Pr
BtSSlï
MULTILATERAAL OF MULTINATIONAAL?
0
VERPLEEGSTERS !N DE CIRCUSPISTE
Wereldpremière van Gronings
academisch ziekenhuis
(liiflfi tpiMll
Pacem in terris (II)
JEVT0ESJENK0
de
L
Stoffer en blik
Campagne tegen
houdt nog aan
Voor oud-verpleegsters
Vredesencycliek
U proeft
de moutwijn
Fedorov ivil hem uit
de bond doen zetten
IN WERELDN00D
ONS VASTEN0FFER
„De circusïdioot"
i^T NIEUWE dagblad
ZATERDAG 13 APRIL 1963
rAGINA 7
60
HvLmerkwaar<"ge van de
ha
■re
h°°r
V
mms
mem
«5M.X
giro 5850
b»f'
TPieS,?n,cycllek „Pacem in
j ls *s> dat de eerste tlen-
over rioZen woorden niet handelen
maar vrede tussen de volken,
betroMr;„er de orde in de menselrke
de betr SfJ?" ^00tdstuk I behandelt
hersonn e^ -en van Dersoon tot
soon hoofdstuk II die van per-
sehan r,,°Verlleid en staatSEremeen-
Treer,homsti gr het klassieke
'hst vari !i dp vrede bestaat in de
iheyriipL nrde- baseert de vredes-
^ele bec t, *'ck. peheel on fundamen
teel "tangen over de orde, or
van dQeer' tttof de perste helft
samenvatUoVCl,ek ka" ziPr| a1s eP"
hiaatsebnr! «Tl van de staats, en
Paused T kleer van do laatsto
"e er\p iP de7e hoofdstukken beeft
Oe p-nA, v no
rf> 1p^" rnopv }not
flkvufiio leer^°ek, dat bestemd is om
^orcle^ ,OT)n*euw ere^a^dolpe^d
fr»
v"»cuw };PrdanT)jppun
0tïï in «S'^an var! °PT1
ftan prp^(V7or* tp wn^f'op o-n
^T^do fp vrord^n ptoleofd. T>q-
d^t M* 0T1S oolr "7nM
Mitpo]1 ennvolïp^ nr?«rnloo«!
70"Hp-n xtrvï pic- pnon^«pb+
0nmp:rrOT1- n" StUT ia, 7oals w" -1
Scbr>ni b1*0^ p*1 daar
plirtea'f! 7b'n plloo-n
tpy^ft J0' ^'d^babro «r» m a -
71^ in d^7e povaqfp beltt r»iet
Matn>!>001 ^i^lWp s+^TMncrfvn VPWflt
b^bbori r»qr» dn b*rnp pn-t-e+r»
^Mls '^ken pm,c0n T.pn -VTTT.
bii^r PT1 ^bl«! VTT pan7*oWTrlke
P^Tovow^ T>o rrrp+o bnfpVn.
d»7<a borvMc+iiVVon lïrrt iri bot
rr^' door c\e bnrbolin? van vroe-
pp^ ^"«soTKirp i|jt<cr»T*pTrnri+bpris
vorbprid do*rn mf-
fïA^QrQvi pbs bof 3varp wnrdpri «recod'.
in bot navoTrro-ndp
^ier en daar pen nieu-
dn+ Pl Rip^plnror. "hpflpn^p men.
zbn niemvtrrbodpr» de krenten
Ibt pon Sfrrvnt h^ood.
fbC ^T0f)tste nïpmxderboi^ bpff. pi-
lo7l- dat ia d» indruk bH eersto
do w tu'ndoT (n do inbnna dan in
art,,,!' "v de nersoonb'ike
Vrii} rT>>*f1o"tkbbld en do norcoortUVo
boln^v. hfüffen door boel de encyel'ok
frpy wordt wo1 bet en" en ander
""or tint tekortsetdoton var
tJelj"iT11 Q,Tn>-vnnO.T-. rpaar bot 5r dn'.
vq^t' 'fit het beil voor de vrede
istro^ wwdt van de TtersoonWko
PP™ Van iedero mons. Waar
^""nroken wordt, pee ft de En-
lpk haar schoonste passages.
of eerste hoofdstuk onent met
°en uit voor! no opsomming van
de prondroehten van de per-
lo soon, d,w,7. rechten die de
van nature los "an de wet<"*-
van het land. toekomen en die
in
van het land. tof
^emeen geldend 7iin, onschendbaar
- a'
Ze?d.
P-O
bis
^vervreemdbaar.Vele van die
v- "drechton 7ijn. zoals ook uit de
p üoten bliikt. reeds eerder door
'san vastnoiovrt. maar, 7oals re-
hun codifioatie in deze nleebti-
n, Pontoxt T.optt een eigen beteke-
Wo' Dlt hojfdstnk kan men bpsehou-
Va als ""O Pauselüke Verklaring
flari de Rechten van do Mens. Maar
a J!, .'boett meteen worden aangetekend
to„ rip^P Pauseiiike Vorklaring geen
dn ^hanger is van do Verklaring van
en- htan van de Mens van de Ver-
mgde Naties, maar eerder een be-
st st"dng. in bet ovorzie^t van do
b^nd van zaken, dat het vierde
t°ofdstuk besluit, ze-t de Paus wel
u.^Pten. dat sommige punten van
Pen U doelde Verklaring bedenkin-
h0^. ^bebb^n on^roepen en voorbe-
daoi rechtva ardi "-enmaar deson-
typo deze Verklaring te beschou-
epn ahs ppn stap in de richting van
rt, ,ivpreldreehtsorde. Hii hoopt dat
zun reTliSdn Naties spoedig in staat
rt^ten zün deze Verklaring overal Jn
da Praktiik waar tp maken. Er ziin
Vopi °°h tussen beide Verklaringen
óA Punten van overeenstemming. Op
XjvLpUnt beeft de Verklaring van de
wellicht bevruchtend aewerkt
dp, Enevcliek. daar nameliik, waar
on ?peldina maakt van het recht
vL Vrijheid bij het zoeken naar de
Stl ayheid, bij de uitdrukking en ver-
i.pPP,ding van eedachte en van het
j^pfit on objeot'ove informatie. Wij
dekken hier eP" nieuwigheid te ont-
Ken en een verheugende.
vrijheid neemt in deze ency
cliek eer eer bijzondere plaats
in. Zij is als het ware tot deugd
tinm verheven, doordat zij is opge-
men in het viertal toetsstenen,
Wraari in elk hoofdstuk de verant-
W ^delijkheden, rechten en plichten
Va, ?n afgemeten: waarheid, recht-
rw -iheid. liefde en vrijheid. De
sci.aselijke samenleving wordt be-
even als een morele orde, waar
in
de
typ,"1- mensen als bewuste en vrije
nazens optreden. Een zeer schone
m„Sfage luidt als volgt: ,,Deze ge-
Ver,. chap tenslotte dient zich te
«Dverkelijken in vrijheid, dat wil
vv-p, en op de manier die redelijke
hei 1 s' welke de verantwoordelijk-
Past vJ?°r hun daden kunnen dragen,
dipp u e samenleving, eerbiedwaar-
Piopthtoeders en beminde kinderen,
°P de eerste plaats gezien wor
al.s een zaak van geestelijke or-
is nahielijk uitwisseling van
:.nis in het licht der waarheid, uit
den
ue
ke]
Oef Cv». V" 1,1 1K1IL UC1
pli0l?InS van rechten en vervulling van
v&n k n' wedi.iver in het nastreven
Peii iuet zedelijk goede, gemeenschap-
ai ]-, Senieten van de schoonheid in
dUr aar legitieme uitingen, een voort-
best bereidheid aan anderen het
- e van zichzelf mede te delen en
gezamenlijk streven naar steeds
qu 5, geestelijke rijkdom". Vanuit
hpomensbeeld en vanuit deze opvat-
be|L-Van de samenleving wordt het
k >m ■)rde vrifwel synoniem met
(Advertentie)
eep
Pie,
dit
Zakp overzicht van de stand van
hoofH1 aan het einde van het eerste
tevr ?uk constateert met duidelijke
ont,.arenheid enige karakteristieke
ci0 'kkelingi
qe -"ciingne in de huidige wereld:
iptrt?anciPatie van de arbeiders, de
WecJe van de vrouw in het open-
ha
da
a leven, de dekolonisatie met
L\aan gepaard het verdwijnen van
ttlinrt' Straal u nel. iciu...j....i
di&b^^aardigheids- en meerwaar-
refi'eidsgevoeiens, het althans theo-
giJ1„ch verdwijnen van de verdedi-
ve]u Van rassendiscriminatie en het
lijkh i^innen van de idee van de ge-
Ziet ®ld van alle mensen. In dit alles
gan„ Paus een belangrijke vooruit-
Sath. °P de weg naar een menselijke
J meving op grondslag van de
.,u hem uiteengezette beginselen.
H»orri mensen zich bewust zijn ge-
v,^uen van hun rechten en dus ook
hun plichten tegenover anderen
ant ,zij die bij de verdediging
«un rechten hun plichten verge-
ziet
6a
Sa
htu
\y0l
vap
,-tend vervaardigd door de
1%1 dikte van f
te leveren
Kennedy wordt nu
ongeduldig over
keuze kernmacht
Volgende maand komt in Ottawa
de ministerraad van de Noord-
Atlantische Verdragsorganisatie
bijeen. Dan zal moeten blijken
in hoeverre de recente plannen voor
een geallieerde kernmacht uitvoerbaar
zijn. Kennedy heeft de laatste tijd
tekenen van ongeduld gegeven, van
wege de moeilijkheden die de bondge
noten van Amerika hebben gemaakt.
De Amerikaanse president heelt ver
klaard dat de kernmacht van de V.S.
sterk genoeg is voor de verdediging
van Amerika èn Europa, en dat het
denkbeeld van een NAVO-kernmacht
slechts werd uitgewerkt als tegemoet
koming aan de wensen van de Euro-
Êese NAVO-Ieden, waaronder vooral
ngeland. De vorming van zo_n
NAVO-kernmacht zou de Atlantische
militaire eenheid moeten versterken.
Het zou een antwoord moeten zijn op
De Gaulle's streven een Europese con
tinentale kernmacht te vormen naast
een angelsaksische. Het plan zou de
Europese NAVO-leden op den duur
moeten betrekken in de nucleaire af
schrikkingsmacht, of „deterrent", van
het Westen, die nu in laatste instantie
geheel in handen van de V.S. is.
Maar de grote vraag is tot nog toe
of Amerika bereid zal zijn de zeggen
schap over het gebruik van de atoom
wapens te delen met zijn Atlantische
bondgenoten. Hiertoe zou het Ameri
kaanse Congres de bestaande atoom-
energiewet (McMahon Act) moeten
wijzigen. Dit is alleen denkbaar als
Kennedy persoonlijk grote druk uit
oefent op de Congresleden, hetgeen hii
tot nog toe niet gedaan heeft. Hij zal
die Congresleden daarbij moeten duide
lijk maken dat deze concessie aan de
NAVO-bondgenoten niets te maken
heeft met de zeggenschap over de
Amerikaanse naJtionale kernmacht, die
onverkort aan de president blijft. Uit
zuiver militair oogpunt bezien acht
Kennedy de vorming van een NAVO-
kernmacht overbodig, maar om poli
tieke redenen vindt hij zo'n kernmacht
nuttig De Europese geallieerden zou
den dan echter meer positief moeten
reageren dan zij tot op heden deden.
Intussen heeft de New York Times in
een hoofdartikel de regering in Was
hington ook een gebrek aan enthousias
me verweten. Volgens het gezagheb
bende Amerikaanse blad zou de Ameri
kaanse president zelf meer druk moe
ten zetten achter de plannen voor een
(Advertentie)
De plano voor moderne
mensen.
Vraag hel Kuhta-boekja
met alle modellen.
Klassiek Modern
Beadholeetreet 40/50. Ae.mrd.rn, lel XWH
Schledemse Vest 67. BoBerdem. lel. 1227*
Haarlem - Hrlvereum - Kempen - Geee
President Kennedy en premier Macmillan kwamen van 18 tot 21 december 1962
bijeen in Nassau op de Bahama-eilanden.
ten of onvoldoende vervullen, breken
met de ene hand af wat zij met de
andere opbouwen" nu kunnen de
mensen gaan openstaan voor geeste
lijke waarden: waarheid, gerechtig
heid, liefde en vrijheid, meer nog
voor de kennis van de ware, trans
cendente en persoonlijke God.
En aan het slot van het tweede
hoofdstuk dat wij kortheidshalv'
zullen overslaan om na Pasen spoe
dig tot behandeling van het zo r
tuele derde hoofdstuk te kunnen 1
men geeft de Paus eveneens i
ting aan tevredenheid, waar Hij va,
stelt dat de mensen tegenwoordig o
in hun verhouding tot hun politie
overheid meer gevoel van eige
waarde bezitten en dat de constitu
ties van de staten meer en meer di
onschendbaarheid van de persoonlij
ke grondrechten garanderen.
geallieerde kernmacht, om de bestaan
de onzekerheid weg te nemen.
ver een plan voor een multi
laterale NAVO-kernmacht werd
reeds in december 1960 gespro
ken door Eisenhowers minister
van Buitenlandse Zaken, Christian
Herter. De regering-Kennedy, die een
maand later aan het bewind kwam,
voelde er aanvankelijk niet voor, maar
in mei 1961 bracht ook de nieuwe
president het denkbeeld naar voren.
Het idee kreeg echter eerst ruim an
derhalf jaar later gestalte, tijdens de
bijeenkomst van president Kennedy en
premier Macmillan in Nassau op de
Bahama-eilanden (18 tot 31 december
1962). De onmiddellijke aanleiding tot
deze Amerikaans-Britse topconferentie
was een Amerikaanse beslissing met
betrekking tot de Skybolt. Deze be
slissing dreigde het hele Britse defen
sieprogramma te ondermijnen.
Amerika had in 1960 aan Engeland
beloofd de Skybolt (een raket met een
actieradius van 2000 km) te ont
wikkelen, die in 1965 aan de Britten
geleverd zou kunnen worden. Deze
raket zou kunnen worden afgeschoten
van de Britse V-bommenwerpers
(Victor, Vulcan en Valiant), en daar
mee zou de bruikbaarheid van die
bommenwerpers met vijf jaar kun
nen worden verlengd, tot in de jaren
zeventig. Maar in september 1962
moest de Amerikaanse minister van
Defensie, McNamara, zijn Britse col
lega, Thorneycroft, mededelen dat
de V.S. het Skybolt-project zouden
opgeven. De proeven met de raket
hadden slechte resultaten opgele
verd, en Amerika wilde niet nog
meer geld steken in de affaire. Het
Skybolt-project had de Amerikanen
in de herfst van 1962 al 1,78 miljard
gulden gekost en men schatte de
kosten van de voltooiing van de on
derneming op nog eens 9 miljard
gulden.
Amerika wilde Engeland nu een
ider aanbod doen. In Nassau werd
>or Kennedy aan Macmillan de leve-
ïg van Amerikaanse Polaris-raketten
ingeboden, welk aanbod door de
■itse premier werd aanvaard. De
ritten zouden zelf onderzeeboten bou-
en, vanwaar de Polarisraketten zou-
3n worden afgevuurd, en Engeland
)u ook voor de kernladingen van die ra
cetten zorgen. Maar in het zoge-
ïaamde Akkoord van Nassau werd
met nadruk gesteld, dat deze Polaris-
regellng gezien moest worden als ®en
Het Stads- en Provinciaal Acade
misch ziekenhuis te Groningen S
zal in juni twee dagen lang een
compleet circus zijn. Dat mag
dan zo op het oog erg verontrustend
klinken, maar wij kunnen u meteen
gerust stellen. De patiënten noch het
ziekenhuis zullen daarbij gevaar lo
pen. Integendeel, ze zullen er zelfs
wel bij varen, want die twee dagen
zijn een onderdeel van de viering van
het zestigjarig jubileum van het zie
kenhuis, een feest dat op luisterrijke
wijze wordt gevierd. En het hoogte
punt van deze viering vormen nu juist
die twee dagen circus. Een écht cir
cus wel te verstaan, waarvan de tent
op een terrein onmiddellijk naast het
ziekenhuis wordt opgeslagen. Zo heb
ben de geneesheer-directeur dr. P.
Bolt en de adjunct-directrice mevrouw
B. van Bilgen besloten.
Eigenlijk hebben ze er een beetje
mee ingezeten. Tien jaar terug vier
de het ziekenhuis het vijftigjarig be
staan. Ook al luisterrijk. Toen was
een cabaretprogramma, geheel ver
zorgd door eigen krachten, hèt hoog
tepunt. Aanvankelijk wilden de Gro
ningers daar weer naar toe, want geen
haar op hun hoofd dacht erover het
diamanten feest zomaar zondermeer
te laten passeren. Wéér een cabaret
dus, maar dat stuitte al heel gauw
op verzet. ,,Het succes van de vorige
keer kunnen we nooit overtreffen en
dus doen we meteen het diamanten
feest al te kort", voerde de oppositie
aan". Laten we deze keer eens een
circusvoorstelling geven. We hebben
hier in Groningen toch immers dr. A.
C. Bekenkamp, een van de grootste
circusenthousiasten die Nederland
kent".
Deze laatste opmerking was door
slaggevend. Dr. Bekenkamp werd de
sleutel van het grote avontuur waar
in het academische ziekenhuis zich
heeft gestort en dat 4 en 5 juni moet
culmineren in drie indrukwekkende
voorstellingen, die nu reeds van de
eerste tot de laatste volgeboekt zijn.
Boltini's grote tent, waarin de unieke Groningse circusvoorstellingen worden
gegeven.
„Het grote werk begon met een
schema. Overdag heb ik geen tijd",
sprak de huisarts dr. Bekenkamp.
„Alleen de nachten zijn van mij en
daarvan wil ik er wel een af staan."
De kleine circusenthousiast ging met
een aan het werk. Hij ontwierp een
schema. „En dat was geen kleinig
heid", vertelde hjj ons in zijn knusse
spreekkamer, waar de circusfoto's
aan de wand zijn grote liefde verra
den. „Denk erom dat hiervoor wat
komt kjjken. Je hebt voor alles te
zorgen. Van de tent tot en met de
schoteltjes waarop de bezoekers tij
dens de pauze een worstje met mos
terd kunnen krijgen. Van de juffrou
wen voor de garderobe tot en met
de stoffer en het blik om eventuele
ongerechtigheden uit de piste weg te
halen. Ja, en hoe kwamen we aan die
tent? We hebben het hele land afge
zocht maar nergens iets behoorlijks
kunnen vinden. Bedenk dat het hier
gaat om zesduizend mensen. Om te
beginnen het gehele ziekenhuisperso-
Advertentie)
onderdeel van een reorganisatie van
de westerse strategische verdediging.
Amerika en Engeland zouden, in sa
menwerking met andere NAVO-leden,
moeten komen tot een multilaterale
NAVO-kernmacht. De onderzeeboten
van deze kernmacht zouden een inter
nationale bemanning krijgen.
Frankrijk was ook uitgenodigd aan
dit plan mee te doen, maar president
De Gaulle verklaarde in zijn histori
sche persconferentie van 14 januari,
dat hjj het denkbeeld verwierp en dat
hij zich wilde concentreren op zjjn
nationale kernmacht, de „force de
frappe". Intussen werden door Ameri
ka de meningen van de andere NAVO-
leden gepolst. Kennedy stuurde een
ervaren diplomaat, Livingston T. Mer
chant, naar een aantal Europese hoofd
steden om het plan met de regerings
leiders te bespreken. Het denkbeeld
werd met instemming ontvangen in
West-Duitsland, Italië en België, al
was er intussei\ plotseling een belang
rijk amendement ingediend. Voorlopig
zou men namelijk de Polaris-raketten
niet op onderzeeboten, maar op boven
water-schepen plaatsen een Dui's
voorstel). De multilaterale NAVO-kern
macht zou dan bestaan uit 25 boven-
watersohepen met elk 8 Polaris-raket
ten. (De onderzeeboten krijgen elk 16
Polaris-raketten). De kosten van deze
vloot worden over een periode van tien
jaar geschat op 5 miljard dollar, waar
van bijvoorbeeld Engeland eenzesde
deel zou moeten betalen. De Polaris-
raketten zouden slechts kunnen worden
afgevuurd met algemene instemming
van alle deelhebbenden aan de multi
laterale NAVO-kernmacht. (De Ameri
kanen zouden echter de vrijheid be
houden zelf te beslissen over het ge
bruik van hun veel grotere nationale
kernmacht.)
Maar Engeland, dat in december
vorig jaar in principe akkoord ging
met de vorming van een multilate
rale NAVO-kernmacht, heeft nu voor
gesteld eerst een multinationale NA
VO-kernmacht te vormen, uit be
staande militaire contingenten, als
eenheden van de Amerikaanse Stra
tegische Luchtmacht en Britse V-
bommenwerpers. Dit tussenvoorstel
werd door Engeland gedaan om fi
nanciële en politieke redenen. Wat
het laatste betreft: in Londen hoopt
men dat Frankrijk voor een multina
tionale opzet nog wel gewonnen kan
worden.
Vooruitlopend op de eventuele vor
ming van een multilaterale NA
VO-kernmacht met onderzeebo
ten .voorzien van Polaris-raket
ten, heeft Amerika al een begin ge
maakt met de vervanging van Jiipiter-
raketbases door het Pjjlpfis-wapen.
Tot nog toe stonden in Italië 30 en
in Turkije 15 Jupiter-raketten opge
steld. Maar deze raketten voor de
middelbare afstand (actieradius 2400
km) moesten worden afgevuurd van
een vaste basis op het land, en zij
moesten van vloeibare brandstof
worden voorzien, hetgeen een tijd
rovende arbeid was. (De Polaris
heeft vaste brandstof.) De Jupiter
had geen „second strike capability",
d.w.z. het wapen zou reeds bjj (le
eerste slag van de vijand worden uit
geschakeld, omdat die tegenstander
de ligging van de Jupiterbases kent
en omdat die bases tegenwoordig te
gemakkelijk vernietigd zouden kun
nen worden.
De Jupiter-raketten in Italië en Tur
kije worden nu opgeruimd, en in plaats
daarvan zullen in de Middellandse Zee
drie Amerikaanse onderzeeboten met
elk zestien Polaris-raketten opereren,
die voorlopig nog hun basis hebben in
Holy Loch (Schotland). Pogingen van
Amerika om havenfaciliteiten voor
deze onderzeeboten te krijgen in Spanje
en in Italië hebben geen resultaat ge
had, maar Washington geeft de hoop
niet op, dat in de Middellandse Zee
zelf nog een basis voor d" Polaris-
onderzeeboten kan worden gevonden.
Behalve de Jupiter-raketten zijn ove
rigens ook de Thor-raketten (in Enge
land) verouderd. De functie van de
Thor zal eveneens door de Polaris
worden overgenomen, waardoor het
gevaar van een verrassende aanval op
Engeland zal worden verminderd.
In mei zal de Atlantische Raad dus
spreken over de diverse plannen
voor een NAVO-kernmacht, die
ontwikkeld werden sedert het Ak
koord van Nassau van vijf maanden
tevoren. Sommige toekomstige politie
ke factoren zijn nog niet te overzien.
Italië, West-Duitsland en Engeland
zouden binnen afzienbare tijd hun vi
sies op het probleem van de NAvu-
kernmacht kunnen wijzigen. In Italië
worden deze maand verkiezingen ge
houden, en niemand weet hoe de nieu
we regering, die dan gevormd moet
worden, over de problemen van de ge
allieerde strategie zal denken. In de
Bondsrepubliek zal Adenauer nog voor
het einde van dit jaar heengaan, en in
Engeland zou Labour bij verkiezingen
een overwinning kunnen behalen, waar
na Harold Wilson premier zou wor
den.
De uitvoering van de plannen voor
een multilaterale of multinationale
geallieerde nucleaire macht blijkt niet
zo eenvoudig te zjjn. En als we nu
de geïrriteerdheid van de Amerikaanse
president over de bezwaren van de
bondgenoten willen begrijpen, moeten
we wel bedenken hoe gering de relatie
ve betekenis voor Amerika is van de
voorgestelde NAVO-kernmacht.
Een vloot met in totaal 200 Polaris-
raketten (ballistische projectielen
voor de middelgrote afstand) kan
maar heel weinig toevoegen aan de
slagkracht van de Amerikaanse na
tionale strategische kernmacht met
honderden intercontinentale raketten
van de types Atlas, Titan en Minute-
man. Daarbij heeft Amerika reeds
9 eigen atoomonderzeeërs met ieder
16 Polaris-raketten, alsmede vele
honderden bommenwerpers die tot
het Strategisch Luchtcommando
(S.A.C.) behoren.
De gewijzigde voorlopige opzet van
de multilaterale NAVO-kernmacht
heeft nog andere bedenkelijke kanten:
Zijn de bovenwaterschepen van de
Polaris-vloot niet te gemakkelijk
kwetsbaar, en in hoeverre hebben zij
een „second-strike capability"? Is het
dan wel verstandig zoveel geld uit te
geven aan een dergelijke Polaris-vloot,
die geleidelijk toch door Polaris-onder-
zeeboten zou moeten worden vervan
gen? Tenslotte is er dan nog het be
zwaar dat de nauwkeurigheid van een
Polarls-raket, die van een deinend
MOSKOU, 13 april (AFP, UPI)
Verscheidene schrijvers uit de Rus
sische federatie hebben om de uitzet
ting van de dichter Jevgenji Jevtoe-
sjenko uit de schrijversvereniging ver
zocht en wel op de vergadering van 2
april van de vereniging in Moskou,
aldus is thans door de Russische pers
bekendgemaakt.
Op genoemde vergadering zei Vladi
mir Fedorov dat er voor Jevtoesjenko,
te oordelen naar de maatstaven in zjjn
roman „De jonge garde" waarin de
strjjd van de Komsomol tegen nazi's
wordt beschreven, geen plaats in de
vereniging is. Hjj vergeleek Jevtoe
sjenko met een figuur uit genoemde
roman, die zjjn kameraden aan de na
zi's verried.
Drie andere schrijvers onderschre
ven het verzoek tot uitzetting. Een van
hen brandmerkte Jevtoesjenko als een
Judas die „zichzelf aan de Bourgeois
heeft verkocht voor 30 zilverlingen".
Een zo drastische maatregel als uit
zetting uit de vereniging is in het ver
leden slechts éénmaal voorgekomen,
toen de Nobelprijswinnaar, wijlen Bo
ris Pasternak, in 1958 uit de bond van
schrijvers werd gezet, omdat hjj zijn
boek „Dr. Zjivago" in het buitenland
had gepubliceerd zonder daartoe be
voegd te zijn.
Zoals bekend is Jevtoesjenko, de
schrijver van „Babi Jar", dij kortge
leden een toernee door het westen
maakte, al eerder scherp gekritiseerd,
o.a. door premier Khroesjtsjev, om dé
manier waarop hij de gang van za
ken in de Sovjet-Unie had voorgesteld
(Advertentie)
ten name van
Bisschoppelijke Vastenactie
Utrecht
vaartuig wordt afgeschoten, veel te
wensen overlaat, in tegenstelling tot
de accuratesse van bijvoorbeeld de
Minuteman die uit een Amerikaanse
versterkte ondergrondse silo wordt af
gevuurd.
Macmillan is wel erg optimistisch
geweest over de verwez-enlijking van
het Akkoord van Nassau. Sinds in de
cember vorig jaar in principe besloten
werd tot de vorming van een multi
laterale NAVO-kernmacht (Art. 7 van
het Akkoord) is dit plan al op ver
scheidene punten gewijzigd. Men
vraagt zich nu af, wat er nog van
terecht komt, en of het wel een goed
plan was. H BRONKHORST
neel met aanhang en dan nog
de patiënten die kunnen en mogen
worden vervoerd. Tenslotte belandde
ik bjj Tony Boltini, die tegen Pasen
toch zijn tenten' opslaat in Groningen.
We hebben Tony naar Groningen ge
haald en een hele avond lang met hem
en de directie geconfereerd. Zo lang
zelfs dat Tony niet meer met de
trein terugkon en er voor hem in het
ziekenhuis een bed moest worden
klaargemaakt... Maar het resultaat
was dat we de beschikking kregen
over zijn tent en een flink deel van
zijn programma als de basis, waarop
wjj zelf voortborduren.
We hebben hier enkele verpleeg
sters tlie goed kunnen paardrijden.
Naarmate het circus van Boltini deze
kant opkomt gaan zij bij hem oefe
nen. En dan ligt het nog in de be
doeling een clownsact te verzorgen.
Want per slot van rekening is het
toch óns feest nietwaar en zijn wij het
die dat moeten vieren. En als het
allemaal lukt, wel, dan geloof ik dat
wij hier in Groningen een wereldpre
mière beleven, omdat bij mijn weten
nog nimmer een ziekenhuis, waar ook
ter wereld, op deze wijze de bloeme
tjes heeft buitengezet".
„Dan komt daar nog iets heel bij
zonders bij", aldus dr. Bekenkamp.
„Behalve Tony Boltini, heeft ook het
grote Duitse circus Krone zijn mede
werking toegezegd. Van de directeur
Carl Sembach hebben we zwart op
wit gekregen c(gt hij speciaal voor
ons circusfeest zijn exoten-groep zal
sturen, de dromedarissen dan wel te
verstaan. Verder hebben we ook Sa-
rassani om medewerking gevraagd,
maar daarvan tot op heden nog niets
vernomen. Straks nemen we ook con
tact op met het circus Belli. Mocht
ook dat straks allemaal in kannen en
kruiken komen, wel dan hebben we
een dubbel succes, want nog nimmer
zijn vier circussen samen in een pro
gramma vertegenwoordigd geweest".
Dr. Bekenkamp vertelde het ons
met het echte vuur van de circusen
thousiast. Hij lust dit evenment, dat
is duidelijk. „U moet weten, ik ben
een echte circusidioot. Dat mag ab
soluut niet verkeerd begrepen worden.
Het betekent slechts dat ik er stapel
mesjoggen op ben. Het is gewoon
mijn hobby. Ik behoor tot de mede
oprichters van de Nederlandse Club
van Circusvrienden, waarvan het vas
te periodiek algemeen erkend wordt
als het beste dat wij hier in Europa
hebben. Ik kan u verzekeren dat het
circus nooit van zijn leven verdwijnen
zal. Het zal elke generatie opnieuw
in zijn ban vangen. Neem nu mijn
zoon, die is al net zo'n circnsidioot
als ik ben.
Net als bij mij liefde op het eerste
gezicht. Want toen ik als kleine jon
gen in Nieuw-Wolda uit school kwam,
liep ik eens een jongetje met een
rekenpaardje en een aap tegen het
lijf. Het jochie, dat niet eens schoe
nen aan de voeten had, zou op het
schoolplein een voorstelling geven.
Entree een dubbeltje. Maar zoals het
jochie zei, als ik voor een paar schoe
nen zorgde, zou ik er gratis in mo
gen. Ik naar huis en stiekum een paar
schoenen gehaald. De ruil kwam tot
stand en ik zag mijn eerste circus
voorstelling. En dat is het begin ge
worden van een hele reeks, dat kan
ik u verzekeren. Al heb ik er thuis
natuurlijk flink van langs gehad, kan
je begrijpen. Maar goed. nu heb ik
dan tenminste eens de kans zelt aan
de organisatie van een circus mee te
werken. En heus die zal kloppen als
een bus.
De grote tent van Boltini «ordt
naast het ziekenhuis opgeslagen. Het
publiek zal echter via het terrein an
het ziekenhuis naar de ingang
men. Want tussen de twee terreinen
wordt een speciale brug geslagen, een
uiteraard feestelijk versierde brug. En
bovendien zal voor de tent eeaJ»™'
facade worden opgetrokken,
pen door de bekende circusmodelbou
wer Piet Verhulst uit Purniereml. De
beschilderingen van die facade zullen
geheel betrekking hebben op het zie
kenhuis. De drie voorstellingen zijn
geheel gratis, maar wjj zu,' Lbt
speciaal feestprogramma op de markt
brengen en tijdens de
collecteren. De totale opbrengst komt
geheel ten goede aan het f°nfls toOT
oud-verpleegsters en we zullen het be
drag ter hand stellen aan ar- 1a.
Heores, de praeses van het
dat de zaken van dit fonds regelt. Ml
aan het programma meedoen is er
voor mij niet bij. Ik blijf bever de
man achter de schermen. Maar ik heb
wel mijn vriend en oud-Gronings stu
dent mr. A. Spruit overgehaald om
lijdens de voorstellingen als spreek-
Btalmeester te fungeren. En ik bon
ervan overtuigd dal dit onze voorzitter
van de Nederlandse Club van Circus
vrienden goed zal afgaan." Het_ aca
demisch ziekenhuis van Groningen
twee dagen lang een circus. In de
goede zin van het woord dus. Een
stunt zelfs, waarvan men terecht dB
grootste verwachtingen koestert.
