H
H
H
i
In beruchte Golf van Biscaje
^eel Pieten zeeziek
Klaar vol verlangen
Kaar Nederland
wam/mm
Maak er een ECHTE pakjesavond van
Snoep
He romantiek is helaas helemaal voorhij
(Van onze speciale verslaggever)
Tip van
Sint Nicolaas
.cAoiz
niet te
veel
en zi|n
pieten,
00 ^ia(P P) - „Alle hens
V,w ^ek!" brult de kapitein
Ijii Santa Maria. Dade
ls rennen we allemaal naar
$t0 Er is een behoorlijke
komen opzetten en
tjg *'tten met ons schip in
'et van Biscaje, dat is
s^i^at weinig goeds voor-
De Golf van Biscaje,
genaamd „het zee-
Vg^S^af", is berucht om de
°re stormen, die er
Wö» en en w'i weten d°s
°ns te wachten staat.
ü*kig is de Santa Maria
blo ^°ed schip, wel klein
soliede gebouwd en
*iin6 ^ap'te'n en bemanning
*U|| ervaren zeelieden. We
k|q 6n het ongetwijfeld wel
ons bezorgd maken, zijn on
ze passagiers en de lading.
Wij vervoeren deze keer een
voorname gast en wel St.-
Nicolaas, de oude bisschop,
de kindervriend bij uitstek
grote groep zwarte
alsmede een vrij
kostbare lading in het ruim,
bestaande uit de presentjes,
die de goedheiligman uit
Spanje meeneemt. We zijn
op weg naar Nederland
waar de Sint zijn intocht zal
houden.
Nog geen zeelui
?1
let
enige waarover we
m
Allemaal zeeziek
n
Veel te doen
m&mm
W
Probeer daarom een „echte" pak
jesavond te maken, met gedichten,
plagerijen, met grapjes en moeilijk
heid j es en laat de cadeaus de
tweede plaats innemen. Dan hebt
u die avond het plezier dat wij u
van harte toewensen.
I
i
ffiET NIEUWE DAGBLAD
Schip va 11 Sint Nicolaas
op weg naar Nederland -
ontmoet zware storm
Kostbare lading heeli
ELK JAAR weer maakt de bis
schop deze reis. maar aan stormen
went hij nooit, daarvoor is hij teveel
Twee knechten namen de taak van
de roerganger voor eenogenblikje
over en wilden wel eens sturen.
Maar die malle pieten trokken elk
een andere kant op!
Als
rna aPen klimmen de pieten in de
2i-:en- Zou Nederland al te zien
2iih?
een echte „landrot", evenals trou
wens zijn pieten.
Als de kapitein zijn bevel: „Alle
hens aan dek" brult, komen tot onze
grote verwondering ook de Sint en
zijn pieten uit hun verblijven naar bo
ven. Maar dat is iets dat niet in de
bedoeling ligt.
Maar dat is iets dat niet in de be
doeling ligt- Heel beleefd maakt onze
kapitein de bisschop hierop attent,
maar deze meent, dat in zo'n geval
het bevel ook anders moet klinken.
.Alle hens" betekent toch „alle han
den", waarbij het er op neer komt
dat de kapitein iedereen naar het dek
commandeert.
Zachtjes mopperend verdwijnen
Sint en de pieten weer naar hun ver
blijven. Uiteraard hebben wij geduren
de de storm onze handen vol en kun
nen we ons vrijwel niet met de pas
sagiers bemoeien
Ons schip is maar klein en eigen
lijk niet op vervoer van passagiers
ingericht. Maar de Sint heeft het (zo
als dat heet) gecharterd en nu zitten
we dan in de zorg. Wat zouden de
kindertjes wel zeggen als de stoom
boot dit jaar eens niet aan kwam?
Natuurlijk wie de kapitein zijn gas
ten zo goed mogelijk verzorgen, dus
vraagt hij na enige tijd aan mij
eens een kijkje benedendeks te gaan
nemen om te zien hoe onze passagiers
het maken.
WANNEER IK beneden kom, ont
rolt zich voor mijn ogen een verschrik
kelijk schouwspel. Onze gasten zijn
allen ernstig zeeziek. Zelfs de pieten
zien bleek en de goede Sint zucht en
steunt, ,,'t Is dat ik het voor de kin
deren doe, maar als ik dit van tevo
ren had geweten, zou ik liever in Ma
drid zijn gebleven!" stamelt hij voor
zich uit, terwijl hij met de ellebogen
op de tafel leunend met zijn handen
het hoofd ondersteunt. Enkele pieten
zijn er heel ernstig aan toe- Zij wen
telen zich in hun kooien en slaken de
verzuchting dood te willen zijn.
In weerwil van zijn eigen minder aan
gename gesteldheid weet de bisschop
zijn knechten nog op te beuren. Be
moedigende woorden komen over zijn
bleke lippen en geven zijn knechten
nieuwe hoop.
Het is niet alleen voor onze passa
giers 'n opluchting wanneer de storm
na een halve dag gaat liggen, ook de
kapitein en de bemanning zijn blij.
Vooral als blijkt, dat de kostbare la-
^-.VïvVStv
ding voor de Nederlandse kinderen to
taal onbeschadigd is gebleven.
DADELIJK hebben de pieten weer
veel praatjes. Ze doen hun ochtend
gymnastiek, precies volgens het lijst
je oefeningen dat de Sint voor zijn
knechten samenstelde om ze in voor
treffelijke conditie te krijgen. Ze kau
wen weer op hun bubbelgum en de
goede Sint verdrijft de verveing door
aan de verschansing wat te gaan vis
sen.
Wanneer we Amsterdam naderen,
wordt de activiteit opgevoerd. De
kr-echten spoeden zich naar de -uimen
om de lading alvast naar boven te
brengen, opdat er snel kan worden
gelost. Een aantal van de pieten die
dit jaar voor het eerst de grote reis
naar Nederland meemaken, zijn zo
nieuwsgierig naar het koude vlakke
landje aan de zee, dat ze hun onge- j
duld niet kunnen bedwingen. Ze klim
men als apen in de masten om op die
manier al dagreizen ver te kunnen
zien. De uitroepen die we opvangen
bevestigen, dat het land dat zij zien
volop aan hun verwachtingen beant-
woordt. Fijne hoge daken en veel re-
genpijpen.
De douane komt aan boord, hoewel1
we nog in volle zee zijn en contro
leert nog even alle papieren, zoals de
invoervergunningen voor de cadeaus
en de werkvergunningen voor zijn pie
ten. Alles is tip top in orde en wan-
aner het schip aan de kade meert kan
het feest beginnenó de goede Sint is
weer in het land!
\J ver voor de haven i zicht
kwam, sjouwden de pieten al kis
ten, dozen en zakken met cadeau
tjes naar het dek.
De dagen zijn weer aangebro
ken, waarin het hart vol ver
wachting klopt. Sinterklaas is
niet met lege handen in Hoorn
aan wal gestapt. Onze speciale
verslaggever heeft de reis van
uit Spanje meegemaakt. En dat
het daarbij niet altijd van een
leien dakje gegaan is bewijst
zijn reportage over de storm in
de Golf van Biscaje, die wij
voor dit speciale Sint Nicolaas-
nummer hebben bewaard.
ook niet meer, met speciale geschenk
artikelen uitstalden. Van intochten van
de goedheiligman was toen nog niet of
nauwelijks sprake. De brievenbussen
werden toen nog niet overstroomd met
de talloze en vrij nutteloze reclame
folders en -krantjes, waarmede ze in
deze weken dag aan dag gevuld wor
den. De „echte" Sint. Nicolaas ver
scheen alleen op de lagere scholen en
bij sommigen kwam hij nog weieens
's avonds aan huis, in een rijtuig met
bepluimde paarden.
DIE WAT eenvoudiger maar roman
tische viering van de St.-Nicolaas-
avond is helaas voorbij. Het winkel
bedrijf heeft zich, georganiseerd of
niet. van de exploitatie van de sin
terklaasviering meester gemaakt. We
kunnen ze daarin geen ongelijk ge-
HET IS nog slechts enkele tien
tallen jaren geleden, dat in vijf
ennegentig van de honderd Ne
derlandse gezinnen het voor
naamste cadeau dat een lid van
het gezin met St. Nicolaas kreeg,
bestond uit een kledingstuk of
een paar pantoffels of een huis
houdelijk voorwerp. In ieder ge
val iets, dat men tóch nodig had
en waarvoor de vijfde december
werd afgewacht om het te kun
nen geven. In de beste gevallen
werd dat dan nog voor de kin
deren aangevuld met een suiker
beest, een speculaaspop of der
gelijk vrij goedkoop snoepgoed.
Desalniettemin waren die sin- ven, want het lag in de lijn der ont
terklaasavonden feesten vol ver-1 wikkeling, die geschraagd werd door
j j hogere lonen. Een zekere luxe heeft
rassing, mede door de rijmpjes haar intrede gedaan, 0ok in het ge
en grapjes waarvan men dei zin van de arbeider of andere loon-
huisgenoten liet genieten.
Dat was ook de tijd waarin de bak
kers de achter hun winkel gelegen
huiskamer ontruimden veertien dagen
vóór de verjaardag van de bisschop,
om daar het bijzondere snoepgoed
voor deze dag ten toon te stellen en
vele winkels een apart hoekje, maar
trekkende. En daarmede ook in de
aard der cadeaus die men elkander
thans met St. Nicolaas wil schenken.
Al is het nuttige cadeau in vele ge
zinnen zeker nog een aangewezen en
ook welkom geschenk, daarnaast is er
toch een veel bredere groep dan vrop-
ger ontstaan, die het hoofdzakelijk in
dure geschenken zoekt. Overdrijvin
gen daarin zijn zelfs aan de orde van
de dag. Want wat te zeggen van ou
ders, die hun 18-jarige zoon een eigen
autootje of een motorfiets schonken?
Of het gezin waarin de twee kinderen
van 12 en 14 jaar verrast werden met
respectievelijk een gouden horloge en
een gouden halsketting?
We menen, dat met al te luxueuze
cadeaus iets van de romantiek en
van de leutigheid rondom 5 december
verloren gaat. Het aantrekkelijke
waarmede men de geschenken ge
paard laat gaan, meer nog dan in het
cadeau zelf. Het is een gezinsavond
en dus zeker geen aangewezen gele
genheid om „dik" te doen. In de hui
dige welvaartsstaat waarin vele ge
zinnen leven, wil men dit weieens
vergeten.
ALS DE OUDERS aan hun eigen
jeugdjaren denken, dan zullen ze zich
herinneren, dat ze feitelijk meer ple
zier beleefden aan het uitpakken dan
aan de cadeaus zelf. Het was veel be
langrijker dat men een heleboel pak
jes kreeg open te maken, al kwam
daar maar een borstplaat je of andere
kleinigheid uit, want de spanning van
wat er tevoorschijn zou komen be
paalde eigenlijk de sfeer van de avond
meer dan wat het cadeau zou zijn.
Nu men in vele gevallen over rui-
mere beurzen beschikt, ontstaat ook
de neiging zich wat gemakkelijker
van de surprise-avond af te maken.
IV^en is geneigd om maar gauw wat
cadeaus te kopen en daarmee klaar.
Maar daar gaat het nu juist niet om.
Het plezier van de sinterklaasviering
kan eigenlijk niet gekocht maar moet
gemaakt worden. Gemaakt met eigen
hand-'i, met eigen ideeën. De uit
komst daarvan bepaald het plezier
dat men die avond thuis zal hebben.
Dat vergt dus eerder tijd en moeite
dan geld.
Iedereen kan met heel weinig, geld
een bijzonder genoeglijke sinterklaas
avond bereiden en anderzijds met veel
geld er alle aardigheid en zelfs de
verrassing aan ontnemen. Die verras
sing zit voor iedere ontvanger (ster)
meer in de wijze waarop het cadeau
tje wordt geschonken dan in dit ca
deau zelf.
VEEL snoepen is funest voor de
eetlust: juist bij jonge kinderen, zo
ongeveer van het tweede tot het
vierde jaar, kan men dat dikwijls
overduidelijk vaststellen. Het einde
loze treuzelen bi; de maaltijd,
het niet willen gebruiken van groen
ten en andere voor de gezondheid
onmisbare voedingsmiddelen worden
door dat tussentijdse snoepen in de
hand gewerkt.
En kan het met het oog op een tan
te of oma niet hoger of lager, dal
maar een snoepje na de maaltijd
dus op een tijdstip dat de maag ai
met de onontbeerlijke voedingsstof*
fen is gevuld.
Daarna dan meteen tanden borste
len: menige tand of kies is door al
dat gesnoep nodeloos verloren ge
gaan. Snoepgoed is voor jong en ouf
de grote vijand van het gebit.
Meer dan 90 procent van de Neder
landse bevolking lijdt aan tandb#
derf, de een in meerdere, de andere
in mindere mate. Mensen met gave
gebitten zijn een grote uitzondering.
ALS ER DAN toch gesnoept moet
worden verdienen verpakte lekkernij
en de voorkeur. Dat geldt al hele
maal wanneer het verrassingen voor
bedlegerige patiënten betreft, want bij
hen moeten we de hygiëne nog
meer dan bij gezonden hooghouden.
Dus geen losse chocoladeletters af
aardigheidjes van marsepein, die open
en bloot stof vergaren op de nacht
kastjes.
