TOM POES en de vuursalamander
I
f
PROBLEEM
AERDENBERO
HET VALSE HOOFD
I
Pelsjagers van Rio Pecos
m
HET VERWENSTE LAND
1$Y
7
el
<door
Marten
Toonder
HET GROENE LUIPAARD
pagina^
f
meubel'
stoffen
HET NIEUWE DAGBLAD
VRIJDAG 12 FEBRUARI 1965
5375 Hoewel de oude boeken moeilijk te verteren waren
zette heer Bommel koppig door. Joost was reeds lang naar
bed gegaan en de maan scheen vorstig door het venster,
doch de onderzoeker zat nog steeds over zijn folianten ge
bogen.
„De salamander is een van de krachtigste elementalen",
las hij, al mompelende. „Men kan hem oproepen met de
damp van blaartrekkend akselkruid, slangentongen en een
weinig uitgedroogd chimoca permangaat, terwijl de be
zwering: „Abele genomeni flasseras sunt" niet vergeten
mag worden
Nu werd de lectuur heer Ollie toch te zwaar. Met een
zucht klapte hij het werk dicht en stond op.
„Ik geloof dat Joost gelijk heeft", prevelde hij. „Alle
maal bijgeloof voor ongeletterden. En dat alleen omdat er
vannacht een muis zat te knagen. Bah. Ik schei er mee
uit
Op dat moment klonk er onder zijn voeten een zacht ge
klop, dat van verre scheen te komen en de eenzame
heer verstijfde.
„D-daar is het w-weer", stamelde hij met bleke lippen
„D-de waarschuwing
Met deze woorden wierp hij de boeken in de lege brand
kast en repte zich naar boven. Daar was het enge geklop
minder hoorbaar, maar het was toch duidelijk, dat het
langzaam naderbij kwam.
„Hier moet het zijn", gromde de gemaskerde figuur, die
onderaards met een houweel de zoldering aftastte. Hij
wierp een blik op zijn plattegrond en knikte tevreden.
„Dit is de geheime gang waarin ik sta", hernam hij. „Die
loopt door onder de woonkamer en daar is de safe. Mooi
zo; nu even doorhakken. Maar zachies, Hiep, zodat ze je
niet horen
nu... beduidend
goedkoper
door OLAF J. DE LAISDELL
voW
ga/ oe z^cr/ZPrereAl.
st/zppt ?ce
Msa/...
zsopp/sTspsreppi
/S DPP&, goo
//ere-p wepoGp.
KARL MAY
De Wadders
Eénmanspolitiewage1151
ie<
A/SE.' pas OPDE
oA/rcppiMEfZ /s Ge-
D/spactr/... de ge-
OPPPUTE... DE... DE
SMc/pp /s Ge—
SMU&PT/
z/jn
VLUG.' PP-
EPl/EPf
VLAANDEREN
nubeduiden**
goedkop6'*
speciale
partij verkoOP
in moderne kleur
dubbelweefsei, in vefS^
lende mode kleurende#'
van-rt"'
BI*
de meest verkochte -efT
meubelstof var
130 cm breed
MOCO
Dit is een aanbieding voor onze
klanten, die goed, gezond en
lekker willen slapen en toch
rekening moeten houden met
hun beurs.
Binnenveer matrassen, nor
male prijs 55.— echt een prima
bed, met een uitstekend verend
interieur, waarvoor wij de fabri
kant speciaal onze instructies
gaven. En hij maakte bedden...
zó.
Morgen koopt U deze luxe
binnenveer matrassen met fraaie
damast, geborduurde zijkanten
en handgrepen, voor nog géén
veertig gulden.
Morgen om 9 uur begint de ver
koop van deze luxe 1-persoons
binnenveermatrassen, 80 x 190
cm, met fraaie
damast over
trokken
yv
72.
„Nee, het is een man," verzekerde Terry. „Vermoedelijk een lange
man. Het kan natuurlijk iemand anders zijn. Je herkent 'm niet, duS
hem ook niet te erg aan in het donker."
„Juist," zei ik. „Mag ik me verdedigen?" jS te
„En of," antwoordde Terry. „Maar zover zal het niet komen, zeg! Da'
zeggen, hij zal je bedreigen en je tot iets willen dwingen. Dan doe 3
Je doet net, of je je revolver zoekt, maar die kun je niet vinden, en je v' p0ê
Mocht het ernst worden, dan zit er één in een zijzak van de bank, en 00 je
'n exemplaar tussen dë zitting en de rugleuning. Waarschijnlijk zal nJ
willen binden, en dat mag je niet toestaan."
„Meen je dat nou!" vroeg ik sarcastisch, en plakte m'n snor vast. te-
„Ja, Han," bevestigde Terry ernstig. „Ik weet wel, dat ik iets tameW ajje
vaarlijks van je verg, want ze zullen je natuurlijk voor mij aanzien, TnËjrjne
gevolgen van dien. Maar je bent ten slotte niet mijn medewerker, om 1)13
Enbourg onder de kin te kriebelen." {O
„Dat heb ik ook nooit gedaan!" snauwde ik, en ik voelde dat ik n
paars werd als commissaris Crommer. j ,e]de
„Laten we geen ruzie maken, vlak voordat je in 't gevaar gaat," s.M
mijn dierbare bloedverwant praktisch voor. „Ik vindt het vervelend,'
berouw te moeten hebben."
„Hoe bedoel je dat?" wou ik snugger weten. t(oP
„Och, net zoals ik het zeg," meende Terry. „Kom, lach es tegen ome'
op, Han. We moeten nou juist samenwerken." eÊr,
Ik stapte maar over mijn grief heen, en informeerde: „Die lange Iöe»jg]v
die op dat achterweggetje moet wandelen, is dat soms de geest van
tijn?" jjg?
„Reusachtig, Han!" prees Terry. „Juist, kerel! Zoals jij vooruit
Denk erom, dat hij de situatie genoeg moet kunnen overzien, om b'
of zoiets niet nodig te vinden: jij kunt niet van de plaats komen zola
yvagen stiltaat, en hij heeft een voorsprong. En vergeet geen ogenblik'
ik precies weet waar je bent, en er rekening mee zal houden."
Ik stel voor: „Probeer dan van tevoren een paar smerissen klaar te z
op die plek; verdekt opgesteld." een
„Dat kan misschien in een grote stad," verwierp Terry, „maar niet id .s,
dorpje als dit. Binnen tien minuten zou iedereen weten, wie er verstopt -i
en waar, en hoe zijn vader en moeder heetten, en wat zijn religie is en h°e uji'
schuld zijn vrouw nog bij de kruidenier heeft staan, met het oog op ®ls
mocht-komen-te-vallen bij een eventuele vechtpartij."
„Is daar dus kans op?" vorste ik.
({Cr
„Nee, als je maar kalm en gewoon blijft," waarschuwde Terry. „Je .„giii
alles wat die meneer wil, alleen laat je je niet ongestraft serieus dr'
en wat dies meer zij. En vergeet asjeblieft geen moment, dat je Terry
der Linden bent, Han."
Ik maakte mijn haar nat en plakte het met brillantine. En onderwijl °Ll
dacht ik dit zonderlinge programma. Het leek me uiterst aantrekkelijk, v°
om Terry onder ogen te komen, als het tot een goed einde gebracht was
Ik zette mijn bril op en was eindelijk klaar. M
„A propos," zei Terry, „ik vergat je nog te zeggen, dat ik nog een
gesprek heb gehad met Crommer
„Zo?" grinnikte ik. „Heeft 'ie z'n excuses aangeboden?" het
„Hij was er bijna toe gekomen," bevestigde mijn neef kalm. „En f4 'tt«
hem dan in 's Hemelsnaam maar in vertrouwen genomen. Madame A^ 'at
zit in haar kamer met 'n wacht ervoor. En ook nog een mannetje onder
raam." f
„Verrek!" zei ik onthutst. „Wat zijn dat nou voor flauwe mopjes, Tei"rLt
„Dat zijn geen flauwe mopjes, dat is heilige ernst," verbeterde hij-
jij nou ook nooit het verschil leert kennen!" jü
„Maar wat is or dan!?" vroeg ik, half bewusteloos van emotie, wah4
had het in het hotel zo stil gevonden, en nergens van geweten.
Éénpersoons divanledikant,
pootmodel, lakwerk Iets bescha
digd, versterkte spiraal,
80 x 190 cm
voorj
(Wordt ver'
if
ZO SMGL MO
oecfjM o& us#
<S<5W WCSZSTOPPGfiJ
ét/t>
CP PT /P/
££A/S OP DG
PCPTTGOPOAj D
K/JC*£A/... PP/ Oc
76. „En dan moeten we niet vergeten, dat onze
vervolgers ook elk ogenblik hier kunnen zijn."Wij
waren nu met ons zevenen, twee pelsjagers ontbra
ken nog. Wij vreesden, dat die nooit meer zouden
komen. Later bleek, dat die vrees niet ongegrond
was. Zij waren gesneuveld bij Bee-fork. Op voor
stel van Old Firehand vormden wij een lange rij
en nadat wij onze geweren in orde hadden gebracht,
trokken wij voorwaarts. Achtereenvolgens klonken
zeven schoten en evenzoveel Ponkas minder namen
aan de overval deel. Weer vuurden wij en de India
nen, die zich ingesloten zagen, hieven een ver
schrikkelijk gehuil aan. Hierdoor verraadden zij
hun positie en onze schoten waren alle raak. Het
leek de Ponkas, dat een veel grotere macht hen
aanviel en talrijke doden achterlatend, baanden de
overgeblevenen zich een weg door de struiken naar
boven. Wij zonden hen nog enige kogels na en wil
den toen de vesting ingaan. Maar toen zagen wij
een aantal aan elkaar gebonden paarden naderen,
en het voorste werd bereden door Will Parker.
Hij bleek naar de plaats geslopen te zijn, waar de
Ponkas hun paarden onder bewaking van één hun
ner hadden achtergelaten. Hij had de wachter
gedood in een tweegevecht, waarbij hij er zelf niet
zonder kleerscheuren was afgekomen.
OP HET OGENBLIK worden
de Westduitse politie eenmansp<>
wagens beproefd. In de deeii0r4
Noordrjjn-Westfalen zullen binnen g
400 kleine auto's met een beze -t
van slechts één man worden in®0ef'
Men kwam hiertoe door het acute V.,
soneelsgebrek, dat vooral bij, de ,;ge
litie in Noordrijn-Westfalen eTnS^0'
vormen begon aan té nemen- De 8 s(t
tere voertuigen met twee of drie fUi,
bezetting blijven natuurlijk ook rl3
Met de agenten, die door deze me Je
éénmansdienst vrijkomen, wil me ggr-
patrouille te voet versterken. De .j(jt
ste politiewagen van deze soort D?
al sinds ongeveer vier weken z°
b»>'
opmerkelijke moeilijkheden in d^g:'
tenwijken van de Westduitse rege^.je1
zetel. Een hefboom aan het stuut r<
van de wagen maakt het de bes
der mogelijk de radioinstallatie 4Leji-
dienen, zonder het stuur los te jep-
Om verkeerszondaars aan te 4,0 „ge11
gaat hij voor de betreffende ^oc(
rijden, drukt een knop in wa3
achter op de auto een bordje me4
gen a.u.b.". oplicht. Het „a.ub
in opdracht van de Noordrijn-
se minister-president pas nade'
aan het opschrift toegevoegd.
Advertentie
MP PP
P/ers ot/ePcso
M£P /s'
4S-6
SWAN FEATURES SENOTCATE N/KRQ RAQOSTRIP
48. "Wie is dat vreemde appa
raat daar op de bok van die huifkar?"
vroeg Piet Loeris aan de burgemeester,
die nog even bij ons drietal aan de
ontbijttafel was komen zitten. „Dat is
i Loewieke," antwoordde de burgerva
der: 'Hij is een tikje eenvoudig van
geest, maar een eminent koetsier en
daarbij zéér betrouwbaar." Toen ze
i klaar waren met hun ontbijt, namen
ze afscheid van hun vriendelijke gast
heer en bedankten hem voor z'n goe
de zorgen. Maar daar wilde hij niets
van weten. 'Ik ben u veel méér dank
verschuldigd, heer Loeris!" ver
klaarde hij, de detective hartelijk om
armend: heeft uw leven twee keer
voor deze gemeente gewaagd, zonder
jdat u ons eigenlijk kende!' "O, maar
ik heb het met plezier gedaan!" lach
te Piet Loeris .„En buitendien, het
lis per slot van rekening m'n beroep,
om gevaren onder het oog te zien en te
overwinnen: M'n oom Johan zei altijd:
Angstig zijn en dapper zijn is knapper
zijn dan slapper zijn! En als je dit
goed uitzoekt, zit er een zéér diepe j
waarheid in Toen ze de stoep aflie
pen, om in de huifkar te stappen, stond
Loewieke, de koetsier er keurig in de
houding naast. "Doe maar gewoon,
broer, goudreinet!" grinnikte de speur
der. "Tot uw orders, gouverneur!"
lachte het ventje terug: "Heb ik het
goed gehoord, gaan we naar Parijs?"
Hij wreef zich een paar keer genoege-
lijk in de handjes: "Kunnen we lachen,
mensen! Daar ben ik nou nog nooit ge
weest en dat moet wel zo'n kneuteri
ge stad zijn! Huppel m'n karretje
maar in, hoor! Dan zal Loewieke jul
lie eens fijn daar naar toe brengen!"
Even later hotsten ze de landweg op...
IK vKRflG ME AF, WAAK
FELIX to GROW EEN
EECEPT TEGEN SLAPE
LOOSHEID VANDAAN
HEEFT GEHAALD.
MISSCHIEN
VEEVALST - EN
M2. LANCOIS IS
NOGAL MAKKELUK)
GELOOF IK.
DE NAAM VAN
DEGENE VOOE WIE
IK DIT KLAARMAAK
TE, 13 WEGGEVEEGD.
Ik TAL HET NA
K'JKEM INM'JN
BOEKEN.
IK HEB 'T,
AGENT... HET WAS
VOOeEEMVeEEMDEUNG,
EEN tEKEKE FAIRFAX
Iedere huismoeder weet
meubels te verduren hebt>en"j
dag 'n dag uit In gebruik, voc""^
als je veel aanloop hèbt. En
het heldere voorjaarszonnetje-'
lijken de kale plekken ééns
erg.
Morgen houden wij een spe(
iclsle
verkoop magnifieke meube
stoffen, waarvan de fabrik3
niet meer de volledige kleu
collecties had,... voor ce
onvoorstelbaar lage prijs»
400 meter corduroy
600 meter
zweedse meubelstof
Morgenvroeg om 9 uur ff®'e
de verkoop van deze Pr35rt,ed,
meubelstoffen. br
per meter door
elkaar
voor
