OUD-MINISTER SAMKALDEN IN INTERVIEW
Rechterlijke macht moet dichter bij het volk komen
DavitamonlD
MINDER PROCESSEN-VERBAAL
A&xkx, rass, ss
Hand in
hand
Post
Amsterdam
""'J'
EIS TWEE JAAR
Koopman schoot
collega dood
REVU vroeg:
Vindt U dat dë Nederlandse rechter
ieder met gelijke maat meet?
Scllerpe kritiek
°P Pr«vo-0pstel
AMSTERDAM, 7 jan. Het
weekblad Revu van 7 januari pu
bliceert onder de titel „Recht
spraak in opspraak" een enquête,
••- -Uit blij! t d? 45% van de
ondervraagden vindt dat de Ne
derlandse rechter niet ieder met
gelijke maat meet. De Neder
landse rechter is onomkoopbaar
maar dat derhalve zijn recht
spraak steeds rechtvaardig is,
daarvan is ons volk geenszins
overtuigd, concludeert Revu.
Het meest verontrustend lijkt
hcjt blad het feit, dat 11 Van
alle Nederlanders de woorden
W+nd-ie!P°ntiek'' en »klasse-
justitie" bezigt wanneer zij over
ZrhrmhtSPraak sPreekt- Als
voorbedden worden dan door de
zaak1 V<i aa-I^en genoemd: de Tres-
de affat oarnse moordzaak en
misdriiven"omallenbr°ek- Zeden'
ter het «t,„n onkenschap ach-
hcht en diefstal?" relatief te
stroperij relatief Pr°Vocaties en
den gestraft t T. e zwaar wor-
nog in Hp p nteressant is het
dat de Hevu-enquête te lezen,
TGn tegen Provo's en straat-
■®e"ders. Het oordeel van de
jeugd van 17 tot 20 jaar op de
hoofdvraag is precies gelijk aan
aat van het gehele volk: 38
gunstig en 45 ongunstig.
Wij hebben over deze hele zaak
j 11 gesprek gehad met prof. dr.
l- ^amkalden, oud-minister van
justitie. De vragen en antwoor-
uen drukken wij hieronder letter-
Politieke kwesties
Nederland antwoordt:
Nee zegt 45%
Ja zegt 38%
Weet niet zegt 17%
DEN HAAG, 7 jan. - Slacht
offer te worden van een ketting
botsing behoort tot de nacht
merrie van iedere automobilist.
Eerst moet hij zich tot het uiter
ste inspannen om niet op te
knallen tegen een plotseling af
remmende voorligger, en vervol
gens zit hij voortdurend in angst,
of het achterop komende verkeer
er wel in slaagt tot stilstand te
komen zonder zijn achterbumper
als stootkussen te gebruiken. Is
hij toch in aanraking gekomen
met zijn voorganger, dan mag
het hem niet al te zeer verbazen
als ook zijn achtervolgers in de
zelfde situatie belanden.
Vuistregel
Baan vrij
HANS STEVENS
1
wil 'l
K'
;ische t«f
Wantrouwen in justitie onrechtvaardig
ADVERTENTIE
(Van onze speciale verslaggever)
Ziin torr •J ageren bidt verbitterd
vonni justitie door recente
ondl? U er verbaasd over dat bij een
onder20ek bleek dat maar 3S procent
delijfc6' Nederlandse v°lk onvoorwaar-
z»et V ook
-
it Itet feit dat
«trtele zaken steeds meel 9
toegepast een teken - Wordt
M^e«™ dTrechtTr? afnem'e^
zaak. Arbitral* wordT" he8li andere
Past omdat men niet a t0ege"
het procesrecht om +t6Vreden met
- in drie inst'antTesf rechtsPraak
vergt en omdat veel tijd
arbitrage het L ,meent dat bÜ de
bepaalde tak 6611 arakter van een
beter tot uitin^k ha"del of bedrijf
de gewone rechtsp^0™" bii
•Meent U dat rif
meer begrip heeft ,rechter inderdaad
klngsgroep dan voor de ene beuol-
dus een soort ko andere; dat er
Kiassejustiti \dsseiustitie is?
«n daardoor 0rn een veel te zw
Van overtuiaa W00rd' Ik ben
rechtoY. i-dat h
zwaar
er
rechter bij da4 de Nederlandse
scheid maakt t 00rdeel geen onder
voor hem vers uSSen de mensen die
Van hun mil' en naar aanleiding
bewust hc U' Klassejustitie is het
bepaalde rdelen van mensen uit
land niet pTaTts"' °"3
Aleent (j dut cr een verandering
et komen in de wijze van benoe-
N® Vün rechters?
d00re, Het benoemingsbeleid wordt nu
ker 4 ministerie bepaald. Het is ze
de
afet zo dat ook tegenwoordig nog
tijd lnis4er zich bij benoemingen al-
voorri°nder meer zou aansluiten bij de
ttla uracbt die door de rerhte-riiib-o
2 4 is opgemaakt.
Van Jverandering in de opleiding
Ik reahterlijke macht nodig zijn?
de kwevt niet dat er verandering in
moet a£acaties moet komen. Het
ben p zaak voor juristen blijven.
een iurvv erg blij mee dat wij
t^genojU ®chispraak kennen. Met de
."'gfenomp^ p adK ken
m.e°0rdeien kennis van de mens is het
andighea an de
vond «n dea Waaron,
Passende .toepassen van
Bhedeo reuen, van de om-
nas en het yaar°nder het feit plaats
sende oePassen van de meest
Tr eeri 8especi^gel object geworden
zinlme,t in d?aS6erde wetenschap,
een uonni2 '"W «iT ?eZegd dat Het
Prof. dr. I. Samkalden.
gemeen zodat de rechter boven kri
tiek verheven zou zijn?
De rechterlijke macht vervult een
uiterst belangrijke functie als vrede
stichter. Die taak is in de wet wel
omlijnd. Met het vonnis is de zaak
uit. Wel gemotiveerde kritiek die ook
rekening houdt met een mogelijk ho
ger beroep is natuurlijk altijd op haar
plaats. De minister kan ook moeilijk
antwoorden op vragen over wat de
rechter die onafhankelijk is doet. Er
is wel overleg door middel van het
bestuur van de Vereniging voor
Rechtspraak en de Vergadering van
Rechtbankpresidenten, tussen de rech
terlijke macht en de minister, maar
dat betreft algemene aangelegenheden,
nooit incidentele kwesties.
Maar V acht het dus niet ongepast
dat de pers kritiek geeft op vonnissen.
Nee, maar het is natuurlijk wel al
tijd heel moeilijk de strafmaat in ver
schillende zaken te vergelijken. Daar
voor gelden in iedere zaak te veel per
soonlijke omstandigheden mee.
Juist op dit punt zit het verwijt van
Klasse justitie?
Dat wantrouwen in die zin is niet
gerechtvaardigd, maar natuurlijk kan
niemand een functie uitoefenen dan
met de persoonlijkheid die hij mee
brengt. Voor ieder die zich met recht
bezig houdt is de rechtszekerheid een
belangrijk deel van de rechtvaardig
heid. Dat brengt mee dat ieder die
zich met het recht bezig houdt waarde
toekent aan het precedent en in die
zin conservatief is. Dat sluit geen on
toegankelijkheid voor het nieuwe in
maar het nieuwe moet zich als het
ware bewijzen.
Een van de dingen die maken dat
er een verminderd vertrouwen is in
het tempo waarin de zaken behandeld
worden, bijvoorbeeld de zaak-Tuyn-
man snel en de Treszaak langzaam
Meestal is er een duidelijke reden
waarom sommige zaken zo veel tijd
vergen. Vooral de klachten tegen de po
litie vragen meestal een lang en inge
wikkeld onderzoek. Soms weten ook de
verdachten de zaak te vertragen, dat
komt bij allerlei soort zaken voor.
Waarom de behandeling van de Tres
zaak in hoger beroep zo lang op zich
heeft laten wachten weet ik niet, dat
staat ter beslissing van het Hof.
Acht U de uitslag van de enquête
verontrustend?
Ja, er zal iets moeten worden ge
daan om de functie van de rechterlij
ke macht dichter bij grotere groepen
te brengen. Er is vaak een te grote
afstand tussen het werk van de over
heid en de mondig geachte burger die
het ondergaat.
Meent U dat er werkelijk iets fout
is bij de rechterlijke macht in ons
land?
Het zou jammer zijn als de belang
stelling van onze rechters inderdaad
minder naar het strafrecht dan naar
het civiele recht zou uitgaan. Strafza-1
ken veronderstellen een grote mate van
sociale belangstelling en belangstelling
in de medemens en van zijn achter
gronden. Juist nu er zoveel mogelijk
heid tot ontsporing is in onze inge
wikkelde samenleving is er een actieve
belangstelling voor de rechterlijke
macht nodig voor alles wat met ont
sporing te maken heeft. Het accent
dat nu in de rechtspraak op civiele
zaken ligt zal wat minder eenzijdig
moeten zijn. Wij hebben een onafhan
kelijke rechterlijke macht nodig maar
geen rechterlijke macht in een ivoren
toren voor wat de spanning tussen de
burger en zijn overheid betreft.
De technische beheersing van de ju
ridische vragen is een belangrijk deel
van de rechtspraak maar toch blijft
het vooral in strafzaken aankomen op
de belangstelling van de rechter voor
de mens.
dat hij een enquête als waar hier spra
ke van is niet uitsluitend als een poli
tieke kwestie ziet. Hier is een instituut,
de rechterlijke macht, op de voorgrond
gekomen dat eigenlijk zo weinig moge
lijk op de voorgrond moet komen.
Welke maatregelen moeten er geno
men worden om het vertrouwen in de
rechterlijke macht te herstellen?
Het is niet aan mij om daartoe nu
een voorstel te doen. Het lijkt mij dat
hier een initiatief zou moeten komen
van de Vereniging voor Rechtspraak.
Maar voorlopig gaat het er om het pro
bleem te onderkennen.
ARNHEM, 7 jan. De procureur-
generaal bij het gerechtshof te Arn
hem heeft gisteren twee jaar gevan
genisstraf geëist tegen de 38-jarige
koopman J.C.W. uit een woonwagen
kamp te Dieren. De eis viel naar aan
leiding van de gevolgen van de schiet-
partij in een kamp te Enschede op
25 april 1965. De koopman zou na een
ruzie op twee medewoonwagenbe
woners, de gebroeders Ben en Theo
Pril, ver na middernacht een aantal
schoten hebben gelost, waardoor Ben
dodelijk getroffen en Theo ernstig werd
gewond.
De officier van justitie bi] de recht
bank te Almelo had drie jaar gevan
genisstraf met aftrek geëist wegens
doodslag en poging tot doodslag, maar
de rechtbank sprak verdachte hiervan
vrij uit overwegingen van noodweer
exces en veroordeelde hem wegens
ongeoorloofd wapenbezit tot tien maan
den gevangenisstraf met aftrek. De
man had elf maanden in hechtenis
doorgebracht. De officier ging van het
vonnis van de rechtbank in hoger be
roep.
Prijsvraag: „Zing mee"
Acht V het juist dat een rechter
zich in een dagblad over politieke kwes
ties uitlaat?
Beter van niet. Wel is het logisch
Zo publiceert Revu het resultaat van de enquête.
Misschien ben u peinzens moe, schor van het
zingen, hater van het „hollandse lied dronken
van de gedachte dat u een van degenen kan zijn
die deelt in de vierduizend gulden aan prijzen,
misschien hebt u een musicoloog in de familie
of een dochter op de kleuterschool. Misschien.
Vast staat dat dit de zesde opdracht^ is rond
onze grote Kerstprijsvraag: „Zing mee".
Zo eenvoudig als de tekeningen vaak zijn, zo
moeilijk is het veelal achter de melodieën te
komen. „Wat zongen we vroeger veel", verzuchtte
onlangs een meespeler in een brief. Hij toonde
daarbij meeleven met. jongere prijsvraagdeelne
mers die door hun opvoeding van geen „knaapjes
en „rozen" weten.
Dit is geen aangevertje onzerzijds. Een kind
kan zien dat de bloem op deze tekening weinig
van een roos heeft. En ziet men wel een kleuter,
daarbij toch geen hek. Kortom het is weer
moeilijk.
De vorige opdrachten stonden in de krant van
24, 27, 29 en 31 december, 3 en 5 januari.
Kettingbotsing keten van ellende
DEN HAAG, 7 jan
nummer van het Ne'derli,^het ionsst.e
blad schrijft mr. G. e t'J3 Juristen-
procureur-generaal bij de H„genieijer
der Nederlanden, over „een beP Raad
waardige bijdrage". Hij doelt Urens-
°pstel in de bundel „Provn°p bet
Prof. mr. L. H. C. Hulsman hnVan
r"aHar ,m. het strafrecht te Rotterdam"
van wV1S6Ur in buitengewone dienst
van a ministerie van Justitie en liti
«eschooLaad Van bestuur van de Poli-
damentpfilgemeij',er gewaagt van fun-
Van h„ i eenzijdigheden in het betoog
van recht °gleraar' die „handhavers
in de rul' °ode e," ,gezag als bet ware
beeft kritiek Langemeiier
Ha>anitiedkat°phde filing van prof.
:structureio„ provo-verschijnsel
hJï dienen tph6? heeft' die men
U 4 svit,!? e verhelpen, veeleer dan
beltrijden °°m' het Provo-optreden m
bij de Z t!5 gawaagd standpunt", noemde
overheijj^ede stelling, dat „als de
aar Plicht geringer middelen
v.ervullen 7iivan ordehandhaving kan
zien", j/ri daarvan maar moet af-
denkinep„ t angTeiier heeft ook be-
het h 6rde, "itlatingen het gevaar van
ncn een8dp I3316" een conflict tus-
h»?d verhogen. en de over"
(Van onze verslaggever)
Op onze autosnelwegen komen ket
tingbotsingen al zó veelvuldig voor,
dat lang niet alle gevallen de krant
bereiken Er moeten alvele tiental
len wagens bij betrokken ?ijn om een
bericht meldenswaard te maken. Een
van de meest spectaculaire gevallen
is nog altijd de reeks aanrijdingen
vóór de wedstrijd DWS-Vasas, waar
bij 200 automobilisten hun wagens
min of meer in schroot zagen ver
anderen.
De mannen van de Rijksverkeers-
politie hebben langzamerhand wel
door, welke zones als kritiek zijn te
beschouwen voor het ontstaan van het
Verschiinsel kettingbotsing. Van de
rijksweg^ Den Haag-Utrecht, met da
gelijks een verkeer van zo n 40.000
voertuigen, is dat bijvoorbeeld het ge-
deelte voorbij de brug over de Gouwe
voor het verkeer in oostelijke rich
ting.
Enige tijd geleden zijn de gedragin
gen van automobilisten op film vast
gelegd bij de verkeersrotonde in
Voorburg. Uit de opnamen bleek, dat
de meeste bestuurders, na het pas
seren van de drukke stadswegen, bij
het oprijden van de autobaan eens
gingen verzitten, een sigaar of siga
ret opstaken en zich duidelijk wat
ontspanden, zonder hun concentratie
tekort te doen. Halverwege Utrecht
trad de gewenning in de plaats van
de ontspanning. De oplettendheid
werd minder, de onderlinge afstanden
tussen de auto's geringer. Aan enige
voorwaarden voor het optreden van
aanrijdingen bij plotselinge snelheids
vermindering is dan al voldaan. Al
hebben de meeste bestuurders hun
aandacht geheel bij de weg, op elke
honderd personen behoeven er maar
enkelen te zijn die op een kritiek
ogenblik juist opzij kijken, een siga
ret opsteken, in gesprek zijn, om de
fatale kettingreactie in het leven te
kunnen roepen.
Het beeld van een kettingbotsing is
anders dan men zich gewoonlijk voor
stelt. Het is niet zo, verklaart kapi
tein A. C. Vogel, commandant van de
sectie Bijzondere Verkeerstaken der
Rijkspolitie, dat bij een dergelijk on
geluk de ene auto maar op de andere
vliegt, zodat er een ketting ontstaat
van tientallen gekneusde voertuigen
achter elkaar. Het klassieke beeld
van een kettingbotsing bestaat uit
twee, drie of vier auto's die kop- en
staartcontact met elkaar gemaakt
hebben, vervolgens een aantal wa
gens die tijdig tot staan konden ko
men, dan weer wat auto's op elkaar, en
zo voort. Eén zo'n file kan honder
den voertuigen omvatten waarvan
maar een deel schade heeft opgelo
pen.
Hoe ook de directe aanleidingen
mogen verschillen mistbanken,
gladheid, verkeerd inhalen, een ander
in de fuik rijden achter een langzame
voorganger de oorzaak van ket
tingbotsingen is vrijwel altijd terug
te voeren op een onvoldoende onder
linge afstand tussen de verkeersdeel
nemers op de autosnelweg. „Onze
luchtwaarnemingen tonen bijna steeds
die te kleine tussenruimten aan. Veel
automobielisten beseffen ook niet,
hoe lang hun remweg is. Wij geven
tegenwoordig als vuistregel, dat die
afstand in meters gelijk moet zijn
aan de helft van de snelheid in kilo
meters. Bij een snelheid van 100 ki
lometer, de meest gebruikelijke op de
rijkswegen, betekent dat dus een af
stand van vijftig meter", zegt kapi
tein Vogel, zonder veel hoop, dat dit
regeltje in de praktijk veel toepas
sing vindt.
De rijkspolitie past de laatste tijd
een vaste methode toe om, bij opstop
pingen op de autosnelwegen, het ach
teropkomende verkeer te behoeden
voor aanrijdingen. De witte Porsche
met blauw zwaailicht stelt zich op
een zodanig punt op, dat de staart
van de file nog in het oog gehouden
kan worden, terwijl het andere be
manningslid van de politieauto zich
meer naar achteren opstelt met nog
juist zicht op zijn collega in de auto.
In de praktijk komt het er meestal
op neer, dat deze afstanden elk onge
veer 500 meter bedragen.
Bij het zien van de eerste politie
man-in-witte-j as wordt het verkeer er
op attent gemaakt dat er iets aan de
hand is, en het beeld van de blauwe
lamp even verder completeert deze
indruk. In het politiejargon wordt dit
middel de staartbeveiliging genoemd.
Worden de afstanden tussen de
agent en de politie-auto groter, dan
verslappen de automobilisten weer in
hun attentie, zo heeft de ervaring ge
leerd. De staartbeveiliging heeft tal
van mogelijke aanrijdingen voorko
men, dat is wel zeker.
Niettemin, al worden kettingbotsin
gen vaak voorkómen, zij blijven even
zeer vóórkomen, tot spijt van de auto-
mobilisten en tot zorg van de verzeke
ringsmaatschappijen. Miljoenen gul
dens per jaar worden aan de gedu
peerden uitgekeerd, maar veel wordt
ook betaald uit de eigen portemon-
naie, vooral natuurlijk door degenen
die alleen 'maar verzekerd zijn tegen
wettelijke aansprakelijkheid.
De verzekeringsmaatschappijen ei
sen, dat hun gedupeerde cliënten
schade en schuld van de andere par
tij „stellen en bewijzen". In de ver-
zekeringsvoorwaarden staat ook ver
meld, dat niemand aan de andere
partij enige toezegging mag doen of
schuld mag erkennen. Dat wensen de
assuradeuren zelf uit te zoeken aan
de hand van de verklaringen. Op de
politie valt in dit opzicht niet meer
zo vast te rekenen, aangezien deze na
1 januari geen processen-verbaal
meer opmaakt voor materiële schade
beneden duizend gulden.
Commentaar van kapitein Vogel:
„het kwam er vaak op neer, dat wij
een man drie uur aan het werk zet
ten voor een proces-verbaal terwijl
de officier van justitie de zaak later
seponeerde. Dan had onze man ach
teraf voor de verzekeringsmaatschap
pijen gewerkt. Aan deze situatie wens
ten wij een eind te maken".
Publiek dat bij een kettingbotsing
is betrokken, zal dus niet meer auto
matisch op het politierapport kunnen
terugvallen. Men zal zelf het initia
tief moeten nemen tot het noteren van
de noodzakelijke gegevens. Welke zijn
dat? De assuradeuren wensen o.a.
namen, adressen, verzekeringsmaat
schappijen én polisnummers te weten
van zowel de man vóór als achter de
eigen auto. Ook namen van (min
stens twee) getuigen (kinderen en
echtgeno(o)t(e) horen daar niet toe)
zijn zeer welkom.
De A.N.W.B. heeft al een map uit
gegeven met formulieren alsmede
krijt en centimeter, om in dit soort
gevallen op te kunnen treden. Prijs
van dit handige hulpmiddel: 3.50.
Natuurlijk moet ook het schadefor
mulier van de maatschappij worden
ingevuld. En dat wordt nogal eens
over het hoofd gezien een expert
van deze onderneming zal de schade
aan het voertuig moeten beoordelen,
vóórdat dit gerepareerd wordt. Als
aan deze en dergelijke voorwaarden
wordt voldaan, zo vertelde ons een
verzekeringsdeskundige, behoeft de
uitkering niet langer dan veertien da
gen op zich te laten wachten.
Zodra een kettingbotsing zich heeft
voorgedaan zal de gealarmeerde po
litie alles doen om de baan zo snel
mogelijk vrij te maken. De verkeers
stroom moet doorgang vinden. Com
mandant Vogel: „Ik zie het verkeer
als een bedrijf dat geen stagnatie kan
dulden zonder economische schade.
De zaak dient dus zo spoedig moge
lijk weer op gang te komen. Alle bij
een kettingbotsing betrokken voertui
gen gaan de vluchtstrook in en de
politie loopt de wagens stuk voor
stuk na om de schade te beoordelen.
Natuurlijk proberen wij de hoofd
schuldige aan te wijzen en tegen hem
wordt proces-verbaal opgemaakt.
Maar vóór alles moet de verkeers
stroom hervat worden en we zijn be
reid desnoods nóg meer schade te
veroorzaken om dat doel te bereiken.
Verder blijft het uiteraard onze plicht
te bemiddelen bij het vervoer van ge
wonden, het bevrijden van beknelde
inzittenden enzovoort".
Ook de Wegenwacht, die dagelijks
met 250 surveillancewagens op de
weg zit, kan grote diensten bewijzen
bij ongelukken, zoals het per mobilo
foon via de wegenwachtstations op
roepen van garagehulp, het waar
schuwen van familieleden, van rela
ties met wie afspraken in het hon
derd lopen. Kleine schades kunnen
soms ter plaatse worden hersteld.
Wanneer de auto's moeten worden
achtergelaten, bemiddelt de wegen
wacht voor voortzetting van de tocht,
want sommige mensen vinden het
wat gênant iemand een lift te vragen.
Laatste tip van de politie: als u
achterop een onverwacht stilstaande
file rijdt, dan herhaaldelijk op de rem
trappen, met richtingwijzers knippen
en alles doen om het achteropkomen
de verkeer te alarmeren, MAAR
NOOIT METEEN UITSTAPPEN.
Laatste advies van ons: als uw
rem (licht) niet in orde is, nooit in
stappen!
NU HEEL NEDERLAND hand in
hand staat voor Ajax I, moet het de
goede Feijenoord-voorzitter Kie-
boom moeilijk zijn gevallen in zijn
Nieuwjaarsboodschap de juiste woor
den te vinden. Zijn mannen zitten de
ploeg van Jaap van Praag weliswaar
dicht op de hielen, maar het is in
voetbal al net als bij het wielrennen:
alleen de eerste krijgt een zoen. Zoe
kend naar de juiste manier om zijn
mannen meer vuur in te blazen, prees
Cor Kieboom eerst hun prestaties en
wenste ze tenslotte, wat meer duif.
wat meer branie toe. Want dat heb
ben de Amsterdammers, voegde hij er
veelzeggend aan toe.
Branie is een woord, dat men in
Amsterdam niet zo goed verstaat. Hel
doet denken aan de Jantjes met hun
braniekraag. De Jantjes kwamen uit
de Jordaan en Ajax, mijnheer Kie
boom, is geen Jordaanploeg. Om den
drommel niet. Waar Ajax precies
thuis hoort, weet geen enkele Amster
dammer. Ajax is meer een verschijn
sel, een manier van leven. Bij Ajax
gebruikt men in gevallen van grote
vrijmoedigheid het woord lef, of, als
de ploeg het heel bont maakt „got
spe". Wat is „gotspe"? Gotspe is on
beschaamde brutaliteit. „Gotspe" is
bare leuzen
nutteloos in
bij
de
een jubileum,
harde strijd.
maar
je vader en moeder vermoorden en
dan de rechter om clementie vragen
omdat je wees bent geworden. Soms
maakt men er een bijvoeglijk naam
woord van. Liverpool met 5-1 naar
huis sturen, was „gotspieüs".
Maar feitelijk zijn die jongens van
Ajax op het ogenblik gewoon heel goe
de voetballers. En dat had Kieboom
moeten zeggen. Maar ontwring dat
maar eens aan de tanden van een
man, die zijn ploeg mint als een va
der. Toen Ajax, jaren geleden, dik in
de mist zat en de brui van het triom
ferende Rotterdamse legioen tot in de
Meer hoorbaar was, weende Jaap van
Praags voorganger ook door zijn gro
te woorden heen. Feijenoord ver
knoeit de sport, zei hij toen. Feijen
oord wordt schatrijk en elk jaar kam
pioen en wij zitten hier maar in ons
armzalige stadionnetje, waar ^a3'
28.000 mensen in kunnen. Ook hij zei
niet, dat Feijenoord toen gewoon be
ter speelde, want clubvoorzitters zijn
precies als fractievoorzitters in de Ka
mer:, als het mis gaat heeft altijd
een ander het gedaan. Sportief komt
van sport en parlementair van parle
ment, maar beide hoedanigheden zijn
deugden uit de Succes-agenda, Bruik-
OVERIGENS heeft Kieboom met
zijn branie-opmerking het Amsterdam
se hart een beetje bezeerd. Want diep
in het Amsterdams gemoed ligt een
kolossaal minderwaardigheidsgevoel
verscholen, dat het bloed naar het
hoofd jaagt bij het woordje: Rotter
dam. In de dagen dat het Amsterdam
nog slechter ging dan nu, waren er
raadsleden die haarfijn konden aanto
nen, waarom het de Rotterdammers
zo goed ging. Rotterdammers waren
veel handiger in de omgang met de
wederzijdse geldschieter Den Haag,
zeiden zij. Als ze in Rotterdam een
plan hebben, waarvoor Haagse centjes
nodig zijn, maken ze er met opzet een
foutje in. Dat foutje wordt er door
een Haagse ambtenaar uitgehaald.
Die zegt het tegen de Rotterdam
mers. Dan zeggen de Rotterdammers,
wat is het toch fijn dat er een hogere
en zoveel bekwamere instantie is. Dat
hoort die hogere instantie graag. En
die geeft dan de Rotterdammers hun
zin. Amsterdammers maken ook fout
jes. Maar die worden woedend als een
Hagenaar die er uit haalt. Ze gaan
dan ruzie maken. En krijgen niet hun
zin. Zoals in het IJ-tunneldrama.
Er was toen een wethouder, die
zegt men in zijn eentje alle Haagse
kanselarijen tegen zich in het harnas
joeg door zijn lef. Die wethouder is
inmiddels nog hoger gestegen op de
maatschappelijke ladder. Hij heeft de
goede partij, de goede leeftijd en aan
vaardt elke voorzittersbaan, die men
hem aanbiedt in de stille hoop, dat
hij Van Hall als burgemeester zal mo
gen opvolgen. Maar de partij aarzelt,
want hij heeft de naam dat hij niet
met Den Haag overweg kan. En wie
niet met Den Haag overweg kan, kan
wel inpakken. Want de verhouding tus
sen de gemeenten en Den Haag is als
tussen een student op kamers en zijn
pa. Je kunt natuurlijk wel schulden
maken, maar wie krijgt de oude heer
aan het dokken.
ROTTERDAM tobt op het ogenblik
met zijn haven, die nog verder de zee
in moet. Daarvoor heeft men Den
Haag zeer hard nodig. En wat doet
Rotterdam? Het luistert naar Kie
boom en eist met branie aandacht
voor zijn nationale taak. Dat wordt
hommeles. Wij weten er in Amster
dam alles van.
Terwille van de toekomst van alles
wat de Maasstad lief is: Rotterdam
mer, hou je aan de oude truc. Gewoon
een plannetje met een foutje, nederig
het petje tikken, weer zeggen
o, wat is het fijn dat er nog
bekwame Rijksambtenaren
en dan, weg wezen met de poet.
Dan komt het met Feijenoord ook wel
in orde. Het scheelt maar een paar
puntjes en voor dat je het weet, zit
ten we weer hand in hand.
aan
van:
zulke
zijn,
BEN KROON
