Naar het
TIEN TIPS van St.-Nïcolaas
H. Nicolaas blijvend voor
beeld van het grote gebod
deze dagen is heel onze samenleving geladen van een Sint-
Solaas-stemmingHeerlijk. Alles is ineens heel anders. De
s,raten zijn anders, de winkels zijn anders en ook... de mensen
ZlJn anders. Thuis of in de tram, op straat of in de zaken zie je
llu almaar lachende en blijde gezichten, stralende kinder-.
{)gen, verrukte vaders, opgewekte moeders en geheimzinnig-
Sende jongelui. Eenieder loopt met dezelfde gedachte: „Hoe
Sin ik hem of haar nu eens echt verrassen en verblijden, wat
Z(d ik kopen en hoe zal ik het geven?" Zelfs degene, die anders
nergens tijd voor heeft, vindt nu ineens een overvloed van
tljd,
om, - evenals alle anderen - voorbereidingen te treffen
v°or HET HEERLIJK AVONDJENooit ziet het er thuis zo
lllsel ijk uit en misschien zijn er thuis nooit zoveel liefde en
Vrede, als juist die avond.
en dus de uitverkorene! Al heel spoedig
werd hem dit blijde bericht medegedeeld.
Maar voor onze Nico was het eerst helemaal
geen blij bericht. „Dat bestaat niet", riep hij
uit. „Ik ben een groot zondaar en niet eens
waardig om een gewoon priester te zijn".
Andere mensen, die ook de kerk binnenkwa
men en het grote nieuws vernamen, werden
enthousiast. En als een lopend vuurtje werd
de keuze in de stad bekend en mensen
stroomden naar de kerk om hun bijval te
betuigen met deze keuze. Daar kon Nico
niet meer tegenop en in de wil van het volk
las hij de wil van God en hij berustte erin
en stemde tenslotte in de wijding toe. Hij
werd eerst priester en toen direct daarna
bisschop gewijd. Na de handoplegging werd
zijn hoofd gezalfd met h. olie en aan het
einde van de wijding ontving hij mijter en
staf en gaf hij aan het volk zijn eerste zegen.
Blijde riepen de mensen: „Lang leve onze
bisschop Nicolaas" en de wijdende bisschop
pen wensten hem tot drie maal toe „-Ad
muitos annos". Als ooit bij een bisschops
wijding deze wens in vervulling ging, dan
was het wel bij deze bisschop, die eigenlijk nu
nog onder ons voortleeft en van wie de
kinderen niet anders weten, dan dat hij nog
bestaat.
Bijzonder getroffen waren de mensen altijd
onder zijn predikaties. Steeds sprak hij over
de liefde. De grenzeloze, altijd nog onbe
grepen liefde van God en de liefde van de
mensen onderling, die nog zoveel te wensen
overliet. Bisschop Nicolaas had zoveel droe
vige en bittere ervaringen op dit gebied. In
stilte riep hij vaak uit: „Mijn God, is dat
het leven?". Hij kende zo goed het vreselijke
en stille leed van vele mensen. Dadelijks zag
hij het tenhemelschreiende tekort aan naas
tenliefde. En altijd weer kwam hij hier in zijn
preken op terug. Had Christus dan ook niet
het meest gepreekt juist over de naastenlief
de. Was dit niet het grootste gebod? En wat
kwam er van terecht? Zelf ging hij door met
voortdurend een levend voorbeeld te zijn van
naastenliefde. Overal ontmoette men zijn
innemende hartelijkheid en minzaamheid,
overal ging hij weldoende rond en deed hij
alles voor de afschaffing van de slavernij enz.
Steeds zag men de zwarte neger met de
blanke bisschop heel broederlijk samen. Ras
sendiscriminatie was voor bisschop Nicolaas
het ergste, wat maar denkbaar was. Steeds
hamerde hij in zijn preken op de naasten
liefde. En als hij preekte, zou hij willen, dat
de mensen zijn woorden zouden kunnen
eten. Ja, als het maar mogelijk was, zou hij
willen preken in eetbare letters, opdat het
En nou maar afwachten of Piet de klomp met lekkers voor het paard komt halen.
er maar in zou gaan bij de mensen. Hetzelfde
ongeveer antwoordde hij, toen men jhem
vroeg, waarom hij als geleerde nooit eens er
toe kwam om een boek te schrijven. „Ik wil
gerust wel schrijven", antwoordde hij, „maar
dan moet ik kunnen schrijven in eetbare
letters. De mensen moeten dan smullen, van
wat ik zou schrijven. Ze moeten één worden
met wat ze lazen, mijn woorden over liefde
zouden vlees en bloed van hen moeten wor
den!". En hierbij moet Sint-Nicolaas hebben
gedacht aan wat we lezen in de Apocalyps,
waar de Engel tot Sint-Jan de Evangelist
zegt: „Eet dit'boek op". En moest in hét oude
testament dan de profeet Ezechiël ook niet
de boekrol eten?.
De grootste wens van bisschop Nicolaas is
altijd geweest om alle mensen eens te
trakteren op minstens zes eetbare letters. En
die zouden ze dan overwegend moeten eten
en daarbij ook hun geweten goed moeten
onderzoeken en die zes letters zouden dan
zijn: LIEFDE.
Vooral 's avonds kwamen overal op de
meest geheimzinnige wijze bij arme mensen
zakjes met geld in huis of pakjes of zelfs
pakken bij zieken en ouden van dagen bij
weduwen en wezen en kinderrijke gezinnen.
Nicolaas en Piet verrasten allen zonder onder
scheid. En de mensen kregen daar veel schik
in en gingen dit zelfs nadoen en elkander
verrassen en men deed alsof de geheimzinnige
bisschop Nicolaas dat had gedaan. En zo
groeide de traditie, die nog steeds voortduurt
En zo ongeveer moet „het heerlijk avondje"
zijn ontstaan. Het avondje van echte onder
linge liefde en verdraagzaamheid. Het avond
je, dat men elkander eens echt wil blij maken
en verrassen. Het avondje van vrede en hui
selijkheid. Jammer, dat het vaak maar bij
dat ene avondje blijft. Jammer, dat we die
avond elkander niet allemaal vooral eens
trakteren op die zes eetbare letters i
LIEFDE
Bidden we deze dagen ook eens vurig tot
deze grote heilige Nicolaas om wat meer
onderlinge liefde in <*eze wereld.
JLDEvpni
9 De post heeft het al druk genoeg met het verzenden van de
aangeboden Sint-Nicolaaspakketten. Stuur daarom ook eens wat
per brief. U bent wel gebonden aan afmetingen, maar,deze zijn
nog vrij behoorlijk. Een brief mag ten hoogste 2 kilogram wegen,
de grootste afmeting mag 60 cm bedragen, terwijl de lengte,
breedte en hoogte samen niet meer mogen bedragen dan 90 cm.
En verzend vroeg!
0 Een boterletter moet als volgt verzonden worden: een passende
doos, bekleed met vetvrij papier, een stuk karton zo groot als de
bodem van de doos, eveneens bedekken met vetvrij papier, de
letter met een gekleurd lintje vastbinden, de overschietende
ruimte opvullen met papier.
Om zoekraken van het pakket te voorkomen, legt u binnen
in de doos nog een extra papiertje met het volledige adres van
bestemming. Gebruik geen visitekaartje als label, doch een stevig
stukje karton en bevestig dit met een behoorlijk touwtje aan de
doos. Plakt u het adres op de doos, dan niet alleen maar de
hoeken bestrijken met lijm, maar het gehele etiketje.
0 Vraag inlichtingen op het postkantoor, welk papier een Sint-Ni-
colaaspakket naar het buitenland moet vergezellen- Vraag ook, of
hetgeen u verzenden wilt, wel mag worden uitgevoerd. Voor het
buitenland zijn altijd nodig: een buitenlandse adreskaart en een
aantal (soms één - vaak echter méér) douaneverklaringen.
0 Eventuele vloeistoffen moet men verzenden in een goed gesloten
fles, in een stevige kist. De fles in papier wikkelen en de ruimte
opvullen met ruim houtwol. Op het pakket dient u een aanteke
ning te stellen van „Breekbaar" en „Deze kant boven".
Bloembollen voor kamergebruik kan men tegenwoordig in de
handel verkrijgen, verpakt in aardige doosjes, vergezeld van
cultuurbeschrijving. De mooie „amaryllis" is meestal in december
juist leverbaar en is een mooi geschenk voor hen, die niet van
het traditionele snoepwerk houden, of op dieet staan.
Verse melkvlekken kan men verwijderen met verdunde zeepspi-
ritus.
Als men een zeer dun laagje vet vooraf op gezicht en handen
smeert, kan men naderhand de zwarte laag gemakkelijk verwij
deren. Houtskool of een gebrande kurk zijn zeer geschikte midde
len, om lichaamsdelen zwart te maken.
Warm water en (gele) zeep zijn nog altijd de beste middelen om
roet e.d. van gezicht en handen te verwijderen.
Hebt u uw beste verchroomde theeservies voor deze dag te voor
schijn gehaald, gebruik dan geen poetsmiddelen om dit eens extra
op te doffen. Gewoon heet water is het allerbeste middel. Na
zorgvuldig afdrogen, goed nawrijven met oen zachte doek.
■Bissch zestienhonderd jaren geleden de
durVe °P van Mira, nu de Heilige Nicolaas,
n.^r°meD dat zijn voorbeeld om anderen
iiisla.eeri keertje echt blij te maken, zo zou
Mm en dat ln 1962 ziJn feest no2 zó zou
/V]sen gevierd?
huf|"r°te mensen van ons heengaan, blijven
W«k en ook hun geest voortleven en
Sint N'^Un ^Suur legendarisch. Wat moet
Van g lc°laas dan wel 'n heilige zijn geweest
der formaat, want als ooit iemand on-
legej.^s *s blijven voortleven, als ooit iemand
de2e Karisch is geworden, dan is het toch wel
E>e /Ssch°P van Mira.
raken e^enden> die over hem in omloop zijn,
ieder gewoon het ongerijmde. Maar achter
e Ogende schuilt toch steeds een kern
spr,MVaarheid. Iedere legende heeft oor-
ïvl
leve^ar Wat is er dan allemaal gebeurd in het
Waar aan deze heilige, wat is er van waar en
lijke j*egint de legende? Vinden onze heer
lijk 0c°lade- en boterletters dan werke-
c0]aa Gri oorsprong in het leven van Sint Ni-
WiS"-
jon„ e ls dan toch deze H. Nicolaas- Dat is die
WoCmn uit de buurt van Mira, die heel ge-
Al ï^61^ Nico heette.
daar eel vroeg stierf zijn moeder en kort
hij 2-.a loon hij ongeveer 16 jaar was, verloor
zbsteyn Vader, die zeer rijk was. Broers en
alleejl s aad hij niet, dus daar stond hij nu
lackte de rijke erfenis. Heel de wereld
Met Ze rijke jongeling toe. En wie iets
gen de geraffineerdheid en verleidin-
hTico Lijd, zal begrijpen, dat de jonge
kleven IGt zonder strijd en bekoringen is ge
boft nfegendeel. Het was toen heel ge
achte ouders gerust hun kinderen ver-
l'Un dQ\&ls slaven en slavinnen of vaders
küizetl ters uitbesteedden om in verdachte
staat N^eel vei-dienen. In die dagen
i ko 1C° LweesProng van zijn leven.
Mer ,?S Voor G°d en wenste niets anders
die dri an een grondige kennis van Hem,
1depSe e eeuwen geleden uit liefde voor de
stUde„r naar de wereld was gekomen. Nico
st 6 in dag uit in de H. Schrift en
de einr]6, meer bewogen en geraakt door
6 hiPrf e' grandioze liefde van God voor
1-Mtp Sen' Alle liefde komt van God. Hij
5fde +n 1Vuur en vlam, om de mensen deze
dier,e( ren en stelde heel zijn vermogen
Me si Van dat plan. Zo kocht Nico zeer
M, d;aven vrij en bracht ze onder de men-
Mr r G goed voor hen zouden zorgen. Hij was
?Maj voor de armen en zieken en ging
hij aj, ^yeldoende rond. Intussen bestudeerde
Mrerie 0eken, over God die maar te vinden
M eu iedereen dacht, dat hij vast pries-
Mb; U w°rden. Maar voor dat verheven
Marc|Voelde deze jongeman zich toch niet
de sj lS genoeg. Op zekere dag kocht hij op
grote \Prirnarkt een zwarte jongen, die hem
dadig, ensten zou bewijzen. Want zijn lief-
^arite^e*d bezorgde hem zó'n grote popu-
Je?u dat 't angstig begon te worden. Had
hietdan niet gepreekt, laat uw linkerhand
j0tl ^eten, wat uw rechter doet? De zwarte
Sen d wist wel raad- Als een aaP kon hiïte*
Pep j6 muren klimmen en over daken krui-
die dagen kende men geen haarden en
M-^dchels en waren ooiï 49 sefeoersteiten
Zet nu gauw neer, want
ik geloof dat er al
gestommel is m d<
schoorsteen.
veel breder. Men had gewoon 'n open haard
vuur, waarboven een braadpan hing, om het
eten klaar te maken, 's Avonds was het vuur
weer uit, want koud was het maar zelden in
klein Azië. Iedere avond was voor Nico en
zijn zwarte Piet een „Heerlijk Avondje",
want dan trokken zij er samen op uit en
kroop Piet over de daken en in de schoor
stenen en kwam bij armen en zieken het geld
op de meest geheimzinnige wijze in huis. Nog
steeds schrok Nico terug voor de waardig
heid van het priesterschap, tot er een dag
kwam, dat de Bisschop van Mira was over
leden en een nieuwe bisschop gekozen moest
worden. Tot diep in de nacht werd er in de
kerk vergaderd en gebeden, maar over de
keuze kon men het maar niet eens worden.
Plotseling moet de nachtelijke stilte daar in
de kerk van Mira zijn verbroken door
een geheimzinnige stem, die riep: „Hij, die
morgenochtend het eerst de kerk binnenstapt,
moet de nieuwe bisschop worden".
Zich van niets bewust, kwam Nico 's mor
gens rustig de kerk binnen. Hij was de eerste
Peest van de liefde
