DIRECTEUR SWART VAN STICHTING RECREATIE
Jeugdherbergen
voor gezinnen
m
Veel
voor fijnproevers
In juni
Utopie?
Op kantoor
Enquête
Constant
Bric a brac
1
mm-
Woensdag is maart 1964
Om de vakantiespreiding werkelijk te kunnen realiseren
zullen alle belanghebbende groepen iets moeten gaan
doen- overheid zo goed als particulieren. De overheid
zou met name de schoolvakantie moeten spreiden. Dat is de
stellige overtuiging van de directeur van de Stichting Recre
atie, de heer J. Swart. Bij dat regelen van de schoolvakanties
zit de zaak meteen vast op de autonomie van het bijzonder
onderwijs. De heer Swart vindt het een tamelijk absui d pro
bleem Wij zijn van mening, dat het bijzonder onderwijs ten
aanzien van een dergelijk punt niet autonoom zou moeten
zijn; het is toch ook niet vrij in het vaststellen van het aan
tal lesuren? Dat is helemaal geen aantasting van de vrijheid
Van het onderwijs, het is zuiver een technische zaak.
Ook voor het overvolle strand zou vakantiespreiding een opluchting zijn.
Militair oefenterrein open voor weekend-recreatie.'v-n men veel meer ob 5e ai-
PAGINA 17
Overheid moet schoolvakant ies
nu heus wel gaan
Maar zal de vakantiaspreiding
ÏJh de scholen geen grote moei
lijkheden veroorzaken voor ouders
jhe kinderen op verschillende scho
en hebben; voor tamilies uit ver-
^ehillende plaatsen, die samen op
vakantie willen, met hun gezamen-
®lke kinderen, etc.? „Dat lost zich
jjanzeli wel op: men gaat zich
Saarnaar regelen", meent de heer
Swart.
v Hij en „zijn" stichting hebben de
■akantiespreiding nog lang niet op-
*"geven, integendeel: men hoopt
"at het er in de naaste toekomst
?"ht van zal komen. De regering
"eft de SER om advies gevraagd
h2jlItR d° collectieve sluiting van
"drijven en de vraag ot men va-
antiesprei j'.ng nuttig acht. Dat de
juiste vraag positief zal worden
."antwoord, lijdt volgens de direc-
^ur van de stichting recreatie
»""n twijfel.
vakanti espreidersim de vorm van
extra vakantiedagen, maar dat zou
weer een soort van discriminatie
zijn tegenover degenen die gebon
den zijn door bedrijfsvakanties en
tegenover hen die schoolgaande
kinderen hebben. Goedkope tarie
ven in vóór- en naseizoen houden
eenzelfde discriminatie in, maar
dat wordt gemakkelijk aanvaard.
Tot dusver Is de bouw het
enige vak, waarin de vakan
tie bindend wordt voorge
geven. Het is voor de heer
J>Wart wel triest, dat men in dit
vak enkele jaren aan spreiding
"eeft gedaan, maar er naderhand
"&r van teruggekomen is. In 1961
"s het land nog in twee sectoren
verdeeld, die afzonderlijk vakantie
Jjadden. In 1962, toen de bouwva-
pantie van 10 tot 14 dagen werd
uitgebreid, achtte men dit niet
P®ger mogelijk. De heer Swart
^grijpt best, dat er allerlei bezwa-
f"" zitten aan de spreiding, ai was
®t alleen maar omdat allerlei
?annemers in diverse sectoren van
®t land werken. Maar geen mens
po 5lern wijsmaken, dat de bezwa-
te" groter zijn dan de voordelen.
1 t" vragen hem, of heel die va-
antiespreidlng geen utopie is, en
nog een, die alleen enkele
jttriitezoekers voor ogen staat. Het
'«nog altijd zo, dat 50 procent van
w. Nederlandse vakantiegangers
lei? 13 om te gaan wanneer ze wil-
"jen dat blijkt dan voor de meer-
iuv toch in de tweede helft van
hi? en de eerste helft van augus-
E-if ?e z«n. Het is een psycholo-
S 3c"e kwestie: men wil dan mee-
Jr"n met de algemene vakantie-
i??S; Nederland heeft vakantie,
Zkfreen is vrij, „we" gaan naar
Veei oort' Het is voor heel
jn mensen onverdsragelijk, juist
p. "1" tijd te moeten werken, omdat
er> a^ in jom is geweest, en nog
Sen?r' te moeten zeggen: ik ga in
sJRtember, als „iedereen" al rijk
"heed met stapels dia's terug is.
IA man die in september gaat,
J B mist een heel stuk recreatie
op kantoor: het vertellen
Aio van vakantiebelevenissen.
is "ij in oktober zelf terugkomt,
ai ,e stemming voor die verhalen
wUanS voorbij; dan gaat het al
Ve?f over heel andere dingen...
at-mensen vinden een rustig
ba* d en een halfvol terras maar
?ngezeUig. Moeten we hun iets
dingen, wat ze niet willen? „Op-
0nOen niet, maar het moet ze
"trekkelijk worden gemaakt. Als
- ".sen de voorkeur geven aan
Die goedkope tarieven, de gro
tere rust, de beschikbare
ruimte, de service die men
ondervindt in uitspanningen
e.d„ waar in de topdrukte bij over
werkte exploitanten dan onvermij
delijk een geprikkelde stemming
ontstaat, en bovendien het betere
weer zijn de argumenten waarmee
de stichting de „vrije" vakantie
gangers bewerkt om van „juni dè
vakantiemaand" te maken. Vroe
ger was de slogan: „Ga vóór 15 juli
of na 15 augustus, maar „dan
moeten de mensen weer kiezen",
zegt de heer Swart. In feite is het
nu in juni al drukker dan in de
eerste weken van juli; waarschijn
lijk omdat de mensen die aan
spreiding willen doen, meteen ra
dicaal willen veranderen.
We vragen de heer Swart, of al die
actie voor vakantiespreiding niet
door veel mensen beschouwd wordt
als een commerciële zaak; een
actie van exploitanten van horeca
bedrijven en recreatieparken, om
het seizoen uit te breiden. „Als de
bedrijven beter kunnen exploiteren
is dat vanzelf in het algemene re-
creatiebelang: een dergelijke ex
ploitatie zal zich uiten in de voor
zieningen die ze treffen", zegt di
recteur Swart.
maar ook concrete resultaten uit;
zoals de openstelling van 7000 ha
militair oefenterrein voor de week
endrecreatie. Voorts voert men
actie tegen de natuurverontrobli
ging; met enig succes, meent de
heer Swart, want de laatste jaren
Is de graad van vervuiling con
stant gebleven, hetgeen iets zegt
als men nagaat, dat het aantal
recreanten, de hoeveelheid eetwa
ren en vooral de hoeveelheid ver
pakte artikelen sterk zijn toegeno
men.
Ook de heer Swart is de mening
toegedaan, dat de recreatie nog
het stiefkind is van de regering en
te weinig in de belangstelling staat
bij de bevolking, „terwijl het toch
een van de belangrijkste pijlers is
van het leven".
De heer Swart meent dat de
overheid niet alleen moet zorgen
voor recreatieterreinen, maar ook
moet bijdragen in de kosten van
verblijfsaccommodatie voor minder
draagkrachtigen. Hff wijst op een
enquête van het CBS (1960), waar
uit blijkt, dat slechts 50 procent
van de bevolking buiten de woon
plaats op vakantie gaat; een kwart
van de thuisblijvers, ofwel ander
half miljoen mensen, verklaarde te
zijn thuisgebleven om financiële
redenen. „Ze hebben de vakantie
toeslag nodig om de linnenkast aan
te vullen", zegt de heer Swart.
werd, dat er een dusdanig mini
mumloon en een zo hoog vakan
tiebudget kan worden verdiend, dat
de normale accommodatie voor le
dereen bereikbaar wordt? En trekt
de algemene welvaartsstijging, die
er toch onmiskenbaar is, ook de
onderste groep niet vanzelf naar
het niveau, waarop ze aan vakantie
kannen toekomen? Het CBS zou
zijn enquête dit jaar nog
moeten herhalen; en dan moet
men er tevens bij vragen, of die
financiële redenen die de mensen
misschien ook in 1964 nog van va-
li anti c afhouden, de te vullen lin
nenkast of de gekochte tweede
hands auto betreffen.
VIC LANGENHOFF
Vakantiespreiding is niet het
enige thema waarmee de
stichting recreatie zich be
zighoudt: het is een van de
wegen, waarlangs zij de recreatie-
belangen van de Nederlandse be
volking tracht veilig te stellen. De
grootste betekenis van de stichting
is dat ze een contactcentrum is,
waar alle particuliere en over
heidsinstanties die iets te maken
hebben met vakantiebesteding en
recreatie, overleg kunnen plegen.
Daar koinen soms beleidsadviezen,
Hij staat een beetje sceptisch
tegenover al die welvaartskreten.
„Er zijn combinaties van werkge
vers die eigen vakantieverblijven
hebben voor het personeel; zij ver
klaren dat ze 50 proeent van de
aanvragen moeten afwijzen wegens
gebrek aan ruimte". Er is dus een
grote behoefte aan een accommoda
tie op een prijsniveau dat beneden
het normale pensionniveau ligt;
maar het is toch de taak van de
bedrijven niet om daarin te voor
zien? En is het zo ideaal, dat de
mensen met de bedrijfsgenoten in
een vakantiehuis van het bedrijf
zitten? „Zelf denk ik aan een soort
jeugdherbergen voor gezinnen:
met kamers in plaats van zalen
natuurlijk, en met de mogelijkheid
om een eigen potje te koken. Zo
iets is er niet, het is niet exploita
bel. Dat zou met overheidssteun
moeten gebeuren."
Wij vragen ons dan op onze
beurt af, of dat wel zo ideaal is.
Zou het voor de mensen niet ple
zieriger zijn. als er voor gezorgd
Voi?Sen dë e-
0H?ler' tooeten exploitanten hun
tnjtesyes niet pas in juli laten ko-
De heer Swart heeft
oen, er-dacht aan nremies voor
Amsterdam is voor de toerist
allereerst een wandeling
over het Damrak en door
de Kalverstraat, een tochtje
met de rondvaartboot door ha
vens en grachten, Rijksmuseum,
Schiphol en Artis. Meer cultureel
geïnteresseerden knopen er een
bezoek aan het Stedelijk Museum,
Rembrandthuis, Toneelmuseum,
Tropisch Instituut of Ons' Lieve
Heer op Solder aan vast en als
het zo uitkomt maakt men in de
avonduren een keuze uit de tal
rijke culturele evenementen in
het serieuze of het lichtere
genre: Stadsschouwburg, Con
certgebouw, Carré of een der
kleine theaters en cabarets.
De keuze is groot en de tijd
meestal beperkt. Een wijs man
verzekert zich van het bezit van
het uitstekende weekgidsje, dat
de VVV gratis beschikbaar
stelt. In het VVV-gebouwtje voor
het Centraal Station, aan de in
valswegen uit de richting Den
Haag en Utrecht, in het hoofd
kantoor aan het Rokin en in vrij
wel alle hotel-restaurants kan
men ze krijgen.
Toch heeft de hoofdstad nog
veel meer te bieden, maar de
gids staat hier voor het probleem
wat zijn gasten nu precies willen.
Misschien hebben ze belangstel
ling voor het moderne Amster
dam, het uitgestrekte nieuwe
stadsgebied in het Westen met
zijn Sloterplas, in het Zuiden met
zijn „Goudkust", nieuwe RAI en
Congresgebouw en misschien zelfs
voor de bouw van de IJ-tunnel en
de Coentunnel. Wel, er staan vrij
wel de hele dag bussen gereed
aan de Marnixstraat bij het Hoofd
bureau van Politie om de belang
stellenden anderhalf uur lang
(met gids) door het nieuwe Am
sterdam te rijden. Het bezichtigen
van IJ- en Coentunnelbouw is
minder eenvoudig. Men kan er
echter aan de Zuidoever (bij het
Oqsterdok) en aan de Noordoever
(bij de Valkenweg) wel iets van
zien. Veel is het echter niet, want
tunnelbouw voltrekt zich groten
deels onder de grond en onder
het water. Misschien wil de toe
rist iets zien van het volkse Am
sterdam, dat in zoveel liederen
wordt bezongen. De „Walletjes",
hoe romantisch ook, kan uw gids
u niet adviseren. Wel echter de
Jordaan, al zal een wandeling
door dit vervallen deel van de
stad bij daglicht misschien teleur
stellen.
bert Cuypmarkt in het hartje van
de „Pijp" (tussen Ferd. Bolstraat
en Van Woustraat). Het is beslist
geen fraaie buurt, maar wie zfjn
ogen de kost geeft ontdekt er iets
van Amsterdam, dat hi] in de
Kalverstraat of aan de grachten
^Vie^wiues zijn gemak .zoekt
en zittend de stad wil gemeten,
heeft een ruime keuze. Van boven
af laat de stad zteh naast de
rondvluchten van Schiphol) her
plezierigst bekijken uit de behaag
lijke zitjes van het Havengebouw
(De Ruijterkade, gratis lift naar
de dertiende verdieping). Maar
de fijnproever zal toch de voor
keur geven aan de vele terrasjes
op het. Damrak en vooral op het
Rembrand tplein.
Het echte volkse Amsterdam
Uniek Amsterdams is Arno-
ricaiu aan het Leidseplein,
(naast de Stadsschouw
burg) waar vooral des
avonds de spraakmakende
meente van de stad neerstrylrt.
Het is onnodig te proberen de
befaamde Kring aan het Klelne-
Gartmanplantsoen binnen te drin
gen: de portier laat niemand bin
nen die niet minstens een pocket
boek op zijn naam heeft staan.
Tenslotte is er ook nog het Lido
(zojuist door Zwolsman aange
kocht) dat een bepaald Veneti-
aans terrasje heeft (tegenover
Americain). Wie zijn interieur be
slist met antiquiteiten uit groot
vaders tijd wil opsmukken kan
zijn keuze maken bij honder
den bric a brac-winkeltjes in de
binnenstad. Men vindt ze vooral
in de smallere dwarsstraten van
do grachten. De serieuze kunst
handel zit bijeen op het I-«k|n en
in de Nieuwe Spiegelstraat,
slotte nog een advies voor enkele
specialiteiten: het Begijnhof, een
eiland van stilte en vrome schoon
heid in het drukste deel van de
stad, de Binnen Bantammerstraat
met de beste Chinese restaurants
en twee (ontoegankelijke) gele
genheden voor opium schuivers,
de bloemenmarkt aan het Singel
bij de Munt en de boekenstalletjes
in de Oudcmanhuispoort.
Wie dit allemaal heeft afgelo
pen kent natuurlijk Amsterdam
nog niet helemaal, maar voor dit
jaar lijkt ons dit programma wel
voldoende. Tot ziens.
B Kr.
