Op hartshoogte werd een droom geboren w; tk \s DE TIJD ZATERDAG 23 DECEMBER 1967 ONTWERP 19 Hoog In het hoge noorden werd een droom geboren op naakte voeten ga je door de nacht en houdt er wake je hoort alleen het kraken van de sneeuw en het naderen van vertraagde eeuwen als het klagen van paarden zonwaarts waar onze harten branden hoog In het hoge noorden op hartshoogte werd een droom geboren Walter de Muer - Gent (België) 24 jaar DE BONS en toen het stil was bleef je staan je lange haren rommelig over de kraag; en van achter je bril schoot een vonk Ik wilde je grijpen: maar het donker was me voor. Dorine Hulshof Lichtenvoorde 18 jaar. V. Hanneke Holzhaus: Waar het gras buigt loop ik volleerd in zwijgen. DAT DIE HAAN KRAAIDE soms Is het erg zwaar altijd gebogen te gaan onder het juk van jezelf je zou jezelf uit willen doen en zingen en dansen In een nieuwe wereld van gouden rozen maar word je wakker en gevangen door de leegte dan ben je blij dat het juk je wacht want het is het enige wat je hebt mijn god het was bijna helemaal licht en heel weinig autoos en al die vogels, het leek wel een klein park vol en kon Ik er wat aan doen die bakkerij de planken vol dampend 'brood en de bakker zei goeie morgen natuurlijk en dan de fietser met het pakje brood onder zijn arm grote god kon ik het helpen? H. Vleerlaag Nijmegen 18 jaar. Claartje van Eekelen Winterswijk 20 jaar. bedeesd Is zij, Ingekapseld amandelvormige ogen schuwen een dans haar cocon is verbroken onvoorbereid haar naam, zij is nog vrij maar ver weg ik oculeer maar de ent verdort langzaam de dans is een marteling haar naam marie-jose. H. Graus Roermond DE CENTIMETER Vanavond heb ik een fillem gezien Van dat ding ben ik dronken. Het was „Accident". Ik meen op een „goeie gedachte" gekomen te zijn. De spanningen in je leven worden veroorzaakt door de afstand Het is belangrijk hoe dicht je bij een mens bent om je „zijn met hem" te voelen. Bij auto's is het net zo. Van veraf doet hij je niks Als je erin zit voel je hem. Adel bewaart afstand behalve in hun rugby spelletjes. De afstand kun je linea recta meten, maar ook met kronkels Bij veel (alles) wat ik zie, meemaak etc. meen ik mij helemaal betrokken erin getrokken, erin geweven te voelen. Ik neem er echter naderhand zeer ongeïnteresseerd afstand van. Ik voel me wel af en toe alleen dan wil ik de afstand kleiner maken (b.v. De 20 k.m. naar Amersfoort Afleggen (achter me leggen)) Maar tenslotte neem ik ook van Al, afstand. Ik ben een afstandeling. Behalve als je onder het wiel van een auto ligt dan is de afstand het heelal in geschoten, hij is mysterieus, beklemmend. Dan is er een „accident" gebeurd. Vester Reijndert Utrecht 20 jaar. en als ik nou eens zeg dat het leeft dat het praat dat het vraagt dat het breekt dat het vliegt dat het annemarie is? en als ik nou eens zeg, dat het de tinteling van de liefde, is' vluchtige beelden herinneren mij aan haar haar herinneringen blijven mij bij de hare de hare ach dat zijn de hare maar Servaas H. M. van Rooi/en Almelo 20 jaar SCHRIJVERSLIEFDE Zij noemde mij ontrouw: ik speelde immers met andermans gedachten. Mijn antwoord hoorde zij niet. Een voetafdruk in het zand, mijn diepste wens die niet te herkennen. MELODIE D'AMOUR Hij drukte de radio aan zijn hart de onderdelen barstten eruit en hij bezeerde zich aan de harplastic buitenkant ZESHONDERD GEDICHTEN, een kerstspel om nooit uit te voeren en 'n aantal vertalingen van Franse en Engelse verzen. Dat was het ant woord uit Nederland en Vlaanderen op de twaalf regelige suggestie van de ZEG MAAR JlJ-redac- tie in de kerstkrant gedichten van jongeren te publiceren. Op deze pagina vind men het resul taat. Een indrukwekkende stapel papier is nog geen garantie voor een bloemlezing van enig niveau. Eerlijkheidshalve: het ware wenselijk geweest dat wij kritischer hadden kunnen zijn. Niettemin kenden de avonden van lezen en bespreken re gels waarvoor de televisie terecht uitstond. Het zijn vooral regels geweest en goede bedoelingen die gedichten op deze pagina brachten. De animo waarmee zovelen poëzie bedrijven" heeft het beoordelen voor naargeestigheid be hoedt. We zijn door vele literaire stromingen ge gaan, zijn door vele emoties beroerd. Er ware lieve naïeve woordjes en gespierde taal; anec dotes en nonsens op rijm; oefeningen van be rouw en hoop; verwensingen wegens verraad en ,,kom terug bij mij"-invitaties (graag alleen ini tialen). We kwamen Kloos, Van Ostayen, Lodei- zen, Vroman, Achterberg tegen. En soms nie mand. Er was veel liefde en gebrek eraan, veel eenzaamheid, veel Vietnam. Als proef vooraf een kleine tocht door het veelstromenland, dwars door alle emoties en leeftijden: ,,De dood had een afspraak met 694 miljoen noordvietnamezen" ,,lk voel me dich ter, misschien ben ik wel dichter" ,,lk ben al leen je speelpop voor vannacht" ,,Een witte kerstmis, een stille kerstmis" ,,Je trommelde de eenzaamheid uit mijn buik" „Mensenlevens vallen neer" „Mijn god, je bent verraden". Tenslotte: Zonder naam, en in gestencilde vorm troffen wij de wiskundige verwensing „Aan Simon" aan: Benodigdheden: 1 simon Construeer een lijnstuk verleng dit tot in het oneindige volg het. De onbekende maker heeft, mits hij aan de voorwaarden van ZEG-MAAR-JIJ heeft willen vol doen, recht op de platenbon, die ook zij van wie een of meer gedichten op deze pagina zijn af gedrukt, spoedig krijgen thuis gestuurd. TER HERKENNING Vriend, waar het gras buigt loop ik volleerd in zwijgen en van ernst ben ik een transparant voorbeeld. Zo ken je mij, zo wandel je eenvoudig door mij heen. Soms v/ijk ik af en wankel, kan ik zelfs oorverdovend zijn. En ben ik zichtbaar, secondenlang. Herken mij dan. IK ADEM JE IN Soms, even, bekruip ik je huid. Je geeft me een handjevol leven en ik adem je in. En weer uit. VERRAAD 's Morgens al pleeg ik verraad: kus ik de vliesdunne flora, zo smelten er bloemen onder mijn adem en op de ruit loopt mijn mondafdruk uit in hun tranen. Hanneke Holzhaus Amsterdam 17 jaar. MENS ZIJN Als mijn stem de dauw begroet groeien er bloemen aan een paarse hemel en het vocht van mijn hart verlaat mijn lichaam om schimmels en insekten te voeden. Hanneke Snel Utrecht. Wij spraken af om Iedere vrijdagavond van elkaar te houden en de overige dagen het meest van onszelf tenslotte is vrijheid een prachtig woord nietwaar Ik stap uit mijzelf om te zien hoe ik ben zo hang ik als een schaduw te verwonderen. Marijke van Hooft Haarlem 23 jaar. (maar) haar zoete stem wilde er bij hem niet in. L. Harmeling Boxtel 20 jaar. NORMAAL LIEFDESGEDICHT met een ster wil ik je vergelijken liefje hemeltje is er dan niks beters Ik wou het wel Arnold Spauwen Ambi] 20 jaar. POPPENSPELER In 't donkere wereldje van latten en gordijnen leven zij; nee, worden zij geleefd door die merkwaardige man die nooit iets zegt, maar altijd Iets te vertellen heeft. Aan draden trekkend laat bij hen leven: de koning, de duivel met twéé koppen. Een minnend man, hij mint zijn poppen. Een licht gaat aan het doek gaat op we zien de liefde van Pierrot de man leeft mee hij is Pierrot Het Is voorbij het gordijn is dicht een pop wordt^ nog flauw beschenen de man pakt zijn spullen dan is hij verdwenen. Godfried Beumers Enschede 15 jaar. DIE WEGEN Kijk recht omlaag: Zie je het huis met de druiven? Daar lopen die wegen op dood. Daar gaan de berggoden slapen. Stil kind van liefde Herodes kleedt zich met mijn lichaam aan. Woon je hier, spiegelbeeld? MIDDAG Ergens in de verte trekt een trein een langzame scheur in de middag. Een hagedis schiet weg tussen de stenen. Ik blaas de blauwe rook de blauwe hemel in en zit zomaar zo'n beetje te denken. Peter Michielsen Utrecht 21 jaar. MINNESPEL Hurkend in het schrome gras keek de schizofreen naar de koerier in de wolkenmassa, waaruit zich twee handen losmaakten moederlijk gleden zij zijn -haardos binnen languit vlijde hij zich neer en voelde hoe beide handen gescheiden van elkaar zijn lichaam ontvoogden. JH Twan Smits Tegelen 21 /aar. STENEN KOMEN NIET'TOT l.EVEN? De avond bloost al lang niet meer waar wanhoop valt met donkere stappen de weg klimt stijl vooruit moe worden de treden voor een verlate god minder het geluk dat hij kan dragen. Vogels bloeden op hun rug langzaam het leven uit het zogend deel bestaat niet meer wat moeten planten met geluk en stenen komen niet tot leven? Cees Alders Oud-Beyerland Marijke vart Hooff: Tenslotte is vrijheid 'n prachtig woord. ATTENTIE VUURPELOTON aantreden zon, alstjeblieft, verlicht mijn gezicht mijn verkrampte gezicht laden wind, alstjeblieft. geleidt mijn schreeuw mijn huiveringwekkende schreeuw op de plaats gras, alstjeblieft, draag mijn bloed mijn gewraakte bloed richten boom, alstjeblieft, vang de mij ontsnapte kogel de monuments1» kog». vuur de zon een boom en het gras In een laatste absorptie. Marius van Hooft Loosduinen. Ik zal vandaag niet sterven Ik ben niet de soldaat die vecht In Vietnam Ik woon niet in de overstroomde stad Samarkand Waarom ben ik niet de soldaat of de bewoner van Samarkand? Athia Boers Amsterdam.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1967 | | pagina 29