DAG PUZZLE
BESCHERM
RDTER5EPT
DE GOUDEN WATERBLOEM
HET \VOLVENJON<>
I
Alfredo
Avontuur
aan de Rivièra
P
De voordelen van aandelenbezit met beperking van risico: aandelen Vereenigd Bezit van 1894
Katholieken St. Oedenrode
vieren Hervormingsdag mee
Hervormden geven eerste steen
voor nieuwe katholieke kerk
F. Diepen neemt afscheid als
directeur van FOKKER
Nobelprijs voor
Rus en twee
Britten
Aartsbisschop van
Canterbury over
de onfeilbaarheid
^BaukriEcht
100 1
^'MiËPSIÜS&in
Hc
Sj.i"
IV
HET NIEUWE DAGBLAD
VRIJDAG 2 NOVEMBER 1962
PAGINA 2
W
"W
t
ft
PHARMACEUTISCHE FABRIEK ROTER HILVERSUM
door LUKACS
na ust paarden sY
GoeP!
yfW*26
ctë{£,en ?rc
35. „We gaan stiekem terug, kerels", hoort Egil Agor zeggen.
„Want ik vertrouw die heks niet. Ik zeg, ik vertrouw haar niet. Ik
zeg, het is best mogelijk, dat ze daar met hun tweeën verstopt zitten en
daarom gaan we een poosje die hut in het oog houden. Ik zeg in het
oog houden." Geschrokken krabt Egil zich de kin. „Nu moet ik gauw
iets bedenken," prevelt hij, „want als ik ren als een konijn, dan hebben
we waarschijnlijk toch geen tijd genoeg om ons uit de voeten te maken
en om al die kerels achter elkaar dood te schieten, is beslist niet iets,
dat netjes is. Nee, wéglokken,. dat is het." En zo begint hij op een tame
lijk luidruchtige manier door de duistere bosjes te scharrelen, hetgeen
natuurlijk ogenblikkelijk de aandacht van Agor en zijn makkers trekt.
„Hela, ik zeg, sta stil!" schreeuwt de aanvoerder, wanneer hij ineens
een vage gedaante gewaar wordt, die zich nogal stuntelig poogt ts
verbergen. Als schrok hij werkelijk, zo staat Egil even op zijn tenen te
wiebelen, nét lang genoeg om Agor dichterbij te laten komen. „En als
dat ik zeg als dat die slome jongen niet is!" schreeuwt Agor, als een
bok vooruit springend. „Wacht eens even, jongen. Agor wil je wat
vragen." „Dat zal best, dat zal best," denkt Egil, terwijl hij er lenté
vandoor gaat. Maar in het donker ziet hij helaas niet goed waar hij
loopt. Opeens glibbert zijn voet uit over een bemoste kei, en terwijl bil
tegen de grond smakt, slaat zijn hoofd tegen een boomstam. Half vei"
doofd blijft de jongen liggen. Agor en zijn mannen snellen triomfante
lijk naderbij.
Kees Timmer wint
Wedigwoodi-prijs 1963
door
W. GELDOF
WASVOLAUTOMAAt
Laatste trekking vut1
Witte Kruis lening 18^8
AMSTERDAM, 2 nov. Donderdof
is de finale trekking gehouden vafLnd-
premielening 1888 van de Noordhoh'Vg-
se vereeniging Het Witte Kruis. Bet
trof hier de uitloting, die volgens jj
oorspronkelijke aflossingsplan °P. Jer'
1951 zou zijn gehouden. Uitgeloot wpe
den 11.500 loten van 10 nomina®1, gr
premie van ƒ10.000 viel op nuny
twintig van serie 4507 en die vaIL,*ortss
op nummer negen van serie 6999."" de
Iotten 48 premieloten uit met l02,:uit"
resterende 11.450 stuks met 25. De f_
gelote stukken verjaren na tien J (e.
Vóór de uitloting was de laatste
ring 450 pet (45,-).
?°or AVen
Anto(
'M.
Me
to.'
45,
(Advertentie)
(Advertentie)
atick
id bij
at» kou.
aar
een haidige jplasgc HUISAPOTHEEK
MEENK'S POEDERS helpen! Er zijn
Meenk's Poctier^flfci hoofdpijn, kies
pijn, hoest, gri ïarrhee, influenza,
rheumatiek, koortsjjpeid bij gevatte kou,
periodieke pijnen aiz. enz. Verkrijgbaar
in etuis met 6 iweders maar ook in
een handige plastic HUISAPOTHEEK
(met 6 verschillende etuis 4 6 poeders),
zonder prijsverhoging. Vraag uw drogist.
MAGISCHE VIERKANTEN
Horizontaal en vertikaal
deze! "de woorden invullen
1
2
3
4
9
10
11
12
2
10
3
11
i
12
5
7
8
13
U
15
li
S
U
7
15
16
1 land in het Midden-Oosten; 2 Euro
pese hoofdstad; 3. god van de liefde; 4
vrucht; 5 deel van een eeuw; 6 deel van
een kachel; 7 overal; 8 onheil; 9 uur
werk; 10 bergplaats; 11 godheid; 12
graafschap in Engeland 13 inwendig or
gaan; 14 plaats in N.-Afrika; 15 verdrags
organisatie (afk.); 16 zoogdier.
Oplossing van 31 oktober
1 tape; 2 peloton; 3 tndeuse; 4 Sene
gal; 5 galnoten; 6 tender.
(Van onze Brabantse redacteur)
ST. OEDENRODE, 2 nov. De her
vormden van St. Oedenrode, Son en
Br-ugel hebben woensdagavond Her
vormingsdag gevierd in de katholieke
St. Martinuskerk, samen met hun ka
tholieke mede-christenen, met vicaris-
generaal Mgr. L. Rooijackers als ere
gast. ,,Dit is laten we het ons allen
bewust zijn een historisch moment",
aldus ds. De Pater, die samen met
bouwpastoor Klessens voorging in het
gebed. ,,En dat wij dit beieven mogen,
laat ons daarover verheugd en diep
dankbaar zijn. Het wil immers bewij
zen dat we elkaar op een nieuwe wijze
wilien ontmoeten".
Het samenzijn van katholieken en
hervormden was niet georganiseerd
om Hervormingsdag te vieren, maar
om de hervormden de eerste steen te
laten aanbieden voor de nieuwe ka
tholieke kerk van de Goede Herder.
Op de openingsdag van het Concilie
hadden de katholieken de eerste
steen geschonken voor de Hervormde
Kerk van de Eenheid in Christus in
Son. Evenals de katholieken het des
tijds hadden gedaan, beloofden de her
vormden in de oorkonde in hun ge
meente te zullen denken aan hun me
dechristenen en de naastenliefde te
zullen stellen boven theologische ge
schillen.
„De katholieken zullen zich wat on
wennig voelen opeen herdenkingsbijeen
komst van de Reformatie en de her
vormden voelen zich onwennig in een
katholieke kerk. Alles wat nieuw is,
ook alles wat beter is, begint met on
wennigheid" aldus pastoor Klessens.
„Maar de vraag is niet of wij het
vreemd vinden, maar of de Goede Her
der uit het Evangelie van St. Jan het
vreemd vindt; of de Vader het vreemd
vindt, dat Zijn kinderen elkaar ontmoe
ten. Waar twee kerkgenootschappen in
Zijn naam bijeen zijn, daar zal hij toch
zeker in hun midden willen zijn en als
we daaraan denken, valt de vreemd
heid weg. Waarom is een samenzijn
als dit mogelijk geworden? Er is bij
de katholieken van hoog tot laag een
(Advertentie)
AMSTERDAM. 2 nov. Commissa
rissen en directie van de n.v. Konink
lijke Nederlandse Vliegtuigenfabriek
Fokker hebben meegedeeld dat de
heer F. J. L. Diepen, om redenen van
persoonlijke aard, welke geheel in het
privé-vlak liggen, verzocht heeft te
worden ontheven van zijn functie als
directeur. De heer Diepen heeft zich
bereid verklaard als adviseur aan de
vennootschap verbonden te blijven.
Het ligt in de bedoeling aan een
buitengewone vergadering van aan
deelhouders voor te stellen per 1 janu
ari aan de heer Diepen het door hem
verzochte ontslag; als directeur op de
meest eervolle wijze te verlenen en ir.
H. C. van Meerten, thans hoofdcon
structeur en plaatsvervangend direc
teur, te benoemen tot directeur.
Het ligt tevens in de bedoeling dat
dr. J. H. Greidanus, plaatsvervangend
hoofdconstructeur, de leiding van het
constructiebureau van ir. Van Meerten
zal overnemen en benoemd zal worden
tot onder-directeur.
Op de dag af negen jaar nadat hij
in feite in de directie werd opgenomen,
kwam het bericht dat de heer F. J. L.
Diepen verzocht heeft ontheven te wor
den van zijn functie van mede-direc
teur der n.v. Koninklijke Nederlandse
Vliegtuigenfabriek Fokker.
Toen Frits Diepen zijn intrede deed
in de directie van Fokker doordal
Fokker de aandelen van de n.v. in
dustrie- en Handelmaatschappij Avio-
Diepen te Rijswijk overnam, was Fok
ker o.a. bezig met het ontwikkelen van
twee prototypen van de F-27 Friend
ship en had de fabriek juist een begin
gemaakt met de bouw in licentie van
een groot aantal Hawker- Hunter-
straaljagers. Nu, negen jaar later, is
de Friendship een begrip in de inter
nationale burgerluchtvaart, wordt een
verkeersvliegtuig met twee straalmo
toren ontworpen en komt de produktie
van enige honderden supersone Lock
heed F 104 G Starfighterstraaljagers
op gang.
De band die Frits Diepen met de
luchtvaart heeft, zo vertelde hij, da
teert al uit de jaren dertig. Hjj had
belangstelling voor de luchtvaart en
nam vlieglessen in België. Dat les-
nemen in het land van de zuider
buren was in die dagen niet zo ver
rassend, omdat de heer Diepen van
zjjn toenmalige woonplaats Bergen
op Zoom uit veel gemakkelijker en
sneller even met de auto op en neer
kon naar Deume, dan naar de pro
vincie Holland. Zo kwam het dat hij
in 1935 zijn vliegbrevet behaalde in
België en een jaar later een eigen
vliegtuig bezat.
In de jaren van de tweede wereld
oorlog heeft Frits Diepen met ir. H.
Koekebakker en de inmiddels overle
den J. Weyer een toestel ontworpen
dat in 1942 clandestien werd gebouwd.
Een schaalmodel van dit vliegtuig is,
eveneens clandestien, in de windtunnel
van het nationaal luchtvaart laborato
rium te Amsterdam beproefd.
Na de tweede wereldoorlog heeft de
heer Diepen maar daar zwijgt hij
over zich op velerlei terrein in de
luchtvaart bewogen. Hij was directeur
van Frits Diepen Vliegtuigen n.v. op
het vliegveld Ypenburg, strijder voor
de belangen van dit vliegveld ten tijde
van de vliegveldenkwesties Ypenburg-
Schieveen, directeur van de Neder
landse vestiging van de Hispano-Suiza-
fabrieken en directeur van de lucht
vaartmaatschappij Aero Holland, die
van Ypenburg af opereerde. Bij
Fokker toonde hij zijn kwaliteiten als
onderhandelaar, die vele bestellingen
vqpr de Friendship uit verscheidene
delen van de wereld, ondanks een
moordende concurrentie, in de wacht
wist te slepen.
andere visie gekomen op de Hervor
ming. Wy zijn gaan waarderen wat de
Hervorming bewaard heeft, zoals de
liefde tot de H. Schrift en het leven
vanuit de Schrift. We zijn de eerlijkheid
van de bedoelingen gaan waarderen en
we zijn gaan vermoeden sterker
durf ik het nog niet te zeggen dat de
Hervorming ons iets te zeggen heeft.
Als broeders en zusters verschillend
denken, hoeven ze nog niet op te hou
den broeders te zijn. .Ve zijn niet bij
elkaar gekomen om elkaar te bekeren,
maar om onszelf te bekeren tot het
beleven van de naastenliefde", aldus de
pastoor.
Samen met de dominee zette hij ver
volgens de geloofsbelijdenis in, die door
katholieken en hervormden werd mee-
gebeden. Het was een van de meest
bemoedigende momenten van dit chris
telijk samenzijn.
HEERLEN Tijdens een samen
komst ter gelegenheid van Hervor
mingsdag in de Gereformeerde kerk al
hier is woensdagavond gesproken door
ds. A. ten Hoeve en door mgr. J. Be-
melmans, deken van Heerlen.
STOCKHOLM, 2 nov. (Reuter) De
Nobelprijs voor natuurkunde is toege
kend aan de Russische professor Lev
Davldovitsj Landau, die voor schei
kunde aan dr. John Cowdery Kendrew
en dr. Max Ferdinand Perutz, beiden
van de universiteit van Cambridge.
Professor Landau heeft de prijs ge
kregen voor „zijn baanbrekende theo
rieën op het gebied van de geconden
seerde materie, in het bijzonder vloei
baar helium".
De Rus werd in 1908 te Bakoe ge
boren. Op 19-jarige leeftijd behaalde
hij zijn doctorsgraad. Twee jaar later
was hij werkzaam aan het instituut
van Niels Bohr in Kopenhagen. Daar
na was hij vijf jaar hoogleraar in
Charkov. In 1937 vestigde hij zich in
Moskou.
Professor Landau, een van Ruslands
belangrijkste geleerden, werd in janu
ari van dit jaar zwaar gewond bij een
auto-ongeluk. Uit diverse landen wer
den toen speciale geneesmiddelen per
vliegtuig naar Moskou gezonden om de
Russische artsen te helpen in hun
strijd om Landaus leven te redden (Hij
is nog steeds niet hersteld).
De enige westelijke journalist die
toestemming kreeg om prof. Landau
in het Moskouse ziekenhuis op te zoe
ken, Ingmar Lindmarker van het
Zweedse dagblad Svenska Dagbladet,
bracht het bericht van de onderschei
ding over aan de geleerde. Prof. Lan
dau, die er bleek en zeer mager uit
zag, verklaarde zeer verheugd te zijn.
Ook was hij blij dat hij ondanks het
verlies van geheugen als gevolg van
het auto-ongeluk, Engels met de Zweed
se verslaggever kon spreken.
Volgens de Russische artsen die de
hoogleraar behandelen, is de patiënt
vier maanden buiten kennis geweest.
Zij hopen dat hij over drie maanden
weer op de been zal zijn.
John Cowdery Kendrew en Max Fer
dinand Perutz hebben de prijs gekre
gen voor hun speurwerk betreffende
de structuur van eiwitstoffen. Dr. John
Cowdery Kendrew is in 1917 te Ox
ford geboren. Hij kwam in 1947 naar
Cambridge, Max Ferdinand Perutz, die
in 1914 is geboren, is afkomstig uit
Wenen. Hij ging in 1936 naar Cam
bridge. Sinds 1937 wijdt hij zich aan
het onderzoek van hemoglobine. Van
het begin van dit jaar af werken Ken
drew en Perutz in het laboratorium
voor moleculaire biologie, dat kortge
leden in Cambridge is gesticht.
WASHINGTON, 2 nov. (AFP) De
aartsbisschop van Canterbury dr. Ar
thur Michael Ramsey, heeft gisteren
aan het slot van een rondreis door de
V.S., in de persclub van Washington de
hoop uitgesproken, dat het tweede Va
ticaanse Concilie „nieuwe perspectieven
zal openen voor de samenwerking tus
sen de katholieke Kerk en de andere
religies en de bronnen voor conflicten
zal doen verdwijnen".
Het dogma van de pauselijke on
feilbaarheid in zijn huidige vorm acht
te hij echter een „absolute barrière"
voor de eenheid tussen katholieken en
protestanten. Het zou evenwel „ta
melijk veel verschil maken" als de
r.k. Kerk er toe zou kunnen komen,
VOOR.?
Z UL Le/V WU NU
SENS ve/è'STDppeeE/e
spelen?
Ht&S: ZAL
HIJ ME NIET
HUNNEN
ZIEN'.
erSCHiEDA
4 '•C diri
^hiedac
l«Ste Paal
ijsbaa
Volfhoek-
he'V'echt
j tijdstip
^Tden
f, ns van
bij k Wltte
heel n
V6®1 «"der
Met rBr'
rappe
tth7er de
*eh°lpen.
m°ddCrige
n
©PIB
MOCO
„het evenwicht van haar autoriteit zo
danig te verplaatsen", dat de' onfeil
baarheid het privilege van de Kerk
als geheel zou zijn.
Om in de richting van de eenheid te
komen zouden, volgens de aartsbisschop
„de protestanten zich eerst naar de
AMSTERDAM, 2 nov. De Rotter
damse kunstschilder Kees Timmer
sacramentele praktijk moeten confor-heeft met z^n schilderij Dierenpark-
meren, terwijl de rooms-katholieken zou- d,e Wedgwood-prijs 1963 4.000) ge-
den moeten afzien van hun ultramon
taanse houding".
wonnen. Voor deze wedstrijd waren
500 schilderijen door 190 schilders in
gezonden. De jury selecteerde daaruit
25 werken die van 2 tot 26 november
in het gemeentelijk museum Fodor
worden geëxposeerd. Eervolle vermel
dingen kregen; Nico Molenkamp (Til
burg), Aart Verhoog (Den Haag), Wil
ly Rieser (Den Haag) en Jaap Wage-
rnaker (Amsterdam). De jury bestond
uit: J. Altink, Jan van Heel, dr. H. L.
C. Jaffé, prof. Frans Nols en drs. Hans
Redeker.
(Advertentie)
29
„Graag en zeg dan tegen de verslaggevers bene
den, dat ik over een half uur aan al hun verlangens
zal voldoen. Laat ze dus nog even geduld hebben!"
De bediende spoedde zich weg en kwam even later
terug. „Wilt u mij dan maar volgen, meneer Heus-
ler?" Dat was inderdaad geen zinloze uitnodiging,
want ongetwijfeld was hij anders verdwaald in de
vele gangen en corridors van dit toeristenpaleis.
Jane en haar tante bleken naast hun slaapkamer
een luxueuze zitkamer te hebben en zij waren juist
klaar met hun ontbijt toen George binnenkwam.
„Morgen tante! Morgen Jane! Jullie zien er goed
uit. En hebt u eindelijk het hotel gevonden dat naar
uw zin is, tante?" „Merci, George, maar je bent
zelf ook vooruit gegaan sinds gisteren en wat dit
hotel betreft: het voldoet precies aan de beschrij
ving, die de heer Ducroix indertijd van „Au Lion
d'Or" gaf in zjjn reclamefolders, dus ik wil maar
zeggen dat ik eindelijk gekregen heb waar ik recht
ophad!" „U bent ondankbaar, tante!" lachte Jane.
„En George, is er nieuws? Maar kom aan tafel
zitten. Heb je al ontbeten?"
„Zeker. En wat het nieuws betreft ,dat bestaat
hieruit, dat wij over een kwartiertje in het nieuws
komen. O, weten jullie het niet4 Nu, wij moeten om
tien uur een persconferentie houden. Het wemelt
beneden van de verslaggevers en ik denk dat wij
vandaag meer publiciteit krijgen dan in al de ja
ren die wij geleefd hebben."
George overhandigde de dames kranten en legde
uit wat de prefect klaarblijkelijk verzwegen en voor
hen gereserveerd had. Er was geen ontkomen aan
en even later zat het drietal inderdaad temidden
van een dertigtal verslaggevers en persfotografen.
Het was een hels kabaal waarin iedereen door el
kaar schreeuwde, maar George stelde orde op za
ken.
„Als jullie nu even stil bent, zal ik het hele ver
haal van a tot z vertellen", beloofde hij. „Onder
tussen kunnen de heren fotograferen net zoveel
plaatjes schieten als ze willen en daarna kunt u
vragen stellen. Lijkt u dat ook niet het beste?"
Uitvoerig vertelde George daarop, hoe hij in „Au
Lion d'Or" logeerde en hoe hij kennis had gemaakt
met de dames Éastbourne, maar hij verzweeg, dat
hij als bordenwasser was gekomen. Helaas, hij kreeg
geen -kans dit te verzwijgen, want het bleek, dat
enkele journalisten zijn herkomst al hadden ont
dekt. Er zat niets anders op dan het eerlijk op te
keer in Thionville wel eens grote moeilijkheden zou
niet te publiceren, omdat ij anders bij zijn terug-
biechten. Hij deed dit dan ook, maar verzocht dit
kunnen krijgen. Nu, er bleek geen bezwaar tegen
te zijn dat hy in het nieuws als logé werd vermeld
inplaats van als bordenwasser, omdat dit tenslotte
aan het geheel geen afbreuk deed. Toen dit was
overeengekomen, vertelde hij verder. Toen hij klaar
was, vertelde Jane, hoe zij George was gevolgd en
tenslotte gaf zij haar visie op het geheel. Eindelijk
vertelde Jane's tante wat er vervolgens met de kin
deren zou gebeuren en daarmee was de zaak afge
handeld. Allen waren zo uitvoerig geweest in hun
mededelingen, dat er naar hun mening weinig te
vragen zóu overbiyven. Maar daarin vergisten zij
zich.
Allereerst werden talrijke vragen afgevuurd over
de bungalow op het eiland. George gaf er een nauw
keurige beschrijving van, maar wees er op, dat men
daar voorlopig nog wel niet zou worden toegelaten
om foto's te maken. Hy raadde de journalisten
aan zich daavoor in verbinding te stellen met de
prefect, maar aan de gezichten kon hy wel zien,
dat dit advies weinig gewaardeerd werd. Klaarbiy-
keiyk was de de politiechef de pers weinig gunstig
gezind.
Intussen was het tijd geworden om naar de pre
fect te gaan. George zag met schrik dat het al half
twaalf was geworden. Hy verzocht dus de heren
verslaggevers te vertrekken. Inderdaad snelde daar
op de gehele groep weg, klaar om het nieuws vla
allerlei periodieken bekend te maken. Maar één
had kans gezien zich achter een gorden te ver
schuilen en toen de anderen vertrokken waren en
George, Jane en tante een zucht van verlichting
slaakten, kwam hy tevoorschy'n. Het was een pers
fotograaf en hy vroeg onder een storvloed van
excuses of hij nog iets vragen mocht. Onwillig haal
de George de schouders op, maar hy ging toch weer
zitten.
„Meneer Heusler, u hebt verteld, dat de kinderen
nog steeds in de bungalow zitten en dat ze later
naar het politievakantiekamp in Menton zullen gaan
om weer wat op hun verhaal te komen„Ja, maar
wat gaat u dat aan?" viel tante opeens boos uit.
„Wilt u meneer Heusler nu eindelijk niet met rust
laten?"
„Zeker dame, zeker! Maar u hebt erg dom ge
daan, meneer Heusler! Erg dom!"
„Zo!" zei George boos. „Wat had ik dan moeten
doen?" „Uw verhaal moeten verkopen." „U be
doelt?" „Ach ja. u weet niet hoe dat hier gaat
meneer. Maar heeft de prefect het u dan niet aan
geraden? Niet? Nu, dan heeft hy zeker vergeten
het te zeggen. Maar toen wij hier vanmorgen op
u zaten te wachten, wist niemand het föne van
de zaak. Zeker, die razzia in „Au Lion d'Or" was
bekend; ik heb er een uniek stel foto's van. Maar
het waarom en hoe, dat wist niemand. En dat
had u aan meestbiedende moeten, verkopen!"
„Ja zeker", viel Jane schamper in, „om dan de
hele lieve week maar gevolgd te worden door an
dere journalisten, die toch óók weer een graantje
van het nieuws wilden meepikken. Een eindeloos
gezeur zou dat opgeleverd hebben. Hoor eens hier,
meneer: wat wy deden, deden wy uit liefde tot die
kinderen en omdat er récht gedaan moest worden.
Niet om het geld."
De verslaggever glimlachte. „Geld verzoet de ar
beid, juffrouw Eastbourne! Het maakt niet gelukkig,
maar het is toch gemakkeiyk als je het hebt. En
je kunt er ook goed mee doen. Trouwens, u krijgt
een heel aardig kapitaal aan premies, meneer Heus
ler! Kom, denk eens na over myn voorstel en als
u wilt, reserveer dan dat geld voor die piccolo,
voor Jaques!"
„Welk voorstel bedoelt u?"
Wordt vervolgd)
APELD
?ijnn Htm
V van i
M.rn karw
V.
G°
3 (V B.
L'
•A"
R J'
8 iff
10
hla;
*U>o
1 O
