Elk aandeel Vereenigd Bezit van 18JJ4 een "belang "bij Ca. 200 ondernemingen tegelijk
HOUDT U VAN WAGNER?
HET WOLVENJ0N6
Alfredo
DAGPUZZEL
BRIEVEN van lezers
whis om m
BENDER
BIJ GEBREK
AAN BEWIJS
Uit de pers
Mb
7
Coue
«is
7WK MT HEEFT HIJ NV?/K VERONMk
STBL. TOCH NIET, MTHET VM P/E 0N-
NOZELt 15?j—y
k
HET NIEUWE DAGBLAD
DONDERDAG 20 DECEMBER 1962
pagina
De openbare meningsvorm
in de Kerk
eÜQ,
,V:roeg-christelijke
kunst uit Rome
Diepe twijfel
CHAMPAGNE POMMERY GRENO - REIMS
't helpt en.. 't is lelcker
Voorkomen van fraude
bij spaarbanken
Gratis opleiding van
jonge landarbeiders?
Jaarvergadering Kath.
Ver. Toonkunstenaars
Be diienu ngswinkels
naken wat achterop
door LUKACS
&ESTE KI5S, HET UflS
OVERHEERLIJK 'Z£6 ME
EENS, HOEVEEL kJlLTVHEB-}
ÖEN VOOR
DIE WR6-
UERPLfWT.
moor 4 kisten
gogrcolr kunt
U HEM HEEEEW
HIER IE HU! HEE IK EVEh
EEN GOED ZERKJE 6E-
DfiRNf
DENK BEN5 1ÜPLS HET GE
HEIM DRRRóNDER
ZtT i
Tl/lH GEHURKT!
ERIC DE NOORMAN
76. Skapti lacht zacht, als hij Sveins verbouwereerde gezicht ziet.
Een der krijgers duwt de lange Sakser een eind hout in de hand en
omgeven door waakzame knechten, begeeft hij zich naar buiten. „Laat
nu zien wat je kunt," prevelt Skapti triomfantelijk. Hij is zeer tevreden
met zijn plannetje en de Noorman kan niet anders dan toegeven, dat
het inderdaad slim bedacht is. Aarzelend geeft Svein de roerloze Egil
een tikje met het eind hout. „Harder", zegt Skapti grimmig. „Of kan
het zijn dat het vaderhart er zich tegen verzet? Ben je dan toch Leif
Olavson? Vooruit, laat het eens zwiepen, hard, flink hard!" De ge
tergde Svein staat besluiteloos naast zijn kwelgeest en de Noorma^
ziet de aderen in Sveins brede nek zwellen, als hij Skapti's tergen"
lachje hoort. „Ik word er zogezegd misselijk van", gromt hij opstandig-
„Even doorbijten, brave kerel," grijnst Skapti, „want anders zou f5
werkelijk denken, dat je de vader van dit misbakseltje bent. Een paa^
harde klappen kunnen het tegendeel bewijzen." „Harde klappen,
echoot Svein, en ineens wordt hem de toestand te bar. „Daar dan'
brult hij. „Is dit hard genoeg?" En met kracht laat hij de knuppel °P
Skapti's schedel neerdalen.
deskundig in klank
Arnhem - Breda Leiden
door HENRY CECIL
Dr. J. Thamnhau^1"
overleden jS
puits'V
(Advertentie)
Plaatting van ingezonden stukken („Brieven van Lezers") betekent niet nood
zakelijk een bewijs voi» instemming, doch betekent slechts dat de hoo/dredactie
het ingezonden stuk ter kennis van de lezers wil brengen. Het feit van de plaat
sing onttrekt zich echter niet aan de verantwoordelijkheid der hoofdredactie, die
zich dan ook voorbehoudt een ontvangen stuk zonder opgave van redenen terug
te zenden. In het algemeen ta ondertekening met naam en adres vereist, tenzij in
een zeer bijzonder geval da hoofdredactie dwingende redenen aanwezig acht van
deze regel af te wijken.
Het gaat er niet om pater van Kils
donk voortijdig tot een martelaar te
maken, of alles wat hij zegt te ver
heffen tot een vijfde evangelie, maar
wie hem van nabii kent, weet dat zijn
woorden vaak opwekken tot persoon
lijk kritisch denken en een ernstige
poging betekenen tot verantwoorde
openbare meningsvorming onder de
katholieken. Die openbare meningsvor
ming moet doorgaan op straffe van
verstikking of versuffing. Tot de ken
merken van onze tijd behoren de snelle
en veelsoortige communicatie-midde
len. Als wij niet voortdurend opvoeden
tot een persoonlijke en verantwoorde
lijke meningsvorming, dreigt zelfs het
gevaar dat de mensheid een speelbal
wordt van die communicatiemiddelen.
Kritische oefening in openbare me
ningsvorming is dwingend. Dat vraagt
van leidende figuren meer openbare
kritiek te verdragen dan in vroegere
perioden. De afstand tot de gezags
drager wordt kleiner. We horen daar
voor allemaal te veel. We zitten alle
maal overal met ons neus bovenop.
Iedere krantenlezer weet nu alleen al
uit de concilie-verslagen, dat er groe
pen zijn in het bestuur van de kerk,
die soms tamelijk tegenover elkaar
staan. We worden daarover ruim inge
licht. Mogen wij ons over al dat mee
gedeelde geen mening vormen? En
mogen wij na alle meningen, die over
ons zjjn uitgestort, zelf geen mening
uiten? Dat is in de huidige communi
catie-tijd een onmogelijke eis.
Wij weten uit de verslagen, dat het
Concilie een orde-bepaling maakte om
niet langer dan tien minuten te spre
ken. We weten dat kardinaal Ottaviani
zich daar niet aan hield. Hij werd
gewaarschuwd door de voorzitter.
Maar ondanks dat ging hij door. Toen
zei de voorzitter, kardinaal Alfrink
.satis est" en draaide de luidsprekers
uit. Daarop applaudiseerden velen der
aanwezige bisschoppen. Dat was een
onverholen kritiek, en dat dit zo snel
wereldkundig werd, was óók een bij
drage tot de openbare meningsvor
ming. Dit applaus was geen sterk en
logisch opgebouwd argument: het was
zelfs niet vriendelijk of elegant. Maar
het was een typisch spanningsreactie,
een uiting van algemene irritatie, te
gen een leider van een betrekkelijk
kleine groep, die te veel de dienst wil
uitmaken. Die spontane uiting van af
keuring door de bisschoppen heeft niets
met de geloofsinhoud te maken, maar
ligt eenvoudig op het terrein van het
menselijk beleid en de gewone orga
nisatie-vormen.
Door de concilie-verslagen zijn ver
schillende aspecten van het dagelijks
bestuur van de kerk, van dit grote
ambtelijke apparaat, midden in Mét
zoeklicht gekomen. En daarrpee ook
de begeleidende menseliike 'onvolko
menheden. Die menselijke onvolko
menheden, waren aan insiders ook wel
vóór het Concilie bekend. Als de vele
bisschoppen uit alle hoeken van de
wereld kardinaal Ottaviani wegklap
pen, omdat ze au fond de bepaalde
mentaliteit waarvan hij een exponent
is, niet appreciëren, moet dan een
priester in zijn werk getroffen worden,
omdat hij dezelfde kritiek heeft geuit?
Dat de vier congregaties in Rome
bestuursmacht gekregen hebben van
de paus, is niet in discussie. Als zij
besturen, moeten zij ook gehoorzaamd
worden: dat is niet in discussie. Maar
de manier waarop kan wel in discussie
zijn. Nogmaals: in deze tijd van over
stelpende communicatie-middelen is
onmogelijk tegenover de gelovigen het
standpunt in te nemen: zwijg en ge
hoorzaam. Dit zou tot een slavernij
voeren, die ondenkbaar is.
Kardinaal Montini heeft in een grote
Italiaanse krant voor iedereen geschre
ven, dat het Concilie niet goed is voor
bereid. Iedereen heeft er kennis van
genomen, dat een kleine groep ge
tracht heeft het Concilie te beheersen:
dat de commissie-lijsten klaar lagen
vóór de eerste vergadering. Iedereen
heeft kennis genomen van het drijven
van een minderheid om het schema de
fontibus toch te behandelen. Deze po
gingen tot doordrijven zijn beleidsge-
breken. En hier moet de vinger der
kritiek op gelegd worden. Natuurlijk
in christelijke liefde, natuurlijk niet
mateloos. Zonder strikt tegenbewijs
(Advertentie)
moet van goede trouw worden uitge
gaan. Maar het christelijke geweten
dat deze feiten nu kent, en weet hoe
ze wereldkundig zijn, mag niet zwijgen.
Hoe weldadig zou het geweest zijn,
indien zo'n kritiek die een cri de
coeur is nu eens beantwoord was
door een openlijk nederig woord van
een hoge ambtsdrager. Of al was het
maar geweest een normale menselijke
klacht over de zwaarte en de eenzaam
heid van ziin taak. Hoeveel dichter zou
ons dat bij elkaar gebracht hebben.
Hoeveel goodwill zou dat gekweekt
hebben. Het Woord van God gaat toch
uit naar alle mensen van goede wil".
Intussen zitten we met de puzzle.
De geloofsinhoud wordt niet aange
vochten. ook de plicht tot gehoorzaam
heid niet. Wel de manier waarop. Toen
kardinaal Ottaviani werd weggeap-
plaudiseerd, is hij een week lang niet
op de vergaderingen van het Concilie
verschenen. Het kan z;jn dat hij toen
toevallig juist griep kreeg. Maar daar
over is niets meegedeeld. De aanname
ligt voor de hand, dat hii boos was.
Indien dit laatste zo is. dan heeft hii
daarmee voor de hele wereld zijn lange
tenen gedemonstreerd. En of men dat
nu wil of niet, die wereldpubliciteit
over zijn lange tenen, heeft onherroe
pelijk een stuk afgebroken van de on
genaakbare hoogte, waarheen het ge
zag van de congregatie van het officie
was opgetrokken. De openheid rond het
Concilie heeft voldoende uit de doeken
gedaan, dat dit de enige lange tenen
in Rome niet zijn. Mogen wij nu zeg
gen, we gehoorzamen U alleen als U
heiligen zift? Met volle recht zou ons
dan het verwijt treffen 'arizeeërs te
zijn. Hier is behoefte aan eerlijke
openhartigheid, en aan christelijke ne
derigheid van beide zijden.
Voor de doofpot is het te laat. Al
deze dingen zijn in de openbaarheid
gebeurd. De openbare mening hierover
laat zich niet meer onderdrukken.
Hier wordt geappelleerd aan het ge
zond verstand en aan het uitbannen
van prestige-kwesties. Populair ge
zegd: de maat-54-schoenen van kardi
naal Ottaviani kunnen we nog wel ver
dragen. als hij er samen met ons
maar eens orri zou kunnen lachen.
Elke gezagsdrager moet eraan wen
nen. dat er meer dan vroeger publiek
gezegd wordt. Hij moet er niet alleen
aan wennen, hij moet dit bereidwillig
accepteren. Hij leert daaruit soms din
gen, die hem niet via zijn diplomatieke
kanalen of ambtelijke omgeving berei
ken. De openbaarheid van deze me
ningen is alleen nog te onderdrukken
in een politie-staat. Maar onze kerk is
de bruid van Christus, en geen huis
houdster van de Heilige Hermandad.
COR HESSELING
UTRECHT, 20 dec. In het Cen
traal Museum is van vandaag af de
tentoonstelling Vroegchristelijke
kunst uit Rome" te zien.
Deze vroeg-christelijke kunst betreft
de kunst van omstreeks de derde tot
de zesde eeuw. Een groot deel van de
tentoonstelling bestaat uit voorwerpen
die tot de verzameling van het mu
seum van het Campo Santo Teutonico
behoren. Het Campo Santo Teutonico
is een Frankische begraafplaats op het
terrein van Vaticaanstad waar sedert
eeuwen Nederlanders, Duisers en Oos
tenrijkers begraven liggen. Tot het
complex van het Campo behoort een
verzameling oudheden. Pronkstukken
van deze expositie zijn het zogenaam
de Vaticaanse kruis en sarcofagen uit
de Vaticaanse grotten, waaronder de
beroemde Probus-sarcofaag. De ten
toonstelling blijft tot 17 maart in
Utrecht.
Opneming in deze rubriek niét
noodzakelijk een bewijs van in
stemming.
Ds. K. H. Kroon spreekt in Trouw
van woensdagavond zijn ontsteltenis uit
over de zaak-Van Kilsdonk. Hij schrijft
o.a.:
Dat nu juist in zulk een concilie-tijd
een bericht als dit maar al te waar
blijkt te zijn. zal ongetwijfeld voedsel
geven aan diepe twijfel, die vele andere
reformatorische christenen nog altijd
vervult, als zij horen van mogelijke ver
anderingen in de kerk van Rome. Zij
geloven er niet aan; zij vrezen zelfs
verraad" jegens de gereformeerde va
deren bij ieder, die oprecht naar gesprek
met Rome streeft. Zij verdenken het
Nederlandse r.-k. episcopaat onge
twijfeld ten onrechte, maar nochtans
zeer reëel - zelfs van onoprechtheid in
zijn verhouding jegens de reformatori
sche mede-christenen of tenminste van
een feitelijke onmacht, om die verhou
ding te verbeteren. Het staat te vre
zen, dat de wens van het Heilig Officie
deze verdenkingen en twijfels nieuw le
ven zal inblazen.
Gelukkig werd ook gemeld, dat het
episcopaat van Haarlem al het moge
lijke doet en doen wil, om de onherstel
bare ramp van een ontslag van pater
Van Kilsdonk af te wenden. Dat bewijst
(wat ook volkomen natuurlijk is), dat
men in Haarlem, zowel als in Utrecht,
de situatie in Nederland onder rooms-
katholieken en protestanten veel beter
kent en kan beoordelen dan de blijk
baar zeer geschrokken gezagsdragers
van het Heilig Officie te Rome. Moge
het aan Mgr. Van Dodewaard geluk
ken, de broeders in Rome te overtui
gen, en de vrede terug te brengen onder
onze roomse mede-christenen.
(Advertentie)
RED BAND- ROOSENDAAL
DEN HAAG, 20 dec. Minister Zijl
stra heeft in de Tweede Kamer mee
gedeeld, dat hij zo spoedig mogelijk
conclusies zal trekken uit een advies
van de Nederlandsche Bank over mo
gelijkheden om maatregeleh te treffen
ter voorkoming van fraude door spaar
banken. De suggesties uit de Kamer,
dat er een zekere terughoudendheid bij
de Nederlandsche Bank zou bestaan om
in dit probleem regelend op te treden,
sprak de minister tegen. Hoe de ga
rantie kan worden gegeven is echter
wetstechnisch en ook nog om andgre
redenen een moeilijke zaak. Men ont
komt niet aan het antwoord op de
vraag, hoe ver de overheid moet gaan
bij het in bescherming nemen van men
sen tegen hun eigen onvoorzichtigheden,
aldus de minister.
DEN HAAG, 20 dec. Het bestuur
van het landbouwschap heeft een plan
aanvaard, dat beoogt de schoolopleiding
van jonge landarbeiders door de werk
gevers gezamenlijk te doen dragen. De
bedoeling is, dat dit per gebied zal ge
beuren en alleen daar waar de land
bouw behoefte voelt aan zo'n regeling.
De landbouworganisaties in een bepaald
gebied zullen, met instemming van de
landarbeidersbonden, het landbouw
schap kunnen vragen een bestemmings
heffing vast te stellen. Uit de opbrengst
van die heffing zullen de aan het school
bezoek van jonge landarbeiders verbon
den kosten (boeken, schoolgeld, gereed
schap, loonderving) geheel of gedeelte
lijk betaald kunnen worden.
Het bestuur besloot voorts tot publi-
kati- van een ontwerp-verordening, er
toe strekkende het maximum-aantal ar
beidsuren voor werknemers in de tuin
bouw vo»r 1963-1964 te verlagen van
2550 tot 2450 per jaar. In 1964 zal de
arbeids- en rusttijdenverordening voor
de tuinbouw aan een diepgaander wij
ziging worden onderworpen.
DEN BOSCH, 19 dec. De katholieke
vereniging van Toonkunstenaars houdt
27 december hier haar jaarlijkse bijeen
komst. 's-Morgens is de algemene leden
vergadering. 's-Middags spreekt dr. M.
A. Vente over Brabantse orgels. Verder
wordt een bezoek gebracht aan het mid
deleeuws kerkje te Bokhoven, de artis
tieke potterie ,,Cor Unum" te Orthen en
het Zwanenbroedershuis te 's-Hertogen-
bosoh. Hier houdt de musicologe mej.
Anny Piscaer een korte inleiding over
de kostbare antiphonaria der Illustre
Lieve Vrouwebroederschap.
DEN HAAG, 20 dec. Bij de uit
reiking van de prijzen var de Jan
Campertstichting is enige beroering
ontstaan, toen een voor het gebouw
geparkeerde radiowagen van de NRU
in brand raakte. Terwijl burgemeester
Kolfschoten de bekroonde schrijvers
toesprak klonk van buiten alarmerend
sirene geloei van de naderende brand
weer, repten de fotografen die rond
het spreekgestoelte stonden zich ijlings
naar buiten en drong langzamerhand
een oenetrante brandlucht de zaal bin
nen. De radiowagen, waaruit inmid
dels dikke rookwolken sloegen, was
vermoedelijk in brand geraakt door
een defect aan de verwarming.
ROTTERDAM, 20 dec. De positie
van het midden- en kleinbedrijf in het
geheel van onze economie is in de perio
de 1961-'62 vrijwel stabiel gebleven.
Tot deze conclusie komt de Rotterdam
se middenstandsvereniging .Handel
en Nijverheid" in haar jaarverslag over
die periode. De geldomzetten lagen veel
al op een hoger niveau, maar het groei
percentage liep ten opzichte van het
voorgaande jaar veelal terug. Dat was
vooral het geval in de textielsector en
de schoenenbranche. In de voedingsmid
delensector vergrootten het grootwinkel
bedrijf en het warenhuis hun aandeel in
de distributie ten nadele van het mid-
de.. en kleinbedrijf. Ook in de groep der
zelfstandigen vindt geleidelijk aan een
verschuiving plaats, waarbij het grotere
zelfbedieningsbedrijf en de supermarket
een sterkere omzetgroei hebben dan de
bedieningswinkels, die daardoor ach
terop dreigen te geraken.
(Advertentie)
Een piano is een prachtig bezit voor heel het
gezin. Ook voor u is dit ideaal beslist bereikbaar.
Kom gerust eens bij ons kijken naar de vele merken
en^ praten over de talrijke mogelijkheden. Wij
geven u graag alle gewenste inlichtingen.
Bel of schrijf om onze foto-brochure nr. 60A
Rotterdam, W. de Withstraat 32, tel. 138113 Amsterdam
Vertaald door E. D. KÜNZLI-BOISSEVAIN
35
De kolonel keek stomverbaasd en herhaalde: „Daar
zal ik u gelegenheid voor geven?"
„Precies," zei meneer Low. „Zegt u dat nog eens."
Wat moet ik nog eens zeggen?"
„Daar zal ik u gelegenheid voor geven."
„Alleen die woorden?"
„Ja."
„Ja, alstublieft."
„Moet ik ze tegen jou zeggen?"
„Precies, kolonel. Vindt u het erg?"
„Neen, natuurlijk niet, beste kerel, maar ik zie
het nut er niet van in, als ik dat zo zeggen mag. Ik
bedoel er niets onaardigs mee, hoor."
„Neen, dat is wel goed, kolonel. Er zijn zoveel
dingen, die je niet direct begrijpt."
,,P.ij Zeus. m'n beste kerel, daar heb je gelijk in.
En daar schiet me ineens iets te binnen. Ik moet
je nog iets vragen
„Kan dat ook later?" onderbrak meneer Low.
„Zoudt u nu eerst even willen herhalen wat ik daar
net zei?"
„Zeker, mijn beste kerel, dat spreekt vanzelf."
De kolonel zweeg even.
„Laat me eens kijken verdorie, ik weet het
niet meer. Het is me volkomen ontschoten."
„Net zoals ik zei, kolonel. Dat gebeurt ons alle
maal wel eens."
„Op m'n woord, beste kerel, je hebt volkomen
gelijk volkomen. Wat wilde je nu ook weer dat
fit zei?"
„Herhaalt u even wat Morland tegen u zei
weet u nog wel daar zal ik u gelegenheid voor
geven'."
„O ja, natuurlijk, beste kerel, ,daar zal ik u gelegen
heid voor geven', dat was het, „daar zal ik u gelegen
heid voor geven'."
Maar en de kolonel fronste het voorhoofd, „dat
heeft hij niet gezegd, beste kerel. Dat heb jij gezegd."
o neen, kolonel, u heeft het me zelf verteld.
Hoe kon ik dat nu weten, als u het mij niet ver
teld had? Ik was er niet bij, of wel?"
„Neen je was er niet bij, beste kerel, maar
„U heeft me daarnet, zo duidelijk als het maar
enigszins kon, verteld wat u tegen elkaar gezegd
hebt, kolonel. Zal ik herhalen wat u zei?"
,Ik wou dat je dat eens deed, beste kerel. Ik ben
bang dat je gelijk had met dat geheugen van me.
Vervelend. Ik had niet gedacht, dat mij dat zou
overkomen."
„Wat u zei, was het volgende, kolonel. U zei,
dat u in een gesprek met Morland zei: ,Ik zou graag
de hand drukken van de man, die Gilbert Essex
vermoord heeft'."
„Dat klopt. Dat had je mij opgedragen.
„En toen antwoordde hij: ,Daar zal ik u gelegen
heid voor geven'."
„Heeft hij dat gezegd? Hij mompelde iets, maar
ik kon het niet verstaan."
„Maar u heeft het wel verstaan, kolonel. U heeft
het mij duidelijk gezegd."
„Heb ik dat heus, m'n waarde?"
„Ja, heus. En gelijk had u, kolonel. Want hij is
pas gearresteerd wegens moord."
„Ja dat is zo, beste kerel. Maar ik heb deson
danks een geheime bewondering voor de man. Wat
was het ook weer dat je zei dat hij zei?"
„Neen u zei dat hij het zei."
„Nou wat zeg je ook weer dat ik zei dat hij
zei?"
.Daar zal ik u gelègenheid voor geven'."
„Weet je het heus wel heel zeker, m'n waarde?"
„Volkomen zeker."
„Nou je hebt het gewoonlijk wel bp het rechte
eind, m'n waarde. Dus dat zal dit keer ook wel weer
het geval zijn."
„Heeft u ooit meegemaakt dat ik mij vergiste,
kolonel?"
„Niet dat ik weet, beste kerel."
„Nou, vertelt u me dan nog eens wat hij gezegd
heeft."
.Daar zal ik u gelegenheid voor geven'."
„Waarom zei hij dat?"'
„Dat zou ik niet kunnen zeggen, waarde vriend."
O ja, dat kunt u best. Dat zei hij, omdat u ge
zegd had, dat u graag de hand zou drukken van
de man, die Gilbert Essex vermoord had. Weet
u niet meer dat u dat zei?"
„Natuurlijk wel, beste kerel."
„Nou, en wat antwoordde hij?"
,Daar zal ik u gelegenheid voor geven', neem
ik aan. Als hij dat gezegd heeft, moet het wel op
dat ogenblik geweest zijn. Op een ander moment
zou het geen zin gehad hebben. Tenminste niet, toen
we het over de aardappels hadden."
„Nou, laten we het gesprek dan nog een keer
doornemen, net zoals het heelt plaatsgevonden, kolo-
..Zeg jij het dan maar eerst, beste kerel."
„Uitstekend, maar u heelt het me zelf verteld,
kolonel. Anders had ik het niet kunnen weten, is
het wel?" Na nog een half uur intensief onderricht,
was kolonel Brain ervan overtuigd, dat hp tegen
Alec gezegd had:
„Ik zou graag de hand drukken van de man, die
Gilbert Essex vermoord heeft," en dat Alec ge
antwoord had: „Daar zal ik u gelegenheid voor
geven," en dat hij hem een ogenblik later stevig
de hand gedrukt had.
Zodra meneer Low er zeker van was, dat de kolo
nel voldoende van de feiten doordrongen was, bel
de hij inspecteur Curtis op.
„Ik geef u in overweging," zei hü, „om kolonel
Brain eens op te zoeken in Leach Cottage en hem
te vragen, of hij een gesprek met Morland gehad
heeft over Essex."
„Dank u, meneer," zei de inspecteur en ging on
middellijk naar kolonel Brain.
Toen Duffield een dag of twee later naar huis
liep, werd hij staande gehouden door meneer Low.
„Er is een onverwachte getuige opgeroepen in de
zaak Morland," zei deze. „Ik zou hem maar niet
aan een al te zwaar kruisverhoor onderwerpen tij
dens het vooronderzoek, als ik u was."
„Waar heeft u het eigenlijk over?" vroeg Duffield.
„Alleen maar een suggestie, dat is alles," zei me
neer Low.
„En wat gaat het u aan??"
„Ik zou alleen graag zien, dat de zaak op de
juiste wijze berecht wordt, dat is alles. En zo denkt
iedereen erover, naar ik hoop."
„U bent getuige voor het openbaar ministerie, is
het niet?".
„Ja, inderdaad."
(Wordt vervolgd)
KRUISWOORDRAADSEL
OIO9
Franse filmster; 5. teken van ye^ i$j!'
i-
heid, roofvogel; 6. logenstraffen: 'tre<
afgoden; 8. vriend, tarwe, komPa^a,n.
9. overdrijven: 10 verbond. Iangza'
Oplossing van 19 december
1. soda; 2. dakota; 3. tahiti; 4-
radiaal: 6 aalmoes.
BOSTON, 19 dec. - Dinsdag n of
ermaarde, in Duitsland geö° fcw
die
Horizontaal: 1. diende in vroeg^jeti'
wen tot tentoonstelling van f
den; 2. dichtkunst, bloeimaand i;
bijval; 4. boom, standaard, o, g
vorm van protest, vragend vnW«,,róra
heel gelijk; 7. achtpotig dier,
ning; 8. waterpeil, ruimer; 9. s\sêe
tig, voorzetsel; 10 arbeid van de
11. steensoort, plaats in Drente. 1-
Verticaal: 1. lans, doodgoed
hardlijvigheid; 3. kledingstuk,
titel; 4. vroegere bewoners van
voeder, onderzoeker, physicus ea jri j
ver dr. Siegfried J. ThannhausetYj^ v
hospitaal te Boston overleden. j,
77 jaar.
In 1934 verliet Thannhauser
München, om niet onder de dru» e
nazi-regime te komen. ie 09'et'
In 198- ontving hij van de «h aan
medische universiteiten waar h'J je
bonden was, voordat hij naa
emigreerde, eregraden.
