éi
PATER BORELLI OP BEZOEK BIJ JAPELS-VRIENDEN"
VOORPOSTENGEVECHTEN
REEDS BEGONNEN
De Valera tachti
Priester deelde het lot van de
armoedige straatjeugd
r&
Misleidende socialistische politiek
Sociaal
commentaar
Mijn motor
loopt nu
'op z'n
zondags'
isT^
,Toefe:
aUtfe^
ikt
Ze'P'
Kamerverkiezingen
Tot ziens...
bij de BP pomp!
Eenvoud
Wat 'n hengst, m'n Roxy vergeten!
uirfpb
het nieuwe dagblad
ZATERDAG 13 OKTOBER 1962
PAGINA 7
ter!!fva
ar het
o°k te<jj!'
lie T
amon de Valera, de president
van Ierland, heeft veel ge
meen met Charles de Gaulle,
de president van Frankrijk zij
zijn alle twee katholiek. Hun
fysieke overeenkomst is, dat zij
beiden lang van gestalte zijn en
dat hun gezichtsvermogen gebrek
kig is. Omdat zij nauwelijks kun
nen lezen hebben zij hun geheu
gen gescherpt, zodat zij zonder
papier spreken. (De Gaulle is ech
ter een betere redenaar dan De
Valera). Zij zijn bijna tegelijk tot
staatshoofd gekozen: De Gaulle in
december 1958 en De Valera en
kele maanden later. Zij beschou
wen zich in gelijke mate als de
verpersoonlijking van hun natie,
en als de redder van hun vader-
land. In de loop van hun carrière
hebben zij alle twee herhaaldelijk
blijk gegeven van grote persoon
lijke moed, al beleefde De Valera
de gevaarlijkste tijd van zijn leven
zesenveertig jaar geleden terwijl
De Gauile zich nu meer dan ooit
bedreigd weet. Het zijn twee man
nen bezield van een vurig natio
nalisme en patriotisme, die hun
politieke leiderschap als een roe
ping hebben beschouwd. Voor zij
president werden, zijn zij premier
geweest, maar hier gaat de ver
gelijking nauwelijks meer op,
want terwijl De Gaulle in 1958
maar enkele maanden officieel
regeringsleider was, heeft De Va
lera in totaal ongeveer eenen
twintig jaar zijn land als premier
bestuurd.
p
""mMmtrnm
or
ÜSM*a>t^rfViiij4HI[ri'lll xm-rrrirrt-"****"
v
veet^f.
i het J\|
Meh^t
de lil
ts SClifjf
n één IJ,
et het
hten l o-
ing ëfgtjd
□etbaÜe
iS
nhage/ïgi.
3 voet»9
hun„ert
ee" pi
Denen s
jnnen
aantreg
:e hebö® j
irlijk f'
ityd fet
:yn zij
te
de Vin»,,
Plek aer
ize va%,
nankeef.^.
:antiel
nataUg$
c ZIJ
helemV
een
hu »&i
jude elh
jederiah
mg
•gantl^'
te t ,jus
heeft d„ü
lomen1
rsteem k
4-2-4-jj2Ö
'oor
u zyn V
14 aoskd"-
m desk.uJ
iet is M
ïkent, V
dighejd K,
als ajfee"
■en. A'LtfS
hy is
met
tötns^o»'
midv"
loudeh' pi
Syst^j;,!
rland- ,)S
e jongV
i, dan z
volksli®^
iken Ju
md.'
ruim f\.t
s hier .Jj)
it hij/V
tuk P,il- et
.eerde
ijds ee*
rsvoete*
•n is W
jparflte»»
t beslis1
>,m gaf
iagde de
oochele
lerheugd
>m tvjee
Zeist
zieke*
nvalide*
ij rnaaT
i evanga*
apeïaahf
een
leid,
nnenkas.
och hee'
U paar*
tend aJ
van de
en goed
naar het
t blijve*
nogelifi'
de heer
spieBe
'broeders
■national
andere
(Advertentie)
(Van een medewerker)
T^"7Ü zijn nog meer dan een half
*V' jaar verwijderd van de Kamer-
i i verkiezingen en de daarmede
gepaard gaande strijd, maar
reeds zijn de eerste schermutselingen
in volle gang. De algemene beschou
wingen over de politieke situatie in
Nederland, vorige week in ons Parle
ment gehouden, droegen hiervan alle
sporen.
Dat kon trouwens niet anders. Een
verkiezingsactie immers heeft eerst
kans van slagen, wanneer men ka.i
aantonen dat vroeger gedane toezeg
gingen in velerlei opzicht werkelijkheid
zijn geworden. Vandaar dat elke partij
haar best heeft gedaan om in een
terugblik te laten zien wat van haar
werkprogram in de afgelopen drie jaar
is tot stand gekomen of... niet kon
worden gerealiseerd, omdat van die
party geen vertegenwoordigers in het
kabinet zitting hadden. Daarby moes
ten natuuriyk de nog op de agenda
staande plannen worden betrokken.
Prof. Vondeling stond voor de be
paald niet eenvoudige taak om aan te
tonen, dat het, vooral op het terrein
van de sociale politiek, veel beter zou
zün gegaan als de socialisten deel
hadden uitgemaakt van dit kabinet.
Hy was gelukkig zo eeriyk om de
bekwaamheid van een aantal minis
ters niet in twijfel te trekken en hy
kon er niet aan ontkomen een pluim
te steken op de ministeriële steek van
de heer Veldkamp. Alleen by zün
terugblik heeft hy, en dat moet wel
bewust gebeurd zyn, zün uiterste best
gedaan om heel scherp heen te kyken
langs de goede resultaten, die de ai-
gelopen jaren zijn bereikt. Het was
jammer, dat ook de heer Vondeling
zich niet kon onttrekken aan het voort
durende pogen in het socialistische
kamp ae legende ingang te doen vin
den, dat, als er dan al iets goeds is
bereikt, dit te danken is aan het
stomme geluk voor dit kabinet van
een aanhoudende hoogconjunctuur.
En dit is dan de binnen-parlemen-
taire aanzet tot de stryd. Buiten het
parlement behoeft men het kenneiyk
met de waarheid niet zo nauw te
nemen. En daarvan wordt dan ook
reeds volop biyk gegeven. De voor
zitter van de Party van de Arbeid,
de heer Suurhoff, heeft vorige week
in Naarden ook een soort politieke
terugblik geworpen. Het Vrije Volk
bracm een verslag van des heren
Suurhoffs rede, onder het bijna
schreeuwende opschrift: Het beleid
van het ministerie-De Quay is on
sociaal.
Ter verduidelyking van deze stelling
zou de heer Suurhoff, althans volgens
het verslag ir. Het Vrye Volk, hebben
aangevoerd, dat de ontevredenheid
onder de ambtenaren nog nooit zo
groot is geweest als thans en dat nog
nooit zo weinig woningen zyn gebouwd
als de laatste jaren. Geen wooid
heeft de spreker gewyd aan de resul
taten op het gebied der lonen, aan
de arbeidstydsverkorting, aan de ver
beteringen in de sociale wetgeving
enz. Maar ja, als hy dat wél haa
gedaan, dan had hy natuuriyk niet
van een on-sociaal beleid kunnen
spreken.
Er is geen mens in Nederland, die
ontkent aat ook dit kabinet, ook op
sociaal gebied, fouten heeft gemaakt,
wanneer gesproken wordt over onrust
onder de ambtenaren men moge
a smDienaren erop nnavragen
uP i daf n'et °P de eerste plaats
betrekking op de behaalde resultaten
in het loonoverleg, maar geldt dit da
te stugge gang van zaken. We weten dat
op het gebied van de woningbouw dit
kabinet een niet-sterke bezetting heeft;
dat naar onze stellige overtuiging de
liberale invloed juist op dit stuk van
de toch echt wel sociale politiek te
groot is en dat verbetering in die
houding slechts met de allergrootste
moeite kon worden verkregen. Maar
hier, zoals elders, dient men een optel
som te maken en goed en kwaad
tegen elkaar af te wegen, waarna de
uitslag zonder énige twijfel ten gunste
van de goede zaken uitvalt.
aar het is niet alleen de heer
Suurhoff die op deze te laken
wyze op het verkiezingspad is
getogen. By de socialisten heb
ben we altijd rekening te houden met
het volledige kwartet: P.v.d.A., N.V.V.,
Het Vrye Volk, V.A.R.A. Wat door een
der socialistische voorlieden waar dan
ook wordt verkondigd, kenneiyk na
voorafgaande afspraken in bepaalde
bestuursorganen, golft onmiddellyk
verder door heel het propaganda-
gamma. Zo bereikte ons een pamflet,
verspreid door de Algemene Metaal-
bedryfsbond van het N.V.V., waarvan
we toch even versteld hebben gestaan.
In dit pamflet worden naast elkaar
gesteld de „eisen" van de vakbonden
en de bereidheid van de werkgevers
en de regering t.a.v. die eisen. Ziehier
wat „de bonden" willen. Men vergeve
ons het lange citaat:
„Al vroeg in het jaar heeft de
Metaalbedryfsbond laten weten welke
wensen hy in de komende jaren voor
de nieuwe C.A.O.'s heeft. Uitgaande
van de veronderstelling dat er, even
als de vorige keer, een driejarig con
tract zou kunnen worden afgesloten,
hebben de bonden een verlanglystje
opgesteld, waarop o.a. de volgende
punten staan: Geleideiyke verhogingen
van de lonen;, een werkweek van 42'h
uur; drie weken vakantie; drie weken
vakantietoeslag; verkleining yan de
gemeenteklasse verschillen; drie jaar
vol loon by ziekte en ongeval; een
redelyk pensioen."
Nou, welke arbeider vindt dit geen
verrukkelyk lystje? Maar wat wil die
ellendige regering, en wat willen die
conservatieven van werkgevers? Dat
lezen we dan aan de andere kant van
het pamflet. Reg
willen
houden.
Dat men hiep het Wpord4 ^redelyke"
met opzet schrapt is een van die
vormen van boerenbedrog die we niet
kunnen zetten. Is er één zichzelf
respecterende vakbond, die het waar
achtig belang van zyn leden op het
oog heeft, die loonstygingen onbeperkt
wenst? Natuuriyk niet. Maar dan heeft
men ook niet het recht hier een tegen
stelling te creëren, die in wezen niet
bestaat.
Het verlanglystje dat in genoemd
pamflet is gepubliceerd, spreekt over
de komende jaren. Het lykt ons hele
maal niet uitgesloten dat mettertyd
inderdaad aan al deze wensen kan
worden voldaan, maar het is klink
klaar boerenbedrog by werknemers de
suggestie te wekken alsof zulke zaken
van vandaag op morgen kunnen wor
den geregeld in een C.A.O. Ook de
leiding van deze vakbond weet heel
goed dat bij deze regering het ver
langen bestaat, de arbeiders op een
redelijke wyze in het nationale inko
men te doen delen. Zij heeft hiervan
in de afgelopen drie jaren met name
het bewys geleverd en het spreekt
duidelyk uit het feit, dat het aandeel
in het nationale inkomen van de af-
hankelyke beroepsbevolking is gestegen
van 67»/i tot 72»/t procent.
Maar ja, *Oe verkiezingen zyn in
zicht en dan moet toch alles op alles
worden gezet om wat stemmen te
winnen. Waarom dan niet gegrepen
naar het middel van het boerenbedrog?
De werknemers zullen naar wy ver
trouwen het oneerlyke spel wel door
zien.
Vanwege zijn heroïsche rol in de vrij-
heidsstryd van zyn land kan De Valera
ook vergeleken worden met een man
als Gandhi. Zowel de Indiër als de Ier
hebben hun leven gewyd aan de poli
tieke emancipatie van hun volk, aan
de bevrijding van hun natie van de
Britse heerschappij. (De Valera bereik-
ï®i ?e "htionale onafhanke
lijkheid tien jaar eerder dan Gandhi)
Beiden hebben in Britse gevangenissen
moeten boeten voor hun nationalisme,
en al voerde De Valera de idealistische
zelfverloochening niet zo ver als de Ma-
hatma, ook de Ierse patriot heeft een
ascetisch leven geleid. Maar hoewel De
valera steeds een bewonderaar van
Uandhi is geweest, heeft hy zich van
een totaal andere strydmethode bediend
dan die welke door de Indiër werd toe-
gejiast. Voor De Valera en diens Ierse
strijdmakkers geen geweldloosheid!
Reeds in 1916, drie jaar nadat hy zich
had aangesloten by de Ierse Vrijwil
ligers, speelde hy in de historische
Paasopstand het begin van de re
volutie een dominerende rol. De
Valera werd ter dood veroordeeld en hy
ontkwam slechts aan de executie om
dat hy niet in Ierland maar in de V.S.
geboren werd, zodat er een kwestie ont
stond over zyn nationaliteit. „Dev"
werd gevangen gezet, maar hy ont
snapte in 1919 en vluchtte naar Ame
rika, waar hy een bedrag van 5 mil
joen dollar wist bijeen te krijgen voor de
Ierse onafhankelijkheidsbeweging. Twee
jaar later hadden enkele van zyn mede
strijders een akkoord gesloten met de
Britten, maar De Valera beschuldigde
hen van verraad aan de 'erse zaak Hy
wilde de stryd voor de volledige zelf
standigheid van Ierland tot het bittere
einde uitvechten. Iedere concessie aan
Engeland achtte hy verwerpelyk. Ier
land mocht geen genoegen nemen met
de status van domonion binnen het
Britse Gemenebest, Dublin zou alle
staatkundige banden met Londen moe
ten verbreken. De Valera zou niet rus
ten tot dit doel bereikt was.
In 1927 werd De Valera als leider
van de Fianna Fail, een fel nationa
listische politieke oarty, lid van de
Dail Eireann, het Ierse parlement,
en reeds vyf jaar later kwam hy, na
de val van het kabinet-Cosgrave, aan
het hoofd van de Ierse regering. Met
slechts twee onderbrekingen van elk
drie jaar is hy tot voor drie jaar
premier van Ierland geweest. Dank-
zy De Valera's onvermoeid streven is
Ierland, ook wel Eire genoemd, ten
slotte een zelfstandige staat gewor
den.
De Valera dankt zyn naam aan een
Spaanse vader, die in de vorige eeuw
naar de V.S. was geëmigreerd, en die
daar met een vrouw van Ierse at-
komst was getrouwd. Eamon werd op
14 oktober 1882 in New York geboren,
maar toen zyn vader in 1884 stierf, werd
de tweejarige zoon naar Ierland ge
bracht, om verder opgevoed te worden
door zyn grootmoeder. (Zyn moeder was
in Amerika achtergebleven).
Aan de universiteit van Dublin stu
deerde hy wiskunde, en in zyn stu-
dententyd ontwikkelde hij zich tot een
vurig voorvechter van het gebruik
van de Ierse taal. De Valera gaf een
veelbelovende carrière als mathema
ticus op voor een politieke loopbaan,
maar hij heeft altyd meer op een ge
leerde geleken dan op een militante
rebel, ondanks zyn vele bewogen
avonturen in de stryd tegen de Brit
ten.
„Dev" viert morgen 'jjn tachtigste
verjaardag. Gedurende byna een halve
eeuw heeft hy zich met al zyn krach
ten en met een kolossaal doorzettings
vermogen gewyd aan de i^rse zaak.
De Ieren beschouwen hem als de „va
der des vaderlands", een man civ. reeds
by zyn leven een legendarische figuur
is geworden. In Dublin, waar hy in
1916 op de barricaden vocht, bewoont
hy nu, in het Phoenix-park, de presiden
tiële residentie eens de ambtswoning
van de Britse onderkoning.
H. BRONKHORST
Lekker rustig! Als weekend-
nj°er h°ud ik er van kalm te
rijden. Maar op die drukke
zondagswegen moet je ook snel
kunnen optrekken. Daarom in
mijn tank: BP Super Mix 25
Mijn motor zoemt van
tevredenheid. En optrekken -
als een lieve lust! Probeer zelf
ook eens welke van de 5 soorten
BP benzine precies bij uw
motor past. U rijdt dan veel
plezieriger en economischer.
Deze week vertoefde in ons land
Pater Mario Borelli, die al
twaalf jaar met een confrater,
Pater Spada, evenals pater Bo
em van de Congregatie der Oratori-
aüut' werkt onder de jeugd van de
,i„ 'erbuurten in Napels. Zeven maan-
en heeft hy haveloos gekleed als de-
j. .Jongens, die door de armoede uit
uis de straat zyn opgedreven, met
"en hetzelfde lot gedeeld. Dit bete-
tn mee de iavenwyk intrekken om
,e zien of er niet ergens een goed
andeltje was te doen en 's nachts
«rapen op straat, onder een brug of
;,ls. het kon op het rooster van een
"akkerij. Hd prachtige opofferende
vk Van deze priester, die eerst deze
erwaarloosde jeugd door en door wil-
iT® Jeren termen, alvorens hen over
net bestaai van God en de zin van
net teven te spreken, heeft tot ver
lingen over de aangetroffen situaties
een fel protest is tegen deze onmense-
lyke toestanden.
„Een van de ontroerendste boeken,
welke ik ooit gelezen heb. Dit boek
moet .de grootst mogelyke versprei
ding vinden". Dit is een verklaring
van mrs. Eleanor Roosevelt. Gelukkig
wórdt het boek veel gelezen, tot in
Noorwegen toe, met als gevolg, dat in
verschillende landen zich vrienden
kringen hebben gevormd, die door fi
nanciële steun het werk onder deze
Napolitaanse kinderen, in wier leven
weliswaar de zon van de hemel rijke
lijk valt, doch overigens de omstan
digheden donker zyn, mogelijk maken.
Reeds eerder bezocht pater Borelli
weldoeners in Engeland en Duitsland,
maar nu kwam hy de banden met zijn
Nederlandse vrienden verstevigen. Het
mooie sociale werk, waaraan hij heel
zijn persoon geeft, fascineert ook vele
niet-katholieken, die zeker de helft
vormen van de driehonderd Neder
landse vrienden.
h
Sen bedelares in Napels Probeert het
aart te vertederen van voorbijgangers
"Oor de aanblik van haar slapende kina.
"ver de grenzen van Italië de aan
dacht getnkken door het boek „Cn -
•teen of th< sun" van de Australische
schrijver .Vorris West. Er is ook een
Nederlandse vertaling verschenen e
l" het voorjaar komt er een pocket-uit-
8ave.
Het is een ontroerend re.1.33® YaP
harde wtrkeiykheid, waarbij de rei-
ten op zichzelf al sensationeel genoeg
2Ün, zodat er geen franje om neen
ëeweven is Morris West, wiens aan
dacht or de sloppen van Nape s en
"et zware werk van pater Borelli ge-
Yestigd *vas door een artikel in .'tra
ders Direst", heeft zyn eigen waar-
"emingtn gedurende drie maanden
yerhaati in een onopgesmukte r3P0^*
'age, <jie reeds door simpele medeae-
By een ontmoeting met pater Borel
li heeft hy ons zyn levensverhaal ver
teld en ons viel op de grote eenvoud,
die deze priester kenmerkt. Hy
spreekt rustig en langzaam, wat men
van een Italiaan niet zou verwach-
ten en in zijn eigen ogen is het alle
maal heel gewoon, wat hij heeft on
dernomen. Reeds in zijn jeugd hij
is zelf in Napels geboren werd hy
getroffen door de gruwelijke armoe
de en de losbandigheid, waaronder
jongens in de leeftyd van vijf tot twin
tig jaar die dag en nacht op straat
vertoefden en door diefstal in hun on
derhoud voorzagen, opgroeiden Als
priester zag hy een heel speciale roe-
-ing om deze jongens, die vaak door
un ouders waren weggejaagd te le
ren wat liefde en menselijkheid is
Tot 1950 had hy als kapelaan in Na-
Eels gewerkt, maar toen vroeg hij ziin
isschop, mgr. Ascalesi, verlof het
lot met deze asfaltjeugd te mogen
delen om zyn priesterlyke taak onder
hen beter te kunnen vervullen, ik
zag", zo zei pater Borelli, „maar één
mogelykheid om de jongens tot mti
te trekken en dat was te leven, zoals
zy."
Zo begaf hy zich op zekere dag naar
een plein, waar deze jongens gewoon
lijk tezamen kwamen. Al spoedig werd
hij in hun kring opgenomen omdat
hy dezelfde taal sprak als zij en even
armoedig gekleed was. Tot hij de tijd
ryp achtte om kleur te bekennen.
Nieuwsgierig naar de reacties van
zyn kornuiten verscheen hy toen in zyn
soutane op het plein. De vriendschap
verkeerde in vyandschap, want pries
ters heulden in de ogen van deze jon
gens met het kapitaal en de politie.
Sommigen spuwden hem in het ge
zicht en pater Borelli zou door zijn vroe
gere kameraden zlin uitgestoten, als
er niet een zieke jongen van acht jaar
was geweest, over wie hy zich ont
fermde. Hy nam de jongen op en
droeg hem naar een voormalige kerk,
waarover hij voor zyn jeugd de be
schikking had gekregen De jongen
werd daar op een strozak neergelegd
en door hem verzorgd. De houding
van de oudere jongens nam een wen
ding en ze bleven daarna de priester
trouw
Pater Borelli kon nu vertrouwelijk
met hen spreken en nu zy eenmaal
begrepen, dat hy alleen hun welzyn
op het oog had, waren zy ook ont
vankelijk voor zijn raadgevingen op
meer eerlijke wyze aan de kost te ko
men Huh zwerversnatuur kennend,
vroeg hy hun zelfs mee te helpen
een eigen clubhuis te bouwen.
Het voddenrapen was geen vreem
de bezigheid voor hen en op deze wy
ze helpen de jongens nu nog de twee
huizen, die er tegenwoordig zyn en
waarin zelfs scholen gevestigd zyn w
stand te houden. Er is een ambachts
school en een pottenbakkerij, waar al
<z
Pater Borelli als de onherkenbare pries-
ter temidden van zijn Napolitaanse*
vrienden. Hij is de tweede van links,;'
een pet op het hoofd.
verscheidene jongens behoorlyk een
vak hebben geleerd om een eerlyké
stuk brood te verdienen. Sommigen?
hebben een gezin gesticht en koment
nog vaak in het jeugdhuis op bezoek.)
Vele ouders hebben met grote dank-{
baarheid waargenomen, dat er uit hun>
zoon nog een behoorlijk mens gegroeid)
is. Voor vele Nederlanders, die Na-':
pels door een vakantiereis als een'
prachtige stad hebben leren kennen
zal het een schok geven als zij ver-i
nemen van de grote ellende, die ach-S
ter deze schone fapade schuil gaat.J
Mochten zy zich geroepen voelen het'
werk van pater Borelli te steunen, dan
kunnen zy een gift overmaken op gi-l
ro-nummer 21600 van het kantoor vanS
de Amsterdamse Bank in Utrecht.,)
met vermelding „Tehuis van straat-
jongens". j
I Advertentie.)
