WHmmb
£5 1oftie'
Mp
wm..
Bloed van „Cortina"
Niet slaan"
WOENSDAG 11 JANUARI 1967
llft^ BPS Él iliii
Ui- 1
Mi
Pnn8ea Margriet schuift
de gouden ring aan Pieters vinger.
In de kerk was de prinses haar ontroering even niet meester.
Na de ringwisseling lichtte Pieter de sluier van zijn bruid op en kuste
haar hartelijk.
ren V3n een c'er rÜtulgen op het Plein ontploften een paar rookbommen vlak achter de erewacht. De matroos bleef onverstoor
baar. Later kreeg hij een compliment van een politie-commissaris.
Een ingetogen moment. Prof. Berkhof spreekt een gebed uit.
DEN Haa'pT"" gr
in de morgZ^1 11 Jan. Vijf uur f.
waren de Politie-agenten
Pieter en iv? .op dag van
slenterden yi-Jgr*et' Huiverend
ternevels ]aJ door de kille win-
Veel te vrrw gS- de dranghekken,
dentie nog A e.lgenkJk nu de resi-
matineuze nw °°r lag en zeer
»en van voor-
mosflessen ekens en ther-
men stellen dat Zi? t^1feite k°n
gebulder, om nel? Mhet kano"-
Malieveld, het rijk a]wru0p het
Daar klonkenin s?^ hadde«-
maat de eenentwintig sa^eU f
schoten uit de dampende Ci" 1
monden, de knallende ouverture 1
van een toch nog stralende trouw, f
dag. Want even na het ochtend-
gloren schoven met de grauwe
mistflarden de donkere wolken f
weg en paste ook de hemel boven
Den Haag zich in zachtblauw bij
het feestelijke gebeuren aan.
koetsiertje" voor de koetsier. Een teug uit het zakflaconnetje.
DEN HAAG BELEEFDE WEER EEN SPROOKJE
schimmel van Bischoff had zijn dag niet
(Van
fecial» verslaggever)
De route door lange hekken gemar-
ee.d, vertoonde aanvankelijk een leeg,
eee!it Z6lfS wat dwaas beeld. Overal
netledn'/imarechaussees en "Üvere man- j
potten zeijlrio'anh0Pig met hun koffie' i
koningen en verschiHende worst-
In hun wJ* te^l0.tte dan maar zelf T)p srhirtwnel /->
het Huis ten BoSPch dwkten haptfn- Bi:iortlna" moest met de spons gereinigd worden
rekening het sneirLiT? Per Slot van
nam. wa© RtaKei een aanvang
nam, was de si*,, f een aanvang
ter. Nee, de èe^i 6 al niet veel be-
hadden gekozen v„6 belan5stellenden
Jaar" ee? plaatsïe bil
de raadzaal, waar e 60n plaatsie bij dan gerekend. In korte tijd was h8t
Hoempaorkestje voor" Vole|ndammer publiek dat langzaam maar zeker tot
zorgde en de miut-s.. vroli^ke noten een duizendkoopige menigte aan.,
zorgde en de" militair»"011^6 noten
schorre commando's for™ Z1Ch onder
grote verhuiswagen zorgde"^6"' Een
wat extra leven in de brcLj" ™0r
een geweldige hoeveelheid kim",
lonnen aan te voeren, gratis dn86 ba"
benzinemaatschappij ter ho i°! een
gesteld. Om de televisie SClkking
"iet te pesten
was de naam en het merktnv
zeer klein op aangebracht. er knorrende beesten" rondom het pu-
Er was kennelijk op meer He bliek cirkelden om de straat toch
den gerekend. In korte tijd wa^L8! maar vooral g°ed schoon te houden.
s "et Want dat was het principe, waarmee
men de avond tevoren begonnen was!
Langs de hele route, tot en met de
gazons toe, is intensief geschrobd en
gekrabd door een leger schoonmakers.
Het wachten verliep volgens de re
gels van het spel. Af en toe een war-
me bal of een zakje patates, het troos
ten van een huilend kind, de bekende
ruzietjes van „ik stond hier het eerst"
en nu en dan, maar echt weinig over
een duizendkoppige menigte aangroei
de, met hele trossen ballonnen uitge
rust. Er werd voet- en volleybal mee
gespeeld en de hilariteit nam toe, toen
men ontdekte dat de balonnen op de
punten van de parapluies zo lekker
knallend sneuvelden. Dat gaf dan weer
het nodige werh aan gemotoriseer
de Haagse vuilniswagentjes, die als
tuigend, de inzet van het lied: Oranje
boven". Het was nog te koud. Er was
nog te weinig sfeer.
Op het Plein 1813, waar de pers
zich in groten getale op de trappen
van het monument had verzameld, op
vertoon van kaart en gele band om
de arm, stond maar een handjevol
mensen. Een opgewonden vrouw de
batteerde op felle toon met een agent
toen ook zij probeerde de trappen van
het monument te bestijgen. „Ik wil
hem op de plaat". Geen kaart, geen
band, geen plaats. De agent bleef on-
vermurwbaar. Het was hier dat wij
de bepaald wèl feestelijke stoet zagen
voorbij trekken, d« paarden, „op
scherp" uit alle voorzorg en voorzien
van injecties tegen de griep, in vurige
galop voor de ratelende rijtuigen uit.
We zagen de bruid vriendelijk wuiven
en Pieter gemakkelijk achterover in
de glazen koets met heel even zijn
blik op het beeld van de Nederlandse
Maagd, waaronder het toepasselijke
opschrift: „De Heer heeft groote din
gen by ons gedaan. Dies zijn wy ver-
blyd". Bij het stadhuis begon het
enthousiasme, onder aanvoering van
een jeugdige studentengroep die met
een groot spandoek zwaaide en „leve
Piet en Griet" brulde.
Bepaald drukker was het bij de kerk,
waar een enorme politieschare de me
nigte op afstand hield, vele agenten
met het gezicht naar de toeschouwers
gekeerd, vele, tóch opvallende recher
cheurs onder en achter de toeschou
wers. Ook hier verliep alles ordelijk
met uitzondering van de palfrenier van
het eerste rijtuig, die bij het stilhouden
voor de ingang van de kerk met een
schrille kreet van de koets viel en
haastig op de been moest worden ge
holpen. Met een van pijn vertrokken
gezicht en met de hand op het zit
vlak nam de onfortuinlijke man haas
tig zijn positie in. Voor de ramen van
de woningen rondom de Sint Jacobs-
kerk bleef men zitten. Het merendeel
van het publiek op straat verspreidde
zich nu. Wij spoedden ons naar het
Binnenhof, toen de tijdelijke rustplaats
voor de paarden van de stoet, die
ken op het hoofd. Ze waren voor even
uit hun rol. Sommigen lichtten even
snel hun pruiken om nu eindelijk eens
die kriebels te kunnen wegkrabben,
anderen diepten uit hun binnenzak het
bekende flaconnetje op voor een wel
verdiend „koetsiertje'
hier aan lange leidsels bijeenstonden.
De machtige witte schimmel „Corti
na" van de opperstalmeester Bischoff
van Heemskerck stond trappelend ter
zijde van deze hippische „op-de-plaats-
rust" Het paard had vandaag kenne-
liik zijn dag niet. Bloed droop vanuit
de mond over de borst en de benen.
Had de „opper" té fors aan het bit
getrokken, of had de schimmel in heel
het nerveuze gedoe zich op de tong
gebeten7 Wij hadden gezien hoe op het
Plein 1813 Cortina liet monument wil
de ronden en links uit de flank sprong,
maar Bischoff van Heemskerck, wiens
naam door de omstanders luid werd
uitgeschreeuwd, dwong zijn schimmel
tèrug in het gareel. In ieder geval de
man, die met de spons en waterstofper
oxide „Cortina" reinigde, hield het op
een ongewilde zelfkastijding van het
paard. „Ook zo'n paard vergist zich
wel eens", sprak hij gevoelig en hij
keek „Cortina" teder in de soppige
ogen. Een sfeervolle rustpauze hier op
het Binnenhof tussen de trappelende
viervoeters en krombenige mannen in
hun lange jassen en hun kriebelprui-
)5
Het venijn zat ook ditmaal in de
staart. In de finale van de feestelijk
heden, de rijtoer van de kerk terug
naar het paleis Huis ten Bosch kwam
er iets van de spanning waarop men
gezien de uitgebreide voorzorgs
maatregelen toch kennelijk had ge
rekend. Juist,toen de koetsen het Plein
rondden, plofte de eerste rookbom op
straat. Wit en opgewonden werd de
jonge dader door agenten in zijn kraag
gepakt en meegevoerd. Een vrouw riep
nog met schelle stem: „Niet slaan,
hoor". Een stokoude dame reageerde
hierop in geaffecteerd Haags: „Schan
de, zo'n lummel. Voor mij mogen ze
hem aan z'n haren wegslepen. Oh ik
had die knul zijn ogen wel uit zijn
kop kunnen krabben". De groepen
langharige puistjes jongens en langge-
jaste meisjes, al of niet tot de provo's
behorend, gingen nu meer en meer
tot actie over. Zou het een herhaling
van Prinsjesdag worden? De politie
nam geen enkel risico. Zij begon on
middellijk deze groepen uiteen en voor
zich uit te drijven. „Leve de repu
bliek" overstemde het „doorlopen".
Enige jongelui werden weggevoerd. Te
voet maar soms ook met jeep dreef
de politie de jongelui uiteen, stoep-op-
stoep-af, als dat nodig was, soms met
een forse duw, dan weer met jsen en
kele tik. Maar werkelijk spannend
werd het niet en op een gegeven mo
ment trokken de agenten zich terug.
Den Haag verviel weer in de rol
waarmee het deze dag begonnen was.
De rust keerde weer. De normale da
gelijkse gang hernam zijn loop. De
toeschouwers dropen af. De ballenver-
kopers, de worstkoningen, wafelbak
kers en muzikanten borgen hun spul
len op. Het was voor hen bepaald
geen topdag. Op een enkel vlaggetje
en stukgeprikte ballon na zijn ook de
straten schoon gebleven...
