DWS
en
Jongbloed
Hans Venneker schittert
UIT
DE
KLEED
KAMERS
Aanval
krijgt
ruimte
Feijenoords derde
treffer beslissend
voor DWS' ondergang
Fantasieloos aanvalsspel van Amsterdammers
zie volgende pagina
Sterk
Eenzijdig
Kansen
Onhoudbaar
zie volgende pagina
Kantoren Rotterdam: Kortenaerstraat 1, telefoon 135270, postbus 723, giro 590948; Gouda: Lange Tiendeweg 23, telefoon 3600, giro 590947;
Delft: Oude Delft 97„ telefoon 23441 en 23792, giro 590944, Schiedam: Dam 18, telefoon 266152, giro 590943; Vlaardingen: Oosterstraat 14B,
telefoon 2539; Dordrecht: Wijnstraat 147, telefoon 6121, giro 590946.
Eindredactie: Frans Nypels en Michel van Gils
MAANDAG 15 FEBRUARI 1965
Zie laatste pagina
(door MICHEL VAN GILS)
Rotterdam, 15 febr. Er
^aren gisteren mensen in het sta-
lQn, die zeiden: „Feijenoord was
6ei) klasse beter". Nu willen wij
°*s zeker niet aan zo'n gedurfde
^spraak wagen, maar een onloo
chenbaar feit is toch, dat de sta-
hionclub gisteren het beste van
h.et spel had. En de vraag dringt
lch dan naar voren, heeft het sur-
h'Us aan techniek, waarop Feijen
oord ongetwijfeld kon bogen, de
ct°orslag in deze wedstrijd gege-
Ons antwoord luidt neen.
j*et technisch overwicht, dat de
Rotterdammers etaleerden is een
®iangrijke stap naar de zege
l 1) èn een stimulans tot steeds
eter spel geweest. Het feit echter
Feijenoord in dit titanenduel
is overwinnaar tevoorschijn trad,
cnrijven wij toe aan twee fac-
°ren: a. het onrustige optreden
DWS' verdediging, waardoor
eijenoord onmiskenbaar de
,Vltnte kreeg en b. het onverstan-
aanvalsspel van DWS, waar
oor de beslist wankele defensie
ati Feijenoord voor grote trage-
lRes bespaard bleef. Laten wij
eide punten apart bezien.
(Van onze speciale verslaggever)
COEN MOULIJN
weer briljant
(door FRANS NYPELS)
ROTTERDAM, 15 febf. Het
lukte tenslotte sneller dan wij
verwacht hadden. Binnen twin
tig minuten had DWS de gevoe
lige deuk in z'n pantser gladge
streken. Coach Leslie Talbot én
aanvoerder Daan Schrijvers
toonden zich „plaatwerkers" van
allure. Talbot zó: „Wij komen te
rug. Wij kunnen dit stootje (de
nederlaag tegen Feijenoord) best
hebben".
Aanvoerder Daan Schrijvers op
deze manier: „Volgende week
winnen we weer. Door Wils
kracht Sterk, weet-je
enoord
triomfator
Eén van de vele spectaculaire reddin
gen van Eddie Pieters Graafland. Dirk
Hollander vuurt van dichtbij, uit een
pass van Temming akelig hard in.
Maar wéér zal Feijenoord's captain de
Amsterdammers een illusie armer
maken.
(Van onze speciale verslaggever)
ROTTERDAM, 15 febr. De deur, die
de hal van het Feyenoord-stadion met de
katakomben verbindt sloeg open. Flar
den van de overwinningsroes, die heel
Rotterdam na de wedstrijd Feijenoord
DWS had bevangen drongen tot de Am
sterdamse kleedkamer door. Het gezicht
van de voorzitter van DWS, de heer Sol-
leveld, werd nog een tint bleker dan dat
het al was. Hulpzoekend keek hij rond.
Rondom zich heen zag hij alleen maar
terneergeslagen gezichten. Nergens vond
hij een blijde lach. Ten einde raad opende
hij de deur van de kleedkamer en stapte
de gang op. Geen woord wilde hij over
de wedstrijd zeggen. Behalve: Het was
hopeloos, jongens. Ik praat er liever niet
meer over"..
In de kleedkamer kwamen de tongen
los. Frans Geurtsen: „Ik heb drie, vier
van de meest fantastische kansen gehad
en ook Frits (Flinkevleugel) brak een
paar maal mooi door. Het lukte gewoon
niet. En bovendien hadden we de scheids
rechter tegen
Daan Schrijvers, Frits Flinkevleugel en
*i^®reerst de onrust in DWS' defen-
dhjjGet Was zelfs een buitenstaander
ijN'iF dat de verdediging van DWS
vin ',ad onder het onzekere gevoel
6en 'nva',er doelman. Het kon niet
bet ers of de veiligheid van de anders zo
tve "hwbare Amsterdamse defensie
i»laai door dit gevoel „van niet hele-
sWj gerust zijn" gesloopt. Er was nu
Hid die fractie van een seconde meer
*at" ""dig om te kijken of „alles goed
Va,,' die Feijenoord een zekere mate
b\V;| Vnjheid van handelen gaf. Er
ruimte! En dat was belangrijk,
te .n°ords aanvallers kregen de kans
te», 'atsen, te schieten èn te doelpun-
Zo kreeg vooral de begaafde Venne
ker de gelegenheid zijn talenten te to
nen. En hoe! Twee van de drie doel
punten kwamen op zijn naam, terwijl
ook de beslissende derde treffer voor
een belangrijk deel aan hem te danken
was. Toch kunnen we niet zeggen, dat
alle voorwaartsen zo goed geprofiteerd
hebben van de „ruimte", die er toch
vaak was. Vooral Krui ver viel ons te
gen, hij was misschien wel lastig, maar
veel van het fijne combinatiewerk,
waarvan te genieten viel, begreep hij
toch niet. Ook Bergholtz is niet hele
maal op „temperatuur" gekomen. Even
na het eerste doelpunt leek zijn
enthousiasme op te laaien, maar wer
kelijk „vlammend" was Pummy nooit.
Moulijn speelde twee heel verschillen
de helften. Vóór rust als werkelijk
linksbuiten - werd hij bijna geheel aan
banden gelegd door de eminente Fnts
Flinkevleugel; na de hervatting - ach
ter zijn voorhoede als spelverdeler
opererend, was Coen grandioos. Dat „te-
rughalen" van Moulijn was een knappe
tactische zet van trainer Willy Kment.
Hij maakte niet de fout Moulijn ook in
de tweede helft een „slachtoffer" van
Flinkevleugel te laten worden. Moulijn
bewees in de tweede speelhelft, rustig
in de open ruimte opererend (DWS
had dat nooit mogen toelaten), tot welk
een verbluffend vernuftig spelletje hij
in staat is. Coen „voedde" met zijn
schitterende passes de aanval als een
ware maestro. Hij toonde zich een
meester op het middenveld.
Dat middenveld was gisteren trou
wens bij Feijenoord in bijzonder sterke
handen. Het duo Groot—Haak was vei
lig flitsend en bekwaam. Deze beide
raspaardjes waren de onmisbare stu
wers (later ook Moulijn), zonder wie
de aanval nooit uit de verf was geko-
men Feijenoords achterste linie was
niet sterk. De keuze van Kerkum en
Libregts leek ons niet gelukkig. Beide
spelers hebben zeer zeker hun best ge
daan, maar zij waren toch „vreemde
eenden in de bijt", die de verdediging
noodzakelijkerwijs een „niet ingespeeld
karakter" gaven. Pieters Graafland
heeft dankzij zijn heldheftige maar vaak
zeer riskante optreden veel van de
foutjes, die de verdediging beging,
goedgemaakt. Graafland mag echter bijl
zijn, dat middenvoor Geurtsen, die lnj
een paar keer net even te vlug af was
(waren het anders doelpunten ge
weest?), zo veel ontzag heeft voor „Ijjf
en leden". Anders had Graafland zijn
spectaculaire acties misschien op trieste
wijze moeten bekopen.
Hans Venneker's moment van grote
glorie Gerard Bergholtz is naar links
gezwenkt. Flinkevleugel, die slechts
oog had voor Coen Moulijn, greep niet
in, waardoor de Limburger voor kon
zetten. Tussen twee DWS-ers in kopt
Feijenoord's jeugdspeler het eerste
doelpunt in.
ROTTERDAM, 15 febr Reeds in
de eerste minuut van de wedstrijd
FeijenoordDWS moest het spel on
derbroken worden, omdat een bijzon
der rancuneus toeschouwer de rechts
back Flinkevleugel van de Amster-
Het derde doelpunt. Loeihard heeft
Hans Venneker van 20 meter afstand
de lat geraakt. Piet Kruiver, die ove
rigens gisteren op alle fronten faalde,
verrichtte zijn enige wapenfeit, door
de terugspringende bal in het net te
jagen. De vreugde is groot.
DWS' defensie onzeker
door invaller-doelman
Hoe het ook zij, Feijenoords verdedi
ging blonk niet uit. En toch hoefde zij
slechts eenmaal te capituleren. Is hier
een verklaring voor? Ja en hier komen
we dan aan ons tweede punt: het on
verstandige eenzijdige aanvalsspel van
DWS. Waarom konden Kraay en de an
dere verdedigers de aanval van DWS zo
gemakkelijk afweren? Waarom bleken de
levensgrote gaten, die er soms vielen,
steeds weer te dichten bressen? Omdat
DWS slechts één weg tot het doel kende
en die was door het centrum. De aanval
van de Amsterdammers hinkte op één
been en daar dankte Feijenoord de he
mel voor. Als DWS intelligenter en ge
lukkiger in zijn aanvalsspel was ge
weest, dan had Feijenoords veste het
misschien meer dan eenmaal begeven
De Rotterdammers hebben hun zege
weliswaar niet te danken aan deze tac
tische „duisternis" van de Amsterdam
mers, maar zij zagen door dit onbegrip
van hun rivaal wel voor een belangrijk
deel de weg naar succes geëffend.
Door Wilskracht Sterk werd symbool.
Een teken van een welhaast bikkelhar
de, niet te breken mentale kracht. Een
aureool van glorie, dat DWS een enor
me faam bezorgde. Het scheen tenslotte
de basis voor een veilige prognose:
„DWS wint van Feijenoord". Maar
DWS verloor. Verloor het titanenduel,
de prestige slag tegen Feijenoord. DWS
verloor tevens een „brokje" mythe, een
„stukje" aureool. Dat laatste was op
zienbarend, omdat niemand aan de mo
gelijkheid had gedacht. Het is daarbij
het meest gevoelige verlies, dat zekqf
niet mét woorden alleen valt goed te
maken. Feijenoord, de winnaar van gis
teren, is juist daar het sterkst spreken
de voorbeeld van
DWS' nederlaag wordt verklaard
met twee in het oog lopende feiten:
1. Doelman(invaller) Leo Heeres
schokte het vertrouwen van zijn
verdediging al vrij snel door zijn
onzeker optreden.
2. DWS' aanvalslinie, gesublimeerd
in koningsschutter Frans Geurt
seni, werkte zéér primitief en zon
der enige fantasie. Zij had daarbij
weinig of geen geluk met stoten,
die wel door Feijenoords verdedi
ging sneden.
Binnen het kwartier kreeg DWS' ver
dediging, die Moulijn in de eerste helft
verlamde, met Daan Schrijvers en Frits
Flinkevleugel als de uitblinkers, de
eerste morele opdoffer te verwerken.
Een van vlakbij de cornervlag gelan
ceerde inzet van Bergholtz had Leo
Heeres in actie moeten brengen. Heeres
bleef staan. De bal zeilde op de krullen
van Venneker (10). Hierna bleek
Heeres wel betrouwbaar op hoge ballen,
maar als hij naar de grond moest bleef
zijn optreden onzeker en aarzelend. Het
gevolg was, dat, DWS iets terughouden
der speelde, angstiger ook. De derde
Rotterdamse treffer, de psychologisch
zó belangrijke „afmaker", had Heeres
eveneens kunnen voorkomen. Een schot
van Hans Venneker, die van DWS' ver
dediging vrij veel speelruimte kreeg
toegemeten, vormde de inleiding. De
bal vloog strak naar boven; Heeres had
moeten stompen, maar hij deed dit niet.
De bal ketste tegen de onderkant van
de lat, sprong op vóór het hoofd van
Piet Kruiver: 31.
Toch had DWS deze fouten kunnen
neutraliseren. DWS' aanvalslinie heeft
namelijk legio schone kansen op doel
punten gehad. Vooral in de eerste tien
minuten én het laatste kwartier van
de eerste helft. Geurtsen (héél erg actief,
maar bijzonder weinig switchend met
Mosje Temming) kwam enkele keren
oog-in-oog met Pieters Graafland, ter
wijl het de pijlsnelle Frits Flinke
vleugel (briljante rushes) twee keer
overkwam. Pieters Graafland dook,
stoutmoedig daarbij alle risico's ne
mend, op de schoenen van beide spe
lers. Het zijn niettemin wapenfeiten,
die aantonen, dat DWS dicht bjj een
treffer is geweest.
Wij zeiden het reeds dat DWS weinig
geluk had. Maar toch dekken deze
woorden niet het gemis aan pure Am
sterdamse doelpunten. DWS' aanvals-
lijn miste de intelligente passjes van
Huub Lenz, die nog steeds niet op zijn
oude peil is gekomen. Het miste tevens
de precisie van Vonhof, die, zij het in
mindere mate dan Lenz, evenmin de
„oude" was. Daar kwam nog bij, dat
Hollander beneden de maat bleef, ge
ïntimideerd als hij was door het soms
wat „rauwe" ingrijpen van de mentaal
zo sterke Kerkum. Geurtsen „hing" dus
in de lucht. Hij moest ook nog oproeien
tegen zijn konstante „bewaker" Hans
Kraay, die hem zelden of nooit uit het
oog verloor. Het doelpunt dat DWS ten
slotte scoorde was een presentje van
Thijs Liebregts, die wat nonchalant op
Pieters Graafland terugspeelde. Kort
om, DWS miste raffinement in zijn
voorste linie. Dat bleek het sterkst in
de tweede helft, toen Feijenoord, even
aangeslagen door het misverstand in
zijn verdediging, onzèker werd. Alle
Amsterdamse aanvallen liepen echter
door het centrum, over Geurtsen. DWS'
vleugelspelers werden nauwelijks in het
spel betrokken. Terwijl juist toen
Feijenoords beslist niet zó hechte de
fensie opgerold had kunnen worden.
Maar die weg leidde niet door het mid
den, waar de sterke Kraay als een veld
heer optrad. Die weg, zo gaf Hollander
later schoorvoetend toe, lokte langs de
zuijjn. Gebrek aan fantasie en variatie
is DWS echter al eens eerder verweten.
dammers bestookte met een bier
flesje. Nadat Guus Haak en Feijen
oords aanvoerder Pieters Graafland
de gevaren bezworen hadden, kon de
wedstrijd pas goed beginnen. DWS
trok ten aanbal. Een snelle combina
tie tussen linksbinnen Huub Lenz en
half speler Jos Vonhof strandde op
doelman Eddy Pieters Graafland van
Feijenoord, die de bal knap stopte.
Aan de andere kant van het veld was
invaller-doelman Leo Heeres niet zo
zeker van zijn zaak. Reeds in het be
gin van de wedstrijd liet hij herhaal
delijk ballen vallen en ook beoordeel
de hij vaak voorzetten totaal ver
keerd. Zoals in de tiende minuut toen
hij onder een lob van Feijenoords
halfspeler Liebregts door liep. Geluk
kig voor de Amsterdammer rolde de
bal naast. Toen nog wel.maar in
de vijftiende minuut was het raak.
Bergholtz de rechtsbuiten van Feijen
oord dreef de bal op links op. Mou
lijn switchte naar binnen. Pummy
Bergholtz gaf een voorzet en Leo Hee
res verzuimde uit zijn doel te komen.
Hans Venneker stormde toe en kopte
de bal in de rechter bovenhoek; 10.
DWS incasseerde onbewogen deze
slag De Amsterdammers trokken ten
aanval en zij wisten zich kansen te
scheppen. Helaas echter niet te be
nutten. Tot drie maal kwam Frans
Geurtsen goalgetter nummer één van
de Amsterdammers vrij voor doel en
tot drie maal tóe wist Feijenoords
doelman Eddy Pieters Graafland met
zeer gewaagde sprongen de ballen van
de schoen van de met nummer zeven
gemerkte, maar als middenvoor op
tredende speler te plukken.
Na de rust strandden de simpel ojx
gezette aanvallen van DWS weer o%
Feijenoords verdediging. Na zo'n aan
val trapte Pieters Graafland in de
tiende minuut ver naar voren. Piaf
Kruiver ontving de bal en wipte de
bal over DWS' spil Daan Schrijvers
naar Hans Venneker toe. Feijenoords
linksbinnen aarzelde niet en trapte in
één vloeiende beweging de bal in de
linkerbenedenhoek. Onhoudbaar voor
doelman Heeres: 21.
Nog was DWS niet verslagen Met
verre trappen uit de achterhoede wist
het zijn voorhoede, meestal de ver
naar voren opgestelde Frans Geurtsm
te bereiken. Deze speler scheen dezQ
middag geen geluk te hebben. Op ver
rassende wijze wist hij zich soms aan
de dekking van de Rotterdamse spil
Hans Kraay te onttrekken, maar op
het laatste moment was er altijd wel
een voet °f hand, die hem het scoren
belette. Bijvoorbeeld in de vijftiende
minuut van de tweede helft. Met
Kraay stormde de Amsterdamse spits
