Kan ik dat nu wel
AANNEMEN?
l
Moeilijk
tiaar
m Verrassingen
buitenlands
voorbeeld - die vaak
beschamend zijn
Van
Welvaart
ziekenhuis
Industrie gevangenis
vC
7
Recht zou
zegevieren
11
KAN
99
T'
IK PIT NU WEL AANNEMEN?
21
24 DECEMBER 1964
PLUS
DE KERSTTIJD is de tijd van de
relatie-geschenken". Het gebruik
is komen overwaaien uit Amerika
en heeft in Nederland snel een
overweldigende vorm aangeno
men. Wie zakelijk iets met iemand
ie maken heeft, stuurt niet, zoals
Vroeger, het vriendelijk kerstkaart
je of de hartelijke nieuwjaars
wens, maar een cadeau. Wat dat
cadeau is, hangt af van de vrijge
vigheid van de schenker. Of liever:
Van de belangrijkheid van de ont
vanger. Er zijn Nederlandse indu
strieën, die een rijtje geschenken
hebben, die met de feestdagen
Worden verzonden. Scheerappara-
ten voor de directeuren en lotions
Voor de procuratiehouders, en poe
der voor de lagere beambten. Men
Kijkt naar de concurrent. Wat doet
hij? Stuurt hij een fles whisky?
}Vij sturen er twéé. Of drie. Het
K al geen vreemd verschijnsel
meer, dat mensen in deze dagen
twaalf flessen whisky ten geschen
ke krijgen van een zakenrelatie
Een relatie, met wie zij straks
Weer te maken zullen krijgen.
e&
zoveel, ALS u IN EEN PAq KUNT CONSUMEKEN
Waar ligt de grens? Het is een
vraag, die moeilijk te beantwoor
den is. In een van de grootste con
cerns is de volgende regel uitge-
geven: u mag zóveel accepteren,
als u normaal in een dag kunt
consumeren. Dus: een doosje siga
ren, een fles wijn, een etentje. Er
gens anders wordt gesteld: een re
latiegeschenk moet niet speciaal
voor u zijn aangeschaft. Als het
een serie is (bijvoorbeeld aanste
kers met reclame-inscriptie) mag
u zo'n cadeau wèl aannemen, maar
niet, als het een aansteker is, die
men speciaal voor u in de winkel
is gaan kopen.
Modern kerstgebruik: het relatiegeschenk
Voor heel wat mensen die In dienstbe
trekking zijn Is het ontvangen van zo'n
relatie-geschenk een pijnlijke affaire.
Men voelt wel, dat wordt gebalanceerd op
"et koord: waar ligt de grens tussen het
geen men wèl en hetgeen men niét mag
innemen.
Een voorbeeld: Een grote Amerikaanse
Maatschappij, die eigen vestigingen heeft
M Nederland, stuurde aan een aantal re
laties een dure asbak. De winkelwaarde
bedroeg wel zestig of zeventig gulden,
j^en had veel te maken met de douane en
°Us gingen er een paar exemplaren naar
'•erschillende douanediensten. Van één
dienst kwamen drie asbakken terug, met
ben keurig briefje. Men stelde het ge
denk ten zeerste op prijs, maar dit
Mocht men niet accepteren. Een andere
overheidsdienst stuurde een briefje, dat
jnen het geschenk zéér smaakvol vond en
ring van Kerstmis en Nieuwjaar met een
mengeling van verwachting en vrees naar
de postbode kijken. Een inkoper van een
groot concern, die bij een bepaalde firma
voor anderhalf miljoen gulden per jaar
koopt, vertelde mij: ,.Ik vind het helemaal
niet fijn om een relatie-geschenk te ont
vangen. Je voelt je zo verplicht, niet
meer vrij in je keuze. Ik begrijp best,
dat zo'n firma iets wil doen, maar laten
ze het in vredesnaam bescheiden houden.
Het is mijn vak, om mij aan niemand te
verplichten, dat moeten die mensen toch
begrijpen".
om vaste regels te maken. Vergeet niet:
je mag de gever ook niet beledigen. Als
u met Kerstmis een goede vriend of re
latie een kleinigheid geeft zuiver uit
welgemeende vriendschap en hjj ac
cepteert het niet, dan voelt u zich toch
Immers óók beledigd.
Neen: in Nederland is voor zover
ik weet het weggeven van bunga
lows, jachten en auto's nog geen ge
bruik (hoewel een man in overheids
dienst mij in vertrouwen meedeelde,
een auto te hebben geweigerd), maar
zoals gezegd: twaalf flessen whisky is
geen uitzondering meer. We gaan er
mee door.
Verrassingen voor zakenrelaties. Aan
de ene kant: gênant. Aan de andere kant:
tóch wel fijn, want volwassenen zijn als
kinderen, zij ontvangen graag geschenken.
Men weet dat, men profiteert ervan. Voor
velen liggen ook dit jaar onder de kerst
boom de fiscaal aftrekbare ge
schenkjes van de zakenrelaties. Een mo
dern kerstgebruik niet geheel onge
vaarlijk. Want het zijn juist de mensen,
die objectief en onbevooroordeeld beslis
singen moeten nemen, die de fijnste ge
schenken krijgen. Hooggeplaatste ambte
naren, inkopers van grote bedrjjven, en al
die anderen, voor wie in deze dagen de
vraag brandt: kan ik dat nu wel aanne
men.
VIC SNIEICERS
ten
zeerste op prijs stelde.
Ook in Duitsland komen de relatie
geschenken er steeds meer in. Het is een
Mvaartsverschijnsel, zeker. Maar het is
ok een „Amerikanisme". Tien jaar gele-
L?.n waren dit soort relatie-geschenken
1 ons nog geheel ongebruikelijk. Nu zijn
al heel wat mensen, die bij de nade-
Alweer: een Ietwat vage regel, maar,
zo vertelde ons een directeur van een
inkoopfirma, het is nu eenmaal moeilijk
Intussen is er op het gebied van relatie
geschenken een enorme industrie ont
staan. Inkopers van grote bedrijven ont
vangen lijvige folders van relatie-ge
schenken in alle mogelijke soorten ver
pakkingen: kaas, wijn, kaarsen, glazen,
sleutelringen, schemerlampjes, balpennen,
whisky-glazen, kristallen karaffen, siga-
renknippers, sigarettendozen, tasjes, map
jes, het arsenaal is onuitputtelijk.
Gaat de stijgende lijn nog steeds door?
Jé. Dit jaar is er alweer veel meer als
relatie-geschenk uitgedeeld dan in vorige
jaren. Méér mensen hebben aan méér
mensen laten weten, dat zij de relatie op
prijs stellen. Meer mensen hebben voor
de vraag gestaan: kan ik dat nu wel aan
nemen.
et toppunt van luxe voor de 35-ja-
rige Charles Jacobs uit een buiten
wijk van New York bestond uit
eten en slapen in een ziekenhuis met een
behoorlijke accommodatie en een goede
keuken. Achttien maanden lang heeft hij
zichzelf gastvrijheid verleend in derge
lijke instellingen. Jacobs bracht dit voor
elkaar met kaarten van het Amerikaanse
Blauwe Kruis, een organisatie die voor
zijn leden rekeningen betaald.
De bedrieger werd uiteindelijk gesnapt,
toen hij een ziekenhuis binnenkwam met
de zogenaamde klacht een vreselijk pijn
lijke maagzweer te hebben. Op dokters
bevel moesten verpleegsters hem een be
paalde vloeistof in laten nemen. Dit was
echter geenszins de bedoeling van de
patiënt en hij riep dan ook: „Die rommel
blief ik niet", breng me liever broodjes
met ham en een hete pot koffie". Deze
eetlust was niet te rijmen met de folte
rende maagpijnen die de zieke moest
doorstaan en daarom werd er met spoed
een onderzoek ingesteld. Het bedrog van
de z.g. maagpatiënt kwam uit en Charles
Jacobs kan zijn luxueuse leventje in het
ziekenhuis geruime tijd ruilen voor de
gevangenis.
I WIN TIG jaar lang heeft Welby Lee
gezocht naar de man die op Oude-
4 jaarsavond in 1944 in Celina (Ten
nessee) zijn vader doodreed en toen niet
stopte. De enige bewijzen voor de politie
waren een stuk van een bumper en de
vage beschrijvingen van enkele omstan
ders. De schuldige werd echter niet ge-
venden en zoon Welby zwoer zichzelf dat
hij niet zou rusten voor hij de persoon
in kwestie gevonden had.
Hij reisde 100.000 km om inlichtingen
te verzamelen en vulde hiermee een
boek van 152 bladzijden. Ten lange leste
werd zijn intensieve speurtocht beloond,
de legpuzzel begon te kloppen. Welby
stapte met zijn gegevens naar het poli
tiebureau waarna de 55 jaar oude Grove
Jones gearresteerd en berecht kon wor
den.
Zoon Welby had eindelijk rust gekre
gen. maar tijdens het verhoor van de
beklaagde beweerde hij: „Ik heb voor de
moordenaar van mijn vader nooit haat
gevoeld, het enige waar het mij om ging,
was, dat het recht zou zegevieren"