Het Parijs van
YvesMontand
Saai leven?
Langer leven J
„Remember Oscar Pettiford",
een belangrijke langspeler
Nieuwe sprookjes
van Yvonne Brill
Lange werkdag
Co wboyrom antiek
11 24 DECEMBElt 1964
PLUS
Johnny Fedavo dat ook meer in de
sfeer van „gaucho's" dan die der
cowboys ligt. Maar ze zitten beide
fijn in elkaar.
-* ves Montand, de zanger met de
V' sublieme voordracht, de „diseur"
4 met de onnavolgbare uitspraak,
Yves Montand is wederom op
de platenmarkt verschenen met een
voortreffelijk album. Wie zijn
enige tijd geleden besproken Philips-
opname „Yves Montand chante Jacques
Prévert" intussen
heeft beluisterd zal
het met ons eens
zijn dat Montand
daarmee een pres
tatie heeft geleverd die nauwelijks te
overtreffen lijkt te zijn. Thans ver
scheen op CBS (72.207) een langsP?"
ler die wat niveau betreft dicht in
de buurt komt van eerdergenoemde
opname. „Le Paris d'Yves Montand"
is de titel van dit album dat, al stond
er niets belangrijks op de plaat zelf,
alleen om de uitvoering en verzorging
een grote omzet verdient.
Maar er is gelukkig meer. De kwa
liteit van de merendeels overbe
kende liedjes is uitzonderlijk goed.
Alle chansons op deze plaat ademen
de sfeer, de geest, de ziel van de
Franse hoofdstad. Montand brengteeu
wige successen als „C'est si bon", ,A
Paris" (van Francis Lemarque), Leo
Ferré's „Paris Canaille", „La vie en
rose", Trenets „L'ame des poètes", Pre-
verts „Les feuilles mortes" en „Sous
le ciel de Paris", maar ook Aznavours
„Sa Jeunesse" en „Mon Manége a moi'
en verder nog „A Paris dans chaque
faubourg", „Marie Marie" en „Le
chevalier de Paris" Montand
vertolkt ze stuk voor stuk op de
tyrANNEER u een saaie sleur-
yy baan heeft met weinig
vooruitzichten, geen ambi
tie of zin voor concurrentie kent
en bovendien een slechte eetlust
hebt, bent u gelukkiger dan u
denkt! Volgens hartspecialist dr.
Irvine Page uit Cleveland is de
gene die het met deze „kwali
teiten" moet doen het beste af,
omdat de kans voor een hart
aanval veel geringer is dan bij
het meer dynamische type mens.
/n de collectie van Imperial Is een
bijzondere serie plaatjes gekomen.
Een serie voor kinderen, kleuters
in het bijzonder. Het betreft hier
de sprookjes van Yvonne Brill, die
bijzonder knap verteld worden door de
jonge hoorspel-acteur Jos Brink. De
sprookjes zijn origineel en liggen ver
buiten het geijkte genre waarin men
de onverwoestbare „Hans en Grietje"
en „Klein Duimpje" etc. kan aantref
fen. Ze zijn volkomen nieuw en bepa
len het debuut van Yvonne Brill, dat
naar ons gevoel best voor geslaagd mag
doorgaan. Met onze kinderen hebben
tenminste ook wij ademloos geluis
terd naar de avonturen van het zee-
meermintje Miriam, naar de drama's
rondom het lelijke prinsje en de won
derlijke belevenissen van Kabouter
Wijsneus. Telkens een avontuurtje
voor het naar bed gaan. Het ging
er in als koek. Bij ons tenminste had
den „Het klokje van zeven uur" en
Barendje Beer er een geduchte con
currentie aan.
Yves Montand
vervolg van pagina 10)
genieën die de wereld verbeteren willen,
zijn, als de vrouwen ons daartoe niet in
de gelegenheid stelden?"
Alexandre is niet dol op onze moder
ne maatschappij. „Liever zou ik aan het
hof van koning Lodewijk XIV, de zonne
koning hebben gewoond of in het Parijs
van de jongste eeuwwisseling, toen de
rijtuigen nog niet snel genoeg waren om
een kostbaar kapsel te verwoesten. De
wind is tegenwoordig vaak mijn groot
ste concurrent.
„Mijn leven bestaat uit werken, wer
ken en nog eens werken", zo zegt hij.
„Ik sta om half zeven op, hoe graag ik
ook zou willen uitslapen. En ik houd pas
laat na middernacht op, ofschoon ik
graag naar een theater ga. Ik leeft te
ruggetrokken met mijn vrouw en twee
kinderen."
Noch Alexandres 22-jarige zoon noch
zijn 20-jarige dochter voelen iets voor
het kappersvak: „Eén Alexandre is ge
noeg", zo zeggen deze kinderen van een
beroemde vader.
Hoe de komende haarmode eruit zal
zien? „We leven in een ontwikkelingssta
dium". oordeelt Alexandre. „De haren
worden langer, de kapsels vrouwelijker".
Wat hij van pruiken denkt? „Al mijn
beroemde klanten hebben er minstens
twee of drie. Pruiken zijn nuttig voor
vrouwen, die veel maatschappelijke ver
plichtingen hebben, die altijd, op elk
uur van de dag, keurig voor de dag moe
ten komen. Vrouwen, die deze verplich
tingen niet hebben, hoeven zich geen
pruik aan te schaffen".
Alexandre, de beroemdste aller coif
feurs. Wie hem spreekt, wie hem in
zijn Parijse salon aan het werk ziet,
stemt in met wat John Steinbeck eens
over de kapkunst zei: „De kapper is de
Invloedrijkste man van de maatschappij.
Hij bezit een macht, die ver uitgaat bo
ven het begripsvermogen van andere
mannen".
jong of oud, mooi of lelijk
Jeder jaar is in ons gezin het gro
te moment de ontmanteling van
de kerststal met beelden, die
een jaar lang, vergeten in de duister
nis van de zolder, van de slaap des
vredes hebben gesnoten. Van de dag na
Driekoningen tot vigilie van Kerst
mis is de kribbe met het kindje ver
stopt geweest in houtwol en vloeipa
pier. Daar mag niets mee gebeuren,
daarbij is de grootste voorzichtigheid
bij het inpakken in acht genomen.
Maar och arm, de nek van de ezel
blijkt gebroken te zijn en een der her
ders heeft een boksersneus gekregen.
Een uur ben ik, onder grote belang
stelling, met de reparatie bezig ge
weest: eerst gaatjes boren in de twee
stukken nek van het arme beest, dan
een lucifertje in de gaatjes stoppen
en tot slot het geheel in de lijm zet
ten. De herder moet maar een mop-
neus houden en tevreden zijn met een
be.etje waterverf. Waarom zou een
der herders van Bethlehem er niet zó
hebben uitgezien?
Met z'n allen hebben we het fami
liebezit te voorschijn gehaald, eerbie
dig, veel eerbiediger dan bij het inpak
ken vijftig weken geleden. Toen merk
te een der huisgenoten nonchalant op:
Ziezo, dat is een opruiming, veertien
dagen al die rommel in de kamer is
lang genoeg.
Toen de Drie Koningen met gevolg
uit wat vergeelde kranten gezond en
wel hun rentree maakten, werd ik
plotseling herinnerd aan mijn rubriek
in dit blad. Jaar op jaar waren deze
heiligen zonder enige rassendiscri
minatie blijkbaar in dezelfde oude
dagbladen van 1941 opgeborgen. Wat
las ik en hebt u, wat oudere lezers
ongetwijfeld gelezen? „Hitier in zijn
nieuwjaarsrede: geweldige sterke wa
pens zullen de vijand geheel verslaan,
voor één Britse bom geef ik er tien of
twintig terug". En verder: „We zul
len beginnen met de opbouw van een
nieuw Europa, thans en voor alle tij
den.
Terwijl ik de voedstervader op
poetste en met een penseeltje het
rood van zijn wijde mantel bijwerkte,
terwijl ik later constateerde ,dat een
der herdershonden mank moest lopen
en de tiara van Balthazar wel wat ko
perpoets kon gebruiken, bedacht ik,
hoe gelukkig we Kerstmis twintig
jaar na de hongerwinter van 1944 mo
gen vieren.
We hebben er zelfs voor over om dit
maal nog drie missen achter elkaar
te volgen.
PHILIP LAMGERAX
Coleman Hawkins tenorsaxofoon
Bud Powell piano en Kenny
Clarke drums. Pettiford kon nog al
eens met deze musici spelen omdat z\j
allemaal voor langere tijd Europa als
hun tweede „vaderland" hadden ver
kozen. Op dit Fontana-album komen
duo-, trio-, kwartet- en sextet-opna
men voor. Als componist van onver
getelijke thema's als „One bass hit",
„Something for you" (uit het begin
van de jaren veertig) en „Swingin*
till the girls come home", „Blues in
the closet" en „Bohemia after dark"
(uit latere jaren) heeft Pettiford ook
in bredere kring grote naam gekre
gen. Op deze opname hoort men een
vijftal minder bekende maar daar
om niet minder goede Pettiford-
originals. Om ze stuk voor stuk aan
een nadere beschouwing te onderwer
pen lijkt ons zinloos. Iedere rechtge
aarde jazz-liefhebber dient zich deze
voortreffelijke LP aan te schaffen.
Naast enkele indrukwekkende soli van
Pettiford zelf hoort men opmerkelijk
fris en origineel solo-werk van pianist
Jan Johansson en vibrafonist Louis
Hjulmand. Let u ook vooral eens op
de merkwaardige behandeling van een
zo veelgespeeld stuk als „There will
never be another you".
Toen de belangrijkste leerling uit
de school van de grote bas
sist Jimmy Blanton 18 septem
ber 1960 in een ziekenhuis te
Kopenhagen overleed, betekende dat
in jazz-kringen een enorme slag. Want
Oscar Pettiford was zonder twijfel
een der toonaangevende figuren in de
ontwikkeling van de jazz na 1940. Een
kleine veertien dagen voor zijn _38ste
verjaardag stierf Pettiford temidden
van veel vrienden maar ver van zijn
geboorteland. Het is een gelukkige
omstandigheid dat Pettiford leer
meester van bassisten als Ray Brown
en Percy Heath zoveel platen tij
dens zijn leven heeft gemaakt, waar
door wij nu in staat zijn het spel en
de fantastische ideeën van deze groot
meester op zijn instrument te beluis
teren.
In '58 kwam Pettiford naar Dene
marken met mensen als Konitz, J. J.
Johnson en Kai Winding. Het beviel
hem daar best en hij besloot in Euro
pa en in het bijzonder in Kopenha
gen te blijven. Hij heeft daar aan tal
van sessions meegewerkt. Oscar Pet
tiford is altijd de man geweest die
bereid was om te helpen. Het aantal
jonge Europese musici dat van hem
adviezen heeft gekregen, is zeer groot.
Pettiford heeft zijn jonge leven lang
hard, heel hard gewerkt. „Ik werk
graag in Europa", zei hij meer dan
eens „de mensen zijn hier aardig, er
is hier een duidelijk jazz-klimaat aan
wezig en alles schijnt mij hier zo'n
beetje te inspireren."
Op Fontana (688 60-1) is nu een
„in memoriam-plaat" uitgebracht
waarop men de beroemde bassist in
een negental stukken Kan beluiste
ren. De opnamen werden gemaakt in
Kopenhagen met diverse Deense mu
sici. Slechts het laatste nummer „Just
you, just me" werd opgenomen met
beroemde landgenoten van Pettiford:
j
Marty Robbins komt uit de regi
onen der betere Country en
Westerzangers. Hij getuigt sinds
jaar en dag van de onuitroei
bare romantiek van het wilde westen
en handhaaft zijn populariteit in de
kring van vaste afnemers, die voor
dit genre even onveranderd groot
blijft. De keuze van zijn liedjes is
heel eenvoudig. Op CBS 1548 het
„San Angelo", met wat Mexicaanse
sentimenten op de achtergrond en
