TOM POES en de vuursalamander
Alfredo
PROBLEEM IN
AERDENBERG
alle
maal
men se
HET VALSE HOOFD
Pelsjagers van Pecos
HET VERWENSTE LAND
'tls
Tvivn1-
fwitv voor
mannen
SLIK UW PIJN WEG MET EEN "AKKERTJE
door
Marten
Toonder
Bfl
vw
Hittegolf
HET GROENE LUIPAARD
MMi
Luchtvermaak
Hot dog
rauTasio.
De Wadders
PAGlWf:
DINSDAG 9 FEBRUARI 1965
5372 Na enige ogenblikken werd de deur geopend en daar
verscheen de bediende Joost met door slaap omwalde ogen
en een kandelaar op de drempel.
„Hebt u geklopt vroeg de knecht met dikke stem.
„Ja", zei heer Ollie. „Er is iets vreemds aan de hand. Er
wordt geklopt
„Geklopt herhaalde de bediende onthutst. „O, juist.
Maar dat doet u immers zelf, wanneer u mij toestaat Als
u naar bed gaat en rustig gaat slapen, houdt het vanzelf
op, met uw goedvinden".
Na deze woorden maakte hij aanstalten om zich opnieuw
ter ruste te begeven; doch heer Bommel hield hem tegen
met een ongeduldige uitroep.
„Nee, benedenriep hij. „Beneden wordt héél raar ge
klopt Je moet gaan kijken wat het is, want ik kan er niet
tegen. Vooruit, Joost, laat mij toch niet alles alleen doen
De trouwe knecht zuchtte diep. Hij trok het koord om
zijn kamerjas wat vaster en begaf zich met klapperende
muilen voor zijn werkgever aan naar beneden.
Nu, inderdaad klonk daar een dof geklop, dat uit de
vloer scheen te komen. Er was echter niets bijzonders te
zien, de meubels stonden keurig op hun plaats en nergens
was een spoor van piasvorming door lekkage.
„W-wat is het vroeg heer Ollie, die vanaf de eerste ver
dieping toezicht op het onderzoek hield.
De bediende gaf niet direct antwoord. Hij staarde suffig
naar de grondbedekking, doch omdat hij ook graag weer
eens naar bed wilde verklaarde hij: „Het zal een klopgee
zijn als ik zo vrij mag wezen, heer Olivier
Heer Bommel schoof deze veronderstelling ongeduldig
terzijde.
„Onzin", mompelde hij verontrust. „Een heer wil weten,
wat er in zijn huis klopt, want dan klopt er iets niet, als
je begrijpt wat ik bedoel. En k-klopgeesten b-bestaan niet".
door OLAF DE LANDELL
V V V
y/zors op Je /-/euczsu-
Poe xatj je e/e Pcezte/Z /a/
xee.Be/j Deze
UJ/M/je/J Hu Je To-r snvaao Gaar
ec.Ke p/S/js o/JoPGe- AT
u/rteGG-eu
xepur xoer se
KARL MAY
Gogd! één up/j
ju cc te Hoer z/ca
Xe 7 oeze stpf
W De MU/L JFH
DB SMU/ZF, Dte
SMUfZF SMU2FT,
SMUGFBtJOM
"é/xé/ A/te/ura/jD
/x zat.
MJSAf Boe/e/j OP
Deze azofs" DoofP
SfJ/Joetu/
Be/jDe' SMue-
Fe/J, Ga we af
Goeo Hoo/zf /X
Zf?c zee-a
cZaaAf.'
h..
lrnor'jk!
VLAANDEREN
e.tmcois,
ftPOTHBKee.Jnw.,
DENHAM OP HET
ETIKET 13 WES-
GEKEABD.
het fit»
Advertentie
MOCO
69.
„Gert?" opperde ik, met mijn gedachten bij het lijstje van zwartgemaakten
„Heeft alleen maar gedreigd," dacht Terry. „Durft dat niet te zeggen,
omdat hij denkt, dan beslist verdacht te zullen worden. Ofschoon, het
is een heel slechte bijkomstigheid voor hem, dat hij alleen is geweest mei
Martijn
„Booner?" polste ik.
„Is mij te vertrouwd met ,die pook. En bovendien doet ze telkens andere
openbaringen. Eerst was het Henri, die met een zwaar pak sjouwde, en die
ze het zo zeker wist van Gert, waarom viel ze ons dan lastig met dat zware
het Gert, waarvan ze het zo zeker wist, dat ze voor hem stelen wilde. Als
ze het zo zeker wist van Gert, waarom viel z eons dan lastig met dat zware
pak van Henri?"
„Om de aandacht van Gert af te leiden," dacht ik.
„En ten slotte komt ze met Teun voor de dag," hoofdschudde Terry. „Teun
die gedreigd heeft, die schop wel eens voor iets beters te zullen inwisselen
Je hebt mensen, Han, die hun eigen hemd voor wit laten doorgaan, door er
een nog vuiler exemplaar van een ander naast te hangen. Maar daarom is
hun hemd nog niet wit!"
Ik schoot in de lach. „Dus Teun?" zei ik maar gauw.
„Teun?" herhaalde Terry nadenkend. „Boerepummel. Gauw driftig. In het
bezit van een touwladder
Ik floot tussen mijn tanden. „Waarom heb je me dat niet es eerder verteld,
Terry?"
„Ja gunst," zei Terry en lichtte het hoofd op, „ik wou het zo graag voor
mezelf houden, Han. Je hebt het aan mijn vermoeidheid te danken, dat ik dit
allemaal zo ber'eidwillig vertel."
Toen ik hierop niets terug zei, draaide hij zich meesmuilend om en zei:
„Ga jij es van dat bed af. Ik wil maffen. Wek me over tien minuten, kerel)
Dan mag je daarna gaan eten."
En voor mqn verbaasde ogen legde hij zich heerlijk op zijn kant, en zonk
weg in slaap, gekleed en wel, met zijn schoenen oneerbiedig op de gehaakte
sprei van Henri's bed, waaronder nog maar pas Martijn gelegen had.
En ik stond daar, met alle moeilijke problemen.
HOOFDSTUK X
Toen ik buiten kwam moest ik me een weg banen door een troepje dorps
bewoners, die met angstige, voldane gezichten stonden te luisteren naar el-
kaars opvattingen. Het bleek, dat madame Enbourg in de heftigste ruzie met
Crommer het huis had verlaten, en dat scheen zeer dramatisch geweest te
zijn. De straat was vol mensen. Vrouwen vormden lange rijen van heup
wiegende brede rokken en witte mutsen over de weg en bezagen mij met
vogelgezichten waar de nieuwsgierigheid afdroop. Ik kan me best voorstellen,
dat in het vallende duister de schrille stem van de Frangaise, uit de voordeur
komende van het huis waar een moord was gebeurd, op hun fantasie moest
werken.
Een paar mannen zeiden „Goeienavond" met stroeve monden en vast
geklemde pijpen. Ik knikte kameraadschappelijk naar ze en liep door alsof
ik van de drukte niets bemerkte. Bij de „Gouden Arm" stond de directeur op
straat met een zorgelijke rimpel tussen de ogen naar ons te kijken.
Hij zei ook „Goeienavond, meneer," en meteen zacht er achteraan: „Wat is
dat met mevrouw Enbourg?Ze is toch niet de
(Wordt vervolgd)
DE AMERIKAANSE RAAD V
burgerluchtvaart is bezorgd °v,jt^'
mogelijke invloed, die filmvoo
lingen aan boord van vliegtuig
de luchtvaarttarieven kunnen h® jis
„Trans world airlines", vertoon0^'
eerste films aan boord van haar
tuigen en vorige maand werden jjl-
toestellen uitgerust met stereo-^ f
laties. Het aantal reizigers nsP
wel op haar binnenlandse als °P pa'
internationale routes sterk toe. 'Ufi
American" heeft aangekondigd
en tv-shows te gaan vertonen, jjjJ'
mee zou een bedrag van ruim i
joen gulden gemoeid zijn.
XZ&A/ Ut-UCrf... /X VefZOUOS/gSTeC.,
Me hdt -JG
q; «n b
DPPPS/Ze SMU/ZFG/J!
'K xe& een Htoeo/ce
SMUfZP HOD/Gr, D/e voo/z.
Geeu sptuer ueei/paeo /s.
73. Op een open plaats stonden de jagers te
beraadslagen, terwijl Parranoh aan een boom ge
bonden was. Vlak voor mij zat een troep Ponkas
tussen de struiken, die aanstalten maakten om aan
te vallen. Er was geen ogenblik te verliezen! Ik
legde mijn Henry aan en schoot. Voor een ogenblik
waren mijn schoten het enige geluid, daar vriend
en vijand gelijkelijk verrast waren en geen van
beiden wist, wat er aan de hand was. Maar even
daarna was de hele plek door vechtende mensen
in beslag genomen. Tegelijk met de Ponkas was ik
ook naar voren gesprongen en ik kwam juist op
tijd om een indiaan naar de eeuwige jachtvelden
te zenden, die Harry wilde neerslaan. Een paar
roodhuiden hadden zich dadelijk op Pannaroh ge
worpen om zijn banden los te maken. Welke po
gingen Winnetou en Old Firehand ook in het werk
stelden om dit te verhinderen, zij waren er toch
in geslaagd. Met een paar krachtige slagen wierp
de gespierde man zijn armen in de lucht om zijn
bloed weer te doen stromen. Hij greep de toma
hawk van één van zijn krijgers en op Winnetou
afstormend brulde hij: „Kom hier, jij hond van
een Pimo! Ik kom mijn hoofdhuid terughalen en
neem die van jou erbij!"
AMERIKA'S „hot dog",
warme worst, is zestig jaar <je
den. Het was een deelnemer
„Louisiana exposition" van St.
in 1904 die het eerst op het idee
het publiek een wenerworst êe^' jjH'
in een broodje aan te bieden,
hebben de Amerikanen naaf Kjp
ting 13.6 miljard hot dogs veT°r
Het was onlangs aan de Z*h 4,9
bijna warm. De temperatuur it
graden Celsius onder nul, één -
hoogste ooit in dit gebied gerne*^e'
De laagste temperatuur ooit Bel
ten in dit gebied, was 78,9 graden
sius onder nul. De gemiddelde 1
temperatuur is 49,3 graden onde"
Ondergrondse el)
ZESENTWINTIG JAAR £eI,, d«
stak Hitier onder veel „tamtain
eerste spade in de grond voof je
bouw van een ondergrondse v0?n«ji)
toenmalige hoofdstad van de
beweging Munchen. it
Bijna de helft van X
800 000 zielen tellende bevolking
Munchen werd gemobiliseerd om X.
het feestelijk begin van de bouW
te nemen. Swastika's wapperden yj,
alle ramen, Hitiers favoriete Fr ter
sche marsen vervulden de lucht, ,5.
wijl een grootscheepse militaire V et
de door de stad trok, comple®1 er
Hitier Jugend. Eerst thans is de .p
ste paal geslagen en trok nauW®
de aandacht. Enkele hoogwaar v<
heidsbekleders stonden in zwarte V^e
ken rond de plaats waar de ee
paal in de grond zou verdwijnen»
plaatselijk fanfareorkest speelde
vrolijke deuntjes. Voordat ,\oi
wereld in de Tweede Wereldoo^j.
stortte was slechts een tunnelgang
tooid. Tijdens de oorlog deed de
goede diensten als schuilkelder-,^'
1945 teelde een ondernemende
chener er champignons.
Aanvankelijk besloot het s
stuur het plan voor een ondergr t\
se geheel te laten varen. De V.W
werd met steengruis opgevuld^ for
toen het verkeer in de stad
nam werd besloten de blauwdU1
weer te voorschijn te halen. Vele^e'
we ideeën werden aan het ontwefP,tjjfs
gevoegd, men besloot echter
gang" in het project op te neme
Advertentie
45. Het ligt voor de hand, dat er
een enorm gejuich onder de dorpelin
gen opging, toen Piet Loeris de stier
Giftige Gerrit op zo'n spectaculaire
wijze had overwonnen. Maar toen ze
hem wederom op de schouders wil
den nemen, wees de onversaagde
speurder dat met een beslist gebaar
af. „Dan kunnen we wel aan de gang
blijven!" sprak hij: „Gaan jullie nou
maar rustig Wentelteventrekken, dan
drinken Sientje, inspecteur Parbleu en
ik nog een glaasje met de burge
meester en daarna gaan we slapen!"
U bent veel te bescheiden, meneer
Loeris," protesteerde Sientje, die haar
haar meester nog wel een keertje op
de schouders had willen zien gaan.
„Dat kan best zijn," weerde de genia
le speurder haar af: „Maar m'n oom
Johan^ zei altijd: Een bescheiden
mens is meestal een te benijden mens.
Ln zo is het." Ze wandelden temid
den van de druk feestende inwoners
weer naar het raadhuis toe en zaten
even later achter een vers glaasje
Koezei met de burgemeester te pra
ten. „Broer, feesthaas. we moeten
morgenochtend vroeg op," sprak de
detective: „Onze bestemming is Pa
rijs, maar we hebben geen vervoer.
We zijn hier namelijk met een auto
aangekomen, maar daar zijn alle ban
den van gesprongen." De burgemees
ter keek hem even peinzend aan.
„Wat dat betreft kan ik je niet hel
pen, heer Loeris," antwoordde hij:
„De dichtsbijzijnde garage ligt op
honderdzeventig kilometer afstand
van deze plaats...." „Kost me vijf
paar schoenen," mompelde de detec
tive teleurgesteld: „Daar heb ik niet
veel aan." „Maar mag het misschien
een huifkar zijn?" opperde de burge
meester: „Daar kunnen we jullie na
melijk wèl aan helpen.
i tneetenme^,sprecie3z
bLuzvwata shag ucht.
Niet een beetle
bij Twin dan °°aar.Pt
EENSOORT BfR-
BITURHRT.
BiMSEHSjGIEON,
DfiflEMEEZ'JNWE
GISTERRV0HD
BEDWEIMD
DIT IS BE-
O BENT 3UMMEE DRN IK
IN HET BEGIN DflCHT. ME
VLRflNDEEEN'
shagroktt
