Herstelde
vriendschap
OVERLADEN WERKPROGRAMMA VOOR CONRRAD EN GORDON
STABILISATIE
Cabine en raket als draaimolen in het heelal
VERANKERD AAN RAKET
Weer een Gordon
als tweede man
bij Pete Conrad
spectrum
meubelen
bergeyk
unnen
meubelen
familie zijn?
Ruimte wandelin g
Hoogterecord
Half uitstapje
„Draaimolen"
Al 60 „Concordes"
besteld
DONDERDAG 8 SEPTEMBER 1966
7
DOOR c. h. SCHAAP
VRIJDAG 9 SEPTEMBER des
middags om vijf voor half vier
(Ned. tijd) moet op Cape Kennedy
de tweepersoons Gemini-11 van
start gaan voor een ruimtevlucht
die van lancering tot landing on
geveer 71 uur en tien minuten in
beslag zal nemen. De bemanning
wordt gevormd door de reeds er
varen Charles („Pete") Conrad,
die gezagvoerder is, en Richard F.
(„Dick") Gordon, een nieuweling.
Gébruik makend van een modél op ware grootte heeft tweede piloot Richard F. Gordon zich de
afgelopen jaren vertrouwd weten te maken met de Gemini. Hier staat hij op het punt om plaats te
nemen in de cabine.
zr'l de Gemini-U met zijn neus aan de Agena-raket verankerd
neJta?r een recordhoogte van 1392 kilometer boven de aarde vlie-
Linksonder de raketmotor van de Agena die deze manoeuvre
mogelijk maakt.
Als er dan nog voldoende brand
stof over is aan boord van de Ge
mini-11, zullen Conrad en Gordon
hun baan wijzigen in een ellips van
160 bij 297 kilometer. Een laatste
voorbereiding voor de landing op
maandag 12 september in de At
lantische Oceaan, ongeveer 1170
km ten oosten van Cape Kennedy.
SJOERD VAN DER WERF
Deze schematische voorstelling
geeft aan hoe de stand van de met
een kabel aan elkaar verbonden
Gemini-cabine en Agena-raket
(het dichtst bij de aarde) zal zijn
CHARLES CONRAD
gezagvoerder Gemini-11
RICHARD GORDON
ruimtewandelaar
Spectrum-meubelen wel. Een
kwestie van stijlverwantschap
binnen een collectie die de
ontwerpers gedurende vijfen
twintig jaar voor spectrum
opbouwden. Een collectie
waaraan nog dagelijks met zorg
gebouwd wordt'in bergeyk. Zo
is elke stoel met elke tafel, elke
kast met elke zitbank, naar de
individuele smaak van de
bezitter, te combineren. Speelse
veelheid of strenge beperking,
altijd is er de prettige eenheid
die de meubelen van spectrum
tot gewaardeerde leden van de
huiselijke kring maakt.
Houd het weekeinde op de
grens van september en
oktober vrij, voor een bezoek
aan spectrum's grote
RAI expositie.
NU NEDERLAND EN INiDONESIë
een financieel-economisch akkoord be
reikt hebben, waarbij ook de schulden
kwestie geregeld is, net het ernaar uit
flat eindelek niets meer goede en we-
nerzjjds vruchtbare betrekkingen tus
sen de twee landen in de weg hoeft te
staan. De politieke problemen zijn eer
der reeds uit de weg geruimd, en de
Indonesische minister van buitenlandse
zaken, Adam Malik, heeft recent nog
verzekerd dat Indonesië zijn verplich
tingen tot het houden van een referen
dum op Nieuw Guinea na zal komen.
Heden tot terughoudendheid vein Neder
landse zijde hoeft er dus niet meer te
zijn.
Het thans bereikte akkoord moet
uiteraard vooral gezien worden in dit
licht van het openen van de weg naar
een verder bevredigend contact tussen
Nederland en Indonesië. Het is daar
naast ook een overeenkomst met poli
tieke betekenis, gericht op het steunen
v&n de nieuwe koers die Indonesië sinds
kort vaart, een koers die niet meer zo
Van het Westen vervreemd is als die
Van het vorige bewind.
Onwillekeurig is men op dit ogen
blik geneigd terug te denken aan die
Vorige keer dat in Indonesië een con
structieve regering aan de macht was,
de regering van mr. Boerhanoeddin Ha-
rahap. Ook die regering zette de goede
betrekkingen met Nederland op haar
programma. De ultimo 1955 en begin
1956 tussen Nederland en Indonesië in
Genève gevoerde besprekingen misluk
ten. Die tragedie heeft zich gelukkig
niet herhaald.
Nu is de weg geopend naar normale
betrekkingen tussen Nederland en Indo
nesië, betrekkingen die gezien de we
derzijdse oude banden en sympathieën
die ondanks alles zijn blijven voort
bestaan veel beloven voor de toe
komst. Voor Nederland is het zeer ver
heugend dat er eindelijk geen belem
meringen meer zijn voor een normale
Vriendschappelijke en ook zakelijke
Vruchtbare verstandhouding met Indo
nesië. Voor Indonesië betekent dit ak
koord meer nog dan voor Nederland.
Het betekent een nieuw succes voor de
door generaal Soeharto gevormde rege
ring, die zich ten doel stelt te breken
met de pro-communistische koers die
Indonesië voer in de tijd dat president
Soekarno alle macht in het land in han
den had. Het betekent dat het nieuwe
bewind door kan gaan op de ingeslagen
weg.
HET NIEUWE BEWIND heeft in In
donesië reeds veel bereikt. Aan de dic
tatoriale macht van president Soekarno
is een einde gekomen, de communis
tische partij is verboden en de bevolking
verlost v£n de indoctrinatie-cursus-
het 1w,m°P karno's leerstellingen uit
het hehhem° n WOrden Releerd- Zelfs
het hebben van een eigen oordeel en
geven van kritiek op de overheid
is weer toegestaan. Ook is het geschil
met Maleisië bijgelegd en wordt
Indonesië weer lid van de Verenigde
Naties. Langzamerhand wordt alles
weer normaal. Met dit voorbehoud ech
ter dat het land de afgelopen jaren
erg achterop is geraakt en dat dat
niet zo gemakkelijk te verhelpen valt.
Daarvoor is internationale steun nodig.
Indonesië is de afgelopen jaren, toen
Soekarno als alleenheerser optrad, op
een ontzettende manier in de schulden
geraakt. Een regeling van die schul
den is nu een eerste vereiste. Wat Ne
derland betreft is dat althans gelukt,
en als straks in Tokio Indonesië's
schuldeisers bijeen komen, is dat' stel-
een goed voorbeeld.
Het nieuwe bewind in Indonesië streeft
er oprecht naar het land de welvaart
te geven die er van nature mogelijk
is. Het probeert ook de democratie te
doen terugkeren in eigen land. Reeds
zijn belangrijke stappen gezet in die
richting. Het Westen kan daar alleen
maar bljj mee zijn. En Nederland "an
zich erover verheugen dat het wat
het dan ook gekost mag hebben dit
keer deze ontwikkeling niet in de weg
heeft gestaan.
Moreen Gemini-11 de ruimte in
(Van onze ruimtevaartmedewerker)
Op het overvolle programma staan
een rendez-vous mèt en entering van
een korte tijd eerder te lanceren Agena-
raket, het en passant vestigen van een
nieuw hoogterecord voor bemandè
ruimteschepen (1392 km), een uitstapje
van Dick Gordon in de vrije ruimte
voor de duur van ruim 105 minuten,
het fotograferen van hemellichamen en
de aarde door Dick Gordon, wanneer
deze ongeveer twee uur en twintig
minuten tot aan zijn middel uit het
geopende luik van de cabine hangt' en
tenslotte nog een staaltje formatievlie-
gen en stabilisatietechniek van de met
een dertig meter lange kabel aan el
kaar verbonden Gemini en Agena.
Op papier wordt de komende Gemini-
vlucht beschouwd als de tot dusver spec
taculairste demonstratie van menselijk
kunnen op het gebied van de beheer
sing van de ruimte. Alle manoeuvres
en experimenten die Conrad en Gordon
tijdens deze vijftiende Amerikaanse
ruimtevlucht moeten uitvoeren, vereisen
meer dan ooit tevoren de praktische
toepassing van technieken, die tot op
de dag van vandaag het experimentele
stadium nog niet volledig warer ont
groeid. Zo moet de ontmoeting met de
97 minuten eerder gelanceerde Agena-
raket reeds tijdens de eerste omwen
teling tachtig minuten na de lance
ring plaatsvinden en het aan elkaar
koppelen van de beide ruimtevoertuigen
geschiedt circa tien minuten later, op
297 km hoogte boven de Verenigde
Staten. Ongeveer zes minuten nadat
Gemini en Agena tot één groot ruimte
schip zjjn samengevoegd, kan aan de
tweede omwenteling om de aarde wor
den begonnen.
Een rendez-vous vrijwel direct na de
start van de achtervolger c.q. de Gemi
ni, is van zeer groot belang voor het
Amerikaanse Apollo-maanprogramma,
aangezien men ook de maanlandings-
cabine LEM via een dergelijke recht
streekse rendez-vous-procedure bij het in
een baan om de maan draaiende Apollo-
moederschip wil terubrengen. Het
spreekt vanzelf dat het succes van deze
onderneming voor een zeer groot _deel
afhangt van maximale precisie bij de
lancering. Er komt trouwens nog iets
bü. Conrad en Gordon zullen bij het be
rekenen en uitstippelen van hun baan
naar de Agena-doelsatelliet slechts heel
weinig assistentie ontvangen vanaf de
begane grond. Ze moeten het voorna
melijk hebben van de navigatie-appa-
ratuur aan boord van hun eigen ruimte
schip, speciaal de rendez-vous-radar en
de elektronische computer.
EEN TWEEDE HOOGTEPUNT wordt
de ruimtewandeling van Dick Gordon,
die bijna een etmaal na de lancering
boven Hawaii moet beginnen en als
zich tenminste geen overwachte pro
blemen voordoen ongeveer 105 minu
ten in beslag neemt. Dit wandelen in de
ruimte krijgt tijdens de vluchten van
de Gemini's 11 en 12 zeer speciale aan
dacht, vooral ook omdat er bij vorige
uitstapjes buiten de cabine steeds aller-
i* moeiHjkheden zijn geweest, soms
zelfs van betrekkelijk ernstige aard. Het
-So st?nd brengen van een rendez-vous
fP,e?n routinewerkje beginnen
te lijken, dat kan beslist nog niét wor
den gezegd van elke ruimtewandeling,
een bezigheid die in het Amerikaanse
ruimtevaart-vakjargon EVA (ExtraVehi-
culair Activity) wordt genoemd.
Gordon zal tijdens zijn ruimtewande
ling onder meer enkele karweitjes voor
zijn rekening nemen, die eigenlijk al en
kele maanden geleden hadden moeten
zijn uitgevoerd door de tweede piloot
van de Gemini-8, David Scott, zoals het
losmaken en aan Conrad in de cabine
afleveren van een aanvankelijk op de
buitenkant van de Gemini bevestigde
stralingsmeter, en het vast- en los
draaien van moeren en bouten op een
speciaal voor dit doel aangebracht pa
neel dat zich eveneens tegen de buiten
wand van de Gemini bevindt. Zulks met
behulp van een reactievrije en^op bat
terijen werkende „moersïeutel" (Scott
kwam daar in maart niet aan toe, toen
hij en zijn collega Neil Armstrong in al
lerijl een noodlanding moesten maken
met de Gemini-8). Werken in gewicht
loze toestand is tot dusver een vrij ver
moeiende bezigheid gebleken. Men
wil nu wel eens precies weten hoe dat
zit.
r»
Voorts moet Dick Gordon zélf met
een slechts negen meter lange kunst
matige „navelstreng" aan het moeder
schip verbonden een (nylon) kabelver
binding van dertig meter tot stand bren
gen tussen Gemini en Agena. De neus
van de Gemini-11 zit op dat momeent
weliswaar nog steeds in de trechtervor
mige enterschacht van de Agena-11
zoals tijdens een ruimtewandeling nog
nooit het geval is geweest! maar la
ter zal die verbinding worden verbroken
en blijven beide toestellen slechts via
deze kabel aan elkaar verankerd. Voor
zijn uitstapje maakt Gordon gebruik van
een „drieloops straalpistool" van het
zelfde type dat ook door zijn voorgan
ger Mike Collins werd gehanteerd.
RUIM VEERTIG MINUTEN na de
lancering zal dan een derde spectacu
laire gebeurtenis moeten volgen, name
lijk de vestiging van een nieuw hoogte
record voor bemande ruimteschepen. Dit
record staat momenteel nog op naam
van John Young en Michael Collins die
medio juli jl. in hun Gemini-10 op de
neus van een tevoren aangehaakte Age
na-raket tot een hoogte van rium 762
kilometer vlogen. Conrad en Gordon
zullen daar nog een behoorlijke schep
bovenop gooien en zich door hun
Agena naar een hoogte van maar liefst
1392 km laten slingeren, dat wil zeggen
tot in het grensgebied van de binnenste
Van Allen-stralingsgordel. Dit moet ge
beuren aan het begin van hun 26e om
wenteling om de aarde.
Volgens de leiders van het Gemini-
programma is echter niet de vestiging
van een nieuw hoogterecord op zichzelf
zo belangrijk. Het gaat er voornamelijk
om de stuwkracht van de Agena-raket
wanneer hij aan de Gemini is ge
koppeld voor een betrekkelijk lange
periode te gebruiken. Eigenlijk zou men
het vermogen van de aangekoppelde
Agena-raket het liefst aanwenden voor
een „zijwaartse" baan wijziging (waar
bij de hoek van de vliegrichting ten
opzichte van de evenaar een fikse ver
andering zou ondergaan), maar dit zou
tot gevolg kunnen hebben dat de Ge-
mini-11 aan het eind van zijn vlucht
niet in het vastgestelde landingsgebied
in de Atlantische Oceaan zou kunnen
terugkeren, en dus bepaalt men zich
maar tot een baanwijzigmg in vertikale
zin.
Gedurende iets minder dan twee om
wentelingen zal de baan van de com
plete Gemini-Agena-combinatie dan in
hoogte variëren van 297 tot 1392 km.
In het hoogste punt van hun baan zul
len de astronauten (uiteraard) foto's
■maken van de aarde, dat kunnen mach
tige overzichtsopnamen worden. Zowel
binnen als buiten het ruimteschip wor
den op die recordhoogte metingen ver
richt met betrekking tot de straling in
de ruimte. Onbemande ruimtevoertui-
hebben het gebied tussen 160 en
1500 km weliswaar reeds grondig ver
kend en de deskundigen menen dat er
geen enkel onaanvaardbaar risico be
staat voor de bemanning van de Ge-
mini-ll, maar anderzijds: de gegevens
omtrent het effect dat deze straling op
Conrad en Gordon kan uitoefenen, zul
len misschien ook bruikbaar zijn bij het
voorspellen van mogelijke stralingsin
vloeden op maanreizigers tijdens hun
teven tot acht dagen durend retourtje
Aa/rde-Maan.
De manoeuvre begint wanneer de
combinatie zich ongeveer ter hoogte van
de Canarische eilanden bevindt en het
is de bedoeling dat de recordhoogte van
1392 km circa 51 minuten na het ont
steken van de Agena-raketmotor wordt
bereikt boven het oostelijk deel van
Australië, binnen het bereik van het
volgstation Carnarvon. Boven het zuide
lijk deel van de Atlantische Oceaan
heeft de Van Aiien-stralingsgordel een
uitloper naar beneden (in de richting
van de aarde dus) en men voelt er
niets voor om direct al bij de eerste
de beste keer het onderste uit de kan
oftewel een extra zware dosis stra
ling te incasseren. Na twee omwen
telingen remt de hoofdmotor van de
Agena-raket de vaart van het ruimte
schip zodanig af, dat de vlucht weer
kan worden voortgezet op de aanvan
kelijke hoogte van ongeveer 297 km bo
ven de aarde.
DAN STAAT het vierde hoogtepunt
van de vlucht voor de deur, namelijk
het „halve uitstapje" waarbij Dick
Gordon voor een periode van twee uur
en twintig minuten zich staande in
de „deuropening" van de Gemini-cabi-
ne aan één stuk door zal bezighou
den met het fotograferen van sterren,
sterrennevels en de aarde. Tot aan zijn
middel uit de cabine hangend, zal hij
het ene na het andere plaatje schieten.
Een dergelijke opdracht kreeg destijds
ook Mike Collins tijdens de vlucht van
de Gemini-10, maar aan diens astrono
mische aktiviteiten kwam een voortij
dig einde als gevolg van luchtveront
reiniging door bijtende dampen, die de
bemanning van de Gemini-10 tijdelijk
bijna blind maakten.
De leiders van het Gemini-project
hebben Dick Gordon op het hart ge
drukt vooral geen camera's en filmrol
letjes in de ruimte te laten slingeren.
Men staat er eenvoudig op dat de Ge-
mini-ll met een zo groot mogelijk aan
tal foto's naar de aarde terugkeert en
heeft alles nog eens extra gecontro
leerd om te voorkomen dat de opna
men mislukken. De trips van de Ge
mini's 9 en 10 hebben in dit opzicht
nogal wat teleurstellingen en tegensla
gen opgeleverd. Het „halve uitstapje"
van Gordon begint volgens het officiële
draaiboek zondagmiddag omstreeks
half twee (Ned. tijd) en duurt tot onge
veer kwart voor vier, als de Gemini-11
zich in zijn dertigste omwenteling be
vindt en op een kleine driehonderd kilo
meter hoogte boven Hawaii vliegt.
OMSTREEKS KWART OVER VIJF
diezelfde middag begint dan het laat
ste grote waarschijnlijk ook
meest revolutionaire experiment.
Dick Gordon zal hiervoor reeds gerui
me tijd eerder tijdens zijn ruimte
wandeling de grondslag hebben ge
legd door Agena en Gemini aan elkaar
te verbinden via een dertig meter lan
ge, ijzersterke nylonkabel. Slechts an
derhalf uur nadat Gordon het rechter-
luik van de Gemini zal hebben geslo
ten, maakt gezagvoerder Conrad de
neus van zijn cabine los uit de vang-
trechter van de Agena, om zich vervol
gens heel langzaam en met uiterste
omzichtigheid tot ongeveer dertig
meter van die Agena te verwijderen.
Met andere woorden: totdat de kabel
tussen beide voertuigen strak gespan
nen staat. Dit moet zo gebeuren dat
de Agena met ZWn motor naar het mid
delpunt van de aarde wijst en de Ge-
mini in het verlengde van een even
tuele denkbeeldige lijn tussen Aarde en
Agena staat.
Het gaat hierbij om het uitproberen
van een bepaalde techniek waarbij voor
de stabilisatie van een ruimtevoertuig
gebruik wordt gemaakt van het zwaar
tekrachtveld van de aarde. Totdusver
is voor de stabilisatie van satellieten
die hun instrumenten (soms camera's)
onafgebroken op de aarde gericht moes
ten houden, voornamelijk gebruik ge
maakt van kleine ingebouwde stuurra-
ketjes, maar dat hield tevens in dat
de oriëntatie op de aarde was opgehe
ven zodra de brandstof van de raketjes
was uitgeput. Ervaringen met experi
mentele kunstmanen en theoretische be
rekeningen hebben evenwel uitgewezen
dat een langwerpig object zich na ver
loop van tijd met zijn lengte-as lood
recht op het middelpunt van de aarde
richt als gevolg van de zwaartekrachts
invloeden van onze planeet.
Die techniek hebben de Amerikanen
onder meer reeds gebruikt voor het
stabiliseren van de geodetische knip-
perbolsatelliet GEOS-1, welke met het
oog daarop speciaal werd uitgerust met
een lange „uitschuifbare" arm. Welnu,
tijdens de komende ruimtevlucht fun
geert de dertig meter lange kabel met
aan het eind een Agena-raket als aard-
middelpuntzoekende „arm" van de Ge-
mini.
WIL HET EXPERIMENT niet slagen
of levert het teveel moeilijkheden op,
dan zal een andere proef worden uitge
voerd. Conrad en Gordon zullen dan
namelijk enkele ingebouwde stuwraket-
jes van de Gemini in bedrijf stellen,
waardoor het ruimteschip aan het
eind van de kabel cirkels om de
Agena-raket gaat draaien. Met die ak-
tiviteit zou men kunnen bewijzen dat
het mogelijk is twee afzonderlijke ruim
teschepen steeds op dezelfde onderlinge
afstand van elkaar om de aarde te
laten vliegen, zonder dat hiervoor noe
menswaardige hoeveelheden brand
stof behoeven te worden gebruikt.
Dit experiment „een draaimolen
in de ruimte", noemen de Amerikanen
het zal tot gevolg kunnen hebben
dat Conrad en Gordon gedurende enige
tijd niet meer volledig gewichtloos zijn.
Zij worden immers, zij het slechts in
betrekkelijk geringe mate, geconfron
teerd met het verschijnsel van de mid
delpuntvliedende kracht. De rond
draaiende beweging geschiedt echter
vrij langzaam en dat betekent dan ook
dat ze lang niet hun vollédige lichaams
gewicht terugkrijgen. Het zal slechts
ongeveer een-tiende zijn. De proefne
mirag duurt ongeveer drie uur, waarna
de kabel via een druk op de knop van
de Gemini wordt ontkoppeld en Conrad
en Gordon voor goed afscheid nemen
van de Agena-11.
TOULOUSE, 8 sept. Dertien ver
schillende luchtvaartmaatschappijen
hebben in totaal reeds 60 supersone
„concorde" passagiersvliegtuigen be
steld, zo is door de bouwers van het
toestel, de Franse maatschappij Sud
Aviation en de British Aircraft Corpo
ration, meegedeeld.
De laatste order, voor zes toestellen,
komt van de Amerikaanse maatschap
pij United Airlines. Ook de Amerikaan
se bedrijven Pan American World Air
ways, Trans World Airlines, Continen
tal, American en Eastern Airlines heb
ben concordes besteld.
(Van onze ruimtevaartmedewerker)
ASTRONAUT CHARLES CONRAD
voor zijn vrienden en naaste be
kenden „Pete" lijkt er een ge
woonte van te maken op een tocht
door de ruimte steeds een collega
met de naam Gordon mee te ne
men. Zijn eerste ruimtereis met
de Gemini-5 in augustus 1965
maakte hij als „tweede man" van
veteraan L. Gordon Cooper, thans
staat hij (nu zélf als gezagvoerder)
op het punt een Gemivi-vlucht te be
ginnen in gezelschap van Richard
F. Gordon. Men mag overigens rus-
tip aannemen dat dit slechts een
zuiver toevallige samenloop van om
standigheden is, want per slot van
rekening kiest de commandant niet
zélf zijn tweede man, maar de lei
ders van het centrum voor bemande
ruimtevaart te Houston.
Conrad heeft ruim een jaar gele
den al heel wat ruimtelijke ervarin
gen opgedaan tijdens de acht dagen
in beslag nemende vlucht met de
Gemini-5. een onderneming die door
de meeste Amerikaanse export nog
steeds wordt beschouwd als een zeer
belangrijke stap op weg naar de
maan. Niet in de laatste plaats na
tuurlijk vanwege de lengte van de
vlucht: ook een retourtje Aarde-Maan
zal ongeveer acht dagen duren. Sa
men met zijn collega Cooper wist hij
de aanvankelijk zeer ernstig lijken
de moeilijkheden met een der brand
stofcellen in de cabine grotendeels
te verhelpen en dat gebeurde met
zoveel vakmanschap dat de vlucht
niet behoefde te worden ingekort Wel
moesten uit overwegingen van brand
stofbezuiniging enkele proefnemin
gen waaronder het rendez-vous met
het satellietje „Little Rascal" of
tewel REP uit het programma
worden geschrapt.
Charles Conrad werd op 2 juni
1930 geboren in Philadelphia en erf
de de liefde voor „hogere sferen" van
zijn vader, die tijdens de eerste we
reldoorlog talrijke ballonvluchten had
femaakt. Als negenjarige jongen
ouwde Conrad al complete vlieg-
tuigcockpits met behulp van zeepkis
ten, stoelen en punaises. En daar zat
hij dan uren achtereen in, zich ver
beeldend enorme vliegreizen te ma
ken. Op latere leeftijd volgde nu
evenals zijn collega Gordon -de ma
rine-opleidingsschool voor testpiloten.
Qua postuur is Conrad officieel
heet hij Charles (naar de wens van
zijn vader), maar zijn moeder had
hem Peter willen noemen en dus
bleef het in de wandeling inderdaad
„Pete" een der kleinste leden van
het Amerikaanse astronautenkorps:
1.66 meter lang, 62 kg zwaar, dun
blond haar, een kromme neus en
blauwe ogen. Hij staat bekend om
zijn zonnig humeur en zijn formida
bel vermogen om zich in alle situa
ties direct op zijn gemak te voelen.
Conrad is getrouwd met Jane Du-
Bose, een amateur-schilderes en
dochter van een boer uit Texas. Zij
hebben vier zoons.
MARINEOFFICIER RICHARD
GORDON in de wandeling Dick
genaamd fungeert gedurende de
vlucht van de Gemini-11 als Conrads
tweede man. Hij werd op 18 oktober
1963 aangewezen als astronaut, sa
men met mannen als David Scott
(Gemini 8), Michael Collins (Gemini
10), Eugene Gernan (Gemini-9), Ed
win Aldrin (Gemini-12) en Roger
Chaffee (Apollo AS-204). Dick Gordon
is gehuwd en voder van zes kinde
ren, vier zoons en twee dochters.
Tot aan de afgelopen zomer was
Gordon de astronaut met het groot
ste gezin, maar die bijzonderheid
deelt hij sedert enige tijd met de
nieuweling Gerald P. Carr. Gordon
had veel concurrentie te overwinnen
voordat hij in Amerika's derde as
tronautenselectie werd opgenomen
maar hij slaagde er toch in, niet in
de laatste plaats dank zij het uiterst
belangrijke record dat hij in 1961
tussen New York en Los Angeles
fnet een straalvliegtuig vestigde en
waarvoor hij de Bendix-trofee één
van de hoogste onderscheidingen in
Amerika op het gebied van de lucht
vaart ontving.
Richard F. Gordon 1.70 meter
lang, 68 kg zwaar, bruin haar en
lichtbruine ogen werd op 5 okto
ber 1929 geboren in Seattle (Washing
ton), waar zijn moeder en schoonou
ders ook nu nog wonen. Hij heeft
evenals gezagvoerder Conrad al meer
dan 3.000 vlieguren in zijn boekje
staan, waarvan ongeveer 2.000 in
straalvliegtuigen. Het gezin Gordon
woont thans in Houston (Texas) in
een gerieflijk ruim huis met een tuin
die groot genoeg is om de kinderen
naar hartelust te kunnen laten spe
len.
ADVERTENTIE
