r
i
mm
Raken aan het koninklijke
Hartewens-Festival
zonder hoge hoed
HUWELIJKSGESCHENKEN
Examens
Camus en Sartre
Barbra Streisand
heeft zoon
Pannelappen aan waslijn voor paleisramen
Veel hart en weinig feest
m
I
Amusant Vlaams schouwspel voor de feestdagen
PRIM-AIR
Werken van Chagall j GESCHENKENDAG VOOR MARGRIET EN PIETER
en Kandmsky uit
Museum verwijderd
Van Goghexpositie in
Belgrado een succes
Huishouden
ZATERDAG 31 DECEMBER 1966
Varia Ph.ilosoph.ica
De hoofdfiguren uit Goudland: Martin van Zundert als Victor
Roozeman, Bernard Verheyden als Donatus Kwik.
SOESTDIJK, 31 dec. Voor
een paar kleine ramen op de bo
venverdieping van paleis oestdijk
hangt een waslijn met pannelap
pen en eierwainners. Heel onge
woon voor een koninklijk paleis
en de hofhouding zal wel niet in
de gaten hébben dat dit potsier
lijk beeld van de Amsterdamse
Straatweg te zien is. Aan de in
bonte kleuren gebreide pannelap
pen en eierwarmers zitten kaart
jes, kaartjes met keurig getypte
de namen van de goede gevers.
De waslijn hangt in de schat
kamers van Margriet en Pieter.
De heer en mevrouw Van Vollen
hoven van straks hebben er hun,
overigens fraaie, uitzet uitgestald.
Dit is de vierde tekening in onze prijsvraag
„Zing mee". U kent natuurlijk de spelregels: de
tekeningetjes stellen bekende versjes voor, die
U moet raden. Ditmaal zal dat niet zo moeilijk
zijn, maar een volgende keer wordt op Uw denk
vermogen vast een groter beroep gedaan. Er
komen namelijk nog acht van deze tekeningen.
De oplossingen van alle prenten twaalf dus in
totaal hebt U nodig om aan de wedstrijd te
kunnen deelnemen. Het reglement stond uitvoerig
in onze krant van 24 december. U weet natuurlijk
ook, dat er in totaal vierduizend gulden aan prij
zen te winnen is. Let dus goed op de volgende
tekeningen in de krant van» de komende weken.
Het bruidspaar bekijkt met de woordvoerder van het comité verlang
lijst, ir Staf, het zilveren bestek en het glasservies,
een van de vele cadeaux.
IETS ONVERGETELIJKS
y3Xi
Tillemans voorstelling
van Claus' Goudland
HUGO CLAUS heeft de toneelbewer
king van Consciences romans Het
Goudland geschreven in opdracht van
de Koninklijke Nederlandse Schouw
burg van Antwerpen. Het idee was af
komstig van Walter Tillemans, een van
Vlaanderens jongere regisseurs, al eni
ge jaren aan het Antwerpse gezelschap
Verbonden. Hij voerde ook de regie.
Zijn voorstelling is 3 januari in Eind
hoven te zien en 17 januari in Rot
terdam. In Antwerpen loopt zij tot 9
janudri.
In de kerstkrant is al over de toneel
bewerking geschreven: Claus beoogt de
toeschouwer te laten zien, welk een
kinderlijke verbeelding Conscience ge
bruikt om eenvoudige grote mensen
de avonturen te laten ervaren van
Vlaamse goudzoekers in Californië, met
de bedoeling er op te wijzen dat men
beter thuis kon blijven en hard wer
ken. De echte werkelijkheid wilde hij
niet laten zien, hij vertekende die tot
eenvoudiger beelden, kinderlijker van
aard, gemakkelijker passend bij de
voorstellingswereld van eenvoudige
Vlaamse mensen, die nog maar pas
aan lezen toekwamen.
Men hoeft geen grondige kennis van
de goudzoekerswerkelijkheid te bezit
ten om Consciences vertekening ervan
nu als humoristisch te ondergaan. Het
lijkt dan ook betrekkelijk eenvoudig er
een toneelbewerking van te maken en
op het toneel te brengen. In de prak
tijk van de voorstelling blijkt, dat Wal
ter Tillemans met Claus' tekstbewer
king weinig meer in handen had dan
een reeks beknopte dialogen en een
aantal grondsituaties, een chronologi
sche opeenvolging van korte scènes, sa
men het stramien vormend, waarop
nog verder geborduurd moest worden.
Tillemans heeft dat gedaan door te
werken in de richting van een vooral
grappige voorstelling, waarin karikatu
ren voorkomen, clowneske figuren en
uitingen van gewoon plezier. Het re
sultaat is, dat men zich als toeschou
wer gewoonlijk wel goed amuseert zon
der tot uitbundig plezier gebracht te
worden, maar soms wel in de lach
schietend over onverwacht dwaze ef
fecten. In zulk een voorstelling past
een forse kerel met warrige haardos
gehuld in een vuurrode hansop, even
goed als een ezel, bestaande uit twee
mannen in een nagemaakt ezelsvel
gekke passen makend. Dit clowneske
accent kon niet doorgevoerd worden in
andere figuren, zeker niet in de
hoofdrollen. De keurige, maar zijige
en kleinzielige Victor Koozeman werd
in bekwame handen van Martin van
Kort na de beide boeken, die de
vorige keer in deze rubriek werden
aangekondigd, zijn in de „Wijsgerige
Monografieën" twee delen versche
nen, die ons in onze eigen tijd terug
brengen. Prof. Dr. R. Bakker schrijft
over Albert Camus en Dr. L. W.
Nauta, eveneens docent in de wijs
begeerte aan de Groningse Universi
teit, over Jean-Paul Sartre.
Het valt op, dat tot nu toe in deze
serie twee tijdvakken zijn vertegen
woordigd: de 17e en 18e eeuw met
Pascal, Spinoza, Leibniz, Hume, Ber
keley en Kant, terwijl een studie over
Galilei op komst is; de 20e eeuw met
Ruber, Merleau-Ponty, Marcel, Sar
tre, Camus en Wittgenstein. Oudheid
en middeleeuwen zijn nog niet ver
tegenwoordigd, evenmin de 19e eeuw.
Vooral het laatste is merkwaardig.
Vertoont de belangstelling van schrij
vers en lezers een tendentie tot voor
de 19e eeuw terug te gaan? Opval
lend is eveneens, dat voor onze ®l2etj
eeuw d Franse filosofen bij uitstek
vertegenwoordigd zijn.
Overigens legt Prof. Bakker er de
nadruk op, dat Camus geen wijsgeer
is, maar dat het gelukkig is, dat de
serie ook aandacht vraagt „voor het
oeuvre van moderne schrijvers met
een sterk filosofische inslag". Bakker
wil Camus dan ook niet als wijsgeer
behandelen, omdat dit het werk en
de intenties van Camus zou verteke
nen: „Wij hebben ons willen hoeden
voor het gevaar, zijn denken te span
nen op verschillende, naar voren
springende themata, zoals de absur
diteit, de revolte etc., waarmede o.i.
een abstraherende reductie zou zijn
toegepast op de veelkleurige rijkdom
van zijn denkwereld. Tegen abstrac
ties heeft Camus zelf tot het einde
toe gewaarschuwd". Bakker behan
delt de ontwikkeling van Camus dan
ook chronologisch. Hij analyseert de
betekenis van ieder werk afzonderlijk,
doch plaatst het telkens tegelijk in
het verband van het geheel. Hij ver
geet daarbij nooit zijn uitgangspunt:
Camus is geen systematiserend filo
soof. maar een beeldend schrijver.
Vandaar dat het verhaal voor Bak
ker steeds terecht belangrijk blijft.
De bibliografie achterin geeft de wer
ken van Camus zowel met hun datum
van ontstaan als van- verschijning.
Met de auteur noemen wij het boek
gaarne „een kleine handreiking jot
de lectuur van een schrijver, die tot
de grootsten van ons tijdperk gere
kend mag worden".
Dr. Nauta maakt het de lezers met
zijn boekje over Sartre niet al te ge
makkelijk. Sartre mag mode (ge
weest) zijn, zijn wijsbegeerte blijft
een grondige en moeilijke aangelegen
heid. Ofschoon het psychologische en
litteraire werk van Sartre door Nauta
niet wordt verwaarloosd, toch richt
hij terécht zijn aandacht voor alles
op de wijsgeer Sartre. Na een alge
mene inleiding over Sartre als schrij
ver en wijsgeer, volgen drie hoofd
stukken over Sartre's theorie van het
bewustzijn, het conflict en de moraal,
Waarin Sartre's eerste periode die
van L'Etre en le Néant (1943)
Wordt behandeld. Men vindt hier veel
verrassende opmerkingen, die inzicht
geven in Sartre's bedoelingen, maar
tegelijk de kritiek niet sparen. Dit
laatste geldt ook van het slothoofd
stuk over Sartre's laatste fase, die
van de Ctitique de la raison dialec-
tique (1960), een hoofdstuk, dat bij
zonder gewaardeerd moet
°mdat men in algemene uit
eenzettingen tot nu toe al-
men de vroege Sartre vindt,
terwijl juist deze nieuwe
fase op het genblik van gro
te betekenis is.
worden,
Brof. Dr. R. Bakker: Albert Camus;
Or. l. W. Nauta: Jean-Paul Sartre,
wijsgerige Monografieën.
Het Wereldvenster, Baarn 1966, resp.
«O en 136 blz.
Zundert een amusante, lichte karika
tuur.
Zijn voornaamste tegenspeler, de jon
ge Bernard Verheyden verrassende
invaller voor Ward Ravet, die door
een lastig ongeval werd uitgeschakeld
maakte van de humoristische fi
guur van Donatus Kwik een levendige,
openhartige Vlaamse boerenjongen,
fier, sterk, ondernemend, niet uit het
veld te slaan. Geen karikatuur dus,
maar hij paste toch wel in deze voor
stelling.
De meeste bijfiguren kwamen in de
richting van de karikatuur, maar had
den, zoals de baron scherper getekend
kunnen zijn. De verleidelijke jonge
vrouwen, Hilde Uitterlinden en Yolan-
de Markey, die op gezette tijden het
visuele element animeerden, kan men
ook als karikaturen zien, maar dan
door het contrast tussen hun uiterlijk
en hun doen en laten. De aankleding
van de voorstelling was eenvoudig
maar aardig, behoorlijk doordacht ook
in het gebruik van achtergrond projec
ties op het achterdoek in de trant van
sterke stripverhalen.
TOCH HAD MEN DE INDRUK, dat
zowel de schrijver als de regisseur
in vrij korte tijd gereed moesten zijn.
Het geheel is niet voldoende afgewerkt,
zodat de ,,show" zich niet helemaal
als een goed lopend organisme ontrolt.
De grondoorzaak daarvan zit in de be
werking zelf. Claus noemt haar een
,,show", hij had ook aan Piscator de
term revue" kunnen ontlenen, want
al is er weinig overeenkomst in strek
king, de vorm heeft er verwantschap
mee.
Dit veronderstelt dat voor de toe
schouwer de aanwezigheid van een or
ganisator van de voorstelling duidelijk
voelbaar wordt. De figuur van Con
science had daartoe kunnen dienen,
maar hij wordt door schrijver en re
gisseur te veel afzijdig gehouden en
zijn tekst komt niet goed door. Claus
zelf is het ook niet, want hij beperkt
zich eigenlijk tot een nader uit te wer
ken grondvorm. Tillemans werd het
evenmin, daarvoor was zijn greep op
de voorstelling als een geheel van pre
cies berekende details te weinig zicht
baar.
Het wezenlijke effect van dit soort
theater ontstaat pas, als de figuren
erin vertoond worden als een nauw
keurige weergave van wat zij precies
zijn. Een karikatuur als van Martin
van Zundert haalt dat grotendeels, om
dat hij haar zonder knipoog naar de
zaal speelt, in wezen ernstig. Maar
eigenlijk is een karikatuur thuis in een
ander soort toneel dan dit, dat men in
Vlaanderen, evenals in Nederland, nog
te weinig kent. De songs, die ook
Brecht er bij gebruikte, ontbreken hier
niet, maar zij hangen er een beetje
bij. Men heeft in Antwerpen op de
eerste plaats gedacht aan een amu
sant spektakel voor de feestdagen. En
dat is het, gezien de reacties van het
Antwerpse publiek de kritiek schijnt
een beetje zuur geweest te zijn, hetgeen
op teleurstelling wijst.
ANDRé RUTTEN.
NEW YORKj 31 dec. (UPI) De Ame
rikaanse zangeres Barbra Streisand heeft
gisteren in het Mount Sinai Ziekenhuis
van New York het leven geschonken aan
een zoon, Jason Emanuel. De baby weegt
ruim zes pond. De vader is acteur El
liott Gould, met wie Barbra Streisand
in 1963 trouwde. Moeder en kind maken
het goed.
MOSKOU, 31 dec. (UPI) Suppoos
ten van het Tretjakovmuseum in Mos
kou hebben drie werken van de schil
der Marc Chagall van een reeds geo
pende tentoonstelling van abstracte
aquarellen verwijderd, zo is vandaag
vernomen.
Op de openingsdag, donderdag, wer
den ook drie werken van de in Rusland
geboren schilder Vasily Kandinsky
verwijderd.
Chagall werd in Rusland geboren,
maar verliet zijn vaderland voorgoed
in 1920. Zijn werken werden tot de ja
ren '30 in Russische musea getoond
maar de meeste werden na Stalins
verbod op abstracte kunst in de kelder
van het Tretjakovmuseum opgeslagen.
Volgens een museumfunctionaris
werden de werken van Chagall, waar
onder „De klok" en „de kapper", ver
wijderd omdat zij „te licht" en
„moeilijk" waren.
Onofficiële zegslieden wisten echter
te vertellen dat de verwijdering gelast
was door het ministerie van cultuur.
De verwijderde werken waren in de
katalogus van de tentoonstelling opge
nomen, maar deze was vandaag niet
meer te verkrijgen en een verkoper in
het museum verklaarde dat zij de
eerstkomende dagen ook niet te koop
zouden zijn. Dit wijst erop, dat een
nieuwe katalogus gedrukt wordt.
DEN HAAG, 31 dec. De van Gogh-
tentoonstelling, die van 30 oktober tot
20 december van dit jaar in Belgrado
werd gehouden, blijkt een groot succes
te zijn geweest. De directeur van het
nationaal museum in Belgrado, dr. La-
zar Trifunovic, zei op een door de Zuid-
Slavische ambassade belegde perscon
ferentie, dat de tentoonstelling door
circa 180.000 mensen is bezocht.
(Van onze speciale verslaggever)
Het was gisteren de grote geschen
kendag voor prinses Margriet en Pie
ter van Vollenhoven, wat betekende
dat zij van 's morgens half tien tot
's middags vier de ene deputatie na
de andere ontvingen. Geschenkdagen
op Soestdijk zijn altijd merkwaardige
dagen. Dat heeft prinses Beatrix al
(Van onze speciale verslaggever)
HAARLEM, 31 dec. Een gesprek
je met Henri Arends op 't Hartewens-
Festival in Haarlem is waarachtig geen
eenvoudige zaak. Hij is de uitvinder
van het evenement. Hij werd destijds,
in 1957, dirigent en artistiek leider
van het Noord-Hollands Philharmo-
nisch Orkest en het viel hem al gauw
op dat er op de concerten betrekkelijk
weinig jeugd verscheen. Hij vond dat
hij er iets aan moest doen. En als
rechtgeaard Limburger, sterk Maas
trichtenaar, gingen zijn gedachten met
een uit naar een feest. Geen Holland-
Festival, dat was er al, maar een
Hartewens-Festival.
Welnu, dat heeft hij dan èn gedaan
èn geweten. Toen ik hem gisteren in
het Concertgebouw repeterend aantrof,
was hij direct bereid tot een kleine
gedachtenwisseling. Maar op dat mo
ment begonnen wij elkaar te achter
volgen. Hij ging regelend op een
zeer languissante manier in het
rond, ik zoekend.
Wij vonden elkaar terug aan een col
lectieve „Hartewens"-lunch in Brink-
mann, waaraan alle deelnemers even
tussen de muzikale bedrijven door
aanzaten. Ofschoon ik naast .hem zat,
had ik op dat moment minder gelegen
heid met hem te praten dan daarvoor.
De tafel van de .wijdvertakte dis,
waaraan wij zaten, en waaraan ook
Daniël Wayenberg, Ruben Lifschitz, Ce
cile Moerdijk en de Roemeense violiste
Cornelia Bronzetti hadden plaatsgeno
men, werd nu werkelijk bestormd
door jeugdige autogrammen-jagers.
Conversatie was niet mogelijk, eten
nauwelijks. Mevr. Arends die onver
moeibaar meeregelde sneed zijn
brood zonder dat het iets uithaalde.
Naderhand vernam ik toch nog wel
van hem, dat hij het hoogtepunt van
he festival het tweede „Hartewens-con-
cert" had gevonden, waarop een festi
valorkest en -koor, een zelfdoenend
amateurensemble onder leiding van Ru
Sevenhuijsen, had gevonden. Hij had
van het feest, behalve dan de concer
ten, die hij zelf had geleid, niet eens
zoveel meegemaakt. Hem was niette
min de kritische geest opgevallen, die
de „Hartewens"-jongelui eigen was.
„Zij vonden op een tiener-uur Edwin
Rutten niet goed en zij deden dat blij
ken."...
Natuurlijk is het zijn bedoeling, dat
het feest nawerkt en dat zijn concer
ten (en die van andere dirigenten el
ders) meer door jongeren worden be
zocht.
Prijsvraag „Zing mee
Daniël Wayenberg hij is speciaal
voor deze gelegenheid alleen tegen ver
goeding van onkosten uit Parijs komen
overliegen zei het ongeveer zo:
„Als uitvoerend kunstenaar voel je
dat er kortsluitingen zijn ontstaan tus
sen jezelf en je publiek. Gebeurtenis
sen als deze zijn bij uitstek om daar
iets aan te doen. Het concert is niet
uitsluitend een kwestie voor bedaagde
mensen. Ik heb hier een recital gege
ven in het Coornhert-Lyceum met stuk
ken van Bach, Schubert, Chopin, Scria-
bin en Prokofieff en met improvisa
ties van mijzelf; ik heb zelden een en
thousiaster publiek gehad. Ik heb zel
den een intens luisterender publiek
meegemaakt". Hetzelfde moet de vio
liste Cornelia Bronzetti hebben erva
ren, toen zij 's morgens in de Renais-
sance-zaal van het Frans Hals Museum
wat een entourage voor het ma
ken van kamermuziek samen met
George van Renesse een concert gaf.
's Middags was er in het Concert
gebouw een operavoorstelling van de
„Opera-Studio" van de Nederlandse
Opera Stichting. De derde acte uit
„Werther" van Massenet was, zeker
met deze begeleiding van piano, na
tuurlijk een verkeerde keuze. Deze
overgecompenseerde romantiek in de
ze zeer statische gestalte spreekt niet
aan. De heer Frans Boerlage, die de
zaak inleidde, voelde dat, wellicht on
bewust, fijn aan, toen hij over het
boek van herkomst, Goethe's „Die Lei
den des jungen Werther" dus, sprak
als over het „Ik, Jan Cremer" van
die dagen. Maar „The telephone", de
grappige musical-achtige gril van Me-
notti, zat natuurlijk goed.
Het derde ,,Hartewens-concert" van
's avonds deed eindelijk helemaal her
inneren aan de Londense „Last night
of the Proms", die men dank zij de te
levisie nu ook hier wel kent. Het was
een troep. Maar een aardige. Het ging
erom wie het meeste applaus oogsttte.
Dat werd een kwestie tussen Ruben
Lifschitz, die het eerste deel van Schu-
manns Pianoconcert speelde, Rita Reys
en Daniël Wayenberg, met Gershwins
Rhapsody in blue" en Emmy Verhey
met een brok Tschaikowsky. Applaus-
meters waren er niet. Maar ik dacht
dat Lifschitz het wel gewonnen moest
hebben. Met Schumann dus.
Nu zijn er natuurlijk weer stemmen
opgegaan, dat het eigenlijk niet kan,
dit soort muziekfeesten. Zij zijn, naar
ik vermoed, afkomstig van degenen die
het concert beleven het muziek ma
ken en het naar muziek luisteren dus
zo langzamerhand gaan beschouwen
als iets waar men een hoge hoed bij
opzet. Wat het in de gulden tijden,
waarop zij zich nogal eens plegen te
beroepen, nooit zo is geweest. Ik ben
er nimmer bij geweest, maar waar
schijnlijk heeft men er in de tijden van
Bach c.s. zelfs niet een ernstig ge
zicht bij getrokken.
Men moet de zaken met betrekking
tot het „Hartwens-Festival" niet idea
liseren. Noch naar de ene, noch naar
de andere kant. En natuurlijk valt een
beatband, zelfs de beste, niet te rijmen
met een Noord-Hollands Philharmo-
nisch Orkest, dat de „Trumpet Volun
tary" ten gehore brengt, een stuk dat
op deze derde avond overigens allang
als „tune" bleek aanvaard. Ook lijkt
het mij niet helemaal verantwoord, dat
Henri Arends met zijn orkest Rita
Reys gaat begeleiden. Een scheiding
van de geesten moet er zijn, al is het
maar om „de" geest levend te houden.
Maar, ach ja, plezier hadden wij er
toch om. En waarom gaat het in de
muziek anders dan om het divertisse
ment. Althans kan men het diepste
wantrouwen koesteren tegen meloma-
nen, die het tegendeel beweren.
Laten wij ernstig worden. Op het
Haarlemse festival hebben jeugdige
mensen veel plezier gehad. Dat heb
ik gisteravond in het Concertgebouw
geconstateerd, waar toch alle voor
zorgsmaatregelen, variërend van Ro
de Kruis-soldaten tot en met het ver
bod van het schenken van zelfs maar
zwak-alcoholische dranken, waren ge
troffen. Inzet was de muziek. En de
kwaliteit ervan varieerde van nul tot
honderd. Maar dan doe ik toch altijd
nog een beroep op de vele pedagogen
onder ons. Kinderen, die nog nooit van
helemaal echt mooi gehoord hadden
schreeuwden met beide longen. Sterker,
zij waren op andere momenten zo stil
als zij nog nooit waren geweest. Bij
Frans Briiggen bijvoorbeeld. Muziek
verlost mensen soms uit een isolement.
Uit het isolement, dat het aardse le
ven is.
Het „Hartewens-Festival" heeft dit
voor, dat het alles met hart en in
't Haarlems gezien dit tegen, dat
het nog te weinig met feest heeft te
maken. Ik heb bij Laurens Janszoon
Coster op de Markt, het Hollandse Lie
verdje bij uitstek, maar enkele spaar
zame rotjes zien ontsteken. Gehoord
werd dat in het geheel niet.
HERMAN HOFHUIZEN
enige keren meegemaakt en bij prin
ses Margriet was het ook zo. Ieder
een loopt eten iedereen voor de voeten,
Oranjeklanten, adjudanten, recher
cheurs, lakeien, journalisten, fotogra
fen en cameramensen. Ze vallen ook
allemaal op. De Oranjeklanten door
hun opzichtige strikken en sjerpen, de
adjudanten door hun moeite zich be
langrijker voor te doen dan de ko
ningin, de rechercheurs omdat ze zo
stil zijn, de lakeien omdat ze zo veel
jus d'orange schenken en pers omdat
die zo brutaal is. De merkwaardige
sfeer op zo'n dag treft niet alleen de
Oranjeklanten die bleek zien van emo
tie nu ze aan het koninklijke mogen
raken, ook „het koninklijke" zelf
maakt moeilijke momenten door.
Op een van de officieelste ogenblik
ken van de dag struikelt vaandrig Pie
ter over een nogal verdekt opgesteld
haardstel. Zijn pogingen op de been
te blijven lijken op een salto mortale.
Iemand denkt hardop: „Een jaar gips
na de wintersport is al genoeg". Ook
ir. C. Staf, woordvoerder van het Co
mité Verlanglijst Bruidspaar is niet
meer zo zeker van zichzelf. Hij ver
geet het boek waarin alle namen en
wensen van de gevers staan vermeld.
Het blijkt nog in een andere zaal te
liggen. Vijfduizend namen staan in
het boek dat nog niet compleet is,
want het comité wil zijn activiteiten
staken als het paar van de huwelijks
reis terug is. Het comité heeft de ver
langlijst vrijwel geheel kunnen reali
seren. Het was een nogal uitgebreide
lijst, omdat prinses Margriet nog aan
haar uitzet moest beginnen. „Beatrix"
zo legt ir. Staf uit, „woonde al op
Drakesteijn en had al veel".
De- prinses en Pieter willen na hun
huwelijksreis gewoon als de heer en
mevrouw Van Vollenhoven in het tuin
manshuis van Het Loo in Apeldoorn
gaan wonen. Ze houden niet van een
hofhouding en bij de geschenken die
de prinses heeft gevraagd en gekre
gen zijn dan ook zeer huishoudelijke
zaken als een strijkplank, een volauto
matische wasmachine, een broodroos
ter, koffiepotten, thermoskannen en
theemutsen. Ook de droogkap die de
prinses, die zo vaak door haar hoge
haardracht opvalt, vroeg, heeft ze ge
kregen. Pieter kan al een klein wijn
keldertje inrichten met de flessen
Chateau Orange St. Pierre die wer
den afgeleverd. En als Margriet De
Margriet wil lezen kan ze dat aan het
fraaie antieke bureautje doen dat de
uitgeefster van het damesblad haar
schonk.
Tot de kostbare cadeaus behoort ze
ker het glasservies en zilveren be
stek, beide voor 48 personen. Het be
stek is volgens het zelfde ontwerp ge
maakt als dat van prinses Beatrix.
Het monogram bestaat uit een sierlij
ke M gevormd uit een M(argriet),
V(Van Vollenhoven en P(ieter). Ko
ning Boudewijn en koningin Fabiola
lieten een antieke tafel bezorgen met
motieven van zilvererts. Prinses Bea
trix en prins Claus schonken een por-
celeinkast. Aan boeken ontbreekt het
het paar voorlopig niet. Een kleine op
somming geeft enig inzicht over de
variatie: Het Belijden der Christenen,
Evelyn ontdekt het leven. Meisje kun
je koken? en Waar laten we ons geld?
In de geldkist zou Pieter kunnen zeg
gen, want die staat ook in de schat
kamer uitgestald. Een onbekende me
neer uit Alphen aan de Rijn stuurde
zijn eigen foto in een zilveren lijstje.
Twee vrienden van de luchtmacht von
den dat kennelijk ook aardig en lieten
zich fotograferen met straaljagermo
del. En wat zou het bruidpaar moeten
met de kerstboom compleet met bal
len
De prijs voor het verrassendste ge
schenk gaat naar de toneelclub Tou-
tenburghers uit het Overijsselse Vol-
lenhove. De club had een amateur
schilder een-portret van prinses Mar
griet laten maken met in de linker
bovenhoek de toren van Vollenhove en
rechts een vliegende engel. De grap
is dat wanneer Pieter in het linkeroog
van zijn bruid kijkt hij zichzelf ziet.
In de pupil is zijn portret afgebeeld.
Dit had Pieter niet verwacht. Laat hij
nu denken dat hij die engel was!
-vr-
TILBURG, 31 dec. R.-k. leergangen
staatspraktijkdiploma le ged. J. Aarts, Hel
mond, P. Ammaiui Boxtel, J. de Bever
Vught. A. Boekhoud Eindhoven, J. Bos-
sers Oosterhout, F. van Camp Eindhoven,
F. Coumou Eindhoven, J. Diebeis, Rosma
len, J. van Tongen Stampersgat, P. van
Dongen Tilburg, P. Emans Den Bosch, J.
van Eijken Hilvarenbeek, G. van Gastel
Teteringen, A. Gemmeke, Maastricht, J.
van Gerwen Tilburg, H. de Greel Hel
mond, P. Hamers Best, T. Hillebrand Til
burg, M. van de Hurk Oss, J. Kivits Uden,
P. Lemmens Hapert, P Meeuwis Olster-
wljk, E. Moes Helmond, A. van Ooster
hout Made, F. Roelands Nieuw Ginniken,
J. Samuels Nieuwkulk, M. Samuels Vlij
men, J. Sanders Lierop, gem. Someren,
C. Schriks Beek en Donk, G. Scheyven
Nêderweert, W. Severens Voerendaal W.
Span Kaatsheuvel, B. Staffhorst Tilburg.
J. Stroot Tilburg. C. Sweep Dongen, H.
Sijbers Deurne, W. van den Thillart Den
Bosch, J. Timmermans Weert, F. van
Uden Helmond, A. Vereljken Helmond, G.
J. Vermeulen Breda. C. Wagemakers Oos
terhout post Rijen, J. van Wanrooij Oos
terhout J. van Wanrooy Kaatsheuvel. W.
van Weert Heeze, S. Witteveen Tilburg,
A. van Wijk Tilburg. W. Wijnen Maas-
bree; staatsparktijkdipl 2e ged: J. Beek
mans. Haarsteeg gem. Vlijmen. J. van Ber-
kel Tilburg, J. van Beurden Haarsteeg, A.
Beljes Nederweert, M. Biemans, Erp, G.
van Boxtel Oss, J. Brands Geldrop, M.
van den Broek Bergeyk, J. Dekkers Hel
mond, F. Gabriels Breda, C. Giele Breda,
J. Gregoire Maastricht, P. van Halderen
Prinsenbeek, C. Hamers Berkel-Enschot, F.
van Herk Hintham, J. van der Heijden
Den Bosch, P. van den Hurk Oisterwijk
J. Janssen Mierlo, L. Konlngs Oisterwijk,
A. de Man Tilburg, B. Mommers Tilburg,
P. Poiters Oisterwijk, J. Raats, Roosendaal
P. Rossou Vught, G. van Veluw Haar
steeg, P. Verhoeven Leeuw-Boven, J. van
Wanrooy Kaatsheuvel C. Wljers Valkens-
waard; onderwijsbev. handelswetensch MO
AKTE Q: A. van den Akker Doorwerth Gem.
Renkum, M. Bogaers Eindhoven W. de
Jong Nijmegen W. van de Kreeke Wasse
naar, S. Kraaykamp Helmond, J Messagie
Hulst, mej. M. Verspaget Eindhoven, A.
van Vught Kaatsheuvel.
NIJMEGEN. 31 dec. Kath universit.
kand. rechtsgeleerdheid: J. Wijnbergen Nij
megen. Th. Braam Zeddam; kand. klas
sieke taal- en letterk: M. Lockefeer Til
burg; doet. klassieke taal- en letterk:
mej. A. Peters Holtum en de heer
Theunissen Roosendaal; doet. algem. taa
wetensch: T. de Jong Roosendaal: sem_
arts: L. Beex Dongen, F. Roel Nijmegen,
P. Tushulzen Heerlen.
ADVERTENTIE
HOLLAND HOLIDAYS
IEDERE WEEK VANAF 7 APRIL PER FOKKER FRIENDSHIP NAAR
4
Voor ontspanning en vakantie „totaal anders dan anders".
HOTELS, HUIFKARREN, BUNGALOWS, MOTORJACHTEN - AQP
reeds vanaf fcwO»"
Vraag vandaag kleurenfolder met vele aantrekkelijke mogelijkheden.
PRIM-AIR HOLLAND HOLIDAYS
Brinklaan 34. Bussum, telefoon 02959 - 32300 en 32723. - Boek tijdig s.v.p.
