Zeven tjotters met een wereldnaam
Q
EN
T
riE
de giller van
het Gaastmeer
v z?hssenr arsaJrd
Stoeien met
halve ton
Blind Gary Davis
BLUES-VERTOLKER VAN
UITZONDERLIJKE KLASSE
a£S"SB!as* srt xsrst tsWüsss s-ïsse-irs «x
Jazz op EP T
s».s"ss ««SS
a/f/s pSri,'srs';
er
:n
/if^H
J
„Het Proces"
D
R
Bekende sound
Mulligan-
Brookmeyer
sar «s
Voor tweede en laatste maal
Kennedy-satire op
een langspeelplaat
TTriTgebTe™
gevoelige zang
Jimmy McGriff
R. en B.-werk
"Slilltii
4*
SVSmS&c vïik™"toS™ï
1 Haag 3So
A. 10
n 10
Sneren. Met eeTLheêpstoeter aan de mond op «|n
smal groen en soppig eilandje, waaromheen
scheepjes de vreemdste capriolen maken. Nu ee p
ettes dan weer liggen ze hopeloos stil, met de kop in de wind, de
zeden wüd klapperend. De bemanningen heffen hun armen wanhopig
ten hemel staren verdwaasd naar de woest zwiepende giek, die hun
neus reeds tot op enkele centimeters nadert^vojden handenen
voeten met knarsende verwensingen uit een warwinkel van groot
Zed en fokkeschoten Maar Pieter Piersma „dondert" hen tot de
orde bmlt hun flitsende commando's toe. Pieter Piersma leert hun
zeilen op een manier die zelfs vele insiders als uiterst riskant voor-
enen op etui i exclusieve vloot bedraagt meer dan
Pe totale wa ^ien gen halve ton is geen kleinigheid. Maar
Msnhe Ver om gaat de leerling zelfstandigheid bij te brengen heeft
Pintor Piersma liet er voor over. Compleet met dat benauwde, druk-
ïeter Pieism op-treek wanneer twee van zijn houten „troe-
telkinderen met een duivelse'hardnekkigheid op elkaar in zeilen...
Staple Singers
„Twelve Gates to the city". George Lewis
„Heit" Pieter Piersma, een opmerkelijk man in het Friese meren:
gebied. Hij beheert er behalve een drukke jeugdherberg zeven punt
gave zeütjotters, waarmee hij onderhand een wereldreputatie heeft
opgebouwd
IIIINIIIllim»' JftorterKinl',U '"f<
Uitslage11
v. w. pof;
Geen museumstukken
if f f f
Hoogmoedig musicus Jefferson op drums.
//Bomber"-Blakey
^ek^eSerdafluis!1dem\Sgè AtOJKü FtfmMlTl
O D O
„Heit" is er altijd bij wanneer er tochten gemaakt worden. Hij kent het klappen van de zweep en
gaat voor als er met gestreken mast een moeilijke, lage brug moet worden genomen.
Nieuwe primeur
a
ings-
assen
die
eren.
ibele
:wee
in en
acht
men,
hool-
spot-
ipt U
:oper
„HEIT"
egint
bbele
et 2
een
b est.
Vat R.Ff.
niet
e ploeg f
result^
i het ë°ec
van D.B>
een vef'
en boek?"'
van Schi®'
het slaê'
ral catche'
de voor;
In de eef'
g had gfj
et de strJr
gevaarlijk
el kans otj>
n de acht!
liddels tot
Lupker
ain de ee(
in de ge'
.H.S doo'
waarrne6
kt.
Schoten
-6; uWN
HHC
WVHEDt;
torksVoJ5J
HCKAP
S Haarl^
[aienkamv
-DIO
ird 7—5.
azenkamp
-12: DH9^
12—1.
2—WGA
Haarlem 2
CK 2 IS-6]
-RooswIJk
M
iwki 10
-n.
r—14: RFC'
-Neptunua
relfeh
PIETER
PIERSMA,
sw*
J* we
De n.v. Phonogram heeft deze bijzon
dere opname thans ook in ons land uit
gebracht. En men moet daar bepaald
dankbaar voor zijn. Want wat men te
horen krijgt is een stuk verrukkelijke
volksmuziek, een boeiend hoofdstuk uit
de prille beginjaren van de jazz. De
stem van Gary Davis is die van een
no, Spankv Debrest, bas en leider
Blahey, (drums) twee nummers. Het
eerste „Ritual" een compositie van
Art Blakey levert weer groot vuur
werk op. De percussionistische ontla
dingen van de heer Blakey beginnen
ons zo langzamerhand de keel uit te
hangen. Of men nu „Ritual" neemt,
„Drum battle" of een andere Blakey-
bom, het is steeds hetzelfde: knap,
maar stomvervelend. Nee, dan is de
achterkant van dit plaatje ,,Sam, you
made the bridge too long", een thema
van pianist Dockery, heel wat beter.
Trompettist Bill Hardman blaast in dit
nummer een zeldzaam fraaie chorus.
The Staple Singers" vormen sinds
geruime tijd. Amerika's meest
vooraanstaande Gospel Group.
En niet ten onrechte. Roebeck,
Mavis, Cleotha en Durvis Staples be
zitten stuk voor stuk een mooae stem.
Iind Gary Davis
is thans 67 jaar.
Hij behoort tot
de laatste gTote
„religieuze straatzan
gers" in de geschiede
nis van de Noord-
amerikaans© volksmuziek. Voor zan man in de kracht van zijn leven,
gers als Blind Gary i zj 'opvallend is de ronduit meesterlijke wijze
ste jaren goede, sociale voornemngen "P Davis zijn gitaar bespeelt. Ve-
eretroffen. Ze zyin van siraa-i, un «o™*rnti>P-pTifYtpn hebben hem daar- w»* T"HT
-j. achterbuurten van New York ver- le genera S mpnip- Bovendien brengen zij de Gospel on-
overtuiging. Riverside bracht een EP
Onder de twaalf opgenomen num- uit (REP 3219) waarop de groep vier
mers hebben op ons vooral „Death Don 't songs laat horen. Het eerste „Ham-
Have No Mercy" en het uitbundige mer and Nails en het laatste ntun-
T oril I feel iust like goin' on" grote mer van de plaat „Hear my call
J® J L Riinrf Gsrv Davis here" zijn voorbeelden van true-Gos-
indruk «emaakt. Bbnd "avis pelsingifl,t men ze helaas veel
nummers een bluesvertolker van uit- te weinig hoort. Een uitstekende opna-
zonderlijke klasse. Vooral in het fraaie
he Original Zenith Brass Band
van George Lewis (uit New Or
leans) kan men beluisteren op
een Riverside EP (148), waar-
liwcucil. «r
nog niet zo heel lang geleden
straten van Harlem.
Niet langer als een verarmde, verge
ten musicus, maar als een bijna legen
darische figuur. Talrijke malen immers,
had Gary Davis al opnamen, gemaakt
voor grote platenmaatschappijen. Zijn
naam was beroemd. Enkele jaren ge
leden haaide men hem weer eens naar
de studio. Davis bleek wei ouder ge
worden, maar had nog niets aan vitali
teit en muzikaliteit ingeboet. Integen
deel. Davis verkeerde in de beste con
ditie Bijzonder geïnspireerd begon hij
aan het eerste nummer „Samson and
Delilah", één van zijn „Holy Blues
waarmee hij grote bekendheid had ge
kregen. In drie uur tijd werden twintig
i nummers opgenomen, zonder dat Da
vis wilde rusten. De twaalf beste num
mers heeft Fonitana thans op een LP
(688 303 ZL) vastgelegd.
ïiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiminiiiaiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiimiiiiiiiimi
Kortweg noemen. ^^^genlük1 is
^&der in het eerste plftsts
Pieter Piersma opde eerste^ p
..heit" van „R B^®KVr Een jeugd-
h6 Jeugdherberg veie' zjjn in ons
ltod^Ma^door de ligging aan een
heeftzij wereldvermaardheid gekre
gen. Via de mondrecLame, zoals dat
«iati heet, kwamen ze uit. vrijwel alle
Nfisieuropes flanden. Uit Amerika,
^raël en Afrika; landen als Nigeria
en Kenya bijvoorbeeld. Er waren er
die maar enkele dagen bleven slechts
«en Taar tochtjes maakten in de hou-
W PXteriken", met aan weerszij
den vrn die vreemde ding®, die
hier zwaarden roemen. Zulke zenpo-
ChS ze van
eerder gezien. Van "heit hoorfen ze
dat dieze scheepjes in inesiano g
boren ziin hier op de meren thuis
heid ^worden. e ]eeftyd der sterke-
lende schip an zo om en
ren is aangeland. Die s
noHH Hp yestig. zeventig jaar.
nabij de zesus, bouwen is
een tjotter nieuw a k- want
een wel. heel mannen
waar zpn ze gewevra
die volgens ^Tan jaren erl
maar m een ervaring iI)stinctieve
jaren en met een dp bouw-
vakvaardigheid de y Tjotters,
den. Het lijnenplan van
^>Aers' St^fSae, die vreemde wa-
j achten en hoe al die jn hun
tervogels ook heten, erscMiien-
hoofden. geprent, met a w£a-en
de variaties die.huni «ge g Qp het
hun kenmerken als het man-
gezicht van. deze schepen. Hie m^
nen zijn bpna allen van n het
verdwenen. Een enkeli g Heeg
nog kan. Berend de Jongdan
bijvoorbeeld. Maar hij vv
Zeker twee jaar heeft hp n g
ook.
Stóe he® defn
rmsum hÖ
ïeelnemcf
Sad Gode'r
afstand
dotorspof*;
•f, die n»e'
uda kw»"''
inkomst
n 's avond;,
ote teleu'
het bandJe
en
men
vam
>n er geel
s de avotw
bedoelin.7
v. d. Wa
npje ..God'
veerden a
tter van d,
le heer
^iiedrech4'
uit Re«d'
d. Heer; f;
ti), 450 pnl'
495 pnt.
1. C. van
gaf hier de
Den Haafe
graven, J®"
ichoten 36'
Wadding
ItoutenbciT
>fdJdorp
■graven 45ü
ErnzilTerrnieet zo veel meer en^op
de problemen van de nieuwbouw
hebben we al gewezen.
Het gevolg van dit alles is ^en(^'®g
teer gunstige prpskoers. voo
seheepstypes. In enkele ^jeduJbbeld.
hun waarde bijna verari
Schepen, die je nog met zo W lang
Seleden voor anderhalf ^mille
overnemen, doen nu al heel g,
zesduizend gulden en T1JTnsten dus
ouder en met nog meer k£?„lTpurt
Voor de onvertnijdelpke opknapbeurt
-It Baeken" van Pieter Fia^
zeven tjotters een Fne j
Öet laatste de ,,Pweidd<>mp B
1920 en vormt met de V0^S)" AUe-
ser" (1890) en „Hoans (1924)- d
maal Friese vogehiamen deoude
garde van de vloot. Bo Berena
Jong is een nieuwe tjotter in beste
hng en verder speurt Pieter Piersma,
hiet de financiële steun van de Nede
landse Jeugdherbergcenitrale in de rug
haar tweedehands aankopen om het
schepenbezit uit te breiden Want de
Tiotterc van Heeg zpn al een uiueke
collectie waarvan de tVTJrken
rend toeneemt. En wie mocht denken
dat ze als museumstukken behandeld
Worden, heeft het mis. Zij zpn nog
volop iA actie. Er wordt dag in dag uit
hiee gezeild. In het voor- en naseizoen
els zeilinstructieschepen, in het hoogtp
Van het seizoen zuiver als toerschepen
van It Baeken", hebben de bezoekers
van deze^jeugdherberg de gelegenheid
°m met een van deze gezellige, buiki
ge schepen het Friese land te verken-
nen. Steevast is „heit daarbp hun
gids. Als zoon van een visserman ge
boren en getogen aan het water van
Friesland, dat hij op zpn duimpje
kfcïiit. Tussen de Morra in het zuid-
westen en het Bergumermeer in het
noordoosten hoeft men hem niets te
vertellen. Hij weet dat geen van de
*neren eai plassen hier op elkaar lijken,
verschifien naar de vorm en m de
®ftt van het water, in begroeiing en
Omgeving. HH kan vertellen over de
lange deining van de Fluesseo, de kor-
T-'
v.
v'
l i J- door Leroy Vinneg:
Les Mc uann heeft de laatste ipa VOor de opnamen op ieuj.ua.ii
furore gemaakt. Zijn piano-stijl Is gemaakt werden. Het is een goede ge
vrij opmerkelijk. Op Pacific Jazz dachte geweest de muziek van deze
(9010) verscheen een derde keuze New Orleans veteraan opnieuw int te
uit de LP „The Truth". McCanu speelt brengen. Er zpn nog te weinig Iiefheb-
op deze EP „A little for God and bers bekend .mat zpn muziek. De nu
Co" en „Fish this week". In het spel 63-jarige klarinettist, („wellicht de bes
van McCanu klinkt een heimwee door te jazz-klarinettiist sinds Johnny Doods
naar gospel en spiritual. Zpn harmo- heeft men eens van hem gezegd) wordt
nieën zijn ongebruikelijk, doch buiten- begeleid door een orkest aat nog enae-
gewoon indringend. Hij wordt begeleid le beroemde namen telt: HaDy uoaas,
door Leroy Vinnegar op bas en Ron Isadore Barbarin en Kid Howard, lwee
werkjes speelt de band: Shake it and
break it" en „Bugle Boy March". Voor
de liefhebbers om van te smullen.
e film „Het Proces" is Wer al
enige tijd in circulaUe. Philips
heeft nu op een EP-tje de mu
ziek van deze Orson Wellespro-
Yes, I'm a genius, and Sidney
Beohet helps me to prove it on
the King Jazz recordings -Deze p Pacific verscheen een
niet bepaa-ld bescheiden uitlatin- J ft Ep ujt het album Ritual tile
gen zpn afkomstig van Mezz Mezzrow, Jazz Messengers". Op deze
een der hoogmoedigste musici die de plaat (Wp 5454) spe]eT1 de Mes-
jazz ooit heeft opgeleverd. De r6S« s gangers (Jackie McLean, altsax, Bill
Stoy^è aLP vannhëtP M^z°mAz"ow- Hardman, trompet, Sam Dockery, pia-
Sidney B®het Quintet (SLP 141A). lllllllllllllllHnilllllllHHIIIIIIIIIIIIIlllllllllllllllllHIIIIIMIIIIII
Men zou de uitlatingen van Mezzrow t van «e:te v™»»
in Chicago geboren klarinettist, niet de De
man is om grapjes over zpn eigen on
beduidendheid te maken. Mezzrow is
een goed musicus, maar de verhaal
tjes over zijn genialiteit die over hem
en dóór hem in omloop zijn gebracht,
berusten op een misverstand. Mezzrow
kan musiceren. Jazeker. Maar als mu
sicus blijft hp toch In de schaduw van
een man als Sidney Bechet die op deze
voortreffelijke LP enkele weergaloze so-
praansax-soli ten beste geeft. Het is
een uitstekende opname geworden de
ze LP, waarop men naast Bechet en
Mezzrow, pianist Sammy Price, de
zangers Pleasant Joe en Coot Grant en
de befaamde drummer „Baby" Dodds
kan beluisteren.
Organist Jimmy McGriff heeft on
getwijfeld. veel geluisterd naar
zijn grote voorganger en vriend de
jazz-organist Jimmy Smith. Ook
zal de 27-jarige heer McGriff ra'et on
bekend zijn met de muziek van een
man als Ray Charles. Deze gedachten
kwamen bij ons op toen wij naar zijn
nieuwste LP „Swingin' Organ Sounds"
(Funckler MGSU 9216) luisterden.
McGriff is een talentvol musicus. Hij
heeft bovendien de beschikking over een
grote technische vaardigheid, die vaak
aan het virtuoze grenst. Dat neemt ech
ter niet weg dat zijn muziek hoewel
knap en dynamisch uitgevoerd verre
van origineel is en vaak tegen het ba
nale aanleunt. Wat McGriff mist is de
geniale vonk van een Ray Charles en de
echte jazz-feeling van Jimmy Smith. Hij
.1 .z imooi7iil*0 /in
jJV'+i? V-
ARETHA FRANKLIN
gio van Albinoni, uitgevoerd door het
orkest de „l'association des Concert»
Colonne". Vervolgens improviseert een
combo onder leiding van Paul Lemel
op het Adagio en speelt het fameuze
trio van de Franse pianist Martial So-
lal een thema van Jean Ledrut: Sen
timental slow.
Degenen die van de film hebben ge
noten zullen weer het hele Kafka-dra-
ma voor zich zien. Vooral in „Air Sen-
tim®tal" zal men onder (je indruk ko
men. (Philips Medium 432 814 BE).
Het is een aangename verrassing
op Philips (652 028 BL) weer het
„oude" kwartet van bariton
saxofonist Gerry Mulligan te be
luisteren. Het „oude" kwartet. En dat
wil dus zeggen dat men naast de lei
der ventiel-trombonist Bob Brook-
meyer, bassist Bill Crow en drummer
Gus Johnson kan horen. Het is een heel
plezierige, hernieuwde kennismaking
geworden. Mulligan en Brookmeyer
improviseren nog even spontaan, hel-
te felle golfslag van het Snekermeer,
de zoete kabbeling rond Grouw en Eer-
newoude en de romantiek van het Prin
senhof.
Pieter Piersma neemt zich die moei
te ©n dat juist in de dagen dat hij
zo'n beetje bij moet komen. Want hij
draalt er niet om heen wanneer hij
zegt, dat het lesgeven in het voor- en
na-seizoen hem grote inspanningen kost,
veel van zijn krachten aanspreekt. En
wij, die hem op ©en mooie, maar win
derige dag op het Gaastmeer hebben
bezig gezien, kunnen ons dat levendig
voorstellen. „Heit" stond er wijdbeens
op een eilandje, als een soort Carel
Briels bij het regisseren van een groot
massaJeest. Om hem heen dromden de
zeilcursisten die ademloos toekeken hoe
hun makkers in de zeven tjotters rond
het eiland ploeterden en door de scheeps
toeter van „heit" de gebruiksaanwij
zing kregen toegeschreeuwd.
Engelsen, Fransen, Duitsers, jongens
en meisjes met een sissende s uit
Amsterdam, het maakte niets uit.
Please, to loef up", brult Piersma de
Engelsen toe. „Wofür dienen die
Schwerten"? krijgen de Duitsers te
horen. Wij voor ons zouden kapot van
de zenuwen gaan. De boten zwaaiden en
zwierden kris kras door en langs el
kaar he®, aan alle kanten van het
pen was de bedoeling, maar het ging
in onze ogen zo ontzettend hard. Soms
vloog er e® hoog op het land. De
aanwijzing® van „heft" waren niet
begrep®...
„Kijk ik ben natuurlijk niet gek. Ik
Keil mijn pappenheimers. Ik hoef ze
maar even in de ogen te kijken, te
weten wat voor types het zijn, en ik
kan zeggen of ze het leren zullen of
met. Ik knk Rn« „*„1
gen. e.™ uit- net meteen door heeft en
een ander die je tien keer hetzelfde
moet zeggen en dat de laatste keren
het liefst met uiterste stemverheffing."
Pieter Piersma vertelt het rus
tig en bedaard. „Zeilen in een rond-
of blatbodemschip is wat anders dan
in een scherp jachtje", gaat hij ver
der. „Wie in mijn boten goed weg
kan komen, kan om een scherp
jachtje lachen. Ik leer ze met de
zeilen sturen, het roer is bij mij
echt een tweede. Bij al hun aan
dacht voor de stand van de zeilen,
het halen of vieren van de schoten
moeten ze ook nog de zwaarden be
dienen. Denk erom dat als je dat
allemaal onder de knie hebt, je in
de moderne boten, waarin vaak al
een zachte druk op het roer voldoen
de is om te wenden, heel goed voor
de dag kunt komen."
Zijn opzet om de leerlingen er al
leen op uit te sturen berust op het
aankweken van zelfstandigheid. „Heit"
heeft een aantal goede instructeurs tot
kaar lie®, aan aue Kanten van nci „cuil en. *"-r
eilandje. Nu eens liepen ze er van zijn beschikking. Hij kan m elke boot
weir dan weer stormden ze met volle I een ervaren zeiler plaatsen. Maar dan
z»Uea op de kant aan. Netjes aanlo-lta in züjn ogen voor een leerling de
aardigheid er gauw van af. De leer
ling moet zich leren redden zonder een
geroutineerde kracht in de boot. Hij
maakt er des te sneller vorderingen
mee. Daarna kan er mee word® ge
varen en nog eens goed gewezen wor
den op de fouten. De resultaten zijn
opmerkelijk. Sinds de oorlog toen de
zeilscthool van „It Baeken" langzaam
aan groter is geworden, heeft Pieter
Piersma zo'n vijf®dertighonderd jon
gelui zeilen geleerd. Dit aantal heeft
met succes zijn streng theoretisch en
praktisch examen afgelegd. En dan in
de paar cursussen, die Piersma per
jaar uittrekt.
Hij blijft op de eerste plaats Jeugd-
herbergvader. Maar zijn liefde voor
het oud-vaderlandse scheepstype is zo
groot dat hij september wil beginnen
met een speciale zeilcursus voor lief
hebbers van ronde- en platbodemsche
pen. Ook dat is een wereldprimeur.
En voor deelname aan deze cursus is
geen leeftijdsgrens vastgesteld. ,,Ik heb
er al een hoop", vertelde „heit" Pie
ter Piersma aan het roer van zijn
„Reiddomp", de koningin van de Tjot-
tervloot uit Heeg. De schepen waar
iedereen, zelfs de meest norse brug
wachter aardig tegen is, die door ieder
een langdurig worden nagestaard en
waarvoor sommigen zelfs even eerbie
dig de pet lichten. Waarom? „Heit"
Pieter Piersma, de „giller, van het
Gaastmeer" kan u er ook met zachte
en gevoelige stem uren over vertellen.
HAYE THOMAS.
ock-a-bye Your Baby..en „Trou
ble in Mind" (CBS CA 281.158)
ZijVTee n,ieUAe'a^fS ïZfïïinvp der' en muzikaaVals enkele jaren' gele-
veelbeloyende 20-jange leerli g Er js jn feite weinig veranderd,
van Mahalia Jackson, Aretha Franklim Brookmeyers spel heeft aan-
Bryant Trio in de Village Vanguard te De beproefde Mulligan-combinatie (ba-
-... New York toen zij ongevraagd mee ging rjtonsax ventiel-trombone bas-
echte jazz-feeling van Jimmy Smith. Hij zfngen en zo'n indruk maakte, dat zo drums) gaat geen moment vervelen.
doet ongelooflijk moeilijke dingen op meteen een contract kreeg. Aretha Eerlijk gezegd hebben wij lange tijd de
zijn instrument, maar dat alles kan het pranklin kon zich niet meer beheersen indruk gehad dat de geheel eigen sound
gebrek aan werkelijke muzikale expres- en kwam in de ban van Ray Bryant en van het Mulligan-Quartet in onze dagen
sie nauwelijks verbergen. Zijn oneindige zyn muziek. Bovengenoemde songs heb- nje( meer zo zou aanslaan. Het is an-
riffs en ordinaire loopjes kwalificeren ben haar bekendheid al gevestigd. Nu (jers uitgekomen. Onder de titel .Spring
McGriff zonder meer als een overi- js er e® nieuw plaatje van haar uit. js Sprung" presenteert Mulligan een
aantrekkelijk album, met als hoogte-
»--- „~:e punt het door Brookmeyer geeompo-
Tenderness" en op de andere zijde neerde „Open Country"," een opwin-
Mills behoren tot een andere, hogere „Just for a thrill", de prachtige ballad dend thema, waarin de beide groot
van Lil Armstrong. meesters zich helemaal kunnen uitleven.
In een tweetal nummers komt de piano
er aan te pas. In „Subterranean blues"
begeleidt Brookmeyer heel intelligent,
en in zijn eigen thema „Spring is
Spnmg" laat Gerry zelf enige verruk
kelijke solo-maten achter het klavier
horen. Het openingsnummer „Jive at
five", „zit" helaas nog niet overal even
goed. Maar deze schoonheidsfout kan
toch geen afbreuk doen aan de goede
indruk die men van deze plaat over
houdt.
gens niet onverdienstelijk rhythm (CBS CA 281 104)Het zpn twee gewe
end blues artiest. Zijn begeleiders lig gezongen nummers: „Try a
gitarist Morris Dow en drummer Jackie Tenderness" en op
Mills behoren tot een andere, hogere „Just for a thrill", t
klasse. van Lil Armstrong.
iniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiininiiiiiiiiiiiiiimniiiiiuiiiiiiiuiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiHiiiiiiiniiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Het kon niet uitblijven: de ook
buit® Amerika zo enthousiast
ontvangen iangspeel-satire „The
first family" móest een vervolg
krijgen. Dat is er nu, een opname van
vier maanden geleden. Opnieuw heelt
Earle („Vader weet het beter Do"d
de Amerikaanse president en zijn aan
hang tot voorwerp van zpn overige
vrij onschuldige grapjasserpen g
maakt.
We® wordt er gespot met de hebbc-
lij'khed® van de Kennedy-clan door de
ip,rjpn pr van 06Ti voor een in soms
voortreffelijke imitaties te laten opdra
ven, al of niet in gez elschap van figuren
als Lyndon Johnson, Richard Nixon of
zelfs Nikita Khroesjtsjev die de zaak
wat politiek reliëf moeten geven. De
humor van het hoogste niveau laat het
weer vrijwel afweten, maar ook aan
deze The first family Volume two"
(Cadence-Artone MGCC 9427) kan men
toch wel zijn plezier beleven. En er
zijn enkele grapjes die bov® het ge
middelde uitkomen, bijvoorbeeld het
gesprek dat Jack en Jackie voeren in
1966 na een onafgebroken bewind
van de Kennedy-dynastie en aan de
vooravond van Caroline's...kroning.
De plaat heeft, vergeleken met
1 haar voorgangster, ook iets nieuws:
enkele van de scènetjes worden muzi
kaal begeleid. „An evening with JFK"
is er een van een voortreffelijke
parodie, èn op Kennedy's befaam
de, door radio en TV uitgezond®
persconferenties ook persmanager
Pierre Salinger is van de party èn
op een van Amerika's meest popu
laire televisieshows. In de eveneens
met behulp van koor en orkest ten
gehore gebrachte „The first family
march moet Kennedy's geruchtma
kende lange-afstands mars het ontgel
den; de president maakt deze keer
die mars mee. Nee, niet lopend, dat
met...
Heel grappig en ook wel wat onthul-
lenu zyn de antwoorden die de leer-
ling® van een lagere school in New
York geven op de vragen van Vaughn
Meaner, die op deze plaat opnieuw de
president is. Misschien horen we die
reacties, in de klassen opgenomen zon
der dat de kinderen daarop waren
voorbereid, over enige tjjd van beide
„First family"-platen nog wel liet
liefst. Behoefte aan een derde voelen
we in elk geval niet; de fantasie van
Earle Doud gaat nu eenmaal niet zóver.
Misschien heeft hij dat zelf ook wel in
gezien. Op de achterzijde van de hoes
belooft hij althans het Lij dit tweetal
te laten. Waarom het risico nemen van
nog een vervolg, dat waarschijnlijk het
oorspronkelijke peil niet meer zal ha
len? Daar hebben we in de filmerjj al
genoeg ellende van gezi®.
GERRY MULLIGAN
