Skiffle in de ,rockies'
van Zuid-Limburg
if Iêi ji
qnmt
SSs
Het beertje met het gaatje
in zijn
ay?sS«icass-K gs»ss.-s-a.nï hfstssas w us&vsaar™
w
JAPAN
Berlijn en
de muur
De vrolijke aal
Spionage voor Venus
SiïoJsrJriïzs*ss ae» >»-
«wa ar&s-? *«-ösrsrsj&sacias ssw»* -et -
svnjst «-sssa
3
kapela
Èl
van een
an
X£"!"
Het
nieuwe dagblad
Langste perronkaartje
ter wereld
- Sr
mot vvie M.saman °P ïSTt^vlffiSi tefee'stód!
ZATERDAG 18 AUGUSTUS 1962
HAH
'ï-.
"fis* 'r'Jfr-s;; /A?" 0- "u,v;
VERVOLGVERHAAL DOOR HARRY BOUTS XII
een muziek voortgekomen die
Ö6sukstern hee*t ii]n klas-
hem ,held- Men kent men kortweg skiffle noemt en Engelsen in Duitsland vertoefd
e» or> de rustige zo met name in Engeland een ge- en daar het nodige over skiffle
firinV- 8 zelfs wat tra- weldige populariteit bezit. Een r r»
kruim' Vo°r wie het leven straf ritme, verzorgd door gi- °PSest°ken. Lonnie Donegan
euiv8 TamPftn nauwelijks iets taar, banjo, bas en drums werd ook zijn grote favoriet en
h? °Ken lm" hieden. Zijn har- vormt de ondergrond maar te langen leste leverde het
t« WeiTt soms wat dro" daar ver bovenuit troont de coeknev hpm nrl>blemen
i zijn f5 i ^en naar de ver- stem van de voorzanger, de y geen p
E 8 m een nionotoon man die op harde kernachtige meer op. Met deze kennis is
d®d niet"31" 'aa* aan duidelijk- wijze brokjes levenstragiek ten Matty Vrijens in Maastricht
«elfde «reeMtensen °yer: En besta seeft De andere leden het skiffle-avontuur begonnen.
e,dt voor de twee van de skiffle-groep vallen hem
,i?» s i.guns", strak regelmatig in perfecte close- J krceS er zjn vrienden en-
?''jft et», heupen geklemd. Hij harmony bij en dat kan nog thousiast voor en ook een pla-
en gi ^d in alle opzich- al eens voor het nodige specta- tenmaatschappij, die het met
ch ont zodanig wringt hij kei zorgen. En dat is dan
de d°°r de zwiepdeurtjes skiffle op zijn best, want als het Mosam aandurfde. Per slot
t <le n om aan de toog goed is hoort er een krassend van rekening had de groep op
v zijn i?v*?e sPieK°ls erach- wasbord bij, mondstukken van verschlllenle talentenjachten
.l'^touwdPbbeie whiskey's te een trompet en gedeeltelijk ge- tanden laten zien en od
Ze ftó? De him heeft van vulde flessen, waarmee men Jn, en p
geb>aakt een druk gebruik verschillende tonen bereiken wedstrijden een eerste pr\js
®P het ofschoon daarin kan. Zoals gezegd, Engeland is weggehaald.
,"derd i,!g<?lblUt wel wat ver- er dé markt voor en skiffle-ko-
ï®ros .T d® stroom van Wes- ning Lonnie Donegan heeft een Pe eerste plaatjes tóten veel-
'n 7ü ,k afgezwakt, blijft heel dikbelegde boterham. Hij belovend...... Het succes is ech-
dn heldenrol aantrekke- kreeg bekendheid door de dixie- ter uitgebleven De mensen
landband van Chris Barber, verstaan het met. Het cock-
8
The Springfields hebben zich glanzend opgedoft
Bing om tussen de verschillen- Matty ,VrÜens
de dixielandnummers door Een al?der? verklaring er voor
skiffle ten beste te geven. Lon- kan bU niet geven, ofschoon
nie bleek er ook 'n ware mees- hem er op wijzen dat er
ter in 7iin Qchnrnn Vincrn ctem maar heel, heel weinig teeners
bracht de móest wonderli?tó zÜn die bijvoorbeeld precies demned man" is er één van, opgericht en sommige, zoals
klanken ten eehore Tn het siu'! weten wat „Elvis de Belvis" al- geheel in stijl dus als we weer de „Vipers-skiffle-groep" bijv.
ces was volkomen Binnen de lemaal zingt en daar boven- even terugdenken aan het maakten heel bekende opna-
kortst moeeliike t'iiri kwamen dien ook echt niet benieuwd Country-Western-genre. In sep- men. En in het spoor van
er Lonnie-fanclubs die onder- naar zÜn- Het feit dat hij zingt tember worden er nieuwe op- Lonnie traden andere coryfee-
linge skifflecompetities organi- is gewoon voldoende. Het ge- namen gemaakt van de „Mo- en> zoais Chat McDevitt en
seerden met skiffle-fecsten zon- luid van skiffle daarentegen wil sam En daar wordt dan het meisje Nancy Whiskey,
der weerga. Het bekende cock- er hier (n°g) niet in. Ook dat thans heel druk voor geoefend. grote namen in de wereld van
,.nv< wi nnctov» T Atini n Dnn ft rro n i Jn mlriffl ft vm _i_ TN 1.CU U
lijk
de. Dat de bron werd uitge- maar over de verkoop is men verbeterd en bijgeschaafd. „Op chauvinistisch, hangen als het
breid hinderde natuurlijk niet. f_c'^ nle^ enthousiast. Matty bruiloften, partijen en z.g. ware aan de skiffle-muziek en
Ook spirituals en andere gen- .ei} ^en ^et avondjes wil men ons hier in kopen er van wat ze maa^ kun-
res muziek kon men „ver- hoofd niet ^}an§?.nv f?n k de buurt graag hebben," ver- nen krijgen. Ze kennen ook
skiffelen" en de Engelse be- ^gt het met. Zy hebben het ]y[a^ty Vrijens, een 25-jari- de verschillende versies, van
langstelling er voor bleef op metskiffle op alle mogelijke kantoorbediende „Maar het beproefde cowboy the ma tot
peil. Maar buiten de Engels manieren geprobeerd m Duitse |aar hebben we genoeg van," de. melancholische muzikale
sprekende landenen zelfs in Nederlandse ver- vervolgt hy eerlijk. ,Wij willen mijmeringen van de negers, die
J sies. Het hielp allemaal niet. kiffl 8 J; brengen en brui- »P de plantages hun zelf ge-
Nederland heeft het gepro- Het echte goede succes bleef toftc„ en pirtnen vormln daar- maakte moonshine-gin brouw-
beerd. Via Maastricht is de uit. Dat heeft even een stilte voor namUrliik niet de juiste den en hun vrije uren met een
skiffle over de grens gekomen. Sebraehtin het gelid van de weg Len enkeie maal hebben slok en een deuntje doorbrach-
Tn een nanvankeliik schuehte- fd°sam"sklfffe."SroeP. a we het geluk om aan het wat ten-
in een aanvankelijk scnuenie- bet ogenblik is men daar aan 6wprl. tp jopn
re poging hebben een paar de Maas al weer druk bezig fhnw _n hiivoorbeelrl En ::'**<>sam-boys van Mat-
Limburgse jongens hier de va'n ^aris Toe''ifhet SVke "larl
maar echt tot nu toe is ner binken gevoelig genoeg voor
ni" daarbij gebleven. Nu pakken we de r(>mantiek van dit opzwe-
'en hf,Ü dus andeurs aan en erSenf pende ritme. Niet dat zij hier
ar- hebb,en we het plan om met JJU een muzikaal evangelie wil-
bÜ is dat de „Mosam", in te- beproefde^receptjan Bar- ,e„ verkondigen^ maar_ze_wU-
skiffle gebracht. Maar voorlo- bet falen ter harte genomen en
de ti?wliT" "V net w,ue pi» ban men gerust stellen dat gaat nu met nog meer voor- t du.-andpr, aan pn ercens 1
Ue0, «?druk te ma" deze muziek niet veel verder zichtigheid en voorbereidingen b|hbtn wë het plan om met pendp }et 1
j de film heeft ook te werk Het moeiliike daar- D we. ,net Pt«n om iu« nu een muzikaal evangelie wil-
supeiÏÏl onP'aat rjjk van dan de grote rivieren is geko- re werk.^ ^«ke daa^ bet beproefde recept van Bar- ,en verkondigen, maar ze wil-
da? ow,'oy geprofiteerd men. In Eindhoven ontstond de genstelling tot dé suc^sseA^an enDonegan te Saan wer' len geïv00„ berusten in
ellng .Country- Lighttown Skifflegroep en de de platen van de „Lighttown- afsèwlsseld BH de Engesen ?en npderlaag- Skdi e-muzmk
e4V|Sff-n* Williams ry Vrijens vormde de Mosam- muzjek". -pbe balad of the con- Overal werden skiffle-groepen hun muzikale activiteiten.
kp «Ütl irtmaiiis -- - -
o hi 'dit K cowboys" heli- skifflegroep, een naam ont-
'?u »n eeKJ^in5e „fr0°tse tri- leend aan de oude Romeinse
è^k^^w^ benaming voor Maastricht:
d11 Voo^ ls cn suizende vio- „Trajectam at Mosam". „In
<'e?' hlacj. t n begeleiding zorg- de rookies" van Zuid-Limburg
S1iITlV,T1.8U!i' Vl«ens er mee begonnen,
fn' "^CbeH16 ?t"m met tói- M* miUtair heeft hij on(ler de
n ^"ove^e^Imé '«li""""»"
Va^ °P bet beproefde
avoii'Any «fun ig duick"
<l(. r'disrp„ontuur na het andere
"Jlp.?cO. Nntimi*i::ir j. i
Er was eens een beertje, dat in zijn
kop een gaatje had, waarin pre
cies een kleine tandenborstel
paste. Je begrijpt natuurlijk wel,
dat het geen echt beertje was, maar
een natgemaakte. Het stond op de was
tafel in het huis, waar Martijntje
woonde. Daar stond ook de tandenbe-
ker en een flesje met eau de cologne.
Iedere avond, als Martijntje zijn tan
den ging poetsen, speelde hij 'n poosje
met het beertje. Het mocht even over
de rand van de wastafel lopen, het
mocht 'n duikje nemen onder de wa
terstraal, het kreeg nu en dan wel
eens een kusje van Martijntje en daar
mee was het dan weer afgelopen. Na
het tandsjes-poetsen kwam het beertje
weer bij de tandenbeker en het eau
de cologneflesje te staan. Met Mar-
tijntjes tandenborstel in het gaatje van
zijn kleine kop.
Nu had het beertje, door het spelen,
wat Martijntje met hem deed, eigenlijk
het idee gekregen, dat het een speel
goedbeertje was. Op een nacht legde
iiet de tandenborstel op de wastafel en
wandelde weg. Naar Speelgoedland.
Waar ga je naar toe? vroeg een
kleine nachtvlinder, die voorbij kwam
gevlogen.
Naar speelgoedland, zei het beertje.
Ik ben dan ook een speelgoedbeer. Je
lijkt anders op een tandenborstelbeer-
tjo, zei het vlindertje. Je hebt een
gaatje in je kop. Dat hebben beertjes
n speelgoedland niet.
Het beertje legde verschrikt zijn
pootje op zijn kop en wandelde verder.
Het viel niet mee, om de hele tijd
maar met je poot omhoog te moeten
lopen. Daarom ging het beertje dan
ook het eerst van al een hoedje kopen.
Een hoedje in de hoedjeswinkel van
Speelgoedland. Toen kon niemand nog
wat zien van het gaatje in zijn kop en
iedereen dacht, dat het een echt speel-
goedbeertje was.
Het beertje kreeg dadelyk een huisje
om in te wonen, want zo hoort het in
het land van de speelgoeddingen. Het
ging uit wandelen door het speelgoed
park, het ging op een bankje voor zjjn
huis zitten luieren, het ging op visite
bij zijn buurtjes, maar altijd en alt yd
had hij zijn hoedje op.
De andere speelgoeddingen vroegen
wel eens: waarom loop ju toch altijd
met je hoedje? Um...um... zei het beer-
and vn atuurlijk, de har-
tv»1. aUetv.„ i e wet neemt het
t'ah11 hen.i°n vaak KenoeK
de de zware straf
«iilï nia p P' ,En dat is dan
o* de lmpP?ich. want talloos
Wt?. de taai S? <Ue bandelen
38* avoftH' dJe 'm de cel zijn
|J' men on doorbrengt, ter-
I, atste hana dorpsplein de
Vaif1? 'e8t aan de op-
Ku. 's er h S.e ^a'K. Tom Doo-
t e ?sb>n - voorbeeld van en
9?
innetou en zijn Apa
chen zullen op hun
vurige mustangs door
te i «on fei T"u™eeia van en uuiiyc ui.u,*i,u.nyo
e' eei<i ^p vel"diende er heel het Rijkenbargse bos bij Ruur-
Ui(. ee' lo galopperen, om zoveel mo-
m»1 eep6?,? br°n, vermengd gelijk vijandelijke krijgers
War (laagje negermuziek, naar de eeuwige jachtvelden
ers noga?r vers°billen de te helpen. In het Rijkenbarg-
"""iiiii Van mening, is se hos voeren de van paarden
'"""""'iiiiiinniuuiHinHnmmimi, oorziene bewoners van Ruur-
lo een spektakelrijk open-
HflHrlEKü I UT luchtspel op. Vanavond 18
■\BEl B_BI aug. is de première en dever-
I dere voorstellingen zijn op
19, 25 en 26 augustus.
De Mosam skiffle-groep verloochent de sfeer van de prairie in haar country-muziek niet
Mlen zal vele arote fiouren
uit Karl May's indianenboe- iiimiiimmiiiimiHimimiiiiiiiiiimiiiiimiimmiiiimiiiimiiiniiiHiimHiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinHiiniiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinii"»
ken tegenkomen in dit spel. ~f~~tnige tijd geleden is in
r/ Berlijn een contactbij-
eenkomst gehouden voor
redacteuren van schoolkran
ten. Er werd gesproken over
de mogelijkheid van een
Duits-Nederlandstalig jonge
rentijdschrift, waarmee Am
sterdamse jongeren met die
van West-Berlijn een blijvend
contact wilden bereiken. Een
der deelnemers was de 18-ja-
V aiczere tlental lezers en Het is "jaren geleden geschre-
richt V1 hebben wij be; ven door pastoor G. A. J.
lun,-, bcbbei? „van{Fen' dat zij Overmars. Hij is 74 jaar en
<Clk" Cra ing?!?1br„evleIn aaa! rust nu in Groenlo. Hij
?'-»s bpzwaar^iat zii Hn schreef het stuk toen hij nog
>ndeem-tien o? meer co": kapelaan was in Tubbergen,
J hikt .e"8egadigden be- en hij heeft met geschroomd
aan een alle heerlijke sensatie die in
to? tct met en staat in Karl May's avonturen te vin-
ilD1 eraational rv„,Collnden was, in zijn spel te ver-
z°dat zij waarscliiinliik «erken. Reken dus maar dat
U "dde -Vee' moeit aF^el^kge- de paarden (van de rijvereni-
die bge mensen kan vin- ging) zullen draven, de pijlen
»ri ^edcïi een van de jon- snorren en de kruitdamp hoog
"Ven "dse gegadieden ml n-nstiiaen. De bewoners
Hoe denken Berhjnse jon- de krant leest?"
geren zelf over „Ber- Ze antwoordde: „Hier, in nge Gerard Knot, van het in-
Hjn"? Wat vinden zij van West-Berlijn blijven. Niet de stituut voor individueel Voort-
Mi.nr"? Hu» hekii. koffers pakken en vluchtend de gezet Onderwijs. Hij noteer-
Er zwom eens een aal
in het Musselkanaal
met trillende glanzende vinnen.
Hij zong„Ik ben rond
en zo lekker gezond.
O, 'k voel me gelukkig van binnen!"
„Schei toch uit", riep de baars,
en de snoek zei iets naars:
„Dat beest wordt hoe langer
hoe vetter".
En de schol riep: „Hoor dat!
Ik ben sierlijk en plat.
Dat staat zo veel fijner en netter".
Maar de aa' riep brutaal:
„Nou, gegroet allemaal.
Ik ben vet, en dat wil ik best wezen.
Ouwe snoek, ouwe baars,
ouwe schol, aan mijn laars.
Het is jofel om paling te wezen!"
tje en het werd een beetje rood. Um...
um... als ik mijn hoedje op heb, kan
ik het ook niet kwijt raken zei het
dan.
Ei daar konden de cndere speelgoed-
dingen niets tegenin brengen.
Alleen 's nacht, als hij naar zijn
bedje ging, nam het beertje zijn hoed
je van zijn kop en hing het vlakbij,
aan de knop van het ledikant. Ziezo,
dacht het beertje, ze zullen van het
gaatje in mijn kop hier niets te weten
komen.
Maar op een morgen, toen het beer
tje door de straten van Speelgoedland
liep, bemerkte hij, dat het veel drukker
dai anders was. Ef stonden allemaal
speelgoeddingen op de rand van de
stoep. En er hingen vlaggen in de stra
ten. Er moet wat bijzonders zijn, dacht
het. En juist toen het wilde vragen,
wat er toch wel aan de hand was,
kwam er een kleine koets aangereden,
waarin een mooie, deftige pop zat, die
naar alle kanten wuifde. Alle speel
goeddingen bogen en juichten. „Lang
leve koningin Poppedijntje!" riepen ze
allemaal. Het beertje scharrelde hele
maal naar de stoeprand, want het wil
de de koningin van speelgoedland ook
wel eens van dichtbij zien. Maar de
speelgoeddingen naast hem, gaven hem
een duw en zeiden: neem je hoed af,
voor koningin Poppedijntje. Doe niet
zo onbeleefd! Haastig greep het beer
tje zijn hoedje en hij maakte een diepe
buiging voor de koningin. Zo gauw de
kleine koets voorbij was, wilde hij zjjn
hoedje weer opzetten, maar de speel-
gpeddingen om hem heen, hadden het
gaatje in zijn kop gezien en ze zeiden:
O, arm beertje, je hebt een gat in je
kop. Je bent vast erg ziek. Gauw, we
zullen de dokter halen.
Neenee, dat hoeft niet! riep het
beertje, maar daar wés de dokter al.
Die trok een ernstig gezicht. Het is
een diep gat, zei hij en van binnen is
hét beertje hélemaal hol. Hij moet on
middellijk naar het ziekenhuis:
Eventjes later lag het beertje al in
een sneeuwwit bedje. Er werd een
groot verband om zijn kop gedaan en
een speelgoed-pleegzuster voelde zjjn
pols. Het is een vergissing, huilde het
beertje. Ik ben niet ziek...
Maar de zuster zei: u moet rustig
blijven. U bent heel erg ziek. U hebt
niet alleen een gat in uw hoofd, maar
u bent ook nog helemaal hol van bin
nen.
Toen ging ze op haar tenen de kamer
uit en hing op de deur een kaartje met:
volstrekt geer bezoek" erop. Het beer
tje verveelde zich heel erg, daar in
dat stille kamertje. Het dacht aan de
tandenbeker, aan het eau-de-cologne-
flesje en aan Martijntje, die élke avond
even met hem gespeeld had. En toen
het nacht geworden was, glipte het stil
letjes uit bed, deed het verband van
zijn kop zette zijn hoedje op en wan
delde weg. Terug naar Mensenlana.
Waar ga je naar toe? vroeg een kiei-
ne nachtvlinder, die voorbij kw .m ge
vlogen. Naar mensenland, zei het beer
tje. Ik ben dan ook een tandenborstel-
beer. Je lijkt anders op een speelgoed
beertje, zei het vlindertje. Je hebt een
hoedje op en dat hebben tandenborstel
beertjes gewoonlijk niet. L
Toen hing het beertje zijn hoedje
aan een paaltje, dat langs de weg stond
en met het gaatje in zijn kop wandelde
het terug naar het huis an Martijntje.
Als het jongetje maar geen andere
tandenborsteibeer gekregen heeft,
dacht het beertje benauwd, terwijl het
op de wastafel klauterde. Maar geluk
kig, de tandenborstel lag nog gewoon
tussen de eau de colognefles en de
tandenbeker. Ik ben blü dat je terug
bent, zei de tandenborstel. Martijntje
heeft iedere avond gehuild, als hij zijn
tanden moest poetsen. Hü wilde met
je spelen. Zo zijn domme jongetjes nu
eenmaal. Die denken dat tandenborstel
beertjes speelgoedbeertjes zijn.
Dat heb ik ook gedacht, zei het
beertje. En het vertelde zijn hele avon
tuur. Het was wel jammer, dat het
beertje zijn avontuur ook niet aan Mar
tijntje kon vertellen, dan had die niet
zo verbaasd hoeven tc zijn, toen hij de
volgende morgen zijn eigen tan-den-
tandenborstelbeertje spelen ging.
Martijntje was niet alleen verbaasd, hij
was ook blij. Zó blij was Martijntje, dat
hij wel een uur aan één stuk met zijn
tanden-borstelbeertje spelen ging.
Het beertje zou er bijna weer het
idee van krijgen, dat het tocll een
speelgoedbeertje was. Maar gelukkig
was het nu wel wijzer. Stel je voor,
anders zou het verhaal misschien wel
weer van voren af aan begonnén rijn...
LEO SMULDERS.
Het langste perronkaartje ter wereld
is nu verkrijgbaar aan het station met
de langste naam, Llanfairpgllgwyngyll-
gogerychwyrndribwkkkkanty - siliogo-
gogoch, op het eiland Angelesey in
Noord-Wales. Een kaartje is 15 cm. lang
en 5 cm breed waarop de verkorte ver
sie Llanfair P.G. staat.
de „Muur"? Hoe bekij
ken zij de situatie in hun stad verlaten."
de het een en ander van het-
„Wat doen jullie om de ver- e jn gesprekken met
binding met vrienden en beken- J 1t
a»n -viaf cta^ciiapi west- en Oostduitse jongeren
HV?n Wiiip'A .f,» gegadigden zal opstijgen.
'Ut is verhen e.'en' van Ruurlo hebben zich al stad rondom die stenen schei-
Ie,dle van iFen van Nederland blokhutten en wigwams, om Tiiripr,_
olgende vraag.
„Wij kunnen niet veel meer
doen, dan als we brieven of t naar kp „nrWp
ho-Khm, h»7» n»ar de luuriyK 00K "aar deandere
naar de
dat nog
hhh
fc*u>a«ts ld? t ™at i!e yoor bloeiende traditie in Karl g j (gymnasiSm) in West
st°ken. Ult dapan hebt op- May-spelen in de open lucht. Rerliin: 8W».r,,u"ïLiï-
'Hlli
'""""""""innHHHunimimHmiiummiiiimimtnimuiHiHNiiHUHHiHiHHinniin
laat*
,vef'
med*
i
389ft
v v 'f' p"*:" - --
kant van de muur. Na het pas
over "de van de controles dan „de
muur heen toezwaaien. Als S™J11!!,'. arrnSdiloaUiiikt
we daartoe tenminste de mtó Aet me - waar ik een me®
ontmoette, dat ik, na lang
ir„ 4„ jp vn. aandringen iets over zichzelf
li i - "coi. ..En wat vind je van kon laten vertellen. Haar naam
Berlijn„Waaruit bestaat nu p po,.inf,, Mnnika na- moest er maar niet bij' zei ze.
voor generaliseren. De „bloed- e"- -d
hnndpn var» TTIhri^ht" de Vo- verieiut. ze my. ,,1K neo
Do"s z?in niet allemaal bees- nog nooit iemand iets over mijn
ten" De vele vluchtelingen on- leven verteld maar zo langza-
der 'hen en hAt feit dit vele verhand word je stoer en on-
Vooo's een wgie dicht doen versohilli-g. In ons gezin - va
als Oost-Berlijners hun familie d^er, m°eder i?fdeliik
aan de overkant toezwaaien be- £aat bet .T T
wijzen het wel goed. Als ik s morgens naar
Vertrouwen op een oplossing school ga is mijn stemming be-
had de 18-jarige Rainex Götze, neden pei 1.pTt,pTi zz?
die leerling is van het Goethe- Prett'£ 0PT,w„j;i? ln
gymnasium in West-Berlijn. Hij w00,vd (aTpn ufiïi Qjiapn
gaf daarvan hllik tnpn ik hpm (,Wst doGB jullig allcmflal op
vroeg? Wordt BerUh? AolgeAA school?" „Opstellen maken bif-
jou weer een vrije stad7 En voorbeeld, over de onderwer-
hoe zou dat dan moeten gebeu- Pen: „Deeft en strijdt als Ger-
ren?" Hij antwoordde: „Het ziet ma" Tit°w ,^n ,iEet memo
er inderdaad niet zo è-oed uit randum van de D.D.R. aan de
in onze verdeelde stad Maar U.N.O." In schoolverband hou-
hoewel het ieven vAor sommi- den we demonstraties tegen
gen haast onmogelijk schijnt het UNO ba,eid- Er> gelegenhe-
zün wij, Beriijners vol ver- den om te demonstreren zijn er
trouwen, dat alles toch tot een genoeg. Toen ik „volwassen"
goed einde zal komen Wan- genoeg was' ni°est ik mijn
neer we allemaal bij elkaar handtekening zetten op een for-
blijven en steeds weer beden- muller waarmee ik beloofde
ken dat het onmenselijk is on- nooit naar ®en westerse radio-
schuldige mensen achter prik- zender te luisteren. En je moet
keidraad gevangen te houden daar wel aan meedoen, anders
en door soldaten te laten bewa- word je opgepakt." „Woensdag
ken, dan zal Berlijn op zekere 's de fijnste dag van de week",
dag weer helemaal vrij zijn verzuchtte ze ten slotte. „Dan
Dan zal ook mijn land niet ga ik 's middags in het geheim
meer verdeeld zijn. Maar door haar een oude dame, die me
het'voeren van een oorlog ko- dan Franse en Engelse les
men we er nooitgeeftOch, en verder? Iede-
Na West-Berlijn met zt)n ho- re avond bid ik tot God dat de
flats grote plantsoenen, ellende gauw zal ophouden
GERARD KNOT
M,.„ ge nats, grote plantsoenen.
"ur die zonder nadere aanduiding een begrip van onvrijheid en droefenis is geworden kleurige winkels, wilde ik na-
Goed werk mannetje. Goed werk, je hebt toch veel
eigenschappen om een eerste klas robot te worden,"
lachte de machineman bij het opvangen van het
boek. „Ja dat is het. Oud-Hollandse keukenrecep
ten." Aandachtig spelde hij de woorden. „Mooi. dat is
dat. Ik heb mijn opdracht dank zij jouw medewerking ver
vuld, volledig. Nu ben ik klaar en jij mag mee naar Ve
nus. Als je daar heel goed oppast wordt je misschien net
zo goed als ik." Karei verbleekte zo mogelijk nog meer en
stotterde: „Ik...ik...wil...w...wil." „Arm kereltje, je kunt
ook niet veel lof verdragen. Ga maar vlug naar binnen,
dan zal ik de motorkap even vernieuwen. Jij zult wel
moe zijn." De robot plukte de uitgeputte Karei van de
grond en schoof hem door de deur de schotel in. Ondanks
de hachelijke situatie, waarin hij verkeerde, wenste
Karei zich nog niet gewonnen te geven. Tot het uiterste
pijnigde hij zijn hersens, zocht in de cabine naar wapens,
zelfs bereid de hele schotel in elkaar te slaan om een reis
naar Venus te voorkomen.
Er was niets te vinden, niets behalve de hermetisch ge
sloten zilverige kasten en machines. Ten einde raaa
nam hij plaats achter het schakelbord en het zijn
vingers over de knoppen gaan. Wacht, misschien aat
het alcoholkanon hem kon helpen. Welke knop waa ba
ook weer? O ja, een van de bovenste. De derde, vierae.
Nee deze, de vijfde knop was het. Het ding werkte nog
ook. Gespannen keek hij toe hoe de rtraal rondcirke
boven de zwoegende robot. Wat er ook gebeurde yk
lonwezen bleef op de begane grond. °pzijn dode g
verwisselde hij de kapotgeschoten «ïotorkap vo
nieuwe. Pas toen hij de laatste schroef had vastgedraaid
keek hi) naar de alcoholregen, die scheen toch indruk op
hem te maken. Zijn rechterarm zwaaide °!£h°°Tt
kerarm volgde. De gereedschappen vlogen de lucht in, al
les gooide hij weg, de schroevendraaiers de hamei de
nijptang. Dwars door de schotelwand drong j
rel door. De robot zong, vals weliswaar maar h«^ong.
„Daar bij die molen, die mooie molen, daar bij aie molen,
die mooie molen, daar bp die molen... Onder een voort
durend herhalven van deze zangregelsschopte de robot
de deur van de cockpit open en dansend stommelde luj
d® deur van oe cocxpu genQt kun ]g ]e niet latgn
ontgaan Je móet mee naar buiten." Zonder op antwoord te
wachten "reep hij Karei bij de kraag. „Daar bij die molen,
die mooie molen, daar bij die m°|5"'TnpZ?J?r?iAhC?h0l~
lucht brak Kareis laatste weerstand, hij voelde zich weg-
glijden in een duistere, luchtledige diepte. Het moet gezegd
worden, dat de robot zich toch bezorgd toonde over het
taat van zijn uitspattingen. „Arm kereltje, jij kunt er zeker
niet tegen. Kom gauw naar binnen, zei hij, zijn knecht
voorzichtig op een stoel deponerend. Hij wankelde naar zijn
kast en kwam na wat gerommel en gefrunnik terug. „Hier
■jonkie ik heb hier een flesje machine-olie om te zoenen.
Niet alleen lekker, maar ook gezond. Komt helemaal van
Venus, Magnifieke medicijn. Neem er een stevige slok
van het zal je goed doen." Het scheen hem te verwonderen,
dat Karei al overeind kwam voor hij het middeltje gepro
beerd had. „Wel vr. vriende... vriendelijk van U, het is
niet meer nodig, ik... ik voel me nu veel beter," weerde
hij af. „Och manneke," vond de robot, „het is je anders
van harte gegund." HL bleef in een goede bui en begon
opnieuw zijn lied: „Daar bij die molen, die mooie molen...
Kun jij ook liedjes zingen?" Zo onderbrak hij zichzelf.
„Mijn hoofd staat helemaal niet naar zingen," zei Karei.
De robot bleef aanhouden: „Och kom, een liedje... daar
bij die molen..." Als een twistdanser bewoog hij zich door
de cockpit. „O.K., iw zing," riep Karei uit om een einde
te maken aan het gebrul van zijn leermeester. De robot
zweeg en ging op de grond zitten. „Ik hou van Holland,
het landje aan de Zuiderzee..." Karei voelde zich gegre
pen door zijn eigen gezang bjj de gedachte, dat hij naar
Venus moest. Regel voor regel droeg hij voor vol aan
dacht en toewijding. Ook de robot was onder de indruk
van het lied, er rolden dikke waterdruppels uit zijn verre
kijker.
Hou je werkelijk zoveel van Holland?" vroeg hij
schreiend. Verder dan een heftig knikken kwam
Karei niet. „Zal ik je dan r.iet meenemen? Wil je dan
geen goede robot worden?" „Och, dat word ik toen
nooit," vond Karei. „Dan laat ons afscheid nemen jonge
vriend, ik moet vlug weg. Hier heb je nog een schroei
van mijn been als aandenken." Karei rukte het clubinsig
ne van zijn jas. „En dit is een souvenir van mij, sprax
hij ontroerd, en hij knikte het speldje in de nylonborst.
Rijkelijk vloeiden de tranen uit de verrekijker van de ro
bot. Hij tilde zjjn leerling op en omhelsde hem la" ge"
krachtig, zodat Karei vergeefs naar lucht hapte. „Ik ko™
je zeker nog eens opzoeken, als ik naar de aarde terug
keer. Eerst moet ik mijn binnenwerk laten vernieuwen.
Mag ik jouw adres dan hebben?" Vertederd door zoveel
vriendelijkheid scheurde Karei een blaadje uit z zak
agenda en schreef gewillig op: „Karei Kaas, Straat van
Gibraltar II, Moskou, Verenigde Staten." De robot borg
het blaadje voorzichtig op en met een „Nu dan vaarwel
goede makker," schoof Tifl zijn assistent met een voet
buiten de deur. Even later startte hu de motor en vloog
weg, nagewuifd door zijn van vreugde overmande oua-
leerïing. EINDE
