Opera van Gilbert
Bécaud in première
AAP, NOOT, MIES"
rs
Menselijke vis"
§eeft ook heel goed
aardrijkskundeles
EEN LANGZAME DOOD WACHT
NU VELE KLEINE REDERS
Nederlandse kustvaart
dreig t meer en meer
overvleugeld te worden
rsï
iït? «-ssnSfA-jsji s-sriMgS ïSj» tóï iass-R^SSTSJS tS «STSb&ST%S3TSaaUTS
u
Men beleert de jeugd
ko-
|PP
lm
r/
11
Vote
Kustvaartdrama's, het ene meer het andere minder ernstig, komen nogal eens voor. Ook zij spelen
mee als het er om gaat de wettelijke bemanningseisen te verlichten.
Kustvaart in het vertrouwde Oostzeegebied. Jarenlang een vooral
Nederlandse aangelegenheid. Vandaag de dag wordt de vaderlandse
coaster er meer en meer verdrongen.
ZA1 uk iyoz
ren ze links in plaats van
vooruit? Waarom slaan ze zo
met hun riemen? Zijn er soms
haaien in de buurt?
Herman Willemse hoopt
het nog een jaar of vijf,
zes vol te kunnen hou
den. Hij traint nu samen
met Wim de Vreng, in de ama-
teurtijd zijn „eeuwige rivaal".
De Vreng heeft deze zomer al
enige voorproefjes beleefd van
wat hem te wachten staat. Met
Mary Kok zullen de drie waar
schijnlijk een Nederlandse
ploeg gaan vormen in mis
schien dat is nog een plan
van de „wereldkampioen"
estafette-wedstrijden. Het is nog
een wilde beweging, deberoeps-
zwemmerij, met weinig orga
nisatie. De zwemmers bepalen
zelf bijvoorbeeld aan welke ra
ce de wereldtitel verbonden is:
meestal die, waar de grootste
geldprijs voor de winnaar wordt
uitgeloofd. Willemse is er zich
van bewust dat het niet zo aan
trekkelijk meer is een race
uit te schrijven, als toch van te
voren zeker is dat die „vlie
gende Hollander" gaat winnen.
0"
■9
IÉ
4
vliegveld.
lllllMlimillllliiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiillllIl Gilbert Bécaud, huiverend op een koud Nederlands
Terugkeer na een succesvolle toernee.
Debussy jn lag. Zijn wereld
tournees als begeleider van
Jacques Pills, zijn succes met
enige chansons die hij voor
Parijs, donderdagavond, het len moeten duelleren om het
Théatre des Champs Ely- meisje. Zij strijden met de
sees aan de Avenue Mon- zweep.
I Hine meester, dat zeg- verscholen Doot. veertien, vijf- taigne, een stemmig ga- De tengere Angelo dreigt ---
gen ze op de lagere tien uren achtereen alleen met lanubliek van een zeer geva- te bezwijken onder de meedo- Dditn Piaf schreef en daarna
sinp-oi .scko°l aan de Weert- jezelf. Hoe het mogelijk is dat rieerd karakter. Als George genloze kastijdingen van de zijn Persoonlijke verschijning
gen ln Utrecht. De leerlin- Herman Willemse die zware prêtre een van Frankrijks sterke Sean. Dan springt de voor net voetlicht h
vipJlan ZÜ" gecombineerde beproevingen allemaal kan meest'vooraanstaande dirigen- wanhopige Maureen tussen de °P een ander spoor
ronH uen klas klieken doorstaan? Thuis in Utrecht ten in de bak van een groot ge- vechtenden om Angelo te red- wel heel succesvol
hen m' wanneer hij met geven ze elkaar de schuld, legenheidsorkest zijn armen op- den. Zij krijgt een striemende eenipt™ nrarr
den v?ar buiten gaat. Zij vin- Herman wijst naar zijn vader, heft, begint de wereldpremière slag in haar ogen. De strijd is
tiiui 4 schitterend bij hem die „hem zo achter zijn vod- Van „Opera van Aran". We- uit. Maureen ligt blind op de
gan te mogen komen. In de den zit". Deze, op zijn beurt reldpremières zijn geen zeld- aarde. Maureen heeft gekozen.
kn Kunnen ze dan immers die naar zijn vrouw, die dan maar zaamheid in Parus, maar deze Iedereen staat er besluiteloos
drie Yan een beker, zeker schuchter bekent: „Ik houd hun js met meer dan gewone span- bij, behalve Angelo. Hij wil zo
Van ss hocg"> eens goed altijd voor, als je iets doet, ning verbeid. In de zaal zoekt spoedig mogelijk wegvaren met
Wondo bekijken. Hun be- moet je het goed doen." En men de logeplaatsen af naar 'n zijn geliefde. Men probeert hem
ste]Wmg M«kt wel in hun op- dus wekt vader Willemse zijn donkere, levendige figuur met tegen te houden. Boven de
zwom 20 als „Onze meester zoon elke morgen om kwart een bijna melancholiek en oceaan nadert een zware storm.
Tanw?-ner Het Kanaak'. Her- over zes. In de winter voor meestal innemend gezicht. Vele Op het moment dat de wind het
tigiari mse> de achtentwin- een looptraining in het park. miljoenen over de gehele wereld eiland bereikt, dobberen Ange-
zÜn v onderwijzer, maar „in Vanaf maart voor het dagelijk- hennen en bewonderen hem, de lo en Maureen al reddeloos in
vrfletod" reeds drie jaren vsoont-io imn ^rïo niomoto»' mni -r»fi <ia «-nionn
se baantje van drie kilometer
in het vaak nog barre water
van het Amsterdam-Rijnkanaal.
Tussen de middag wordt er dan
bovendien in een overdekt
zwembad nog eens hard aan
getrokken.
chansonnier Gilbert Bécaud. de woeste golven
Hij is de componist van deze jDit is het hoogst romantische
operaballade „Opera van Aran"
voor het voetlicht hebben hem
op een ander spoor gezet, dat
wel heel succesvol voor hem
is gebleken. Grammofoonpla
ten, televisie-uitzendingen, tour
nees, jaarlijkse series in het
grote domein van de chanscins-
kunst, l'Olympia in Parijs, film
muziek enfilmoptredenetc.heb-
ben zijn jeugddromen nooit he
lemaal kunnen wegvaren. Zijn
lyrische natuur heeft zich al
eens eerder geuit in een soort
kerstcantate. En die was al
een aanwijzing hoe zijn opera
zou klinken.
De reacties na de première
rWo schrijvers van Bécaud's chan-
Gilbert Becaud, die op deze S0nSj de regeringsambte-
voor hem belangrijke dag 35 naren Louis Amade en Pierre
verhaal. De getrouwe tekst- vorige week, liepen hemels-
- - breed uiteen. Bezadigde kran
ten als Le Monde waren vol
r. naicii xjuuio nmauc en x iciit
jaar is geworden, heeft van te Lelanoé, hebben de teksten van
voren aangekondigd dat hij het een aantaj aria's, of liever:
aot „Ua444co1 „444 a t tw zÜ,n opera ernstig meent, ballades, voor hun rekening ge-
y a ™efr Potenties dan nomen. Meer dan vier jaar
man Willemse, een sue- een musical-achtig drama te heeft Bécaud met hen aan de
maken, dat meer. m overeen- 0pera gewerkt.
stemming zou zijn met zijn ,Tr n-
loopbaan tot dusverre. Persoon- Was deze opera van Bécaud
Hjk heeft hij zich garant gesteld voor Par-Ös ean lYY?"
voor de uitvoering door er uit trieke gebeurtenis, voor de chan-
eigen zak een bedrag van sonmer zelf met. Voor hem was
900.000 nieuwe franken in te bet een terugkeer naar een
J cesvolle sprinter en ja
renlang lid van de Ne
derlandse zwemploeg, op
de reisjes in Europa uitgeke
ken raakte. Hij wilde Het Ka
naal overzwemmen. Hij train
de een jaar en werd van
een trant die zo tussen Bizet en
sprinter lange - afstandzwem- steken' Margherita Wallmann, oude liefde. Toen hij als jonge
mer, niet alleen naar buiten, de vrouwelijke regisseur van de man, toen nog Frangois ailly
ook wat zijn lichamelijke instel- Scala in Milaan is mat de regie geheten, piano studeerde aan
ling betrof. Zo zelfs dat profes- belast en zij heeft een bezet- het conservatorium in Nice,
sor Jongbloed die hem onder ting aangetrokken die onmis- componeerde hij talloze (lees:
observatie heeft een eerder ge- kenbaar meer voor de opera Iange en ernstige) werken m
vormde mening helemaal dan voor de musical geschikt
moest herzien. Nu vergelijkt ;s. Solisten van de Scala in Mi-
de professor Willemse met de iaan, de befaamde Franse ba-
„wielerkoning" Gerrit Schulte. riton Gottliebb en andere eer-
Het Kanaal werd bedwongen ste-rangs krachten zingen de
en samen met Mary Kok, zjjn muziek van Bécaud.
vroegere verloofde, ging Wil- n onpra verlooDt volgens
lemse naar Argentinië en Ame- tïfSnJTm.
Pilfo Pin fanVininlz l -i i 1 i 6011 'lorettO V3.ll J3CQU6S JLjm
niet" mLr w ui, ?Llang manuel. Het is gebaseerd op
Noe schaaft Tan StenripfS een verhaal dat Bécaud jaren
wee k \vafa art m a arve el vo o r- a!s .^„T^neeU
*oh. namer is de morele kracht van wallen gebruiken. Het speelt
kiÜereen de officieuze wereld- de lange afstandzwemmer. Z1<?h aA.op ^enIna
Pien1'1?®" lange afstandzwem- Het concentreren op een wed- ink van ferland De^vi'ssMsbe-
r„.cT corrigeert d e onstellen „/„ua n"T van renana. i»e vissersoe
lof, heftige boulevardbladen
scholden de chansonnier-compo
nist lustig de huid vol. Men zou
bijna geloven hier met een
avant-gardistisch werk te doen
te hebben, wat echter absoluut
niet het geval. is. Bécaud is
geen muziekvernieuwer en hij
heeft vooral bevattelijke melo
dieën willen schrijven, zonder
goedkoop te worden/ Hij heeft
een lyrische volksopera ge
maakt, die wellicht velen on
wennig aandoet omdat men
dat van hem in deze tijd niet
had verwacht. Het wachten is
op een nadere kennismaking
die waarschijnlijk best interes
sant zal zijn.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiim
Ovgv' c°"igeert die opstellen strijd betekent voor Herman Xlking leeft^gëïsoleeS van dé An"£ ™;a'
lienstP" succesvolle ,bqver- Willemse uit een overvloed van Xereld oDgLloten in angsÜee Jmderpark-HBS te
hoilite «et het grootste ge- indrukken en_belevenissen juist dromem Dln komt er eên v.V ^efvolgen' naar^"Brabant
hoeo mel net grootste
oVp?-en- Uen „bijverdienste"
'.Sens die hem meer dan
r zwerft op het ogenblik
een edele tentoonstelling
door ons land. Na in het
Anne Frankhuis en in de
Den Haag
zij nu haar
zÜn
alleen die dingen te kiezen die
tijdens de race van pas kun
nen komen en het moreel kun
nen sterken. Concentreren is
voor hem uitsluiten. Zwemmen
is voor hem bezig zijn met je
zelf, uren achtereen. Elke af
wijking in de functionering van
ser ineens met een sensationele zij wil de jeugd van de middel
vangst thuis, een drenkeling bare schoien beleren over de
die zich ontpopt als de Siciliaan- Universele Verklaring van de
se zeeman Angelo. Hij is voor Recj,ten van de Mens. In op-
de mensen van Aran een beto- dracht van de Wereld Broeder-
Izelf uren achtereen. Elke af- ÏT wezen /V1 llie on' schap is zij vervaardigd door
aeen verloren schooluurtje wijking in de functionering van over "zijn'zon'meeMeuri'^e^n <lc Zwitsers^c kunstschilder Gas-
vertelt hij graag over zijn het eigen lichaam valt de warme ]and fa'it ton Bory. De heer Bory heeft
belevenissen in de „grote zwemmer direct op. Aan alle Iedereen vindt hem een nrarhl een twintigtal prenten gele-
v&kantia" «non rin /woricant 4.nniinn +TT70Q troinoro" een pracu- verd» die de abstrakte begrip-
pen van de Verklaring, in
bëntoaTs^ °P-, zi-in heldenda" Sag" beïnvloeden! Het kleine S
''ia T? e "Jdens het seizoen schoolbordje waarmee ze de ter hii een tneht
reau5l„ buitenlandse persbu-
vakantie-" aan de overkant grollen die de twee „trainers" ti'ge rm'n^ "vooral" ifet" meisie
fn de boot uithalen ergert hii Mlnr^n daï uft Irnar diepe
van ,aitdntie aan de overKant
Srjla de Atlantische Oceaan. Hij
del er 00k de Aardrijkskun- zich. Hoe kunnen deze de uit-
""seknli'i kkklk.tk j A.,./ S!?.rn" SS,.Z"";„WS,neen" ,er"«- l[ii Insolo 7.11I. organisatoren ook wel gezien.
Zij hebben de fel gekleurde
plakkaten voorzien van een on
derschrift: nogal „aap, noot,
miesachtig". Zo staat ondar 'n
prent van een vlam waarom
heen één-richtingverkeerspij-
len elkaar nazitten: „De vlam
van de menselijke gemeen
schap". En onder een dam
bord met dominostenen: „Van
iedereen naar zijn mogelijkhe
den, voor iedereen naar be
hoefte".
„Moet de vrouw zich uitslui
tend met het gezin bezig hou
den?", wordt door Bory vertaald
met een tekening van een drie
tal tandraderen waarop een be
zige mier. Pijltjes geven daar
bij de juiste draairichting van
de tandwielen aan.
Wat wordt hiermee toch be
doeld? vraagt de bezoeker van
ubgeknm4Z^jn jongens" gespeiu, ergernis op zien zijn. waarom ineens terug. Hij en Angelo zul- organisatoren ook wel gezien. „Rechten en plichten van de
ook pt en bewaard. Zoals staat er in plaats van de tijd s mens" zich af. Hij ziet gevou-
Herryf'Jf1 vader dat doet, aan wie nu niet de positie? Waarom va- "iiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiimiiiiimiiimmiiimiiimiiiimmHiimiiiiilimiiiiiiiiiiiimiiimii Wen handen voor een zonsver
duistering en denkt aan de her
leving van een religie die he
mellichamen aanbidt. „Gewe
tensvrijheid", leest hij dan. De
prenten staan de bezoeker toe
aan alles en nog wat te den
ken. De betekenis die de We
reld Broederschap eraan wil
hechten neemt hij als een door
hem nog niet bedachte moge
lijkheid voor lief.
Juist de dwingende kracht
van symbolische voorstellin
gen ontbreekt aan deze pren
ten. Het zijn soms wel aardige
kleurige affiches, maar je
ziet niet wat ze aanprijzen. Ze
zijn nietszeggend. Maar waar
om daar Gaston Bory voor las
tig vallen? Welke kunstenaar
zou artistiek en toch gericht
op een groot publiek de Verkla
ring van de Rechten van de
Mens in beelden kunnen van
gen. De Verklaring is een dood
stuk, een opeenhoping van
mooie woorden en een aanflui
ting van de werkelijke situatie.
Wie zijn geweten wil ontlasten
of van zijn machteloosheid wil
getuigen grijpt naar de Verkla
ring van de Rechten van de
Mens.
En dan nog die Broeder
schap die met dit alles loopt
te leuren. Deze wereldbroeder
schap, als je het nu precies
wilt weten, is „een onafhan
kelijke, niet-politieke, niet-gou-
vernementele organisatie, die
gesticht is door mensen, die
rechtvaardigheid, vriendschap,
onderling begrip en samen
werking, ongeacht hun ras,
godsdienst, nationaliteit enzo
voort, enzovoort". Wie verge
ten is, moet maar even zjjn
kraiwan zelf alle buitenlandse
tenl„? moet toesturen. Bui-
veH?ndse bladen die uitgebreid
Tan" n 1106 de „Ulying Dutch-
een °f de „menselijke vis"
bv u"r eerder dan nummer
2», na een kilometerslange
H «''ace aantikte. Hoe hij,
'h sh!an Willemse, er dit jaar
(Je 'aagde voor de derde maal
ty °te race van Atlantic Ci-
hisaf-winnen> boe zwaar orga-
kcrA, .Toomcy het hem deze
le t;,00l{ bad gemaakt. Met fel-
ais s.ensPrints lukte het hem
stm-mge' ondsnks een sterke
dg°°T, haast sch
ro bazaltbiobken,
begen H?awel bij toen nog
dp jjh' haast schurend langs
rQ hazaltblokken, een pier te
tegpden"- Hoewel hij toen nog
Werrt een P'jler van een brug
triorAf geslingerd stond zijn
haf reeds vast.
V1 'bemse 's ere-burger van
yy Atlantic City en „spe
cial detective", een on-
hjj derscheiding, waarvoor
aflp„erst een eed heeft moeten
"a ?;fen' fh Canada deelde hij
St. jbn overwinningen in Lake
VOO °bn en bet Ontariomeer de
'Vtarii gIna van de kranten met
rUs i?n»4^onroe. Eenmaal te-
batf:;, Nederland zond de am-
ha adeur hem nog een brief
•>ü'it_iY?ai'in hij Willemse een
z,ijn ®nd ambassadeur van
sucrJ?nd" noemde. Door zijn
toer?®seh gaan tijdens zijn
r'ka 6 4ln Argentinië en Ame-
open vele „clubs" voor hem
Wüzp'vYaar normaal een onder-
Van U. uit Utrecht slechts
hii aS dromen. Daar vertelt
Z\vev4?b over Nederland en de
T|mmerij.
ï'fgaa
van reizen, van dat
d°o^een Vfd 06 gr°te JjaradejS
SSestem" S" helane" WiuTmse met de trofee die hö dit jaar »o« In Atlanöc City een verguld geheel.met vanVezfhde toestand"!^ dat
de Broederschap werkt langs
*bkste bUift r«ce rhe mi zwemmers op de verschillende „etages". Deze is middelgroot in vergelijking met de twee vo- o
P6le sUitagil»!vSpipM alWm rige. Met zijn eerste liet Herman Willemse zich twee jaar geleden in een Hollands landschap de weg van onderwijs en opvoe-
«p, de hole livAA Of in het fotograferen: de zwemmer leunend tegen de enkele malen vergrote beker. HV zond de foto ding. Langs een klein, doodlo-
^jkkedonker met slechts een naar de heer Toomey en tot zijn verrassing had deze dit kennelijk zo origineel gevonden dat het pend Pyreneeënweggetje wer-
behtje op hoofd en vorig jaar inderdaad een 2.75 meter hoge beker ter beschikking van de winnaar stond. Ook deze ken zou de meeste scholieren
haesï UP net nooia en
st zich het klotsen van de
kwam in het bezit van de Utrechtse onderwijzer.
minder last bezorgen.
pr bil"
lat**
i n*et
te ie-
p
i wa'
Ëe"
iUder'
eilin*
n z°u
bren-
)uder'
kla®
,1 ee«
bot
BÓ bj'
5nh«U*
jar'tj?
"eken-
en \,t
b'er;
t óet
vee If1
shoo1'
0°'
en 0,5
dat
n
:oi»eb
usseb
gafle
e-
ilcheh
ninis;
va"
i ecb-
at "P
word!
trege'
i wol"
,n oT-
nee»'
d s»1
a »d-
it be»
door
r0ora'
va«
Van-
vor-
nder'
ie oS'
schik
chap;
ka"
ledfl
onde
gek <r
7.0]5'
ond'f
u-aaj
rs ie
(Van onze speciale verslaggever)
Amsterdam, okt. Er heerst on
rust in de Nederlandse kust
vaart. De mannen van de kleine
handelsvaart dobberen mee op de
kabbeling van de algehele nautische
malaise. Maar daarnaast hebben zij
zo hun eigen zorgen, die sommigen al
danig boven hef hoofd beginnen te
groeien. De spoken van het faillissement
met name voor de particulieren, zijn
dreigender dan ooit en het gesprek dat
de kustvaart onlangs in regerings
kringen voerde, werd dan ook uit de
nood geboren. Het gaat vooral om de
ongunstige concurrentiepositie ten aan
zien van de andere grote kustvaart-
landen West-Duitsland, Zweden en
Engeland, die alles in het werk stel
len om de betekenis van deze bedrijfs
tak als bron van verdiensten zo gunstig
mogelijk te houden. En daarbij zoeken
deze landen het vooral op het buiten
gewoon moeilijke terrein van de wet
telijke bemanningseisen.
De kustvaarderij, als zodanig de eer
ste vorm van zeevaart, heeft in Neder
land een zeer oude traditie. Er is een
tijd geweest dat wij onbetwist hèt
kustvaartland waren, steunende op een
hechte en sterke Groningse basis. Na
de oorlog is de kleine handelsvaart
sterk uitgebreid tot een bedrijfstak
over het gehele land. Men richtte zich
daarbij op een al even traditioneel
vaargebied, namelijk de Noordzee, de
Oostzee en de Botnische Golf. En daar
werden, vooral in de jaren '55 tot '57
goede slagen gehaald. Maar sinds deze
tijd is er een duidelijke kentering ge
komen. Er kwam sterke concurrentie,
in het vertrouwde Oostzeegebied zelf.
Al gauw bleek dat de schepen van de
Oostzeelanden in staat waren hier
het verkeer goedkoper te verzorgen en
zo langzamerhand kreeg men het
beeld dat de Nederlandse kustvaart
grotendeels uit het verkeer tussen de
Oostzeehavens onderling werd ver
drongen. De grote rivalen werden de
Duitsers, die in recordtijd de ene mo
derne coaster na de andere van de
helling lieten lopen en op veel gunstiger
condities de strijd met de Nederlan
ders aanbonden. Niet alleen in het
Oostzeegebied, maar ook op de Noord
zee waar de vaderlandse coaster het
vandaag de dag erg moeilijk heeft.
Het gevolg hiervan was mede dat de
Nederlandse kustvaart een groter vaar
gebied opzocht zich meer en meer
op het Middellandse-Zeegebied ging toe
leggen en er zelfs niet tegen opzag
om de lange deining van de Atlan
tische oceaan te trotseren, wat dus in
wezen niets met het kustvaartbegrip te
maken heeft. Daarbij ging men er toe
over zo groot mogelijke types te
bouwen. En ook dat leverde fnoeilijk-
heden op, want wanneer deze grotere
schepen weer eens op de traditionele
routes werden ingezet bleek daarbij dat
deze schepen lastig volbeladen waren te
krijgen.
Het punt van de bemanningseisen
speelt de Nederlandse kustvaart danig
parten. Met vergelijking tot de Duit
sers en de Zweden zal men zo op het
eerste gezicht, zowel wat het dek- als
het motorpersoneel betreft, geen al te
grote verschillen ontdekken. Anders
wordt het echter, wanneer men kijkt
naar de bepalingen, die toestaan dat
leden van het dekpersoneel tevens de
functie van machinist of motordrij
ver mogen vervullen. Wanneer men
die bepalingen nauwkeurig bestudeert,
blijkt er wel degelijk verschil te be
staan tussen de Duitsers, Zweden en
Engelsen enerzijds en de Nederlan
ders anderzijds. In Nederland houdt
men de teugels strak. Alleen op
de allerkleinste kustvaarders met een
vermogen van minder dan 125 pk is
het toegestaan dat leden van de dek-
dienst tevens de functie van machinist
of motordrijver hebben. Voor schepen
van 125 tot 225 pk dienen zij dan tenmin
ste in het bezit te zijn van het diploma
motordrijver, waarvoor een cursus
moet worden gevolgd van negen k
twaalf maanden. De Duitsers kunnen dit
diploma zonder schoolboeken bemach
tigen, gewoon door tijdens de vaart
opgedane ervaring. En de kansen voor
hun „dubbelrollen" .liggen aanzienlijk
beter. Duitse schepen met motoren tot
300 pk mogen het gehele gebied van
de Noord- en Oostzee bevaren zonder
vaste krachten voor de machinekamer.
Mensen van de dekdienst kunnen als
motorhelper fungeren. En bij dit alles
komt dan nog het feit dat bij het vast
stellen van het aantal pk's de Duitsers
minder snel klimmen dan de Neder
landers. Ook de Zweden hanteren het
punt van de bemanningseisen veel soe
peler. Voor de Oostzee en het grootste
deel van het Noordzeegebied is er
op Zweedse coasters geen motorperso
neel nodig voor schepen van minder
dan 550 pk, indien de motor vanaf de
brug kan worden bediend. En dat is
bij de meeste nieuwe kustvaarders wel
het geval. Vergelijkbare Nederlandse
kustvaarders met motoren sterker dan
400 pk, moeten beschikken over drie
man motorpersoneel. Tot hun vaste
bemanning behoren steeds twee machi
nisten en een assistent.
Ook wanneer men de verschillende
loonpeilen bekijkt blijkt daardoor mede
dat de Nederlandse reders op een on
gunstig niveau met hun rivalen moeten
concurreren. En dan rijst onmiddellijk
de vraag wie nu de juiste weg bewan
delt. De Nederlanders met hun strenge
re en dus veiliger bepalingen of de
Duitsers, Zweden en Engelsen met hun
veel mildere eisen. Men zou ge
neigd zijn ons de triomf toe te ken
nen, ware het niet dat in deze da
gen van technische ontwikkeling reeds
in de bouw van de schepen zoveel vei
ligheidsvoorzieningen worden aange
bracht, dat men met de vaak bejaarde
wetten wel eens wat meer zou kunnen
breken. „Een schip, waarvan de mo
tor rechtstreeks vanaf de brug kan wor
den bediend, hoeft in de machinekamer
niet zo'n sterke bezetting te hebben",
kan men in kustvaartkringen beluiste
ren. Al was het dan maar in bepaalde
gevallen, die de Engelsen, Zweden en
Duitsers ai lang kennen, en waarvoor
zij ook_ speciale regelingen hebben.
Voorlopig stelt hen dit in staat
zelfs in de slappe tijden de kosten er
tenminste nog ui{ te varen, terwijl de
Nederlandse coaster met verlies de
golven klieft.
Het is overigens maar een facet in het
hele kustvaartspel en zeker niet de eni
ge oorzaak van het feit dat de zaak er
op het ogenblik zo somber voorstaat.
Maar het blijft een punt van betekenis
dat natuurlijk erg irriteert, wanneer
men bedenkt dat de concurrentie het
er altijd nog beter van af brengt. Van
daar dat men over deze bepalingen
echt wel praten wil en dat daarop tij
dens een eerste informatieve gesprek
van enige tijd terug, waarbij ook de
werknemersbonden vertegenwoordigd
waren, gewezen is. Maar het is de
vraag of men nu wel zo snel tot wijzi
ging van de bepalingen zal willen
overgaan. Ieder jaar weer wordt men
geconfronteerd met kustvaardersdra
ma's, het een groter dan het ander,
maar altijd aansprekend omdat het
hier gaat om een klein schip in strijd
met de woeste elementen. Wie zijn
oor wel eens bij de raad van de scheep
vaart te luisteren legt, zal moeten toe
geven dat er regelmatig harde noten
over de kustvaart gekraakt worden,
over fouten die absoluut niet gemaakt
hoefden te worden. En waar bij de
bemanningseisen ook de veiligheid in
het geding komt, is het voor te stellen»
dat men óp dit punt echt niet over
een nacht ijs zal willen gaan. Te
meer daar de kustvaarders zelf toe
geven dat de veiligheidsbepalingen
nooit en te nimmer aan de economische
situatie te koppelen zijn.
Maar het blijft tevens begrijpelijk dat
de kustvaartreders in deze richting naar
verbetering streven. Onze coastervloot
die al lang niet meer de negenhon
derd schepen van enige tijd terug telt,
heeft het moeilijk. Sinds de gouden da
gen van 1957 is de z.g. magere periode
aangebroken en die kent men tot van
daag de dag toe. De grote jongens met
hun reserves en hun vaste lijnen kunnen
de strijd nog volhouden en de sprong
naar hopelijk betere tijden maken.
De kleineren, waaronder dus de mees
te particulieren echter zitten in de
hoek waar de slagen vallen. Sommigen
van hen staan er al verre van rooskleu
rig voor. De helpende hand, die hun
van de zijde der grote broeders, de
zeerederijen is toegestoken om deel te
nemen aan hun verzekeringspoot, waar
bij de premies voor het kleinere schip
soms niet meer dan zo'n vierhonderd
gulden bedragen, konden slechts enkelen
accepteren. En dat is tekenend voor de
trieste situatie.
Om dan als vrienden in de nood te
gaan samenwerken, is een punt waar
wel vaak over gesproken wordt, maar
waar in de praktijk niet veel van te
recht komt, al weer omdat er kosten
mee gemoeid zijn. De een denkt, ik
houd het nog wel even vol, de ander
zegt: ik gok liever eerst nog op die
goede timecharter van me. Of men be
mint zijn zelfstandigheid zozeer dat men
de moed om samen te werken eenvou
dig niet kan opbrengen. Schepen ver
kopen lijkt de meesten nog het beste
middel en daarvan wordt dan ook druk
gebruik gemaakt. Ze zijn moe van
dat steeds maar met kunst en vlieg
werk tussen Scylla en Charybdis doorva
ren. Ze geven de strijd op en laten
zich reddeloos door de draaikolken ver
zwelgen.
