Op hartshoogte
werd een droom geboren
w;
tk
\s
DE TIJD
ZATERDAG 23 DECEMBER 1967
ONTWERP 19
Hoog In het hoge noorden
werd een droom geboren
op naakte voeten
ga je door de nacht
en houdt er wake
je hoort alleen
het kraken van de sneeuw
en het naderen
van vertraagde eeuwen
als het klagen van paarden
zonwaarts
waar onze harten branden
hoog In het hoge noorden
op hartshoogte
werd een droom geboren
Walter de Muer -
Gent (België)
24 jaar
DE BONS
en toen het
stil was
bleef je staan
je lange haren
rommelig
over de kraag;
en van achter je bril
schoot een vonk
Ik wilde je grijpen:
maar het donker
was me voor.
Dorine Hulshof
Lichtenvoorde
18 jaar.
V.
Hanneke Holzhaus: Waar het gras buigt loop ik volleerd in zwijgen.
DAT DIE HAAN KRAAIDE
soms
Is het erg zwaar
altijd
gebogen te gaan
onder
het juk van jezelf
je zou
jezelf uit willen doen
en zingen en dansen
In een nieuwe wereld
van gouden rozen
maar
word je wakker
en
gevangen door de leegte
dan
ben je blij
dat het juk je wacht
want
het is het enige wat je hebt
mijn god het was bijna helemaal licht
en heel weinig autoos en
al die vogels, het leek
wel een klein park vol
en kon Ik er wat aan doen
die bakkerij
de planken vol dampend 'brood
en de bakker zei goeie morgen natuurlijk
en dan de fietser met
het pakje brood onder zijn arm
grote god kon ik het helpen?
H. Vleerlaag
Nijmegen
18 jaar.
Claartje van Eekelen
Winterswijk
20 jaar.
bedeesd Is zij, Ingekapseld
amandelvormige ogen schuwen een dans
haar cocon is verbroken
onvoorbereid haar naam,
zij is nog vrij
maar ver weg
ik oculeer maar de ent verdort
langzaam
de dans is een marteling
haar naam
marie-jose.
H. Graus
Roermond
DE CENTIMETER
Vanavond heb ik een fillem gezien
Van dat ding ben ik dronken.
Het was „Accident".
Ik meen op een „goeie gedachte"
gekomen te zijn.
De spanningen in je leven
worden veroorzaakt door de afstand
Het is belangrijk hoe dicht
je bij een mens bent om
je „zijn met hem" te voelen.
Bij auto's is het net zo.
Van veraf doet hij je niks
Als je erin zit voel je hem.
Adel bewaart afstand
behalve in hun rugby spelletjes.
De afstand kun je linea recta
meten, maar ook met kronkels
Bij veel (alles) wat ik zie,
meemaak etc. meen ik
mij helemaal betrokken
erin getrokken, erin geweven
te voelen.
Ik neem er echter naderhand
zeer ongeïnteresseerd
afstand van.
Ik voel me wel af en toe alleen
dan wil ik de afstand kleiner
maken (b.v. De 20 k.m. naar Amersfoort
Afleggen (achter me leggen))
Maar tenslotte neem ik ook van
Al, afstand.
Ik ben een afstandeling.
Behalve als je onder het wiel
van een auto ligt
dan is de afstand het heelal
in geschoten,
hij is mysterieus, beklemmend.
Dan is er een „accident" gebeurd.
Vester Reijndert
Utrecht
20 jaar.
en als ik nou eens zeg
dat het leeft
dat het praat
dat het vraagt
dat het breekt
dat het vliegt
dat het annemarie is?
en als ik nou eens zeg,
dat het de tinteling van de liefde, is'
vluchtige beelden
herinneren mij aan haar
haar herinneringen blijven mij bij
de hare
de hare
ach dat zijn de hare maar
Servaas H. M. van Rooi/en
Almelo
20 jaar
SCHRIJVERSLIEFDE
Zij noemde mij ontrouw:
ik speelde immers
met andermans gedachten.
Mijn antwoord hoorde zij niet.
Een voetafdruk in het zand,
mijn diepste wens die niet te herkennen.
MELODIE D'AMOUR
Hij drukte de radio aan zijn hart
de onderdelen barstten eruit
en hij bezeerde zich aan de harplastic buitenkant
ZESHONDERD GEDICHTEN, een kerstspel
om nooit uit te voeren en 'n aantal vertalingen
van Franse en Engelse verzen. Dat was het ant
woord uit Nederland en Vlaanderen op de twaalf
regelige suggestie van de ZEG MAAR JlJ-redac-
tie in de kerstkrant gedichten van jongeren te
publiceren. Op deze pagina vind men het resul
taat.
Een indrukwekkende stapel papier is nog geen
garantie voor een bloemlezing van enig niveau.
Eerlijkheidshalve: het ware wenselijk geweest
dat wij kritischer hadden kunnen zijn. Niettemin
kenden de avonden van lezen en bespreken re
gels waarvoor de televisie terecht uitstond. Het
zijn vooral regels geweest en goede bedoelingen
die gedichten op deze pagina brachten.
De animo waarmee zovelen poëzie bedrijven"
heeft het beoordelen voor naargeestigheid be
hoedt. We zijn door vele literaire stromingen ge
gaan, zijn door vele emoties beroerd. Er ware
lieve naïeve woordjes en gespierde taal; anec
dotes en nonsens op rijm; oefeningen van be
rouw en hoop; verwensingen wegens verraad en
,,kom terug bij mij"-invitaties (graag alleen ini
tialen). We kwamen Kloos, Van Ostayen, Lodei-
zen, Vroman, Achterberg tegen. En soms nie
mand. Er was veel liefde en gebrek eraan, veel
eenzaamheid, veel Vietnam.
Als proef vooraf een kleine tocht door het
veelstromenland, dwars door alle emoties en
leeftijden: ,,De dood had een afspraak met 694
miljoen noordvietnamezen" ,,lk voel me dich
ter, misschien ben ik wel dichter" ,,lk ben al
leen je speelpop voor vannacht" ,,Een witte
kerstmis, een stille kerstmis" ,,Je trommelde
de eenzaamheid uit mijn buik" „Mensenlevens
vallen neer" „Mijn god, je bent verraden".
Tenslotte: Zonder naam, en in gestencilde
vorm troffen wij de wiskundige verwensing „Aan
Simon" aan:
Benodigdheden: 1 simon
Construeer een lijnstuk
verleng dit tot in het oneindige
volg het.
De onbekende maker heeft, mits hij aan de
voorwaarden van ZEG-MAAR-JIJ heeft willen vol
doen, recht op de platenbon, die ook zij van wie
een of meer gedichten op deze pagina zijn af
gedrukt, spoedig krijgen thuis gestuurd.
TER HERKENNING
Vriend, waar het gras buigt loop ik
volleerd in zwijgen en van ernst
ben ik een transparant voorbeeld.
Zo ken je mij, zo wandel je
eenvoudig door mij heen.
Soms v/ijk ik af en wankel,
kan ik zelfs oorverdovend zijn.
En ben ik zichtbaar, secondenlang.
Herken mij dan.
IK ADEM JE IN
Soms, even, bekruip ik je huid.
Je geeft me een handjevol leven
en ik adem je in. En weer uit.
VERRAAD
's Morgens al pleeg ik verraad: kus ik
de vliesdunne flora, zo smelten er bloemen
onder mijn adem en op de ruit
loopt mijn mondafdruk uit in hun tranen.
Hanneke Holzhaus
Amsterdam
17 jaar.
MENS ZIJN
Als mijn stem de dauw begroet
groeien er bloemen aan een paarse hemel
en het vocht van mijn hart
verlaat mijn lichaam
om schimmels en insekten te voeden.
Hanneke Snel
Utrecht.
Wij spraken af om Iedere
vrijdagavond van
elkaar te houden
en de overige dagen
het meest van onszelf
tenslotte is vrijheid
een prachtig woord
nietwaar
Ik stap uit mijzelf
om te zien hoe ik
ben
zo hang ik
als een schaduw
te verwonderen.
Marijke van Hooft
Haarlem
23 jaar.
(maar) haar zoete stem wilde er bij hem niet in.
L. Harmeling
Boxtel
20 jaar.
NORMAAL LIEFDESGEDICHT
met een ster
wil ik je vergelijken liefje
hemeltje
is er dan niks beters
Ik wou het wel
Arnold Spauwen
Ambi]
20 jaar.
POPPENSPELER
In 't donkere wereldje
van latten en gordijnen
leven zij; nee, worden zij geleefd
door die merkwaardige man
die nooit iets zegt, maar altijd Iets te vertellen heeft.
Aan draden trekkend
laat bij hen leven:
de koning, de duivel met twéé koppen.
Een minnend man,
hij mint zijn poppen.
Een licht gaat aan
het doek gaat op
we zien de liefde van Pierrot
de man leeft mee
hij is Pierrot
Het Is voorbij
het gordijn is dicht
een pop wordt^ nog flauw beschenen
de man pakt zijn spullen
dan is hij verdwenen.
Godfried Beumers
Enschede
15 jaar.
DIE WEGEN
Kijk recht omlaag:
Zie je het huis met de druiven?
Daar lopen die wegen op dood.
Daar gaan de berggoden slapen.
Stil kind van liefde
Herodes kleedt zich met
mijn lichaam aan.
Woon je hier, spiegelbeeld?
MIDDAG
Ergens in de verte
trekt een trein een langzame
scheur in de middag.
Een hagedis schiet weg
tussen de stenen.
Ik blaas de blauwe rook
de blauwe hemel in
en zit zomaar zo'n beetje
te denken.
Peter Michielsen
Utrecht
21 jaar.
MINNESPEL
Hurkend in het schrome gras
keek de schizofreen naar
de koerier in de wolkenmassa,
waaruit zich twee handen losmaakten
moederlijk gleden zij zijn -haardos binnen
languit vlijde hij zich neer
en voelde hoe beide handen
gescheiden van elkaar
zijn lichaam ontvoogden.
JH
Twan Smits
Tegelen
21 /aar.
STENEN KOMEN NIET'TOT l.EVEN?
De avond bloost al lang niet meer
waar wanhoop valt
met donkere stappen
de weg klimt stijl vooruit
moe worden de treden
voor een verlate god
minder het geluk
dat hij kan dragen.
Vogels bloeden op hun rug
langzaam het leven uit
het zogend deel
bestaat niet meer
wat moeten planten
met geluk
en stenen komen
niet tot leven?
Cees Alders
Oud-Beyerland
Marijke vart Hooff: Tenslotte is vrijheid 'n prachtig woord.
ATTENTIE VUURPELOTON
aantreden
zon, alstjeblieft,
verlicht mijn gezicht
mijn verkrampte gezicht
laden
wind, alstjeblieft.
geleidt mijn schreeuw
mijn huiveringwekkende schreeuw
op de plaats
gras, alstjeblieft,
draag mijn bloed
mijn gewraakte bloed
richten
boom, alstjeblieft,
vang de mij ontsnapte kogel
de monuments1» kog».
vuur
de zon
een boom
en het gras
In een laatste absorptie.
Marius van Hooft
Loosduinen.
Ik zal vandaag niet sterven
Ik ben niet de soldaat die vecht In Vietnam
Ik woon niet in de overstroomde stad Samarkand
Waarom ben ik niet de soldaat of de bewoner van Samarkand?
Athia Boers
Amsterdam.