KAMPEREN IN EIGEN U\ND
K
STRENG GEREGELD; OVER
WET AL 10 JAAR BERAAD
„Tuin van Europa
in PORTUGAL
Caravans
Fornuis heeft kampvuur verdrongen, maar:
Paradox
ANWB beschikt
over grijze lijst
van ongeschikte
kampeerders
:iiglfi
het romantische ideaal hoog houden
In een duinpan, op een weiland
aan de rand van een bos schie
ten ze binnenkort weer als
paddestoelen uit de grond: de pri
mitieve, katoenen behuizinkjes
waarin dit seizoen anderhalf mil
joen Nederlandse kampeerders op
eigen bodem hun vakantie zullen
doorbrengen. Grasjes kauwend,
kuiltjes gravend, boomklimmend,
kortom: het buitenspoor volgend,
onderhoudt deze groep een intens
en voortdurend contact met de
natuur, en daar moet het de
meesten ook om begonnen zijn.
Misschien is hier sprake van een
sluimerend atavisme, gewekt door
de lokroep van het buitenleven,
dat zich die paar weken van vrij
heid plotseling baan breekt in
een krachtmeting tussen de mens
en het oergeweld van de natuur?
Is het een natuurlijke reactie op
beton, glas en Martini on the
rocks? Hoe dan ook, de Neder
landse natuur is al lang getemd;
in dit opzicht moet de begeerde
confrontatie dus tegenvallen en
met anderhalf miljoen kampeer
ders, nog ongeacht de duizenden
buitenlandse tentbewoners, is het
moeilijk het romantische ideaal
van weleer hoog te houden. Een
butagasstel, of, nóg nuchterder,
het fornuis van de kantine, heeft
het kampvuur verdrongen.
WOENSDAG 20 MAART 1963
PAGINA 5
der dat een spoedige afronding in
zicht is. Voor de Nederlandse aspi
rant-kampeerder die de komende va
kantie in eigen land blijft, is van be
lang te weten, dat hjj dient te be
schikken over een kampkaart, voor
- één gulden te verkrijgen bij de
A.N.W.B., ook voor niet-leden, die
hem toegang geeft tot de ruim twee
duizend kampeerterreinen in ons land
(350 daarvan zijn door de A.N.W.B.
erkend). Tussen aanvraag en ver
strekking van de kampkaart ver
loopt minstens één week. In die tijd
wordt nagegaan, of de gegadigde niet
op de „grijze lijst" van ongeschikte
kampeerders voorkomt, personen dus
die vroeger wegens wangedrag van
een camping zijn verwijderd. De bete
kenis van de kampkaart is dus voor
al hierin gelegen, dat het document
kan worden afgenomen...
De meer ervaren kampeerder kan
nut hebben van een kampeerpaspoort,
dat de houder het recht geeft buiten
de officiële terreinen 48 uur zijn bivak
op te slaan, behoudens goedkeuring
van de grondeigenaar. Om dit document
te bemachtigen moet hij een gemeen
telijke „verklaring omtrent het gedrag"
overleggen, benevens een aanbeveling
van een organisatie die op kampeerge-
bied bevoegd is, zoals de K.J.B. en de
ANWB. Inplaats van deze tweede voor
waarde kan hij ook (met zijn gezin)
deelnemen aan twee weekendkampen,
die de ANWB dit seizoen op vijftien
plaatsen organiseert. Kosten: ƒ1,50 per
verblijf. Het paspoort zelf kost 1,-.
Leden van de ANWB kunnen voorts
nog het kampeerbewijs verkrijgen, een
papier, dat tot bepaalde landgoederen
toegang geeft, alsmede het internatio
naal kampeercarnet voor verblijf bui
tenslands. Dit laatste document ontleent
zijn waarde vooral aan het feit, dat het
dient als polis van een W.A.-verzekering
voor schade, die tijdens het kamperen
aan derden wordt toegebracht. De ver
zekering is bovendien voor Nederland
van kracht. Maar, zoals gezegd, in het
buitenland kan men op de campings
MiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiilllllllillliiiiiiiiiiilllllKiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiililllllllllllllllilililllliiiiiiiiiiiiiiu
Portugal wordt de „tuin van
Europa" genoemd en er zijn toe
risten, die dit van ganser harte
kunnen beamen. Niet alleen in
de lente, die er minstens een maand
eerder begint dan bij ons, maar tot
diep in de zomer is het land op vele
Elaatsen overdekt met een feestelijk
loementapijt. Een „tuin", bevolkt
door vriendelijke en gastvrije men
sen, die in tegenstelling tot Spanjaar
den, blijmoedig en allerminst be
schouwelijk van aard zijn. Een keurig
onderhouden tuin ook. De wegen zijn
er voortreffelijk, de treinen rijden
punctueel, de huizen zijn helder-wit
gekalkt of van buiten bekleed met
tegeltableaus, die iedere avond
schoongespoten worden. Ook hierin
verschilt Portugal hemelsbreed van
Spanje. Dit verschil manifesteert zich
nog op tal van andere wijzen. De
taal bijvoorbeeld „klinkt" al volko
men anders. Op het eerste gehoor
Hjken de sterk nasale geluiden eerder
op de taal van Algerijnen of Balkan
bewoners dan op een van het latijn
afstammende taal. En voor toeristen
is van belang, dat Portugal nog niet
of nauwelijks „ontdekt" is, hoewel
het land, al was het maar om de
betrekkelijke goedkoopte (het leven is
er niet duurder dan in Nederland) of
om de voortreffelijke stranden en het
riante landschap een bezoek meer
dan waard is.
Toeristisch is Portugal een verwaar
loosd gebied. Dit ligt niet aan de acti
viteit van regeringswege. De WV-in-
formatiebureaus bijvoorbeeld ontvangen
buitenlanders bijna letterlijk met open
armen. Ook in de binnenlanden zjjn er
voor automobilisten voortreffelijke mo
tels en andere voorzieningen. Het is
veeleer de moeilijke en vrij kostbare
bereikbaarheid, die de grote massatoe-
ristenstromen aan Portugal voorbij doet
gaan. De gemakkelijkste verbinding is
via de lucht. Bootreizigers doen veelal
Lissabon aan, als dit op hun route ligt
en automobilisten kunnen er ook wel
komen, maar dan via Spanje, welk
land echter zelf al zo interessant is,
dat men er al te gemakkelijk voor zijn
verdere vakantie blijft hangen. Resten
nog omslachtige treinverbindingen, die
uiteraard ook door Spanje voeren en
doen ervaren, dat men zich daar aan
dienstregelingen niets gelegen laat lig
gen.
Wie naar Portugal wil, moet
dus recht op zijn doel afgaan.
Hij zal er minstens ervaren,
(jat een toeristisch dunbevolkt
land zijn voordelen heeft. De folklore
is er volkomen authentiek. Hij vindt
er onvervalste vissersdorpjes, waar
het leven thans niet anders schijnt
dan bijvoorbeeld vijf eeuwen geleden.
Opz.
meestal, en in elk geval daarbuiten,
zonder enige kaart terecht. De ANWB
reikte vorig jaar 230.000 nieuwe kamp-
kaarten uit en verlengde een ongeveer
even groot aantal.
Een caravan wordt wat bovenge
noemde formaliteiten betreft, ge
lijk behandeld als een tent. Voor
eigen land dus kampkaart aanvra
gen. Men kan een caravan, welker aan
tal overigens leder jaar met ongeveer
2500 stuks toeneemt, derhalve ook niet
overal neerzetten, zelfs soms niet op
een eigen stuk bosgrond. Voor caravans
geldt hetzelfde als voor zomerhuisjes:
overtuig u eerst van de gemeentelijke
toestemming voor het plaatsen van uw
mobiele of tijdelijke huis.
Tenslotte nog enkele praktische wen
ken voor beginnende kampeerders. Een
donzen slaapzak is warmer dan een van
kunstvezel, maar belangrijker is nog
de juiste maat. Een dergelijke roldeken
moet absoluut royaal zijn, wil de kam
peerder niet het gevoel van een cocon
krijgen. Een veldbed is als slaapgele
genheid niet erg aan te bevelen; beter
is een luchtbed, waarover men altijd
nog een dun laagje schuimplastic moet
leggen tegen optrekkende kou. Bedenk
bi) het kopen van een luchtbed, dat bij
het opblazen vijftien centimeter van
de lengte afgaat, en dat het hoofd on
geveer tien centimeter, beneden de rand
van het kussen blijft. Een „lege" leng
te van 2.10 meter geldt wel als mi
nimum voor een gemiddelde volwasse
ne. De kuststrook is in het seizoen al
tijd druk met kampeerders bezet. Voor
juli en augustus is het verstandig te
voren te reserveren. Het staantarief
is gemiddeld 75 cent per persoon per
nacht. Wordt de auto op het terrein
toegelaten, dan dient daarvoor eveneens
betaald te worden.
Tenslotte herinneren wij aan de groot
ste buitensporttentoonstelling van Euro
pa, HISWA-Goed Kamp, die van 21 tot
31 maart in het nieuwe RAI-gebouw te
Amsterdam gehouden wordt. Er zullen
meer dan 275 pleziervaartuigen, 130 ca
ravans, honderden tenten en 55 typen
uitvouwbare kampeerwagens te zin
zijn.
HANS STEVENS
BUITENSPOOR blijft nog
sterke bekoring behouden
Er zijn wel eens pogingen onderno
men de kampeerders in categorieën te
scheiden, een moeilijke zaak omdat de
grenzen vaak schimmig zijn, maar één
verbazingwekkende conclusie bleek on
betwistbaar: kamperen is niet zozeer
een vorm van sociaal toerisme, zoals
aanvankelijk werd aangenomen, maar
veel meer een vakantiebesteding door
middenstanders en andere groepen die
zich eventueel een duurdere logiesmoge-
lijkheid best zouden kunnen permitte
ren. Het aantal hoofdarbeiders bijvoor
beeld overtreft dat der handarbeiders
aanmerkelijk, en in een druk vakantie-
centrum, dat als sociaal-toeristisch was
aangemerkt, bleek zelfs ruim veertig
procent der gasten academisch gevormd
te zijn.
Loopt dus het kamperen als favorie
te vakantievorm dwars door de Neder
landse bevolkingsgroepen heen, een an
dere verdeling is nog wel mogelijk. Er
zijn om te beginnen de vakantiekam-
peerders, dat zijn mensen die ook onder
het linnen dak hun normale huishou
ding zo veel mogelijk wensen voort te
zetten, compleet met leunstoel, koelkast,
radio en krant. Deze categorie, vaak uit
hele gezinnen bestaande, zal ook ge
neigd zjjn de tent te verwisselen voor
vakantiehuisje of bungalow. Een twee
de groep omvat de kampeerders, die het
op een camping vooral begonnen is om
de gezelligheid en de drukte. Zij zullen
graag meedoen aan gemeenschappelijke
activiteiten op het gebied van spel,
dans en sport. Tenslotte dan de fine fleur
van de kampeerderskaravaan: de op
rechte natuurminnaars, in wie het al
oude trekkersideaal nog levend is. Het
is ondoenlijk deze drie categorieën kam
peerders met succes op één terrein sa
men te brengen. De ANWB bepleit
daarom nieuwe kampeerterreinen af
te stemmen op de specifieke verlangens
van iedere groep.
Van westelijk Europa is Neder
land het enige land, waar het
kamperen niet aan enigerlei wet
telijke bepaling is onderworpen.
Daarentegen is ons land ook het enige
waar het krachtens gemeentelijke ver
ordeningen niemand is toegestaan zon
der officieel document in een tent te
overnachten. Een wonderlijke para
dox derhalve, die yoorlopig wel zal
blijven bestaan. Sinds tien jaar zijn
de deliberaties over een Kampeer-
wet overigens al aan de gang, zon-
