelt om een „origineel" plaatje te
maken.
Nu is het zo, dat de haute couture-modellen van Parijs noch van Italië vóór
eind augustus gepubliceerd mogen worden. Wat nu echter wel wordt vrijgegeven,
dat zijn de boutique-modellen, de jumpers, vesten, blouses, pantalons, tassen en
ook de hoeden. Bij de foto boven gaat het om de lange zwarte jersey-pantalon
van de Italiaanse ontwerpster Laura Aponte, met bijbehorend jumpertje, dat
bestrooid is met zilveren pailletjes. Het is bedoeld als huis-dracht. Er was natuur-
lijk niet zo'n heel spectaculair plaatje van te maken en daarom nam de fotograaf
zijn toevlucht tot deze verhuis-scène. Hoe lekker warm moet het daar zijn, te
oordelen naar de luchtige, echt zuidelijke kledij van de sjouwers; hoewel: de
mannequin op de onderste foto zal deze mening beslist niet delen.
In de snikhitte van Rome beweegt de mannequin boven
zich waarschijnlijk gemakkelijker dan haar collega onder,
die zich laat fotograferen in dikke skikleding, ten overvloede
nog omhuld met een geval van orlon-bont
U denkt, dat een ei een natuurpro
duct is. Dat dachten wij ook totdat
wij kortgeleden op uitnodiging van de
Katholieke Boeren en Tuindersbond
eens mochten rondkijken in de pluim
veewereld. Puur natuur is het ei alleen
nog als de kip gewoon huisdier is, dat
vrij mag rondscharrelen en wurmpjes
opkrabben en groen pikken. Maar de
gemedhaniseerde kippen zoals ze bij
miljoenen gehouden worden door onze
pluim veebedrijvenmoeten uniforme
eieren leggen volgens hoog opgeschroef
de eisen. Met dikke schaal, donkere
dooier en schoon. Smetteloos moeten
de eieren uit het leghok geraapt wor
den. Een ei, dat vuil is, wassen is uit
den boze, want dan wordt het omhullen
de vetlaagje vernietigd en dat is de
natuurlijke bescherming tegen binnen
dringende bacteriën, zoals de natuur
ons voedsel verpakt is het altijd goed!
De legkip weet overigens helemaal
niet meer wat de natuur is. Hij kent
geen moederlijke kloek, want hij is met
tienduizend broertjes en zusjes uit de
broedmachine gekomen. Zijn voor
ouders zijn in het fökbedrijf, na talloze
kruisingen van haan A met kippen B
en van haan C met kippen D, gebleken
goede producenten te zijn van legkip
pen. Zelf legkip en niets anders dan
legkip heeft ze niets met de haan te
maken. Haar woonoord is een dichtbe
volkt binnenhok, waar ze met duizend
zusters rondwriemelt in een goed ge
ventileerd verblijf met dubbele ramen,
want kippen haten tocht. Wat buiten
lucht is weten ze niet en ook niet wat
een sappige grasspriet is. De enige
opwinding in hun leven, dat nog geen
twee jaar duurt, is het gezoem, dat eni
ge malen per dag in hun verblijfhal ont
staat als de motor wordt aangezet, die
de voederrail in beweging zet. Dan ver
dringen de stomme beesten elkaar en
er zijn er, die er onhandig bovenop
springen en zich een tijdje laten „mee
raden" terwijl ze venijnig uitvallen
naar elke kip, die een hap wil nemen.
Plichtmatig pikken de snavels in het
pappige mengvoer, dat evenals het wa
ter dat ze te drinken krijgen listig is
vermengd met alle chemische kunstgre
pen, die de mens bedacht heeft om
ziekten te weren. Eten, eieren leggen en
gezond blijven, dat is het weinig op
windende bestaan van de legkip, die als
kuiken van vier maanden haar eerste
eitje produceert. Aangezien de kip
stamt uit Japan, heeft het dier in ons
klimaat wel wat weerstand nodig. Ze
krijgen dan ook om de paar maanden
entstof toegediend tegen pseudo-vogel-
pest, tegen bronchitis, tegen kuikenziek
te en stuk voor stuk worden ze een
maal in hun korte leven met een prik
op het dijbeen ingeënt tegen pokken en
difterie.
Weet U wat echter in het pluimvee-
bedrijf bet meest bewerkelijke is? Het
verzamelen van de eieren. „Rapen"
heet dat nog altijd. Eén van de lange
wanden van het massale kippenverblijf
bestaat uit louter privé leghokjes. De
kip, die hier haar leven slijt, enkel en
alleen omwille van de leg, mag dat dan
ook doem in alle rust en in de „priva
cy" van de afzondering. Drie maai per
dag gaat de helper met een grote mand
de leghokjes langs en neemt er de eie
ren uit. Inderdaad lijkt dat primitief
„hand"werk, waar het hele eler-bedrijf
verder zo gemechaniseerd is.
In Amerika is men op de pluimvee
farms al verder. In het boek van de in
ternationale journalist Robert Junck
over Amerik*, „De Toekomst is reeds
begonnen," kan men lezen, dat daar
reeds jaren lang een model-installatie
bestaat in de leghokken, die helemaal
automatisch is. Zodra een ei gelegd is
valt het door een automatisch luikje op
een zacht, zich langzaam voortbewegend
tapijt, dat de eieren naar een foto-elek-
'dsöh sorteer-apparaat brengt. Mis
schien krijgen we zoiets ook nog ooit
in ons land, want op het ogenblik maakt
een aantal pluimveedeskundigen uit de
verschillende Europese landen en ook
uit Nederland een studiereis langs de
Amerikaanse pluimveehouderijen. Ze
zullen van de ten top gedreven mecha
nisatie en industrialisatie die daar de
kip tot super-efficiënt legdier op
schroeft, wel wat meepikken.
Een Nederlandse top-kip kan op het
ogenblik 265 eieren per jaar leggen.
De doorsnee-kip legt er 230 per jaar.
Dat is te zeggen, ze hoeft het niet
langer dan dertien maanden te doen.
Dan wordt ze afgedankt en eindigt
haar vreugdeloos bestaan als soepkip.
Uit de verzamelmanden worden de
Gedenatureerde kippen vervelen zich.'
eieren overgebracht op platte draag-
Najaarspakje uit Italië met origineel
voorpand en versiersel van lussen bij de
kraag.
erge
kartons, die kartons gaan m een kist en
de kisten gevuld met 500 eieren gaan
naar de eiermijn in Roermond. Daar
worden ze op lopende banden overge
bracht door een listig geconstrueerde
grijparm, die telkens honderd eieren
aan sterke zuignapjes oppakt en ze met
een draai-beweging voorzichtig verder
deponeert. Automatisch worden ze ge
sorteerd naar grootte, met de hand ver
pakt en met de voorzichtigheid, die bij
dit broze voedingsmiddel past, de we
reld ingezonden.
De helft gaat de grens over, de helft,
dus drie miljard eten we in Nederland
op. Toch staan wij, met een verbruik
per hoofd van 206 eieren per jaar, ach
ter in de rij. De Belgen, Fransen en
Italianen eten meer eieren dan wij. De
Amerikaan eet er een record, 350 ge
middeld per jaar. Zijn de eieren hier
(te) duur? In pluimveekringen heeft
men ons voorgerekend, dat de kale
kostprijs van een ei, zonder arbeid,
tien cent is. Maar daar komen dan nog
zoveel factoren bij, dat het moeilijk is
om over de prijs een uitspraak te doen.
De kleinverpakking in doosjes kost bij
na een halve cent per el.
A.Bgl.
et is nog weinig bekend, dat zowel
warme als koude dranken
evenals bepaalde gerechten
op de juiste temperatuur gesei>
vee-rd moeten worden. Het kopje koffie,
dat net ingeschonken is, heeft meestal
een temperatuur van 60 - 65 graden
Celsius. Dit is, volgen-s deskundigen op
dit terrein, veel te warm. Er wordt dan
ook geadviseerd koffie aan te bieden,
die een temperatuur heeft van 40 - 43
graden, hetgeen eveneens geldt voor
het kopje thee en cacao.
Onze maag en tong zijn overigens
merkwaardige thermometers. Als we
afgekoelde melk drinken van 5-6 gra
den Celsius, dan geeft deze een bijzon
der koud gevoel in tegenstelling tot wa
ter van dezelfde temperatuur. In de
zomermaanden vinden we melk dan ook
pas lekker als deze een temperatuur
heeft van 16-18 graden, terwijl de
dorstlessende werking van water op
12 - 13 graden ligt. Boven de 20 graden
vinden we het water al lauw.
n de Verenigde Staten is de laatste
jaren een insecticide in poedervorm
ontwikkeld, dat in staat is de was-
Iaag, die het insectenlichaam be
schermt, geheel op te lossen en daarna,
door middel van een zg. contactgif, het
insect snel te doden. Bovendien bezit
dit verdelgingsmiddel een sterke „posi
tieve lading", waardoor het zich sterk
aan het insect hecht. Kakkerlakken,
krekels, wandluizen, wespen en zelfs
zilvervisjes worden erdoor gedood.
Het nieuwe insecticide, dat binnenkort
in Nederland in handige strooibussen
op de markt zal verschijnen, is bij
zonder geschikt om op huisdieren te
worden toegepast. Op honden, katten
en vogels doodt het nl. vlooien, luizen,
teken en mijten, terwijl het voor de
huisdieren zelf volkomen onschadelijk is.
(CONSU).
iiiiiimiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiniimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
adat onze kater bijna
twee jaar het dier
lijke alleenrecht in
huis had uitge
oefend hebben we een
hond erbij genomen, een
gek, klein hondje met een
ape kop je en lange, expres
sieve oren, erfenis van
haar moeder, die een ras
echte spaniel was. Met die
Dren drukt ze al haar ge-
roelens uit. Als ze gestraft
ivordt hangen ze mistroos
tig omlaag, is ze bang dan
gaan die oren naar achte
ren en is ze vrolijk en be
langstellend dan staan ze
vief rechtop en hangen al
leen de oorlapjes als een
aardige haardracht langs
haar kop.
Van het begin af aan
heeft het hondje de poes
teder bemind, maar helaas
hebben ze hemelsbreed
uiteenlopende opvattingen
over wat leuk is. Als de
heeft genomen zioh te
handhaven.
Om hem dat te verge
makkelijken hebben we
hem zekere voorrechten
verleend. De maaltijd was
bijvoorbeeld eerst een
probleem, omdat eetge
woonten van een hond en
kat zo verschillen. De
hond is een dier, dat in
het wild samen met zijn
soortgenoten leeft en dus
moet zorgen, dat hij aan
zijn trekken komt. Dien
tengevolge schrokt hij
zijn eten naar binnen. De
kat is echter een solitair
en er is dus geen noodzaak
om de prooi snel te ver
orberen. Onze kater gaat
doodbedaard voor zijn
bord zitten, ruikt eerst
eens wat er in zit, gaat
dan nog eens verzitten,
neemt een minuscuul klein
hapje om te proeven,
maakt aanstalten o:weer
weg te gaan, bedenkt zich
het probleem op door het
kussen onder de kat uit te
trekken of hem er met
krabbelende voorpoten
„uit te graven". Ook nu ze
een grotere mand heeft
gekregen, heeft ze nog
steeds een voorliefde voor
de poesemand, waar ze
aan alle kanten uitsteekt.
De kat benijdt de nieu
we huisgenote om meer
dan een reden. Hij heeft
namelijk een niet bij zijn
ras horende voorliefde
voor de straat en hij trekt
dan ook zelf de voordeur
°Pen om in de portiek
naar het verkeer te gaan
zitten kijken en als het
hondje overhaast de trap
wordt afgedragen om op
straat te beëindigen wat
ze in huis was begonnen,
volgt hij ons en begrijpt
niet, waarom we hem met
bestraffende stem verma
nen thuis te blijven, ter
wijl het hondje op haar
lij dat alleen. Hij rende Degintaan Deaacntzaam te lanlrpn aic
janken als de kat het dak
dooë het huls met 'n dikke eten. d^ het ogen- 0pgaat en zy binnen moet
omhooggestoken staart of ouk, waarop de hond haar bliiven
hii vloog met dwaze bord al leeg heeft en komt
sprongen achter een mug kijken, of er bij de kat
of een vlieg aan. «og iets te halen valt.
Het hondje zoekt echter koelkast voor de kat ge
een crw»pl kameraad en e ,Kdl &e
Het vreemde is, dat de
kat, die er toch eigenlijk
op achteruitgegaan is en
zich moet verdedigen te
gen de kleine, doch ge-
speelkameraad en reserveerd. Daar staan *nu
nlf kTlmewaar- ^"bakjes, altijd met een staag groeiende erfvijand,
bied voor de kalme waar restje, want hij eet nooit de laatste tijd veel tevre-
digheid van zijn collega- aues ineens op. dener is. Als alleenheerser
hUiSWH'in ziin sta^ b£ mag de kat uit-
om, bijt in zijn. staarc, oe wijken naar de voorka-
springt hem of klemt hem di(? voor het hondfe
noten1 dT ««TdiS VeF^« t^etoisj ^n
Patpe3' dp katachtige fdn Pnvüese, waarvan hij met
heeft de katachtige zijn wellust gebruik maakt.
zocht. Hij bleef in de gang ^"Sw^^en^ufft daar maaltijden ais vanzelfspre-
of in de keuken en op een empei en piijit aaar nu
of in de keuken en op een d kend aan, terwijl hij
middag, toen ik thuis ntoten van ziin vSlfgheid. nadrukkelijk spinnend
hëiï in de terugtocht ge- gebruik
rrii hWf in rip <*nn o j j gaat
de drempe
dan opzich
nieten van zijn veiligheid
Hoewel hij nooit in zijn
mandje lag, had hij, sinds
we zijn bezit voor dc hond
bestemd hadden, plotse
ling behoefte in een mand
te slapen, wat de hond
dan weer een inbreuk op
haar rechten vond. Ze lost
nam hij onze sympathie
betuigingen, ons dienstbe
toon, ais hij op het plat
zat en onmiddellijk bin
nengelaten wenste tc wor-
den, en onze gaven in de
vorm van goedverzorgde
Deze mannequin poseert in Parijs in
Nederlandse katoen. De Franse ontwer
per Jacques Griffe ontwierp dit model
voor een zomerse internationale katoen
show.
kwam, stond hij zelfs
klaar om het huis voor
goed te verlaten. Ik
heb hem toen meegeno
men en hem duidelijke
blijken van onze onveran
derde genegenheid gege
ven, waarna hij het besluit
nu
om
onze benen draait en van
tijd tot tijd zelfs toelaat,
dat we hem op schoot ne
men. Ook in de dierenwe
reld wordt het geluk ge
markeerd door de con
trasten.
H. Sw.
Dit vakantie-avondtoilet is een ontwerp
van de Parijse Maggy Rouff, waarvoor
ze Deense geruite katoen gebruikte.
