troonsbestijging over
twintig, dertig jaar
I
s®
ygc
Maatschappelijk
werk
Redevoeringen
Het geval dat"
ft
Cerust hart
AS"ïe™"t
t
opruiming
opruiming
I
opruiming
Het
Nieuwe
Sen T"Uiken- Ik wil nü die
jjïSh,
tó»Ï£M"Ae?Seeevïfaop'
Em
it
DAGBLAD
VRIJDAG 29'JANUARI 1965
RAGINa 7
i 0^eel mogelijk proberen
e begrijpen. Zoveel mo-
Selijk zien en zoveel mo-
^rvnr5e^k te weten komen.
Miheiri r,.wil ik de tijd en de
$®b c''° ik op het ogenblik
eep t °en, waar ik later niet
j^iejj kern. Dat lijkt mis-
^efineen nogal negatieve be-
ÜP Eet VM de voorbereiding
k6 ik koningschap, maar zelf
in n, *ock wei degelijk een
^ëh+' k zou me niet zo breed
Seren als ik niet wist wat
,ehnj,yi ï^°et komen. Het is on-
?i esvva+ -k' dat ïe daarmee bij
^0ü g le doet rekening houdt.
3ken i)Voorbee]d niet iets aan-
7wat er lijnrecht tegenin
M*° schetst prinses Beatrix
)0°r kaar 27ste verjaardag
otn V,c'n als kroonprinses of
bd\v f °^ticiële term uit de
■■de et te gebruiken als
do ^rrnoedelijke erfgename
on
K>' kentUg/centra- Als Zl
Ns ®b. n aar enthousia
Le] >orrt;° verwijten die
V°skxve
Prinses Beatrix voor de boekenkast in haar werkkamer, met het programma van de Olympische
Spelen in de hand.
Projectie van eigen films in de eetzaal
Spelen met de eenjarige retriever Joris.
iK
'Xm
Met particulier secretaresse mejuffrouw M. C. C. Wijnen aan het werk.
Als Uw meubels aan een nieuwe
bekleding toe zijn... of als U er
zoetjes aan op uitgekeken bent...
dan moet U zaterdag beslist
komen kijken naar deze aan
bieding.
Want dan liggen er tientallen
rollen van de mooiste Zweedse
meubelstof voor U klaar... die
groot verkocht wordt voor17.50
per meter... en die U nu gaat
uitzoeken, per meter yoor nog
geen zes gulden.
Zweedse Meubelstof, in een
hele reeks van fraaie tinten,
effen mêlée kleuren, 130 cm
breed, om Uw stoelen en bank
voor luttele guldens in het
nieuw te steken.
^euöelsto»
fraaie
tinten
130 cm
breed
Zaterdagmorgen begint de ver
koop van deze oersolide en
buitengewoon mooie meubel
stof, In fraaie tinten, 130 cm
breed
per meter
vooi
^BIASES BEATRIX verwacht
e krn<w>
v/'oe
ueF de tweeëneenhalf uur
Xs «rils! ^'e zi|' voor 'iet bijzonder
ti>Xr ,se gesprek in haar werk-
l). N(h». iiDpalrPctnvn" Vinoft nltirp.
Li «at
>.Drakesteyn" heeft uitge-
»--> „°e duidelijker het wordt,
P'iidl'iteren van de vrijheid"
Ie." betekent van „een vrij
een
die wel erg gezel
maar niet noodza-
NO,'' teneutl VtMI tfWMl Vlij
l)esnr„j:.aar Jagen zijn zo gevuld
4ïti offi •®®en» studie, vergaderin-
X» Lia>. ?^'e verplichtingen, dat zij
Ll;!'l'ii(i,>„ 0bbies (sport, boetseren,
L ï^s J. a en tekenen) niet of nau-
l« 'Va<,'^k°mt. Haar nieuwe werk in
V aaad ls°be Eaad en de Nationa-
k,' *ij L°°r maatschappelijk werk
Vr,)j t 'donder serieus op: „Het
Llf 'Se a niet helemaal een
L|Jr, a.a£taak, maar toch zal ik,
li» "Oei s" particuliere leven,
i' '''ngen
Nhli ,-iin maar mei nooaza-
v6ö.'' 6611 beetje opzij moeten
^?ar>ks ziet zij ook dit werk
°6 "itS],I,6etl persoonlijke oriëntatie
V «ar tr, ,end a's een voorbereiding
L Tding kornstige positie. Die voor-
Labei(jpnSp®elde wel een rol toen zij
r üaLo aar studierichting koos,
ii6.Saan k WeS is Zij van haar stu-.
U om v°uden om de studie zelf en
>i> zt»u J}et profijt dat ze er later
LtS heef7Unnen hebben. Prinses Bea-
8 v„ zoals bekend, wel eens een
kv®Semo„, et Nederlandse parlement
Verder houdt ze de Ka-
e1 het ngen voornamelijk bij
Lm°Or Piezen van krantenverslagen
Vfbsii L^™ over bepaalde on-
'Wu Van'c^ö vergaderingen van de
kU>ts tjj.' 5>tate woonde ze tot nu toe
WPea ^Wanneer er bijzondere onder-
WW de orde waren. Heel In-
Lh aar 'eerrijk heeft zij inder-
<v£'e scudiebezoek aan de interna-
S L,i anisat'es in Straatsburg,
Lk',2e jf^emburg en Brussel gevon-
niet genoeg tijd om de
Lti 0 Jn aSen van de EEG en de
Aai,'haar »e vonn te blijven bjjhou-
V-at ln ieder geval is het voor
klU. Zaken gemakkelijker geworden
X»;® Vpw zij het dan wat meer
,i'satin te volgen, nu ze de
SJlbS® man Van dichtbij heeft gezien
mjOet Sen die er werken heeft
L rbaai
JOhk'hs©» u "Particulier" beschouwt
XvX6 i»,"aar activiteiten in de Eu-
La «ten r erkgroeD en de stichting
ze daarover
■p. --uci enthousiasme geen
Lef verwijten die haar wel
f'GLGet vn gemaakt, dat ze zich te
et
ei
j'-.'et Vat j\l ?e gedecideerd opzij: „Ik
«t <ltt p let? ecbt honderd procent,
's pp, ziel, moet kunnen doen.
woon nodig voor mezelf."
"VAn erKgroep en de
iVp'bzetgemaakt, dat
X \.!?°r en te ver gaat in dit
Sth V] waarin zich uiteraard
3d' ,Wuifjens conflictsituaties voor-
.Itii Ubl b 7Ck CTQrloni/j onvrl z\tm»W TG
'k
«nt
u. niet bang dat er toch
V k®lpd aan moet komen als
.,Ja '"gin wordt?"
Maar ik denk dat
Li, ?»oeaIe "id toch te oud voor de
y-h J'iii,.' zal zijn en het al lang
X Lis jfen .zal hebben overgedra-
t i 1,11 geroepen zou worden
Xt "hen X van mijn moeder over
Ln V0|.' kon ik dit werk uiteraard
hii i,.,11' 'n dat opzicht heb-
i v0,bilat Sen die er kritiek op heb-
'X.V v' ze vinden dat het me veel
X '.nan»®1"!' natuurlijk wel gelijk.
rV hiiin Zwn ik niet verwacht, dat
Xt de eerste twintig, dertig
x, 'he6 V' Ka 'b er met een gerust
door."
L-Xi p
^ih Beatrix
Xn- „Enorm", „geweldig
zou de Euro-
Li] Wp 'se:
XX latgf^cep _voor geen goud los
y 'Cr'
V^'zegp" a°g maar een
>r1b>,°t>diiii;nae adjectieven die steeds
Xh i Zpo„n ais ze vertelt hoe een
iiXiXbien uiteenlopende jongeren
SobF tp lnzet om op hun eigen
]„?r, ste „...Webben aan een van de
XüR ',?gt „7?en van onze tijd.
kl 'tlp ÜÖetic, hoe ze in 1961 in Tou-
XfffX' p,,„ een ontmoeting van vier-
r«rih biSe ar°Pese studenten, die was
«Xt de 1 door de Fondation euro-
ri 1„2ehn„*,a Culture, een toespraak
iXffibgere^ en waarin ze de Europe-
"k Xacht °Pwekte tot idealisme,
Xip, ik v,^"n eerste speech op dit
vLdp®b. j5®b„er mijn hart in uitge-
kXVn 2ph „wat ouder ben ge"
Xe», keu allerlei kanten van het
sXtvï-zb d'ur,°u ib: "et allemaal nooit
lo%deUiV®a.zeggen De - gerecht-
Kritiek die er na Toulou-
(in
Xt Ze m?1 'ln de trant van: dat
X i.ze er a'lemaal wel, maar wat
4, is ;e' a>7,t aan', heeft me over
L 1^ p-p-j. ,W11'» ""Cll II1C C Cl
4, 0°r n?i- drempel heengeduwd
X js 'Wpp heeft de werkgroep ai
VXm bet k]aaf ervaring opgedaan
vXki—b, flbestuur tot de conclusie
LsKm-°eP 4 nuttig is als de
rXkpI'gersxvgi! Y00ra' richt op het
iXcaXbgsgWerk ln en voor de ont-
L k,btrep-Dleden en zich minder
h. VVrs cii zxcii iiuiiutrr
w§ahfsteurDT, op korte werkkampen
»>k X"es P„se 'linden, waar veel
t)Xünii-?eh. p?? dit terrein al goed
\ft vHinnenkort gaan er waar-
«rzis dientwintig vrijwilligers
van wie enkelen gaan
werken in Dousadji, het door de aard
beving verwoeste dorp dat door de
werkgroep is herbouwd. De vrijwil
ligers zullen in de tweede fase van
dit project, gesteund door de F.A.O. en
de N.O.V.I.B., proberen de landbouw
weer op gang te brengen. Het is niet
onwaarschijnlijk, dat dit project
wordt gecombineerd met dat van de
Wereldraad van Kerken die in de om
liggende dorpen ongeveer hetzelfde
doet.
Als de allermoeilijkste opgave van
de groep ziet prinses Bealrix het be
trekken van jonge mensen in het
werk; voorop staat hierbij do vrij
willige bijdrage. „Wij moeten allen de
problemen zien en weten wat er om
gaat in de wereld, maar daar mo
gen we het niet bij laten. Projecten
willen we als het ware zo opdelen,
dat de concrete inzet van ieder indi
vidu, dat zich geroepen voelt de ver
antwoordelijkheid mede op zich te
nemen, ook werkelijk bijdraagt tot
het lenigen van nood (want nood
heerst immers zowel in eigen land
als overal ter wereld). Adoptie van
een bepaald project of een vrijwilli
ger, spreekt bijvoorbeeld veel meer
aan dan het storten van een tientje
op een giro-rekening." Het is ook
daarom, dat de werkgroep haar ac
ties voortaan waarschijnlijk meer op
plaatselijk dan op nationaal niveau
zal gaan voeren.
De financiering van het werk blijft
overigens een moeilijk probleem. De
werkgroep krijgt bijvoorbeeld geen
financiële steun van de Europese re
geringen. Op den duur hoopt ze wel
enkele projecten te kunnen uitvoeren
op verzoek van of in samenwerking
met internationale organisaties, die
dan ook voor het benodigde geid zor
gen, maar op het ogenblik is ze nog
helemaal afhankelijk van giften.
Niet alleen de vrijwilligers die wer
ken in de ontwikkelingsgebieden, maar
ook de vrijwilligers aan het thuis
front hebben volgens prinses Beatrix
een belangrijke taak, omdat zij het
zjjn die de anderen moeten helpen.
Aan de organisatie is het een kader
te scheppen waarin zij actief kunnen
zijn, door het werk uit te dragen en
door duidelijk te maken, welke moge
lijkheden hier voor iedere jonge Eu
ropeaan, ongeacht zijn levensbeschou
welijke of politieke opvattingen, lig
gen.
Hoeveel prinses Beatrix ook van
het jeugd- en ontwikkelings
werk houdt, toch richt zij be
wust haar aandacht ook op een
veel breder terrein. Terwijl ze haar
hond Joris, die bijzonder tevreden
kijkend aan haar voeten ligt, over
zijn goudbruine kop strijkt, denkt ze
even na over de duidelijke formule
ring van het hoe en waarom. Dan
zegt ze peinzend: „Al heb ik een vrij
druk ieven, toch vond ik dat ik mijn
tijd beter kon indelen en er wel wat
bij kon doen. Het heeft een jaar
geduurd, voordat ik een vorm had ge
vonden waarin een combinatie van
theorie en praktijk mogelijk was. Ik
heb nu zitting genomen in de vergas
deringen van de Nationale raad voor
maatschappelijk werk en de Acade
mische Baad. Eerst wil ik alleen
meeluisteren en me inwerken in de
problemen door de stukken te bestu
deren en de mensen die het werk
doen te leren kennen, om me als ik
er een beetje in zit, nader op de
praktijk te oriënteren."
Het maatschappelijk werk en eigen
lijk alle sociale aspecten van de
maatschappij boeien de prinses uiter
mate. Daarom behoudt zij zich ook
de vrijheid voor bijvoorbeeld na een
aantal maanden eens een ander onder
werp bij de kop te nemen. Zelf be
schouwt zij het als een groot experi
ment. In ieder geval hoopt ze dit
soort werk een paar jaar te blijven
doen: „Het lijkt me geweldig", zegt
ze enthousiast, „de verschillende
schakeringen in Nederland te leren
kennen, mensen in hun werk te ont
moeten, te weten hoe ze denken,
waar ze vandaan komen, waarom
ze het doen... Hoewel het in de prak
tijk meestal meevalt, heb je toch b(1
officiële bezoeken de neiging wat
aan de oppervlakte te blijven en ik
geloof dat ik een heleboel dingen be
ter zal kunnen begrijpen als ik ze
van binnen uit kan volgen, al ver
beeld ik me helemaal niet, dat ik nu
alles zal gaan doorgronden."
Ze trekt bij haar dagindeling dus
heel veel tijd uit'voor deze nieuwe
activiteiten, waarmee ze in december
is begonnen. Uiteraard wil dat niet
zeggen, dat zij haar andere verplich
tingen verwaarloost. De vraag, of
zij het drukker heeft gekregen voor
wat haar representatieve optreden be
treft, nu prinses Irene er niet
meer is, beantwoordt ze ontkennend.
Vroeger, toen de twee prinsessen nog
studeerden, verdeelden ze hun taken
vaak onderling en vingen ze ook veel
voor elkaar op. Maar in de loop der
jaren kregen zij elk hun eigen „ge
bieden", een meer vastomlijnde be
langstelling voor bepaalde onderwer
pen.
De persoonlijke interesse van prin
ses Beatrix gaat, sinds zij in 1956
haar naam gaf aan het poliofonds,
uit naar gebrekkigenzorg en revalida
tie („ongelooflijk belangrijk werk"),
terwijl prinses Irene naast het Spaans
haar belangstelling meer richtte op
de kinderbescherming, maar daar is
ze. niet echt aan toe gekomen. Prin
ses Margriet is op het ogenblik erg
door haar studie gebonden, maar als
ze even tijd heeft houdt ze zich bezig
met medische zorg. Bijvoorbeeld het
verpleegstersberoep trekt haar bij
zonder aan. Dat bleek wel in de tijd
dat ze zelf 's avonds vrijwillig werk
deed in het ziekenhuis in Leiden.
Is mode belangrijk voor een jonge
vrouw die zo vaak in het middelpunt
van de belangstelling staat? Prinses
Beatrix knikt. „Maar", zegt ze, „Ik
vind het vrij onzinnig alles wat laatste
mode is meteen precies te volgen. Ik
besteed echt wel tijd en aandacht aan
mijn kleren en hoeden, maar het is
niet zo dat ik nu per se alle shows in
Parijs wil aflopen omdat ik anders
niet méé kom."
Ze koopt haar kleren voor een deel
in Nederland, maar de meeste jur
ken komen toch wel uit Parijs. Niet
van één bepaalde ontwerper („Ik houd
me erg op de vlakte wat dat be
treft") en liefst uit kleine boutiques
die wat persoonlijker zijn dan de gro
te modehuizen. De prinses kan lang
niet altijd tijd en gelegenheid vinden
(Foto's ANP/Gé van der Werff)
om zelf te gaan winkelen: „Er is
een mevrouw die voor ons inkoopt,
maakt en vermaakt". Ze heeft een
vaste kapper, maar heel vaak doet ze
het zelf.
Via de belangstelling voor haar
uiterlijk komt het gesprek au
tomatisch op de redevoeringen
die zij zo nu en dan hondt. Nie
mand die prinses Beatrix vlot, char
mant en zonder haperen een speech
ziet of hoort afsteken, kan ook maar
in de verste verte vermoeden, hoe
erg ze er soms tegen op heeft gezien.
Ze speelt even met een olifantje op
de grote kraag van haar blauwgrijze
jurk en bekent dan: „Vroeger was
ik er helemaal honderd procent van
ondersteboven. Ik was vantevoren ge
woon ziek, echt waar, vréselijk. Ge
lukkig is die plankenkoorts nu gro
tendeels verdwenen, maar de span
ning blijft er toch altijd, de spanning
van: zal het wel lukken precies zo
deze of die gedachte over te brengen
als ik heb bedoeld." De prinses
schrijft en herschrijft haar redevoe
ringen net zo lang tot er werkelijk
op papier staat wat ze zeggen wil.
Over het algemeen maakt ze haar
toespraken zelf: „Alleen als het om
heel technische dingen gaat vraag ik
assistentie van mensen die beter op
de hoogte zijn."
Binnenkort vertrekt prinses Bea
trix voor de tweede keer naar Suri
name en de Nederlandse Antillen.
Hoe ze dat vindt? Gewéldig.
„Heerlijk gewoon om terug te gaan
en iedereen weer te zien. Indertijd,
in 1958, was het mijn eerste grote
reis. Nog maar zelden heb ik zoveel
geleerd als in die maand daar. Alles
was even nieuw voor me en al had
ik me vrij goed voorbereid op wat ik
er zou vinden, de sfeer kan niemand
je vertellen... De enorme afwisseling
van de bevolkingsgroepen, elk met
hun eigen cultuur, is iets fascinerends,
ik vond het ongelooflijk de moeite
waard."
voornamelijk bestond uit het absorbe-
Nu de eerste kennismaking, dia
voornamelijk bestond uit het absorbe
ren en trachten te verwerken van
alles wat ze zag, achter de rug is,
verheugt prinses Beatrix zich er heel
erg op terug te gaan. Ze wil dolgraag
zien wat er in beide landen in de
afgelopen jaren is veranderd en opge
bouwd.
Verder staan er voor 1965 geen
grote reisplannen op stapel. Ook niet
naar Azië. „Ik zou het heerlijk vin
den", zegt de prinses, „maar je moet
natuurlijk ook uitgenodigd worden
voor zo'n reis: die bedenk ik echt
niet zelf. Over het algemeen komt
een buitenlands bezoek voort uit een
verzoek van de desbetreffende lan
den of van de Nederlandse regering".
De prinses houdt van reizen, omdat
het haar dwingt, zich te verdiepen in
allerlei zaken waar ze normaal niet
aan toe zou komen, in mensen, gods
diensten, filosofieën en de politiek en
het bestuur van vreemde landen. Voor
zij aan zo'n bezoek begint verdiept
ze zich grondig in alles wat haar te
wachten staat: „Je kunt soms ver
mijden mensen aanstoot te geven of
te kwetsen als je kleine dingen weet
en het is altijd leuk de reacties te
zien als ze merken dat je je best hebt
gedaan hun gewoontes te leren ken
nen." Haar reis naar Azië heeft de
prinses bijvoorbeeld drie maanden
voorbereid door lessen te nemen van
verschillende mensen die haar iets
konden vertellen over de anthropolo
gic, de cultuur, de sociale en econo
mische struktuur, de geschiedenis en
het gedragspatroon m de landen die
zij ging bezoeken. Ze houdt fotoal
bums bij van al haar reizen om er la
ter nog eens van te kunnen nagenie
ten.
Heel bijzondere herinneringen
heeft prinses Beatrix aan het parti
culiere bezoek dat ze in 1963 aan de
Verenigde Staten bracht en met name
aan de lunch met president Kennedy.
„Het bleef beslist niet bü een be
leefdheidsgesprekje. Ik heb maar
heel weinig mensen ontmoet met wie
ik direct zo fijn contact had. Van
mijn kant probeer ik altijd wel zo
snel mogelijk door het koetjes en
kalfjesstadium van een gesprek heen
te breken het is zonde je tijd daar
mee te verknoeien als je bijzonder in
teressante mensen ontmoet en dat
is lang niet altijd gemakkelijk.
Maar met president Kennedy heb
ik geloof ik de hele wereld afgepraat".
Met een al even spontaan enthou
siasme vertelt ze dan over haar er
varingen op de Olympische Spelen in
Tokio. Ze heeft er alle Nederlandse
deelnemers gezien, ze heeft ze bijna
allemaal gesproken en ze heeft an
ders dan bijvoorbeeld in Rome waar
ze vooral naar de finales keek
de Spelen dit keer helemaal vanuit
de Nederlandse ploeg gevolgd. „En
dat was in dit geval bijzonder gun
stig, want ze waren zo goed. Ik vond
het ook eigenlijk veel leuker zo, want
je kreeg op deze manier het prettige
gevoel dat je meedeed en er helemaal
inzat, je hoorde alle verhalen en je
voelde alle spanningen.... Het zijn
werkelijk tien opwindende dager ge
weest".
Voor de prestaties van Anton Gee-
sink heeft de prinses niets dan lof,
maar toch wil ze vooral ook niet on
derschatten wat al die anderen heb
ben gedaan en hebben opgebracht
aan doorzettingsvermogen en zelfdis
cipline: „Dat leer je pas goed zien
m de uiteindelijke spanning
De films die de prinses in Tokio
heeft gemaakt, noemt ze heel beschei
den amateuristische herinneringsdocu-
mentatie: „Ik kan het niet goed en ik
heb geen tijd om het te leren". Ook
aan haar andere hobbies komt ze wei-
(Advertentie)
Advertentie
in
nig toe. Wel hoopt ze, als het atelier
klaar is dat in een van de bouwhui
zen van haar kasteeltje -vordt ge
bouwd, weer eens te kunnen begin
nen met boetseren, tekenen en schil-
deren. En alweer komt haar beschei
denheid om de hoek kijken als ze
zegt: „Ik heb geloof ik geen erg groot
talent, maar ik vind het gewoon een
heerlijke uiting. Ik maak domweg
waar ik voor voel, vooral dieren en
figuren. Nee, niet non-figuratief ik
ben vrij conservatief
Kunstuitingen waar de prinses dol
graag naar gaat kijken zijn toneel en
ballet. Ze vindt het fijn, dat het bal
let in Nederland nu langzamerhand
een niveau heeft bereikt dat mee be
gint te tellen. „Het komt echt boven
de impasse uit, het wordt werkelijk
kunst. Ik vind het enig die vooruit
gang te volgen".
Meestal gaat prinses Beatrix „puur
privé" naar de schouwburg. Over de
houding van het publiek bij dergelijke
gelegenheden is ze bijzonder goed te
spreken, over die van de pers min
der: „De journalisten en fotografen
bemoeien zich veel meer met mijn
pnvéleven dan vroeger. Ik zie daar,
zoals laatst met die jachtpartij, be
halve goeie bedoelingen toch ook wel
een stuk ongezonde nieuwsgierigheid
in.
Niet alleer» kleding of linnen
goed. neen, ook die kleine
luxe artikelen die het leven
zo prettig maken... in deze
Opruiming voor een ongekend
lage prijs.
Grammofoonplaten Boffers,
voor U stuks 45-toerenplaatjes,
'met handvat, keurig slotje en
bodemnagels, om Uw platen
veilig en netjes op te bergen.
Bekleed met vinyl, handige
koffertjes, morgen voor nog
géén guldén.
Morgenvroeg om 9 uur begint
de verkoop van deze koffertjes
voor 24 stuks 45-toerenplaatjes,
met handvat
en slot, ffW
ophaalbrug ophaalt. „Kostelijk ge
woon. En het is niet eens een op
haalbrug... En dan die figuren met
wie je ineens verloofd bent, soms
mensen die je van je leven nog nooit
hebt gezien of die je bij voorkeur
niet uit kunt staan". Moeilijker is het
de zaken maar van de humoristische
kant te bekijken als er werkelijk
sprake is van pure sensatielust waar
bij iedere echte belangstelling ont
breekt en ook als daarin anderen be
trokken worden. „Wanneer iemand zo
beleefd is na een vergadering mij
even naar m'n auto te brengen en
die ongelukkige jongen dan wordt las
tig gevallen met vragen, of zijn ra
men worden met tele-lenzen begluurd
zoals is gebeurd dan maakt dat
me wel eens woedend."
De tijd die prinses Beatrix voor haar.
privé-leven over heeft, besteedt ze
eigenlijk helemaal aan vrienden en
kennissen. Oude vrienden uit haar
school- en studententijd (de leden van
haar jaarclub ontmoet ze nog steeds
een paar keer per jaar en ze gaat
ook naar de lustrumfeesten) en „nieu
were" vrienden uit de beginperiode
van de Europese Werkgroep. Al die
vrienden vormen een heel gemêleerd
gezelschap. Ze zitten in het bedrijfs
leven, het jeugdwerk en aan de uni
versiteiten of in dienst en hun po
litieke en godsdienstige overtuigingen
liggen zo verschillend, dat het er bij
onderlinge discussies nogal eens fel
aan toe gaat. Prinses Beatrix geniet
daarvan. Ze praat dolgraag met leef-
tgdgenoten die midden in hun werk,
midden in de maatschappij staan. Ze
vindt zelf dat deze confrontatie van
ideeën een prachtig tegenwicht vormt
voor de contacten met de „mensen
aan de top" die zij bij andere gele
genheden zo vaak ontmoet.
Aan het slot van het gesprek zei de
prinses lachend: „Het uur van opstaan
is het enige vaste punt in mijn dag
programma."
(Advertentie)
Morgen begint de verkoop van
vederlichte, Superion week
end- of vliegtuigkoffers... hoe
U ze maar noemen wilt, uit
de collectie van 15.75 voor
nog géén acht gulden.
Koffers van dit hoogst moderne
Superion, een kunststof op
textiel-rug, volledig waterdicht
en afwasbaar.
Koffers, ideaal voor weekends,
voor vacanties (Pasen en de
grote vacantie staan zó voor de
deur...) met solide treksluiting
en koperkleurig slotje af te
sluiten, licht in gewicht en
perfect afgewerkt.
ele
aar denkt u niet dat de Ne
derlandse pers, met name door
de geruchten die in het buiten
land steeds over een eventu-
verloving circuleren attent wil
blijven „voor het geval dat"?
„Ja, natuurlijk. Maar voor het ge
val dét", antwoordt ze een beetje
heftig, „kunnen ze met voortijdige pu-
blikaties en gegluur met telelenzen
je veel narigheid bezorgen. In andere
landen zijn op die manier echt brok
ken gemaakt. Bü mij gelukkig niet,
maar het is toch abnormaal als iedere
vriendschap direct als een grote lief
de wordt uitgebazuind? Ik heb zelf
erg veel vrienden en kennissen, ook
in het buitenland, maar het wordt be
nauwend als iedere vriendschap
„liefde" moet zijn".
Plotseling lachend voegt ze daar
aan toe: „Ik zou het er veel te druk
mee krijgen".
Lachen doet de prinses ook maar
om de wilde reportages ln sommige
buitenlandse bladen. In een ervan las
ze laatst, dat ze iedere avond haar
Morgenvroeg om 9 uur begint
de verkoop van deze Superion
lichtgewicht weekend- en va-
c^ntiekoffers, in cognac of
licht
beige,
voor
,i
