IN DE FINALE VAN DE „BRAVE HENDRIK"
Groeiende belangstelling voor hotelbouw
Koningen,
Iwlenkw
POLITIEKE KERMIS
1
S3
Speculaties in Den Haag
DE MIJN VERWACHT EEN ANDERE HEER
KANS OP LIBERALEN IN REGERING
Koffie in Gods huis
VAN TIJD TOT TIJD
Rijk betaalt helft Gooimeer
fel
Trek naar links
dag
iÏW,
Heb
„,lamp °p schip
HAKKEN/'mem
Nieuwe fakkeldragersdag?
Duidelijkheid gewenst
^'EUWe
WOENSDAG 28 SEPTEMBER 1966
(Van
n%e speciale verslaggever)
28 sept. De
Hen 2 °mPels zouden het kun-
^ehdrhpn: „Vaarwel mijn brave
Heert>. Verwacht een andere
g een Paar maanden
kolenwinning in dit oost-
Li
«Sjja* mijncentrum wordt
u'in fc vijftig: jaar oude staats-
'Sf,j ,ndrik zal dan verder uit-
t, tt- Wa„?vrnsronds door het leven
inVa>"tier e an<lere Heer, het hoofd-
al C de NAVO-strijdkrachten
sl «UidBr-"Eur°Pa (AFCENT), heeft
Haehti, laten weten voor de
rf(l hip? en Rangen tot zo'n achthon-
,e hpuer onder de grond geen enke
le .'Retelling te hebben. Zijn inte-
w'i'tliiii'1 beperkt tot de strakke,
;batSp?'Ke kantoorgebouwen, work
s'1 ZWpptfin wellicht ook de naar zeep
ho» ruikende badlokalen, waarin
ecpj K slechts zo'n kleine negenhon-
t-nfipÏÏ,1Jnvverkers hun dagelijkse
I kkp,,. aan de kettinkjes omhoog
t '!as> broek, kousen en schoe-
SLf^den, nu de veertien NA-
?eu in beginsel overeenstem-
li g "ebben bereikt over Zuid-Lim-
"««uwe vestiging van dit
^artier. Een akkoord dat men
aankomen en waarop men
Kr&aD.Jn Zuid-Limburg heftiger heeft
dan in Brunssum zelf. In
ytatip kwam het tot een demon-
?itê j en er ontstond een protest-co-
JMeL^de frontlinie waarvan onder
-ö r ons Hermans, de wederhelft
jAh gtu» Aafjes, de kasteelvrouwe
r.hhv.'aoensbroek, stelling namen,
t T~uni deed aan deze activiteiten
biee.
Nogal nuchter
8°ed. Zit goed. Draagt
zomer, herfst en
een jas met altijd grote
a°b,C- Hjj
Haagse steun
GRUyTERS
PPEUS
SSWOtSSK*341
VONDELING
ADAMS
In de inmiddels vrijwel ontruimde kantoorgebouwen van de Staatsmijn Hendrik kan
alle kanten uit.
straks
DEN HAAG, woensdag.
Troonrede en miljoenennota
hebben de geruchten over een
op handen zijnde kabinetscrisis
niet doen verstommen. Hoorde
men tot voor kort vooral voor
spellen, dat het kabinet Cals bij
gebrek aan een alternatief wel
tot de verkiezingen in mei 1967
zou blijven bestaan, thans wor
den de geruchten over een eer
dere val en vervroegde verkie
zingen steeds sterker.
Nuchter Brunssum wacht op
details N AV 0-verhuizing
°1(j S I'bg en bizar onder het pla-
jj
tjahtaf'j. ruaanden geleden heeft een
hier VO-generaals de accommoda-
'iw zwijgend in ogenschouw ge-
- Een -J!-
k 1 hór, c;en inspectie die sommigen
^gelpiih met een goedkeurend knikje
«Vttlssii n" Iïet was in de daRen dat
p'Üke over de tong gin-g als mo-
ivMt euwe vestiging van de AF-
'jl-aivsj achter wiens Ko/Kiii-zinc
c"hb
Guynemère" te
behuizing in
Fontainebleau
X?or k
'e Gaulle een punt werd gezet.
>!^0ëeHjlkheld schijnt werkelijkheid
S^Mivii^bben hier tot nu toe
bespeurd", vertelt
geen
de ge-
W" ho?t?re,;arls Houben. ,,Men heeft
tJ^ouöer tjucbter opgenomen. Met
Van rJBorger, loco-burgemees-
i. Ük dat ^hssum maakt hij ons dui-
4,
Slu
j'Uiting vane'r in deze, gemeente na de
Kven in 1 de Hendrik ander en nieuw
feiden n,
tp dien
Vo?e'henin bun hart op
Haa yp 'jihpicx van de Hendrik lie-
bpf deh Lstlging van een grote industrie
tw r Pa« -en' omdat dit nu eenmaal
el ka 'n bet onmiskenbaar indus-
arakter van het ruim 26.000
brouwerij moet komen,
en er rond voor uit dat
het enorme
ADVERTENTIE
'5
rt^G, oo
e jtoiger V«S?pt* Aan boord
van -e d
van i T" we,k sch'P
Van buubondcrry ligt, is
bptrpfi kramp geconsta-
i8 ,n twintigjarige
ondc-i. n zin
aergebracht.
een
een ziekenhuis In
inwoners tellende Brunssum. Maar van
de andere kant zien zij toch ook dui
delijke voordelen in de komst van AF
CENT .waarvan het vertrek door Fon
tainebleau met openlijk leedwezen
wordt gadegeslagen. AFCENT was een
graag geziene gast in Fontainebleau,
een voortdurend zakelijk voordeel door
de maandelijkse koopkracht van on
geveer 5,7 miljoen gulden, die het ge
zamenlijke militaire personeel in Fon
tainebleau vertegenwoordigde. Een
groot deel daarvan verhuist nu met
AFCENT naar Brunssum en Maas
tricht, met naar men hoopt ook
een aanzienlijke werkverschaffing voor
de plaatselijke bevolking.
Wat dit allemaal precies inhoudt
weet men in Brunssum niet. Men heeft
nog altjjd geen details. Men kan zich
ook nog geen juiste voorstelling ma
ken van de huisvesting van het NAVO-
personeel. In ieder geval kan Bruns-
sum in de naaste toekomst een be
langrijk deel van die huisvesting op
zich nemen, zonder dat de eigen be
volking er ernstig door za-1 worden be
nadeeld. Kant en klaar is nameljjk
een groot uitbreidingsplan, dat voorziet
in de bouw van zo'n achttienhonderd
woningen. De grond ervoor is bouw
rijp. Gemeentesecretaris Houben
toont ons een grote kaart. Ruimte voor
flats, eengezinwoningen en een hoek
voor bungaiowbouw. „Hier kan Von
Kielmansegg gaan bouwen", zegt hij.
Bouwen willen ook enige zakelijk ge-
interesseerden. Bij de gemeente Bruns
sum zijn bijvoorbeeld al verschillende
aanvragen voor de bouw van hotel
accommodatie binnengekomen.
Zo wil een grote
frisdranken de komst van
benutten voor de bouw van een hotel,
onderneming in
AFCENT
waartoe ook een complex appartemen
ten zal behoren om er gezinnen van
NAVO-militairenin onder te brengen.
Er is ook een aanvraag van een paar
Nederlanders, deel uitmakend van het
NAVO-personeel in Fontainebleau. Ook
zij hebben het plan om in Bruns
sum een hotel te beginnen, waarvan
zij de bruikbare termiiek in Fontaine
bleau kennelijk hebben bewonderd.
Hoe dan ook, in Brunssum neemt
de activiteit nu snel toe. „Wij gaan
het hier de komende maanden erg
druk krijgen", meent wethouder Bor
ger en hij kijkt vragend naar Den
Haag waarvan Brunssum een krachti
ge financiële steun verwacht. „Wij zijn
maar een kleine plaats", verduide
lijkt hij. „Er zal hier in versneld tem
po moeten worden gebouwd en aller
lei verbindingswegen moeten worden
aangelegd." En als AFCENT de stijl
van Fontainebleau handhaaft, zal de
verhuizing ook de vestiging van eigen
winkelcentra, restaurants en allerlei
ontspanningsmogelijkheden inhouden.
Hoe zal dat gaan en wie zal dat
betalen? Het zijn vragen waarop men
in Brunssum, de frisse en uiterlijk
welvarende plaats zoals zij reilt en zeilt
in de schaduw van de Hendrik, de
antwoorden met spanning tegemoet
ziet.
Zekerheid is er wel omtrent de af
braak. En dat betreft dan een deel
van de Staatsmijn Hendrik, die in de
cember de laatste kolen zal opleveren.
Met drieduizend ton bruto per dag
(op volle kracht produceerde de Hen
drik ruim achtduizend bruto ton)
draait de mijn reeds op een laag pitje.
Het enorme bedrijf schuift wat de
werkzaamheden betreft langzaam ais
een harmonica in elkaar. De man die
volgens een vast schema, het manuaal
van de inkrimping bespeelt, is ir.
Wesseling, chef van de bovengrondse
afdeling van de Hendrik. Hij leidt ons
rond door de enorme kantoorgebouwen,
die nu leeg en verlaten zijn. „Dat leeg
staan is eigenlijk funest", vertelt hij
ons. „Dergelijke gebouwen behoren nu
eenmaal in een vast onderhoudschema
te zijn opgenomen. Anders takelen
ze snel af. Daarom benen ik blij als er
straks een nieuwe bezetting inkomt.
Het lijkt mij dat er hier voor AFCENT
grote mogelijkheden zijn. Er is zo'n
12.000 vierkante meter voor kan
toorruimte en werkplaatsen beschik
baar. En ook is er ruim vol
doende verhard terrein, waarom de
NAVO heeft gevraagd. Er zijn gebou
wen, waaronder betrekkelijk nieuwe,
waar men als het ware zo in kan
stappen. „Onze rondgang is niet hele
maal vrjj van sentimenten. Ir. Wesse
ling laat duidelijk merken dat de slui
tingsfase van de Hendrik hem aan het
hart gaat. En hem niet alleen. De
mannen die met hem in de finale van
de Hendrik aan de doodkist timmeren,
zjjn er bepaald niet bewogen onder.
Nog kronkelen de aan elkaar gekop
pelde kiepkarretjes, met hun niet af
latende honger naar kolen, als lang
gerekte lintwormen over het emplace
ment. Nog suizen de liften in hun
voortdurende pendel tussen het boven-
en ondergrondse op en neer. Maar de
dagen van de zwartbestofte mijnro-
mantiek van de „brave Hendrik" zijn
voorbij. Op een aantal reeds ontruim
de loodsen is met krijt NAVO-kantoor
geschreven. Grapjes met een zure
glimlach van de opruimploegen.
,-..yy *.v
POLITIEKE PARTIJEN
ZIJN KABINET BEU
(Van onze speciale verslaggever)
Toch heeft het kabinet geen be
groting ingediend die door een an
dere regeringscombinatie zo gemak
kelijk door een glanzende nieuwe
conceptie vervangen kan worden. De
uitgaven zijn hoog, maar daar zou
een ander kabinet niet veel aan kun
nen doen. In het dekkingsplan zou de
versnelde inning van de inkomsten
belasting wellicht gedeeltelijk vervan
gen kunnen worden door een verho
ging van de omzetbelasting, die vroe
ger ingaat dan I januari 1988, zoals nu
gepland is. Maar zoiets is niet popu
lair. Waarom zou het kabinet Cals dan
moeten vallen?
Het meest gehoorde argument is
vreemd genoeg dat de politieke par
tijen dit kabinet beu zijn. Zowel de per
sonen als de combinatie hebben enorm
veel populariteit verspeeld.
Het kabinet bedrijft geen politiek
waarvoor de massa warm loopt; het is
tot stand gekomen tegen de uitspraak
van de vorige verkiezingen in; het heeft
een aantal omstreden maatregelen
WIE VOOR DE OORLOG het in
tense leven van de Amsterdamse
Joden gekend heeft en daarna de
machteloze getuige van hum dood
strijd geweest is, kan niet anders
dan geboeid zijn door de groei van
een nieuwe spruit op de oude wartel.
Zo kwamen wij daags na haar
inwijding ongemerkt terecht bij de
nieuwe synagoge van de Liberaal
Joodse Gemeente in Amsterdam
zuid. Het bleek eem in zijn sober
heid indrukwekkend gebouw te zijn.
Blanke muren verheffen zich op
een onderbouw van onregelmatige
stenen, die de indruk wekken van
een ruïne afkomstig te zijn. Maar
dit is niet het geval. Het zjjn stenen,
die te lang en te hevig verhit zijn
en daardoor krampachtig verwron
gen en uiteengerukt tot brokstukken,
waarin de oorspronkelijke en be
doelde vormen niet meer te herken
nen zijn. Nochtans zijn zij samenge
smolten tot een somber maar hecht
fundament, dat een nieuw en licht
gebouw draagt, symbool van een
modern jodendom.
Wij konden ons niet weerhouden het
binnenplein op te gaan en aan te
bellen. Een meisje deed ons open en
stond ons toe het gebouw te bezich
tigen. Nu is het niet onze bedoeling
een beschrijving te geven van het
interieur, hoe mooi en sfeervol ook.
Slechts een kleinigheid', die ons op
viel, doet hier ter zake.
Be overblijfselen van de feestelij
ke inwijding waren nog niet opge
ruimd en in een hal, die aan de
eigenlijke ruimte voor eredienst en
onderrichting grensde, stonden en
lagen de lege koffiekoppen dooreen
met papieren omhulsels van gebak
jes, zwarte gebedskalotjes en klei
ne brochures met de liturgische
teksten van de inwjjdingsdienst.
In een eerste opwelling konden
wij een lachje over deze heteroge
ne mengelmoes niet onderdrukken.
Toen bladerden wij een brochure
door en werden getroffen door het
doorleefde openingsgebed van Rab
bijn dr. J. Soetendorp, dat als volgt
begon:
Onze God. en God onzer Vaderen,
Wij danken U op deze dag, die U
hebt gemaakt,
Laat ons daarop btij en gelukkig
zijn.
zichzelf zijn als in zijn eigen huis.
En nooit heeft het zo weinig zin
iemand anders te lijken, dan als je
jezelf voor het aangezicht van je
Heer plaatst. Daarom willen wij ons
niet opeens anders gedragen, als
wij de drempel van de synagoge
overschrijden. Daarom blijven wij
onszelf. Als het feest is believen
wi) aan de ene kant van de drem
pel even graag koffie en gebak als
aan de andere kant.
fVaar deze dag, de dag van de
inwijding
Van ons huis van gebed en van de
tent der ontmoeting
Voor de families van onze gemeente
Hebben wij vol spanning uitgezien.
Hoe hebben wij gewacht op dit uur
En nu zien wij het met eigen ogen
En bewogen is ons hart."
Ons huis en de tent der ontmoe
ting van onze families... Ons huis
waarin wij steun zoeken bij elkaar
en niet als eenlingen in lange rijen
zitten.
Ons huis, waar wij juist uitdrukking
willen geven aan onze saamhorig
heid en aan onze eenheid op de ma
nier van gewone mensen, in vor
men die ons eigen zijn in het dage
lijkse leven, die ons vertrouwd en
begrijpelijk zijn, die wy prettig vin
den.
Ons huis. waarin wij onszelf mogen
zijn. Nergens kan een mens zo goed
Waarschijnlijk klinkt een dergelij
ke liturgische belijdenis ook vele
Joden heel onorthodox in de oren.
Toch is zij dichter bij de bron dan
men zou vermoeden. Het woord sy
nagoge duidde immers oorspron
kelijk geen gebouw aan maar het
vergaderde volk, de gemeente zelf.
Ons huis, met de nadruk op óns.
„EERBIED IN GODS HUIS",
stond waarschuwend op de fluwelen
sjerp van de ernstige man, die nog
maar enkele jaren geleden door on
ze kerken liep om toezicht te houden.
Góds huis! Nog wei niet het huis
met de veie kamers, maar wjj ver
langden er even weinig naar en dit
lag niet uitsluitend aan ons. Nu wil
len wij de algemene verwarring
niet vergroten door te beweren, dat
de reddende formuie voor onze li
turgie „koffie en gebak" zou luiden.
Er zijn al meer dan genoeg naïvi
teiten verkondigd.
Maar zou onze kerk Iets minder
Gods huis z;jn als wij haar ook als
óns huis konden zien? Als ons huis
bij uitstek, waar wij één in de
Heer zijn?
Wij hebben gehoord van de oud
testamentische God van de Joden,
die zijn geboden onder donder en
bliksem afkondigde en de verschrik
kelijkste straffen op overtreding
liet volgen.
Wij hebben ook gehoord van de
nieuw-testamentische God, die door
Zijn mensgeworden Zoon met ons
verzoend is. Zou een buitenstaander
de handhaver van de eerbied nu
niet eerder in de synagoge en de
koffie met gebak in onze kerk ver
wachten?
Nogmaals wij staan er bepaald niet
om te dringen. Maar de zich sedert
eeuwen verbredende klove tussen
het sacrale en het gewone menselij
ke heeft tenslotte een verwijdering
tot stand gebracht, die overbrugd
moet worden, hoe dan ook.
Op gevaar af te worden verdacht
van „homonisme", de nieuwe kette
rij, menen wij dat het sacrale niet
los van ons kan voortbestaan. Wjj
moeten het zelf opbrengen als iets
eigens, als het beste van onszelf.
Maar zover zijn wij nog lang niet
en dit is de moeilijkheid.
Daarom, wat is het begrijpelijk, dat
zoveel mensen troosteloos zijn en
zich bitter verzetten tegen het ver
dwenen van een zeer schone, zeer
eerbiedwaardige liturgie, door oude
eeuwen overgeleverd als een mo
nument van godsvrucht en cultuur.
Maar wat is het tegelijk onbegrij
pelijk, want het is een monument
en moet vervangen worden door een
levende werkelijkheid.
T.R.
moeten nemen (Lages, Smallenbroek,
huwelijk Beatrix, versnelde belasting
inning); het spreekt de jonge kiezers
niet aan (Vietnam, NAVO, beurzen-
beleid)het stoot de middengroepen af
(hoge premies voor sociale verzekerin
gen); het heeft steeds gesukkeld met
de loonpolitiek.
Nu het dan na één jaar van een ver
hoogd uitgavenpeil voor collectieve
voorzieningen door de conjuncturele
nood tot versobering wordt gedwon
gen, waarbij het onder verdenxing staat
zijn fiscale gelden ten koste van een
volgend kabinet bijeen te goochelen,
blijft er van het vroegere beeld het
kabinet der sterke mannen niet veel
meer over. Het dreigt bij gebrek aan
populariteit te gronde te gaan.
De vragen van het moment zjjn wan
neer dit kabinet zal struikelen, waar
over en door wie. Een wijd verbreide
mening in Den Haag is, dat de al
gemene politieke en financiële beschou
wingen welke op 11, 12 en 13 oktober
vallen, zeker niet de goede gelegenheid
voor een kabinetscrisis opleveren. De
reden daarvan is, dat de fractie van
de Anti Revolutionaire Partij noch die
van de Partij van de Arbeid vrij staan
tegenover het compromis en met
name tegenover het fiscale pakket
dat bij die gelegenheid in bespreking
komt. Zij hebben er zelf volop aan
meegewerkt. Van de socialisten is ze
ker geen vuurwerk te verwachten, om
dat zij dan samen met de oppositie
een rooms-rode coalitie om zeep zou
den brengen. Zoiets zou een moeilijk
reparatiewerk opleveren, omdat een
samenwerking tussen socialisten en li
beralen niet te verwachten is.
Uiteraard komt er een felle aanval
van de WD. Het is echter niet te ver
wachten, dat de confessionele partijen
die aanval zullen steunen. De ARP
heeft zich zodanig met het kabinet ver
eenzelvigd, dat een breuk ook een ver
wijdering tussen de ARP en aan de an
dere kant CHU, WD en KVP zou be
tekenen. Alles wijst erop dat dit nu
juist in het geheel niet de bedoeling
is. Wil er voor de komende vier jaren
een homogeen kabinet ontstaan, dan
zal het vermoedelijk weer een kabinet
a la Marijnen zijn, waarin CHU, ARP
KVP en WD samenwerken.
Indien een dergelijk kabinet tot stand
wil komen, zo luidt een plausibele spe
culatie, dan zullen het ook deze vier
partijen moeten zijn, die het kabinet
ten val brengen. Als dat inderdaad
staat te gebeuren is de uitgezochte ge
legenheid daartoe de behandeling van
één der fiscale wetsontwerpen, welke in
de troonrede zijn aangekondigd.
Op de eerste plaats is een geschil
°ve.r ccn onderdeel voor een partij als
de ARP iets geheel anders dan het ver-
werpen van de gehele begroting. Op
JW_?edf Plaats doen zich in de Partij
van de Arbeid verschijnselen voor die
wyzen op een afbuiging naar links. Met
de benoeming van drs. Den Uyl tot
algemeen lijssttrekker voor de Partij
van de Arbeid worden niet alleen ge
renommeerde figuren als Samkalden,
Vondeling en Nederhorst gepasseerd.
Men mag deze nieuwigheid gerust zien
als een uitdrukking van de wil om de
partij wat radicaler en wat meer aan
vaardbaar voor de jongere kiezers te
maken. Andere trekken naar links be
speurt men in de ideeën van de jeugdi
ge Jan Nagel en in het gerucht, dat
zeer binnenkort een groep van tame
lijk jeugidgen binnen de partij op pro
gressieve wijze van zich zal laten ho
ren. Al deze verschijnselen zouden hun
weerslag kunnen vinden in de verga
dering van de partijraad op 11 novem
ber dat is precies vóór de behande
ling van de belangrijke fiscale wets
ontwerpen in de Tweede Kamer. Die
dag in november zou een tweede fak
keldragersdag kunnen worden
Waarom al die haast, wanneer het
natuurlijke einde van het kabinet reeds
in mei 1967 ligt? Voor de liberalen
is die zaak duidelijk genoeg. Zij heb
ben altijd beweerd, dat het kabinet
Cals geheel in tegencspraak was met
de uitslag van de vorige verkiezingen.
En wat de andere partijen betreft:
wanneer men toch weet dat het kabinet
Cals geheel in tegenspraak was met
de uitslag van de vorige verkiezingen.
En wat de andere partijen betreft;
wanneer men toch weet, dat het kabi
net Cals geen blijvertje wordt, is het
beter zich uit eigen beweging aan de
heilloze samenwerking te onttrekken
dan door de kiezer op zijn nummer
te worden gezet. De partijen willen
koste wat kost grotere duidelijkheid in
hun verhouding tot de kiezers tot stand
brengen. Dit verlangen wordt ongetwij
feld gestimuleeerd door een aantal ini
tiatieven welke pogen het politiek be
wuste intellect, vooral onder de jonge
ren, te bereiken. Bij de Partij van de
Arbeid is zoiets gaande. Ook het ap
pèl van de Democraten '66 is er
in het nadeel van de WD een
voorbeeld van. Grote omzwenkingen
hoeft men er niet van te verwachten.
Wij vernemen, dat de Democraten '66
de eerste week na hun appèi ongeveer
driehonderd adhesiebetuigingen ontvan
gen hebben! Toch zijn deze acties als
spoorprikken in de zijden der partijen.
En de Boerenpartij? Rekent men na
de klap op Adams oog op een afkalving
van de party ten voordele van de grote
partijen? Als er al van afkalving spra
ke is zal deze zich zodanig versprei
den, dat men er nauwelijks iets van zal
merken. De stemmers op de Boeren
partij zullen hun onlust voorlopig niet
bij andere partijen te gelde kunnen
maken. Ook als er een nieuw kabinet
op confessioneel-liberale grondslag ont
staat zal het toch de lasten wn Cals
niet in even zoveel lusten kunnen om
zetten. Het is zelfs de vraag of degenen
die op een dergelijk kabinet speculeren
wel voldoende rekening houden met de
buitenparlementaire krachten, zoals die
van de vakbeweging, welke een rege-
ring vrywel lam kunnen leggen. Ook
in een kabinet met liberalln zal on
het gebied van de lonen, de sociale
e^eekngaare|^ningbou^'
he? regeren u te/st - -f dj?
Daarom- Tw 1 m°eilyk maakt.
,Haag speculeert wel,
brengen kan alleen de toekomst
(Van onze verslaggever)
NAARDEN, 27 sept. Burgemees
ter N. J. C. Cramer van N aarden deel
de maandagavond voor de aanvang
van de raadsvergadering mede, dat
minister mr. M. Vrolijk een brief heelt
gezonden, waarin een subsidie van 50
procent werd toegezegd voor het ma
ken van een plan van eerste uitvoe
ringskosten en voor grondaankopen in
de realisering van de eerste fase van
het grote recreatieplan Gooimeer.
De eerste fase bestaat dan uit de
volgende maatregelen. Het ontwerpen
van het plan 120.000 de eerste uit
voeringskosten ƒ50.000,— en de grond
aankopen, die nodig zullen zijn langs
de kust van het Gooimeer, zullen onge
veer een half miljoen moeten bedra
gen. Samen is dit 670.000, waarvoor
dan op 335.000 van het Rijk kan wor
den gerekend. Hiervan zyn 15.000,
als aanloopkosten reeds eerder toege
kend.
Hoe verheugd de gemeente Naarden
ook over deze mededeling was, burge
meester Cramer uitte grote bezorgd
heid voor de andere vijftig procent,
die op tafel zuilen moeten komen. Wel
licht door bijzondere financiering of
door eer geldlening, zo vroeg de bur
gemeester zich af. Een voorwaarde
was, dat de gemeente Naarden tot vol
ledige overeenstemming zou komen
met de dienst Zuiderzeewerken. Nog
op de dag van ontvangst van de brief
van de minister heeft de gemeente
Naarden 's middags met de Dienst
Zuiderzeewerken en Rijkswaterstaat in
Den Haag rond de tafel gezeten om
een gedragspatroon voor de komende
maanden op te stellen.
