ensen
PROBLEEM
AERDEMBERO
Alfredo
HET VALSE HOOFD
HET VERWENSTE LAND
L
7'
Pelsjagers van Rio Peeoi
m
De Rijkspostspaarbank maakt bekend
dat thans de volgende rentetarieven gelden:
beleggingsrekeningen
jeugdspaarrekeningen
ambtenarenspaarrekeningen
gepremieerde bedrijfsspaarrekeningen
gewone spaarrekeningen
RIJKSPOSTSPAARBANK
opruiming
a.
Buitenlandse meisjes
in Londen
Na vij fling
Scssat/cs/rf
HET NIEUWE DAGBLAD
y
VRIJDAG 22 JANUARI 1965
PA'
met een opzeggingstermijn van 12 maanden,
rentegevend maximum f 50 000,—
met een opzeggingstermijn van 6 maanden,
rentegevend maximum f 50 000,
Nadere inlichtingen
rentegevend maximum f 20 000,—
bij alle postkantoren en bij de
van Baerlestraat 27, Amsterdam, telefoon (020)—73 1271
V V V
Verkeerd geparkeerd
door OLAF J. DE LANDELL
-
PAUL
VLAANDEREN
gPM js ill
cues j
r 7^, etr
Zac p/zoö a
tS&EfS?
OAJT /S
TOCU fJ/eT
Sa.'u/j /s
OeT.'f PL
ces
KMoe/o
PP7/J- \/cucc,eiZ
LoperJ!... acce me/S-
Sea, e/z. /s ceetj
f/SD Mee/z Te
oO
t/cc/Gf ce-reMjïa,
mppe mum 0%$.,
pe/ze SMt/afJ%r
BPMDier! SCHUtZKf \^zoc.t aeaaaceM, Deaocrep^
GpcGE&gOKf je zgl eg-Puraooeo. cesp/esT. o/Tteeeetvc
OJogoeM «v dpu /a/ eeu ttenKe/z
acarea momsm, war per Je
most om p/eeeu/e.T aan
Te
CesMereM ü/oposm ror uer erruo von
z/ezo! "xr n
Se &e/JT ueut i'popMie
G/Zote SMvee/ </e.
JoH/QM.'
tibMfVoopc/tr
Sa, eoece
Heezf
oe CheoTs
SAsc/gp/
Daag ZfjM ze j
oehoe/
tSMUBF&fi/f
au as*
CesMc/gar/
KARL MAY
De Wadders HET GROENE LUIPAARD
.-.
neefi°i$
AdveTtentl»
3,75
3,48
3,24
Veel van deze meisjes zijn door toe
doen van een combinatie met misda-
i dige doeleinden, op het verkeerde
Mpad terechtgekomen. In een jaar tijds
werden in Engeland 61 onechte Duit
se kinderen geboren. Bovendien keer
den 437 in verwachting zijnde Duit-
se meisjes terug naar hun vaderland.
Een 21-jarige Duitse zei, dat veel
meisjes gevaar liepen doordat zij te
weinig geld hadden of in Engeland
waren blijven hangen, nadat hun
werkvergunning was afgelopen.
DE LONDENSE POLITIE houdt
zich thans bezig met de gevaren
waaraan Europese meisjes worden
blootgesteld, die naar Engeland ko
men om tegen kost en inwoning licht
huishoudelijk werk te verrichten.
Advertentie
Morgen begint een speciale
verkoop van flanellen lakens,
donzig warm, anti-rheuma en
van een extra zware kwaliteit
flanel.
Lakens, die vorige winter nog
verkocht werden voor zes a
zeven gulden kunt U nu kopen
voor prijzen, 30 lager dan
normaal;
INES PRIETO, de moeder van de
Venezolaanse vijfling, heeft het leven
geschonken aan een tweeling. Beide
meisjes die te vroeg geboren werden,
zijn in een ziekenhuis opgenomen. De
toestand van de moeder is bevredi
gend. In zestien maanden tijd heeft
Ines Prieto het leven geschonken aan
zeven kinderen. Zij heeft er nu 13 in
totaal. De vijfling, die in leven is ge
bleven, werd op 7 september 1963 ge
boren.
Op 13 januari
DE HEER EN MEVROUW AL-
BERTI, in Doncaster (Engeland)
hebben hun derde kind gekregen dat
op 13 januari geboren is. Op 13 janua
ri 1961 en 13 januari 1963 werden doch
ters geboren. Op 13 januari de eerste
zoon.
Hallucinaties
DE CACTUSSEN in de Londense
plantentuin zijn allemaal achter slot
en grendel gezet, omdat ze gestolen
werden door nozems, die er een ex
tract uithaalden om er op feestjes hal
lucinaties door te verwekken.
EEN AUTOMOBILIST in Rochester
(Engeland) ontdekte dat hij zijn wa
gen had geparkeerd waar dat niet
mocht, maar hij realiseerde het zich
pas toen hem in een kleermakerij een
nieuwe pantalon werd aangepast,waar
door hij de straat niet meer op kon.
f »»lf» Of t Sft' -fmV riG/t.sSIWO C9Ï
54.
„Ja," bekende Terry zachtmoedig. „U hebt gelijk. Ik laat me meeslepen
door de boze bui van een ander. Dat komt, doordat ik de p. in heb door mijn
gebrek aan succes, tot nog toeHet is een grote fout voor een detective
Mr. Burgheem en ik lachten opgelucht; de commissaris knikte hatelijk-
voldaan met het hoofd.
„Boze buien en wraakzucht," zei Terry wijsgerig, „zijn niet goed genoeg
voor mijdat moeten we overlaten aan mensen die niet verder kunnen
zien."
We negeerden de violette blos van Crommer en namen charmant afscheid.
Buiten gekomen vertelde Terry mr. Burgheem, wat er de vorige avond
gebeurd was in het huis van de Van Doffs. Ik vond dit vreemd, want ik dacht
dat hij niet zomaar over zijn bevindingen wilde praten. Toen mr. Burgheem
echter vroeg, wat zijn opvatting was over de eventuele schuldige, die door de
vreemde handelwijze van juffrouw Booner kon worden aangewezen, zette hij
een effen gezicht en betoogde, dat hij hiermee nog niet helemaal klaar was,
maar dat hij wel een duidelijk spoor had.
We informeerden en passant bij het huis; het bleek, dat de dokter juffrouw
Booner een slaapmiddeltje gegeven had, en rust had voorgeschreven. Ze zou
's middags wel weer ondervraagd mogen worden.
„Goed," zei Terry. „We zullen eraan denken. En wens haar beterschap,
Gert!"
We brachten vervolgens mr. Burgheem thuis, en de rest van de morgen
besteedden we aan een wandeling in de omgeving; ik bracht Terry onder het
oog dat dit niet strookte met zijn demonstratie van werklust en zucht naar
succes, maar hij snoerde me op wrede wijze de mond, en we wandelden tot
twaalf uur: achter het huis van de Van Doff's, naast het huis, vóór het huis,
achter het hotel, en ten slotte langs allerlei paadjes, die in verband stonden
met de wegen en wegjes, die we reeds betreden hadden. En al die tijd was
Terry zo geestig en grappig, met moppen en onderhoudende verhalen uit zijn
praktijk, dat een minder sluw mens dan ik niet bemerkt zou hebben, dat we
snorden naar de sporen van het spook dat door de kamer van Martijn ont
komen moest zijn. Ik dacht: als jij niks'«zegt, zwijg ik ook en tippelde
vrolijk met Terry mee. Het was heel amusant.
De kamer van Martijn zag uit op de tuin, en het leek me moeilijk, van
boven af op de begane grond te komen: er was alleen een stijle muur, zonder
enige verbinding vanaf de vensters. Dakgoten en andere attributen waren
minstens twee meter uit de buurt.
Op een moment, dat we stilstonden achter de tuin op een heerlijk land
weggetje, en Terry net even zweeg, praatte ik toch nog mijn mond voorbij:
„Een touwladder, dacht je?"
Hij zag me snel aan. „Waar heb je 't over?" verbaasde hij zich.
„Over dat spook," ging ik toen maar stevig door.
„Gunst ja, dat spook! herhaalde hij nietszeggend.
Dat maakte me een beetje kriegel. Doch zoiets raakte Terry niet, en hij
ging luchtig voort: „Kun jij het morsesein ontwarren?"
„Hè?!" Ik was perplex.
„Ken jij het morse-alfabet?"
„Natuurlijk," zei ik.
(Wordt vervolgd)
Morgen om 9 uur begint de
verkoop van deze flanellen
lakens, ecru, voor prijzen, die U
geen tweede keer kunt ver
wachten.
Géén tel. of schrift, best.
IKHOOZ
MflMD R0EPEU
ik ooi;
KOMT UIT
KEIDEE
1EMRMD
HEEFT RL M'JU
DRGB0EKEN.GE-
STOLEW
MEVE. GEOCHOIS! MRBEL»
WRT 15 EE?
EEHEBBB1
M'J 0PGE3L0TEB'
MOCO
OS T'-ri
a a//"
7
ce
VLUG
SWAN FEATURES SYNDICATE
58.„Het kan niet.... Het is zijn geest!" Had ik
hem niet mijn mes in het hart gestoken? Maar het
voorwerp van mijn verbazing zat daar fors en
springlevend aan het vuur: Parranohi! Snel nam
ik nog het aantal Ponkas op en toen maakte ik dat
ik weg kwam. Zonder hindernis bij Harry gekomen,
beduidde ik hem mij te volgen en wij keerden op
dezelfde weg, die wij gekomen waren terug. Op het
punt gekomen waar de vier indianensporen zich
splitsten, volgden wij het nieuwe spoor, dat door
dichte struiken en planten recht op het dal toeliep,
waar onze schildwadht zich bevond. Bij de ingang
van de holle weg gekomen, hoorden wij plotseling
een metaalachtig geluid. Ik nam mijn m f
de tanden en kroop heel voorzichtig in de ,gf fij
van het geluid. Het eerste, wat ik zag, dat t
thuishoorde, was een aantal bevervellen, K
een paar kromme beentjes in grote laarZ®dKe'
wijd jachthemd hing hier overheen en dit Wf* <pLt
overschaduwd door een rafelige vilthoed. je
die rand glinsterden twee heldere oogjes. 'Ve1),
struikgewas speurend opnamen. Het was de
Sam. Maar hoe kwam die nu hier, terwijj j )i
lang in de vesting had moeten zijn? Ik besl°
een poets te bakken.
W .5w*N/EA7dRf:S SttfDlCATE rVKRQ RAOOSraiP
30. Piet Loeris riep de heer Par-
bleu toe, de snelheid van het race
monster nog wat meer op te voeren,
teneinde de voor hen uitrijdende Hat
Si Kee in te halen. Terwijl Sientje
luidkeels om haar moeder gilde, ont
stond er 'n vreselijk spannende jacht.
Hat Si Kee had zijn achtervolgers in
de gaten gekregen, en de verdorven
gangster bleek geenszins van plan, om
zich zonder slag of stoot over te ge
ven. Integendeel zélfs. Iedere keer, dat
hij een stuk rechte weg voor zich had,
keerde hij zich om en trachtte de
i banden van zijn tegenstanders kapot te
schieten. „Gaan jullie plat op de vloer
liggen!" schreeuwde Parbleu, die zich
zelf ook zo klein mogelijk maakte.
Maar de detective voelde daar wei
nig voor. „Ik heb geen zin, om die
kleine stooflap uit het oog te verlie
zen!" riep hij: „Je kent dat heer
schap nog niet, broer! Hij is in staat
om zijn eigen moeder over de weg te
spannen, als hij ons daarmee kon te
genhouden!" De afstand, die hen van
de andere wagen scheidde, begon nu
langzaam maar zeker te slinken.Hat
Si Kee's munitie scheen op te zijn,
want het schieten was „r
„We hebben 'm bijna," vi'
bleu, tot op de plank gaS
Maar dit bleek toch wel een -10 -
ning te zijn, want toen zij «tfS
wagen tot op zestig meter
waren, zagen zij de rechter sc
Hat Si Kee plotseling omha e
ten. Hij klemde een soort W' .-t~f
de vuist, d
wierp. De zak plofte in
die hij met kracht
e zak plofte in dU'z
ken op straat uiteen. Een s® et 0
ter was het wegdek bezaaid 111
bare kopspijkertjes!
