Mevrouw
Brom:
Mevrouw
Schrijvers:
Mevrouw Moulijn: mode en sport
Echtgenotes
zijn toch
altijd zo
vreselijk
nervens
WEDERHELFTEN
EN COR BROM
VAN COEN MOULIJN, DAAN SCHRIJVERS
AAN HET WOORD
^*TRqën^> den Ouden
ee, vroeger ging ik nooit naar
een voetbalwedstrijd", zegt Le-
e n'e Moulijn-Waterreus (25),
sind Cnote van »Coen"- "En nu we>
kom tanderhalf een zoon hebben
hunp ,°o11 n°s maar zelden op de tri-
is a"een als er een lichtwedstrijd
tvèrfl v°ordat Raymond geboren
speeij Was er altijd bij, als Coen
on h i en s°ms ook wel, als hij niet
dat veJd was. Ik vind het leuk,
ïen "ft seizoen weer begint. Of Coen
ieil? achtig Is wanneer hij moet spe-
Aeh, innerlijk misschien wel,
hOOrO-AGENT Breda.trMt.Rdara.TiJ. 117655
maar het is in ieder geval niet zo,
dat wij muisstil moeten zijn. .Zelf ben
ik vaak heel nerveus als ik een span
nende wedstrijd zie".
Mevrouw Moulijn heeft een bijzon
dere omvangrijke dagtaak. „Ik ben
niet zo'n beste huisvrouw," vindt ze
zelf, maar de gezellige flat van het
echtpaar ziet er niettemin brandschoon
uit. Ze heeft niet alleen een huis
houding te verzorgen „gelukkig heb
ik nu hulp"), maar ze staat boven
dien van negen tot zes uur in de
herenmodezaak van het echtpaar aan
de Langenhorst. 's Zondags trekt ze
er, met de baby, op uit, naar strand
of zwembad. Want zwemmen is een
van haar hobbies, naast lezen.
,,'s Avonds strekken Coen en ik ons
uit op de bank. We hebben expres
een heel lange uitgezocht, zodat we
er allebei de ruimte hebben, hij om
naar de televisie te kijken, ik om
me er met een boek te installeren'
Mode en voetbal spelen belang
rijke rollen in het leven van Lenie en
Coen. Mode en voetbal hebben er ook
voor gezorgd, dat ze elkaar ontmoet
ten. Lenie was ook vóór haar huwe
lijk werkzaam in de confectie. Het per
soneel van verscheidene zaken in de
ze branche was aangesloten bij een
vereniging, die o.m. het organiseren
van voetbalcompetities op het pro
gramma had. En zo'n competitie was
er de oorzaak van, dat zij op een
feestavond „ik ben overigens he
lemaal niet zo'n feesterig type"
Coen ontmoette.
Mevrouw Vera SchrijversTaks
(20) heeft nog niet zo veel voet
ballief en leed met haar man
kunnen delen. Zij is nog geen jaar
getrouwd. En de minder prettige din
gen, die zich tot nu toe hebben voor
gedaan heeft ze van tevoren geweten.
Ze vindt het daarom fijn de vrouw te
zijn van een voetballer, die door
D.W.S. niet verkocht werd, omdat hij
„onbetaalbaar" was. Daan Schrijvers
blijft dus bij D.W.S. en zijn jonge
vrouw zal dit seizoen weer bij alle
thuiswedstrijden op de tribune zitten,
bij de vrouwen van de andere spelers.
„Het is wel jammer, dat ik mijn man
's zondags zo weinig zie. Ik kijk. naar
de wedstrijd en daarna kan ik even
met hem praten, maar zeker bij uit
wedstrijden wordt het 's avonds meest
al laat voor hij weer thuis is. Als ik
met een uitwedstrijd meega, moeten
we altijd apart reizen, ook terug, be
halve als de plaats van de wedstrijd
niet verder dan 100 km. van Amster
dam is. Dan mogen we terug mee in
de bus. Waarom dat is, weet ik eigen
lijk niet".
Op het ogenblik, nu, voor de compe
titie begint, traint Daan vier avonden
in de week, van zes tot acht uur. Vera
moet dus vier avonden in de week tot
half negen wachten voor ze het eten
op tafel kan brengen. „Een speciaal
dieet hoeft hij niet te volgen. Toch
eten we bijna altijd biefstuk en na
tuurlijk veel groenten. Maar dat is ook
heel goed voor de lijn!"
In het toernooi om de Europese
voetbalbeker zal D.W.S. binnenkort
naar Turkije gaan. Vera kan dan niet
met Daan meereizen. Ze vindt het
natuurlijk wel jammer. Aan de andere
kant is het ook niet zo erg, want ze
kan voor een belangrijke wedstrijd
toch nooit een kalmerende invlotd uit
oefenen. Zij is zelf altijd veel ner
veuzer dan haar Daan.
die zenuwen!
Alleen tegen het einde van het
seizoen zo eind mei word
ik weieens ongeduldig. Dan
uebben we te lang op rantsoen ge-
e-en. Je moet rekenen dat een semi-
Prof vrijwel geen vrije tijd heeft; vier
vonden per week trainen en 's zon-
;a&s.voetballen. Avondjes uit of ver
jaardagen zelfs die van onszelf
l)n er niet bij." Mevrouw Brom heeft
et er echter best voor over. De voet-
l-carrière van haar man Cor Brom,
aanvoerder van Telstar, gaat haar
u^ePzeer ter harte als de grote links-
aif zelf. „Je moet gewoon niet mop-.
Peren, we kunnen ons nu immers din
gen permitteren, die we anders had-
en moeten afschrijven. Wat denk je
een nieuwe auto en een huis."
„„-.vrouw Brom kent haar man niet
lril rl ban als enthousiaste voetbal-
r- Zes clubs heeft hij inmiddels
„aangedaan". En zijn vrouw volgt
2p+n J?Portieve verrichtingen nauwge-
t. Een groot plakboek houdt ze bij,
jaarm de carrière trapje voor trapje
°r sportjournalisten en fotografen
nk v, wordt. Zelfs wanneer tech-
tnt e kantjes als promoties en fusies
z:„, sPrake komen laat mevrouw Brom
en niet uit het voetbalveld slaan
tep J0ont zkh een goed gedocumen-
st rd gesprekspartner. En speelt Tel-
Vrn een thuiswedstrijd, dan zal me-
brpïW ®rom °P de tribune niet ont-
tj. ken. „Het is een fijn gezicht je
zi 20 op dat grasveld beneden be-
Van zien' th ben voor de aanvang
aoVu-een wedstrijd altijd veel zenuw-
nat er..dan hij. Want weet je, het is
rori,Uurhjk geweldig leuk je man
jj, bom je heen te horen bewonderen,
Pakt t wee, als het eens anders uit-
mpru- hegin wilde in die op-
Uiaakingen-makers wel aan vliegen,
hom 'nmiddels ben ik erachter ge-
En u daar boven moet staan,
jare moet zeggen dat na zoveel
te jdat eindelijk aardig begint
