NIEUW ROTTERDAMS TONEEL
GING UITSTEKEND VAN START
Economisch imperium in wording
rv-
i
„Welkom inVrij Oost-Duitsland
maar o wee als....
b»*-.
DE KEUKENFOOR ALLES
EEN REGIEPRESTATIE
Wordt Algerije de nieuwe poort?
m
DE KEUKEN
«ïfï
v
5ÏW
^ei7l°toriseerd verkeer vervangt
et schip der woestijn
wmm
f
m
Gestolen Haagse
schilderijen
zijn terecht
Nederlandse pater
beschoten
«<3
jfe*
S&&*
Nomaden worden
landbouwer
11»
Roos van de Sahara
Verdrinken in de
Sahara
n
em
nieuwe dagblad
tho-
&LA
lk Vr» VS
n «I5 V
.rakjtil/
plfen 5J;
aenUK
m">4
li °Ve<^
-
ZATERDAG 8 SEPTEMBER 1962
PAGINA 13
if IN NOORD-AFRIKA, in het door een politieke en mili-
\Verej|, :'Ps geteisterde Algerijë, woedt aan de rand van een nieuwe
^telj 's c'e wereld van de woestijn, de Sahara, waarvan on-
C m°£elijkheden heden ten dage, na twee duizend jaar, op-
*Öd, tyVer.kend werden en de herinneringen verlevendigen aan de
aarin vooral het noordelijke gedeelte er van de korenschuur
Wel 2>j Hphieinse Rijk was. Voordien moet deze korenschuur zich
Cüesaj. 'ijke!" hebben uitgestrekt, dan in de dagen van Cleopatra en
'en aa0eroude tekeningen, diep de Sahara in vrijwel vergeten grot-
ip hg*e*r°^en> getuigen hiervan op duidelijke wijze. Waar nu nog
le'kens vervagende karavaanwegen zich over een hete
fJ|ifant Ageren en mens en dier naar water dorsten, huisden eens
en> Wemelden het van de kudden vee en had het landschap de
^hkejeen weelderigheid van de vruchtbaarste oevers van de Nijl
^ht °ases herinneren hier nog aan. Ze zijn tevens vol beloften,
^ds 6 er *n v°orkomende plantengroei wordt gevoed door onder
doet ^Va*;er> hetwelk zich in grote massa's in de bodem der woestijn
SeR0Jn evinden. Reeds thans kan wel als onomstotelijk worden aan-
*°Veleeïl' ^at met de middelen der moderne techniek het ontzaglijke,
*0td eeuwen gesloten en gevreesde gebied in vruchtbaar land kan
Sr°te Veranderd. Hiertoe is alles aanwezig. Ten eerste de olie, het
randstoffenreservoir, dat ook in het kader der exploitatie van
Se'Ui0?e,°e'8« een rol te vervullen heeft. Dan bevat de bodem
Neus delfstoffen, onontbeerlijk voor het vestigen van industrieën,
det w Materiaal is er voldoende aanwezig, zulks mede omdat zoveel
"di^J^ines zal kunnen worden gedaan. Terwijl aan Nassers Assoe-
*agge duizenden fellah's zwoegen, cement en steen op hun gekromde
*°rsend, zal de exploitatie van de Sahara met de modernste
\ve <>ri ter hand kunnen worden genomen. En men is reeds flink
Want in Algerijë hebben de Fransen vooral na de oorlog een
®e*ste dustrieel complex gesticht. In Marokko en Tunesië zet men de
de
slappen op die weg, evenals in Libye, waar olie eveneens
W^dslag voor de industrialisatie heeft gelegd en tevens tot een
s
Uldge exploratie van heel het gebied achter verafgelegen be
®eVgafj,pases, die tot voor kort nog als voor Europeanen verboden of
stteJ{te 1Jk gebied golden en waarachter zich onmetelijke gebieden uit-
q ®en terra incognita schier zonder einde
NJeuwe0?de
NiJauij, kori
Wii
v. 'V-* aÉr****"
Puur toneel
is dagelijks geopend tot
24.00 uur.
'i
m&u* «j
1
VIJFTIG DOLLAR
VOOR EEN
NYLON REGENJAS
lod'
:ulle», v--'
i'ii „ire"'
g£er.,a»
1',
en,
met de jn«
ster»1
er»
ew jrf'i
A*
>-wv>sw>v\vw*>>*>*^V'>sv«
g«|£§SSS5SS
IrawivSïawiKi'M
ROTTERDAM, 8 sept. De met veel
spanning verwachte première van het
Nieuw Rotterdams Toneel is een suc
ces geworden voor het gehele ensemble.
Voor alles echter voor de gastregis
seur, de Engelsman John Dexter die ook
in Londen de regie had gevoerd voor de
Olietrein in het Franse gedeelte van de
Sahara. Links neigt een Mohammedaan
zich biddend in de richting van Mekka.
nieuwe wereld
ara, een
voorstellingen van Arnold Wesker door
het Royal Court Theatregezelschap.
John Dexter is in 1961 tot de beste
regisseur van Engeland uitgeroepen door
een groep critici vooral om zijn regie
van dit stuk. En dat is begrijpelijk ge
worden.
In onze voorbeschouwing vorige week
vrijdag hebben wij reeds uitvoerig aan
dacht aan de inhoud van dit merkwaar
dige spel met een sterk sociale inslag
gewijd. Wij hebben toen gesteld dat
het grote spelritme en de homogeni
teit van het ensemble het niveau van
deze voorstelling zouden bepalen. Onder
de inspirerende regie van Dexter is deze
krachttoer gelukt. Wat de ongeveer der
tig medespelenden hebben gepresteerd
aan ensemblespel was soms ongelooflijk
hifi-
Nht
woestijn Is bezig te
*rbeirt« nomaden worden fa-
W .Jjïe Ttw, en olietechnici. Zelfs de
'»i JM wiiir are£s moeten voor de nieu-
.°rflino. en- Er is een nieuwe wereld
dtaSjjUe aan de rand van het ont-
Ja art<= Afrika. Het is de
Afrika.
dorst, de Sahara
'enschuur en woonplaats
r «h o n' *n Algerjje gaat het niet
5®ht v ae Wacht maar tevens om
ï'ltw'6 nf.J Weespreken in de opbouw
iVni.d a?We. wereld. Trouwens niet
kko Fp^prije. Koning Hassan van
pM-Pp e eft ai aanspraak laten gel-
Ni hi{Spaanfr^°v stuk Sahara- hetwelk
Ai) bewl aeheer staat, maar waar-
S ,ert> dat het eens aan verre
r'iw a*a hAP1 bem toebehoorde. Langs
v Ai o„F T-ook de Soedan rechten
Jerij k Egypte. De huidige strijd
tiNe- grou fi feitelijk slechts de inzet
dorst Jd, welke om de woestijn
tN. »e»ijsl- iatpn i
Jade S>L>!,aten we hopen met vre-
l\ Jsche édelen, dus financiële en
kViT® °nm«lT dle overigens ook kei-
h Ai Saat °Bend kunnen zijn ge-
i Jf'ie .p Worden, Wanneer straks
aU rt '6gti Wapens ten langen leste
vï ^«UWe'rf k?mt de consolidatie
ds eiSpA4 taat op het programma
sXs ®aharp v11 aanzien van heel wat
It eiwelk thans nog onder
VN „^at of zich in een bepaalde
dripvi de bescherming van de
ICUr hee" gesteld.
lingen, die 't H. Land tijdens de verwoes
ting van Jeruzalem door de Perzen moe
ten hebben verlaten, 'n toevlucht in de
woestijn vindend. Ze bewaren er de oude
boeken in 'n tempel, ongewoon groot van
afmetingen voor deze contreien. Ze ver
lieten het Beloofde Land omstreeks 2300
jaar geleden. De joodse vluchtelingen
vestigden zich er temidden van een ge
meenschap van nomaden, leerden hun
de olijvencultuur en 't weven van kostba
re stoffen tevens de veredeling van een
aantal produkten van de streek. De stof
fen van Hara-Kebira kregen een ver
maardheid tot in meer ontwikkelde stre.
ken van Zwart Afrika en de karavanen
bleven de oase tot op vrij recente datum
aandoen, komend van het Tsjadmeer en
de oevers van de Niger
Ook hier weer een voorbeeld van de
mogelijkheden in de Sahara. Bij de zwer
vende nomadenstammen, die nu aan een
geregeld leven gewend moeten worden,
zijn 'n grote vaardigheid in 't handwerk
en 'n kunstzinnige smaak bewaard ge
bleven. Ze zullen zich hun bekwaamheid
ten nutte kunnen maken en voor 'n rui
me markt kunnen gaan werken. Indien
het handwerk, al of niet kunstvaardig,
hen niet meer aanlokt, wacht hun ar
beid langs de steeds in aantal en lengte
groeiende pijpleidingen voor de olie, als
mede op de olievelden. Hele stammen
hebben zich gedurende de laatste jaren
rte W0est A e £rote wegen dwars
e J Un Drodukt waarlangs in de oud-
U WJüd, S]?kten van Zwart Afrika
ISf lal naaJJ °T£antstanden, huiden
Afropa Noord Afrika en vandaar
kl v0n? «re zië werden gevoerd
J in het f d worden. Het schip
b^0W.Vervai °mschip deden deze we-
ttQ1n,riSeerrt ra en- Maar nu zal het
^hotl(atTerene Verkeer het schip gaan
Afhw1 achtereen werd het-
•n 6 k?Cpaari I vooral langs de Atlan-
9P!everde, per schip naar
^4>Vsebnr,acht- Nu gaan de zwa-
f.pSer, °yer autowegen daveren,
ja massavervoer op zich ne-
t}(Jstriece?Te .van die Produkten
^Stii^hiep^,' atra in de Sahara bren-
teJ v j z0n. wp-ld is in wording, de
hn, «h lot dus?0 in de maak- Na-
ve t-PnQases J onbekende gehuch-
Ms HZeherP op en ziin bezi8
Kt.i! baspc ardbefd *e verwer-
tij h rt, b°üwH Waarop die nieuwe we-
verbaJ® worden. Dit is wel
onv gwekkendste gebeurte-
VSi&J fijke +fa.nbelanSfi5ke evene-
Üjiï f;tjevaart ^Wlntigste eeuw. De we-
Vv,0?" beland3, voor het mensdom
V. SakblJ ligt kunnen worden, maar
lii? a' als w e nieuwe wereld van
tï ititWf,? - ware onder de rook
btopa en, van het straks Ver-
6eHschar?°^bereid wordend door
VN* PPelijke Markt
C^VpJ^tstp ?.e.ta,rüke onderzoekers
J, hebbpi d?or de Sahara ge-
«MeJer mp? Sehleken. dat de ver-
C'^J^h wera0 Broot is' als tot dus"
ti,T strevl aangenomen. In ver-
'«-.Aw en liggen stadjes en dor-
ZedenC*1 eeuwenoud, waar zich
'd en ^.gewoonten hebben ge-
"Vh'e^-haUen de grootste zorg cul-
VtJ-lïr,- bp-.i, zim gekoesterd, als een
<lt 5,e va»,' ioals b.v. in de joodse
cïl 'n v ara"Kebira. Daar be-
K°lonie van joodse vluchte-
langs een pijpleiding gevestigd en de
mannen gaan in de olievelden een baan
tje zoeken, waarbij ze zich meestal in
telligente leerlingen tonen.
De mogelijkheden tot tewerkstelling
ook buiten de olievelden en de daar
langs liggende raffinaderijen en de trans
portcentra en de kampen nemen gesta
dig toe. Terwijl de oudere nomaden zich
vaak met sjouwerswerk tevreden moe
ten stellen, kunnen de jongeren gratis
onderricht krijgen op scholen, hier en
daar in de woestijn ingericht. Daar wor
den ze tot technicus, ambtenaar, ad
ministrateur en landbouwer opgeleid.
De Fransen zijn ten deze voorgegaan,
maar de regeringen der Arabische staten,
onder wie gedeelten van de Sahara res
sorteren, zoals Libië en Tunesië en de
Soedan, volgden spoedig, alsook Marok-
ka en Mauretanië. Algerije zal straks
ongetwijfeld de rij aanvullen. De Tunesi
sche regering kondigde kort geleden een
wet af, waardoor de zwervende Arabie
ren op haar gebied verplicht worden zich I
als landbouwer te vestigen. Er wordt J
daarbij 't nodige gedaan om hun vrucht-
bare grond te verschaffen, door uitge
breide bevloeiingswerken. Het zoeken
naar zoet, drinkbaar water is hierbij van
bijzonder belang. In enkele streken heeft
men verbluffende resultaten bereikt. Het
UN
HRPP
NmBHi
I Advertentie)
in tempo, in dynamiek, in afwisseling
van explosie, geestige, satyrische en me
diterende gedeelten. De keuken is nl,
geschreven in een vorm die men met
een muziekterm sonate zou kunnen aan
duiden. Na een adagio-begin een alle
gro-presto gedeelte, daarna een gedra
gen middendeel, met tenslotte een
slotdeel dat uitloopt niet in een presto con
fuoco, maar in een lang aangehouden, j
niet opgeloste dissonant: het vraagteken
achter de zin van het bestaan.
Wesker, die met dit spel in ons land
v.-erd geïntroduceerd en wiens Planten
zonder wortels door de toneelgroep Stu
dio dit seizoen zal worden gespeeld,
heeft vooral door deze voorstelling
men weet hoe sterk Wesker en Dexter
elkaar beïnvloed hebben in het compo
neren van dit eindresultaat bewezen
met moderne middelen in een rauwe
taal een stukje drama te kunnen tekenen
dat direct wortelt in de kwalen van onze
tijd, die eigenlijk van alle tijden zijn:
de mens tot massa bijeengebracht om
geld te verdienen in een arbeid die hem
zelfs tot dromen onmachtig maakt, die
tenslotte na een poging zichzelf lichame
lijk te vernietigen zich met een dwaze
lach neerlegt bij het vraagteken dat
hem overblijft van zijn overpeinzin
gen. Het is vooral de figuur van Peter,
een Duitse kok (Coen Flink) die de ge-
dachtendrager van de auteur is. Maar
Wesker laat ieder van de medespelen
den bijdragen tot de tekening van een
wereld, die vol van keukens is", zoals
Paul (Rob de Vries) ergens zegt. De
mensen leven langs elkaar heen, het
personeel in de keukeu botst tegen de
diensters uit het restaurant en de bezoe
ker is de collectieve vijand van alle per
soneel, zoals ook de bijna steeds zwij
gende directeur Marango (Richard Flink)
dit is. In deze sfeer van werken onder
een moordend tempo, vol conflicten die
licht oplaaien en met maar enkele mo
menten van rust trekt De Keuken aan
de toeschouwer voorbij.
Dexter is er in geslaagd van De Keu
ken puur toneel te maken. Wij willen
zelfs beweren dat zijn regie sterker
was dan het stuk zelf dat niet briljant
van taal is, dat botte figuren vrij plotse
ling diepzinnig over de zin van het le
ven laat mediteren, maar dat toch ook
enkele bijzondere hoogtepunten kent,
zoals de waanzinscène en het prachtige
contrapunt van het jachtige, onverschil
lige keukenleven en de hierin voorko
mende korte gespreksbrokken die iets
verraden van de mensen die hier werken.
Dexter werkt op de grens van het rea
lisme. Hij laat zijn acteurs en actrices
sterk mimisch handelen, maar ander
zijds bereikt hij hierdoor de soms vol-
van Café-Restaurant Erasmus,
thans Stadhuisplein 3, tel. 135760
maakte illusie van een keuken in volle
actie. De langzaam opgevoerde crescen
do naar het bijna absurde en duide
lijk op Ionesco geïnspireerde slot van
het eerste bedrijf was een fenomenaal
staal van straffe regie die overigens in
deze groep een buigzaam en soepel me
dium voor zijn intentie moet hebben ge
vonden.
Namen noemen heeft weinig zin. Naast
de knap uitgewerkte soms dwaze, soms
ontroerende uitbeelding van Peter door
Coen Flink en de wat al te schema
tisch getekende, docerende rol van Paul
die door Rob de Vries vaardig werd ge
tekend, bezat het spel een boeiende af
wisseling van personen zoals de sinis
tere Marango van Richard Flink, de
vierkante Max van Guus Verstaete,
of de onverschillige Kevin van Pieter
Lutz. Het geluid van de suizende gas-
oven dat de dreigende, wellicht symbo
lische ondergrond vormde van dit spel,
belemmerde soms de verstaanbaarheid,
maar gaf op vele andere momenten een
dramatisch onweerstaanbaar effect.
Jocelin Herbert had een decor ge
maakt dat eenvoudig was door simpele
zetstukken maar dat merkwaardig ge
noeg tegelijk duidelijk een Verfrem-
dungseffect beoogde door vele schijn
werpers zichtbaar een functie te geven.
Zo werd De Keuken een veelbelo
vend begin van het seizoen door deze
nieuwe groep van een opzienbarend
spel onder een opvallend bekwame re
gisseur. Terecht werd hij in het minu
tenlange applaus aan het eind be
trokken. Het gebeurt maar zelden dat
het publiek langer applaudiseert dan er
spelers op het toneel staan. Dat was
gisteravond het geval. De Keuken
heeft duidelijk een voortreffelijke Rot
terdamse ontvangst genoten.
H. J. W.
Rob de Vries, Eric Schneider, Coen
Flink en Piet van der Meulen in een
scène uit „De Keuken" waarvan
Nieuw Rotterdams Toneel gisteravond
de* première gaf
iiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiilliifflmH
DIT IS EEN VERSTEENDE ROOS,
in 1935 door een ontdekkingsreizi
ger in het zand van de Libische
woestijn gevonden. Hij weegt twee
honderd gram en in het gesteente
zijn alle kentekenen van de bloem
terug te vinden, zoals die volgens
schatting der deskundigen meer
dan vijfduizend jaar geleden
bloeide, toen de Sahara nog een
vruchtbaar gebied was
De nomaden van de Sahara worden
tot politieagenten opgeleid, voor het
toezicht in de snel bevolkt wordende,
eens verlaten woestijn.
water wordt hier door voormalige noma
den, met oude, op bogen gelijkende mus
ketten bewapend, dag en nacht bewaakt,
opdat niemand zich er meer van zal toe
eigenen, dan hem toekomt, krachtens
het aantal vierkante meters grond, het
welk door hem als moestuin of bouwland
bewerkt wordt. Over het algemeen levert
de verdeling van 't water overigens geen
moeilijkheden op. De mensen zien het nut
van een ordelijke distributie in en waar
deren de voordelen van een nieuwe wel
vaart. Het water maakt het tevens mo
gelijk ziekenhuizen in te richten en in
ternaten voor jonge nomaden.
Er wordt in de Sahara het voorbeeld
van de Romeinen gevolgd, zij het uiter
aard op moderne wijze. Het. aantal wa
terbassins. kunstmatige meertjes, stijgt
langzaam maar zeker en het water daar
uit wordt door kanalen naar streken ge
voerd, waar tot dusver geen droppel wa
ter te bekennen viel. Tegelijkertijd wor
den waterbronnen opgespoord. Dit maakt
Dit kiekje werd niet ergens in Texas
genomen, maar in een olieveld in het
hart van de Libysche woestijn. Een
nieuwe wereld met nieuwe mensen
van menig armzalig woestijngehucht een
klein paradijs, vol vruchtbomen en bloe
men. De natuur is uiterst goedgeefs
Nog altijd herinneren resten van viaduc
ten aan de bevloeiingswerken der Ro
meinen, zoals trouwens andere ruïnes
de periode in herinnering brengen, waar
in ze waar zich nu zandvlakten uitstrek
ken, grote stortplaatsen bouwden, zoals
het Colosseum van El Djem. Vermoede
lijk zullen op de duur ook veel zuidelij
ker in de Sahara sporen van hun acti
viteit gevonden worden: resten van heer
wegen, forten en paleizen, die thans nog
Onder het stuifzand begraven liggen. Bij
de oase Gabès in het zuiden van Tunesië
liggen aanzienlijke resten van een Ro
meins aquaduct, uit bakstenen opgetrok
ken.
Duizenden kilometers naar het zuiden
toe. aanvangend bij de oases van Alge
rijë en Tunesië, strekt zich de Sahara
uit, tot waar de bruine mensen zwart
worden en namen als Timboektoe en Ka
no tot de verbeelding spreken. Feitelijk
staan we nog slechts aan 't begin van de
opensluiting der woestijn, doch langs de
pijpleidingen, die vaak de oude, verge
ten karavaanwegen volgen of de loop
van uitgedroogde rivieren, is 't niet
meer mogelijk dat 'n mens er van dorst
omkomt. Hij moet zich wel heel onvoor
zichtig ver weg van 'n basis wagen, om
de kans te lopen van dorst te versmach
ten als zijn laatste slok van 't meegeno
men water verbruikt is. Integendeel, het
wonderlijke is wel, dat er heden ten da
ge meer mensen in de Sahara verdrin
ken dan wegens gebrek aan water om
komen. Dit is het gevolg van een natuur-
fenomeen. Het kan gebeuren, dat zich
ergens een soort wolkbreuk ontlast, op
een plaats, waar het wellicht in geen
eeuwen geregend heeft. Merkwaardig ge
noeg herhaalt zich zo'n wolkbreuk nim
mer op dezelfde plaats. Maar in een om
mezien valt een massa water op een be
trekkelijk klein oppervlak neer. Een uit
gedroogde rivier wordt er door in een
waterval veranderd. Het water beweegt
zich met grote snelheid voort. Aldus kan
het gebeuren, dat een groep nomaden,
na zich zoals gebruikelijk langs de bed
ding van een uitgedroogde rivier gele-
y .A
5$*;v 'A
gerd te hebben, om er de nacht door te
brengen er door verrast wordt- Het kam
pement wordt weggespoeld en menigmaal
verdrinkt een nomade, meegesleurd door
de woedende stroom.
Tot dusver is men nog niet toe aan
het vaststellen van plaatsen waar zich
volgens sommige deskundigen onder de
Sahara grote onderaardse meren moeten
uitstrekken, bevolkt door de blinde na
zaten der vissen, die eens zwommen
in de grote rivieren, waardoor de hui
dige woestijn doorsneden werd. Deze me
ren zouden begrensd zijn door uitgestrek
te bossen van laag hout, waarvan de
schrale takken, waarmede de gazellen
zich voeden, armzalige uitlopers zijn. Men
zal moeten afwachten, of Moeder Na
tuur, nadat de mensen de bossen om
kapten, voor geheime watervoorraden
heeft gezorgd, zodat althans de oasen het
voortschrijden van het moordende zand
konden overleven. Wat hiervan zij, in
ieder geval is aan de woestijn een halt
toegeroepen nadat zij hier en daar, na
het vertrek van de Franse pioniers in Tu- I
nesië en de Italiaanse kolonisten in Li
bië, een flinke sprong vooruit, naar de
Middellandse Zee had kunnen maken.
Het is de olie, die de wegbereider van 't
water is en de nieuwe wereld openlegt,
welke voor de verdere ontwikkeling van j
Europa van het grootste belang zal blij
ken. De tijd, waarin over een Transsa-
harische spoorweg gesproken werd als
over een titanenwerk, is voorbij. En de
dorst werd uit de woestijn gebannen.
De Sahara is ontsloten en wordt in het
economische bestek van het Westen op
genomen. Er is ruimte genoeg voor het
mensdom. Misschien, maar dit is een
enigszins vermakelijke veronderstelling,
zal het bevolken van de Sahara zoveel
mensen opeisen, dat het in de ruimte-'
vaart t.z.t. aankolonisten voor
de maan zal ontbreken!
OBSERVATOR
DEN HAAG, 8 sept. Dank zij een
anoniem telefoontje is de Haagse poli
tie in het bezit gekomen van de schil
derijen, die in het weekeinde van 25 tot
27 augustus werden gestolen uit het a-
telier van een schilderijenrestaurateur
aan de Laan van Roos en Doorn alhier.
Hangende het onderzoek in deze zaak
wenst de politie nog geen nadere in
lichtingen te verstrekken.
Vermist werden vijftien schilderijen
met een gezamenlijke waarde van vijf
die de politie thans in haar bezit heeft,
bevindt zich echter een werk van Hen-
drig van Ravestein, het portret van een
heer (waarde drie- tot vierduizend gul
den), dat nog niet gemist was.
MANILLA, 8 sept. (UPI) Een Neder
landse katholieke priester is donderdag
door een Filipino beschoten en ernstig
gewond, zo meldt de Philippijnse nieuws
dienst-
Volgens het bericht werd pater Car
los Vernilgen, kapelaan van een door
Nederlandse paters in de stad San Jose
bediende parochie (in de provincie Nue-
va Ecija, ongeveer 160 km ten noordoos
ten van Manilla) door een voormalige
employé van de parochie met een zelf
gemaakt vuurwapen beschoten.
De priester werd in de hals en linker
helft van het gelaat gewond. Zijn aan
valler, een 36-jarige timmerman die vijf
jaar in dienst was van de parochie, gaf
zich zelf aan bij de politie.
LEIPZIG (U.P.I.) De
pianist in een bar te Leip
zig leunde over zijn in
strument en zei in gebro
ken Engels: „Die Dave
Brubeck van jullie is fan
tastisch. Elke avond luister
ik naar zijn platen door
de Voice of America".
„Speel iets van hem", stel
de een Westerse journa
list voor. De pianist haalde
zijn schouders op. „Ziet u",
zei hij, „zestig procent van'
wat wij hier spelen moet
beantwoorden aan de ver
wachtingen van het minis
terie van binnenlandse
zaken. Ik heb vanavond
reeds te veel Westerse
liedjes gespeeld en wan-
neer ik het te veel doe
krijg ik een boete van 500
mark. Ik verdien slechts
800 Oostmarken per
maand, juist genoeg om
Ivan te kunnen leven".
1 Daarop speelde de pianist
een lied dat heette „Ik heb
imijn liefde gevonden in de
jvrije Duitse jeugd". Een
i communistische ambtenaar
i «die aan een tafeltje dicht
bij de pianist zat, knikte
i goedkeurend.
1 Oostduitsers verlangen
jassen meer verkocht. Een
Italiaanse waterpolospeler,
die in Rome voor zes dol
lar een nylon regenjas had
gekocht, werd gevraagd of
hij deze regenjas voor 50
dollar wilde verkopen. Een
Fransman, die met zijn
Jaguar 1961 in Oost-Duits
land kwam om een vriend
te bezoeken, werd in de
binnenstad van Leipzig
door een menigte Oost-
duitsers omringd, die zijn
auto kwamen bewonderen.
Een politieagent moest in
grijpen, opdat de Frans
man verder kon rijden.
Westerse auto's kunnen
alleen in dit deel van
Oost-Duitsland worden ge
zien wanneer vreemdelin
gen naar Leipzig reizen
om sportwedstrijden te
zien of om de Leipziger
Messe te bezoeken. Enkele
niet alleen naar Westerse leden van de communisti- grens" aan een van de drie
ideeën, maar ook naar sche partij zijn op de een "n
Westerse kleren, voedsel, of andere manier erin ge
slaagd aan een Westduitse
Niet-communistische Oost
duitsers zijn verlangend
om met Westerse mensen
te praten eri er zo achter
te komen hoe het eigenlijk
is aan de andere kant van
het ijzeren gordijn. Maar
zij moeten uiterst voor
zichtig zijn. Een Engels
man, die met een Oost
duits meisje getrouwd was,
bracht onlangs een bezoek
aan zijn schoonouders. In
een bar raakte hij in ge
sprek met een Oostduitser.
Zij hadden elhaar nooit
eerder gezien. Later hoor
de de Brit, dat de man
door de communistische
politie was aangehouden
en dat deze hem geduren
de een week had verhoord
om erachter te komen wat
„de Westerse spion" had
gezegd.
Voor een land, waar
haast geen wegverkeer is,
heeft Oost-Duitsland geen!
gebrek aan politiemannen^
Voor het Centraal Station
van Leipzig telde een toe
rist tien auto's, maar er
liepen twaalf politieman
nen rond om het verkeer
te regelen. In Warta, het
eerste station achter de
boeken en ook naar ge
wone conversatie. Maar
een verblijf van twee we
ken in Oost-Duitsland is
meer dan genoeg om te
weten, dat de communis
ten geenszins van plan
zijn om aan deze wensen
tegemoet te komen.
Het grootste warenhuis,
dat door de staat wordt
beheerd er zijn geen
[Particuliere ondernemin-
igen meer heeft sinds
)zes maanden geen regen
wagen te komen, maar een
wagen van Amerikaanse
of Britse makelij is in
Oost-Duitsland een be
zienswaardigheid.
Een taxichauffeur ver
telde vol trots aan een
verslaggever: „Mijn broer
rijdt in een Amerikaanse
wagen; kijk, daar komt hij
net aan". En daar kwam
zijn broer aanrijden in een
Amerikaanse wageneen
Packard uit tiet jaar 1934.
spoorlijnen, die Oost- en
West-Duitsland met elkaar
verbinden, controleren
Oostduitse grenswachters
de reizigers op hun papje-
ren. Om er zeker van te
zijn, dat niemand zal pro-i
beren uit de ti'ein te sprin- j
gen staan rond de trein 30
communisten met zware
machinegeweren opgesteld
om de omgeving in de ga
ten te houden.
Op grote aanplakborden
op de perrons kan men
desondanks lezen: „Wel
kom in Vrü Duitsland".
