Gelaten SPARTA: „Eens
moest het er van komen"
ADO in topvorm speelt de
reuzendoder met overtuiging
w
mm
m
DERTIEN
I
Louwers terug bij PSV om
fouten af te straffen
Willem II heeft wied
te kort ie de zeilen
AJAX buit Ma 99 van
Blauw Wit grijnzend uit: 3—0
H
m
m
m
STOPPER BARRY HUGHES
KAN GEEN GOED DOEN
Bikkelharde
Robic
Bittere pil voor
grensrechter
Voetbal jeugd krijgt
straks vrouwelijke
scheidsrechters
III
B
BI
I
MAANDAG 5 NOVEMBER 1962
Teleurstelling
Opdracht begrepen
ÉÉPte Pf
1 2
3
AMSTERDAM, 5 nov. Bij
Ajax-Blauw Wit dreigde een rel!
Een ordinaire slaande ruzie tussen
spelers onderling, gevolgd door
de bekende driftige scheidsrech
terlijke gebaren, zoals die in de
regel een voortijdige gang naar
de kleedkamer begeleiden. Het is
zover niet gekomen, maar wel
was die dreiging voldoende om in
deze schijnbaar ingeslapen reeks
hoofdstedelijke derbies een ouder
wets vuurtje op te stoken, voor
even althans weer helemaal een
wedstrijd tussen Ajax en Blauw
Wit met de gebruikelijke deining
daaraan verbonden. De man, die
in dit rumoer een vreemde hoofd
rol vertolkte, was Blauw Wit's
Engelse stopper Barry Hughes.
Hij begon de tweede helft van het
tot dan toe bijzonder povere tref
fen met een serie duidelijke over
tredingen, waarover de Ajacieden
met zeer veel omhaal van woor
den hun misnoegen kenbaar
maakten. Het spoor van dit spek
takel startte inderdaad bij Hughes
en dat hield de arbiter Van Ra
vens kennelijk goed vast. Hughes
kón eenvoudig geen goed meer
doen. Elk duel dat hij met een
Ajacied aanging leverde een vrije
schop tegen Blauw Wit op en ten
slotte zelfs een allerlaatste waar
schuwing. Op dat moment zag
men Hughes als een getergde over
het soppige gras van De Meer
dansen en scheen hij wanhopig de
hemel om genade te smeken. Heel
Blauw Wit leek trouwens dit ver
zoek te steunen, want toen Kootje
Prins dit moment handig uitbuit
te en de bal uit zo'n vrije schop
vlug naar Henk Groot plaatste,
kon deze ongehinderd Blauw Wit
de genadeklap geven en de basis
leggen van een wel wat ruime
triomf van 30 voor Ajax.
Geen Oranje-recept
Sparendams blunder
Twee bressen
Beslissing
in de derde en vierde klas te leiden
Dit seizoen fluit Hans Winter in de
hoogste klassen der amateurs, terwijl
hy bovendien tot de groep behoort, die
in de betaalde sector wordt ingescha
keld voor de baan van grensrechter.
De Spartaan Bodnar maakte soms be
zwerende gebaren in het duel met ADO,
maar ook dat hielp niet.
(Van onze speciale verslaggever)
DEN HAAG, 5 nov. „Het moest
er toch eens van komen". Deze gedaeh
te stond te lezen op de gezichten der
Spartanen, toen zij van het onstuimige,
onverzettelijke en technisch voortreffe
lijke ADO de eerste nederlaag van dit
seizoen hadden geïncasseerd. Dennis
Neville, Sparta's doorgewinterde mana
ger, wachtte zijn mannen met een on
doorgrondelijk gezicht op. Maar een
lichte trilling in zlin „poker-face" ver
ried, dat hij van zijn stuk was gebracht
door het lesje, waarop zijn collega en
tegenspeler van ADO, de Oostenrijker
Ernst Happel, hem had getrakteerd.
Het heeft er alle schijn van, dat de
vroegere back van het Oostenrijkse elf
tal, die met Max Merkel een wonderlijk
sterk duo vormde, zich in de nieuwe
omgeving best op zijn gemak voelt.
ADO prees zich een achttal maanden
geleden gelukkig met de unieke kans
de vroegere ster van Rapid Wien en
oefenmeester van dezelfde club sinds
1959 naar Nederland te kunnen halen.
Maar het Haagse voetballegioen deins
de aanvankelijk wel even terug van zijn
bijna sensationele manier van werken.
De 38-jarige Happel vertelde, dat hij
elf tot in hun vingertoppen geladen en
geconcentreerde spelers in het veld
wenste te zien, zonder uitzondering. De
gevolgen bleven niet uit. „Vaste" eer
ste elftalspelers als de gebroeders Cla-
van en Guus Haak werden naar de re
serves verwezen, toen zij niet voldeden
aan de psychische eisen. Mickey Cla-
van en Haak hadden aan één waar
schuwing genoeg. Zij kwamen terug,
mentaal sterker en in topconditie.
Maar voor anderen, voor Carol Schuur
man bijvoorbeeld, is de weg terug nog
steeds een probleem van de eerste or
de. Schuurman is overigens door een
ongelukkige samenloop van omstandig
heden op een zijspoor geraakt. Hij was
geblesseerd, toen ADO twee weken ge
leden tegen GVAV uitkwam en met
royale cijfers won. Hij mocht de vorige
week in het tweede elftal zijn rentree
maken, terwijl de topploeg in Maas
tricht MW wist te knevelen.
Zaterdag stond de ex-midvoor van
het Nederlands elftal opnieuw mid-
voor bij de reserves en hoewel hij
uitstekeud werk deed, ligt het niet
voor de hand, dat Happel de bekende
leus „Never change a winning team"
naast zich neer zal leggen, te meer
niet, daar het team dat gisteren de
koploper de voet dwars zette, knap
voetbalde en de triomf volkomen
verdiende.
Als Hans Winter zijn zin had gekre
gen, zou ADO vermoedelijk met spre
kende cijfers voor de dag zijn gekomen.
Hans Winter appelleerde als grensrech
ter voor een duidelijk geval van hands
in het strafschopgebied van Sparta,
toen de tweede helft pas kort aan de
gang was. Scheidsrechter Martens ne
geerde de massale woede van de 25.000
man in het Zuiderpark even koel als de
vingerwijzing van zijn assistent. Dat
was voor Hans Winter niet prettig,
want hij had met het grootste deel van
de toeschouwers gezien, dat er opzette
lijk hands werd gemaakt. Hij had er
natuurlijk na afloop over kunnen mop
peren tegen Martens, maar anderzijds
wist hij, dat een „broekje" als hij in het
arbitrale milieu niet te hoog van de
toren kan blazen. Hans Winter is na
een voetballoopbaan bij HFC, onderbro
ken door een kort lidmaatschap by
Ajax, pas met fluiten begonnen in 1969.
Na een korte „aanloop" in de Haarlem
se Voetbalbond belandde hij het vorig
seizoen al in de KNVB om wedstrijden
De nu 34-jarige popelt van ongeduld
om nog hogere treden op de scheids
rechterladder te bereiken. Maar hij
moet er vlug bij zijn, omdat men van
plan is de leeftijdsgrens voor arbiters,
die de sprong maken naar het betaalde
voetbal, tot 37 of... 35 jaar te verlagen.
Vandaar dat Hans Winter gistermiddag
erg teleurgesteld keek, toen de heer
Martens zijn diagnose niet wilde over
nemen.
Sip keek ook Wim Doesburg, de jeug
dige doelman van Sparta, die in dit
seizoen al zoveel onder de lat heeft la
ten zien dat hij kandidaat is voor het
Nederlandse elftal. Wim Doesburg ver
richtte ook nu weer saves, die te dan
ken waren aan een wonderbaarlijk re
actievermogen. Maar op één schot ver
keek hy zich. Het werd na 28 minuten
afgevuurd door Den Engelse. De af
stand was dertig meter. De bal schoot
laag naar de hoek en Doesburg rea
geerde zoals men van hem gewend is.
Edoch, het vreemde effect, dat de bal
onderweg meekreeg, werd de doelman
en Sparta fataal.
Vanaf dat moment was ADO uitge
sproken beter, rustig en superieur in
de verdediging, fel en origineel in zijn
aanvallen, kortom een ploeg, die de
opdracht van Happel, winnen, als
nimmer tevoren verstond. Mick Cla-
van groeide tot de ster van het veld,
nadat hy aanvankeiyk niet precies
scheen te weten, waar hij zyn acties
diende op te zetten. Clavan betrok de
stelling op het middenveld, vanwaar
hij met raffinement en, een uithou
dingsvermogen, dat de meeste jonge
ren hem kunnen benyden, de fraaiste
passes weggaf. Het Zuiderpark be
jubelde hem als aanstaand Oranje
man, hoewel men zich tevens afvroeg
op welke plaats hij dan in het Neder
landse elftal zou moeten staan. Als
linksbuiten? Maar by ADO liggen zyn
verdiensten in de opbouw, achter de
voorhoede.
De andere twee ADO'ers, die een
kans maken voor het Oranje-shirt,
Guus Haak en Villerius, kweten zich
bekwaam van hun taak. Villerius, ge
stimuleerd door de omstandigheid dat
hy ex-ploegmakkers moest bedwingen,
triomfeerde over alle linies. Zyn tegen
stander nummer één, de Britse „tank"
Wilson, had niets in te brengen. Haak
liet vooral na de rust zien, dat hy een
back is, die meer kan dan een sliding
maken en de bal over de zylyn trappen.
Een van de gevaariykste Spartanen,
Tonny van Ede, kreeg tegen hem dan
ook weinig kans om op de voorgrond
te treden. Dat deed van Sparta feiteiyk
alleen Bosselaar, de grillige, onver
moeibare zwerver, de motor van de
aanval. Dat zyn werk geen rendement
opleverde, kon hem niet worden ver
weten.
AMSTERDAM, 5 nov. Met over
grote meerderheid heeft de bondsver
gadering van de KNVB zaterdag beslo
ten, dat de voetbalwereld niet langer
een exclusieve mannengemeenschap
behoeft te zijn. Er is toestemming ge
geven om vrouwelijke scheidsrechters
in te schakelen voor de wedstrijden
van spelers tot en met veertien jaar.
PSV—Willem II
Ajax—Blauw Wit
Volendam—Enschede
ADO—Sparta
NAC-MVV
Veendam-RBC
DWS-VVV
Velox-Co Ahead
Fortuna Vl.-Eindhoven
Stormvogels-Vitesse
Heerenveen—KFC
Xerxes-Hermes DVS
BVV-Haarlem
Gelijke spelen: nrs. 9, 10, 11, 22, 24, 28
Inleg: 910.413 gulden.
Eerste prijs: 165.240 gulden (één met
dertien)
Tweede prijs 90.130 gulden (vijftien met
twaalf)
Extra prijs: 45.065 gulden.
,C
Villerius van ADO, rechts, heeft tegen Sparta een magnifieke partij gespeeld. Op de foto wint hij een duel met Tonny
van Ede, die ditmaal niet veel kon uitrichten.
(Van onze speciale verslaggever)
EINDHOVEN, 5 nov. Do tweeën-
dertigjarige Jan Louwers kon zijn ge
luk niet op. In de eerste volledige wed-
strijd, die hy voor PSV In deze compe
titie speelde, stond hy driemaal op de
goede plaats om grove blunders van de
achterhoede van Willom II met een
doelpunt ai te straffen. Drie gelukkige,
maar voor het moreel van Willem H
fnuikende doelpunten; Jan Louwers had
zich geen betere entree kunnen denken.
Dat hy in de laatste minuten van de
wedstrüd een strafschop zo zacht en
nonchalant inschoot, dat doelman Ma-
thieu de bal vóór de lün kon houden,
deed hem dan ook weinig hartzeer. PSV
had met een voorsprong van 5-2 de
winstpunten toen al binnen. Het ver
oorzaken van de strafschop was op zich
al een teken, dat Willem II de grootste
moeite had een groter échec te voor
komen. En dat, terwyi het na ruim
een kwartier „derby-voetbal" met twee
doelpunten binnen één minuut een
schijnbaar comfortabele voorsprong van
0-2 had opgebouwd.
Een gelukkig man na afloop van de
„Brabantse derby" was ook PSV's trai
ner Bram Appel. Zyn theorie was waar
gemaakt. Hjj had een ploeg in het veld
gebracht, die bereid was zich volledig
te geven en in staat bleek een achter
stand van 0-2 om te zetten in een voor
sprong van 5-2. Niet iedereen had daar
op gerekend. Zeker niet na het jongste
PSV-drama. Piet van der Kuil, de in
ternational, had niet alleen Elek
Schwartz schriftelijk verzocht hem niet
de eer aan te doen hem in het Neder
lands elftal tegen Zwitersland op te stel
len. Van der Kuil had ook trainer Appel
gevraagd, hem niet voor het eerste elf
tal te kiezen. Piet van der Kuil vond
zichzelf niet voldoende in vorm en was
bevreesd niet aan de verwachtingen te
kunnen beantwoorden. By PSV was Van
der Kuil met dit initiatief, als had hy
het van te voren zien aankomen, Bram
Appel vóór, die de voor hem onplezie-
Een „wilde" beweging voor het doel van
Blauw Wit. Doelman Van Heeswijk
brengt zijn ploeggenoot Hughes in de
verdrukking als hij een aanval van
Groot, Keizer (links) en Petersen
(rechts) in de kiem smoort.
(Van onze speciale verslaggever)
De reeks derbies tussen Ajax en
Blauw Wit kende vele ups en downs
van Blauw Wit verdedigen als het maar
loont en dat spelers, schynbaar voor het
leven verbonden met Blauw Wit, voor
de harde munt door de knieën gaan, het
vertrouwde zebrashirt verwisselen voor
dat van rood en wit. Dit alles speelt
mee vandaag de dag en is zeker niet be
vorderlijk voor een echte derbysfeer, af
gezien nog van al die buiten Amsterdam
aangetrokken spelers, wie de romantiek
van de echter Mokumse voetbalslag vol
slagen vreemd is.
Deze derby begon gelijk een normale
competitiewedstrijd, als derby dus zo
surrogaat als het maar zyn kan. En bo
vendien speelden zowel Ajax als Blauw
Wit ronduit slecht. Passes op maat sche
nen een té grote opgave te zijn, en dat
moet voor de door zovele zorgen ge
kwelde Elek Schwartz, die in de Water
graafsmeer kennelijk een nieuw Oranje-
iiiliiiiiMiiiiniiiiiiMiiiMiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiHiiiiiniiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiniiniiiiiiiiiuHHuimiiufHiiinunmmmtmiMiifnmMi
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiii
recept hoopte te vinden erg naar ge
weest zijn. Vooral vin Ajax, dat immers
de vorige week nog in Enschede het
betere voetbal doceerde, viel dat danig
tegen. De ploeg mocht zelfs nog van ge
luk spreken, toen haar solide rechtsback
Smit op uiterst beheerste wijze een zeker
schijnend doelpunt van Blauw Wit
voorkwam, door een hoge bal net onder
de aeklat weg te koppen. Blauw Wit
zorgde trouwens toch voor het meeste
gevaar. Eenmaal trok het team zo sterk
ten aanval, dat zelfs spil Hughes aan
een bombardement op het doel deelnam
en een laag, hard schot inzond, dat
Hoogerman met moeite keerde. Maar
Ze waren bepalend voor de sfeer, die
altyd lets byzonders had en derhalve
een grote belangstelling garandeerde.
Ook nu was het Ajaxstadion vrywel
volgelopen, maar het absolute uitver
kocht en de gebruikelijke spanning
vooraf, bleken dit keer toch ecbt niet
aanwezig. Het Amsterdamse voetbal-
gevecht-by-uitstek brandde op een wel
zeer laag pitje, met nergens bijvoor-
beeld het klassieke beeld van mannen,
die desnoods in de bokshouding de gro
te rivaliteit demonstreerden. Vandaag de
dag immers is het mogelijk dat doorge
winterde Ajacieden het volgende sei
zoen met evenveel animo de kleuren
ook Ajax kreeg zyn kans door een ver
slagen doelman. Henk Groot had Van
Heeswijk royaal gepasseerd en zou ze
ker hebben kunnen juichen als niet Pet-
tersson de bal op de doeliyn retour
neerde. Het waren de paar opwindende
momenten van de rommelige eerste
helft, waarin bij Blauw Wit Sparendam
inviel voor de geblesseerd geraakte
Koers.
De tweede helft begon met het ru
moer. Vooral Keizer en Prins Hepen
«ich het vuur uit hun sloffen als het er
om ging scheidsrechter Van Ravens dul-
deiyk te maken, dat Hughes dé grote
schuldige was. De heer Van Ravens
snelde geïrriteerd heen en weer en be
studeerde tenslotte ook nog het rugnum
mer van Pietje Keizer zeer nauwkeurig.
Er werd geschreeuwd en geduwd, de rel
dreigde. Drie voltreffers en diepe ver
slagenheid in het kamp van Blauw Wit
hebben deze toch voorkomen.
Eerst was het Muller, die Henk Groot
met een voorzet een niet te missen kans
bood en tenslotte gaf Prins de blonde
Zaankanter alle gelegenheid om de roos
te treffen. In béide gevallen faalde Groot
niet. Blauw Wit had daar met het zelf
de gemak iets tegenover kunnen stellen.
Wat Sparendam bijvoorbeeld bezielde,
toen hij alleen voor een struikelende
Hoogerman verscjieen, begreep niemand
Tot verbastering van Blauw Wit schoot
hij naast het doel. Deze enorme blun
der ging hand in hand met de tegen
slag van de linksbuiten Clement, die de
bal uit een hoekschop van Drommel met
een heel slim hakje overnam, maar ie
paal op zijn weg vond. Ajax echter dar
telde nu.,*opgewekt verder. Een belang
rijke overwinning lag in het verschiet.
Prins nam alle twijfel daarover weg
door een snelle dribble tot bijna aan de
doeliyn te bekronen met een knal, waar
uit de bal hard en hoog tegen het net
van Blauw Wit sloeg.
rige mededeling tegen Willem II niet te
worden opgesteld toch al in petto had.
Het predicaat voetbalinternational, dat
Van der Kuil mocht dragen, zegt trai
ner Appel nameiyk niets waar het ge
schiktheid voor een competitie-elftal be
treft. Alles waar té voor komt is ook
niet goed en Van der Kuil was té
technisch. Juist tegen een stugge ver
dediging als die van Willem II zou de
technicus Van der Kuil terugschrik
ken en niet meer met volle inzet spe
len. Hy zou slechts als elfde, maar te
verwaarlozen kracht op het veld aan
wezig zijn. Overigens kreeg Van der
Kuil van de dokter wegens een rugbles-
blessure de opdracht in bed te bly-
ven, waardoor hem de gelegenheid werd
ontnomen in „PSV's tweede" zyn vorm
terug te vinden.
AppeJ streefde dus naar een elftal,
dat óp Vólle kracht zou draaien. Ein-
delyk had hy daarvoor de beschikking
over de harde-werker-by-uitstek Jan
Louwers, die tijdens de Turkse toernee
geblesseerd was geraakt. De midden
voor uit het tweede, Lambert Maas-
sen, kwam ook uitstekend in zyn kraam
te pas, al is deze bepaald geen groot
meester. Appel vreesde even voor de
blessures van Wiersma en Van Wissen,
maar dezen wilden alles riskeren om van
de partij te kunnen zyn.
Zo groot was zelfs het arsenaal van
vechtlustige knapen, dat Appel de ze
ventienjarige Giessen deze zondag
eens de gelegenheid kon geven tot
rust te komen door hem buiten de op
stelling te laten. Daar kwam echter
niets van terecht, want na een half
uur moest Giessen reeds invallen voor
Wiersma, die hevig „trekbenend"
het veld verliet.
Toen had Willem II overigens tot
verbazing van zelfs de Tilburgers on
der de vyftienduizend toeschouwers,
reeds tweemaal een bres geslagen in
de defensie van PSV. Eerst by een
door Senders genomen hoekschop, die
door Timmermans werd ingekopt, nog
geen minuut later by een solo van Sen
ders, die drie verdedigers plus doelman
Bals het nakyken gaf. Dat betekende
0-2, een onwaarschyniyk grote voor
sprong in de ogen van al diegenen, die
dat eerste kwartier de twee ploegen
bezig hadden gezien. PSV had zich na
meiyk veel gevaariyker kansen weten
te scheppen, met name byvoorbeeld
Brusselers, die met een omhaal Ma-
thieu passeerde, maar de bal op de
paal zag afketsen en via de arm van
de In die hoek opgestelde Smolders in
het veld zag terugspringen,
Wiersma viel uit, Brusselers werd
spil en Giessen ging de rechtsbuiten
plaats bezetten. Had PSV voor die tyd
in het middenveld door het sterk ver
dedigend spelen van Van Wissen en
Svessson geen munitiedragers gehad,
de jeugdige buitenspelers Iloenen en
Giessen zag men van toen af her
haaldelijk in de buurt van de zestien-
meteriyn om de ballen te halen.
PSV werd dan ook veel gevaariyker
en kwam, ondanks de vyf man in de
verdediging sterk in het offensief. Toen
Louwers dan ook na een klein half uur
een fout van Walhout met een doelpunt
afstrafte, leek de voorsprong van Wil
lem II helemaal niet zo onaantastbaar
meer. Dat Van Wissen daarna ver kon
oprukken en met een schitterende
schuiver via de paal kon doelpunten
en geiyk maken was een teken aan de
wand. Willem II wankelde.
Binnen een kwartier werd Willem II
na de rust alle illusies ontnomen. Na
vier minuten reeds trok Giessen heel
dicht by de doeliyn een bal nog zo
haarscherp voor, dat iedereen er ver
steld van stond, geen been uitstak en
Louwers niet veel meer behoefde te
doen dan er zijn voet achter te
zetten. PSV stond met 3-2 voor en na
een nieuwe voorzet van Giessen die
van Kerkhoffs een beslissend tikje met
het hoofd kreeg, zelfs met 4-2. Willem
II schrok terug, moest nog toezien hoe
Mathieu na een goed schot van Maas-
sen gestopt, maar onvoldoende wegge
werkt te hebben, door Louwers werd
gepasseerd (5-2), maar hervond toen
weer de kracht voor een langdurig of
fensief, waarin het echter geen succes
meer had.
PSV kwam veel dichter by een doel
punt, toen Walhout een doorgebroken
Louwers even buiten het strafschopge
bied haakte. Uit de vrye schop kwam
de bal by Kerkhoffs die juist op het mo
ment dat hy wilde aanleggen door Smol
ders werd gevloerd. Dat was wel bin
nen de lijnen. Louwers' schot vanaf
de stip werd door Mathieu gestopt,
maar niemand maakte zich er druk
over. De cyfers waren al duideiyk ge
noeg.
Hy heet Robic, is van
afkomst en bikkelhard- ajt
yzervretende Jean RoblC is
vroegere Tours de Franc pe
in de verte een oom van hern-
20-jarige Michel Robic studeert *tyd
ten in Parys en maakt tegeUP^je
deel uit van Frankryks befSA.jjje
volleybalteam PUC van de
universiteit. Om aan de kost t j,i
men geeft de jonge Michel urn-
handelsrecht e.d. aan een vageHs
klas met 21 meisjes en vier 301'6
van 17 en 18 jaar. «alW
Donderdagavond kreeg het *Tjsclre
balteam van Michel een telef°n ng.
uitnodiging deze zondag deel te ja
men aan een volleybaltoerno° gS
Amsterdam. Voor ik nu het r* 9-
voortzet, eerst iets over dit 'n ge-
tionale toernooi. Het is op poten n-
zet door drie voortvarende jonge' je
nen die het bestuur vormen va' gt.
Amstelveense volleybalvereniging jng
Martinus; een piepjonge verenus^.
die een jaar geleden nog maar {c,t
tig leden telde, en nu gegroeid J?aSse
zestig. Ze heeft nog niet de top1" ge-
van het Nederlandse volleybat ar
reikt, maar ze staat bekend om 1
roemruchte wapenfeiten op orga' p-
torisch vlak. Nu wéér even een --
je terug. Het Nederlandse m'm jli-
volleybalteam, dat onder zyn 1 af-
taire sportgenoten in de wereld r
dig meetelt, moet in december
Pakistan om deel te nemen aan
militaire wereldkampioenschap^
volleybal. De mannen van lu'te „jt-
Gertie Goedhals hy is al eeP igpr
geioepen tot de beste volley ba'
Ier van West-Europa hadden rg.
gend behoefte aan trainingspai'tngeri
Om op een geschikte manier e.
serie oefenwedstryden te kunnen
len, vroeg het Sint Martinus et.
sterk bezet toernooi in elkaar te
ten.
volleybalt,
e-niging geen cent in kas v
dat deze
II is tot nog toe geen reden
weest om dan maar niet
op te doen. De drie voortvar® aj-
jongemannen sloegen aan het ore s
seren, lonkten aanvankeiyk naa'jgt
werelds beste teams die achtei' a„
IJzeren Gordijn zitten, maar *j,t,
men uiteindelijk in Turkye ter5eet-
waar men ook van volleyballen wgUi-
Dat was voor Sint Martinus een „se
tenkansje, want achter het jie-
team zitten een paar welgestelde
ren die aanboden zelf de reis te
zorgen met een eigen bus. De gij
tinianen zouden de deputatie dan e
hen thuis te slapen leggen en m aIn
kost nemen. Maar donderdag „gefl
een telegram dat de Turken »een
uitreisvisum kregen. Dat was
klap. De sterren zouden ontbrefjjjpi
Had men daarvoor zoveel tam zij.
gemaakt, zoveel prijzen (o.a. eep. e\.
veren beker „van dit, .dagblad) B1Gen
kaar gescharreld? Neen immers- gêt
wendde zich onmiddellyk tot v9g
waarschynlyk sterkste clubteam.,aar
West-Europa, PUC in Parys. 1V pe
dat moet wel reisgeld hebben-,„^e-
studenten waren overigens insch^jgt
lyk genoeg voor het platzakke
Martinus. Voor 400 gulden deden
het. Het Amstelveense clubje zS gj
toe dat het daarvoor zou zorgeb'
wist het nog niet hoe.
Toen de Parijzenaais vrMC^
avond hun werk gedaan hao jn
stapten ze met wat aanhans je
drie auto's. Michel Robic» ed-
harde Breton, werd als vyfde b1 gf)d
geschouderde man in een uitpu',0or
Dauphientje gestopt en liet zich üUr
de nacht in zeven en een ha" ^(le
naar Amsterdam vervoeren, om
uur in de ochtend belden ze een et
Martinianen uit bed en riepen gj-jl
hun byna laatste adem: „Waar g{-
je met je slaapplaatsen?" Bij ai'e ^jt
ganisatorisch meesterschap wer parü'
nog een huzarenstukje, dat de r j,el
zenaars deed applaudisseren. A jpe1
echter was een dergenen ^ienegeh
een harde huiskamervloer ëeI1aacht
moesten nemen. De volgende ?o-
kwair er van uitslapen ook n ...gcb'
veel, want een touristische speur -a-
door Amsterdam met daarna e®rUf't"
ten3e kennismaking met het
damse gezinsleven, maakte de jn
wel kort. Toen Michel Robic zlh0pje
plaats van met het verwachte
zwarte koffie geconfronteerd zag j-ni
een Hollands zondagsontbyt .vv ^eer'
echter, zoals hy zei, meteen in A opK
galoze conditie. Daarvan gaf
biyk in een paar schitterende l\aar-
en. Zondagavond laat was hi' jn
Als vyfde man liet hy zich v/.e\oen
het Dauphientje proppen, waarin
echt geen plaats meer was roo je
gewonnen beker, en hy werd dou jsja
natte nacht naar Parys gereden- njet
heb ik het laatste nieuws nog
gehoord, maar de bedoeling wa ach'
Michel vanmorgen vroeg ojritv„Wl'%
uur voor zyn klas van eenent»* jd
mademoiselles en vier jongens ®urjg
voor een les in economie, cideI .-aai'
glimlachend, nog altyd twintig -j ie
oud, en voorlopig niet van P a „en-
trouwen. Mooi volkje die Breto" ct
zyn verre oom Jean zou daar re
voor hebben.
Het was een goed toernooi,
enerverende wedstrydenij-ef
hoge klasse. De mil4 gt.
kunnen tevreden zijn ove ^et
Martinus (misschien hrygt aitft
straks nog wel een prentbne a]S
uit Pakistan)Luitenant Goe" ge-
kwam oog in oog te staan met d ge
vreesde Paryzenaar Courtin, die f let
als hij al eens tot de beste "y0et
van West-Europa is uitgeroepen- „eb
was heel fh'n, want die twee m
elkaai niet zo erg. Daar komt bu
Courtin de eer opeist de
hardst slaande volleyer
van allemaal te zijn. Die
eer echter zou Goedhals
ook graag voor zichzelf
opeisen. Het viel iedereen
dan ook mee dat 's nachts
het oude RAI-gebouw nog
Overeind stond.
kro
ki 61,1
bleef
«kte
te
