TOM POES en de vuursalamander
Alfrro
PROBLEEM IN
AERDENBERG
alle
maal
HET VALSE HOOFD
1
Vu
HET VERWENSTE LAND
Pelsjagers van Rio Pecos
w
door
Marten
Toonder
HET GROENE LUIPAARD
Rijden onder invloed
gebied
Siberiërspelen
Kogels
HET NIEUWE DAGBLAD
DINSDAG 23 FEBRUARI 1965
J^A^rlNA 2
door OLAF J. DE LANDELL
ajcs ore
r Hee/ £</j«r
°pp/ZG/a/os/
eiMoeuuu.pi-s oe
Uc/ecerJ
q
ovGts. oe
Geeat zsrJ
KARL MAY
«SSS'
Ï/Jii/Jr)uMmL
fipy-
De Wadders
Twvommwmè GmwmEmwm.
MM
PAUL
VLAANDEREN
M-MMJW!
züd?
•'-as
- -
5381
5384 Toen Tom Poes bij het slot Bommelstein aan
kwam brak de morgen reeds aan. De bediende Joost
kwam juist warm ingepakt uit de voordeur, nageroepen
door zijn werkgever.
„Vergeet de Hysop niet!" waarschuwde deze. „En
géén gemalen griffeltanden! Het is Eenhoorn-hoorn, als
je begrijpt, wat ik bedoel. Gemalen, bedoel ik. Heb je
het allemaal goed opgeschreven, Joost? Ook het adres?"
„Jawel, heer Olivier", zei de knecht over zijn schou
der. „Zo goed ik kon, met uw welnemen. Maar toch
komt het mij voor, dat een weinig nachtrust mij ten
goede was gekomen. Ik sta er nu niet fris tegenover,
als ik zo vrij mag zijn".
„Het is treurig orevelde heer Bommel, hem afkeu
rend naogend. „Eigenlijk zou ik alles alleen moeten doen.
Maar dat is toch te gek! Een paar eenvoudige bood
schappen bij een geheim genootschap moet men toch
aan zijn personeel kunnen overlaten!"
„Hm", zei Tom Poes, die van de andere kant nader
de. „U had er niet aan moeten beginnen!"
Heer Ollie keerde zich verrast om en keek zijn nieu
we bezoeker uit de hoogte aan.
„Oho!" sprak hij. „Als dat de jonge vriend niet is!
Altijd bedenkingen en zwartgalligheid. Wat is er nu
weer?"
„Dat geheime Tenootschap deugt niet", verklaarde
Tom Poes. ..Het 'eken me schurken met valse baar
den - en het zou me niet verbazen als het Super en
Hyper waren. Toen u weg was hebben ze u uitgelachen,
Een bolle geldbuidel noemden ze u!"
Een ogenblik stond heer Bommel als doorde donder
getroffen, doch toen richtte hij zich fier op.
„Onzin", zei hij. „Ik weiger naar je roddelpraat te
luisteren. Ze hebben me de toverstaf van Merlijn ge
geven - en die liegt er toch niet om, als je begrijpt wat
ik bedoel!"
„Bah", zei Tom Poes. „Het is een afgewaaide
boomtak; dat ziet u toch wel?"
PIB
COPfRMSIN
MOCO
Advertentfa
81
Het ontbijt viel mee, ondanks de afwezigheid van madame Enbourg. We
moesten het nu zonder charmante gesprekken stellen, en tot mijn verbazing
bemerkte ik, dat ik nu pas tijd had te ontdekken, hoe voortreffelijk het ontbijt
was toebereid. Weliswaar kwaakte Terry honderd uit, maar aangezien hij
in het openbaar nooit iets gewichtigs zegt, kon ik me gevoegelijk aan het eten
wijden.
De zon was verdwenen. Het was een naargeestige dag, kil en grauw en
donker. Misschien onderstreepte dat de heerlijke schaal warme spiegeleieren
met ham, en de zachte, ook nog warme krentenbollen. De spanning van de
vorige avond, die achteraf gezien toch nog onverwachts was gekomen voor mij,
had me erg aangegrepen, en daar dat bij mij altijd op honger werkt, mag
het geen opzien baren, dat ik lang en nadrukkelijk ontbeet.
Toen we eindelijk in de wagen stapten om mgr. Burgheem op te halen, op
weg naar Nijmegen, was het over half tien.
Mr. Burgheem was tamelijk nerveus en vroeg al dadelijk toen hij bij ons
in de auto kwam zitten: „Wat hebt u nu gedaan met madame Enbourg?'"
„O, dat is madame's eigen schuld," antwoordde Terry. „Ik heb haar van
tevoren gewaarschuwd, dat ze niet in de kamer van uw cliënt mocht komen,
en ze heeft zich met list toch een toegang verschaft. Daarvan zal ze dan toch
de consequentie moeten aanvaarden, nietwaar?"
..Ja," gaf Burgheem toe „dat lijkt me wel logisch. Maar hoe denkt u dat
aan Henri mee te delen? En moest het zo streng?"
„Ik denk het helemaal niet aan Henri mee te delen," antwoordde Terry.
„Zo gauw hij sterk genoeg is om de situatie onder ogen te kunnen zien, zal
hij toch al enige schokken te verwerken krijgen. Vóór die tijd zullen we hem
moeten sparen, denk ik."
Mr. Burgheem bekeek ons met een zorgelijk gezicht, en vroeg: Acht u
hem onschuldig? Altijd nog?"
Terry lachte beminnelijk en zei alleen maar: „Wat vraagt u dat vreemd
meneer."
„Ja," vervolgde Burgheem. „U zegt, dat hij toch al genoeg schokken te
verwerken zal krijgen. Welke zijn die schokken dan?"
„Het is maar zo'n veronderstelling van me," zei Terry. „Ik weet niet, wat
ik moet zeggen, betreffende verdenkingSedert gisteren heb ik wel een
massa gegevens, maar ze wijzen alle in verschillende richtingen. De mensen,
die in aanmerking komen voor eventuele verdenking, hebben allemaal zonder
uitzondering een zeker iets in hun houding, wat me terughoudt van ver
denking."
„Maar u laat zich toch niet leiden door intuïtie!" riep de advocaat uit. „Een
man in uw vak, meneer Van der Linden!"
„Soms," gaf Terry toe. „Ik schaam me verschrikkelijk, het te bekennen."
„Het lijkt me gevaarlijk," zei Burgheem fronsend.
„Dat is het tot nog toe niet geweest, want ik maak mijn formele gevolg
trekkingen nooit op grond van intuïtie, nietwaar?" wees Terry hem zacht
moedig terecht.
„Dat zou ook niet kunnen," meende ik me erin te moeten mengen.
„Daarom," bevestigde Terry.
We zwegen een poos, allen bezig met eigen gedachten.
In het ziekenhuis werd ons verteld, dat Van Doff zich buitengewoon goed
voelde, en een uitstekende nacht had gehad.
„Fijn, zei Terry, zo tevreden, dat mr. Burgheem glimlachte en zijn somber
heid verloor.
(Wordt vervolgd
tasw
K/Jtf SPtP! HtJ
r-S e/zayL. u/J
KfiU AftGT US/Z
OEfZf
&ca!,rcsso
Af/GT OP
SCOT /S, Z/ZCtK
mg r-r/Gtz ggaj
GfW Toet/LXJCHT
-^oe«-e-A/
met VLeucestflceu seculier
DG DKAAIK oe ToPPBtiVflH oe KRISTAL&EEGSM
DflOBMO VU6GT HIJ OV6BOe
woestijm wfioe ouze vcieM-
Q6M POOe&ETgOUgeM TtIJM.,
ZON 0NPegGrQftT/^^/
...eN oe ONDooe.DK.iNGi
6ÖKE MoEKBSSI&e
WOUDEN...
l/AJAf M/Jfj
JZ/JK.'
r*
ELF PROCENT van de Westduits®
automobilisten, die verleden jaar M
verkeersongelukken betrokken waren
reden onder invloed niet van alc°'
hol, maar van medicijnen. Een groep
ivan Dusseldorfse tandartsen heeft een
en ander vastgesteld in een artikel-
Volgens het artikel is bij proeven 6e'
bleken dat het niet veilig is te rijden
binnen 24 uur na het innemen van ve
le soorten medicijnen waaronder pu'
len met een verdovende werking, z®'
nuwstillende en anti-honger pillen.
Champagne
IN FRANKRIJK zijn verleden jaar
meer flessen champagne leeggedron
ken dan ooit tevoren: 204.695, 10 pro
cent meer dan in 1963, aldus de ver
eniging van champagneproducenten-
Volgens de regering in Parijs heeft
Frankrijk in 1964 voor 1.323.000.00"
francs wijn en likeur naar het bui
tenland uitgevoerd, wat 6,75 procent
meer was dan in 1963.
Volgens de Franse bond van huis
eigenaren worden er in de Frans®
restaurants per dag zeven en een ha}'
miljoen maaltijden gereserveerd di®
tussen de 7 en 10 franc kosten, wat de
middenprijs is.
Gemeenschappelijk
DE AMERIKAANSE BISSCHOP G;
W .Casey heeft in de „Boston pilot
het blad van het aartsbisdom Bos-
len zijn met de tekst waarmee all®
lijk gebed van priesters, dominees en
rabbijnen op plechtigheden als eerste
steenleggingen, het hijsen van vlag
gen, padvindersbijeenkomsten e.d-
Hij meent dat gebeden op te stel
len zijn met de tekst waarvan all®
kerkgenootschappen akkoord kunnen
gaan. Deze kunnen dan bij toebeurt
worden uitgesproken door hun bedie-
jnaren. Wel verre van gekwetst te zij"
door zich buitengesloten te voelen, al
dus de bisschop, zouden de priesters,
dominees en rabbijnen blij zijn met
de tijd die ze uitspaarden.
I'v - Vf >--^2 V I
85. „Hoe bedoel je?" „Well, alles hebben ze mij
afgenomen, maar mijn mes heb ik nog. Toen ik
merkte, dat het de verkeerde kant opging, heb ik
helpen, alsik mij niet vergis". En zo probeerde
ik dan, door te rollen, bij Sam te komen. Ik lag
weer nèt op mijri rug, toen het voor het vertrek
hangende vel werd opgelicht en Parranoh met
een paar Ponkas binnenkwam. „Zo, de flinke mes-
sensteker is bijgekomen. Ik ben je nog een kleinig
heid schuldig, maar je zult je over de betaling niet
te beklagen hebben. Heb je dit wel 's meer ge
zien?" Hij hield mij de scalp voor, die Winnetou
hem de avond van de treinoverval had afgenomen.
Hij wist dus, dat ik hem toen- had neergestoken.
Van Winnetou zou hij dit niet weten. Die zou geen
van zijn vragen beantwoorden. Maar wellicht had
hij die avond mijn gezicht gezien. Ik gaf geen ant
woord, zodat hij vervolgde: „Nou! Reken erop, dat
ik jullie zal laten ondervinden, wat het zeggen wil
levend gescalpeerd te worden." „Hoe wil je dat
doen?" vroeg Sam, die zijn mond weer niet kon
houden, onnozel. „De Pawnees hebben de mijne al.
Maar je zou mijn hoed kunnen overnemen om je
dat in mijn mouw gestoken. Jij zult me wel willen
kale hoofd warm te houden, als ik me niet vergis"
57. „Wat bent u van plan, meneer
Loeris?" vroeg Sientje verbaasd, toen
ze haar meester een paar handboeien
uit de zak zag halen. „Hat Si Kee ar
resteren", antwoordde de speurder:
Ik heb dit keer es geen zin in vecht
partijen of het toepassen van moeilij
ke grepen. Niets van dat alles. Zodra
die kleine knorhaan zich uit de salon
terugtrekt, wandelen we rustig achter
hem aan, en als het ogenblik daar
is, krijgt ie een paar stalen ringetjes
om zijn polsen. Daarna ga ik hem op
mijn gemak fouilleren, tot ik het Groe
ne Luipaard gevonden heb, en daar
na lever ik 'm aan de Zure Thee
over. Dat ben ik van plan, Sientje!"
„Nou, het lijkt me makkelijker gezegd
dan gedaan", twijfelde zijn trouwe as
sistente. „Maar mag ik dan een jurk
je uitzoeken, als u dat mocht lukken?"
De detective knikte grootmoedig. „Ja
Sientje, dan mag jij het duurste toi
letje van de hele tent uitzoeken, iets,
waar je nog wat in lijkt, hoewel dat
niet mee zal vallen." Toen Hat Si Kee
zich even later, buigend als een knip
mes, terugtrok uit de salon, stond ons
drietal onopvallend op en volgde hem
rustig en vakbekwaam. Toen ze de
deur openden, waardoor de kleine on
verlaat even tevoren verdwenen was,
kwamen ze in een lange corridor te
recht. Aan beide zijden hingen aller
hande jurkjes en manteltjes in wan
orde door elkaar. „Zou hij dat na al
lemaal zelf ontworpen hebben, me
neer Loeris?" vroeg Sientje vol ont
zag. „Dan is Hat Si Kee toch nog véél
knapper dan ik dacht. Wilt u wel ge
loven, dat ik tóch respect voor hem
heb?"
IK HEB RITES GE-
COUTEOLEEED,
MEVe.VLRRN
DEREU
PRUL,
HEB JE DBTMOUDSTÜK
GOED VRSTGEMRRKT?
SUCCES
9i
OOSTDUITSE JONGETJES hebben
een standje gekregen omdat zij cow
boy en Indiaantje speelden in 'plaats
van „Siberiër".
Hun werd te verstaan gegeven dat
de Siberiërs, die tenslotte bondgeno
ten van de Oostduitsers zijn, een veel
belangwekkender groep vormen dan
de Amerikaanse cowboys en Indianen-
Trouwens zo werd hun voorgehouden,
Siberië is rijker dan de Verenigde Sta
ten.
„In onze republiek bestaan India-
nenclub's, maar Siberiërsclubs zijn
nergens te vinden. De Indianenclubs
houden zich bezig met het grote ver
leden van de Indianen, hun riten en
dansen. Maar wie doet er eens iets
met betrekking tot de Siberiërs? M°'
gelijk ligt hier een taak voor het g®'
nootschap voor Duits-Russische vriend'
schap", aldus een partijfunctionaris-
Hij stelt verder voor dat alle Oost
duitsers die belangstelling hebben
voor Siberië of er wel eens zijn g®'
weest op een vergadering komen.
Voor vele Duitsers, die in en na d®
oorlog het Stalin-regime in de krijgs'
gevangenen-kampen van Siberië aan
den lijve hebben ondervonden, bete
kent deze laatste oproep een wrang®
grap die waarschijnlijk helemaal m®
zo bedoeld is. Overigens zullen zij
weinig behoefte aan hebben hun vet'
blijf aldaar uitbundig te vieren. P
spartijfunctionaris, die Siberië in al^
toonaarden prijst zegt verder: „Sib®J
rië is veel dichterbij, heeft een ve®^
grotere toekomst en is in elk g®'
val veel interessanter dan de Verenig
de Staten. Bovendien is het veel rd'
ker dan de Verenigde Staten. H®
men „Siberiër" moet spelen laat d
partijfunctionaris geheel aan de ver'
beeldingskracht van de spelers ®v®
want hij geeft geen spelregels-
„DE KOGELS in de wasmachin®
zullen ontploffen" zei een vrouw z
nuwachtig door de telefoon in de Air
rikaanse stad Memphis. De brah
weerman aan de andere kant van
lijn vroeg: „Welke kogels, mevrouw-
„De kogels in de broek van mijn m®
schreeuwde de vrouw. „Een ogenbh
je, mevrouw. Probeer mij rustig f
vertellen wat er aan de hand is.
bent u?" De vrouw belde op van
een wasserette. Toen de brandwee
man de door iedereen verlaten via
serette betrad hoorde hij het g°r
van een wasmachine. Hij opende
deur waardoor de motor auton>
tich werd afgezet haalde er
pantalon uit en bracht enkele kog
kaliber 22 uit te voorschijn.
Met bajonet
EEN BAJONET, die hij in de ®e/n'
ste wereldoorlog had veroverd op
Pruisische schildwacht, heeft de
jarige invalide Harry Godfrey uit L
den in staat gesteld ook zijn
„veldslag" tewinnen. Drie bandie
hadden zijn broer Alfred (81),.v r.
gebonden en gekneveld terwijl zlAieen
volgens zijn 61-jarige vrouw Katn
wilden binden. Toen zij daarop &.0,
ry wilde aanvallen greep hij de
net en sloeg ermee om zich hee"!nen
rovers geducht rakend. De ma:n
hadden geluk dat het wapen z' 0r-
schede bevond. Later vertelde de L
in de schade bevond. Later vert
de oorlogsveteraan, die aan een
is verlamd: „als ik de schade
had kunnen krijgen had ik ze in 1
en geslagen.
