-NEDERLANDSE INGENIEUR
STAAT HOOG GENOTEERD
*Êrim.T-rm
BIJNA MILJARD GULDEN
5ws5sir<S?r'!:
j
be witc
to£"£.ïï - M
lC.r: lif:
Lyriek van oude
kamers is voor
velen voorbij
i
ZATERDAG 7 JANUARI 1967
3?
;r eHn
EEN NAAM, EEN
■~.IP- Maken we het in onze
nationale zelfgenoegzaamheid
niet al te mooi? Het kleine land
je levert dan toch maar die inge
nieurs, die het internationaal zo
goed doen...
de verheffing van de „Póly-
echnische School" tot TH sprak
koningin Wilhelmina in 1905
over „de wereldvermaardheid van
onze bouwkundigen en inge
nieurs, die ver buiten de grenzen
en van allerlei aard tot stand
nebben gebracht". En in de jaren
b keert in een historische be
schouwing van het blad „TH-
lededelingen" dit thema terug
«jet de uitspraak, dat „ons tech
nisch hoger onderwijs naar kwan-
toM t ,bovenai. naar kwaliteit
ten voile kan wedijveren met het
geen de grootste industrielanden
bieden"!^611 pS
Betrouwbaar
k'i ziet^en^, 7** en weegt' maar
^tuumtzot9°ed\'fCh' het »aat
Kvvi
Entiteit, bovenal kwaliteit
Prof. ir. H. J. DE WIJS
Baccalaureaat
Een eerstejaars college wiskunde.
Gcmt men na hoe deze aankondi
gingen in de loop der jaren zijn uit
gewerkt, dan vormt de Technische
Hogeschool Delft 'n sprekend voor
beeld van hetgeen er op het hoog
ste niveau van het technisch onder
wijs en voor het wetenschappelijk
onderzoek aan „voorzieningen" ge
troffen is.
Organisatie
Star systeem
Beleid
TON ELIAS
^eeriarig re_.
ir t, ct°i"aat
!5"'*
DE KLEURENAFWISSELING
van de gordijnen in de verschil
lende studentenkamers doet het
goed. De studentenflats, uitge
bouwd op pijlers boven het water
dat het complex omringt, maken
wat men noemt een fraaie indruk
en de stoffering draagt daar het
hare toe bij.
Studentenflats in De Krakeelhof.
d^h?ir?7; n na de 00rl°E de lan"
De sociëteit „St. Jansbrug".
L. F
erschÜ11^
erscbÜ1^1^
ersebÜ^
Onze &e
lo; Pr
11 „rK'
tatie van a J" en op da repu-
knlbbeien. pr^el£tse ingenieur te be
wijs verwierf lr' henri Johan de
Waarvan hii 35 aa" dezelfde TH
het dipioma rn..rect°r magnificus is,
kort daarna vJ'1'n®enieur met lof.
waar hij de f„n f/ro!c hij naar Bolivia,
•ngineer" en les van geoloog, „chief
de. yan iq,n',rnine manager" vervul-
VerschilienH tot 1949 was voor
els ra=H„ ondernemingen werkzaam
ru, V7p„r tyend ingenieur in Chili, Pe-
lië. Bolivia, Argentinië en Brazi
er^?? Zu'damerikaanse ervaring die
tatie mag en ziin internationale oriën-
door «f aindsdien nog sterk verruimd
de ereizen °-a" naar de Verenig-
xico p n en Canada, Venezuela en Me-
hij aot?a?je en Japan" ?ovendien heeft
ternat ten ontplooid in diverse in-
'arionaie organisaties.
m. l]k niet aan het "oor te «pil™
superieur zou ztjn. Vnn. r>-
ihiotoren zal men misschien een 7
*Jr Villen hebben, voor elèktrZ JWlt'
en Duitser enz. Maar over de VV
hme genomen meen ik, dat de
andse ingenieur hoog genoteerd
bll:kt bijvoorbeeld de laat*? at'
lterk vit de rol, die onze erl }aren
hd%°ntwikkeU*9slanden -l
heeft een bijzonder goede rep^
hogescholen zijn indrukwekkend hoog,
maar men moet niet alleen naar die
kant van de balans kijken.
- Is het te simplistisch wanneer men
tegenover de kosten van een Techni
sche Hogeschool bijvoorbeeld de winst
van een gasbel zou stellen?
..Nee, ik vind dit gewoon reëel. Voor
heel de ontwikkeling van onze welvaart
moeten sterke stimulansen komen uit
de academische wereld. En niet te ver
geten: ook voor het „leefbaar" hou
den van ons land; daarbij hebben de
ingenieurs een zeer belangrijke zaak".
DE RECTOR MAGNIFICUS ziet het
niet als een Nederlandse taak alle ty
pen Ingenieurs op te leiden, die men
bijvoorbeeld in de Veren. Staten kent.
i DE KOMENDE WEEK gaat de Technische Hogeschool te Delft haar 125-
Jarig bestaan vieren. In 1842 stichtte Willem II een „Koninklijke Academie voor
de opleiding van burgerlijke ingenieurs zoo voor 's lands dienst als voor de
nijverheid en van kweekelingen voor den handel". Uit deze Academie is de
TH voortgekomen In 1864 werd de instelling als „Polytechnische School"
teruggebracht tot het niveau van middelbaar vakonderwijs. Bij andere instel
lingen werd over de hoogleraren wel eens smalend gesproken als „profes
soren van den kouden grondIn 1905 werd echter weer het academisch niveau
van de Delftse opleiding erkend.
In verband met de viering van het 25ste lustrum wordt aanstaande maandag
in het aulagebouw een tentoonstelling van actueel speurwerk geopend. Deze
expositie „Speur-ond" genaamd wil op een „verteerbare" wijze een
indruk geven van het wetenschappelijk onderzoek, dat in Delft wordt verricht.
De tentoonstelling duurt tot en met 15 januari.
Op vrijdag 1j| januari wordt een symposium over de toepassing van reken
technieken gehouden. Zaterdag 14 januari is er 's middags een buitengewone
senaatsvergadering, waarin eredoctoraten gullen worden verleend aan ir. G. H.
Bast, prof. dr. J. M. Bijvoet, prof. dr. ir. J. P. den Hartog en dr. E. J. W. Verwey.
Op 19 en 20 januari wordt de lustrumviering afgesloten met feestavonden in
het aulagebouw.
Ter gelegenheid van het Delftse lustrum heeft de PTT een herdenkingspost
zegel van 20 ct uitgegeven. De hogeschool zelf heeft een fotoboek „Kijk de
TH" (uitg. Agon-Elsevier) doen verschijnen. De fotograaf Paul C. Pet heeft bij
een zwerftocht van enkele weken door alle afdelingen van de TH een zeer
groot aantal boeiende opnamen gemaakt. Een keuze hieruit, omlijst door een
tekst die verzorgd Is door twee studenten, verschijnt als een momentopname
van het huidige hogeschoolleven.
De illustraties op deze pagina, die geheel in het teken staat van „Delft",
zijn ten dele ontleend aan het fotoboek en ten dele gekozen uit de andere
opnamen die de fotograaf gemaakt heeft.
Wij moeten niet te ver gaan met „di-
versificeren". „De algemene teneur
gaat meer naar de ontwikkeling van
het methodisch denken dan naar een
gespecialiseerde vakkennis. Als 'n man
hier diep speurt naar wat er nu pre
cies gebeurt met en aan en bij een
tand van een baggerwerktuig, dan gaat
het echt niet om dat éne detail".
Het gesprek komt op de behoeften
van de maatschappij en daarmee
hoe kan het anders op de nog al
tijd hangende kwestie van het bacca
laureaat. In zijn laatste rede bij de
opening van het academisch jaar zei
prof. de Wijs, dat de vorm die de
TH-Twente voor het baccalaureaat ge
kozen heeft ook voor Delft de meest
aanvaardbare zal zijn.
Uit de mislukking van baccalaureaat-
experimenten in de economische rich
ting heeft men veel kunnen leren. Men
moet voorkomen, dat er een „kneus-
jes-baccalaureaat" ontstaat. Er dient
een duidelijke differentiatie te zijn. Het
gaat bij de baccalaureaatsstudie niet
alleen om ander onderwijs, maar ook
om andere mensen.
- En hoe onderscheiden die „ande
re mensen" zich dan weer van de
h.t.s.'ers?
Het blijkt moeilijk te zijn dit exact
aan te geven. „Men zegt wel, dat de
h.t.s.'er de man is van de „know
how" en de ingenieur de man van
de „know-why", maar dat vind ik ei
genlijk een dooddoener en ik ga er
niet nog een ander „know" aan toe
voegen voor de baccalaureus", aldus
prof. de Wijs.
Hij spreekt van de maatschappelij
ke gerichtheid, dat bij al het tech
nisch hoger en hoger technisch on
derwijs voorop staat, terwijl men toch
wel degelijk verschillende denkmetho
des moet onderscheiden. Na deze om
zwervingen rond het vraagstuk haalt
hij een woord aan van ir. den Hollan
der: „Eigenlijk zijn we bezig met het
bouwen van een tussenstation (het bac
calaureaat) aan een lijn, waarvan we
het beginpunt (het nieuwe voorberei
dend wetenschappelijk onderwijs van
de mammoetweg) nog niet goed ken
nen en ook niet het eindpunt (verkor
ting van de studieduur), terwijl er
reeds een ander tussenstation (de
h.t.s.) is".
Daar komt nog bij, dat er een ver
scheidenheid van h.t.s.'en is, terwijl er
anderzijds niet alleen aan de Tech
nische Hogescholen techniek gestudeerd
wordt („Wat men in Groningen doet,
zou men best onze vierde TH kunnen
noemen").
Van groot belang acht prof. de Wijs
de groeiende contacten tussen het tech
nisch hoger en het hoger technisch
onderwijs. Wezenlijke weerstanden te
gen het baccalaureaat heeft Delft niet.
Men groeit er geleidelijk naar toe,
maar het is wel zaak, dat dan ook
de maatschappij duidelijk haar houding
tegenover de baccalaureus bepaalt. De
overheid zal daarbij moeten voorgaan:
de nieuwe graad moet ambtelijk „in
geschaald" worden, zoals dat heet.
IN DE EERSTE TROONREDE
van na de oorlog werd er op ge
wezen, dat voor het herstel van han
del, industrie en scheepvaart de in
dustriële ontwikkeling van ons land
van bijzonder belang zou zijn. Er
zou grote aandacht geschonken moe
ten worden aan het wetenschappe
lijk onderzoek.
In het eerste jaar na de oorlog.
werd aan de Delftse TH een be
drag van rond f25 miljoen ten kos
te gelegd. In 1950 was het bedrag
opgelopen tot bijna 9 miljoen, in
1955 tot een kleine 23 miljoen, in
1960 tot meer dan f 51 miljoen en
in 1965 tot ruim f 106 miljoen (per
sonele en materiële uitgaven plus
bouwkosten, verminderd met inkom
sten uit college-, inschrijvings-, exa
men- en promotiegelden en vergoe
dingen voor ondertoijsbenodigd-
heden.
Sinds 1957 zijn in het totaal der
uitgaven tevens begrepen de uitga
ven voor het Reactor Instituut Delft.
In de jaren 19451965 is in totaal
uit de rijksmiddelen voor de TH
met het Reactor Instituut een be
drag van bijna 700 miljoen gulden
ter beschikking gekomen.
De uitgaven voor de TH blijven
oplopen. De rijksbijdrage in de ex
ploitatiekosten van „Delft" gaat vol
gens de begroting van O. en W. om
hoog van ruim 85 miljoen in 1966
tot een kleine 98 miljoen voor dit
jaar. De bijdrage in de investerings
kosten stijgt van rond 36 miljoen
tot meer dan 38 miljoen.
Telt men de bedragen van '66
en '67 op bij hetgeen in de jaren
daarvoor aan de hogeschool ten kos
te werd gelegd, dan nadert het be
drag, dat het Rijk in de gehele na
oorlogse periode in de TH-Delft
heeft gestoken, de somma van een
miljard gulden.
DE DELFTSE RECTOR ziet als een
bijzonder gelukkig aspect van de nieu
we studietoelagenregeling, dat zij de
toeloop naar de h.t.s.'en in de hand
werkt. Bij de keuze tussen hogeschool
en h.t.s. vindt reeds een zelf-selectie
van de studenten plaats. Tot nu toe
was er echter een categorie, die uit
„armoe" de hogeschool koos in plaats
van de H.T.S., waarvoor men geen
beurs kreeg.
Twee jaar geleden sprak prof. de Wijs
in zijn rectorale rede de vrees uit,
dat de bestuurders van de TH tegen
1970 zoals een bestuurder van de tram
het bordje „Vol" zouden moeten neer
klappen. Is misschien ook daaruit zijn
voldoening over het bevorderen van de
h.t.s.-keuze te verklaren?
De rector zegt, dat men in Delft
voor dat „volraken" thans niet meer
zo benauwd is als enkele jaren terug.
Het denken over de organisatorische
opzet van de hogeschool is verder ge
gaan. In een schrijven aan de com
missie voor de vierde TH hebben Cu
ratoren van Delft er op gewezen, dat
de oorspronkelijke uitbreidingsplannen
waren afgestemd op 10.000 studenten,
doch dat bij verdere verbetering van
de organisatie, zonder veel extra-voor
zieningen, rond 13.000 studenten opge
nomen kunnen worden. Wanneer de
nodige ruimtelijke voorzieningen onge
limiteerd tot stand zouden komen, zou
zelfs een aantal van 19.000 studenten
nog aanvaardbaar zijn.
MEER DAN EENS heeft de rector
magnificus zijn bezorgdheid uitgespro
ken over vakante leerstoelen en on- of
onderbezette lectorsplaatsen. Wil hij
ook nog een toelichting geven op de
klacht in zijn laatste rectorale rede
over „de toenemende bemoeizucht van
de overheid, die een averechts effect
kan hebben op zuinig en efficiënt be
heer"?
Prof. de Wijs stelt bedachtzaam zijn
waardering voor de „koesterende zorg"
van het ministerie voorop. Hij zegt ook
alle begrip te hebben voor controle
achteraf laat de Rekenkamer die
controle desnoods verscherpen! Maar,
zo voegt hij er nadrukkelijk aan toe,
laat men de hogeschool meer autono
mie geven in de besteding van de gel
den.
„De aanstelling van een lector zit
jaren in de molen; er moet uitvoerig
met den Haag gesproken worden over
een randje tegels in een nieuw gebouw
en ga zo maar door.... Het systeem
is star".
DE RECTOR maakt overigens de
indruk er nogal gelijkmoedig bij te blij
ven.
„Het belangrijkste moment komt als
de rector magnificus zijn ambt straks
overdraagt"zegt prof. ir. M. Gout,
de conrector die het slot van het ge
sprek bijwoont. „Prof. de Wijs heeft
vijf jaar gewerkt als een elektromotor
onder hoogspanning zonder dat er één
vonk afsloeg en zonder dat er een con-
toetje verbroken werd".
KRAKEELHOF IN DELFT
rn
*n de •ar het zit 'm toch niet alleen
tft9enieuViele hoek- De Nederlandse
Nlen 2[L XD°rdt betrouwbaar geacht.
findt ook ,°ns als zuinig, maar men
deHe.-5ge dat we een zekere krui-
de Nede hebbeii. Opmerkelijk is,
Wederiand Jtöer buitenslands meest-
ren keert m üft; na verloop van
en meestal terug".
rfkaVee?ienja4 veL3aar> werd na
Saa7 er g^0ia Zuid-Am e-
tenL ,de Gifstof? °uwd hoog-
behf an 1949 tot ?n aardkunde
hiaentf- 8 worden - ;l ,Uld heeft,
hoe u--lCUs' Die functie 62 rector
tru„, 3 de viering ?ervult hij nu
stander van w een hitgesproken
t°raatDae.TH kende he^m^arig.recto"
..Ik k 1 ln het hen?» meerjang rec-
mP. en er in rl„ 8 van deze eeuw.
Set' Vaa overWa V«f steeds
Een e«ige »eraakt, dat een
blij w'hbtsterrniin" aanblijven.
bil o7u o* e? de k3n één jaar '«kt
Waar ?°°8 te 7 k vertwijfeld
zie V hV eerste Tal Van zaken
men" nu eert t t Jaar mee begon,
r>e'T ontwikkeling kol
llh Va" ^Prof haeft °nder het r«cto-
!?haP indet?L de Wijs de gemeen-
36enen gekost ge honderden mil-
?°u men daal maar vanzelfsprekend
ectorswiSsejTaan .ook bij een snelle
(Van onze speciale verslaggever)
"Ja, het ziet er aardig uit", zegt
student H. Dekker (Bouwkunde, 6e
jaars), „maar als iemand nou niet van
die kleur gordijnen houdt, dan moet hij
toch ook wat anders voor zijn ramen
kunnen hangen. Het is bij zo'n oom
plex oppassen dat men het niet té
mooi gaat maken. Het moet geen mn
nument worden." n mo"
„Het" complex is „De Krakeelhof"
in Delft: acht studentenflatgebouwen
plus een winkel en een trefcentrum
gelegen op een soort eiland ln de nleul
we stad.
EEN DELFTS GEDENKBOEK van
1955 bevat een vertederende passage
over de oude kamers, van vader op
zoon bewoond door studenten. Van de
44Ö0 studenten hadden er in 1955 al
1700 geen studie-adres in Delft. Het
gedenkboek maakt melding van nieu
we huisvestingsvormen, maar dat is
vers twee. Voorop staat de lyriek over
de kamers „waar al een eeuw lang het
geluk woont in telkens andere gestal
te, spelend om de vaste polen van diep-
genoten vrijheid en onbedreigde vriend
schap".
Nog altijd zijn de oude kamers in
trek, maar de verschuiving naar nieu
we flats gaat verder. Van de bijna
jVl'l ''rjt I T
9000 ingeschreven studenten wonen er
nu circa 4500 in Delft en van die 4500
zitten er 1000 op kamers, die hun va-
ders zd zij al studeerden niet
gekend hebben. Het volgend jaar ko-
7?" ?Lnog 1100 "i^we kamers bij.
mee DemV?? "'t Duyvelsgat", waar-
eur van een studentenwoon-
tot po ad> behoort al weer
tot een haast oude tijd.
.,DE KRAKEELHOF" is van nü. Toen
et complex een goed half jaar ge-
eden officieel geopend werd, kon men
zeggen, dat het het grootste van het
land was. Of dat op dit moment nog
zo is, zou nog eens opnieuw afgecheckt
moeten worden, maar het doet er eigen
lijk niet zoveel toe. Belangrijker is de
poging om bij de huisvesting van een
kleine zeshonderd studenten nieuwe
woongemeenschappen te creëren.
Er is één vaste brug over de „slot-
vaart die teogang geeft tot het com
plex (een vervelend woord maar
vindt er maar eens iets anders voor).
Architect H. Pc 1 heeft de grond
rond de gebouwen laten weggraven.
De studentenhuisvesting heeft (o.a.)
hierdoor iets eigens gekregen, onder
scheiden van de overige nieuwbouw.
Een geïsoleerde burcht is „De Kra
keelhof" echter niet geworden. Men
zou zelfs zeggen, dat op sommige pun
ten wat meer afstand van de bebou
wing in de omgeving genomen had kun
nen worden. Sommige omwonenden
blijken wel eens aanmerkingen te heb
ben op wat zij van het studentenleven
te zien krijgen... Maar ln ieder geval
zijn de studenten geen eilandbewoners
geworden in die zin, dat zij nu als groep
van „De Krakeelhof" tezamen klitten.
DE BEVOLKING van het complex
vormt een heterogeen gezelschap. Voor
de helft van nihilistische afkomst en
verder uit allerlei studentenverenigin
gen. Van het corps zijn er maar zes
tien studenten: „Virgiel" zit er echter
met 120 man.
Vele bewoners hebben nog bindingen
met de binnenstad. Het trefcentrum
zou een mogelijkheid bieden om nieu
we bindingen te doen ontstaan. Archi
tectonisch ie het goed in het geheel
opgenomen, maar de studenten hebben
niet het gevoel dat het van henzelf is.
Daar zit een organisatorische kwes
tie aan vast. Het centrum wordt be
stierd door een buitenstaander, die er
„een nette gelegenheid voor bruiloften
en partijen" van heeft gemaakt.
„We hebben 'n vrij willekeurig ho
recabedrijf op ons eigen terrein, zegt
de heer Dekker. „Plastic kleedjes over
de tafels; het is niet de plaats, waar
men zijn biertje gaat drinken. Je kunt
dan beter een kratje kopen en meene
men naar je eigen verdieping".
Op de verdiepingen van de flats ont
staat wél een gemeenschapsleven. Hier
eens beter en daar eens minder, maar
het zit er in en het is al gebleken
dat het kan.
ER IS voor de „Krakeelhof" geen
vrije inschrijving geweest. Men heeft
ingeschreven per groep van 18, 16 of
5 man. Gaat er iemand weg, dan kiest
de groep zelf een nieuwe mede-bewo
ner. De kamers zijn op elke verdieping
gegroepeerd rond centrale ruimten
voor wassen, koken en eten. Natuur
lijk marcheert niet overal alles ideaal,
maar de hele opzet is er niet naar,
dat iemand hier een eenzelvig bestaan
zal kunnen leiden.
Er zijn in vrij korte tijd al heel
goede verdiepingen ontstaan. Ook in
deze nieuwe „gemeenschapsruimten"
hebben fijne oude meubels een plaats
gekregen. Ergens broeit een conflictje
over een forse betimmering, waarmee
men op een avond een barretje heeft
aangekleed. Het geval is wegneem-
baar, maar er had eerst toestemming
voor gevraagd moeten worden.
De verhouding met de autoriteiten
blijkt wel eens een zekere gevoeligheid
op te leveren. Een van de woongroe
pen had een stuk plafond rood geschil
derd. De stichting Studentenhuisves
ting bleek dit niet zo te kunnen waar
deren. „Een groep moet toch zelf haar
leven kunnen inrichten", zegt de stu
dent en weer keert het woord „monu
ment" terug: „Die flats hier zijn geen
monument voor wie dan ook; ze zijn
voor de studenten om er ln te leven."
MAAR GOED, de architectonische
opzet voor de woongroepen wordt ge
slaagd geacht. Ook de bouw van de
trappenhuizen mag grotendeels een ge
lukkige greep heten. De flatgebouwen
flankeren aan twee zijden een binnen
plein, dat aanvankelijk voor sportieve
activiteiten e.d. bestemd was, maar
dat tenslotte voor een belangrijk deel
parkeerterrein is geworden. Een leven
dig element vormen aan dit binnenplein
de trappenhuizen, die buiten de flats
zijn gebouwd. Hier raken de bewoners
gemakkelijk met elkaar aan de praat.
Door de trappenhuizen buitenshuis te
houden, heeft de architect een bron
van lawaai in de letterlijke zin van het
woord buiten willen sluiten. Wie aan
de binnenzijde van h°t complex woont,
krijgt er echter toch nog wel wat van
te horen plus de geluiden van het ver
keer op het binnenplein. Aan de wa
terkant, waar twee derde van de ka
mers gesitueerd is, schijnt het beter
wonen te zijn.
DE KALE HUUR van de kamers is
55,- per maand. Met de kosten voor
energieverbruik en schoonhouden erbij
komt men gemiddeld op 77,-.
Er is in „De Krakeelhof" ook woon
gelegenheid voor enkele gehuwde stu
denten. Zij hebben een nestor-functie,
waarvan zakelijk (en dus beperkt)-ge
zien het innen van de huren het meest
in 't oog springt. Verder is er 'n advi
seur van de TH, een huismeester en
een intern bestuur, gekozen door de
verdiepingen. De heer Dekker is een
van de bestuursleden. Minstens drie
keer per jaar komen er 37 verdiepings
vertegenwoordigers bijeen in wat men
dat schijnt wel te moeten bij dit
complex de „complexraad" noemt.
Er wordt stevig vergaderd; zes uur
duurde het de laatste keer.
BEVALT HET WONEN op dit eiland?
Over het comfort heeft men in „De
Krakeelhof" niet te klagen. Er is ech
ter wel enig „gerommel" over wat de
Huisvestingsstichting wel en niet doet
of wel en niet zou moeten doen. Er
wordt gemeesmuild over „opvoedende
brieven", die de studenten ontvangen.
„Men schijnt ons het liefst als kleur
en sexloze studeerders te willen zien."
zien."
Dekker ziet echter in dat zich afzet-
■ten tegen „de Stichting" iets positiefs:
ook daardoor kan een gemeenschappe
lijkheid groeien. Een goede samen
hang van het geheel is er nog niet(
wel in afzonderlijke delen.
Het samenwonen van de studenten
kan bijdragen tot hun academische vor
ming, maar over de wijze waarop dit
nu praktisch in zijn werk moet en mag
gaan, valt verschillend te oordelen. Bij
de opening van het complex zei de
voorzitter van het College van Curato
ren: ,,U zult ongetwijfeld begrijpen wat
ik bedoel als ik u er op wijs, dat ik
„happenings" bepaald niet als „vor
mend" beschouw, eerder het tegen
deel."
Reactie van de student: „Happe
nings? Ik zou zeggen: juist well"
