We zouden er een keer
niets aan doen
Maar o die opa en oom Wim
op geslagen wonden. Juist die naastenliefde in woord
en daad maakt het dikwijls zware leven van de mede
mens dragelijk.
Dan ook mogen we zelf rekenen op wat in het Misofficie
van St.-Nicolaas staat nl. dat de Heer ook met ons een
verbond van vrede sluit. Ook dan kunnen WIJ vragen:
Gedenk, Heer, onze zachtmoedigheid. Dan kunnen wij
ook verzoeken om vermeerdering van toewijding om
genade te vinden in de ogen van de Heer, van Wie de
barmhartigheid komen moet. Dan zal ons persoonlijk de
nodige bijstand worden verleend, zal onze arm worden
versterkt. Aan ons zal naar het exempel van St.-Nicolaas,
bisschop en belijder, nog grotere weldaden worden ge
schonken.
Vier blij de Sf.-Nicolaasweek, met haar voorbereidingen,
verrassingen en vreugde-uren. Doe het goed, vergeet
niemand, sluit niemand uit. Maar maak ook het voor
nemen elke dag een belijder te zijn van goedheid en
mildheid. Die houding is niet duur doch wel kostbaar.
JONGENSDROOM
vóór 5 december
dacht hoor, dat wel.maar de
sféér die dan ontstaat!
Als ooit m'n schoonzus erin ge
slaagd is één keer mijn sympathie
te winnen, dan is het wel op dat
moment geweest, want met een
triomfantelijk blosje produceerde
zij opeens van achter de piano een
enorm pakket met „voor opa" er
op. „Speciaal uit Spanje voor u
gebracht" fleemde ze, ons intussen
een bijzonder nadrukkelijke knip
oog toewerpend.
„Ja, ja gefopt!dat had u
nou 'es niet gedacht hè haha!"
reageerden wij een tikje gefor
ceerd lachend. Doch opa bleek het
allang goed te vinden en zat en
thousiast foeterend op de knopen,
de touwtjes los te wrikken.
Nu de regie mij op dusdanig
overtuigende wijze uit de hand ge
lopen bleek te zijn, leek de tijd me
rijp om schielijk naar de slaapka
mer te verdwijnen, de bordpapie
ren mijter van verleden jaar uit
de kast te grissen en een pluk wat-
en onder m'n kin te plakken met
de laatste pleisters, die het huis
nog rijk bleek. Aldus uitgedost
dook ik ijlings onder het bed om
het pakje, wat ik desondanks voor
mijn vrouw gemaakt had en haar
voor 't slapen gaan gedacht had te
offreren, te voorschijn te halen.
Hè dat was vreemd onder mijn
bed lag er'ook een.„voor Huub"
stond er opdat ben ik. Veel
tija om me ae betekenis hiervan
te realiseren had ik niet, want een
enorm gelui aan de voordeur deed
me met pakken en al de hal in
schieten. Ietwat moeizaam dank
zij m'n bagage slaagde ik erin de
deur te openen. En daar stond 'ie
nee niet Sinterklaas maar
oom Wim. Mocht de man zich aan
vankelijk een deemoedige blik heb
ben aangemeten, deze verdween
schielijk achter een stuiperig glim
lachje.
„Dag Sinterklaas", zei oom Wim
ginnegappend. en ik herinner
de mij opeens, dat ik nog met die
mijter op stond.
„Oh eh. ja natuurlijk
ik bedoel komt u binnen
begon ik, met m'n figuur geen
raad wetend, en intussen steelse
blikken over oom Wims schouder
werpend om te zien of de juffrouw
uit de sigarenzaak zich misschien
ook nog ergens verdekt had opge
steld. Maar dit bleek gelukkig niet
't geval - Australië had geen heil
zame invloed op haar karakter ge
had, zoals oom Wim rap uilegde..,
bovendien was er een schapen
scheerder geweest die.enfin.
Ik begreep het en wilde hem
zwijgend naar binnen duwen, het
geen echter enige vertraging on
dervond doordat oom Wim eerst...
jawel lezer, ook hijzijn pakjes
uit de auto moest halen
Na dit verwonderde het me dan
ook absoluut niet meer ook de
buurman in de deuropening te zien
opduiken, die me, hinderlijk gie
chelend om m'n afzakkend baard
je, vertrouwelijk een paar surpri
ses in de armen drukte, omdat 'ie
gehoord had, dat we er niets aan
deden dit jaar en dat'ie 't zo sneu
had gevonden!
„Hè hè, daar is Sinterklaas
en daar is Wim ook eindelijk" riep
opa, toen we binnen kwamen.
„volgende keer moeten jullie 'es
wat eerder komen hoor't Is al
bijna half negen. en er is nog
genoeg te doenGa je weg
kat!" besloot hij woedend tegen de
hond: „hij zit 'an me pakkies.
Zelden zal er op een sinterklaas
avond meer te doen zijn geweest
dan op die ene avond, toen we er
niets aan zouden doen.
Ik merk op: „ene avond" want
natuurlijk vieren we het 't volgend
jaar weer gewoonal was 't
alleen, omdat het dan in ieder ge
val rustiger zal zijn dan wanneer
we 't niet vieren. Het zij zo
(Nadruk verboden).
S. GRAHAM.
WE ZOUDEN er niets aan doen
dit jaar. „Er" wil zeggen op sinter
klaasavond. Nu is voor het nemen
van zulk een beslissing moed no
dig. Maar goed, het besluit was nu
eenmaal genomen, het ging te veel
kosten ieder jaar weer, oom Wim
de grote gangmaker van weleer
was met stille trom geëmigreerd
met de juffrouw uit de sigaren
zaak en opa werd tenslotte ook een
dagje ouder (en bepaald met het
jaar dover, hetgeen bij het voor
lezen van de versjes altijd een
rechtstreekse ellende werd). Kort
om redenen genoeg en daarom
uitpunt erachterDat wil
zeggenDat dit alles feitelijk
niéts wil zeggen en blijkbaar nooit
iets zal zeggen ook, bleek wel uit
het verloop van het heerlijk
avondje zelf.
Om te beginnen ging precies op
het moment dat we ons aan tafel
wilden zetten 's avonds de bel.
„Sinterklaas!" giechelde m'n
schoonzusje, dat bij ons inwoont
en gezien haar leeftijd beter dien
de te weten. Maar, het mocht dan
Sinterklaas niet zijn, een grijsaard
was het in ieder geval wel.
Daar stond opa, welgemoed ons
over z'n brilletje aanblikkend, een
kegelrond valiesje onder z'n arm
geklemd. Aangezien conversatie
met hem altijd klachten over bu
rengerucht met zich bracht, be
duidden we hem, dat hij dan maar
gauw binnen moest komen en
trachtten wij hem de vraag voor
te leggen, of ons, gezien het valies,
een onverwachte logeerpartij bo
ven 't hoofd hing.
Dit laatste bleek niet in goede
aarde te vallen want ieder gebaar
naar zijn bagage werd met een
vijandig gegrom beantwoord.
„Straks", zei opa bemoedigend
en stapte de kamer binnen, waar
hij zich aanstonds met een verge
noegd gezicht neerliet op de enige
vrije stoel aan tafel. Deze verge
noegdheid verdween echter schie
lijk, toen de oude gewaar werd,
dat er zich geen bord voor hem
bevond.
„Is er op opa niet gerekend?",
begon hij ongemakkelijk, „mooi is
dat hoor! Daar ben je dan oud
voor geworden
Om niet ongastvrij te schijnen,
riepen we aus maar in koor, dat
dit een betreurenswaardig misver
stand was, dat er natuurlijk juist
wèl op hem gerekend was maar
dat zijn speciale plat du jour nog
in de keuken stond en daten
fin IK kreeg geen vlees die avond,
dat kreeg opa.
HET MAAL, dat door dit inci
dent toch al iets vreemds had ge
kregen, verliep overigens in een
stemming van geforceerd gewoon
doen. Zo van: we weten wel, dat
het 5 december is, maar zoiets
DOET ons niets meer.
Ja, kan je begrijpen. Als ar een
was, die dan ook op geen enkele
wijze hieraan bleek te willen mee
werken, dan was het opa. Bij ieder
onverwacht geluid op straat of in
huis, wat hij ondanks alles ver
mocht op te vangen, veerde hij
overeind, „Sinterklaas", zei hij dan
met een guitige knipoog.
Het kwam zelfs één keer zo ver,
dat we hem, onder bedreiging van
geen-toetje-te-krijgen van het
raam moesten wegsleuren, toen
een auto met een Sintachige figuur
erin bij de buren stilhield.
„Daar is ie"riep hij opgeto
gen, welke opgetogenheid als
sneeuw voor de zon verdween,
toen het "buurman zelf bleek te
zijn, die met een schuwe groet
naar onze familiegroep naar bin
nen schoot.
Als uit al het voorafgaande ons
één ding duidelijk was geworden,
dan was het wel dit: dat opa ten
eerste de afspraak van niet vieren
totaal ontschoten was en dat dit
hem aan het verstand te brengen
een praktisch even onmogelijke als
theoretisch ondankbare taak was.
Toen het echter zo tegen achten
begon te lopen, barstte de bom.
Om de avond toch een ietwat fees
telijk karakter te geven, stelde ik
n.l. schuchter voor alsnog iets lek
kers klaar te maken.
„Wat dacht men van een.eh
appelflapje of zo
„Appelflappen?! 't Is geen ouwe
jaar". riep opa narrig: ,,'t is Sin
terklaas waar blijven de pak
jes eigenlijk... 't wordt zo on
derhand tijd
Enfin toen hebben we 't hem ge
zegd en ik moet eerlijk bekennen,
dat ondanks onze angstige ver
wachtingen deze nog ruimschoots
overtroffen werden, want opa had
wèl pakjes gemaakt.
„Daar!" riep hij trillend en wierp
de inhoud van het valiesje over de
tafel. Nou er was aan iedereen ge-
Tegen 't einde van november
kijkt de jeugd zijn ogen uit;
vele kleine neusjes drukken
tegen grote winkelruit:
zou waarschijnlijk zijn: Sinterklaas
moet zijn test eens laten testen.
Nee, de jeugd van tegenwoordig
krijgt een ander soort cadeau,
een cadeau, dat in de tijd past:
een cadeau op hoog niveau.
Ik zou dat het liefste hebben
ikke dit en ikke dat;
en zo hebben zelfs de armsten
toch de voorpret nog gehad
Hij wordt, als hij zoet geweest is,
in de spulletjes gezet:
'n kunstmaan en 'n kern-reactor
en een kleine maanraket.
Voorpret! Wat speelt voorpret
een grote rol in ons leven! Van
ieder pretje hebben we voorpret
en soms is de voorpret prettiger
dan de pret.
Ik wilde het hebben over kinder
speelgoed, of, beter gezegd over
speelgoed, want het moderne kin
derspeelgoed is zulk mooi speel-
goed, dat veel pa's er het protecto
raat over aanvaarden. Vroeger, in
onze jeugd, was het anders; de pa's
waren hetzelfde,* maar het speel
goed, daar zat het hem in. Ik zie
mijn pa al als trekkracht aan mijn
eerste houten spoortreintje verbon
den door een draadje breikatoen;
ik zie hem al een torentje bouwen
van blokjes, ik zie hem al als be
heerder-bestuurder van een boer
derij met onbeholpen houten
koetjes, waaraan zelfs de meest
elementaire aanduiding in verband
met hun gave om melk te geven
ontbrak. Maar wij waren er echt
gelukkig mee en onze fantasie vul
de precies alles aan, wat er niet
was.
Hij lacht om zo'n ouwe
stoomtrein
en om elektriciteit;
wel wil hij een monorailtrein,
mits die op atoomkracht rijdt.
Als hij alles heeft gekregen
en pa zegt: bedankt Sint gauw!
zal hij zeer meewarig kijken:
Sint? Nou moe, asjemenou....
CLINGE DOORENBOS.
(Nadruk verboden).
Als het moderne jongmens van
5 jaar zo'n blokkendoos zou krij
gen, zou hij de blokken waarschijn
lijk direct door midden zagen om
te zien, in welk blok het eigenlijke
cadeau bij wijze van surprise ver
stopt zat. En stel u voor, dat de
Sint bij zijn bezoek persoonlijk een
cadeau zou overhandigen in de
vorm van een houten paard op een
plank op wieletjes, zo'n bruin ge
schilderd planken paardelijf met
een daarop geschilderd zadel en
met hier en daar een klodder witte
verf, het geheel besloten met een
paardestaart van kippeveer!
Het commentaar van de geluk
kige ontvanger van dit geschenk
