SLECHTS EEN DUIF
KEERDE TERUG VAN
EEN DUBBELVLUCHT
HET VALSE HOOFD
PROBLEEM IN
AERDENBERG
1
é-
6
"«.PA
SVP
HET VERWENSTE LAND
X.
Pelsjagers van Rio Peeos
Alfredo
POSTDUIVENSPORT
Ornifosis oorzaak
van ondergang
ALS U HET
VRAAGT
HET GROENE LUIPAARD
Omweg
150 miljoen dollar
nagelaten
Hogere prijzen
Hitiers nicht
Hij welzij niet
dus niet
Onder water leven
Boete voor de directeur nen lezen en u bent wellicht nieuwsgie-jare? n.a de ornitosis-affaire, de uitste-
Hij joeg per trein
Zonnige maand mei?
Bekeren
Bejaarden
oor aereeteur.-
OS De#P£< O/S
HET NIEUWE DAGBLAD
ZATERDAG 9 JANUARI 1965
ze gebruiken-
vw
door OLAF J. DE LANDELL
ue/cj/e spuüjt.'
KARL MAY
PAUL
VLAANDEREN
©3
De Wadders
■..v&:w.v.v.~vv
DE VADER VAN NEW YORKSE
GOUVERNEUR NELSON ROCKEFEL
LER heeft volgens een opgave van de
Amerikaanse fiscus een vermogen van
ruim 150 miljoen dollar nagelaten.
Uit andere gegevens blijkt, dat John
D. Rockefeller Jr. 160.698.584 dollar
grotendeels in aandelen van onderne
mingen had belegd. Hiervan is 10.392.433
dollar belasting aan de federale
regering te Washington betaald en
treintje verdacht ging vinden en langs
de spoorlijn ging patrouilleren. Op een
keer, dat Bob Watson weer zijn jacht
buit oppikte, drie fazanten, werd hij
in zijn nek gegrepen.
DE BRITSE filmtheaterexploitan
ten, chocoladefabrikanten en bier
brouwers zijn het nieuwe jaar voor
hun eigen zak goed begonnen. Ze
hebben de prijzen verhoogd.
3.092.394 aan de staat New York. Vol-; T?rtT.rtrl
hn D. Rockefeller Jr's testa- f YUric/l
gens John
ment is van het vermogen iets min
der dan de helft naar zijn weduwe en
zijn vijf kinderen gegaan. 75 miljoen
dollar werd bestemd voor het door de
Rockefellers gestichte weldadigheids
fonds.
IN EEN NACHTCLUB IN TURIJN
zingt een nicht van Hitier. Ze heet
Martine von Bergen, is zesentwintig
en woont in Muenchen bij haar moe
der. Haar vader was een broer van
Adolf en werd eveneens in Linz ge
boren. Hij heette Peter. Martine von
Bergen is soubrette in een orkestje,
dat geleid wordt door Nando Pucci,
de man van Mussolini's jongste doch
ter, Anna Maria. Zij werd een jaar
voor het uitbreken van de Tweede
Wereldoorlog geboren. Bij haar thuis
werd zelden over Adolf gesproken en
dan nog op een niet bepaald vleien
de manier. Dat zegt ze althans nu.
Maar het is wel bekend, dat Hitier
zich weinig om zijn familie bekom
merd heeft. Een zuster van hem heeft
steeds geweigerd zijn huishoudster te
zijn.
EEN BOER uit Windlesham in Enge
land is een campagne begonnen te
il'gen een plan om een nieuwe verkeers-
weg langs zijn bedrijf aan te leggen.
Omdat de weg voor voetgangers taboe
zal zijn, zal hij om bij zijn koeien aan
de andere kant te kunnen komen, 11
km en drie dorpen om moeten lopen.
Daar is een kruising geprojecteerd,
maakt.
Een socioloog van de Rutgers Uni
versiteit in de Amerikaanse staat New
Yersey, heeft beweerd, dat het be
lang dat leerlingen stellen in de ande
re sekse van invloed schij t te zijn
op de hoeveelheid rookartikelen, die;gen 38 procent dat het na die school
aldus zijn rapport roken ook. Maar
het percentage rokers onder de leer
lingen die minder dan twee keer per die oversteken mogelijk
week een afspraakje hebben, bedraagt
maar zeven.
Hij is er ook achter gekomen dat
de rookgewoonten van ouders minder
effect hebben op de leerlingen dan de
rookgewoonten van vrienden.
Als ouders bezwaar hadden tegen
roken, maar vrienden dat lustig de
den, aldus de socioloog, dan rookte
54 procent van hun kinderen. Ston
den ouders het daarentegen toe maar
deden vrienden het niet, dan gaf zich
maar zestien procent der leerlingen
aan het genot over.
Er is ook verband, zo beweert het
rapport, tussen het onderwijs dat men
wil genieten en de rookgewoonten. Van
het aantal leerlingen dat na de mid
delbare school naar een college wilde
gaan rookte maar zestien procent, te-
Ongeveer 48 procent der leerlingen
die twee of meer keer per week vrijen
welletjes vond. Tachtig procent van
de leerlingen, die het vermoedelijk na
de middelbare school opgeven, rookt.
EEN MAN in Engeland wilde een
tandem kopen voor zich en zijn vrouw
Eva. Maar Eva zegt nee.
„Tandems", zegt ze, zijn wat mij
betreft uit de mode. Vroeger kon je
er veel plezier aan beleven, maar ik
zie me nu al...." De man is 92, Eva
80....
Suikerziekte
DE NIEUWE POTENTATEN in het
Kremlin willen de produktie van de
industrie opvoeren en tevens de kwa
liteit der geproduceerde goederen.
Hiertoe hebben ze o.a. besloten, in
dien nodig geregeld boeten uit te de
len aan de directeuren van fabrieken,twge meter hoog> drie meter diep en
die nalatig blijven. Desnoods zullen vijf en halve meter lang. In deze schuur
ze hen in de gevangenis zetten. Dat,staan mijn stamboekgeiten. Het geeft
duiven moeilijk te onderkomen, met het van^et^'pubHek"1 doortoen g e net^te-
Deze keer willen wij u iets over on- duiven moeilijk te onderkennen, met het kaarten schaken en dammen
ze eieen duiven schriiven U hebt nu gevolg verspelen na inkorven. U be- zen' ^darren, scnaKen en aammen
al van augustus af onze artikelen kun- nu misschien waarom wij, in de Voedsel zal m watOTdlchte verpakking
- - 1 -»«'>« «««i+Aoin naar beneden worden gezonden.
thuisblijvers. Als dit Stam uit Utrecht
schrijft, dat er zoveel duiven door de
ze ziekte van de vlucht achterblijven
kunnen wij uit ervaring dit alles zeer
terecht onderschrijven.
OVER DE GEHELE WERELD
neemt het aantal gevallen van sui
kerziekte toe, waar voedsel in over-
vloc1 is het sterkst, zo staat in een
rapport van de wereldgezondheidsor
ganisatie. In rijke landen doet de sui
kerziekte zich steeds meer voor, waar
bij een duidelijk verband bestaat met
zwaarlijvigheid als gevolg van veel
eten en weinig lichamelijke activiteit.
Twee soldaten zijn in vijf meter
diep water gedoken om een onderwa
ter-leven van tien dagen te beginnen.
Zij brengen de tijd door in een
huisje van doorzichtige wanden op
de bodem van een kunstmatig aan
gelegde vijver.
De vijver is onderdeel van een ten
toonstelling van boten, welke in het
tentoonstellingsgebouw Olympia in
Londen is geopend
rig geworden hoe de schrijver het er ikend vliegende duiven in de ren hebben
zelf afbrengt gezet- °p deze manier kunnen wij ons
Achter het huis in de tuin onderaan behoeden in één klap ridder te voet
de dijk staat het duivenhok. Laag dus. J® worden, om dan volkomen te moeten
Om te voorkomen dat de duiven laag herbeginnen van de grond al.
wonen hebben we het hok op palen ge-, 3aar achtereen heerste he't or-
plaatst van twee meter lang. Onder het nitosis-spook, toen waren zij die over-
hok is een ruimte voor een schuur van bleven immuun er voor geworden. Vol
ledig uitzieken bleek ook hier, na proe
ven met metastrept op advies van wij
len dr. Bol, de juiste remedie tot gene
zing.
F. A. VAN STAALDUINEN.
is overigens heel wat schappelijker geen enkel bezwaar, dat er geiten staan
dan in de tijd van Stalin, toen nala- onder het duivenhok. De eventuele am-
tige of onbekwame fabrieksdirecteuren moniaklucht heeft geen nadelige invloed
tegen de muur werden gezet. De Prav- nn Ho Huiven mi*, bet niet *i te vek
da heeft al een reeks namen van di
recteuren gepubliceerd, die zware
boeten hebben moeten betalen. Dat het
hoog nodig is, boeten uit te delen,
werd o.m. aangetoond door de mede
deling, dat een fabriek van hoeden en
bontjassen van de 22.879 afgelever
de stuks er meer dan de helft tgrug
kreeg, aangezien de kwaliteit en af
werking onvoldoende waren. Een paar
directeuren zijn reeds" achter slot en
grendel gezet, maar hun namen wer
den niet openbaar gemaakt.
TELKENS ALS BOB WATSON had
raak geschoten, floot hij ten teken
dat de machinist op een goederen
treintje, dat ergens in de Ame
rikaanse staat Illinois rijdt. Als de
trein stilstond, sprong hij eruit en pik
te een of twee fazanten of konijnen
op. Een boswachter hoorde telkens
weer schoten, maar begreep niet, waar
de stroper of stropers zich verborgen
hielden. Tot hij dat telkens stoppende
op de duiven, mi'ts het niet al te gek
gemaakt wordt. In zekere zin zou deze
lucht nog ontsmettend kunnen werken.
Het duivenhok is in drieën verdeeld;
twee hokken voor ieder acht of negen
weduwnaars en een groter hok voor jon
ge duiven. Het grote hok wordt door
een schot in tweeën gedeeld, dat tot
60 cm van de voorkant reikt. Dit is
gedaan om het hok in feite te verklei
nen. Op deze manier blijven de jongen
veel tammer dan in een groter hok,
waarin zij naar alle kanten kunnen weg
vliegen. Tevens kunnen wij zo de jonge
duiven veel gemakkelijker pakken.
Momenteel zijn er 60 duiven in het hok,
waarvan er plm. 20 van in de ren
gaan tegen de tijd dat er gekoppeld
gaat worden. Met deze duiven wordt
niet gevlogen, maar alleen uvtgekweekt.
Het zijn praktisch alleen duiven, die be
wezen hebben goed en hard te vliegen.
U vraagt zich misschien af, waarom
zoveel kwekers? Wij hebben echter mee
gemaakt, dat op een dubbelvlucht alle
goede duiven mee waren. Tot dan toe
vlogen zij zeer sterk. Toch was er iets;
zij waren niet zo mooi als andere jaren.
De aap kwam op die dubbelvlucht uit
de mouw. Er kwam zegge en schrijve
één duif terug, na enkele dagen en vol
komen uitgeput. De anderen bleven zoek.
Wat bleek? Bij die ene terugkomer wa
ren ornitosis-verschijnselen te consta
teren en enkele dagen later ook tij de
Als de Duitse boeren gelijk krijgen
zal Europa een zonnige meimaand te
gemoet gaan.
Volgens een oud boerengeloof zal het
in mei sneeuwen als het warm is op
Driekoningendag. Dit jaar woedde op
deze dag een sneeuwstorm
Lezers schrijven de krant
m
j?
Als trouwe lezer erger ik me al jaren
aan de betekenis van het werkwoord
„bekeren". Dezer dagen las ik op de
voorpagina de volgende kop; „Mgr.
Kramer wijdt bekeerde Zweedse neuro
loog". Als je zoiets onder ogen krijgt,
denk je ongetwijfeld aan een heiden, hoe
wel in die zin ook de vraag rijst, „is
dit wel het goede woord?" Tot mijn
grote ontsteltenis komt deze neuroloog
van een eveneens Christelijk geloof af,
namelijk het Protestantisme. Ik kan me
dan ook voorstellen, dat vele niet-Ka-
tholieken die deze krant lezen ter wille
van de sport dit heel onplezierig vin
den naar mij is gebleken.
ROTTERDAM
R. MAAS.
Naschrift van de redactie:
Wij bieden een ieder, die wij door
het woord bekeren zouden hebben ge
kwetst onze oprechte excuses aan. Het
had niet mogen worden gebruikt.
Mijn zeer bejaarde enigszins hulpbe
hoevende tante woont in een bejaarden
tehuis. Nu hield de directeur, een nog
jonge man, een Nieuwjaarsreceptie".
Er wordt dan verwacht dat de oudjes,
merendeels hulpbehoevend en invalide,
zelfs strompelend met stokken of in
wagentjes naar de directeurskamer gaan,
waar ZEd nieuwjaarswensen staat te
incasseren.
Nu is mijn mening dat dit met een
verjaardag of jubileum correct is, maar
met nieuwjaar, waar men wederkerig
wenst, niet. M.i. behoort dan deze nog
jonge man naar de ouderen toe te ko
men, b.v. in hun conversatiezaal en het
eerst te wensen .Ik weet dat er receptie-
etiquette bestaat, maar of er ook voor
deze situatie een beleefdsheddsvorm op
schrift staat, geloof ik niet. Het i dunkt
mij meer een kwestie van „aanvoelen".
Gaarne zou ik hierover iets willen ver
nemen, ook uw mening.
Amsterdam, C. van D.
Naschrift van de redactie: Wij delen
uw mening.
43.
„Te helpen? Waarbij?" vroeg ik verbaasd.
Ik zou zo graag willen spelen!" Ze scheen net zo verbaasd, over mijn
stupiditeit. Met een dringend gebaar legde ze een hand op mijn schouder,
en smeekte: „Zou het niet kunnen?
„Het gaat niet, madame," antwoordde ik ferm.
„Een enkel klein half uurtje maar," bad ze.
„Desnoods zal ik niet spelen," pingelde ze. „Als ik inijn instrument maar
even mag zienAls ik er even mee alleen mag zijn om het te o, u
zult me uitlachen!u doet het nu waarschijnlijk al!"
„Ik heb diep medelijden met u," antwoordde ik, veel te hoffelijk om het
voor serieus door te kunnen laten gaan. „Uitlachen staat gelijk met spotten.
En ik zou met u niet kunnen of willen spotten."
„Waarom niet?" fluisterde ze.
„Omdat uw geliefde in het ziekenhuis ligt," bedacht ik handig.
Ze bleef ernstig; nam zelfs de hand niet van mijn schouder, en zei zacht:
„Mercimerci beaucoup, monsieur
En aangezien we toen allebei een ogenblik uitgepraat waren, heerste er
volle drie minuten stilte, die ik ten einde raad benutte om mijn kopje zo
langzaam mogelijk leeg te drinken. De hand werd toch van mijn arm weg
genomen.
Daarna presenteerde ze me een koekje, en praatte geforceerd over vrolijke
dingen, waar ik maar al te dankbaar op inging, om de onaangename plicht
van het weigeren zo gauw mogelijk te vergeten.
Om negen uur ongeveer kwam de directeur van het hotel met een be
scheiden klopje waarschuwen, dat er telefoon voor madame was. Uit Brussel.
„Uit Brussel? Tiens!" riep zij uit, „wat afschuwelijk! Hoe zijn de mensen
achter mijn adres gekomen?Ze stond snel op en excuseerde zich drin
gend bij mij, waarna ze met coquette trippelpasjes achter de directeur aan
naar de telefooncel draafde.
Ik zegende deze onderbreking, want nu had ik even tijd, eens na te gaan,
waarover ik met haar zou kunnen praten. Het viel me niet mee, de conver
satie aan de gang te houden, want het leek me toe, dat Arlette leed aan de
echt Franse ongedurigheid.
Ze was echter binnen een paar minuten weer terug. „Gelukkig een intieme
kennis," zei ze opgelucht. „Ik heb haar op het hart gedrukt, met niemand
over mijn aanwezigheid hier te spreken."
Hoewel ik niets van madame Enbourg had te verwachten, vond ik het toch
plezierig dat het een „zij" was geweest, aan de telefoon; desniettegenstaande
voelde ik me verwonderd over dat feit, want ik vond haar geen type voor
vriendinnen.
„In wat voor relatie staat toch die aardige jongeman, die u bij u hebt?
vroeg ze plotseling. Ik moest met geweld een blos terughouden, bij dit openlijk
compliment. En ik vrees, dat ik veel te vriendelijk uitleg gaf: het was een
neef van me, een schrijver, die me hielp met enkele dingen, daar ik als
detective natuurlijk wel veel, maar toch niet alles wist.
„Alors, vous êtes detective?" riep ze uit.
„Madame," vermaande ik, „dat wist u wel. U hebt het zelf aan juffrouw
Booner verteld."
(Wordt vervolgd)
je C<A7a/ «F<=7v c/J-
SCA/csc.c>/Ge AJ/er
caqts/J >>.1„ -
o
V)
o
V.
u
r
LflTER,,,
s&cf-/a/ou,
SP/eoerjGZo'hJ U!T-
cueeufA/G zat- e&M
ace-s AjootT Mee/2,
oa Je ueeeerj/
SWAN FEATURES SYNDICATE
47. „Alleen?" „In het begin wel. Ik ben zeker
honderd maal aan een wisse dood ontsnapt, door
dat ik mijn rode vijanden hier heb kunnen ontkomen.
Later heb ik mijn „jongens" hier mee naar toe ge
nomen, waar wij nu de huiden verzamelen en een
beschutting tegen het winterweer vinden." Terwijl
hij sprak klonk er een schelle kreet over de vlakte
en van alle kanten verschenen gestalten, waarin
men direct bewoners van het wilde westen herken
de. Wij reden naar het midden van het dal, waar
wij spoedig door de mannen omgeven werden, die
uitbundig hun vreugde lieten blijken over de te
rugkeer van Old Firehand. Ook Will Parker was on
der hen en bij het zien van mij scheen hij jjij
worden van vreugde. Ook Winnetou begroette .j.
uitbundig. Tussen deze drukte, die niet gevaar
was omdat wij volkomen geïsoleerd waren, y j,ji
Winnetou af en ontzadelde zijn paard. Toen £a'-ijr>
het dier met een tik te verstaan, dat het voos V,
avondeten moest gaan zorgen en bepakt met te
del, tuig en deken trad hij, zonder een woordA
spreken, uit de kring. Ik volgde zijn voorbe -
daar onze gastheer te veel in beslag werd genon j,
om zich met ons te bemoeien. Na een verontsc11
diging aan Will, ging ik het dal eens verkennen-
HET L'JKT WEL EEM DUIK-
EXPEDITIE. IK ZIE ZUUKST0F-
wv CYUNDEES AAM DEK
DACHTIKWEL. HET
IS DE 'SBNTA MONICA
EU DAT BETEKENT
FELIX.
29-24
r( FELIX
■DflT KOMT Ate
BEKEND VOOEl
FELIX WINTEEM'JU STIEF
ZOON - UIT EEM HÉÉL VK0ES
HUWEl'JK. H'J WAS V0EIGE
MAAND HIEE- WRAK0M
KOMT H'J TEEUS f
«n <i n
A 4^ o O n 4 1
3690
MOCO
19. Toen de taxi de brede oprij
laan opzwenkte, zagen Piet Loeris
en Sientje een landhuis voor zich
oprijzen, dat alles in de schaduw stel
de, wat ze totnutoe aan de Rivièra
gezien hadden. „Heb ik tevel gezegd,
seur?" vroeg de chauffeur, terwijl hij
de wagen voor de hoofdingang tot stil
stand bracht. „Gen woord, broer, ki-
lometerhapper!" antwoordde de detec
tive: „De markies de Plombière moet
over een aardig grijpstuivertje kun
nen beschikken, om zó te wonen," Hij
hielp Sientje bij het uitstappen en re-
1 kende daarna met de man af. „Dank
SWAM FEATURES SYNDICATE N/KRQ RADIOSTRIP
u zeer," sprak deze: „Mag ik u bel
den veel plezier toewensen? U lijkt
me een fatsoenlijk stel mensen en het
is u van harte gegund." Met een vader
lijk gebaar legde de meesterspeurder
zijn hand op het hoofd van de
man. „Dank je wel," zei hij hartelijk:
„M'n oom Johan zei altijd: Psychia
ters en taxichauffeurs zijn de beste
mensenkenners. En zo is het. Kom,
Sientje, we zullen maar es naar bin
nen gaan." Toen ze de majestueuze
hal van het landhuis betraden, schoot
er een bediende in livrei op hen af.
„Mag ik u beider uitnodiging zien?"
Cer
vroeg hij formeel. „O, dat is ih
hoor!" lachte de spoorzoeker: „De
kies heeft ons vanmiddag monded^
uitgenodigd. Roep 'm maar even, J
zul je zien, dat het zo is, kuitbr0 jfl<
Hij maakte aanstalten om door te
pen, maar de man ging
voor hem staan. „Het spijt me. JV t
ik heb m'n consignes, meneer.
geen officiële uitnodiging voor ditQ,
tje heeft, komt u er niet in! Ve(
tóch wel!' grinnikte de spoorzo
de wangen van de bediende kra pe'
tussen de ellebogen klemmend:
maar eens op."
