Ja. zegt
uit Brazilië
Koop
t
De
Elke da
inet stuk katoen
vreemde sekte
Elsie
naar
der Donkhobors
Rezansoff
haar
Canada zit
er mee op
gescheept
/mmmi
SïSI
mul
Mgr. P. Moors
moet zijn staf
uitbreiden
i
en antwoord
Vloerbedekking
Rheuma
Bijstandswet
Verstopping
Veldhoen
Winkeliers
Inkomsten
belasting
Kunstrijden
Mijn bisdom
Afrika voor
Hoe in Brazilië
TT7
„Zo is ifiëtt...
Vicaris (sen) -generaal?
Jordanië plaatst
N.V. Vulcaan op de
zwarte lijst
HET NIEUWE DAGBLAD
ZATERDAG 27 FEBRUARI 1965
PAGINA 7
„Ik zou graag voor de televi
sie komen", zei mgr. Pedro Paulo
Koop uit Hillegom tegen mij toen
hij me thuis bezocht. Hij is bis
schop van het bisdom Lins in
het midden-Westen van de staat
Sao Paulo in Brazilië en hij had
een aantal opzienbarende dingen
te zeggen. „Welke opzienbaren
de dingen?", vroeg ik hem. „Ik
zou gaarne gehuwde priesters in
mijn bisdom hebben", zei hij en
op dat moment ging ik rechtop
zitten. Ik probeerde monseigneur
Koop ervan te overtuigen, dat
het beter was dat zijn gedachten
door middel van een welover
wogen artikel eerst in de kran
ten zouden komen en dat pas
later de televisie zich van dit
hoogst precaire onderwerp zou
meester maken. Ik betoogde dat
een artikel nog eens rustig na
gelezen zou kunnen worden, dat
als een en ander duidelijk ge
steld werd niemand het ver
keerd of half zou kunnen uitleg
gen, hetgeen bij de televisie eer
der het geval zou zijn.
Monseigneur Koop heeft zich
niet door mij laten overtuigen.
Enkele dagen na ons gesprek
keek ik naar een wedstrijd voor
de Europa-cup en toen ik met
enkele kennissen nog wat zat na
te praten, verscheen daar opeens
op mijn beeldscherm het gezicht
van monseigneur Koop, die ge
ïnterviewd werd door aalmoeze
nier P. Groenendijk, die dit ove
rigens voor het eerst van zijn
leven deed. Beide heren hadden
haast, want de avondsluiting is
nu eenmaal kort. Beide heren
hadden bovendien in dit soort
zaken geen ervaring, monseig
neur Koop niet voor de televisie
en aalmoezenier Groenendijk niet
als interviewer. Met mij zaten
enkele niet-katholieken naar de
uitzending te kijken en te luiste
ren. Er werd wat met getallen
geschermd; er ontstond verwar
ring, en het was dus logisch dat
mijn niet-katholieke vrienden na
afloop opmerkten: „Heb ik het
niet gezegd. Jullie priesters moe
ten gaan trouwen. Die missie
bisschoppen zijn toch heel wat
vooruitstrevender dan de clerus
hier".
Ik legde hen mijn gesprek met
monseigneur Koop uit en toen
kregen ze een totaal andere vi
sie. „D&t hebben we er niet uit
begrepen" zeiden ze. „Kan ik
me voorstellen", antwoordde ik
en vandaar dat ik gaarne voor
onze lezers mijn onderhoud, dat
ik met monseigneur Koop heb
gehad nu aan de veel veiliger
krant toevertrouw, zodat als
er misverstanden mochten zijn
gerezen deze nü worden weg
genomen.
In het begin van dit jaar bracht
mgr. Koop een bezoek aan Neder
land. In zijn geboorteplaats Hille
gom werd hij toen uitbundig ge
huldigd. Hij kreeg van de parochie
een geschenk. Het slechte weer
op die zondag in januari was niet
bij machte de feestvreugde te
temperen.
I
f.
w/m/w/m,.
BSaLfel
MM/m/m/m/m/m/m
Als Elsie Rezansoff met haar
man Peter wil praten, moet ze
een steile rots beklimmen.
Wanneer ze boven is, haalt ze
een vierkant stuk katoen te
voorschijn en begint er mee te
zwaaien. Het is geen gewoon
zwaaien. Ze hanteert het ka
toen als een vlag en maakt er
bepaalde bewegingen mee, die
iets betekenen. Haar man heeft
geen vlag. Het gesprek is dus
tamelijk eenzijdig. Maar Peter
weet, hoe zijn dochtertje Lor
raine het maakt en hoe het
thuis eraan toegaat.
MIDDELBARE AKTEN
RESA - Hilversum
Gehuwde priesters?
Laat ik één zaak duidelijk voorop
stellen, één zaak, die monseigneur
Koop mij bij herhaling heeft voorge
houden. De Kerk kan niet bestaan
zonder het celibatair priesterschap
van de sterksten en edelmoedigsten
van haar zonen. Alleen in de onge
huwde staat komt het priesterschap
tot zijn volle betekenis en ontplooiing.
Alleen de ongehuwde priester kan on
verdeelde aandacht schenken aan de
Kerk, zich geheel inzetten voor de
herderstaak, de laatste en hoogste
verantwoordelijkheid dragen. De pas
torale leiding kan alleen door het
celibatair priesterschap worden ver
vuld.
Na deze opmerking probeer ik on
middellijk de zaak scherp te stellen.
,,Als u dit gelooft monseigneur, waar
om praat u dan in hemelsnaam over
gehuwde priesters?"
Monseigneur Koop valt onmiddel
lijk met de deur in huis. „Omdat er
eenvoudig geen andere oplossing is.
Latijns-Amerika maakt 33 pet. van
de wereldkerk uit en beschikt slechts
over 6 pet. van het wereldpriester-
schapl Brazilië met zijn 80 miljoen in
woners heeft slechts 12.000 priesters.
De „bevolkingsexplosie" is zó groot,
dat de 80 miljoen mensen van het
Brazilië van vandaag over 35 jaar
zullen zijn aangegroeid tot 240 mil
joen. Wat geheel Latijns-Amerika be
treft i zijn de getallen nog overweldi
gender Nu telt dit continent ongeveer
190 miljoen mensen. Over 35 jaar zul
len het er 600 miljoen zijn. Dat wil
zeggen, dat Latijns-Amerika in het
jaar''2000 de helft van de gehele ka
tholieke kerk zal uitmaken. Om nu
voor Brazilië de armzalige verhou
ding van 1 priester op de 8000 gelovi
gen over een gebied van 400 km2 vast
te houden, zal Brazilië over 35 jaar
40.000 priesters moeten tellen inplaats
van de 12.000 van heden. Het lijkt
er niet op, dat dit ooit mogelijk wordt
en daarom staan we voor het alterna
tief: Iets geheel nieuws of toezien en
blijven toezien, dat in Latijns-Amerika
jaarlijks 400.000 katholieken naar een
van de vele splinter-sekten, het spiri
tisme en de nog gevaarlijker vorm
daarvan het oembanda over
gaan. Met andere woorden: we staan
voor een „ja" of een „neen".
Monseigneur Koop is nu opgewon
den. Het is wel duidelijk, dat hier een
man voor mij zit. die geen andere
uitweg weet dan het gehuwde pries
terschap. „Neem nu mijn eigen bis
dom Lins. Het is 21.000 km2 groot,
dus twee-derde van de totale opper
vlakte van geheel Nederland. Het
heeft 35 parochies, waarvan er nn al
drie zonder geestelijke bediening. Ik
heb één priester op de 12.000 gelovi
gen. Deze priester moet een gebied
bereizen van 400 km2. Met de op
leiding tot het priesterschap is het
ook treurig gesteld. In de staat Sao
Paulo, die even groot is als geheel
Oost- en West-Duitsland samen, wordt
er niet één priester per bisdom per
jaar gewijd. Het klein-seminarie in
mijn bisdom bestaat 22 jaar en daar
uit zijn precies 17 priesters voortge
komen.
Hoe moet je in godsnaam dit pro
bleem oplossen. Zonder priesterschap
kan de katholieke kerk niet bestaan.
De priesters zijn nu eenmaal de ziel
IVWWVS/WWWVWWWS
Wij hebben na het ons inziens
nog altijd ongelukkige televisie
interview, dat mgr. Koop vorige
week had met aalmoezenier Groe
nendijk, onze bedenkingen over
deze vorm van voorlichting niet
onder stoelen of banken gestoken.
Het vraagstuk van de gehuwde
priester in een paar minuten aan
snijden en afdoen, gaat nu een
maal niet. Wij menen echter wel,
dat mgr. Koop er recht op heeft,
dat zijn welomlijnde ideeën ook
hier of daar duidelijk naar voren
worden gebracht. En wjj achten
het gelukkig, dat wij daartoe
na onze kritiek nu door een
vraaggesprek met onze medewer
ker Wim Hornman in staat zijn.
Hoofdredactie
van de kerk. Maar ze zijn met veel
te weinig en op ontstellende wijze is
dat te zien in het Amazone-gebied, in
de Mato Grosso en Para. Daar bedient
één priester een gbied zo groot als
geheel Nederland. Je hart breekt, als
je ziet hoe de afbraak verder voort
gaat. Als je ziet hoe de katholieken
zich overgeven aan Macumba en als
bezetenen dansen en zingen tijdens
lugubere Afrikaans aandoende „plech
tigheden". Natuurlijk reorganiseert Vle
kerk zich wat de zielszorg, de opvoe
ding en de sociale rechtvaardigheid
betreft, maar als onoverkomelijke hin
derpaal staat op haar weg het pries
tertekort. Daarover kan men lange
rapporten schrijven. Men kan meer
missionarissen sturen, maar wie rus
tig over deze zaken nadenkt, ziet dui
delijk, dat met het jaar het probleem
groter inplaats van minder groot
wordt. Wat is één roeping op de 50.000
gelovigen.
Ik zie maai' één oplossing voor
een snelle en doelmatige vermeer
dering van het aantal priesters: de
instelling van een hulp-priester
schap ofwel de toediening van het
priesterschap aan geschikte gehuw
de mannen, die bewezen hebben,
een stabiel huwelijksleven te heb
ben; die midden in het economische
en sociale leven staan en die bezield
zijn door hun overtuiging. Zij zou
den godsdienstige vergaderingen
moeten voorzitten, Gods woord ver
kondigen, op zon- en feestdagen
naar het platteland moeten trekken,
de Eucharistische geheimen vieren
en uitdelen. Zij moeten gerecru-
teerd worden uit de reeds bestaan
de familie-bewegingen 6,Les Equip-
pes de Notre Dame", „De Gouden
Ring". Hun jarenlang samenkomen,
lezing van de H. Schrift, beoefening
van het liturgisch gebed, toetsing
van hun levenswandel aan. de chris
telijke beginselen, hun studie van
de godsdienst en de daardoor ge-
inspireerde houding vormen de voor
bereiding voor het priesterschap
van gehuwde mannen. Natuurlijk is
daarvoor nodig de bouw van een
ontmoetingscentrum, een instituut
voor sociale en godsdienstige ont-
wikkeling, een soort „seminarie voor
leken" en ik hoop in Nederland
daar het geld voor bij elkaar te krij
gen.
Ik heb mijn plan hier in Nederland
„gedropt" om de reacties te horen
en zover ik. weet is mijn idee niet
kwaad ontvangen, noch bij de pries
ters noch bij de leken, ja sterker nog,
ik heb de wind vrij goed mee.
Eigenlijk ben ik over dit idee pas
goed gaan nadenken na afloop van de
concilie-zitting van het vorig jaar.
Tijdens het concilie werd er, naar
mijn smaak, te weinig over het vraag
stuk van de priesternood gesproken,
terwijl het een van de meest bran
dende problemen is die de wereld
op het moment kent. Wij verliezen er
een katholiek werelddeel mee of be
houden het. Ook in Afrika is mijn
plan met enthousiasme ontvangen. In
december van het vorig jaar heb ik
wekenlang in centraal-Afrika door
gebracht en de verschillende landen
doorkruist. Een Afrikaans bisschop
zei me: „Als u uw plan zoudt voor
stellen dan hebt u zeker meer dan
de helft van het Afrikaanse episco
paat achter u."
Dat bracht me op een andere ge
dachte. We hebben bjj ons in Zuid-
Amerika meer dan 1500 getrouwde
priesters. Zij zijn voor ons verloren.
Maar waarom zouden wij hen niet de
kans_ geven om opnieuw te beginnen
als zij bewezen hebben, dat zij goed en
gelukkig samenleven met vrouw en
kinderen. Waarom zouden we hen niet
de hand reiken? Nu staan zij langs
de weg.
Ik realiseer me volkomen, dat deze
ideeën veel stof tot spreken zullen ge
ven, maar dat is juist de bedoeling.
Voor mjj zou het belangrijkste zijn
als de C.E.L.A.M., de conferentie van
alle Zuidamerikaanse bisschoppen en
de Conferentie van de Braziliaanse
bisschoppen mijn plan zouden accep
teren, dan geloof ik niet, dat Rome
bezwaar zou maken. Maar zover is
het nog niet. Misschien dat ik op het
Concilie van dit jaar gelegenheid
krijg om over mijn ideeën te spreken
en dan zal ik in alle nederigheid zeg
gen: „Mjjne heren, als u een betere
oplossing weet, dan houd ik mij aan
bevolen. Maar naar mijn smaak is
die er eenvoudig niet.
Of er ook „gehuwde priesters" uit
Nederland naar Latijns-Amerika zou
den kunnen gaan, staat te bezien. De
kerk is in wezen arm. Zij zouden dus
al een maatschappelijke status moeten
hebben, willen zij als zodanig goed
hun werk kunnen doen en dan spreek
ik niet eens over de beheersing van
de taal." Monseigneur Koop zwijgt
en kijkt lang voor zich uit. In zijn ogen
weerspiegelt zich de zorg over het
land dat hij lief heeft als zijn tweede
vaderland, Brazilië.
I
„Hoe zal uw plan in Brazilië zelf
worden ontvangen", onderbreken we
zijn gedachten met een concrete
vraag. „Ik zal de reactie moeten af
wachten. Ik weet, dat er één grote
schaduw zal zijn en wel de biecht.
Of die aanvaard zal worden is een
vraag, maar wat de prediking en de
viering van de Eucharistie betreft,
daarin zie ik geen enkel bezwaar."
Hij lacht. „U kijkt ervan op, zie ik.
Ik kan me dat voorstellen. Iedereen
zal het wel wat vreemd in de oren
klinken, maar het is de enige weg.
Maar laten we realistisch zijn en dat
kan het beste met getallen. Nog
maals: het ideaal-cijfer is één pries
ter op de 1000 gelovigen. In Zuid-
Amerika is er één priester op de
12.000 en dat neemt elk jaar toe;
66 pet. van de wereldkerk beschikt
over 190.000 seminaristen, maar in
Latijns-Amerika hebben we er 18.000.
Het ziet er bij ons wel heel somber
uit. Op deze wijze komen we er
nooit. Héél Zuïd-Amerika heeft niet
eens het aantal priesterstudenten van
de landen van de Benelux. En daarom
en daarom alleen is de enige oplos
sing: de gehuwde priester waarbij ik
nogmaals en met nadruk voorop
stel dat het celibatair priesterschap
boven alles staat. Beide vormen zul
len Latijns-Amerika voor de katho
lieke kerk moeten behouden."
Zó was het onderhoud, dat ik met
monseigneur Koop vóór de teievisie-uit>
zending mocht hebben. Ik heb dit
artikel geschreven om een verkeerde
indruk weg te nemen, die verwarring
en misschien zelfs wel onrust deden
ontstaan en dat is het tegenoverge
stelde van wat monseigneur Koop heeft
gewild, toen hij meende in een veel
te korte spanne tij'ds een zó veel om
vattend onderwerp als de „gehuwde
priester" te kunnen aansnijden. Eén
vraag blijft open. Heeft mgr. Koop,
voordat hij voor de televisie kwam
met zijn gedurfde stellingen, zich
eerst met het Nederland? episcopaat
verstaan?
WIM HORNMAN
Vragen voor deze rubriek rlehte
men aan de Redactie van ons
blad (met In de llnker-bovenhoek i
der enveloppe „Vragenrubriek").
De beantwoording geachledt gratie.
Men houde er nog rekening mee,
dat men 14 dagen op entwoord
kan moeten wachten.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
Vraag: Ruim een jaar geleden heb
ik op conditie dat het goede kwali
teit moest zijn vloerbedekking ge
kocht. Na een half jaar kwamen
er al kale plekken op, maar pas
onlangs is de leverancier komen
kijken. Nu kan ik andere vloerbe
dekking krijgen voor de helft van
de prijs. Heb ik recht op meer of
niet? Vraag van N.M. de L. te B.
Antwoord: De mate van slijtage is on
der meer afhankelijk van de toestand
waarin de onderliggende vloer verkeert.
Is de slijtage een gevolg van het ge
bruik van verkeerd materiaal dan zou
u o.i. voor een vrijwel volledige ver
goeding in aanmerking komen. Na een
jaar gebruik is dit echter wel heel
moeilijk te constateren.
Vraag: Ik was dezer dagen bij
iemand die een slaapkamer ls
huiskamer bewoont en een badcel
heeft als keuken. Zij stookt
als verwarming butagas en een
oliekacheltje. Maar daar buiten de
slapkmerraampje geen ventillatie
mogelijk is, is alles doortrokken
van het vocht. Als iemand daar
voortdurend woont, zou zij daar
geen rheumaliek van over kunnen
houden? Aldus vraagt P. B. te A.
Antwoord: Er bestaat inderdaad wel
enig verband tussen vocht en rheuma-
tiek. Over het algemeen kan men trou
wens wel stellen, dat het voortdurend
verblijf houden in vochtige ruimten niet
bevorderlijk is voor de gezondheid. De
kansen op ziekten zijn dus groter, het
geen nog niet wil zeggen, dat rheuma
en andere kwalen een onvermijdelijk ge
volg zijn van het wonen in vochtige
vertrekke
ken.
Vraag: Mijn zuster van 61 jaar
trekt al enige jaren van Sociale
Zaken wat nu Bijstandswet is ge
worden. Zelf heb ik AOW en een
paar spaarcenten. Als ik nu eerder
komt te overlijden (zij is mijn
enige erfgenaam) wordt dit geld
dan opgeëist, wil W.v.d. B. te H.
weten.
Antwoord: Terugvordering van in het
kader van de Algemene Bijstandswet
verleende ondersteuning zal in het al
gemeen niet plaats vinden. Wel is het
mogelijk) dat uw zuster na aanvaar
ding van de erfenis voorlopig geen aan
spraak meer zal kunnen maken op on
dersteuning.
Vraag: In ons huis is een der éta
ges verhuurd aan een mevrouw, die
weer een slaapkamer heeft onder
verhuurd aan een meisje. In die
slaapkamer is de afvoer van de
wastafed zo verstopt, dat de vloer
opengebroken moet worden. Moeten
f. i.Vj'j fj.'i,'s.vj t,
f/.r
'dY/W/M''"'- ov/.v.v
->/// ti.'j
hrtji'-y "j/jt'Jf//
ciosK
V/fffMf/f/fti
„De Nieuwe linie" schrijft deze week
een aardig commentaar op het roem
ruchte programma „Zo is het toevallig
ook nog eens een keer", dat er bij ons
wel in wil:
Na de laatste aflevering van het sa
tirische tv-program: „Zo is het toeval
lig ook nog 'ns een keer", wordt het
tijd er weer eens een paar woorden
over te schrijven. Wat in een recent
verleden een heel volk in beweging
bracht, komt nu als een zacht eitje de
kamers binnenrollen. Het schijnt, dat
niemand er zich nog aan stoort. Hoe
ThuisDat is een schamele,
tochtige barak, waarin Elsie met
tal van andere vrouwen huist, wier
man of zoon in de gevangenis aan
de voet van de ongeveer duizend
meter hoge Agassiz-berg, ergens in
Canada, opgesloten zit. Elsie is
twaalf maanden geleden met drie
honderd andere vi ouwen der Douk
hobors dwars door Canada gelopen.
Lange tijd zijn ze onderweg geweest,
voordat ze hun doel bereikten. Ze
wilden bij hun dierbaren zjjn. Be
halve de barak staan er in de buurt
van de gevangenis hutten, opgetrok
ken uit het hout van pakkisten, li
noleum en blik. Ook daarin huizen
Doukhoborvrouwen met hun kinde
ren. Het zal nog enkele jaren duren,
voordat de poorten der gevangenis
zullen opengaan om hun mannen uit
te laten
De Doukhobors vormen een heel
merkwaardige sekte, die het de rege
ring van Canada soms erg lastig
maken. Tegen het einde van de vo
rige eeuw kwamen ze uit Rusland
naar Canada. Zij hadden Rusland
verlaten, vanwege de vervolgingen,
waaraan ze blootstonden. De Douk
hobors zjjn fanatieke lieden en ze
houden er anarchistische ideeën en
zonderlinge gewoonten op na. Wat ze
precies belijden, is onbekend. Nie
mand heeft nog de moeite genomen
dit na te gaan. De Doukhobors zijn
overigens tegenover vreemden wei
nig mededeelzaam. Het spreekt bij
na vanzelf, dat ze door de Canade
zen allesbehalve met een welwillend
oog beschouwd worden. De regering
zou hen gaarne kwjjt zijn. Bjj de
Royal Canadian Mountain Police, de
bekende, bereden politie van Cana
da's wildernissen, is een afdeling,
die zich speciaal met de Doukho
bors bezighoudt. Maar ook daar weet
men weinig van hun eigenlijke in
stelling af. Er hangt een sfeer van
geheimzinnigheid rond de Doukho
bors
Het merkwaardige is, dat ze lang
niet allemaal zo lastig zijn. Velen
hunner zjjn rustige burgers, alleen
een beetje zonderling. Af en toe ko
men zjj in verzet tegen de Canadese
wetten. Dan ontwaakt hun Russisch
anarchisme en steken ze alles in
brand. In hun midden hebben ze een
bjjzonder fanatieke groep, die zich
de Sons of Freedom noemt. Voor de
Canadezen de Freedomieten. Het is
vooral en vaak bijna uitsluitend de
ze secte, die moeiljjkheden veroor
zaakt. Als de leden door een soort
razernjj bevangen worden, steken ze
alles in brand: scholen, benzinesta
tions, huizen en politiebureaus. Ook
vernielen ze elektrische leidingen. De
politie heeft grote moeite de daders
te achterhalen. In 1962 vond er een
ware uitbarsting van gewelddaden
plaats. Vier maanden had de politie
nodig om de schuldigen te vinden.
Ze arresteerde honderd Doukhobors.
De regering had er meer dan ge
noeg van. Sinds 1923 zjjn er niet
minder dan achthonderd geweldda
den geregistreerd, die door Doukho
bors bedreven werden. Onder de ge
arresteerden waren' er, die hun wan
daden negen jaren tevoren hadden
bedreven. Maar de regering wilde
voorbeelden stellen. Het moest uit
zjjn met dat anarchistische gedoe.
min
-inn iiiLiiiiiiimiiiiimiiiiiimi minimin ii in mimi minimum
De Doukhobors werden van twee tot
vjjftien jaar gevangenisstraf veroor
deeld. Hun vrouwen protesteerden
op de wijze der Donkhobors. Ze kleed
den zich in het openbaar uit. Dit de
den zelfs zes hunner tjjdens een po
litieke bijeenkomst, waarop de toen
malige premier Diefenbaker het
woord voerde.
De honderd Doukhobors werden in
de zwaar bewaakte gevangenis van
de Agassiz-berg opgesloten. Die be
staat uit enkele gebouwen met dikke
betonnen muren, omringd door
wachttorens, waaromheen een Lich
te prikkeldraadversperring loopt. Of
de Freedomieten nu zullen beseffen,
dat ze niet zo maar alles kunnen
vernielen, als hun iels niet zint, is
een open vraag. Ze protesteren_ op
hun manier b.v. tegen de leerplicht
voor hun kinderen of fegen de mo
gelijkheid van een Derde Wereldoor
log. Ze schijnen heel eenvoudig van
geest te zijn en alles te geloven,
wat hun leiders hun vertellen. Enke
le kopstukken der Freedomieten wo
nen in Argentinië, waar ze op kos
ten van hun „gelovigen" een leven
tje van vrolijke Fransen leiden.
In 1S58 is Canada er bjjna in ge
slaagd de Doukhobors weer aan Rus
land kwjjt te raken. Er was al een
bedrag van twee miljoen dollar toe
gezegd voor hun overtocht. Maar de
onderhandelingen met Moskou kon
den niet tot een goed einde worden
gebracht. Daarna is aan tien landen
verzocht of zij de Donkhobors
wilden hebben, maar die weigerden
stuk voor stuk, wat wel te begrijpen
valt.
Elsie Rezansoff is vastbesloten bjj
de gevangenis te blijven kamperen
tot haar man vrijkomt. Wat er met
haar huis gebeurt in het stadje, waar
ze woonde, laat haar volkomen on
verschilling. Een vriendin van haar
heeft het in brand gestoken, toen ze
door haar buren beschimpt werd,
omdat haar man als brandstichter
in de gevangenis zat. Ze huist nu
met haar twee kinderen in een eigen
gemaakte hut. Evenals Elsie, die stel
lig gelooft, dat haar man een mar
telaar voor zjjn overtuiging is, komt
ze elke dag met haar vlag
zwaaien
komt dat? Eerst en vooral, omdat
zeker in deze tijd het publiek zich
sneller aanpast dan ooit in het verle
den. Maar ook, omdat de presentatie
van „Zo is het..." bijzonder veel ge
wonnen heeft. De mannen en de ene
hartenverwarmende, brutale vrouw,
Yoka Beretti, zijn gerijpt tot volwaar
dige tv-sterren. De kramp is verdwe
nen en op aller gezichten leest men
het humane plezier dat ze tijdens de
uitzending hebben. De scherpte in de
tekst is gebleven, maar deze wordt
overstemd door de milde glimlach, de
vrolijke en geroutineerd argeloze
toonzetting. Dit alles werkt ontwape
nend op de toeschouwer, die nu heeft
ontdekt, dat men „voor een keertje"
aan alles niet zo zwaar moet tillen.
Zo is het
„Vrij Nederland" heeft zo zijn eigen
scherpe kijk op de verrichtingen van de
heer Veldhoen. En al delen wij dat stand
punt niet ten volle, het is een toetssteen:
Er is weer eens een rel om Aatje
Veldhoen. In Dordrecht, waar hij bijna
driehonderd etsen, litho's en rotaprints
exposeert, moet hij „een paar prenten"
verwijderen, wat hij terecht weigerde,
omdat hij vond dat de eenheid van zijn
tentoonstelling erdoor geschaad werd
en het zedekwetsende karakter ervan
voor hem nog maar eens bewezen
moest worden. Een official kwam op
het goedige maar ook nogal lachwek
kende idee de toegang tot boven de
achttien te beperken, waarmee de ex
positie gered en het gezicht verloren
werd. Veldhoen, die zich zelf met te
genzin tot een soort nationale viezerik
bestempeld ziet worden, is gehandicapt
door wat men met een langzamerhand
hinderlijk veel gebruikt cliché fatsoen
rakkers moet noemen. Censuur uit
oefenen is in Nederland een koud
kunstje. Voor gemeentebesturen en of
ficieren van Justitie die in het nieuws
willen raken, is de collectie wel iets
om naar uit te kijken.
Ten behoeve van de winkeliers onder
onze lezers dit fantastische verhaal uit
„De Haagsche Post". Het is gek. Maar
of het ook waardeloos is?
Christian Girard, een Beatle-harige
Napoleon, die het landhuis van John
ny Halliday inrichtte, is op het ogen
blik in Parijs bezig met winkelinteri
eurs. Zegt de maestro, gekleed in bruin
fluweel, in het atelier dat vroeger van
Matisse was: „De winkeliers maken op
het ogenblik een ernstige crisis door.
Waar vroeger drie winkels waren,
staan er nu honderd, ze moeten tegen
woordig niet alleen goed zijn, maar
ook nog aantrekkelijk. Daarom maak
ik op het ogenblik van een boutique
een bloedrode grot. De kleren hangen
er niet aan rekken, maar aan de tak
ken van dode bomen. Als de winkel
bijna klaar is, trek ik voor het laaatst
mijn waterpistool met kunststof, waar
mee ik namaakfluweel tegen de mu
ren spuit.
In een andere boutique maak ik een
circusring, waarin de mannequins moe
ten rondlopen. Voor de kinderen zijn
wij als eigenaars daarvan de kos
ten dragen? Dit vraagt A.K. te A.
Antwoord: Alleen indien de verstop
ping het gevolg is van slijtage (ver
zakking van het huis, dichtroesten of
-slibben van de afvoerbuizen) is de
eigenaar aansprakelijk voor de repara
tie. Indien de afvoer verstopt is ge
raakt door onoordeelkundig gebruik
(doorspoelen van theebladeren bijvoor
beeld) moet de huurder zelf de kosten
dragen.
Vraag: De heer R. te C. schrijft
ons het navolgende:
Wij oefenen een bedrijf uit in een
vennootschap onder firma met 3
firmanten. Eén der firmanten be
woont een huis, hetwelk eigendom
is van de firma en betaalt hiervoor
een huur a<l 13 per week.
De inspecteur kon zich niet met de
huurwaarde ad 676 per jaar ver
enigen en verhoogde derhalve de
winst met 675 en het inkomen van
ieder der firmanten met 1/3 deel
hiervan of 225. Is dat juist?
Ant'>'oord: Wij kunnen niet beoorde
len, of de verhoging ad 675 juist is.
Wij vinden het echter niet juist, dat
het Inkomen van ieder der firmanten
verhoogd wordt met 225. O.i. moet
het inkomen van de betrokken firmant
worden verhoogd met 675 en het in
komen van de overige firmanten on
gewijzigd blijven, daar het voordeel van
de te goedkope woning slechts wordt
genoten door de aldaar gehuisveste fir
mant.
(Van onze Limburgse redacteur)
ROERMOND, 27 febr. De ver
wachting is gewettigd, dat de pas van
een ernstige ziekte herstelde bisschop
van Roermond, mgr. P. Moors, in de
naaste toekomst tot uitbreiding van zijn
staf zal overgaan. Het is nog niet be
kend of deze uitbreiding de benoe
ming van een hulpbisschop dan wel van
een of meer nieuwe vicarissen-gene
raal zal inhouden.
„Het is duidelijk", aldus de woord
voerder van het bisdom, „dat mgr.
Moors meer staffunctionarissen van no
de heeft. Te veel werk heeft zijn recen
te ziekte mede veroorzaakt. Of de be
nodigde naaste medewerkers van de
bisschop vicaris-generaal dan wel Hulp
bisschop (coadjutor) zullen zjjn, is op
dit moment nog niet bekend. De beslis
sing terzake berust vrijwel geheel hij
mgr. Moors, die Zich, zolang hij nog
niet volledig is hersteld pas na Pa
sen zal dit het geval zijn bezwaar
lijk thans reeds met een belangrijke
kwestie als de uitbreiding van zijn staf
kan bezighouden."
Uit het commentaar van de woord
voerder van het bisdom menen wij te
mogen afleiden, dat de uitbreiding van
de staf eerder de aanstelling van een
of meer vicarissen-generaal dan de be
noeming van een hulpbisschop zal im
pliceren. „Immers, niet de door de bis
schop te verrichten wijdingen vormen
het grootste probleem, maar de vele
vraagstukken op bestuurlijk terrein."
In deze richting wijst ook een uitla
ting van een hooggeplaatste functiona
ris van het bisdom Roermond, volgens
wie „voor het verrichten van wijdin
gen een beroep gedaan zou kunnen wor
den op de hulpbisschop van het buur-
bisdom Den Bosch, mgr. drs. J. Bluys-
sen, die dit tjjdens de ziekte van mgr.
Moors al enkele malen gedaan heeft."
Tot nu toe wordt mgr. Moors bij het
bestuur van het bisdom Roermond
slechts bqgestaan door één vicaris-ge
neraal: mgr. drs. P. van Odyk, één al
gemeen-econoom: mgr. mr. W. Del-
hoofden en twee secretarissen: drs. J.
Moonen en J. Hendrix.
AMMAN, 27 febr. (Comtel) De
Jordaanse ministerraad heeft 63 bui
tenlandse ondernemingen op de zwarte
hjst geplaatst omdat zij met Israël
handel drijven. Het besluit is genomen
m het kader van de boycottativiteiten
van de Arabische Liga jegens Israël.
Van het besluit is een Nederlandse on
derneming de dupe geworden nl. de
N.V. Handels- en Transport Mij. Vul
caan in Rotterdam. Het merendeel be
treft Duitse ondernemingen. Daar
naast is het besluit van toepassing op
Franse, Zwitserse, Engelse, Griekse,
Italiaane, Canadese en Zuidafrikaan-
se firma's.
(Advertentie)
Bekende Schriftelijke cursus Tel. 45432
daar wilde dieren in kooien en als ze
niet van dieren houden, kunnen ze
zich aan de trapeze oefenen.
Ik moet voor het einde van het jaar
nog 32 projecten realiseren, dus moet
ik erg hard werken, want een winkel
kost me wel een dag of zeventien.
Er is bjj die Europese kampioenschap
pen kunstrjjden in Moskou die U zo
gezellig op de televisie heeft kunnen vol
gen meer gebeurd dan wü vermoed
den. Gelukkig heeft „De Groene" het
voor ons geknipt:
De overwinnaar sloot zich in een klein
kamertje op en huilde bittere tranen:
nummer twee liep afwezig door de gan
gen terwijl de tranen hem over de wan
gen stroomden; de derde brak in tranen
uit toen hij door een journalist werd toe
gesproken; de vijfde drukte zijn voor
hoofd tegen de muur en snikte als een
klein kind. Zo eindigden de Europese
kampioenschappen kunstrijden voor he
ren te Moskou. Aldus het verslag in de
Frankfurter Allgemeine Zeitung.
