alle
maal
mensen
OUlv VUUJtv AUSittAi^mns rth
KLEINER STUKJE VLEES
DE DIEVEN VAN DE MARSUPILAMI
l
De ring van de Castellacs
A
m
a
ZAL MET GELUK
TOCH KOMEN
Pelsjagers van
m
m
1
Alfredo
ROTTERDAMSCHE BANK
PIET LOERIS EN DE INCA-SCHA
Export eet flinke hap mee
4-voudige combinatie
inderdaad iteel beter!
Europacup voor
landenteams
kwalificatie
wereldbeker?
Ballon
Voor verliezers
Advies
Trekken
Drak-knop
Dank
ézL
Hoe verzekert
u zich van
een zorgeloze
vakantie?
HET NIEUWE DAGBLAD
DINSDAG 16 JUNI 1964
PAGINA
2
Bhet H
Honderd kilo per hoofd
Half lam,
Lastig transport
Elk der vier bestanddelen van
Chefarine „4" is wereldberoemd.
De combinatie in één tablet werkt
nog krachtiger. Bovendien zorgt
één der bestanddelen, dat ook een
gevoelige maag niet van streek
raakt.
GAT /s V/zeeMPf A/oeMee/z
o/e ruses a/a/ucc&aj z/eé
zMo/e/zzoee 't< BeM,
mum <zez*c*-rreAf Me
A//GT OK/£>OC<£MP Z/Jas/J J3
/K ce-
mm /s u/ec{
A/er coeDe
Boti* om
<o>ee/z re
100 e, c>a t sp/p
A/eM Cet/OA/OSA/
Heeer!
van die romig-jonge,
LftkiCr Leve
ONte Ne&roCr!
Hozen'
oaae.C.
oe i/eeepoee!\
He ei
door DULCE CARMAN
overal binnen uw bereik
De Wadders
«5
Advertentie.
NIET-ZWEMMERS gaan een veili
ger toekomst tegemoet, wanneer zij
tenminste het kleine, nieuwe apparaat
je dragen, dat pas in Amerika is ge
construeerd. Het is een pijpje, dat om
de arm wordt gegespt en dat, na een
druk op een knopje, een grote ballon
opblaast. Voor ongeveer een tientje
kunt u zodoende, in geval van nood,
altijd het hoofd boven water houden.
MENSEN die hun bagage zijn kwijt-
geraakt in een Amerikaans vliegtuig
of op een Amerikaans vliegveld kun
nen nu geruster zijn dan vroeger. In
Chicago is een computer ingescha
keld. die alle gegevens over gevonden
voorwerpen en verloren voorwerpen
verzamelt en de combinatie gevonden
goed verliezer geheel automatisch
tot stand brengt. Een pracht-oplos-
sing, zolang de technicus het sleutel
tje van de computer tenminste niet
kwijtraakt.
GEHUWDE MANNEN willen nog
wel eens hun trouwdag vergeten. Da
vid Rourke, verbonden aan een Ame
rikaans bureau voor Huwelijksadvie
zen, heeft er echter iets op gevonden.
Zijn advies luidt: DE BESTE MA
NIER OM JE ALTIJD JE HUWE
LIJKSVERJAARDAG TE HERIN
NEREN, IS, OM DIE DAG ééN
KEERTJE EENS TE VERGETEN
Dp tijd van d» Australische vleespot-1 Australiër bij zijn ontbijt, zelfs op een
ten is voorbij. Niet geheel ten onrechte soms heel vroeg uur, zijn „steak en
bezat de Australiër de vermaardheid, dat gebeurt in de loop van de dag nog
de grootste vleesconsument ter wereld enkele malen, doch de stukken zijn zelf e
te zijn, doch hoewel hij die reputatie wel iets kleiner geworden en in sommi- 5
nog niet heeft behoeven te verliezen, is ge gezinnen zijn er zelfs vleesloze maal
de laatste jaren ook voor hem het stuk- tijden.
je vlees geleidelijk aan kleiner gewor-; Australië moge het land van
den als gevolg van de omstandigheid, schaap zijn, dit betekent allerminst, dat p
dat de wereld het oog begerig op het de Australiërs het meest schapevlees
Australisch» vlees heeft geslagen en er eten. Ruim de helft van het vleesver-
dus Sn go^d exportartikfi inzit bruik betreft rundvlees; bijna 40 pet is p
Het heeft veel jaren moeilijk gezeten lams— of schapevle^ en nog geen 10
met de Australische vleesexport „Moe- pet varkensvlees. Niettemin, de Austra- j
der" Engeland had haar eisen gesteld lièrs eten toch plm-,zoveel
en middels een 15-jarig contract zich vlees als de Nederlanders doen.
verzekerd van vleeslevering tegen een Maar goed, daarvoor wonen zij ook in
prijs, welke geleidelijk tot vreemde si- het land van het vlees,
tuaties leidde. Want de prijs bleek uit- Azië eet mee-
eindelijk voor Engeland zo gunstig, dat
van de verplicht gestelde hoeveelheid Nu de laatste jaren de relaties met
vlees door Australië geleverd, een flink de landen van het Verre Oosten ophan-
deel door Engeland zelf kon worden ge- delsgebied nauwer zijn geworden, is het
exporteerd, o. m. naar Aziatische lan- Australische vlees steeds meer een aan- L -iP(y„n nittio-mirfé
dentrekkelijk exportartikel geworden. Er geUrig-Detegeil, pilUg-OUUv
Het is begrijpelijk, dat de Australische I zijn in het vorig jaar weer nieuwe le-
veehouders met die toestand allesbehal- j veringscontracten afgesloten, welke de
ve ingenomen waren en de regering dan vleesprijzen ten goede zijn gekomen doch
ook voortdurend over deze situatie werd anderzijds de Australiërs tot matiging
aangevallen met opdracht te trachten, in vleesverbruik hebben bewogen,
het contract beëindigd te krijgen. Dat Australië bezet de tweede plaats
Engeland daar weinig voor voelde is naast Argentinië op de wereldrang-
duidelijk..lijst voor vleesexport, bijzonder dan van
runden kalfsvlees. Als gevolg hiervan
IN AMERIKA heerst een beetje de
verhuis-neurose. Dat is een verschijn
sel dat wij, in Nederland met onze
woningnood, praktisch niet kennen,
maar in Amerika trekt men graag
van het ene huis naar het andere. Een
Bureau voor de Statistiek heeft voor
speld, dat dit jaar één van de vijf
Amerkaanse families zal verhuizen.
Men doet dit naar aanleiding van pro
moties (dan moet je toch in een bete
re buurt gaan wonen) of naar aanlei
ding van het slechte weer. Het zuiden
van Arkansas raakte zo in de afgelo
pen tien jaar maar liefst 23 procent
van de bevolking kwijt Men verhuist
nu eenmaal graag in Amerka. Het
trekken zit de mensen nog in het bloed.
Er is een tijd geweest dat de Austra
liërs gemiddeld per jaar per hoofd der
bevolking 98 kg vlees verorberen. Om
dat daar de babies en nog ouder „niet
vleesetende" onder zijn begrepen, is dus
de hoeveelheid voor iedere volwassen
Australiër dus heel wat groter. De
Australiër at altijd vlees op een Ietwat
vreemde wijze, althans, zo vond ik het
aanvankelijk. Hij vraagt aan de slager
beslist niet om een „vet randje" weg
te snijden, doch dat doet hij zelf wel
op z'n bord. En omdat vlees veelal roy
ale vette randjes bevat, werd ook veel
op het bord weggesnedenen verdween
dan naar hond of vuilnisbak. Dat is
eigenlijk al zo'n beetje verleden tijd,
want de echte vleespotten zijn ook in
Australië verdwenen.
De tijd, dat de Australiër bij de sla
ger een half lam tegelijk insloeg is aan
het voorbij gaan. Dat komt vanwege de
gestegen prijzen. De wereld heeft de
laatste jaren begerig het oog op de
Australische vleespotten laten vallen
die zijn, als gevolg daarvaan, minder
goed gevuld. Weliswaar neemt de
Advertentie
nam het binnenlandse vleesverbruik het
vorig jaar voor genoemde vleessoorten i
af, tot nog geen 100 pond per hoofd
van de bevolking. In totaal werd inp
Australië rond 800.000 ton rund— en p
kalfsvlees geproduceerd waarbij de |p
staat Queensland met 278.000 ton het
„leeuwenaandeel" had. De produktie
van schapenen lamsvlees beliep
rond 600.000 ton, waarvan 100.000 ton
werd geëxporteerd. De export van rund
en kalfsvlees leverde Australië ruim 50
miljoen gulden op. Uiteraard brengt de
wol van de meer dan 150 miljoen scha
pen, welke Australië thans bezit, heel
wat meer op, doch daar gaat het nu j
niet over..
Het merendeel van de Australische
veehouderij ligt in het achterland. Dit
bracht transportmoeilijkheden met zich
mee. Met grote kudden was men soms
weken op weg naar de abattoirs, die
meest dichterbij de kustlijn zijn geste
gen
Op die tochten sneuvelde heel wat vee
van dorst. Men is er daarom toe overge
gaan, om, van vrachtauto's, „veetrei-
nen" te bouwen, dat wil zeggen, auto's
met twee aanhangers. Bovendien is het
vervoer pier vliegtuig in belangrijke ma
te toegenomen. De snelle groei van de
Australische bevolking heeft overigens i
niet nagelaten op de eigen consumptie
een stempel te drukken. De export van
vlees naar Engeland gaf nogal wat pro
blemen, doordat" men niet over voldoen
de koelruimte beschikte; in dat opzicht
HEBT U wel eens geworsteld met
een blikje sardientje^; tijdens
nick bijvoorbeeld, waarbij u het sleu
teltje .voor het blikje was vergeten?
Ook geprobeerd zo'n blikje open te
krijgen met een schroevendraaier,
een nagelvijltje, een scherpe steen,
een duimnagelWel. dan is dit
goed nieuws voor u. In Amerika is zo
juist een begin gemaakt met de fa-
brikage van blikjes sardientjes met
druk-knop-bediening. Een druk op een
knop en het blikje schiet open. U ziet,
de moderne wetenschap staat tocb
maar voor niets
DE HEMEL ZIJ DANK. zuchtte de
winkeldief, die in een zaak in Boston
had geprobeerd om het handtasje te
grijpen van mevrouw Mildred Zinka-
wich, toen hij zich tenslotte omringd
zag door vier agenten. Want toen de
forse mevrouw Mildred Zinkawich had
ontdekt, dat de man haar tasje wilde
stelen, had zij heel luid: „houd-de-
dief" geroepen en toen waren er nog
méér forse en ook heel nijdige vrou
wen op de (tamelijk kleine) dief af
gestormd. Zij hadden hem de boven-
kleren van het lijf gerukt en aan z'n
haren getrokken. Verschrikt en ellen
dig als een ziek vogeltje ging de man
over in de handen van de politieagen
ten, die als reddende engelen optra
den en
Vier befrouwbare mfddefen 1 tablet A tinië voorsproI1g op Austra-
anderen legen p.jn en griep I een belangrij.
ke rol.
De export en verbruik van kangoeroe
vlees is geen succes gebleken.
Nietemin, Australië spreekt wel een
woordje mee bij de wereldvleesex
port en de Australiërs moeten het als
gevolg daarvan nu met een stukje min
der doen.
HF
BEROEMDE GENEESMIDDELEN
IN ÉÉN TABLET
MADRID 16 Juni. Voor een aantal
gewichtige beslissingen staat woensdag
het congres van de Europese Voetbal
Unie. want het ligt in de bedoeling om
de Europese beker voor landenteams
als kwalificatiewedstrijden te laten gel
den voor het wereldkampioenschap voet
bal. Op het ogenblik in Madrid wor
den woensdag en zaterdag de halve fi
nales en de finale van dit toernooi tus
sen Rusland, Denemarken, Hongarije en
Spanje gespeeld wordt de Europese
beker voor landenteams betwist in een
soort knock-out systeem, maar men wil
er in 't vervolg een competitie van ma
ken.
Overigens zal er in de komende jaren
ais reaaenae engeien upiia-; gJn verandering piaats vinden,
het slachtoffer moesten dg- aangezien de kwalifica-tiegroepen voor
schermen tegen de woede en nijd van 1966, wanneer de eindstrijden om de
de boze huisvrouwen. De hemel zij Coupe Jules Rimet in Engeland zullen
dank, zuchtte de dief, dat nóóit meer. 1 worden gespeeld, reeds lang bekend zijn.
óer /F/»/ AC/c7" gp
GA/S
een stuk
7<=-A/-
M/AJSTe
M CS
SoA/CSA/, D/T
A7M/
Arivprtentlp
Door de Rotterdamsche Bank te laten zorgen
voor uw
reisverzekeringen (bagage,ongeval,ziekte)
reisdeviezen (in kontanten of cheques)
kostbaarheden en waardepapieren (in de
kluis)
Een brochure met volledige informatie ligt
voor u klaar bij alle 355 kantoren van de
rb
44.
„Jij was het geschenk van Tangaroa, de Zee-God," zed het Opperhoofd
zachtjes. Hij nam, ma-ar hij gaf ook weer. Jij redde haar leven en haar
verstand. Alleen omdat jij er zo slecht aan toe was en zij nu jou had
om voor te zorgen, ontkwam ze aan de donkere schaduw van Reinga's
Poorten. Aanvankelijk enkel om die reden en later dank zij jezelf ben
jij de plaats in mijn hart gaan innemen die voor jou zou zijn geweest
indien je in werkelijkheid mijn zoon was."
„En de Waikatos wisten dat?" vroeg de jongen langzaam. „Ik heb
hen altijd behandeld alsof ik hun Opperhoofd was. De Wadkatos hebben
mij geaccepteerd?"
„De Waikatos wisten en gingen ermee akkoord. De Arapata, die in
de storm verongelukte, was de laatste van ons geslacht. Zolang mijn
Wahine leefde had ik je dit nooit kunnen vertellen, maar vaak voelde ik.
dat je recht had dit alles te weten."
„Het lijkt allemaal zo vreemd! Een uur geleden was ik het jonge
Opperhoofd van de Waikatos of eigenlijk ben ik dat nooit werkelijk
geweest, maar ik beschouwde mezelf zo en nu ben ik opeens helemaal
niemand. Een naamloze schipbreukeling."
„Je bent mijn zoon!' verklaar die het gtrote Opperhoofd trots. „Riu
Ruatani van de Waikatos. De stemman hebben je geadopteerd en waren
tevreden, want jij verdringt niemand van de rechte lijn van afstamming.
Volgens de Pakeha wet heb ik de adoptie jaren geleden wettig gemaakt,
toen het ernaar uitzag, dat je eigen familie in die storm verloren was
gegaan. Alles is dus geregeld."
„De wereld is een gek oord," verklaarde de jongen spijtig. „Waarom
kon ik niet met de rest van mijn familie verdronken zijn, en Arapata
gered?"
„Wij kunnen de besluiten van de machtige Goden niet doorgronden.
Het stond zo in de sterren geschreven, wier loop geen mens kan veran
deren. En je behoeft niet verder over deze zaak te piekeren, zoon van
me. Door het leven en het verstand te redden van de vrouw van het
Opperhoofd, die, zoals je weet een engel van goedheid was en het
idool van haar stam, verkreeg je het recht op al de liefde en trouw
die een Waikato zijn Opperhoofd kan bi-eden."
„Misschien ben ik niet eens een Maori!" zei Riu nadenkend.
„Dat heb ik ook weieens gedacht. In veel opzichten heb je de pakeha
kijk op de dingen."
„Ik vraag me af wie ik werkelijk ben en wat het doel van deze
vreemde gebeurtenissen kan zijn?"
„De Tohuingas en ik hebben die kwestie ernstig bestudeerd. De laatste
j-arën is de wereld sterk achteruitgegaan. De ouderen van de stam zijn
met hun voorvaderen verenigd en de jongemannen, die naar voren kwa
men om hun plaatsen in te nemen, zijn niet van hetzelfde kaliber als
degenen die vóór hen zijn heengegaan."
„Maar zelfs dan
„De pakeha is al meer dan duizend jaar beschaafd," vervolgde het
Opperhoofd koppig. ,,De Maori nog pas een honderd jaar. In die korte
tijd heeft hij heel wat beschaving opgedaan, maar de oude leerstellingen
kwamen in de eerste plaats en daarom is het onvermijdelijk dat de bei
de ere-codes en levenswijzen in hem moeten botsen. Bij de pakeha leeft
ieder gezin op zichzelf, als een gesloten eenheid. De Maoris leven in
stammen, teruggaand tot de zeven voorvaderlijke kano s. Wanneer een
blanke man iets bezit, is diat van hem alleen. Voor een Maori behoort
elk bezit aan de stam.
(Wordt vervolgd)
98. „Verstaat gij de taal der bleekgezichten?"
begon Old Death. „Avat-vila verstaat de taal, maar
wenst deze niet te spreken," was zijn antwoord, dat
Old Death voor ons vertaalde. „Ik moet u echter
verzoeken, nu deze taal te spreken," vervolgde mijn
vriend. „Waarom?" „Omdat mijn blanke reisgeno
ten de taal der Comanchen niet verstaan en toch
ook moeten weten, wat er gesproken wordt." „Zij
zijn bij de Co-manchen en moeten dus ook de taal
der Comanchen gebruiken. Dart is beleefd!' „Gij
vergist u! Zij kunnen geen taal gebruiken, die zij
niet kennen. Zij zijn de gasten der Comanchen en
hebben het recht in hun taal te worden toegespro
ken. Als u het niet doet, zullen zij denk®^'
geen Engels kent." ,,Oef! Ik heb gezegd d j
taal der withuiden ken. Als zij mij niet ge', pij Jp
laat ik ze doden! Hoe heeft u het gewaag
vuur te gaan zitten?" „Omdat wij als °plgij J'
daar het recht toe hebben." „Van wie zU
het opperhoofd?" „Van de spoorzoekers, aj5 9Jj
gens benoemde Old Dearth de beide Lang®* pii)
perhoofden der smeden en wapenmakers 1
opperhoofd der wijsheid. „Zijn haar
bromde Avat-vila op mij doelend. Old
zelde even.
MOCO
©PIB
5. Het is niet te verwonderen, dat i loopt nogal in de papieren en
de nieuwgierigheid van Piet Loeris
in hoge mate gewekt werd door de
stads- en landkaarten van Mexico,
die kolonel Bolpoot op zijn bureau
had liggen. „Ik zal 't je heel in 't
kort vertellen", vervolgde deze: „Er
moet ergens in Mexico nog een In
ca-schat begraven liggen. Nu heb
ben verscheidene regeringen er ex
pedities naar toe gestuurd om die
schat op te sporen, maar tot nu toe
waren alle pogingen tevergeefs. Ook
onze regering kreeg een uitnodiging
om er iets aan te doen. Maar een
expeditie van zo'n man of dertig
De detective legde hem met een ge
baar het zwijgen op. ,,Ik doe het óók
niet voor niks", zei hij met een stuur
se blik op de man tegenover hem.
„M'n oom Johan zei altijd: Gierige
en plezierige mensen zitten op ver
schillende stoelen. Ik wil om te be
ginnen weten, hoeveel m'n honorari
um bedraagt!' Kolonel Bolpoot keek
hem even peinzend aan. „Niets" zei
hij eindelijk: „Geen rooie duit! Hé
wacht even, laat me éérst uitspreken.
Reis en verblijfkosten worden volle
dig vergoed!' „Wart kan mij dart
schelen mopperde Loer^0eSt
Kil rl» rtoiir hpvond.„i
bij de deur bevond: „tj jc
dètarvoor laten komen. p rj
Je te groeten! Kom ]colofl jyvij
Stop!" schreeuwde J
hebt nog niet alles Jie'J-J
Er is één conditie, dieJ, QfiV©
zonidetr zal interesse tg1 .ufj'
door de toon van di ST lij
den bleef de vtf van A0fi J
sbaam. „De waarde t f
schat bedraagt tachtig je jpi
lar. Als je 'm vind krUë ^a-t
cent van de opbreng
nou?"
