Kan ik dat nu wel AANNEMEN? l Moeilijk tiaar m Verrassingen buitenlands voorbeeld - die vaak beschamend zijn Van Welvaart ziekenhuis Industrie gevangenis vC 7 Recht zou zegevieren 11 KAN 99 T' IK PIT NU WEL AANNEMEN? 21 24 DECEMBER 1964 PLUS DE KERSTTIJD is de tijd van de relatie-geschenken". Het gebruik is komen overwaaien uit Amerika en heeft in Nederland snel een overweldigende vorm aangeno men. Wie zakelijk iets met iemand ie maken heeft, stuurt niet, zoals Vroeger, het vriendelijk kerstkaart je of de hartelijke nieuwjaars wens, maar een cadeau. Wat dat cadeau is, hangt af van de vrijge vigheid van de schenker. Of liever: Van de belangrijkheid van de ont vanger. Er zijn Nederlandse indu strieën, die een rijtje geschenken hebben, die met de feestdagen Worden verzonden. Scheerappara- ten voor de directeuren en lotions Voor de procuratiehouders, en poe der voor de lagere beambten. Men Kijkt naar de concurrent. Wat doet hij? Stuurt hij een fles whisky? }Vij sturen er twéé. Of drie. Het K al geen vreemd verschijnsel meer, dat mensen in deze dagen twaalf flessen whisky ten geschen ke krijgen van een zakenrelatie Een relatie, met wie zij straks Weer te maken zullen krijgen. e& zoveel, ALS u IN EEN PAq KUNT CONSUMEKEN Waar ligt de grens? Het is een vraag, die moeilijk te beantwoor den is. In een van de grootste con cerns is de volgende regel uitge- geven: u mag zóveel accepteren, als u normaal in een dag kunt consumeren. Dus: een doosje siga ren, een fles wijn, een etentje. Er gens anders wordt gesteld: een re latiegeschenk moet niet speciaal voor u zijn aangeschaft. Als het een serie is (bijvoorbeeld aanste kers met reclame-inscriptie) mag u zo'n cadeau wèl aannemen, maar niet, als het een aansteker is, die men speciaal voor u in de winkel is gaan kopen. Modern kerstgebruik: het relatiegeschenk Voor heel wat mensen die In dienstbe trekking zijn Is het ontvangen van zo'n relatie-geschenk een pijnlijke affaire. Men voelt wel, dat wordt gebalanceerd op "et koord: waar ligt de grens tussen het geen men wèl en hetgeen men niét mag innemen. Een voorbeeld: Een grote Amerikaanse Maatschappij, die eigen vestigingen heeft M Nederland, stuurde aan een aantal re laties een dure asbak. De winkelwaarde bedroeg wel zestig of zeventig gulden, j^en had veel te maken met de douane en °Us gingen er een paar exemplaren naar '•erschillende douanediensten. Van één dienst kwamen drie asbakken terug, met ben keurig briefje. Men stelde het ge denk ten zeerste op prijs, maar dit Mocht men niet accepteren. Een andere overheidsdienst stuurde een briefje, dat jnen het geschenk zéér smaakvol vond en ring van Kerstmis en Nieuwjaar met een mengeling van verwachting en vrees naar de postbode kijken. Een inkoper van een groot concern, die bij een bepaalde firma voor anderhalf miljoen gulden per jaar koopt, vertelde mij: ,.Ik vind het helemaal niet fijn om een relatie-geschenk te ont vangen. Je voelt je zo verplicht, niet meer vrij in je keuze. Ik begrijp best, dat zo'n firma iets wil doen, maar laten ze het in vredesnaam bescheiden houden. Het is mijn vak, om mij aan niemand te verplichten, dat moeten die mensen toch begrijpen". om vaste regels te maken. Vergeet niet: je mag de gever ook niet beledigen. Als u met Kerstmis een goede vriend of re latie een kleinigheid geeft zuiver uit welgemeende vriendschap en hjj ac cepteert het niet, dan voelt u zich toch Immers óók beledigd. Neen: in Nederland is voor zover ik weet het weggeven van bunga lows, jachten en auto's nog geen ge bruik (hoewel een man in overheids dienst mij in vertrouwen meedeelde, een auto te hebben geweigerd), maar zoals gezegd: twaalf flessen whisky is geen uitzondering meer. We gaan er mee door. Verrassingen voor zakenrelaties. Aan de ene kant: gênant. Aan de andere kant: tóch wel fijn, want volwassenen zijn als kinderen, zij ontvangen graag geschenken. Men weet dat, men profiteert ervan. Voor velen liggen ook dit jaar onder de kerst boom de fiscaal aftrekbare ge schenkjes van de zakenrelaties. Een mo dern kerstgebruik niet geheel onge vaarlijk. Want het zijn juist de mensen, die objectief en onbevooroordeeld beslis singen moeten nemen, die de fijnste ge schenken krijgen. Hooggeplaatste ambte naren, inkopers van grote bedrjjven, en al die anderen, voor wie in deze dagen de vraag brandt: kan ik dat nu wel aanne men. VIC SNIEICERS ten zeerste op prijs stelde. Ook in Duitsland komen de relatie geschenken er steeds meer in. Het is een Mvaartsverschijnsel, zeker. Maar het is ok een „Amerikanisme". Tien jaar gele- L?.n waren dit soort relatie-geschenken 1 ons nog geheel ongebruikelijk. Nu zijn al heel wat mensen, die bij de nade- Alweer: een Ietwat vage regel, maar, zo vertelde ons een directeur van een inkoopfirma, het is nu eenmaal moeilijk Intussen is er op het gebied van relatie geschenken een enorme industrie ont staan. Inkopers van grote bedrijven ont vangen lijvige folders van relatie-ge schenken in alle mogelijke soorten ver pakkingen: kaas, wijn, kaarsen, glazen, sleutelringen, schemerlampjes, balpennen, whisky-glazen, kristallen karaffen, siga- renknippers, sigarettendozen, tasjes, map jes, het arsenaal is onuitputtelijk. Gaat de stijgende lijn nog steeds door? Jé. Dit jaar is er alweer veel meer als relatie-geschenk uitgedeeld dan in vorige jaren. Méér mensen hebben aan méér mensen laten weten, dat zij de relatie op prijs stellen. Meer mensen hebben voor de vraag gestaan: kan ik dat nu wel aan nemen. et toppunt van luxe voor de 35-ja- rige Charles Jacobs uit een buiten wijk van New York bestond uit eten en slapen in een ziekenhuis met een behoorlijke accommodatie en een goede keuken. Achttien maanden lang heeft hij zichzelf gastvrijheid verleend in derge lijke instellingen. Jacobs bracht dit voor elkaar met kaarten van het Amerikaanse Blauwe Kruis, een organisatie die voor zijn leden rekeningen betaald. De bedrieger werd uiteindelijk gesnapt, toen hij een ziekenhuis binnenkwam met de zogenaamde klacht een vreselijk pijn lijke maagzweer te hebben. Op dokters bevel moesten verpleegsters hem een be paalde vloeistof in laten nemen. Dit was echter geenszins de bedoeling van de patiënt en hij riep dan ook: „Die rommel blief ik niet", breng me liever broodjes met ham en een hete pot koffie". Deze eetlust was niet te rijmen met de folte rende maagpijnen die de zieke moest doorstaan en daarom werd er met spoed een onderzoek ingesteld. Het bedrog van de z.g. maagpatiënt kwam uit en Charles Jacobs kan zijn luxueuse leventje in het ziekenhuis geruime tijd ruilen voor de gevangenis. I WIN TIG jaar lang heeft Welby Lee gezocht naar de man die op Oude- 4 jaarsavond in 1944 in Celina (Ten nessee) zijn vader doodreed en toen niet stopte. De enige bewijzen voor de politie waren een stuk van een bumper en de vage beschrijvingen van enkele omstan ders. De schuldige werd echter niet ge- venden en zoon Welby zwoer zichzelf dat hij niet zou rusten voor hij de persoon in kwestie gevonden had. Hij reisde 100.000 km om inlichtingen te verzamelen en vulde hiermee een boek van 152 bladzijden. Ten lange leste werd zijn intensieve speurtocht beloond, de legpuzzel begon te kloppen. Welby stapte met zijn gegevens naar het poli tiebureau waarna de 55 jaar oude Grove Jones gearresteerd en berecht kon wor den. Zoon Welby had eindelijk rust gekre gen. maar tijdens het verhoor van de beklaagde beweerde hij: „Ik heb voor de moordenaar van mijn vader nooit haat gevoeld, het enige waar het mij om ging, was, dat het recht zou zegevieren"

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1964 | | pagina 37