&ÜLHOL1DAY:
»Haar s is de
stem van de jazz"
«The
N
D
O
De Grieken gaan
anders denken
over bruidsschat
IZI
PARIJS
VRIJT
ANDERS
MAKEN
KLEREN
DE MAN?
VRIJEN (VI)
0
LEO FERREt
„GEEST VAN DE DUIVEL
H
Tm
De Instuif
ontlokt nog
meer kritiek
scar Peterson
SOUND OF THE TRIO
Creat
Lady
ay
^feht!L 't
M
T egendeel
Getrouwd
Öossa Nova
Modern
Vrijbrief
Smalend
Modieus
Met broer
ife?6 Van- dU
S Ho-
^S»S"
i?h° Êl
ZATERDAG 13 APRIL 1963
n
ne bil6arpIicht
O Pwi
1,^
fiagt0x?,
h
Waarheid of leugenf
OUDENBOSCH,l,,,llllll,ll,IUII,","lll,ll
!!rili!ï„!ierSfuP,t het zvvart van ,emen landerijen
hlangs
weigs Js een
geti bulten-
§ew°on waar-
^rschene011* LP
!Ve-Co!deri van een
lijn. °?cert in Rer.
dat"" 111 Ber"
^erd dat gegeven
de be-
Ists,hBtnited Ar-
?'eh topi Terk dat
nfPbren|eengt op het
?leUwe var>
^r(Jerc,.„n°g
van
j - uer to niet
®1 epk de ban-
Utiiekegevallen
Vrreat
Ontrrt'
>ben?eDrend —u-
?atl der°rden van
ai?z^anY grootste
\rtjiH Ssen
„Wie "Jden.
dl6 blUea,ar, autobiografie „Lady sings
*6 biin„„ heeft gelezen zal haar twee-
ï>et£?ana
ïr'Se b.e1
Nlie'u in
baar «olid;
fijp6ast6m
LP "ladylove" is de titel van
°ais daarin Billie Holiday zingt
album
van de
Lady
is een
docu-
Nelis
elis Pieters uit „De Blauwe
Druif", een Amsterdams cafe in
het centrum van de stad, is in
zfjn element wanneer hjj op zijn
manier de ouae Westerioren bezingt.
Deze zingende kastelein, voor zijn klan
ten beter bekend als „Ome Neus",
heeft twee liedjes laten opnemen, die
allebei het al jaren „doen (itoiitana,
266 402 XP)Met het koor en orkest
o.l.v. «lack Buiterman zingt hij: „Aan
de voet van die oude Wester" en „Wit
te Bozen", het laatste een zgn. gevoe
lig lied, dat onze ouders al kenden. Wie
ïsehs wel eens bezig heeft gezien als
hij zingt zal zich nu ook, bij net beluis
teren van dit plaatje, hem kunnen voor
stellen: breed, joviaal en met een groot
gebaar. Zijn hart zit op de juiste piaats
en zijn stem hoort helemaal bij hem.
riet is wet persoonlijk wat hij anemaal
met die liedjes uithaalt en er klinkt
een zekere vanzelfsprekendheid uit de
manier waarop hij de in het gehoor
liggende wijsjes brengt. Zijn bas is krach
tig en het enigszins hese in zijn stem
hoort er helemaal bij. Wat opvalt is dat
hij zich niet aanstelt. En dat is nogal
een prestatie bij dit soort muzikale ge-
voelsexpiosies.
V_7 Ge
Zi
Het is misschien niet de
moeite waard, maar ik kan
toch niet laten te vragen: wat
is dat voor een mallotig stukje
in „Zeg maar jij" van zater
dag 30 maart? Ais dit voor de
jeugd bestemd is, zo vol denk
fouten.
Het begint met „Het is we-
reldbekend: geen land waaT als
in Frankrijk en vooral geen
stad waar als in Parijsen
dan komt er zo'n (wereldbe
kend!) vooroordeel in de trant
van „Parijs, stad der zonde",
dat op hetzelfde plan van
denken ligt als „Joden zijn op
lichters, katholieken zijn schijn
heilig, negers zijn gevaarlijk
voor vrouwen, zigeuners zijn
dievenenz. enz.
Dan wat de inhoud betreft:
verliefdheid zou in Frankrijk
en vooral Parijs „een open
baar schouwspelzijn. Het te
gendeel is waar; zelfs familie
leden omhelzen elkaar niet op
straat. De Fransen zijn daarin
zeer preuts naar onze opvat
tingen. Een Frans goed-opge-
voed meisje gedraagt zich
bijzonder ingetogen. Wat heeft
deze schrijver dan gezien?
itll zomer,av°nd mama's toegewijde handen -7-77;-..*
liJlJ parkging kletterden de bruidssuikers op naiiwd dl.'. eiland me zo, soms
kijken, zou hij zijn mleidings- de toilettafel en de rijstkorrels 5^k lk bvna". Met haar vrien-
Ztrwr w vJ-randeren!). ruisten tussen de lakens en op
Quartier Latin het nieuwe slaapkamerkleed-
spreekt hy, een heel apart we- je. Want bruidssuikers en rijst
relaje in °art?s, bevolkt als moesten het paar een geluk-
i sa
(Van onze medewerkster)
het dakterras staat
'ijdbeens in slacks
Georgia. Ze wikkelt een
vliegertouw af. Even
verderop loopt een buurjon
getje, een in de straat berucht
soort Dik Trom, die luistert
naar de naam Socrates. Hij
draagt een grote vlieger die
straks, als het vleugje wind
vanuit de Aegeïsche Zee een
beetje meewerkt, schuin bo
ven de Akropolis zal staan.
Dezelfde Georgia staarde
twee weken terug verrukt naar
haar bruidsbed, dat door tien
uitbundige vriendinnen werd
opgemaakt. „Strooien!" maan
de ze, „strooien!" En wij
gooiden handenvol bruidssui
kers en rijst over de kuSsens
en dekens. Want Georgia was
„Ik heb", zei ze, „drie zus
ters, tussen de twintig en der
tig, en we mogen alleen uit,
als onze broer van achttien
meegaat. We kunnen wel trou
wen als we een bruidsschat
meebrengen. M'n vader is niet
rijk. Maar hy heeft ons een
goede opvoeding gegeven, we
zijn op de beste school van
Iraklion geweest".
„Ik weet bjjna zeker, dat
mijn vader betwijfelt of alle
tradities op Kreta wei zin heb
ben en daarom mocht ik, als
meisje, gaan studeren in Athe
ne. Alles was al geregeld,
maar op het laatste ogenblik
trok hij zijn toestemming in.
Hij durfde het niet aan om
mij alleen in Athene te laten
wonen. Daarna heb ik op de
Amerikaanse basis hier ge
werkt en ik heb gezien hoe
brengen, een vrouw die alles
kan repareren, die van oud
nieuw maakt en die overal
raad op weet, die de gehei
men kent van oude huismid
deltjes en die adresjes weet
voor de beste honing en olijf
olie. En die bovendien een ge
waardeerde kracht is op kan
toor of in de winkel.
Ze weet waar ze aan toe is,
want bjj een Griekse vrijage
wordt aan grenzen niet ge
tornd. En ook haar vriend
weet waaraan hij zich heeft
te houden.
De Griekse man, die zijn
zusters van bruidegom en
bruidsschat moet voorzien,
voordat hij zelf kan trouwen
•s meestal niet jong meer als
b'i zijn familieverplichtingen
heeft volbracht. Veel mannen
die week de bruid en het pit- anders de Amerikaanse vrou- trouwen tussen hun dertigste
lio-e l-, 1x-:.. pn as-ctö \7/xe„
tige matroosje Kyriaki was
haar bruidegom. Zes jaar wa
ren ze verloofd geweest, had
den ze elkaar eens in de
twee jaar een paar weken ge
zien. En in die zes jaar had
den ze gespaard en nog eens
gespaard. Voor het bruidsbed,
de lakens en dekens. Voor ser
viezen, lampen, meubels en
tenslotte voor de bruiloft.
Georgia riep ongerust:
„Mama, stróói dan toch!" Uit
toegewijde
wen leven. Niet dat ik wil rui
len", zei ze en viel toon heftig
uit: „maar ik wil niet om geld
getrouwd worden
„Als mijn vader me ver
biedt om alleen uit te gaan",
wist Soso, „doet hij dat voor
mijn bestwil: voor mijn huwe
lijkskansen. Maar soms be
en 35-ste. Voor die tijd voélen
ze zich vrij.
ge-
BILLIE HOLIDAY
nlangs heeft men in het Amster
damse Carré nog de wervelende
show van de grote Franse ve
dette Zizi Jeanmaire kunnen
zien. Philips heeft thans een EP-tje uit
gebracht waarop vier van haar succes
sen zijn vastgelegd (432.734 BE). Natuur
lijk heeft men niet vergeten het brui
sende „Mon truc en plumes", dat on
weerstaanbare nummer waarvoor in
Amsterdam de bezoekers zich van hun
zetels verhieven om Zizi een staande
ovatie te brengen, op te nemen. Toe
gegeven: men ziet dit briljante show
nummer niet, maar de muziek is ook
alleszins de moeite waard. En boven
dien: wie haar Music-Hall-programma
heeft gezien, denkt de rest er wel bij.
Het prachtige „Drole de musique", de
ondeugende tango „Les bras d'An-
toine" en het Johnny Hallyday-succes
„Je te tuerai d'amour" staan ook nog
op dit plaatje. Het orkest van Jean-
Michel Defaye begeleidt Zizi voortref
felijk. Hoe zou het toch komen, dat als
men Zizi niet ziet, haar stem veel be
ter uitkomt...?
het is door vele niet-Parijze
naars, die er voor een 'deel
(de studenten) ook maar kort
blijven, en over de tuin van
het Luxembourg niet „in het
kig huwelijk en gezonde kin
deren garanderen. Mama was
een kwartiertje tevoren gear
riveerd. Ze had twaalf uren
met de trein gereisd om van-
dinnen komt ze altijd op dit
ene onderwerp terug: moet
het huwelijk een handeltje
zijn?
Intussen is het een handel,
op Kreta en in andere streken
van Griekenland. Soso zei:
„Als de mannen arm zijn, kan
ik dat begrijpen. Maar som-
Maar zijn ze eenmaal
trouwd, dan voelen ze zich
zeer verantwoordelijk voor hun
gezinnen. Ze spelen de baas
in huis, soms met veel nadruk,
maar niet zelden in de stijl
van: „Ik ben de baas en wat
mijn vrouw zegt gebeurt".
Want ondanks hun zachtheid
en vrouwelijkheid zijn de
Griekse meisjes geen doetjes
en ze weten precies wat ze
willen. Of hun huwelijk er één
wordt van gedeelde verant-
'•ftkxvi
at zal er in de praktijk
van de vooruitstrevend
heid in de herenmode
terecht komen? De he
ren zijn wel enthousiast als
zij een ander met een panta
lon met uitlopende pijpen en
toreador-achtige regencape zien
woordelijkheid, van werke- lopen. Ze lachen, als een ver-
Uike eenheid en van hulp aan koopster ze iets opvallends wil
zarnets" k "The dark lady of the iiiiimiiimiiiimiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiimiiiimiiiiiimiiumiiiiiiiiiiiimiiiiHiiHiiiiiiiiiMiiiimiiiiimiimiiiimmiiiiimiiiiiiNiiii
gj'ge, "eter verstaan. Wie het ramp-
jj W-trieste levensverhaal van
stcii ay kent zal haar muziek,
rhPea haar voordracht beter be-
tMt ",yroeger"
tyas°n?ert I
is opgenomen in 1954.
A een k e eerste en enige keer dat
V?a oMf-oek bracht aan Europa. Zij
eii°r Pku .Sen over de ontvangst hier.
"de k weken slechts kon zij de
st» ehiMde„rampspoed die haar in de
2» w Staten weer te wachten zou
A Plaat rgeten- Billie Holiday is op de-
jL'T", -„ter op dreef dan ooit. „Haar
Va?1 din» g Leonard Feather tijdens de
T de ia°P, dit concert, „is de stem
et fameuze chanson „Paris car
nallle" fameus vooral door de
vertolking die het kreeg van Car
thérine Sauvage is alweer elf
jaar oud. Zijn maker, de in hart en
le"kady"fvT,,,; ziel Parijzenaar geworden Monegask
tolk 6kenrtBy brenSt °P deze Plaat ve" Leo Ferré, die al in 1940 zijn eerste
v.ye n, 'u? nummers uit haar rener- ,.i„,u.hrwl behaalde er ziin eer-
ïhoV"Y nummers uit haar
L»Pehenrt het navrante
tN f?de -.My man"
2|j A hashat,,. le yreugue v»n
iiwS°benkt u ens muzikale voordracht; van het Franse chanson. Want al ver-
Lv Uk oï 1 haar diep onder de schijnt zijn werk zelden in de diverse
reper- chansons schreef, behaalde er zijn eer-
aBCaenriB""'Vlavra"le. en tegelijk ont- st,, Rrote, internationale succes mee.
7r fra6 -..My man" als hoogtepunt. Kerré js blijven schrijven. Tot oprech-
*ij baar nsen' baar Blues-intone- te vreugde van alle ware liefhebbers
IM (j^faakte publielE allemaal, hitparades (het met de Grand Prix du
at negen nummers op deze Dis^ue bekroonde „Le piano du
pau-
°'aj "en jam-session met Red vrë;' was een der uitzonderingen),"zijn
""de Franco, Jimmy Ra- muziek en vooral zjjn teksten^ maken
vy,, -öervl H ajiuu, uiuujf ixci- mUZieK en vuuoii icabicii „lilt,ril
!vt> y Cl ai, Booker. Bed Mitchell en foch wel dat Ferré, Trenet en Brassens
tja Deri ligt een gesluierde Voor velen de grote drie van het chan-
ttin dat L 6en nostalgische herinnering son zijn. Afgezien van de waarde die
lijk6t hekk1- ZÜ heel vroeger als meisje aan „populariteit" moet worden toege-
x. A, p, U QpR r» nl.A IxMBhilM - 1 1 lx AMn*lr4 «I APiA I**a1* Sm L»4
en gekend: een beetje ge- kend en ook al beperkt deze zich in het
zij eerste kant van de plaat gevai Ferré tot een bepaalde kring,
ig ®n zevental songs met bege- je nu 46-jarige oud-student in de filoso-
lted Pjpiftnist Carl Drinkard, bas- fic en de rechten verdient zeker de
Vol!.-, Mitchell en de heroemde ,-,1 „rini/ i
slagwerker
Be tweede kant opent met
"lues", een elf-en-een-halve-
duri
ha>Ut
,,N hart v,ELenJe jam-session waarin
de beroemde waardering die hij geniet als tekstdich-
miss Elaine tcr, componist en vertolker. Zijn nieu
we LP (Barclay 80.185) is er het zo
veelste bewijs van.
-<n/er »„in de jazz klopt. Het snelle
irij. hk back to me" besluit dit
l geen jazzliefhebber
mag
nieuw gokje in de bewege-
Wereld van de Bossa Nova.
^eLvburt'?dde ..Tiger Rag" moet hier
«1-5 Ro-f- "Pstoken en het dient ge-
°Vo hiin k e Buetings' mannen doen er
Wtl%r( °P- Toch zÜn wij er van
1 Nick La Rocco tranen
o 1 t
"6tl, Var,eB z"u huilen bij het beluiste-
"Gthebbers van de Bossa maatscnappp naan mj elke lagaüe van protserige welstand
Zii in wat d'( betreft geen scru- over de hekel, nu eens als de genade- etiquette en schijnheiligheid heen en
La lo^nnnGn aan het werk met loze felle sarcast, dan eens als een wat dwingt iedereen die naar hem luistert
ri. 2827SO in- j-x __iuil, snotter De laatste is b.v. mee io r-,„x luisieri.
■ntie Tiodeze vertolking van zijn flit-
*5 0 P I? rv ITmah Tenix TI A*in a"
M liefliebbers van
ken
de Bossa maatschappij
Waardering doet Ferré intussen
uiterlijk weinig. Hij lacht bijna min
achtend om zijn succes en houdt vol
dat hij zijn chansons (naast zijn sym
fonisch werk bijvoorbeeld) alleen
maar schrijft om een goede boter
ham te verdienen. Als dat waar is
wij hebben uit een gesprek met hem
eens de indruk gekregen dat hij het
inderdaad méént dan heeft hij toch
in elk geval alleen al recht op res
pect om het feit dat hij blijft weige
ren, zijn chansons doelbewust tot voor
het „grote publiek" gemakkelijk toe-
gankelijke niemendalletjes te maken, frangaise' dat de plaat met twaalf
Hij maakt het Franse niet-Parijze- nieuwe chansons opent en waarin hii
naars zelfs moeilijk, zijn teksten (,,...et j cause frangais... c'est un plai-
woord voor woord te begrijpen, door sir! laat horen hoe ook in het land
een ruim gebruik van het argot. van De Gaulle de omgangstaal door een
In zijn teksten ontziet Ferré niets en glf/aTsisch!11 Sen ^"'uitdf^kkiT
ondeugden van mens en BPn wordt vertriftici ullQruKKm
haalt hij
elkaar, hangt, precies als in
Nederland van de partners af.
Natuurlijk verandert er in
Athene westerse stad met
oosterse accenten veel. We
hebben hier pas nog de Griek
se film „Orgie" kunnen zien,
een lamentabel „dolce vita"-
aanpraten, maar zijn blij, dat
ze een onopvallende demi en
glimmende gepoetste schoenen
hebben.
Toch zullen er wel enkele
kleinigheden veranderen: de
splitten in het colbertje wor
den langer, de rug iets ruimer.
verhaal over de wilde plezier- a[ of niet door een ceintuurtje
tjes van de Atheense jeugd, bijeengehouden.
voor zover ze over wat meer
;eid beschikt.
Dat echter is niet de wereld
van Georgia, die naar de vlie
ger, nu hoog boven het flatge
bouw tuurt.
Als no een tijdje iedereen
weer aan deze kleine dingetjes
gewend is geraakt, zullen het
toch weer alleen de persoon
lijke kwaliteiten zijn, waar
door de mannen opvallen.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIllllllllllllllliiiiiiiiii/iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiii
hartje van het Quartier Latin"
alweer zo'n gemeenplaats
maar terzijde ervan gelegen).
Zo zou een Fransman over Ne
derland kunnen vertellen na
een avondje tussen onze „Leid-
sepleinjeugd" te hebben door
gebracht.
LEO FERRÉ
Dan wordt overgestapt op de
„libertinage" die „in zwang"
zou zijn onder de „moderne"
Franse jeugd. Deze zou min
der verbreid zijn dan literatuur,
toneel en film te vermoeden
gaven. (Die geven echter nooit
iets over uitgebreidheid te
vermoeden). Hoe het dan wèl
is, wordt ons echter niet ver
teld, want „doorgaans" leidt
het meisje de jongen in de
meest ordelijke banen. Men
blijft zich dan afvragen wat
migen zijn rijk en dan nóg wil
len ze geld..."
llllilllllllilllllllllllllllliMiiliiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiini Dat de bruidsschat nog in
„tx v x v. j xx,_ februik is> komt natuurlijk
uit het bergdorpje naar Athe- deels door de armoede De
ne te komen. Alle vriendinnen Atheense Fifi voluit Iphige-
zaten aan de likeur en het nia wil dolgraag trouwen
leek verbluffend op een Hol- met de Griekse kantoorbedien-
lands meisjespartijtje: kwek- de Giannis. „Maar", vertelde
ken, kwekken.. Kyriaki deed ze, „Giannis "is een'bad bov
pnicr.c-zinc? hoenhrwmiJ niln Vx1- Uti X. -« ee eee x r
ML dew,r Bag. Voor",Jazz Parade u,,nn,„„,-
DM. jMerzijde geldt trouwens het- niemand. Alle ondeugden van mens en gen wordt vergiftigd. Ferré kiikt door
ov. Do i: o„„„xcihoenH Vmnlt hii onbarmhartig elke fagade van - - KUK> aoor
"Hl!
clfTbed275'?- Bn' dat Is natuurlijk vriendelijker spotter. De laagste is b.v. niee te kijken.
«Illliii
'oeling.
"KiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMH
aan het woord in „La langue piaat onder meer in ,jLes"bonnes ma-
nières", „La vie est louche" en T'es
rock, Coco! Rauw zijn soms Fe'rré's
chansons: rauw klinkt, als hij ze zelf
zingt, dan ook zUn eigenaardige, sterk
vibrerende stem. De ene keer driift
h« de spot met alle valse romantiek en
sentimentaliteit - om een volgende
maal te laten horen wat een goed eer
lijk-romantisch chanson kan zijnLa
rue" bijvoorbeeld, of het in de Nouvel
le anthologie de la poésie francaise"
opgenomen „L'amour". Of, 0p deze
D' op 'x? LP „The Trio" versche- gen werd hem het beeldje uitgereikt plaat, „T es chouette", „EP-love" en
bia,,Mrve (MGVV 9006) werd door Willem Duys. Artone heeft thans het weemoedige „La vieille pélerine",
"le L Oscar Peterson het vorig het vervolg op de bekroonde LP in de Dat zUn vooral de teksten waarbij
- D.i- Peterson net o g gri)^ht: >>The sound of the heerlijk melodieuze muziekjes behoren
trio" (MGVV 9021). (over de gesproken: luister
eens naar „Les tnganes"!).
Het zijn opnamen van dezelfde session De enige concessie, die hn ziin nu.
ldo« HdIICO in nhiffiPO. Toch uiiel. /J AAA rtr\ Iron wx axx 1-1
met de adjektieven „vlot en
uitgebreid" wordt bedoeld, die
op zo verwarrende wijze aan
het aardige woord „copain"
welstand, zijn toegevoegd.
Volgt een beschouwing over
de economische basis van het
huwelijk: er worden minder
belangenhuwelijken gesloten,
maar veel jongelui berekenen
wel wat beider inkomen zal
zijn. Maar aangezien het nor
maal is, dat de gehuwde vrouw
werkt (of: de werkende vrouw
huwt), is er dus wat de econo
mische kant van het huwelijk
betreft geen verschil tussen
vroeger en nu, zou ik zeggen.
fve (MGVV 9006)
wJJscar Peterson 1
1-1 van d,son" toegekend. Op het
zaterdag j.l. in Schevenin-
°5cAR PETERSON
in het London House in Chicago. Toch bliek wil doen, zo kan men aan Ferré"s
is deze tweede plaat iets minder dan njeuwste LP opnieuw vaststellen ligt
„The Trio"-opname, die mij vrijwel in in het feit dat zyn melodieën en rit-
alle nummers kon boeien. Er staan op men van tjjd tot tijd wat aan de ver
deze nieuwe LP weliswaar enkele prach- ander(ie smaak aanpast. Zonder aan zijn
tige vertolkingen („111 Wind „On eigeni góede smaak te verzaken. Dat is
green dolphin street") maar over het in de knappe arangementen, zoals ze
algemeen is Peterson's spel wat vlak door de orkesten van Aussman en Mau-
en soms tè geroutineerd. Natuurlijk; rjat worden gespeeld, zelfs bij de
men krijgt zeldzaam fraaie intro's te ho- zwaarste gel'uidsexplosies of het wee
ren, men krijgt een maximum hoeveel- gegaim Van het koortje-op-de-achter
heid aan drive en swing voortgezet en grond nog wel te horen,
de overgangen, maatwisselingen, en
harmonieën z^n zoals altyd boeiend, Twaalf nieuwe cnansonxS van Leo
maar het geheel maakt toch een matte Ferré, die bezeten heet te zijn van de
indruk. Dat neemt intussen niet weg t yan de duiver. Die geest doet
dat vooral in een nummer als „On green
dolphin street" hele mooie dingen ge- zich misschien deze keer «at minder
beuren. De wijze waarop Peterson deze boos voor als in ouder werk van Ferré
oorspronkelijke filmmuziek tot een heer- - Maffia"!) wel het geval is ge
luk jazzstuk heeft weten om te buigen f
is knap zonder meer en getuigt van weest. Misschien is g auteur-
een weergaloze muzikaliteit. „Ill Wind" interprète wat milder geworden in zün
is een hommage aan Art Tatum en ik 0orcleel over mensen en dingen. Maar
moet zeggen dat men alleen al om deze „„„„nds dn mn»n<.
vertolking de nieuwe Verve-LP zou kun- die chansons z«n als vanouds de moeite
nen aanschaffen. waard. Alle twaalf.
„Nog een losse opmerking tol
besluit." Deze bestaat niet, zo-
sis men verwacht, uit een eigen
opmerking, maar uit het no
teren van de smalende opmer
king, die men „jaloerse blanke
jongens" „wel kan horen ma
ken," als ze een mooi blank
meisje met een jongen van
andere, vooral zwarte huids
kleur „zien gaan". En dit wordt
zonder commentaar, blijkbaar
met instemming, en nogal als
slotzin, gegeven. Hieruit spreek:
zo'n moreel-onwaardige menta
liteit en zo'n geestelijke gemak
zucht (de woorden alleen al!)
dat het me onnodig lijkt mijn
reactie precies te verklaren. Ik
kan dan alleen maar heel bitter
en hatelijk worden. Ik zeg Uw
blad ook niet op, want dit stukje
valt ver beneden het niveau
waarop bijna al het andere staat.
Hoogachtend, maar kwaad,
M. BENT-MEULMAN
AMSTERDAM.
enigszins beschroomd zijn best
om al die gesprekken met
boeiende opmerkingen te sti
muleren. En toen werd er ge
beld mama. Een mager, ge
bogen vrouwtje, van top tot
teen in het bruin. Bruine rok,
bruine omslagdoek, bruine
kousen en schoenen.
Tien modieuze Atheensen
hurkten om haar heen, kusten
haar, brachten haar koffie en
likeur, Turkse lekkernijen en
fruit. Trots liep het zorgelijke
vrouwtje die zondag naast
haar in witte tule gehulde
dochter naar het altaar en na
afloop van de ceremonie knik
te ze bijzonder voldaan tegen
de pappas, de Griekse pries
ter.
Nu wandelt Georgia weer
elke morgen onder haar mo
derne, hoge kapsel naar de
firma, waar ze gouden letters
op agenda's drukt. Ze is te
vreden. Met de oude tradities
en haar nieuwe slacks, met
haar werk en met Kyriaki.
Want ze weet dat hij een goe
de echtgenoot zal zijn en zelfs
ais hij tussen San Francisco
en Tokio op en neer vaart, is
hij heer en meester in het
Atheense flatje. Zo wil Geor
gia het, ondanks haar moder
ne slacks en haar zelf ver
diende drachmen, het liefst
hebben.
Ze heeft het getroffen met
haar Atheense man, die be
grijpt dat Georgia wel wil wer
ken, maar dat ze dan ook haar
plezier moet hebben en een
beetje vrijheid.
Ze heeft het gemakkelijker
dan Soso, dat kwieke meisje
uit Kreta. Wij hebben drie
maal bij Soso's gastvrije ou
ders kruidenthee moeten drin
ken, voordat ze hun dochter
voor één avond met ons mee
lieten gaan.
Die avond zjjn we haar
•voonplaats Iraklion ontvlucht
.want", zei Soso, „als we hier
gaan dansen ben ik mjjn goeie
naam kwijt". Hoe dat op Kre
ta toegaat vertelde ze in de
Bamboeclub, een terras in de
bergen met kleine lampjes
tussen geurende rozenstruiken,
waar twee Kretenzische vio
listen elk proberen de meest
virtuoze te zjjn met eindeloos
herhaalde trillers in een fasci
nerend ritme.
Twee Kretenzische vrienden
uisterden mee met sym
pathie, maar zonder begrip,
zo van: „Zo leven we nu een
maal en zo leven we al sinds
eeuwen en daar kunnen we
moeilijk wat aan veranderen,
omdat 't Soso niet bevalt".
want hij moet 100.000 drach
men van me hebben". Gian
nis werd er verlegen onder.
„Met 100.000 drachmen", ver
dedigde hü zich, „kunnen we
iets beginnen. Met mijn sala
ris is het onverantwoord om
te trouwen". In elk geval
vond Fifi haar Giannis een bad
boy en Giannis was verlegen.
De Grieken en vooral de Athe-
ners gaan langzaam dus an
ders denken over de bruids
schat.
Er zijn intussen van ouds
her families geweest waarin
een huwelijk om geld een
schande wordt gevonden en
die van het trouwen uit liefde
een traditie hebben gemaakt
De Instuif blijkt voor som
migen een steen des aanstoots
geworden. Enkele commenta
ren op ons vorige artikel, waar
in kapelaan Hageman aan het
woord was, laten wij hier vol
gen. Allereerst iemand die da
gelijks met jongeren optrekt,
die zich indertijd heeft inge
spannen voor het welslagen
van de Instuif als instiftiut
voor vrije jeugdvorming. Hij
is een vooraanstaande katho
lieke dansleraar, die zijn naam
liever niet in de krant ge
noemd zag om te voorkomen
dat men hem van 'een concur-
rentiepoging gaat verdenken.
„Heeft de Instuif ervoor ge
zorgd, dat de katholieke jeugd
tegenwoordig kan dansen zon
der dat de ouders bezwaar ma
ken?" vraagt hij zich af. „Dat
heeft een aantal dansleraren
dertig jaar geleden al gedaan
door buiten de lessen om ook
nog dansavonden te organise
ren. Maar dat doet er niet toe,
ook niet voor de Instuif. De
opzet van de Instuif was de
jonge mensen van de paro
chies samen te brengen en door
wijl er door gebrek aan goede
leiding veer aan mankei i. De
leiding grijpt nauwelijks in,
want men is veel te bang
vooral in de steden om de
betalende klantjes te verliezen.
Maar wat heb je aan een slui
tende begroting als de sfeer
van de Instuif verpest dreigt
te worden? Kan men dan niet
beter wat bescheidener doen
en met een kleiner groepje
van een bepaalde beschaving
aantrekkelijke avonden verzor
gen? Dan gaat het na afloop
ook wat beschaafder toe. Een
goede leiding vindt dan ook de
sfeer om andere idealen te ver
wezenlijken."
Een andere criticus heeft
zich verbaasd over de bewon-
dering die kapelaan Hageman
heeft voor de Duitse „Offene
Tur-huizen". Om te beginnen
kennen wij in Nederland al van
dat soort tehuizen, die
dan wijkgebouwen of buurt
huizen kunnen heten. Daar
wordt gedaan aan open jeugd
werk en als dit uitgaat van
een jeugdzorg-instantie is het
meestal ook
welljken. Ik geloof niet dat de
onderhandelingen over de fi
nanciële consequenties veel af
breuk doen aan de vrijages.
middel van dansen, gespreks- door d„ gesubsidieerd
avonden, films, cabaret en mu- dus „j®. ïb,® d; Men behoeft
ziek te komen tot vorming van |and t® Sm fs naar Duits-
de jeugd in een christelijke zin. onzd J™®"' ,te. m?er daar
Men heeft er veel energie aan ,rtn,,ST eigen aan
besteed, ook veel kapitaal voor het hT nf.I,°Pmrkendat
het Inrichten van lokalen, het nfj L ang niet al"
engageren van artiesten en het t~iT-xvv ,gaat Men kan
Niet al die handeishuwelii- aanschaffen van materiaal. Me- ALT, x,J?ultse ieugd"
ken worden ongelukkige hu- de doordat de toeloop lang niet beha cen MA ri®1®" hun on"
iveiiiixen ïv „eiee« j„x ,i„ altfjd massaal was, kwam men li, L? over deze vorm van
er met de centen niet goed uit 'eugawerk horen uitspreken.
Men verwaarloosde tegelijker! Men kan het met kanelaan
tijd te bouwen aan een goede Hageman eens ziin dat de
kern van jongeren die de sfeer Instuif aan een zekere hervor
zouden kunnen bepalen. ming in de opzet toe is. Maar
Omdat men die massale toe- ta™i??®n niet k,akkeloos spec-
loop blijkbaar wenselijk achtte, ,jvoorbeelden van el-
liet men in tal van plaatsen ,t"Sht« .aPe' De Instuif-ge-
ook niet-katholieken toe en „^,7: Teeft ongetwijfeld zijn
vaak de jongeren die vooral u,w ,,e' maar onze mening
veel zin hadden in keet te e, opzet staat of valt
schoppen. Onervaren en onbe- 77 e kwa"teiten van de lei-
kwame Instuif-leiders wisten
niet wat ze daar mee aan moes-
ten. En in vele Instuiven werd """'""""liiriilliliillimmiliiiiiiiiuiiu
het een vervelend, losbandig De knoop van 1e 1ns
troepje. Voor rajj werd het eeii het glas waar we wiln
reden om maar liever niets w«n hit
meer met de Instuif te maken dronken
te hebben, met die „dansavon- v.eranderen
den, geëxploiteerd door katho- de storm 3e meeneemt
Iieke jongeren". Er zijn zich s Jve elkaar loslaten
g;ekke verschijnselen gaan voor- waterlijn van het leven
doen. In de hoofdstad bijvoor- 5al de wind niet meer
beeld zyn er officieel slechts r ÖI*ze haren spelen
een zevental Instuiven aanire- on on
sloten bö de Nationale Stichtfnt YL°P de weg
Katholieke Instuif. Maar er ziin za elndigen
naar ik meen in Amsterdam M we misschien
zeventien clubs, die zich In
stuif noemen en dansavonden
op poten zetten. Om vaak fi
nanciële reden hebben zij zich
met aangesloten. De ouders
denken dat hun dochter of
zoon in veilige haven i8 te?-
over kleine steentjes
stille getuigen
van het afgebroken huis
Gertjan Nooy
Jongemastraat 25
Bolsward
Onze goede vrienden George
en Mania hebben elkaar ge
vonden na overleg van hun
families en daarbij is een Een Dlomne knenei
bruidsschat op tafel gekomen. - epe' breekt abrupt de grijze band,
George bakt nu omelettes, ter- „MM doe,,.oos weggesmeten in het lage land
Wfll Mama de baby verzorgt ken dorp ligt WeeeezonkAn
en dat gaat in volmaakte har- 6 «^gezonken
monie.
voor haar huwelijs precies v.„ x„„ astalt kaatst het weg op zin verloren rijen
waar ze aan toe is. Want is troosteloze huizen, die gelaten,
SltS^rSn: Hua Uitz,Cht,oos bestaan weerspieg'len in de straten
Vnerlo^ng^n^t niet minder Een vettig vocht verpest de lucht, van mest en voUe weiden
jaar verloofd zijn is geen uit- vergaan een scherpe stank verspreiden
zondering) spaart de Griekse B,onttrokken aan het oog, dat krachteloos berust
de °huisvTOuwZlCDatt>t wü" hier e a in onzichtbaarheid van een vervloekte rust
zeggen: een vrouw die van p- M. «L J. Dolné
weinig geld een uiterst ver- Van Welderenstraat 122
zorgd maal op tafel weet te Njjmegen
