KEN UW FAVORIETEN
DE CLUB VAN GEDECOREERDE REDDERS JUBILEERT
r
r
l
Ji
"fed
De Reddingmedaille redde reeds
ruim drieduizend mensenlevens
HP*
DE PRIJZEN
SI
Grote fjifien
Hoog bezoek
Geen vaandel meer
-SSBESX
m
het
M
mmu
t
nieuwe dagblad
ZATERDAG 18 AUGUSTUS 1962
PAGINA 7
Uitgebreide reportages zult U
in de komende weken in
onze krant kunnen lezen
van vier grote kampioenstoer-
nooien, die de climax vormen van
het seizoen der zomersporten:
De internationale wedstrijden
zijn in chronologische volgorde:
IlilllliMliMlllilMBMMM
1
2
WmËÊ»& m
r
iipi
«r
4
mmm
14
Punt 1 der statuten: j
I redden van levens
0>'
1)$'
ga
Jle
.Vi
1. Europese kampioenschappen
zwemmen en waterpolo te Leipzig
(18 tot en met 25 augustus).
2. Wereldkampioenschappen wiel
rennen te Milaan, Brescia en Salo
(24 augustus tot en met 2 septem
ber).
3. Wereldkampioenschappen roeien
te Luzern (6 tot en met 9 septem
ber).
4. Europese atletiekkampioenschappen
te Belgrado (12 t.m. 6 Sept.).
Deze wedstrijden kunnen worden be
schouwd als de eerste aanloop naar
de Olympische Spelen van 1964, die in
Tokio wordên gehouden. Jonge talen
ten hebben zich aangediend om vol am
bitie te gaan tornen aan de reputatie
van de coryfeeën van de laatste ja
ren. De sportwereld en zp, die plezier
beleven aan het volgen van de ver
richtingen van de atleten, wacht een
enerverende tijd.
In afwachting van de reeks repor
tages, die onze speciale verslaggevers
achtereenvolgens in Oost-Duitsland,
Zwitserland, Italië en Joegoslavië zul
len schrijven, willen wij voor onze le
zers de spanning nog wat opvoeren.
Hierbij bieden wjj u in de vorm van
en prijsvraag een fotoreportage aan
van Nederlandse en buitenlandse sport-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiLiiiiuiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Voor deze prijsvraag zijn de volgende prijzen beschikbaar:
Eerste prijs 75 gulden
Tweede prijs 50 gulden
Derde prijs 25 gulden
lieden, van wie wordt verwacht dat
zij in de komende kampioenwedstrijden
een rol van betekenis gaan spelen. De
opdracht is simpel. Alle foto's zijn ge
nummerd. Aan u is nu de taak uit te
zoeken wie „wie" is. Bijvoorbeeld: 1.
Kamerbeek, 2. Ria van Velsen, 3. An-
quetil, enzovoorts.
Moeilijk? Och, u hebt de foto's her
haaldelijk in uw krant kunnen aantref
fen.
Voorwaarden en prijzen staan afzon
derlijk vermeld.
28 februari 1956 voer het Zweedse motorschip Ecuador(een prachtig schip van 7400 ton) door de geveegde route
ten noorden van Terschelling waar het vastliep op de Wes tergronden. Driemaal kwam de motorboot Brandaris xn
actie. De eerste keer werd assistentie ingeroepen voor het afhalen van passagiers. De volgende dag kwam de redding
boot terug voor de 41 bemanningsleden. In de loop van de daarop volgende nacht kreeg schipper J. Toxopeus voor
de derde maal gelegenheid te tonen dat hij uit het goede hout was gesneden. Opvarenden en een groot deel van de kost
bare lading werden geredmaar het schip ging verloren. De zee had het spel gewonnen en als finale van deze scheeps
ramp kwam de advertentie in de dagbladen: Het wrak van het m.s. Ecuador staande op de Wester gronden by
Terschelling ts te koop".
V" A.-:v.-i
y>''\
-
r
re" Se i
1. Inzendingen te richten aan de
dactie van dit blad. In linker boven
hoek: „Ken Uw favorieten".
2. Inzendingen moeten uiterlijk maan
dag 3 september a.s. in ons bezit zijn
3. De juiste oplossing en de namen van
de prijswinnaars worden in ons blad
gepubliceerd
4. Deelname aan deze prijsvraag staat
alleen open voor abonnees, die per
1 september 1962 bij ons staan inge
schreven. Employé's van ons bedrijf
zün van deelname uitgesloten.
-TWT...W
WÊÉÊÈË
Nederland zou Nederland niet
zijn, wanneer wij naast alle
verenigingen van voetballers,
accountants, plattelandsvrou
wen, aquariumliefhebbers, Rusland-
kennners, tennisleraren en schrijvers
ook geen club van helden hadden.
Die vereniging is springlevend en
volgende maand gaat zij jubileren:
de Nederlandse vereniging „De red-
dingmedaille" (vereniging van ge
decoreerde redders zoals zij voluit
heet) bestaat dan vijftig jaar.
Het verenigingsleven verschilt nau
welijks van dat van duizenden ande
re, gewonere clubs: er zijn de ver
gaderingen, er is het jaarlijks uit
stapje, er is de feestavond. Do leden
verschillen zoveel te meer van de
doorsnee verenigingsman. De 220
leden hebben bij elkaar naar schat
ting zo'n drieduizend mensenlevens
gered en „De Reddingmedaille"
wordt In dat opzicht door geen enkele
andere vereniging naar de kroon ge
stoken. De voorzitter, de heer C. Ottes
uit Den Haag stad waar de club
is opgericht en ook nu nog gevestigd,
al heeft zij een landelijk karakter
spreekt in dit verband nog even over
een vereniging van redders in Den
Helder, waarvan de naam er ook
niet om liegt: „Moed, Volharding,
Zelfopffering". Dit gezelschap, de
het Schevenings museum geschon
ken. „Dat is uit de tijd", zegt de
heer Ottes. Zelf is hij vanzelfsprekend
ook redder. In 1914 sprong de toen
20-jarige korporaal der grenadiers
Cor Ottes onvervaard in het woelige
water van de Scheveningse buiten
haven om er een twaalfjarige jongen
uit te halen. Dankbaarheid van de
geredde Krijn en zijn ouders en de
bronzen erepenning voor menslievend
hulpbetoon werden zijn deel. Vier
jaar later werd hij lid van de Red
dingmedaille en nog later ijverig
voorzitter.
Voetballers sluiten zich aan om te
voetballen, accountants om over ac
countancy te praten, maar wat willen
verenigde redders? De statuten geven
opheldering over deze brandende
vraag. De vereniging stelt zich ten
doel: 1. Het redden van mensen
levens; 2. Trouw en toewijding aan
vorstenhuis en vaderland; 3. De be
langen harer leden, zowel zedelijk
als stoffelijk te behartigen; 4. De op
rechte en trouwe vriendschap onder
haar leden te bevorderen en in stand
te houden. Bij punt één kan worden
opgemerkt dat de vereniging als
vereniging nog nooit één mens gered
heeft; dat doen de leden individueel,
nooit in clubverband. Theoretisch is
het mogelijk dat zich tijdens een
werking van mensen met klinkende
namen. De vereniging weet trouwens
toch wel autoriteiten voor zich te
interesseren: de commissaris van de
koningin in Zuid-Holland is traditie
getrouw beschermheer en de burge
meester van Den Haag sinds jaar en
dag ere-voorzitter. Voor het ere-
comité bij gelegenheid van het jubi
leum heeft men niet minder dan
prins Bernhard bereid gevonden zit
ting te nemen. Hij heeft zelfs toege
zegd een woordje in het programma
te schrijven. Omdat de prins dat vijf
jaar geleden ook al heeft gedaan,
heeft zijn secretaris veiligheidshalve
nog maar even dat oude programma
opgevraagd omdat men gemakkelijk
in herhaling kan vallen ipet zo'n
voorwoordje.
Voor het ondersteuningsfonds houdt
de vereniging soms een collecte (in
Vlaardingen en Dordrecht) en is men
voorts aangewezen op giften, die niet
zelden aanzienlijk zijn. Zo is er een
oliemaatschappij die elk jaar zonder
veel omhaal duizend gulden over
maakt. Uit dat fonds worden leden
of weduwen en wezen van oud-leden,
die niet in al te beste doen zijn, van
tijd tot tijd een „financiële redding
boei" toegeworpen. „Wij krijgen daar
op soms eenvoudige, maar heel har
heer Ottes moet het toegeven, Is
zelfs nog iets ouder, maar heeft
overigens niet veel meer te beteke
nen. Deze vereniging telt niet meer
dan zo'n dertig, veertig leden.
De zorgvuldig bijgehouden leden
lijst vermeldt uiteraard illustere na
men als die van de oud-reddingboot
kapitein Mees Toxopeus, achter
wiens naam in duidelijke cijfers staat
opgetekend dat hij 293 mensenlevens
gered heeft. Willem van Seters van
de reddingboot „President Jan Leis"
in Hoek van Holland mag er ook zijn.
Alleen al de laatste zes jaar heeft
hij 277 man gered van een trieste
dood in de golven. „Het aantal red-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimmiiiiimiiimiiiiiiimiiiiiini
ÜillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMII
dingen verricht als opstapper is niet
bij benadering te zeggen" staat er
nog bij. Bij alle leden staat boven
dien nauwkeurig vermeld welke on
derscheidingen zij hebben verworven
en voor sommigen beslaat de opsom
ming een half blad. Op een bijeen
komst van de vereniging krijgt zo n
zakelijke vermelding de glans van de
werkelijkheid: dan glinsteren de me
dailles op de stoere borsten. dok
wanneer er een dagje met autobus
sen op uit wordt getrokken naar de
Veluwe blijven de decoraties met
thNiet alle leden kunnen er natuur
lijk op bogen tientallen „mensen
levens te hebben gered. Sommigen
hebben slechts een of twee keer met
eigen levensgevaar een ander van de
dood gered, maar wat ook d&t be
tekent moet men de geredden in
kwestie zelf eens vragen. Sommigen
hebben baders uit zee gered, anderen
gingen zonder zich te bedenken een
brandend huis binnen of doken onder
het lis van een bevroren gracht. De
heer Ottes, al meer dan vijfentwintig
jaar voorzitter, weet vele nieuwe
redders die een onderscheiding heb
ben gekregen te vinden en voor zijn
vereniging te interesseren. Hij heeft
het zelfs zover dat hy elke paar
maanden de namen van de nieuw-
gedecoreerden krijgt van het minis
terie van Binnenlandse Zaken, het
Carnegie Heldenfonds en andere zich
met het verlenen van onderscheidin-
u^r,ir» VinnrlonHCA inctnnfiac
gezamenlijk uitstapje de kans voor
doet iemand te redden, maar deze
situatie heeft zich nog niet voorge
daan.
Wat betreft punt twee: „staande
de vergadering" wordt de koningin
telkenmale telegrafisch „de onwan
kelbare trouw en toewijding" beves
tigd van „De reddingmedaille".-
Hoogtepunt uit het verenigingsleven
is nog steeds het onverwachte bezoek
dat koningin Wilhelmina voor de oor
log eens aan een verenigingsavond
heeft gebracht. „Hare majesteit
noemde mij een hoffelijke voorzitter,
want ik liet een kussen voor haar
voeten aanrukken", weet de heer
Ottes nog.
De onderlinge vriendschap wordt
bevorderd door de gezamenlijke uit
stapjes en de feestavonden. Nieuwe
leden worden altijd direct in de
kring opgenomen, of hij nu één of
tien mensen heeft gered. Soms wor-
verhalen onderling uitgewis
seld verklaart de voorzitter. Een
verhoogt daarbij soms de ge
zelligheid. „Ik ben zelf geheelonthou
der, maar het is me wel opgevallen
dat redders over het algemeen van
een flink borreltje houden. Ze kunnen
er goed tegen, dat wel."
Het behartigen van de belangen
van de leden is wel het belangrijkste
wat de vereniging doet. Voor dat
doel krijgt men ook altijd de mede-
De 73-jarige Jan Voois uit Terheiden,
oud-lid van de reddingboot in Hoek
van Holland. „Het is een fijne vereni
ging", zegt hij „Je bent nog eens met
redders onder elkaar".
telijke reacties", zegt de voorzitter.
„Onlangs was er een briefje gericht
aan de commissaris van de koningin,
vermoedelijk omdat zijn naam ook in
het briefhoofd voorkomt. Dat lid
schreef: „Bedankt voor de cheque.
Ik heb voor het geld een deken ge
kocht, want mijn vrouw ligt alttfd
met koude voeten in bed". Uit zo n
opmerking blijkt dat het ondersteu
ningsfonds lang niet overbodig is.
Het fonds beschikt thans over een
kapitaal van niet minder dan 52.000
gulden. De conclusie ligt voor de
hand: die vereniging redt zich wel.
met net venwroi va„ uuuerscneiain-
gen bezig houdende instanties. Tegen
een contributie van een dubbeltje per
week probeert hij de redders onder
zijn vlag te verenigen: ruige zee
bonken, maar ook boekhouders,
politiemannenvertegenwoordigers,
brandweerlieden.
Met een plechtig toespraakje op
een verenigingsavond installeert hij
ze en leidt ze in bij de leden. Het
vaandel wordt daarbij sinds kort niet
meer gebruikt. Dat is oniangs aan
Leden van de vereniging „De reddingmedaille" aan het begin van hun jaarlijks
uitstapje op het Plein 1813 in Den Haag.
