REVANCHE
Meeste goud
voor
Oostduitsers
kaas
uit het
vuistje
Ilja Laman reeds na 400 meter verslagen
Operatie '55 gestart
met handbalnederlaag
mm
ORANJES BEROEPSSTAYERS IN
FINALE ZEER TELEURSTELLEND
Veteraan Bert Romeijn houdt
aanvallende Fransen in bedwang
FEESTGEDRANG ROND KAMPIOEN
BE
7 wereldkampioenen
in Olympisch Stadion
W ereldkampioen
bij stayers
NIEUWE D'AG
MAANDAG 5 SEPTEMBER 1966
6
MICHEL JAZY
kampioen op de 5000 meter
BOEDAPEST, 5 september
De Europese atletiekkampioen-
schappen in Boedapest hebben
aangetoond hoe breed op het
ogenblik de Europese toplaag is.
Omdat deze zo breed is, konden
favorieten sneuvelen. De Hon
gaar Zsivotsky bijvoorbeeld bij
het kogelslingeren. De Hongaar
Mecser op de 5000 meter. Want,
op bijvoorbeeld die 5000 meter,
was Michel Jazy nu eens niet al
leen de man die tot fabuleuze
records kan komen, maar ook
de geslepen strateeg, die zeer
zorgvuldig positie koos, zich wei
gerde te laten overrompelen en
weergaloos precies het moment
koos, waarop hij moest aanzet
ten voor een eindsprint, waarop
niemand een antwoord kon heb
ben. Jazy had Mecser getart en
kreeg de Hongaar zo ver, dat hij
ronden lang het vuile werk deed.
Jazy kwam pas in actie toen de
Westduitser Norpoth bij het lui
den van de bel voor de laatste
ronde het sein voor de slotaan-
val gaf. Hij liet vervolgens Nor
poth weten, dat een Jazy die niet
bij alle mogelijke geharrewar is
betrokken, ongelooflijk sterk kan
finishen.
Afschrikwekkend
Op dreef
RUUD VAN DEN HENDE
De Italiaan Leandro Faggin werd enorm enthousiast verwelkomd.
Met fiets en al werd hij door zijn uitgelaten supporters opgetild.
Ilja Laman was in de beslissende fase van de 800 meter niet in staat
een eervol resultaaat te bewerkstelligen.
Wereldkampioen Piet de Wit hier achter gangmaker Koch op weg
naar de eindstreep.
Twijfel
MAARTEN DE VOS
Interessant
vV:
'■y.ïsZiiiifoZ's&S&/iï
BOEDAPEST, 5 sept. Met acht
gouden medailles is Oost-Duitsland
het meest succesvolle land tijdens
de strijd om de Europese atletiek-
kampioenschappen geweest. Polen
werd met zeven medailles tweede
De verdeling is als volgt: resp.
goud, zilver en brons:
Oost-Duitsland 8 3 7
Polen 7 5 3
Rusland 6 7 6
Frankrijk 4 3 7
Italië 3 0 0
West-Duitsland 2 10 9
Groot-Brittannië 2 0 0
Hongarije 14 3
Bulgarije 110
Joegoslavië 10 0
Tsjecho-Slowakije 10 0
België 0 11
Griekenland 0 10
Roemenië 0 10
ADVERTENTIE
Strateeg Jazy ongelooflijk sterk
in eindof fensief
(Van onze speciale verslaggever)
Kon, zo verzuchtten de Nederlander,
bijvoorbeeld een Ilja Laman maar zo
resoluut zijn. Van de Nederlandse af
vaardiging was zij de deelneemster
van wie de hoogste verwachtingen
mochten worden gekoesterd. Zij stond
niet alleen het hoogst van allen op de
lijsten met de beste prestaties, maar
had bovendien in de Europese beker
finale van vorig jaar zo'n duidelijk vi
site-kaartje afgegeven, dat men het
een en ander mocht verwachten. Ilja
Laman liet zich echter wegdrukken
naar een nederige positie, onmiddel
lijk nadat het in banen gestarte veld
zich in de slagorde aan de binnenkant
van de baan had geschaard. En daar
na vocht Ilja Laman alleen nog maar
tegen zichzelf, speelde zij geen rol
meer, toen na 400 meter werd aange
zet voor de beslissende demarrages.
Terwijl Ilja Laman, amechtig naar
adem happend, steeds krampachtiger
ging lopen, zag men aan de kop van
het veld een schitterende demonstra
tie van moed en kunnen van de ze
ventienjarige Joegoslavische Vera Ni-
kolic. Vorig jaar liep ze de 800 meter
nog in 2.12. Nu werd ze onbedreigd
Europees kampioene in 2.2.8 op de se
conde af precies dezelfde tijd, waar
mee Gerda Kraan vier jaar geleden in
Belgrado met grote overmacht naar
het goud greep.
Voor Nederlandse verspringsters zal
de naam van de Westduitse Helga Hoff
mann altijd een afschrikwekkende
klank houden. Tot twee keer toe reeds
had zij de Haagse Joke Bijleveld de
weg naar een vreugdevol eind van een
grote internationale finale versperd.
De eerste keer bij de Olympische spe
len van 1960 in Rome en twee jaar
later, bij de strijd om de Europese
titels in Belgrado nog eens. Dat was
kennelijk nog niet genoeg. Zaterdag
avond, terwijl tienduizenden toeschou
wers waren „nagebleven" in het Nep-
stadion om het verspringen tot en met
de laatste sprong mee te beleven, ont
futselde de grimmig vechtende Helga
Hoffmann met de sprong, waarmee de
vijfde dag van het toernooi werd af
gesloten, de bronzen medaille aan Cor-
rie Bakker.
De Utrechtse stenotypiste had die
medaille binnen bereik gekregen, toen
zij haar laatste poging bekroonde met
een sprong van 6,34 meter, een eve
naring van haar Nederlands record.
Die 6,34 was precies genoeg geweest
om de Russin Tatyana Talysheva van
de derde plaats te stoten. Op zich ook
al een drama. Tatyana Talysheva was
met een zwaar omzwachteld been voor
het verspringen aan de start versche
nen. Eén keer nam zij haar aanloop.
Eén keer zette ze zich met volle kracht
af op de springbalk om na een verre
vlucht met de op één na beste sprong
van de eerste ronde in het zand te
landen en te blijven liggen. Krim
pend van pijn moest ze toen met de
brancard worden weggedragen. De al
flink gekwetste dijbeenspier was nu he
lemaal aan flarden gesprongen.
Die ene sprong bleef vijf ronden lang
brons waard. Terwijl Irena Kirszen-
stein dè atlete van dit toernooi
(Van onze handbalmedewerker)
AMSTERDAM, 5 sept. De veld-
handbalcompetitie is het afgelopen
weekeinde met enige verrassende uit
slagen gestart. Bijzonder opmerkelijk
was allereerst een nederlaag van Ope
ratie '55 bij Attila, terwijl bij de da
mes Athene voor een surprise zorgde
door Hygiëa te verslaan. De twee de
butanten in de hoofdklasse moesten
verlies accepteren: de dames van Ve-
lo bij Swift en de heren van Microme
ters in en tegen Aalsmeer.
In de ontmoeting tussen Athene en
Hygiëa waren spanning en nervositeit
duidelijk merkbaar. De rust ging in
met 0-0. In de tweede helft stopte de
doelverdedigster van Athene, Sylvia
Kooy, een strafworp. Dit inspireerde
de ploeg dusdanig dat Marianne van
der Linden kort daarop de beslissen
de treffer wist te produceren: 1-0. wi-
loc had geen moeite met PSV, dat be
neden niveau bleef, mede door falen
van de doelvrouwe. Bij rust was de
zaak al bekeken: 6-0. Het werd tenslot
te 13-2. Wil Gillissen (5x) en Kitty de
Waard (4x) leverden het merendeel
van de Amsterdamse doelpunten. In
de eerste helft verzuimde Verburch
tegen Zeeburg het windvoordeel uit te
buiten (1-1), wat Zeeburg na de her
vatting de gelegenheid schonk het be
ter te doen. De hoofdstedelijke dames,
van wie Ria Veth en Ria Balt elk
tweemaal scoorden, zegevierden met
4-5. Bij Verburch was Annie van Vliet
het produktiefst (3x). Voorts liet Swift
er weinig twijfel over bestaan dat het
sterker was dar Velo: rust 6-1: eind
stand 11-4.
Rinkel en Aardewijn waren bij Aals
meer weer goed op dreef met respec
tievelijk zeven en zes doelpunten. Mi
crometers ondervond dit aan den lij
ve. Zijn verdediging had zeer veel
moeite met de snelle Aalsmeerse aan
vallen, terwijl de voorhoede ondanks
goed spel van Rob Jansen (5x)
veelal stuitte op het goede werk van
doelman Bosma die zelfs enige straf-
worpen stopte. Via een ruststand van
8-3 zegevierde Aalsmeer tenslotte met
17-9.
Attila dankte het voor een belang
rijk deel aan Keyzer (acht doelpunten)
dat Operatie met 19-14 kon worden ver
slagen. Een volkomen verdiende over
winning. De Hagenaars zetten té veel
op één kaart: Helmert Botterman. De
ruststand was 10-7. In de ontmoeting
tussen ESCA en AHC overheersten de
verdedigingen. De Arnhemmer Vennik
en de Amsterdammer Rijkenberg
scoorden elk driemaal. Bij rust leidde
AHC nog met 2-3; de uitslag werd 6-5.
In de laatste minuut redde de Arn
hemse internationale doelman Van
Noessel de overwinning voor zijn
ploeg door een strafworp te keren.
Tenslotte hielden Niloc en PSV het op
een puntenverdeling van 15-15, na een
ruststand van 8-8.
beslist niet alleen, omdat Heemskerk
plotseling geblesseerd was.
Bij de dames, op papier kansheb
ster' voor een derde of vierde plaats,
ging het niet veel beter. En toch de
den Oranje meisjes het niet slecht. Tot
twee keer toe verliep de zo gevreesde
wissel tussen Martha Klaassen-Bos en
Wilma van der Berg uitstekend. Met
45.6 liep het Nederlandse kwartet de
op een na beste seizoen tijd. Dat alies
was echter niet meer dan een zeven
de plaats waard.
Het lijkt merkwaardig: de verwach
te resultaten kwamen niet en toch stel
de de Nederlandse dames-ploeg niet te
leur. Naar hun capaciteiten gerekend
kwamen de atletes tot prestaties, die
niet uit de toon vallen. Dat hun pres
taties geen medailles waard bleken is
een andere zaak. Echte teleurstellin
gen zag men wel bjj de heren. Opdcn-
oort en Snepvangers vielen duidelijk
uit de toon en van Fred van Herpen
wist iedereen, dat hij eenvoudig niet by
machte was zijn het vorig jaar opge
bouwde reputatip te bevestigen. Alleen
bjj de KNAU wilde men dat kennelijk
niet aannemen.
FRANKFORT, 5 sopt. Liefst zeven
wereldkampioenen zullen zich dinsdag
avond tijdens de revanches van de we
reldkampioenschappen in het Olym
pisch Stadion te Amsterdam presente
ren: Evert Dolman, F. d. Wit, Tiemen
Groen, de Fransen Pierre Trentin en
Daniel Moreion, stayers-kampioen Ro-
main de Loof en de Belgische wegkam-
pioene Yvonne Reynders.
met haar drie gouden en een zilveren
medaille met een schitterende op
mars van 6.37 in de openingssprong en
vervolgens via 6.40 en 6.43 naar 6.55
de eerste plaats op de Bulgaarse Dia
na Yorgova heroverde, bleek geen der
overigen in staat de Russin van de
derde plaats te verdrijven. De Roe
meense Viorica Viscopoleanu en Hel
ga Hoffmann evenaarden de prestatie
van Talysheva, maar reikten daarmee
toch niet hoger dan een vierde en vijf
de plaats. Het zou Corrie Bakker zijn,
leek het. Het werd, terwijl in het sta
dion ademloos werd toegekeken, Helga
Hoffmann. Voor de derde keer had zij
Oranje op de valreep overtroefd.
Resten nog de estafette-ploegen. Het
was zaterdag al duidelijk geworden,
dat men zich in het Nederlandse kamp
geen illusies behoefde te maken. De
heren hadden de eindstrijd gehaald.
Voor huil doen op een voortreffelijke
manier. Zij knabbelden 0,1 seconde
van het Nederlandse record af. Maar
zij waren vierde in de serie geworden,
omdat de wissels bij de Polen zo vol
ledig mislukten, dat de als goed voor
zilver getipte Poolse formatie slechts
vijfde werd en dus niet van de partij
mocht zijn bij de strijd om het ere-me-
taal. In de eindstrijd bleek, dat de Ne
derlandse heren geen rol van betekenis
mochten spelen. Ze werden achtste en
laatste. Ze werden zelfs nog door de
Tsjechen voorbijgelopen en dat kwam
(Van onze speciale verslaggever)
FRANKFURT, 5 sept. Wat in
feite de apotheose moest worden van
het tiendaagse wielerfeest om de jaar
lijks te vergeven wereldkampioenschap
pen op de weg en baan, is uitgelopen
op een regelrecht fiasco. Niet de grote
Belgische favoriet Leo Proost of de
Spaanse titelverdediger Guillermo Ti-
moner, maar de Belgische outsider Re
main Deloof mag zich na zondagmiddag
wereldkampioen bij de beroepsstayers
noemen. In een saaie, door combines
beheerste rit, waarin de Nederlandse
deelnemers Piet van der Lans, Jaap
Oudkerk en Jan Legrand zich met vele
ronden achterstand door de honderd ki
lometer worstelden, kon alleen het rij
den van de Duitse favoriet Werenfriedt
Rudolph boeien. Tenminste: voor de
vele duizenden Duitsers was de zilveren
plak van hun kansloos geachte landge
noot een aangename verrassing. Het
was jammer dat het vaak boeiende
toernooi zó moest eindigen. Ook in het
laatste weekeinde is er namelijk te ge
nieten geweest van sport op hoog ni
veau. Waarin de Italianen met Faggin
(profachtervolgers), Beghotto (prof-
sprinters) en in de ploegenachtervol-
ging, en Nederland met De Wit (ama
teursstayers) en Frankrijk met Tren
tin en Moreion (tandem) goud voor
zich opeisten.
De beroepsstayersfinale werd voor
Nederland een teleurstelling. Onze ver
tegenwoordigers waren niet bij machte
de sterke indruk, die Nederland in Keu
len (ploegentijdrit op de weg), Nur-
bürgring (weg) en Frankfurt (baan)
heeft gemaakt, te bevestigen.
Vanaf de eerste kilometers speelden
zij in de strijd om de ereplaatsen geen
enkele rol. Achter de weinig impone
rende, van start af leidende Deloof,
werd de middelmatige Rudolph tenslot-
PIET DE WIT GRANDIOOS
(Van onze speciale verslaggever)
FRANKFURT, 5 sept. Vorig jaar
maakte Piet de Wit (20) de reis naar
het verre San Sebastian, waar het
toernooi om de wereldkampioenschap
pen wielrennen plaatsvond, mee als re
serve van de Nederlandse formatie. Al
leen wanneer wegrenner Harrie Stevens
zou besluiten niet deel te nemen aan
de ploegenachtervolging op de baan,
mocht De Wit rijden. Het waren bange
dagen voor De Wit. Tot op het laatste
moment bestond or namelijk onzeker
heid rond Stevens' deelname, de mar
telende vraag werd voor Piet de Wit
fataal. De als achtervolger toch al niet
briljante Zaankanter reed, toen Stevens
inderdaad niet kwam, bijzonder slecht.
Nederland werd in de series, als negen
de, vóór de kwartfinales uitgeschakeld.
De eerste kennismaking met een toer
nooi op wereldniveau werd voor De Wit
dus een grote teleurstelling. Er is, in
tussen, veel veranderd. Achtervolger
De Wit werd stayer. Stayer De Wit
werd dit jaar opnieuw geselecteerd voor
de wereldtitelstrijd. In het Waldstadion
revancheerde hij zich op grandioze wij
ze voor de slechte prestaties van een
jaar geleden. Stayer Piet de Wit werd
zaterdag wereldkampioen.
„Wat ik precies ga doen, weet ik nog
niet", zei Piet de Wit, later, „het is
nu toch wel gebleken dat de baan mij
meer mogelijkheden biedt dan de weg.
Het liefst zou ik er een worden zoals
Peter Post". De dag na de triomfale
finale is Piet de Wit rustig. Hij lijkt
eigenlijk in niets op een wereldkampi
oen. Hij valt niet op in het woelige ren
nerskwartier Piet de Wit wars van ster
allures. Niettemin heeft hij een schit
terende prestatie geleverd. Een half
jaar geleden pas reed hij voor het eerst
achter de imponerende motoren. De Wit
is een groentje nog in het moeilijke
stayersvak. Tóch zegt Adrie Zwarte-
poorte, chef d'équipe van de Neder
landse baanploeg en als lid van
KNWU's sportcommissie speciaal met
de stayerij belast, over De Wit: „Hij
belooft heel wat voor de toekomst".
De baansport heeft dringend behoef
te aan nieuw bloed. Er moeten nieuwe
vedetten worden gevonden om de kwij
nende belangstelling nieuw leven in te
blazen. Vooral bij de beroepsrenners is
de kwaliteit gering. De sprinters wach
ten ongeduldig op de komst van de
Franse talenten Trentin en Moreion;
Tiemen Groen zou, als hij naar de
profs overging, wereldkampioen Lean
dro Faggin met een kwart baan ver
slaan, en ook bij de stayers vindt de
doorstroming van jonge renners maar
heel, heel langzaam plaats. Daarom is
een jongen als Piet de Wit goud waard.
In Frankfurt al stroomden van alle kan
ten dé aanbiedingen binnen. Voor kop-
pelkoersen, zesdaagsen, omniums en
uiteraard, wedstrijden achter de grote
motor. Piet de Wit is er blij mee. Hy
heeft zich in de afgelopen jaren op vrij
wel alle onderdelen bekwaamd. Twee
jaar geleden begonnen met koppelwed
strijdjes op de Hilversumse Adelaar-
baan, was hij afgelopen winter stee
vast elke week in Antwerpen te vin
den. Daar bleek dat De Wit een hoge
snelheid lang kan volhouden. De Wit
is het type van de rouleur wat op de
snelle piste van Frankfurts Waldstadion
pas goed tot uitdrukking kwam.
Er zijn echter perioden geweest dat
Piet de Wit aan zichzelf twijfelde.
Want na een zeer succesvolle leer
tijd bij de nieuwelingen, toen hi> met
Tiemen Groen, (evenals De Wit lid van
het Zaanse DTS) domineerde en vele
wedstrijden won, ging het bij de ama
teurs minder goed. Piet de Wit reed
vrijwel geen prijzen bijeen. In de klas
siekers eindigde hij steevast in de ach
terhoede. Op de baan ging het beter.
Hoewel „San Sebastian" hem duidelijk
maakte dat de achtervolging bepaald
niet zijn sterkste zijde is.
Met de Hagenaar Chris Kippirig pro
beerde De Wit het de afgelopen winter
in Antwerpen opnieuw. In ploegkoersen
scherpte hy de baantred. De Wits vast
houdendheid werd beloond. Hij ontving
uitnodigingen cm deel te nemen aan
grote wedstrijden in het buitenland. Half
maart bijvoorbeeld reisde de in Wor-
mer, bij zijn vader werkzame De Wit,
naar Oost-Berlijn. Eén van de onder
delen van een internationaal omnium
bracht de deelnemers achter de grote
motoren. De Wit vlóóg.
Zoiets blijft in Nederland niet lang
onopgemerkt. Nog vóór de populaires
in het Olympisch Stadion begonnen
kreeg De Wit een telefoontje van de
Bond: „Stel je in verbinding met Zwar-
tepoorte". Piet de Wit zegt nu over
de adviezen van de oud-Nederlandse
stayerskampioen- „Zonder mijnheer
Zwartepoorte had ik het hier natuur
lijk nooit gered. Hü heeft me alles ge
leerd. Me bijgestaan met het verzorgen
van het materiaal. Met hèm ben ik in
de afgelopen maanden ook al twee keer
op de baan geweest. Dat scheelde me
enorm in mijn zelfvertrouwen".
De Wit weet nog niet of hij prof zal
worden. „Ik moet natuurlijk goed ver
dienen, anders blijf ik n.et zo lief ama
teur", zegt de jegens
voo*- dienst afgekeurde De Wit. En dan
plotseling: „Wil je ook in de krant zet
ten dat ik een hoop te danken heb
aan mijn gangmaker Noppie Koch. Ook
van die man heb ik veel profijt gehad.
Hij moedigt je tijdens een koers voort
durend aan. Hij rijdt nooit te wild. In
het begin, in het Olympisch Stadion,
heeft hy me wel eens laten „afgaan
Dat deed hij expres. Nil kent hij me
precies".
Oud-Neilerlands kampioen Noppie
Koch heeft inderdaad een belangrijk
aandeel in het behalen van Nederlands
derde wereldtitel. In feite heeft De Wit
tijdens de één uur durende finale maar
één grote inspanning moeten leveren.
Gedurende twee minuten tolde hij in
bijzonder hoog tempo langs alle tegen
standers. Na zes minuten al had hy
de kop veroverd, die hij niet meer zou
afstaan. De Wit heeft ook veel te dan
ken aan Rijswijker Bert Romeijn (32).
Romeijn, op eigen kosten naar Frank
furt gekomen, omdat de KNWU hem
geen plaats waardig achtte in de Ne
derlandse ploeg, heeft waarschijnlijk
nooit zo goed gereden als juist in Frank
furt. Toen hij achter De Wit in tweede
positie reed moest hij de voortdurend
aanvallende Fransen Giscos en Marechal
beletten tussen hèm en De Wit te ko~
men.
Dat deed de veteraan voortreffelijk.
De Wits zege is geen ogenblik in ge
vaar geweest. Zélfs had Romeijn in de
laatste minuten nog de kracht een aan
val op De Wit te ondernemen. Slechts
dertig meter scheidden de beide Neder
landers. Bij de huldiging op het po
dium stond naast De Wit een wegge
trokken Romeijn er wat teleurgesteld
bjj. Nog nimmer in zyn lange carrière,
die hem zesmaal in de finale van het
wereldtiteltoernooi bracht, was hij zó
dicht bij een regenboogtrui geweest.
Zijn beste prestatie tot dan toe was
een vierde plaats.
Tóch had niemand anders verwacht
van Romeijn. Pas nadat hij tot de eind
strijd was doorgedrongen, bleek de
KNWU bereid alsnog de reis- en ver
blijfkosten te betalen. Dat kwam de
verhouding ten goede. Vervolgens kwa
men de drie tot de finale doorgedron
gen Nederlanders (ook de
kampioen Andr. Helsloot plaatste zich
onder leiding var Zwartepoorte Dij ei
kaar. Men kwam tot de vol,^"d i"
spraak: „Ieder mag voor eigenkan
sen rüden, maar we.wcrkcn elkaar in
géén geval tegen". Dus besefte Romeijn
heel |oed dat hü een verdedigende
taak kreeg toen De Wit ai na zes minu
ten langs hem heen naar de kop flit
ste. Niettemin viel hem dat tegen. Toen
De Wit hem passeerde riep Romeijn
tegen gangmaker Walrave: ..Bruno,
wat doe je nou?
Onze derde vertegenwoordiger, kam
pioen Helsloot, had voor de finale nog
gezegd: „Het zal me tegenvallen als ik
niet de eerste Nederlander werd". Hel
sloot kon de benen in de eindstrijd
nauwelijks rondkrijgen. Als een begin
neling króóp hij over de baan. Hij ein
digde als voorlaatste op meer dan ze
ven ronden. „Ik gun het Piet" zei hü
alleen. De Wit huilde intussen zijn
emoties weg. Een dag later zei hij naar
de baan kijkend waarop hij wereldkam
pioen was geworden: „Zo'n snelle baan
is wat voor mij, hè, als ik maar hard
kan fietsen, zonder voortdurend van rit
me te moeten veranderen. Op de weg
heb ik bijvoorbeeld zo'n hekel aan boch
ten".
te tweede. Van de échte kanshebbers
eindigde Proost als derde. De kleine
Spaanse titelverdediger Timoner bleek
zelfs niet bij machte de wedstrijd uit te
rijden. Al na 38 kilometer verdwenen hjj
en de Belgische gangmaker Meuleman
geruisloos van de baan....
Ondanks de zwakke afsluiting hebben
de Oranjetruien op de buitenlanders
een zeer sterke indruk gemaakt. Vooral
wegrenner Eef Dolman en achtervolger
Tiemen Groen hebben allerwege veel
respect afgedwongen. Nederland is met
drie gouden medailles (Dolman, De
Wit, Groen), drie zilveren (ploegentijd
rit op de weg, Ceetie Hage, Romeijn)
en een bronzen (Frans van de Ruit), op
de voet gevolgd door Frankrijk en Ita
lië, zelfs het meest succesvolle land van
het toernooi.
Het afsluitende weekeinde, waarin
voor het eerst de tribunes van het
Waldstadion vol liepen, bracht vooral
glorie voor de luidruchtige, kussendar
en kirrende Italiaanse kolonie.
de zege van hun achtervolgingsploeg be'
stond niet de minste twijfel. De impone
rende eenheid van de vlekkeloos over
nemende Azzuri, die met grootse we
reldtijden van om en nabij de vieren-
eenhalve minuut over de vier kilome
ter maakten, was een klasse apart. Ook
de uperieure profsprinter Guiseppe Beg-
hetto ondervond geen tegenstand van
betekenis bü het prolongeren van zijn
titel. Tussen alle clownerieën van de
nukkige sprintsterren in bleek duidelijk
dat er momenteel niemand is die Beg-
hetto kan kloppen. Zowel in de halve
finale (tegen de Belg Jos Debakker)
als in de eindstrijd (tegen de in België
wonende Australiër Ron Baensch) gaf
Beghetto een demonstratie van pure
snelheid en inzicht.
Interessanter waren de duels in de
anderhalve finale tussen Baensch en
de tweede Italiaan, Santé Gaiardoni.
Het is bekend dat er sinds de Olympi-
ren geleden, een vete tussen beide sprin
ters bestaat. De wat vadsige Italiaan
en de brutale Baensch, van wie men
zegt dat hij „met een pistool op de
fiets 7,it", voerden een schitterend thea
ter op. In de beide eerste ritten ging
Baensch als eerste door de finish. Met
een protesterende Gaiardoni achter zich.
Er was, rijdende met snelheden van te
gen de zeventig kilometer per uur, on
derweg tussen beide heren nog een stevig
robbertje gevochten. Ook de jury stond
voor een moeilijke taak. De eerste maal
werd Baensch gediskwalificeerd, In da
tweede manche werd het protest van
de Italiaan afgewezen. In de. derde ril
tenslotte gebeurde c weinig schob
kends. Baensch was alleen net iets sneV
Ier.
Voor een regelrechte sensatie zorgd»
Leandro Faggin. De kalende Italiaan
met het bokseregezicht, leek tegen da
stijlvolle Belg Ferdie Bracke kanslooj
in de achtervolgerseindstrijd. Toen e»
nog twee ronden moesten worden gered
den had Bracke nog een voorsprong
van vijftig meter. Opeens stokte het
ritme van de Belg. Krachtrijder Faggin
haalde in. Meter voor meter, bijna on*
merkbaar. In de laatste honderden me
ters ontbrak Bracke alle kracht. Nét
he eindstreep versloeg de stampen-
*®S8in de bleke Belg, die later ze)
„ht hy geen lucht meer kon halen. Mi
nutenlang was de brakende Bracke on
machtig. Zelfs het ererondje kon h$
niet volbrengen
Faggin daarentegen was de koning t»
rijk. Met fiets en al werd hij door doll»
Italiaantjes opgetild. Voor Bracke
maakt een wereldtitel achtervolging
niet zoveel uit. Voor Leandro daaren
tegen is het een kampioenschap, waar
mee hij het dagelijks brood veilig stelt.
De radiofabrikanten van GBC verwach
ten van Faggin niet anders dan het pu
bliciteit opleverende wereldkampioen
schap der jachtrijders. Faggin is daar
tevreden bij. Hij wéét dat er anders he
lemaal niets voor hem te verdienen ig
in de harde wielersport. Als wereld
kampioen der achtervolgers daarente
gen zijn er voor de nu 33-jarige Leandro
Faggin nog bijrolletjes in de komende
zesdaagsen van Toronto en Montreal-
Daarom gunt iedereen Faggin zijn re
genboogtrui. Men weet dat het niet
lang meer zal duren of Faggins bestaan
als wielrenner is voorbij. In zijn rit te
gen Bracke kreeg Faggin na 1200 ihe"
ter een lekke band. Jan Derksen be
rekende dat Faggin over de laatste 3ouw
meter een tijd maakte van 5.08 minuten-
„Hij zou op de vier kilometer een tijd
hebben gemaakt van 5.24. Tiemen Groe
rijdt 4.50".
