voor beneden de veertien
beursje
o
SPOKEN
te koop
t
Supermarkt
boven
erkeersweg
v
Wijze
man
Vergaderingen
r~
It
22 JANUARI 1965
PLUS
IN Andersom, het land waar
over koning Kukelekonus de
28e regeert, spreken de mensen
een heel vreemd, eigenaardig taal
tje. Ze spreken daar andersom.
Vroeger was dat in Andersom
juist andersom. Toen spraken de
hiensen gewoon, net als wij, en
toen heette het land ook niet An-
Kf
v0lvis
dersom, maar gewoon Kukeleko-
nië. En weet je nu hoe het is ge
komen dat de mensen in Kukele-
konië Andersom zijn gaan spreken.
Dat zullen we jullie vertellen.
-9
LEVE de sneeuw". Dit zal
de moeder van de tien
jarige Jerry Grif fin on
getwijfeld uitgeroepen heb
ben, toen zij haar zoontje
plotseling uit een raam van
hun zes verdiepingen hoge
flat in Chicago naar beneden
zag tuimelen. De confronta
tie met het „keiharde" pla
veisel bleef uit, want Jerry
viel midden in een berg
zachte sneeuw. Hierdoor
werd zijn leven gered, de
knaap kwam er zelfs zonder
cén enkel schrammetje van
af.
De VREEMDE
taal van
KUKELONUS
P de foto zie je een „buidelbeursje".
Je hebt daar een lapje stof van
v ongeveer 24 lang en 11 cm breed
j®0r nodig en een lintje. De stof knip je
de vorm die je op de tekening ziet.
z Maak aan de boven- en onderkant een
oompje Daarna vouw je het lapje op de
Uppeiijjn met de goede kant naar bin-
en je naait de zijnaden vast. Boven-
naai je, aan de twee zijkanten, een
jrsje. Door die lusjes haal je een lintje.
jr. t beursje wordt gesloten door het lint-
lt~ strak aan te trekken en er een strikje
b te leggen.
Als de stof, die je gebruikt, niet zo
Oeren.
yig is, is het beter om het beursje te
-Ten.
Ij ?P dezelfde manier kun je ook een
'"deltasje maken, van een grotere en
r®dere lap stof.
TRUDY
Koning Kukelekonus was een heel goe
de koning, maar hij had één gebrek.
Hij haalde bijna alle lettergrepen door
elkaar. Vooral als de koning zenuwach
tig werd en dat werd hij nogal gauw,
was het verschrikkelijk. Zo toen de kok,
natuurlijk per ongeluk, eens een grote
schuimtaart op de knieën van de ko
ning liet vallen terwijl deze rustig zat te
regeren.
De koning was vreselijk kwaad en ze
nuwachtig geworden. „Omdoor, uit tijk
beter koch. Mijn trene hooi zit uinder
schoom!" De koning bedoelde: „Dom
oor, kijk toch beter uit. Mijn hele troon
zit onder schuim!" Geschrokken had de
kok gezegd: „Verekskuseer, majesteit,
verekskuseer." Maar de koning had ge
roepen: „Schot iep, hem een haler ta-
wer!" Dit betekende: „Schiet op, haal
een emmer water!" De kok. die de ko
ning natuurlijk niet had begrepen, was
echter naar de keuken gegaan en niet
meer teruggekomen. Toen was de koning
nog bozer geworden en hij had geroe
pen: „Waar niet die bleugdrijft?" De
koning meende: ,.Waar blijft die deug
niet?"
Het brabbeltaaltje van koning Kukele-
1' mus werd met de dag erger en zijn
onderdanen gingen hem steeds minder
begrijpen. Als de koning een toespraak
hield, verstanden ze er meestal niets
van. Toen de koning hun allemaal een
extra vrije dag had gegeven, omdat zijn
eerste verstandskies was doorgekomen,
was iedereen, ook de ministers, op die
dag gewoon aan liet werk gebleven, om
dat ze de koning weer niet hadden be
grepen. Toen besloten de ministers, die
het natuurlijk erg jammer van die dag
vonden, dat er iets aan moest worden
gedaan, want het was toch wel erg dat
je je eigen koning niet kon verstaan.
Nu woonde er, behalve de ministers,
in Kukelekonië nog een heel wijze man.
En omdat de ministers er zelf geen op
lossing voor wisten te vinden, gingen ze
ten einde raad maar naar hem toe.
De wijze man zei: „Welnu, we hebben
toch van alles geprobeerd om onze ko
ning goed Kukelekoons te leren spre
ken?"
,.Jaaaa!" riepen de ministers.
„En dat is niét gelukt?" vervolgde de
wijze man.
„Neeee!" riepen de ministers weer.
/IV 'n dorpje ergens aan de Rijn,
daar zou er eens een veiling zijn
van spoken. Ja, van hele echte,
van grote, kleine, goede, slechte.
Men had er ov'ral naar gezocht
en toen die spoken opgekocht,
uit het binnen- en het buitenland,
nu moesten ze weer van de hand.
Men plaatste toen een advertentie,
waarin te lezen stond: „Attentie!
Wij veilen spoken, een heel zwikkie,
die wij verkopen voor een prikkie.
Wij hebben plaats voor veel publiek,
komt u dus allen! Dit is uniek!
Rpreekt u goed Engels? Wij hebben
ook
voor u een Engels spokend spook.
Wilt u iets in een and're taal?
dat hebben wij ook allemaal.
Houdt bovendien goed in de gaten:
wij hebben ze in alle maten.
Wenst u een jonge of een ouwe?
U kunt gerust op ons vertrouwen."
Uit alle delen van het land,
door d' advertentie in de krant,
kwam het publiek in grote drommen
uit Roodeschool, Maastricht en Om
men.
„Dan zit er niets %nders op dan dat
wij allemaal de taal van de koning gaan
spreken," zei de wijze man bedaard.
„Hèèèè?" vroegen de ministers.
„Ja." zei de man eenvoudig.
„Maar dan spreken we geen goed Ku
kelekoons meer, want dan praten we
andersom," merkte nu de slimste van al
le ministers op.
.,Dat is toch geen bezwaar," zei de
wijze man, „dan noemen we ons land
voortaan Andersom en onze taal Anders
oms".
Er kwamen nog veel vergaderingen
van de ministers aan te pas, voordat
men werkelijk besloot het Kukelekoons
in het Andersoms te veranderen. Maar
eindelijk werd het toch maar besloten.
Op school werd daarna de kinderen de
nieuwe taal geleerd en 's avonds in hun
vrije tijd studeerden de grote mensen
Andersoms. Het duurde echt niet zo erg
lang of alle Kukelekoniërs spraken An
dersoms en voortaan konden ze woord
voor woord verstaan wat hun koning
vertelde. Er was toen geen gelukkiger
koning dan Kukelekonus de 28e en geen
gelukkiger onderdanen dan de zijne!
AAD van VLAARDINGEN.
Toen men naar binnen was geduwd,
de drukte ietwat was geluwd,
de mensen niet zo druk meer praatten
en eind'lijk op hun stoelen zaten,
werd met het veilen dra begonnen,
met een klein spook uit Rode Tonge.
Al was het spookje uitgezocht,
't werd toch door niemand aangekocht
Zó ging het met de and'ren ook,
men zat en keek, maar kocht geen
spook.
En bij het verkoopnummer tien,
riep iemand: „lk wil nu wel wat zien!
Ik zit hier al zo'n vijf kwartier,
er zijn slechts spoken op papier.
Men heeft ons lelijk hier bedrogen,
men heeft ons danig voorgelogen,
want hier komt duid'lijk vast te staan,
dat er geen spoken meer bestaan!"
Toen werd het weer een hele drukte,
men joelde, duwde, trok en rukte
en haastte zich weer gauw naar huis,
Men zei: „Die veiling was 'n abuis."
De veilingmeester had wel pech,
hij joeg de spoken later weg
en zei: ,,'k heb niemand voorgelogen
en niemand is hier ook bedrogen.
Men g'looft slechts datgene, wat men
ziet
en heus, dat gaat bij spoken niet."
De spoken namen snel de „benen"
en waren in een wip verdwenen.
Dus als er ergens nu een spook is,
dat wel een beetje van de kook is,
dan kan het er wel eentje zijn
uit 't dorpje ergens aan de Rijn.
AAD VAN VLAARDINGEN
HET laatste nieuwtje uit Amerika:
in de voorstad van Boston is een
supermarket verrezen die niet zo
als gewoonlijk een grondfundering heeft,
maar als een brug gebouwd is over een
drukke verkeersweg. De vloeren be
staan uit een soort doorzichtig hard glas.
Aan deze nieuwe bouwmethode is een
groot voordeel verbonden, nl. een aan
zienlijke vermindering van pachtgrond.
Autoriteiten op dit gebied hopen in de
toekomst veel gegadigden voor dit nieu
we efficiënte idee te kunnen aantrekken,
wat de ruimte op de begane grond ook
weer ten goede zal komen.
