Dribble-hobby van Helmuth Rahn
legt Enschede geen windeieren
Lagarde en Van Wissen bij
PSV machteloos op tribune
Fortuna's Cijze
gepijnigd doelman
Schril contrast met
Spartaan Doesburg
Arie wordt
erg gemist
Rebellie bij DWS
is onderdrukt
VONHOFF brengt met passes
Eindhoven tot wanhoop
Daan de Jongh overleden
Oranje-mannen
in de knel
EREoBIVISIE
Trainer van De
Volewijckers
populair bij alle
voetballers
mmm
Duits „kanon gaat
aan stokpaardje
niet te gronde
ïf STvS'- ,,v.«
MAANDAG 1 OKTOBER 1962
EINDHOVEN, 1 okt. Piet
Lagarde en Fons van Wissen
drukten elkaar met een zuinig
glimlachje de hand. De schouder
vah de een en de knie van de an
der kregen het in de toch al erg
trieste interland tegen Denemar
ken zo zwaar te verduren, dat zij
op PSV's tribune tot de weinig
opgewekte toeschouwers behoor
den. Vooral Piet Lagarde heeft
het geweten, dat hij de afgelopen
woensdag het „genoegen" smaak
te voor de toen geblesseerde Van
der Merwe in te vallen. De bloed
uitstorting in zijn linker schouder
behoeft een intensieve massage-
kuur. Elke dag twee maal maakt
hij de moeilijke gang naar zijn
„kwelgeest" om langzamerhand
het gevoel te krijgen, dat de ge
kwetste schouder van het leven
wordt afgesneden.
Onmisbaar
razeU belastte ^Rahii zich met het
winnende doelpunt. Men kon het een
Uitverkoren
Deens succes
Buitenkansje
Twee treffers
(Van onze speciale verslaggever)
Maar dat zal wel meevallen. Toen
zijn club Enschede op.^^psV
Dertift de buit binnenhaalde dij Jr&v
Piet Lagarde
meer aan de massage-bank „Wsne
even kan, sta ik de volgende week
weer onder de lat", grinnikte h«. „ue^
DOSVolewijckers 3—
Luiten 1-0. Visser 2-0, rust, Boogaard
2—1, Visser 3—1. 7200 toeschouwers.
Een aantrekkelijke wedstrijd, waarin h
Weer volledige DOS zich meer kansen schiep
zonder tot grote daden te komen. Sc ,iruk-
rechter C. J. v. d. Berg had een heel druk
ke middag.
Willem IIBlauw Wit
Couperus 0—1, rust, Sparendam 0—2, Aarts
12. 6000 toeschouwers.
Hevig teleurstellend Willem II kreeg v
juist iets beter spelend Blauw Wit weinig
kans. De Tilburgers wisten bovendien mei;
wat doelpunten maken is.
PSVSpel. Enschede23
„Van der Kuil 1—0, Bosveld 1—1, Svensson
21, rust, Zweers 22, Rahn 23. 14.000
toeschouwers.
PSV verzuimde gebruik te maken van een
reeks van kansen, waarna Enschede in de
laatste fase meer kreeg dan het toekwam.
FortunaSparta12
Kohn 1—0, Wilson 1—1. rust, Bodnar 1—2.
toeschouwers.
Met voortreffelijk, snel en gevarieerd spel
zorgden beide partijen voor een boeiende
?e.rste helft, waarin doelman Doesburg
triomfen boekte en doelman Gijzel van
f °rtuna fouten beging die Fortuna's neder
laag betekenden.
HeraclesMVV 41
GrevlnTiJlr1 urust. Reekers 1—1 en 2 1.
were Brand 4—1. 12.000 toeschou-
MVV "werden" ri?eracles en Polemical van
trappen naar de k,e^warbiter wegens "ft
voorval is ongetwHf^?kamer verwezen. Dit
op het scoreverloon ln /an invloed geweest
in Heracles voor de wedstrijd, waar-
maar het spel veel te^ort^hield F WaS'
Ajax-GVAV 0_0
14.000 toeschouwers.
Ajax, 75 van dé 90 minuten ao
derheid, faalt volkomen in cie
van de aanvallen. Qe afwerking
VolendamNAC 20
Rust 00, Jaap Smit 10 en 2o isnnn
toeschouwers. 13-000
Dank zij goed keeperswerk van doelman
De Rijk (invaller voor v. d. Merwei
NAC er met een nederlaag van 2—0 afgeko
men. Volendam was veel sterker.
FeijenoordADO 1i
Bergholtz 1—0, rust. Schuurman 1—i.
35.000 toeschouwers.
Het spel, dat in het keiharde duel tussen
Feijenoord en ADO werd vertoond, had
vaak niets met voetbal te maken. Vooral
ADO speelde veel te onbesuisd.
Sparta 6 3 3 0 9 14—6
Spel. Enschede 6 4 0 3 8 219
Ajax 6 3 2 1 8 87
Volendam 6 2 3 1 7 139
Fortuna 6 3 12 7 7—7
DOS 6 3 1 2 7 9—11
MVV 6 3 0 3 S 11—9
PSV 6 2 2 2 6 9—7
Feijenoord 6 2 2 2 6 1010
GVAV 6 2 2 2 6 7—8
Heracles 6 2 1 3 5 98
NAC 6 2 1 3 5 8—10
Blauw Wit 6 2 1 3 5 7—15
Willem II 6 1 2 3 4 10—14
ADO 6 1 2 3 4 3—16
Volewijckers 6 1 1 4 3 7—17
ginnen. Mijn nieuwe patroon weet hoe
ik er voor sta en het is al geregeld,
dat ik de eerste dagen geen zakelijke
beslommeringen heb."
Helmuth Rahn vaart in hetzelfde
schuitje als Lagarde. Ook het Duitse
„Kanon heeft vandaag met vrouw en
twee kinderen zijn tenten opgeslagen
in Enschede om o.a. geen training
meer te hoeven missen. Helmuth kan
het de laatste tijd prima vinden met
zijn opdrachtgevers en traint nu zelfs
i ;Pnscbedese jeugd. Wij hebben hem
'n deze functie nog niet kunnen gade-
rnaar zijn er van overtuigd, dat
vooral de pingelaars bij hem een potje
kunnen breken daar het onmiddellijk af
geven van de bal niet het hoofdpunt is
van zijn programma. Helmuth zou
daarmee namelijk zijn eigen stijl ver
loochenen Nog steeds gaat zijn liefde
voor de bal zo ver, dat hij pas in uiter
ste nood een mede-speler inschakelt.
Dat is een stokpaardje, waaraan de
meeste voetballers m Nederland ten
gronde gaan. Slechts een enkeling kan
zich veroorloven regelmatig de solist
te spelen. Helmuth Rahn fs zo'n uit
zondering, ondanks zijn voor het be
taalde voetbal vrij hoge leeftijd Het
beste bewijs voor zijn talenten als in
dividualist is, dat elke Enschedeër hem
graag, soms zelfs té frequent de bal
toeschuift. Zij kennen het gevaar Rahn
de onweerstaanbare dribbels, waar
mee hij een gespannen verdediging uit
elkaar kan scheuren en het nijdige,
zoevende schot, dat hij in beide benen
heeft.
PSV begrijpt sinds,. gisteren ook,
waarom de „vierkante" Duitser zo be
wonderd wordt bij Enschede. De drie
doelpunten, die de gentenaren tegen
over de twee van PSV stelde, kwamen
nrnktisch geheel voor rekening van het
infant terrible". De eerste maal los
te hij na een scherpe rush een vliegend
schot, dat de weinig betrouwbare doel-
món RflJd ternauwernood kon stoppen
mi dat door Bosveld werd afgemaakt,
in het tweede geval gaf hij een vol-
vónter naar de attente Zweers
snertgoaltje" noemen op enkele me-
„snenguaiij tussen een paar
ters van het Kahn bevestigde
van de dribble-kunst.
PSV had tussen de bedrijen
dat Nederlands
krijgen", mopperde men inde De
er^'aT'en^toe ^er^onbekwame^optreden
hl" Setón ijoaten aandoen,
De grootste ontgoocheling
bracht echter de voorhoede, met name
linksbinnen Kerkhoffs. Tegenzijn oude
ploegmaten leek hij volkomen verlamd
zeker wanneer hij oog. ^.o^S stond
met doelman Koers. Hu hielp de ene
kans na de andere om zeep en maakte
duidelijk, dat zijn opmerkelijke sco
ringsdrift in de eerste wedstrijd van
het seizoen drie treffers bij ADO
~7 een uitschieter is geweest, aange
zien hij twee weken geleden tegen
MW als schutter ook al een modder-
figuur sloeg.
De slechte dag van Kerkholfs kwam
Koers goed van pas. De vroegere doel
man van het Nederlands amateur-elf-
tal, mocht eindelijk, op 34-jarige leet-
t(jd in het „eerste" onder de lat, hoe-
HELMUTH RAHN
altijd, gevaarlijk
wel Dijckmans op de nominatie stond.
Men prefereerde Koers voor de ver
vanging van Lagarde, omdat men ze
ker was van zijn vechtlust en ambi
ties en omdat Dijckmans de laatste
tijd bepaald geen loyale houding had
aangenomen. Koers hield zijn woord.
Hij greep menigmaal moedig in en
wist, geholpen door het fortuin, de
schade tot twee doelpunten te beper
ken. Een kopstoot tegen de lat en een
voor hem onbereikbare knal tegen de
paai, van de voet van Brusselers, de
den PSV knarsetanden, maar scherp
ten Koers' vertrouwen in de goede af
loop.
Voor de toekomst van het Neder
lands elftal opende deze wedstrijd ove
rigens geen perspectieven. Men voelde
wel medelijden met Elek Schwartz
wanneer Renders weer eens door de
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiimiiiiiimiiiiiiiiinii
Het Nederlandse voetbal maakt een
zwarte periode door. Vers in het geheu
gen ligt nog de nederlaag tegen Dene
marken, waarmee de Oranje-mannen
een bijzonder slechte beurt maakten en
ook in de vaderlandse competitie zijn de
prestaties beneden peil.
Wat dat moet worden op 14 oktober
wanneer Oranje in Antwerpen tegen de
Belgen uitkomt? Elek Schwartz zal al
heel gelukkig zijn als dl zijn pupillen
weer zonder blessures zijn. Op de foto
hierboven ziet men hoe Henk Groot van
Ajax tegen het been wordt geraakt,
waardoor hij even later het veld moest
ruimen. Bij de wedstrijd PSV-Enschede
zaten Lagarde en Van Wissen met bles
sures op de tribune. Overigens is
Schwartz niet de enige, die zich zorgen
maakt. Bij Feijenoord vallen ook harde
klappen. Frans Bouwmeester probeerde
zaterdag weer in het tweede elftal aan
de bal te wennen. Hij liep opnieuw een
blessure op.
iiiiiiiiiuiiiMiiiiimiiiiiiiiiiimmiiiiiimiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiim
„oude man" Rahn in de luren werd
gelegd, terwijl twee andere kandida
ten, wier vorm en konditie zo belang
rijk zijn, Lagarde en Van Wissen, wer
keloos op de tribune zaten. Van de tien
voorhoede-spelers verdiende Piet van
der Kuil de extra-aandacht, omdat hij
als linksbuiten eventueel Keizer zou
kunnen vervangen. Helaas, de PSV'er
haalt het niveau der internationals
niet. Zijn ijver verdient alle lof, zijn
techniek mag gezien worden, maar de
tekortkomingen in zijn spel wegen
zwaar. Hij maakte nochtans een fraai
eerste doelpunt, dat nog vóór de rust
gevolgd werd door een succesvol schot
van Svensson, de Skandinavische
rechtshalf, wiens knappe spel recente,
bittere herinneringen opwekte.
„d*®k®EN, i okt. Aarzelend, met
2P? hoofd en neergeslagen ogen
ti d0.dn,a" DÜzel van Fortuna '54
kïLit ame,r op' °p ziin schouders
ondragelijke ,ast: door twee
kapitale blunders had hij voor zijn
eerste plaats verspeeld. Bo
vendien zou het „loonzakje" van hem
Vil} u1J" medespelers deze week
25P bevatten. Zelfs geen f 125.
Gijzel had tweemaal de bal laten glip-
p?n' waardoor de zege voor Fortuna,
of zelfs maar een gelijk spel, van aan'
trekkelijke perspectieven in hatelijke
desillusies waren veranderd. Arme
Gijzelvoor twee fouten zó zwaar ge
straft te moeten worden. Het werd
voor hem een dag om nóóit te verge
ten.
Dat werd het óók voor de jonge
Sparta-doelman Doesburg, maar dan
één om er opgetogen brieven over
naar huis te schrijven. Want moet
men enerzijds constateren, dat Gijzel
de wedstrijd voor Fortuna verlóór,
even stellig zal daar aan moeten wor
den toegevoegd, dat Doesburg de wed
strijd voor Sparta wón, in dit alleszins
boeiende gevecht der grootmachten,
zoals Sparta én Fortuna zich in deze
competitie hebben aangediend.
De nieuwe aanwinsten van Sparta-
Wilson en Bodnar mochten dan in
het prille begin de 15.000 toeschou
wers doen verstijven bij hun voor
Fortuna levensgevaarlijke acties, het
zou toch Doesburg worden die de
show stal. Doelpunten van Rutten en
Beenen werden al „geteld" bij twee
doorbraken, maar Doesburg was
beiden te glad af. Hij kon zijn han
den in volmaakte onschuld wassen,
toen Rutten na een uittrap zijn hoofd
onder de bal zette en Kohn een vrij
veld bezorgde (1-0). Ondanks het
voortreffelijke spel van Sparta een
verdiende voorsprong.
Het door dit doelpunt glanzend op
gepoetste moreel van Fortuna ver
bleekte echter na 34 minuten. Na éen
vleugelschot van Van Ede liet Gijzel
de bal uit zijn armen glippen, voor
de voeten van Wilson l-1
Gretig gaf Sparta er blijk van dit
buitenkansje te willen uitbuiten, maar
aanvoerder Van Ede zag het gevaar:
terug, wenkte hjj tegen de opdringen
de De Koning. De klap bleek echter
bij Fortuna (te) hard aangekomen.
Met een schot tegen de lat onder
streepte Bosselaar het gevaar van de
na de rust naar het Gelecnse doel rol
lende aanvalsstoten, welke Fortuna
slechts moeizaam, doch met een te
laag tempo en onvoldoende accurates
se trachtte te beantwoorden. Er kwam
een beter evenwicht toen Kohn van
plaats verwisselde met Rutten, Mun
sters met linkshalf Pfeiffer. Het bleek
echter slechts in staat om Doesburg
nieuwe lauweren te laten oogsten.
Een gelijk spel leek het alleszins re
delijke resultaat te gaan worden. Tot
zes minuten vóór het einde. Geïnspi
reerd door de felle afstandschoten van
rechtshalf Verhoeven schoot rechts
back de Groot van bijna een half
veld afstand recht op doelman Gijzel.
Wéér liet Gijzel de bal glippen, wéér
voor een s,vreemde" voet: Bodnar 1-2.
0—3
20CO
r met
belet-
artier
eiste
■h op.
0—0
d aan
ardig-
Ltrek-
leder-
2—0
toe-
raarin
Ie op
1—1
2500
feers-
zodat
e dik
3—1
issink
einde.
want
nd in
i met
1—1
straf-
arker,
an en
vallen
KFC
1—0
iwers.
aoeite
Voor
lang-
helft
doel-
tide.
1—1
1—1.
t een
is de
over-
riezen
lingen
in De
ïVage-
maar
12—7
9—7
9—7
10—8
11—19
11—5
9—5
6—5
13—11
9—10
11—11
10—12
7—10
6—9
5—10
10—12
2—19
0—1
iwers.
rdien-
helft
3—2
t, Bi-
erssel
l stel-
rangs-
.even-
kan-
werd.
2—2
rust.
1500
vakke
i iets
betere
ikom-
3—1
rust,
spel-
ek op
ia een
1—3
Van
iwers.
el als
e van
1—1
-1.
i RCH
Jelijk-
>r het
van
orden.
3—1
ï—i.
K) toe-
beste
maar
ts dat
ir het
2—1
1—1.
slag-
14—7
14—3
12—8
12—7
11—7
10—9
L2—14
18—10
6—5
10—8
7—7
8—9
10—15
6—13
5—11
10—20
7—19
Iedereen die nu bij DWS-Arle thuis
komt, zegt dat hij veel gezelliger
is geworden nu hij niet meer
voetbalt. Ook Arie zelf bevalt het
voetballoze leventje best. Toen de
competitie nog maar net gestart was,
ging er bijna geen dag voorbij, of
hij had het er over, over de ver
nedering die hem was aangedaan.
Maar twee weken geleden besloot hij
er geen woord meer over vuil te
maken. Ben je mal, het is veel fijner
zo. Hij hoeft nou 's zaterdagavonds
niet om half tien naar bed. Hij kan
met zijn vrouw naar de bioscoop
gaan, een biljardje maken of een
kaartje leggen. En zijn roem leeft
voort. Als hij met zijn flesjes limo
nade door de Jordaan rijdt, heffen
de jongetjes in alle straten de strijd
kreet van de tribunes aan: „Arie,
Arie...! Zijn supporters bellen hem
elke zondagmiddag op om hem heet
van de naaid het verslag te geven
van de zege of nederlaag van
D.W.S.-a. Want zo is het: Arie. den
Oude gaat zelfs niet meer kijken.
Principieel niet, al zou hij graag
willen. Zo tegen het uur dat de
match aanvangt, zoekt Arie nerveus
naar een karweitje. Dan moet hij zijn
gedachten verzetten. En af en toe
rijdt hij even naar Artis om in alle
stilte met zijn aap van gedachten te
wisselen. Wont die aap is voor hem
ook nog een stuk voetbal. Hij heeft
hem Pepi genoemd, naar Pepi Gru
ber, de vroegere DWS-trainer, die hij
op handen heeft gedragen. Deaap
was lastig geworden, beet uit jalou-
zie Arie's vrouw in de arm en richtte
verwoestingen aan in het huis dat
Arie met zoveel vlijt had ingericht
van de voetbalcenten, de doelpunten-
premies. Dus nu woont Pepi in
Artis.
Niemand gelooft nat DWS-Arie
niet meer wil voetballen. Hij
wordt erg gemist. Waarschijn
lijk niet zo erg door zijn be
stuursleden. Ik heb vorige week nog
één horen zeggen: „Arie heeft
Zeeuwse mosselen in zjjn kop;, ik
dank elke minuut dat ik niks met
hem te maken heb". Maar het voet-
balminnend publiek zit met een leeg
gevoel naar de verrichtingen van
DWS te kijken. Er is geen Arie meer
die met horizontale zweefsprongen de
bal keihard in de hoek kopt, die af
grijselijk slecht pingelwerk goed
maakt met een onmogelijk schot dat
op het nippertje de overwinning
veilig stelt.
Arie den Oude was gek van voet
ballen. Weinig mensen leefden
er zo voor als hij. Elke nacht
droomde hij van de wedstrijd
die moest komen of net achter de
rug was. In zijn dromen kwamen
schitterende ballen op hem af, hoog
en laag, links en rechts. En duidelijk
zag hij daar het doel, de keeper,
de backs en met een snelle, listige
manoeuvre, een ongelooflijk hard
schot, werkte Arie in zijn dromen de
bal in het net. Hij schopte en kopte
onder en boven de dekens, zo hard
dat zijn vrouw vaak in een andere
kamer moest gaan slapen. Hij praat
te en schreeuwde in zijn slaap, net
zo hard als op het veld. Want op
het veld was Arie niet de tamste.
Neen, hij bekent het voor iedereen
openlijk: hij is een kankeraar zoals
zelfs Amsterdam er maar weinig op
levert. dat is sommige DWS-ers te
gortig geworden. Vandaar dat ze
zeggen, dat Arie mosselen in zijn kop
heeft. Maar ze vergeten dat hij kan
kerde omdat zijn hart zo bij het
voetballen was. Hij vocht, smeekte,
gilde om eindelijk eens de bal te
krijgen, om eindelijk dat doelpunt te
kunnen maken. Hij heeft gehuild toen
DWS ging degraderen.
En die spanning ebt nu geleidelijk
weg. Het was niet de keus van Arie
zelf, maar van zijn bestuur. Het bood
hem een contract aan dat naar Arie's
oordeel beschamend ver beneden
zijn niveau lag, het niveau van de
veelvoudige matchwinnaar. Om de
centen alleen ging het hem niet.
Maar het was om de onwelwillend
heid die er uit sprak.
De stemming in het bestuur is
nu dus omgeslagen. En Arie
voelt zich vernederd. Hy is
geen kleine jongen meer. mi
weet dat hij voor DWS veel betekend
heeft. Dat zijn meedoen al minstens
duizend man extra op de tribunes
bracht. Hij was de populairste voet
baller van Amsterdam. Stapels bfie-
ven en kaarten kreeg hu wekeluks
Jongetjes liepen voor zijn huisdeur te
patrouilleren. De bloemen en frui -
manden stroomden binnen toeni 11)
voor zijn voetbalknietje in het zieken
huis lag. Zijn vrouw moest zelfs de
portier van het ziekenhuis bepraten
met af en toe een pakje sigaretten
om eens een kwartiertje alleen op
bezoek te kunnen zijn, in plaats van
met 15 man tegelijk._ „Ik ben een
gewone Jordaanse jongen Z'egt
Arie, „ik loop niet naast mun schoe
nen, maar ik weet wel een beetje
wat ik waard ben. En met alle
jongens van het elftal die er ook voor
werkten kon ik fijn opschieten."
Arie is tevreden met zijn rustige
zondagen, maar het zal niet zo erg
veel moeite kosten om hem weer aan
het voetballen te krijgen. Zijn con
ditie is er nog, zijn liefde voor de
voetbalsport eveneens. Twee keer per
week doet hij een veld
loop van 20 km met veel
gymnastiek en tussen-
sprintjes. Hij slaat nog alle
borreltejs en sigaretten af, 5T.
en hoopt dat DWS dit jaar t j| [-y
kampioen wordt en terug UL KV
kan naar de ere-divisie. I I 1/
Temming en Lenz van DWS doen hun uiterste best om doelman Moorman van
Eindhoven in paniek te brengen, maar deze weet voorlopig wel raad met de situatie.
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, 1 okt. DWS heeft
een „spelersopstandje" de kop inge
drukt. Vanaf de datum dat de nieuwe
contracten moesten worden getekend,
kozen drie spelers de weg van de rebel
lie. Arie de Oude, Jos Vonhoff en Dick
Schenkel weigerden pertinent de hun
voorgelegde papieren van een handte
kening te voorzien. De geboden voor
waarden waren hun niet aantrekkelijk
genoeg. „Jammer van Jos en Dick",
dacht men bij DWS. „Vervelend dat zij
meegaan met Arie, die wij missen kun
nen als kiespijn. Nou ze doen maar".
DWS liet ze zoals dat heet netjes in
hun vet gaar koken. Vier wedstrijden
hield de rebellie stand. Toen viel er
een lek in de eensgezindheid. Vonhoff
klopte beleefd en vriendelijk aan bij het
bestuur, sprak woorden van spijt en be
rouw en mocht toen alsnog zijn hand
tekening plaatsen. Schenkel wilde zijn
voorbeeld volgen, maar het be
stuur gaf er de voorkeur aan met hem
nog maar even te wachten. Arie de
Oude staat dus nu alleen en naar het
er uitziet zal hij dat blijven. Want DWS
bewaart aan zijn optreden in het vorige
seizoen nog zoveel onprettige herinne
ringen, dat men hem nu nog niet luch
ten of zien kan. „Arie heeft zich zelf in
de vuilnisbak gevoetbald", sprak een
oude clubman somber en deze woorden
lieten aan duidelijkheid niets te wensen
over.
Een wonderlijke zaak met DWS. De
oude club uit de Amsterdamse Spaarn-
dammerbuurt heeft haar koers verlegd
en draait nu weer op het vertrouwde
ritme uit de goede dagen van weleer.
We willen weer gewoon DWS zijn",
vertelde ons zondagmiddag vóór het du
el met Eindhoven de secretaris A. Lui-
kinga. „Daartoe hebben we de naam
Amsterdam weggekocht, door alle aan
delen van de BVC over te nemen. Daar
toe hebben we de oorspronkelijke club
kleuren van blauw-zwart in ere her
steld en daartoe zorgen we er voor de
bekende gezellige sfeer van vroeger te
rug te krijgen. Dat kost ons moeite, maar
we zijn hard op de goede weg. Van de
zolder hebben we het oude clublied la
ten halen en daar van laten we nu een
grammofoonplaat maken. De opname is
van het Luehtmachtkoor en de Amster
damse politiekapel. Straks komt het ding
bij de leden en zul je zien dat de fijne
stemming er zo weer in zit.
We hebben het vorlga jaar onze les
geleerd. Die deed zus, de ander zo, maar
dat is afgelopen. Het bestuur is de baas
en alle spelers hebben zonder uitzonde
ring het zelfde contract. Winnen ze, dat
betekent dan honderd gulden zo in het
handje. Voor ieder doelpunt meer dan
de tegenpartij komt daar vijf gulden
bij. Bij een gelijkspel betalen we vijftig
gulden en bij verlies helemaal niets.
Trainingsavonden, hoeveel dat moet
de trainer maar uitmaken, worden door
ons steeds met dertig gulden beloond.
Kijk, we moesten natuurlijk nieuw bloed
in de ploeg hebben. Het team lag dood,
na de degradatie. Voor ruim anderhalve
ton hebben we voor dat nieuwe bloed
gezorgd en nu gaat het lekker. Op een
basis van Amsterdammers en Rotter
dammers, hoe gek dat misschien ook
klinkt.
De woorden van secretaris Luikinga
hebben in de eerste helft van de wed
strijd tegen Eindhoven nog lang nage
klonken. Dat kwam omdat DWS toen
eigenlijk voortdurend zijn relaas onder-1
streepte. De ploeg speelde fris en or.be- i
vangen en Vonhoff maakte van zijn be
terschap niet alleen woorden, maar da
den. De kleine man vierde een grootse
rentree in het Olympisch stadion. Met
passes haarzuiver op maat zond hij z'n
clubgenoten de aanval in. Ze begrepen
hem niet altijd, maar dat kon zijn ple
zier in het werk niet bederven. Vonhoff
liep hier en Vonhoff liep daar, Vonhoff
was overal. De Eindhovense doelman
Heyink had dat al lang kunnen weten,
toen hij na ruim tien minuten de bal uit
zijn handen liet vallen. Met twee Bra
banders op zijn hielen schoot Vonhoff
toen hard en zuiver raak. In hun ijver
om het onheil te voorkomen, liepen de
twej verdedigers hun keeper onderste
boven. De arme Heying had daar veel
last van. Nadat Vonhoff hem in de twin
tigste minuut met een diagonale schui
ver in de hoek opnieuw had verslagen,
ruilde hij van plaats met invaller Moor
man op het reservebankje.
Eindhoven, sedert lange tijd weer
eens op de grasmat van Bessem, heeft
alleen in halfspeler Van Rooy nog een
man uit de grote dagen. Hij was het
ook die zijn team tot wat meer verzet
Inspireerde. De donkere rechtshalf
bouwde op met overleg en steeds meer
toonden de Brabantse aanvallers begrip
voor zijn slimme voorzetten. Eindhoven
werd sterker en in midvoor Saris en
rechtsbinnen Teeuwen school een groei
end gevaar. DWS ondervond dat in twee
erlei opzicht. Zijn back Reedeker werd
door Teeuwen hard en grondig tegen de
benen getrapt. De Amsterdammer was
met lap en spons niet bij te werken,
verliet hinkend het veld en werd ver
vangen door Pijlman, die het incident
snel deed vergeten. Hij leverde goed en
degelijk werk, maar kon kort voor rust
toch ook niet de Eindhovense midvoor
Saris stuiten. Saris liep snel en ge
makkelijk langs de Amsterdamse verde
digers en schoot bekwaam raak.
(zie ook Olympus)
(Van een verslaggever)
AMSTERDAM, 1 okt. Daan de
Jongh, de trainer van De Volewijckers
is gisteren na de wedstrijd tegen DOS
op de terugreis naar Amsterdam Noord
tengevolge van een hartaanval overle
den. Al een dag of twee had Daan de
Jongh een drukkend gevoel op zijn
borst gehad en ook gistermiddag tij
dens de wedstrijd klaagde hij hier
over. Het advies van de spelers om
een dokter te raadplegen sloeg hij
echter af, omdat „je daar toch met
een verkoudheid niet naar toe gaat".
In de bus werd hij, vijf kilometer voor
Amsterdam, echter ernstig onwel. Na
even gestopt te hebben besloot men, in
overleg met zijn vrouw, die de reis
meemaakte, met spoed naar het Onze
Lieve Vrouwe gasthuis te rijden. Daar
constateerde de dokter de dood. Daan
de Jongh, die vader was van drie kin
deren, werd eenenveertig jaar.
Hij werd geboren op 15 juni 1921 en
op twaalfjarige leeftijd lid van De Vo
lewijckers. In augustus 1938 speelde hij
als zeventienjarige voor het eerst in
het eerste elftal van zijn club. Na in
totaal 379 wedstrijden in het hoogste
team speelde hij in januari 1956 zijn
laatste wedstrijd. Zijn grootste triom
fen als middenvoor vierde hij in de
periode van 1938 tot 1946. Voor velen
was het voetbalkampioenschap van
Nederland van de Volewijckers in 1944
het kampioenschap van Daan de
Jongh, de „goalgetter". Hij werd ver
schillende malen in vertegenwoordi
gende elftallen gekozen en speelde een
proefwedstrijd voor het Oranje-team,
waar hij echter nooit in heeft gespeeld.
Sinds vier jaar was hij trainer van
Daan de Jongh in de dagen, dat hij nog
voetbalde voor de Volewijckers.
De Volewijckers, na eerst o.a. KFC
en Wilhelmina Vooruit onder zijn lei
ding te hebben gehad. Twee jaar ge
leden voerde hij zijn elftal van jonge
spelers naar de Ere-Divisie.
„Hij stond midden tussen ons en
was populair in het hele land. Als
trainer was hij in mijn ogen te net
jes", aldus de heer Verwey, be
stuurslid van De Volewijckers. „Hij
was de „gentleman" onder de trai
ners. En... De Volewijckers was hem
alles. Hij deed enorm veel, meer
dan hij moest doen, alleen omdat Vo-
lewijck hem zo aan het hart lag."
