TOM POES en
vuursalamander
PROBLEEM
AERDGNBGRG
Alfredo
meiise®1
HET VALSE HOOFD
fa
|gjj
Pelsjagers van Rio Pecos
ALS U HEf
m
HET VERWENSTE LAND
V
vraagt
fe
door
Marten
Toonder
Kt
HET GROENE LUIPAARD
Va
¥.3
'ffi
ffi
s>
V
f,i
h
sV*
het
fundament
van uw
vermogen
i^e
Salon voor uitvinde
I#
!/0o&(j/t
uue'
Fooien A
et;
^i(
VS
Va
NIEUWE
1
door OLAF J. DE LANDELL
5376 Heer Bommel was snel naar bed gegaan en had de
dekens over de oren getrokken. Het hielp echter niet; de
klopgeluiden drongen door het warme textiel heen en
schenen steeds dichter bij te komen.
„N-niet d-doenstamelde hij klappertandend. „G-ga
w-weg bedoel ikIk ben al gewaarschuwd Mijn geld
is n-naar de b-bank gebracht, heus
Op dat moment ging het kloppen over in een gesmoord
gekraak; er bonkte iets en daarop werd het stil.
Heer Bommel bleef versteend zitten. Zelfs de moed om
naar boven te gaan en Joost te roepen ontbrak hem. Maar
toen de stilte aanhield ontspande hij langzaam en tenslotte
liet hij zich bevrijd achterover in de kussens zinken.
„Het heeft geholpen", mompelde hij de ogen sluitend.
„Men moet zo'n klopgeest even krachtig toespreken; dan
wordt hij vanzelf stil. Heel gewoon".
Met deze gedachte ging hij tevreden slapen, niet weten
de dat hij ongelijk had.
Want beneden hees de duistere figuur, die we gisteren
in de onderaardse gang hebben waargenomen, zich be
hoedzaam in het duistere vertrek.
„Dat heb je mooi stil gedaan, Hiep", sprak hij tot zich
zelf. „Niemand is wakker geworden en daar is de'
brandkast
Hij zweeg plotseling en er verscheen een onthutste blik
in zijn gemaskerde ogen. Geen wonder. Zelfs voor een
ongeoefende was het duidelijk, dat de geopende safe leeg
was.
„Boeken", prevelde de schurk walgend. „Zou je dat nu
van die dikke Bommel denken Hij heeft boeken in zijn
kluis. Heb ik me daarvoor nu twee nachten lang uitge
sloofd Bah Het leven is hard voor een geschoolde vak
man
rry jjjfc
Nmi
C' Ms
in
s/zbobtjb, vve/e/JO,
A/c/ P/oer jb Aer gobd
Swece/jf... je MO£~r
Je ve?/j /vst ecwsr/e
/ce/v /voo/:c> /weey-
Te/s /WF?ue/J...
KARL MAY
De cm/mbbs.'/'
OUo.' VU BB-
Cr/z/jp werf
De bpws WeeFT
fvecepf/ypc gsb/J
cc/sr wer Good
P/BT DB C/V/fVBBS
Te Dece/j/ Deze
vs r/j ecu: Ge
ve?C C//TGSSCWW-
vcec-c?.
VFZ ZWC DB U/B/M/C-
ee/s&Ft/ze zoo/j
Des /VBFfBCS- V/T
z/v/V o/VCeMWvueuj.
BB /VOUD/hJGr KO-
Ave/j vb/zlossb/J...
u/w/j/vee/z /ts mbt
T/jfj t/eewcwTeuj-
Ve ce/Dep. ve/v/vis
Lezers schrijven de krant
De Wadders
BURirey 15.DUS
DEMEDEPUCHTIG5
WiMTEe
BEKT BENIEUWD
'FmFRX.
HIEKU1T
YLAANDEREN
yjw,
K i
Ju, l'lee
van
■^IE]
ti
,vL39-2
V* d
Mevr. S. M°'
V tui
Sil»0
73.
„Dat mag ik niet verraden," weerde hjj af. „Ze is vreselijk ondeugend
geweest. Dat is alles."
„God, Terry," snauwde ik doodgeschrokken, „dat vertel je me allemaal nou,
om zo te zeggen op de valreep."
„Maak je niet druk," zei hij. „Je weet het tenminste. De politie knielt voor
me, en dus ook voor jou, zolang je een bril en 'n snor draagt. Kun je aan
zien, hoe betrekkelijk de roem is. Kom", en hij klopte me nederbuigend op de
schouder, „ga nou als n flinke jongen nog even naar het politie-bureau en
vraag voor mij die pluk watten, die we de eerste dag hebben mogen zien
Ik moet die onderzoeken, en zie geen kans, hem in handen te krijgen, als ik
niet gebruik maak van hun ogenblikkelijke bewondering. En dan loop je
gezellig even door naar het hotel, en je kijkt, hoe het staat met de wacht
van Arlette. Als je zo vriendelijk bent als ik je altijd beschouwd heb, kom
je nog terug om me verslag uit te brengen, en dan ga je naar dat afspraakje.
Maar haast je, anders zou je daar te laat zijn."
Ik wandelde dus de deur uit en de trap af. Het begon al te wennen: ik
voelde me lang niet meer zo'n oplichter als de eerste maal, dat ik in Terry's
gedaante verschenen was.
Bij de buitendeur, geleund tegen een van de hardstenen pilaartjes met
kettingen, vond ik een agent. Hij schokte op, toen hij mij ontdekte, en zei:
„Goeienavond, meneer."
„Goeienavond," antwoordde ik, met inwendig het begin van een kippeborst.
We keken allebei even naar de lucht, die doodgewoon was, zonder wolken
en sterrenloos. Daarna knikte ik nog maar eens, en ging naar het politie
bureau.
Er heerste op straat een wonderlijk verkeer. De mensen wandelden m
groepen en troepen heen en weer. mompelend en zacht redenerend, met de
handen gesticulerend onder het matte licht van de lantaarns. Het leek bepaald
spookachtig, zo zacht als alles ging. Een paar mensen keken me aan met
betekenisvolle blikken, en groetten. En eenmaal hoorde ik iemand fluisteren-
„Dèt is 'm!
Ja, ik was Terry van der Linden.
Het politiebureau was ook goed bezet. Dat is te zeggen: voor de ramen
Er waren vier agenten en een inspecteur: Menters. En het spijt me, te moeten
vaststellen, dat de laatste zich even goed beijverde, druk en gewichtig voorbij
de ramen te schrijden, als zijn vier onderdanen. Van buitenaf kreeg je dé
indruk, dat er binnen ongelooflijke dingen gebeurden. De vensters toonden
telkens schimmen en wazige beelden van mannen in uniform, die iets tegen
het licht hielden, of samen beraadslaagden, of snel langs liepen, of druk
zaten te schrijven.
Ja, daar voor die ramen kreeg ik pas een indruk, dat er wel iets geweldigs
op til moest zijn.
Mijn binnenkomen scheen een soort van clou te zijn. De aanwezigen schenen
in mijn verschijnen een inspiratie te vinden tot nog dapperder gezichten en
houdingen. Ze basten allen kortaf en militair: „Navond, meneer!"
„Menters!" zei ik, in Terry's stijl.
„Ja, meneer?" Menters deed trots een stap naar voren.
(Wordt vervolgd)
VAN 5 TOT 14 MAART A
sel de internationale salon v ll,
vinders gehouden worden
nieuwe uitvindingen, voorgest
19 landen. Er worden 150.0f
kers uit 17 landen verwacht.
Wat er te zien zal zijn? üetK
dat op een bed of op een lanö» njsC
geplaatst worden, en dat Jt
een wiegende beweging weer?
kinderen in slaap te wiegen- de'
tje voor damesschoenen, z0<? ef
niet meer naar de schoenmak eI)
ven te lopen, en zelf hun sC^
zelfs op de straat kunnen tujg®
len, en dit zonder dat er
Et
ta:
>e
«ire
aan te pas komen. Een veilifl^V't kJ*
del voor automobilisten, die «F
tisch opengaat ingeval de wa£
vat. Voor kantines: een mach#^ pe.
(Advertentie)
Oude genever Bessenrood Citroen jenever
mede men 480 warme maalW eF'
uur kan opdienen, zonder dat je
ge handarbeid aan te pas 0l k-i
toestel om de lucht te zuiveren. Rij
ver te houden, een draaibarS
voor televisieapparaat waarin^ -g#
dit naar alle richtingen kan S)C"
ren, een automatische veilig*1*
voor butaangashouders om te D
dat deze ontploffen in geval van
Een apparaat voor het technic'
nen van voetbalspelers. Vo°w
strooide lui een oliepeilappara® gff,
auto's, zonder dat de kap dien
licht te worden. En ten slotte
hartzieken, een volledig
verplaatsbaar apparaat, van
se oorsprong voor het behandel
bloedsomloopstoringen.
j(JS»
Schilderen
/VB T /S A(BT BA//GB BB-
«///s> Te/Z U/B/ZeCD t//M
BWA/TBS/O'S ONSCHULD.'...
c/veec uucv/G b/Zl//jzb
Be/j je /vccee/v tbCba/.
SALVADOR DALI heeft
York een schilderij gemaakt utf
voor hij bevelen kreeg van een ,^r
machine. Als model diende een
actrice in bikini. Terwijl een SA)'
verslaggevers, fotografen en voet
gangers zijn verrichtingen êa
gen ging de Spaanse schilder ke c)#(
volgens aanwijzingen van de ma Jt
met kwast en verf te lijf. Met w
gebaren bracht hij zijn model in A jt
leculaire" stijl in beeld, daarb in
kleding van de omstanders niet
ziend.
Programmeurs hadden de neke
chine volgestopt met gegevens °V f
jfilm „Fantastic voyage",
waarvo
(schilderstuk als trekpleister m°e
nen. en met bijzonderheden
kunststijlen en schildertechnieken- jf/
wijl ook de maten van de welgev
de actrice niet vergeten waren.
c? ytJ(
>ve& GrBMPPU T.
1
77. Uit een brede wond vlakbij zijn slaap
stroomde het bloed, maar hij sloeg daar geen acht
op. De beste paarden had hij meegenomen en de
rest de prairfe ingejaagd. „Dit bruine paard heb ik
voor onze aanvoerder meegebracht," beëindigde hij
zijn verhaal. „Wat een prachtig dier!" riep Old
Firehand uit. ,-,Ik zou niet weten, welk paard ik
liever had, dit hier of Swallow." „Winnetou spreekt
met de ziel van het paard en hoort de polsslag
in zijn aderen. Winnetou zou Swallow kiezen." Plot
seling suisde er een pijl door de lucht en bleef in
Sams weitas steken. De kleine man schrok zich
een hoedje en brak in een stortvloed van verwen
singen uit, maar wij begrepen, dat onze vervolgers,
versterkt met de juist verslagenen, aangekomen
waren. Snel trokken wij ons in de vesting terug.
Old Firehand scheen de toestand niet zo somber in1
te zien, maar Winnetou hield er een andere mening)
op na. Somber voor zich uit starend, zat hij op eni
ge afstand van de andere jagers, alleen bij zijn J\iriflprpn
paard. „Het oog van mijn broeder i§ donker en zijn eii
voorhoofd draagt de rimpels der zorg. Welke som
bere gedachten wonen in zijn hart?" vroeg ik mij
bij hem voegend. „Het opperhoofd der Apachen
ziet de dood door de ingang komen en het verderf
van de bergen neerdalen."
49-6
jcio^
Zo af en toe lees ik „Wat
ervan zeggen", maar mij maakt
- n
niet wijs dat alleen kinderen bet y
Als het waar is dat men daar J
49. „Krijg je stijgbeugelhoest",
gromde Piet Loeris, toen de door
Loewieke gemende huifkar met een
ontstellende vaart over de weg rol
de: „Dat kan toch wel een beetje
minder hard broer kerksenkuif".
„Dat's goed voor de paarden," glun
derde het kleine koetsiertje terwijl
hij de zweep extra hard liet knal
len: „Als we daarstraks in Parijs
zijn, heb ik geen kind meer aan ze.
Dan kunnen ze uitrusten en dan ga
ik me vermoeien!" ,,'t Is A-él een
ouderwetse manier van reizen, me
neer Loeris!" lachte Sientje, die ken
nelijk plezier in de tocht had. Haar
patroon haalde de schouders op. „D'r
is niets nieuws onder de zon, Sientje.
M'n ook Johan zei altijd: Lang voor
Laurensz Jans-zoo, Coster werden
er al snorren gedrukt. En zo is
het." „We schieten in ieder geval
op!" sprak inspecteur Parbleu: „Als
het zo doorgaat, zijn we binnen
een paar uur in Parijs." Daarna zwe
gen ze een hele tijd, want ze had
den al hun aandacht nodig om niet
uit de huifkar te rollen. Nou moet
gezegd worden, dat Loewieke een emi
nent vakman bleek te zijn. Tongklak-
kend en zweepknallend maande
hij de vier rossinanten tot steeds
groter spoed aan, en het resultaat
van al deze inspanningen werd spoe
dig genoeg zichtbaar, want voor ze
het wisten, rolden en hotsten ze de
voorsteden van Parijs binnen. „Prach
tig werk, broer, theemuts!" sprak
de detective waarderend, terwijl hij
Loewieke een bankbiljet :n de zak
frommelde: „Ik vermoed, dat je dat
in Parijs best kunt gebruiken!"
„Dank u zeer", antwoordde de
koetsier: „Zal ik u hier maar afzet
ten?"
Jfl.Me. FflIEFRX IS OP Z'M KR-
MEE-H'J HEEFT KOU &EVAT
W'J GflfflJ NflflK
BOVEN... EU DIENT
U 0U5M1ETARU,
t
FflIEFRX.
IS DE "NAAM,
WflREOMDEE
IBÜENEy LO-
EEEET UFDE
D01FUM1.
DflflK
JBflRU WE
HEEM
voor ontvangt, zullen heus pa pi'*,
het wel in elkander zetten. Wat r
al niet voor een beetje geld? EnflP'
betalen wel het abonnement, wat u-
Haarlem, Mej. M.
Naschrift van de redactie: Wij f 1
op de sportiviteit en de eerlijkhe'
de inzenders.
Gaarne zou ik mijn mening
gen over de afschaffing van het 1 yt
stelsel voor de taxichauffeurs. ,i
het niet anders dan toejuichen.
van het fooienstelsel af willen.
het niet net zo gaan als bij de i',
Daar is het verboden om fooien
ven. Maar gaat U nu eens in de 'At j
lons kijken. Bij mijn kapper s j/A.
fooienpot weer op de kassa. Wat sc' gV,
wij er dan uiteindelijk mee op. 8'tó
alles duurder wordt om de fooien öiA
ren en alles dan weer bij bet |ib
wordt, behalve de prijzen. En 11 m j
heus niet alleen bij de klanten,
ik b.v. 15 ct. terug moet hebb
wisselgeld, staan ze net zo lang fC9
zelen tot dat je zal zeggen „LaS
zitten". rfrf'
ra
otr
Vo
'"jw„an
b,
S«1 pbt.
;-:><■
S
l n4 W
leNhi
be<
Rotterdam,
je11
Advertentie
fl Vv
9
v
S s1
«c
