Piet Roomer,
Nederlands
tweede „fluitist
laat zich niet
intimideren
MMP1
ROOMERPAD NIET NODIG
AEG
IftfM
99
„Dat gaat spannen"
Verwend kind
Roomer pad
Zou! en suiker
wmm,I
de dag van morgen. Weer schit- se verenigingen griffen graag hu»
tert zijn sleutelketting. „Van Real naam in de herinnering van men-
Madrid heb ik al drie gouden hor- sen, die hun eens een dienst bewe-
loges gekregen". Rijke buitenland- zen.
goed in
AEG SANTO
koelkasten
vanaf 343.-
Jk JOfl perfect l
f 30.-
AUTOMATIC
TOASTER f 69.
E Cl BADKAMERKACHEL
(43.50
DEN HAAG, 20 augustus. Piet Roo
mer, wel eens gekscherend als de scha
duw van Leo Horn beschreven, slingert
met duim en wijsvinger een blinkende
sleutelketting heen en weer, ritmisch ais
de .staart" van een Friese hangklok.
Ih het Bordeauxrode embleem schreeu
wen duidelijk leesbare letters de naam
van Valencia FC. De sleutels wiegen
aan een achttien karaats gouden rits
schakels. Onmiskenbaar een prijzig ca
deau, misschien wel met een minder
eerlijke bedoeling in 't achterhoofd over
handigd. „Nog geen half uur na mijn aan
komst stopten ze het al in mijn handen".
De buitenwacht plaatst de 44-jarige Rot
terdammer met een hardnekkige her
haling achter de keizer van de fluit, de
Bentvelder Leo Horn. „Je kent dat wel,
Gaat u zitten, meneer. Kijk we hebben
een presentje voor u. Soms krijgen we
het voor de wedstrijd, vaak echter er
na". Maar geen geschenk hoe duur of
glinsterend ook, schendt de grenzen van
Roomers neutraliteit.
De vrijwel accentloos babbelende Piet
Roomer, met vrouw en twee zoons (15
en 9 jaar) gehuisvest in Zuid, temidden
van Feijenoords reusachtige aanhang,
praat zich wat minder vlot in het nieuws
als topblazer Leo Horn. Toch arbitreer-
de hij al 51 Europese wedstrijden bul
ten de landsgrenzen; 51, waarvan 11
officiële interlands. Oké, Horn vloog vaak
naar Zuid-Amerika. Uit dat oogpunt be
zien heet Piet Roomer inderdaad Neder
lands tweede scheidsrechter.
„Ik startte^ met SchotlandJoego
slavië". Roomers verleden schiet terug
naar 1957. Een groentje in het interna
tionale vak. En dan al prompt een du
el tussen twee zó angstig verschillend
geaarde voetballers. „Je treedt uit do
schemerige catacomben in het helle zon
licht. Opeens lijkt het of je een wonder
aanschouwt. 83.000 mensen. Ik voelde me
zo nietig als een jongen die naar zijn
examen toestapt." Tijdens elk duel, na
tionaal of op buitenlands grondgebied,
valt die vrees snel van hem af.. Gecon
centreerd als een attente Chinese wijs
geer baant hij zich door de brij van
moeilijkheden. „Ik hoor het publiek nau
welijks. Door niets laat ik mij aflei
den. Zeker niet door kussentjes."
De man zonder herrie, zonder trou
bles; ik geef Piet Roomer die bijnaam,
(ogenblikkelijk klopt hij als elke onver
valste Nederlander twee keer snel op
het tafelblad.) „Olympique Lyon Spor
ting Lissabon (halve finale Europa Cup
II) bijvoorbeeld. Een half uur voor de
wedstrijd inspecteer ik de mat. Een on
heilspellend Inwaai waaide me toe, knal
lende donderbussen, sissende, gillende
rotjes. Er zaten 40.000 mensen. 40.00! De
accommodatie was slechts berekend op
24.000. Ik dacht, dat gaat spannen met
die mensen zo dicht langs de lijn. Maar
niks hoor. Ik schroomde niet een bui-
tenspeldoelpunt van Lyon af te keuren.
Het publiek gromde niet eens. De an
dere dag prees „1* Equpie", dat grote
Franse sportblad mij om mijn strikt
onpartijdige arbitrage."
Piet Roomer, die in december voor de
800ste maal een begir.signaal uit zijn
fluit blies, trekt zich zelfs het simpelste
foutje aan. „Verdraaid, denk ik dan, dat
(Advertentie)
(Advertentie)
%óste*
Vvot fóux&e e*i. Zoon,
had je zo nooit mogen doen. „Een ver
keerde beslissing rammelt hem als een
porrende hand wakker, dwingt hem met
een nog betere mentaliteit de voetbal
wei op te rennen. Onverbiddelijk, soms
met zachte vriendelijke stem, zonodig
even hard vloekend als een ketterende
speler, stuwt hij de dan volgende wed
strijd door de juiste kanalen. Het zwart
rond de schouders kleurt, o wonderscho
ne luchtspiegeling, koninklijk als een
hermelijnen mantel.
De jeugd en spélverruwing: een hoofd
stuk zo dik als een woordenboek. „Ach,
dat valt nog wel mee. De belangrijkste
taak van een scheidsrechter is iets te
voorkomen. Neem als voorbeeld Moulijn.
Een tengere knaap, sprankelend als
mousserende wijn, ongrijpbaar als een
naar fantoom. Iemand van de tegenpar
tij schaduwt hem constant. Plotseling
raakt Moulijn geïrriteerd, hij kan im
mers niet uit de voeten. Op dat moment
ben je al te laat." Piet Roomer herin
nert zich levendig Ko Prins, zondebok
bij uitstek, een verwend kind dat een
douwtje steevast wil terugbetalen. Roo
mer behandelde hem in zijn eigen rauwe
taal, Ko kleurde rood en dan wit als
een mak lam. „Toch is de mentaliteit van
de huidige mensen anders dan vroeger.
De jeugd toont minder eerbied voor haar
tegenstanders".
Piet Roomer steunt, zegt h(j, op
een tikkeltje te breed gezicht, steunt op
zijn grote dosis routine, week in, week
uit. Maar de vraag blijft: waarom hij
geen politiebescherming, waarom geen
Roomerpad. De employé van een bouw
maatschappij (technische afdeling) in
Den Haag pijnigt en pijnigt de hersenen.
Geen antwoord. Opeens: „Leo Horn
heeft persoonlijkheid. Hij laat blijken dat
hij zich nergens iets van aantrekt. Daar
om schopt hij het zo ver in het buiten
land. Leo is voor mij een groot scheids
rechter". Even een adempauze. „Tijdens
Real Madrid—Benfica in Amsterdam,
ik trad toen op als grensrechter, liep
Di Stefano zich vast. Het gebeurde op
mijn helft, ik zie het nog voor mij als
de film van gisteravond op de teevee.
Di Stefano liet zich uiterst geraffineerd
vallen. De Spanjaarden jammerden en
kermden om een strafschop. Leo schudde
nee. Dat was moedig, erg moedig."
Piet Roomer en Leo Horn, een ver
schil zo treffend als dat tussen zout en
suiker. Roomer: rustig, bedaard, altijd
onopvallend. Horn: autoritair als een
keizer die de doodstraf niet afschafte,
opvallend als een gracieuze mannequin.
„Als arbiter is het mijn type niet. Zijn
manier van optreden ligt mij niet."
Piet Roomers ontboezeming is
vrij van elk spoortje jaloezie. Nog
twee seizoenen en dan vouwt Leo
Horn zijn antracietgrijs kostuum
voorgoed op: een kostbaar reli
kwie voor het nageslacht.
Misschien schuift Piet Roomer
dan een plaats op, wellicht schiet
een ander hem voorbij. Voorlopig
reiken zijn zorgen niet verder dan
7.
AdTertenm
SS
WATERDICHTE
