TOM POES en de vuursalamander
Alfredo
PROBLEEM IN
AEROENBERG
HET VALSE HOOFD
Pelsjagers van Rio Pecos
1
HET VERWENSTE LAND
I
HET GROENE LUIPAARD
door
Marten
Toonder
Auto botste
tegen vliegtuig
HET NIEUWE DAGBLAD
VRIJDAG 26 FEBRUARI 1985
PAGINA 2
nubeduidend
- t'-1'
5387 De krachtige verwijdering van de ambtenaar eer
ste klasse gaf heer Bommel niet de voldoening die hij
verwacht had. Een beetje schuldbewust boog hij zich over
het muurtje en schudde het hoofd.
„Dat komt er nu van", sprak hij verwijtend. „Een heer
die zijn geduld verliest kent zijn eigen kracht niet!"
„U zult hiervan horen", zei de heer Dorknoper bits.
„Het wordt genoteerd. U bent trouwens abuis; er be
staan geen heren meer. Volgens de reglementen en voor
schriften kennen wij slechts wettige ingezetenen. Ik voor
mij betwijfel of u daartoe behoort. Het zal worden nage
gaan. Goede dag".
Hij verwijderde zich met knerpende tred en heer Ollie
liet zich met een zucht op het metselwerk zinken.
„Heren bestaan niet meer", zo prevelde hij. „Ook dat
nog! Reglementen en voorschriften, scheldwoorden en be
ledigingen maar geen heren. Waar moet dat heen?"
„Dorknoper deed alleen maar zijn plicht", zei Tom
Poes, maar heer Bommel luisterde niet. Peinzend staar
de hij naar het oude boek en de staf van Merlijn die hij
nog steeds in zijn hand had.
„Kon ik mijn verborgen krachten maar opwekken",
sprak hij stil voor zich heen. „Dan zou men wel anders
praten! Maar deze toverstaf is bedrog.... En de boeken
van mijn goede vader bevatten bijgeloof. Dat zegt Tom
Poes tenminste
„Excuseer, heer Olivier", zei de bediende Joost, die
met een gevulde mand het gazon betrad. „Hier zijn de
boodschappen. Het was een vreemd zaakje, met uw welne
men. Dat geheime genootschap leek op een voddenpak-
huis en de kruiderij die men mij heeft verstrekt komt me
betreurenswaardig voor. De alruin lijkt op een uitje en de
griffioentanden geuren me de mand uit, als u mij toe
staat. En duur dat het was
Hij zweeg verbluft, want zijn werkgever greep de inko
pen zonder op verdere uitleg te wachten en snelde er mee
naar binnen.
éénpersoons
polyaether
matrassen
door OLAF J. DE LANDELL
i.oar /f? eeus Et/etJ P/e-
jge/zeH... Hoe hom /u Her
GouceM MOSHeO. en HET
MOceMOonre hoooG?
OEOOGM M6T ZOG Hf/S TEM
O/EMSTE SreOMOG f-flDDE-
M oer cp, eetJ Touut-
F/ee?... u/ec.! een hom-
Poo/z... /s e/e gps /h orr
ner /S /m een
CeC/OC TOCH a/ZGT
/d&cpt pan moofz, iom-
Topro/... hls Her Moer
ZAje. tco T/EM JOOP op
Cc/O CH TGMf.
se/y/ ea/ dpomhels/
Get oor, oor /«een
/A/1/0L uerjGf.'
e/s Ztj/j ogeh en een
MoMD /M... MOOfZ je UOM
oor Ptosr/eeo mouheujk
t/ePujefZuetJ... ix sm/jd
een sruuje uou oe oats
Go... e& /s ueec 6e-
üjoch/hg... ner 2oc oaoA
*<G(Z ZfJM... !K PRoBeetZ
kom, cue go oh!
c/om/jocht humt
v /m crus Seo
Scopem, S/eef
i/ootoet, FOFH/P.
u/ees SO oor!
M een cet/ue/z
oer uocnr/G
Sroo r/oo een
P/eeeu/rer, u/e Moeren
homm/sus Goorj sezoe-
*zeo om hem z/jm royep
stop terug re
&oo/s /s
Heruosreet
Co>£!
ZfJsI
TéZ&UG'
De Wadders
•man features syndicate n/kro radiostrip
VLAANDEREN
ter meulen
Advertentie
«StiWS»"
MOCO
Morgen begint een speciale
aanbieding van 1-persoons Po-
lyaether matrassen in modern
fraai damast.
De bijzondere eigenschappen
van deze matrassen... stofvrij,
licht in gewicht en bijzonder
veerkrachtig, zijn even bekend
als de normale prijs.
Maar morgen koopt U deze
zelfde matrassen, om prettig te
slapen zonder handen vol geld
kwijt te zijn voor nog géén
dertig gulden.
84
Zaterdagmorgen om 9 uur be
gint de verkoop van deze Poly-
aether matrassen, uitstekend
geschikt voor logeerbedden,
zomerhuisjes enz.
Dubbel divanbed, 80x190 cm,
met versterkt spiraal en het lak
werk Iets beschaii<gd,f*^^0
Géén tel. ef schriftbest.
„Zeker wel," gaf Van Doff toe. „Maar die hadden nog niet zo'n volkomen
vaste vorm aangenomen, wat mij betrof.Ik houd veel van Arlette. Maar
daarmee is nog niet alles in kannen en kruiken."
„Wist uw broer van uw genegenheid voor madame?" wilde Terry weten.
„Ja, hij was er volledig mee op de hoogte." zei de zieke, en kleurde licht.
„Ook al door zijn nieuwsgierige observatie."
„Juist," knikte Terry nadenkend. „Hebt u ooit enig +eken van jaloezie
bemerkt, betreffende deze verhouding?"
„Bij mijn broer?" Henri keek verbaasd op. „Nee. Ik reet alleen dat hij.
zoals alles van mij, ook deze geschiedenis met bijtende ironie behandelde, en
uit louter ziekelijke wraakzucht en soms heb ik wel eens gedacht, uit angst,
dat ik eventueel met mijn vrouw in het huis zou blijven wonen heeft hij in
de korte tijd dat ik Arlette kende, alles gedaan om haar bij mij, en mij bij
haar onmogelijk te maken. Hij gunde me gewoonweg niet het minste greintje
geluk. Als de doktoren achteraf zouden concluderen, dat hij zelfmoord ge
pleegd had, zou ik er niets verbaasd over zijn, dat hij daarvoor onder mijn
bed was gekropen, om mij onder verdenking te brengen."
Terry keek hem met een snelle blik aan en glimlachte. „Wat een afschu
welijke broer!" zei hij.
Mr. Burghéem fronst" de wenkbrauwen, toen hij die luchtige woorden
hoorde. Hij richtte zich op alsof hij iets zeggen wilde, maar deed het toch
niet. In plaats daarvan keek hij naar de grauwe hemel buiten, en kuchte.
„A propos," hernam Terry. „Juffrouw Booner vertelde mij, dat ze u, toen
u terugkwam van uw inkopen in de stad, op de middag van 17 februari, met
een zwaar pak heeft horen slepen, op het bovenportaal."
„Mij?" vroeg de zieke, en hij sperde zijn ogen wijd open van verbazing.
„Ja antwoordde Terry. „En toen ze naar boven riep, of ze u helpen zou, zei
u: „Nee, dank u, ik ben er al."
"P' Henri begrijpend, „dat was dat pak met kleren; ik heb u toch
verteld, dat ik enkele dingen gehuurd had, voor het bal, waar we die avond
heengegaan zijn?"
„Dat waren toch alleen maar een hoed en een mantel?" herinnerde Terry
hem.
„Zeker," gaf Henri toe. „Maar wat voor een mantel, en wat voor een hoed!
Wilt u ze eens zien?"
Terry lachte vrolijk, en zei: „Graag."
Dus belde Van Doff een zuster en vroeg haar, of ze de kleren even wilde
brengen, waarin hij naar het ziekenhuis getransporteerd was.
En daar kwamen dan de fantastische kledingstukken voor het licht. Ik kon
me best voorstellen, dat het een ontstellende sensatie moest zijn geweest, een
gewonde daarin binnen te zien dragen. Het waren een fluwelen wambuis
met pofbroek, schoenen met spitse punten en een mantel van zo'n reus
achtige omvang en zwaarte, door de brede bontranden, dat het wel een toneel
gordijn leek.
„Ja, heren, ik ben in staande houding tamelijk lang," verklaarde Heqri
opgeruimd. „En zo'n antieke mantel behoort het gehele kostuum te kunnen
bedekken. Daarbij komt nog deze hoed hier," en hij nam van de zuster een
breedgerande hoed met een grote veer over. „Ik kan hem bijna niet tillen,
nu ik plat lig," zei hij, en liet het ding op de grond naast zich zinken. „Ziet u,
dat was alles, wat ik haaidedie mantel en hoed. Maar het is genoeg, zoals
u zult moeten toegeven, vooral, als u bedenkt, dat de verhuurder het zo gam
mel had ingepakt, dat op de trap, terwijl ik ermee naar boven liep, de pa
pieren eraf zakten. Er knapte een touw, dat veel te dun wasBegrijpt u,
hoe 'n sleep ik eraan had? Die mantel zakte aan alle kanten uit het pak,
en ik moest toch zorgen, dat er niets aan kwam!"
„Dat papier en touw deed u in uw prullemand, niet?" vroeg Terry lachend.
„Ja," gaf de zieke toe. Hij glimlachte even instemmend, maar voegde er
toen achter: „Het is wel een tragische samenloop van omstandigheden, dat
ik net met dat pak moest sjouwen, toen dat met mijn broer gebeurd was
of gebeuren zou
(Wordt vervolgd)
TJG... DOT* /JT Afters»
(/O C CO OcA/Or.%.j\
K
EAJ MOMUCP
JOHOfJ,
ZWAM miUUÊ SYNDICATE
EEN INWONER VAN ROME ver
loor op het vliegveld van Rome de
macht over het stuur van zijn wagen
en reed tegen een vliegtuig dat juist
wilde opstijgen. Hij werd gewond,het'
vliegtuig werd beschadigd en de pas
sagiers moesten een ander vliegtuig
nemen. Het was de tweede maal in
enkele jaren dat zich een dergelijk on
geval op het vliegveld voordeed.
88. „De paal wordt in de grond geslagen,*' hoorde
ik Parranoh bevelen en tegen Harry zei hij: „Jij
wordt naast hem gebraden." „Hij gaf zijn mannen
een wenk en schreed statig naar het kampvuur.
„Sam, kan ik op je rekenen?" „Als jij het niet weet,
weet ik 't ook niet, maar je kunt het eens proberen."
„Neem jij de rechter, dan neem ik de linker en dan
boeien doorsnijden." „En dan mijn geweer gaan ha
len," voegde hij er verheugd aan toe ofschoon hij
wist, dat we maar een kleine kans hadden, het leven
ervan af te brengen. „Klaar?" „Ja!" „Vooruit dan!"
Sam had zijn mes, zodat hij met een goedgerichte
steek de vijand kon doden, maar ik had niets. Ik
sloeg dus eerst de Ponka bewusteloos en nam toen
zijn mes en tomahawk. Een paar vlugge halen be
vrijdden onze vrienden van hun banden, nog voor
iemand had ontdekt, dat er iets niet in orde was.
„Naar de paarden!" beval ik en rende reeds voor
uit. Winnetou negeerde mijn bevel en stormde, niet
tegenstaande hij toch verstijfd moest zijn, doordat
hij lange tijd gebonden was geweest, naar het kamp
vuur. Een woest gebrul rondom ons bewees, dat on
ze vlucht was ontdekt. Drie Ponkas versperden ons
de weg naar de paarden.
- w
%v//M t v.7 a7
80. De gezichten van Sientje en
inspecteur Paribeu betrokken zien
derogen, toen Piet Loeris plotseling
verklaarde, dat ons drietal in groot
gevaar verkeerde. „Ik zal het jullie
uitleggen," zei hij, het vreemde brief
je wederom ter hand nemend: „Dit
bericht is gesteld in de zogenaamde
slokdarmcode, die maar heel weinig
politiemensen bekend is. Ik zal het
letterlijk voor jullie vertalen, dan we
ten jullie meteen, waar we aan toe
zijn. Let op!" Er heerste een doodse
stilte in het weelderige vertrek, toen
hij het briefje opnieuw begon voor te
lezen, maar dan in de eigen beteke
nis. „Het juweel ligt klaar. De koper
is onderweg. De vijand is in huis!"
„Dat zou dus betekenen, dat Hat Si
Kee wéét, dat we hier zijn," fluister
de Sientje ontsteld. „Wat moeten we
beginnen, meneer Loeris?" „Ons zo
goed mogelijk beheersen," antwoord
de de beroemde detective: „Het is
zéér goed mogelijk dat die kleine bak
kerstor hoog spel speelt, om me uit
m'n tent te lokken. Hij rekent erop,
dat we de aftocht blazen door dezelf
de deur als die, waardoor we naar
Advertentie
binnen gekomen zijn." „Ik ben het
geheel met uw theorie eens, heer Loe
ris," sprak Parbleu: „Maar waar
moeten we dan naartoe?" „We moe
ten rustig wachten," riposteerde Piet
Loeris: „En wel hier op deze zelfde
plek!" „We kunnen ons werk toch
niet opeens afbreken, meneer Loe
ris?" verwonderde Sientje zich. „En
waarom niet, Sientje?" lachte de be
faamde spoorzoeker: „M'n oom Johan
zei altijd: De Unvollendete van Schu
bert wordt alléén nog maar gespeeld,
omdat ie zó af is! En zo is het!"
Als U nu eens iets moois wilt
zien... iets wat. niet zo vaak bij-
elkaar gebracht wordt... een
grote show van vitrage en over
gordijnen, kom dan eens kijken
naar onze etalages en op de 'af
deling woninginrichting, waar
vanaf morgen honderden soor
ten gordijnen uit diverse landen
te zien zijn.
Maar dat niet alleen.
Dit is de eerste van de tiental
len aanbiedingen, diè deze Gor
dijnen Parade zal opleveren...
een feest voor het oog... een
besparing in Uw portemonnafe.
Morgen houden wij een speciale
verkoop van. een. bijzondere
mooie vensterval.
Luxe vensterval van Terjen-
ka Marquisette, met een extra
brede Macramé kant. (30 tot
35 cm). Een rijke vensterval uit
de prijsserie van 14.50, nu als
speciale aanbieding per meter
voor nog géén zes gulden.
IHDEZDPflO, PRUL
K'JKMAAR WAT
DflHE AAN
WE REPPEN
0)05 WEL,
MAJOOR.
Z0,DAAZ7'JU WE WEEK,
IHH WE HEBBEN
WIET VEEL TUD
WEEK
VANMIDDAG KAM
IK WIET MEE,VLAAN
DEREN. IK MOET
MAAR EEM VERGA
DERING.
29-65
Morgenvroeg om 9 uur begint
de verkoop van deze Terlenka
vensterval, 55 cm hoog, com
pleet met zoom
en hoofdje,
per meter
voor
SP
