Ex-Nederlandse coach over komende schaatsstrijd
'rW -
Nederlanders
gaan
achteruit
Drempel-preekje
Deze week inleveren
Totoformulier 28
(bekerwedstrijden)
Blokkeers trainer: „Het is geen goede ploeg"
pchweppes
TOTO Alle 13
Over Cruyffie,
Peter en Keessie
Niloc en Swift
winnaars in
handbaltoernooi
i. m
nan
Als
lÜli
mens
Verkeerd
DE TIJD
WOENSDAG 27 DECEMBER 1967
MAARN, 27 dec. Anton Huiskes heeft
een Zweedse ster in de top van de kerstboom.
Op de piano staat een adventskaars uit Go
thenburg. Aan de de waslijn, boven op zolder,
hangt een lichtblauwe trainingsbloes, drie gele
kronen op de borst, in gele letters „Sverige"
op de rug. Hij loopt, draaft en klautert ermee
rond in dezelfde bossen van Maarn, waar hij tot anderhalf jaar terug
in fel Oranje zijn dagelijks trainingsuurtje doorbracht. Blauw-geel of
oranje, het maakt geen zweetdruppel verschil.
SCHENK
NEC-DOS
Vole wijekersHaarlem
iti
mÊ i
ANTON HUISKES
FINEST SCOTCH WHISKY"
KOOS DE BOER
OLYMPUS
Veldhuis, Jansen en Lodder van AMVJ reiken tevergeefs. Ja.cque:
de Vink (Blokkeer) weet het Amsterdamse blok met een keihardt
smash te passeren.
Sportief....
elegant...
gedistingeerd.
de sfeer waarin
Schweppes ggmm-
thuishoort x
HUISKES: „ZE ZULLEN VRIEND
VAN VAKMAN MOETEN SCHEIDEN"
(Van onze speciale verslaggever)
Geen zweetdruppel en toch zoveel.
In blauw-geel is hij de coach van
Zweden, een schaatsnatie die het laat-
tte jaar geen rijder bij de eerste
zestien van de internationale klasse
menten had. Een natie die op de
ijsbaan nog steeds steunt en hoopt op
Jonny Niisson, een wereldkampioen
van enige jaren her. In Oranje was hij
de coach van een natie met drie
rijders bij de eerste twaalf, een natie
met een Europees kampioen, Ard
Schenk, met een wereldkampioen,
Kees Verkerk. Het waarom van zijn
verdwijnen was nog niet zo heel lang
'geleden een nationale zaak, een door
hem verloren zaak. Maar hij verloor
niet zijn vrienden, de rijders. Er
hebben fotografen als spionnen ontzijn
bungalow gezworven, met een einde
loos geduld wachtend op de kans dat
zij die verboden liefde" op de plaat
zouden kunnen vastleggenHet is niet
gelukt. Toch zegt Huiskes„Wat zou
het gegeven hebben. Vele vrienden
praten het gemakkelijkst met elkaar,
hangend aan een bar. Is het vreemd
•->-
i h
v: v
iÜ4<?> "A
AMSTERDAM, 27 dec. Het elfde
Internationale zaalhandbaltoernooi van
Blauw Wit is maandag gewonnen door
Niloc. Bij de dames legde landskam
pioen Swift beslag op de eerste plaats.
In de finale versloeg Niloc met 76
Zeeburg. In de strijd om de derde
plaats speelde V en K met 1111
gelijk tegen TUS Lintfort. Door betere
doelcijfers eindigden de Duitsers als
derde. De dames van Syvift versloegen
Zeeburg met 54 in de eindstrijd.
Fortuna '54—ADO
NAC—Go Ahead
Sparta—Feijenoord
Xerxes/DHC—VoIendam|
PSV-DWS
FC Twente—Siltardia
MVV-GVAV
Hol IS por t—Wl 11 em II
VVV—Velox
Gooiland—PEC
EDO—Veendam
dat wij, schaatsenrijders, beter met
elkaar kunnen praten als wij een
trainingsloopje maken."
Ard en Kees en de anderen zijn z'n
vrienden gebleven. Maar straks komt
de ontmoeting op het ijs, op de pistes
van Bislet, Grenoble en Ullevi. Zij in
de Oranje, hij in het blauw-geel.
Huiskes haalt er de schouders over
op: „Ze zullen moeten leren en accep
teren. Mijn vak is mijn vak. Zij zullen
de vriend van de vakman moeten
scheiden. Ik kan een vriend niet naar
een betere plaats coachen. Wel een
sterkere rijder." Hij kan niet helemaal
verhullen dat hij zich de gedachten
van de jongens wel kan indenken en
dat hij een manier zoekt om hen op te
vangen. Om hen de zaak te laten zien
zoals bij die zelf ziet:„Ik ben gek met
mijn vak. Ik word daarin echter niet
door chauvinistische gevoelens be
lemmerd. Ik trek het blauwe shirt met
evenveel gemak aan als het oranje. Ik
wil mij ook best voorgoed in Zweden
vestigen. Niets anders houdt mij voor
lopig tegen dan de onzekerheid of de
mentaliteit en de aard van het land
geschikt is voor mijn gezin. Want als
mijn vak staat boven chauvinisme,
dan stijgt mijn gezin weer duidelijk uit
boven mijn vak." Terug naar de
jongens: „Zij weten het, zij rijden zelf
ook niet voor Oranje of het Wilhelmus.
Zij rijden ook voor zichzelf."
Zweden is nu zijn werkterrein. Zon
der chauvinisme; helemaal je „het"
voor zijn vak echter. Een kleine schets
van de situatie:
Medische begeleiding kende men er
niet, toen hij er voor het eerst kwam.
Huiskes: „Stel je voor, geen enkele
king van de heren officials. En hij
heeft hun fiat. E^e wedstrijd om de
Zweedse kampioenschappen wordt
eerst een week voor de Europese
titelstrijd verreden. Huiskes: „We
vangen dan alle topevenementen in
zes weken en zolang moet de vorm
zich kunnen handhaven. Tot dan doen
we nog driemaal per week conditie
training in de bossen. Tot dan hoeven
de jongens om de club- of districts
wedstrijden geen tijden te rijden. Ze
hoeven zelfs niet mee te doen als ze er
een mede-kandidaat voor de nationale
ploeg zullen ontmoeten. En als Jonny
Niisson en Jonny Höglin, de twee grote
troeven, elkaar toch ergens treffen en
dan bovendien nog eens „ongelukkig"
tegen elkaar loten, dan is een van bei
den „ongelukkigerwijze" ook juist
een uur tevoren verkouden geworden.
Heel „ongelukkig", maar wel beter
voor de rijder én voor de ploeg. Al ben
ik dan het lelijke dier voor de club."
ADVERTENTIE
69
IMP. OUD HAARLEM
rijder was medisch voor het schaatsen
gekeurd. En dat in Zweden! Nu heeft
iedereen een keuring gehad en het
volgend jaar worden ze elke maand
gecontroleerd."
Artsen met een kijk op sport waren
er vrijwel niet: „Iedere dokter ziet
een rijder op de eerste plaats hard
alleen maar naar het kwaaltje en
geeft daar vaak peniciline of iets
dergelijks van een zeer uitgebreid
spectrum. Voor mij als trainer moet
een rijders op de eerste plaats hard
gaan. De trainer moet dan ook beslis
sen met de keuze-mogelijkheden, die
de, hem adviserende, dokter geeft.
Mijn morele normen liggen toch niet
lager dan de zijne."
Er waren wel allerlei testem Huis
kes: „Met een fietsergometer bijvoor
beeld. Ik lach erom, de chronometer
vertelt' mij veel meer. En dan hebben
ze er op onze trainingsbaan kleine
radio-zendapparaatjes voor het contact
tussen trainer en rijder. Ik lach er
eveneens om. Ik gebruik zelfs nooit
een scheepstoeter. Dan zit er iets
ussen mij en de jongens en dat kan
en moet niet. Zelfs de bewegingen van
je lippen kunnen voor het persoonlijk
contact belangrijk zijn.
Ze zitten dus in de ogen van Anton
Huiskes op heel wat vlakken helemaal
verkeerd in Zweden. Ze zitten zelfs
met het schaatsen internationaal ge
zien helemaal aan de grond. Huiskes:
„Ze hebben niets meer. Ze zitten in
het slop, hebben teveel gegokt op de
top en de breedte vergeten. Met mij
spelen ze nu ,,va banque" om er
bovenop te komen. Daarom kreeg ik
volkomen vrij mandaat." Daarom
kreeg Huiskes wat hem in Nederland
werd geweigerdeen eerlijke vrij-baan
voor de uitoefening van zijn vak. En
zonder enig gevaar, want hij heeft nog
altijd een functie om in Nederland op
terug te vallen. Zelfs de kans op een
door hem zo gewenste universitaire
opleiding, nu zijn vrouw vrijwel klaar
is met haar studie.
Als Huiskes praat over Zweden
raakt hij op drift. Hij werkt niet alleen
met de top: „Ik ben rijkstrainer en
consulent. Er komt schaatsen op de
akademie. Ik adviseer de clubtrainer
op de vier kunstijsbanen. Ik heb twee
instructie-weekeindes gegeven. Ik heb
de jeugd van 13-16 jaar gehad." Met
de top lcomt hij echter in de publici
teit. Met de top moet hij zich ook zien
waar te maken. Hij heeft voor zichzelf
uitgemaakt: „Ik moet twee Zweden bij
de eerste twaalf in de klassementen
krijgen, want dan krijg ik internationa
le plaatsen. Dan kan ik ook jeugd
gaan opleiden. Die hebben immers
internationale ervaring nodig."
En voor die top eiste Huiskes alles,
vooral veel geduld en veel medewer-
Ze hebben dus ook al in Zweden
ondervonden hoe Huiskes denkt vanuit
het standpunt der jongens. De Nieuw
jaarswedstrijden in Oslo worden een
dure reis, want de vrouwen en ver
loofden mogen van hem, Huiskes,
mee: „Daarna zien zij elkaar immers
voor weken niet meer. En Oslo telt
nog niet mee." Grenoble wordt niet
zo'n heel dure trip, want Huiskes zegt:
„De selectie voor de OS is streng. Een
jongen die meer dan vijftien seconden
van de topman afligt heeft geen kans.
Die maak je dus kapot als je hem vol
illusies uitzendt, al is het dan zoge
naamd het feest van de sportende
jeugd. Aan de andere kant zal ik een
enkele rijder, die er ervaring kan
opdoen voor later, niet thuis laten.
Maar dan wordt hij wel eerst goed
voorgelicht. Hij zal zich niet stuk
rijden."
Zo beoefent Anton Huiskes zijn vak.
Hij denkt zich altijd weer in die
andere mens, de rijder, die hij een
advies geeft en nooit beveelt. Het indi
vidu staat centraal niet boven de ploeg,
maar de ploeg ook niet boven het
individu. Hij werkt met dit individu op
internationaal terrein. Niet de landge
noten zijn de tegenstanders, maar
vooral de buitenlanders. Uit hun oefen
tijden en schema's kan het vertrouwen
in de eigen cadans worden bevestigd,
kan een ruggesteun worden gegeven.
Ze hoeven niet bang te zijn voor
tijden. En wat zeggen nationaliteiten,
in de schaatswereld? Voor Anton
Tuiskes niets: „Ze missen overal een
trainer met ondergrond. De Noren
dobberen maar voort, de Nederlanders
gaan achteruit. Men gelooft het niet,
maar leg de cijfers van de laatste
twee jaar maar-naast elkaar." Hij
zegt het niet met sarcasme, daarvoor
is hij de vakman.
ADVERTENTIE
T#T
EVEN EEN PREEKJE op de
drempel. Ik kies deze tekst van
wijlen Piet Moeskops: „Wie echt
goed is, heeft nooit pech". En daarin,
broeders en zusters, had Piet Moes
kops groot gelijk. Men ziet in een
Tour de France Jacques Anquetil
nooit met een lekke band langs de
weg staan. Althans niet, wanneer
het er op aan komt en pech dus met
recht pech mag heten. Ware groot
heid stuurt zorgvuldig. Ware groot
heid valt nooit op haar smoel. Ware
grootheid wordt ook nooit ziek, als
die grootheid weer eens bewezen
moet worden. En Peter Post dan,
vraagt ge? Die werd toch ziek in de
Amsterdamse zesdaagse? Ik wind er
geen doekjes om, broeders en zus
ters. Peter heeft géén constante ware
grootheid. Meester in het bedrijven
van propaganda voor zich zelf, is hij
er in geslaagd zijn grootheid con
stanter te doen schijnen dan zij
is. Op de knie genomen door ene
Kurt Vyth (die dit jaar een mis
plaatste onderscheiding kreeg we
gens zijn verdiensten niet vóór,
maar aan de wielersport zoals
„Sport- en Sportwereld" terecht op
merkte) en vertroeteld door al wie
een camera, een microfoon en een
pen hanteert, heeft Peter Post dap
per meegewerkt aan de instandhou
ding zijner legendarische faam. Toch
is die een eufemisme, de Caballero-
trofee ten spijt. Wie Peter's concrete
resultaten legt naast de wijze waar
op over hem geroepen wordt, die
kijkt tóch tegen een discrepantie
aan. Peter als Tour-renner stelt
helemaal niks voor. Peter als weg
renner behoort tot de middelmaat.
En die twee kwaliteiten m o e t ik in
mijn preek je betrekken, omdat Peter
zelf pretendeert zowel voor weg- als
Tour-renner door te kunnen gaan.
Ieder jaar stelt hij zich weer met
veel fanfare candidaat. En ieder
jaar weer heeft ie pech of iets
dergelijks. Gij, goegemeente van
broeders en zusters in de sport,
trapt daar jaarlijks weer in. Gij
zoudt van Peter moeten eisen, dat
hij kleur bekent: winter of zomer-
kleur. Men moet in de wielersport
niet van twee wallen pogen te eten,
zolang men geen Rik van Leenber-
gen is. In het nieuwe jaar dreigt de
misvatting, dat Peter Post groter
wordt geacht dan Rik I, omdat Pe
ter toevallig méér Zesdaagsen heeft
gewonnen. Als dat wereldrecord
door de Amstelvener wordt geves
tigd, dient men een vergelijking met
van Steenbergen te vermijden: die
was toevallig óók een paar keer
wereldkampioen op de weg en die
nam en passant nog wat klassiekers
„mee" in een oplage, waartegen gij,
broeders en zusters, „U" moogt zeg
gen. Dat woord van Moeskops is
hard maar waar; „Wie echt goed is,
heeft nooit pech".
DAT GELDT OOK voor Ajax. Na
tuurlijk wordt Ajax kampioen. Hoe
zeer het oudemannen-elftal van
Feijenoord (dat volgend seizoen voor
zeker de helft in de veteranen-inter
lands van Hans Tetzijner kan mee
spelen) ook zijn best zal doen. Kijk
Ajax is écht goed. Wat het in de
Heilige Hallen van Real zelve heeft
vertoond, grensde aan het ongeloof
lijke. Toch was het maar gewoon
Ajax, dat daar verlengingen af
dwong. Dat Gento zoveel wanhoop
bezorgde. Dat het Spaanse Geloof in
het eigen Grandioze Voetbal aan
barrels dreigde te schieten. Zo'n
ploeg verliest 14 januari natuur
lijk niet van Feijenoord, ook al
speelt dat met de lucide daden
drang, welke zovelen op de rand
van de AOW kenmerkt. Cruyffie
kreeg maar één stem van het jour
nalisten-college, dat de Europese
voetballer van het jaar heeft geko
zen. De Hongaar Florian Albert was
de gelukkige hij zal er zelf ver
baasd over zijn geweest. Hoeveel
van die journalisten hebben dit jaar
hoe vaak Albert zien spelen? Die
vraag laat me niet los. Er heeft
natuurlijk weer pressie achter dat
keuze-college gezeten. Vergis ik me
niet, dan hebben de Frans-Hongaar
se betrekkingen er iets mee te ma
ken. In ieder geval hebben de Fran
sen veel met die keuze van doen. En
Fransen zijn maar rare snijbonen in
het Europa van Heden. Het spreekt
helemaal vanzelf, dat Cruyffie voet
baller van het jaar had moeten
worden. Wie is er op het continent
groter dan hij? Wie heeft er minder
pech? Wie heeft nooit een bles
sure? Wie wroet daar als een dum-
dum-kogel in de borstwering der
vijandelijke defensies? Het zal
Cruyff zijn, die Feijenoord definitief
zal verlossen van de illusie omtrent
de landstitel. Laat die brombeer van
een Rinus Michels maar schuiven!
Een 'week of wat geleden zat hij
ergens langs de lijn de verrichtingen
van een niet nader te noemen elftal
tegen het zijne gade te slaan. Ge
vraagd naar zijn mening over de
tegenpartij, moet Rinus hebben ge
antwoord: „Ze hadden wat veel be
stuursleden in de voorhoede opge
steld. Dat hadden ze beter niet
kunnen doen". Een elftal met zon
trainer kan niet verliezen. Zo'n
trainer houdt het moreel hoog, ook
al probeert een KNVB (zie de zaak-
Keizer) het te vermorzelen. Kort en
goed: broeders en zusters Ajax
wordt kampioen.
EN LAAT OOK KEESSIE maar
schuiven! Ik heb hem uitgeleide ge
daan naar Noordelijker sferen. En
zijn geweldige plezier vernomen,
waarmee hij terug dacht aan het
nationale kampioenschap dat hij aan
Schenk en een stuk of wat anderen
„moest" laten. Wat heeft Verkerk
ons allemaal bij de neus gehad. Hij
is een even groot „practical joker"
als schaatsenrijder. En hij achtte de
practical joke op de Jaap Edenbaan
gerechtvaardigd, omdat de Schaats
bond het verdomd had hem zijn
extra-trainingskosten te betalen.
Keessie is een jongen, die met
zoveel onwil geconfronteerd niet
gaat zitten grienen. Hij zet het „ze"
gewoon betaald. Hij slooft zich één
keer niet uit, zodat Bond en natie
zich in het gunstigste geval ongerust
gaan maken, en in het ongunstigste
gaan roddelen over de pleziertjes,
die Verkerk in zijn druk bezette
leven van wereldkampioen zorgvul
dig cultiveert. Keessie is een moord-
kerel. Hij gaat niet slechts het
Europese en het wereldkampioen
schap, maar ook nog drie Olympi
sche afstanden winnen dit jaar.
Hij lijkt sprekend op Jaap Eden.
Dat was er ook zo eentje. Eentje die
echt goed was en dus nooit pech
had. Ook Jaap Eden nam het leven,
zoals het zich aan hem voordeed. Als
Kees Verkerk zijn orgeltje meeneemt
naar Noorwegen, dan heeft ie er zin
in. Het orgeltje is voor hem een
wijze van relaxen. Al fiedelend,
bouwt hij door aan de conditie, die
hem dit jaar tot de grootste hardrij
der aller tijden gaat maken. Broe
ders en zusters ge moogt me
houden aan deze voorzeggingen.
Een Zalig Sportjaar. Amen.
MISLUKTE AANVAL VAN AMVJ
Eerste prijs: 142.846 gld. (6 met 13)
Tweede prijs: 77.916 gld. (17 met 12)
E>erde prijs: 38.958 gulden.
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, 27 dec. „Het is
alsof al je werk van de afgelopen
maanden in een klap teniet gedaan
wordt." Hidde van der Ploeg, de
jeugdige coach van de Amsterdamse
volleybalvereniging AMVJ verhult zijn
teleurstelling niet. Met de tien spelers
van zijn kerngroep had hij toegeleefd
naar de wedstrijd van zaterdag j.l.,
die zijn pupillen oog in oog bracht met
hun gerenommeerde aartsrivaal, de
landskampioen Blokkeer uit Den Haag.
AMVJ zou in dit toptreffen een eerste
aanval lanceren op de machtspositie,
die Blokkeer al enkele seizoenen in
neemt. Het zou de eerste grote
krachtproe] worden van het „nieuwe"
AMVJ, aan het begin van het nieuwe
komst van de internationals Trompet-
terfvan het Hoogeveense Olhaco) en
Bram Vermeulen (van het Haagse
HML/CLV) en, evenals Blokkeer, nog
zonder puntenverlies. Wat naar men
verwachtte een enerverend duel van
de waarheid zou worden, ontaardde
echter speltechnisch in een anti-cli
max. De liefhebbers van goed volley
bal kwamen amper aan hun trekken
en AMVJ kreeg die teleurstelling van
een nederlaag van 32 te slikken.
„Het was voor mij een verrassing,
dat de spelers zo emotioneel op dit
treffen hebben gereageerd," zegt Hid
de van der Ploeg over zijn pupillen,
die meer door hun zenuwen dan door
hun tegenstanders werden overbluft.
De vervelende konsekwentie van dit
verlies is dat onze kampioenskansen
tot een minimum zijn gereduceerd."
Hidde van der Ploeg, pas aan zijn
eerste seizoen als trainer van AMVJ
bezig, denkt echter verder dan deze
competitie lang is. „We zullen een
goede ploeg creëeren," zegt hij. „Ken
team opbouwen, dat zich op Europees
niveau beweegt. Dan is het logisch,
dat we op een gegeven moment Blok
keer voorbij komen. We beschikken
over een modern denkend bestuur, dat
speurt naar mogelijkheden om de
trainingsfaciliteiten uit te breiden. Mo
menteel hebben we twee trainings
avonden per week. Een avond (dins
dags) leid ik de training zelf in de
grote zaal van het AMVJ-gebouw. Een
maal in de veertien dagen wordt er
dan nog om en om met de damesploeg
getraind in een schoolgebouw. Dins
dags krijgen de spelers van mij op
drachten mee, die zij zelf moeten
uitvoeren."
Om aan meer financiële middelen te
komen voor de verruiming van de
trainingsmogelijkheid en om het spe-
len van oefenwedstrijden, ook in het
buitenland mogelijk te maken, hééft
het bestuur een contract aangegaan
met een sponsor, de Technische Unie.
Als je volleybal echt goed wilt gaan
spelen en niet zuiver op gezelligheids
basis, heb je zo'n sponsor dringend
nodig. Van de contributies alleen kun
ie geen kromme sprongen maken en
het moet niet zó zijn, dat de spelers
zelf moeten bijdragen in reis- en
verblijfkosten van buitenlandse trips."
Met veel geluk is de opbouw van het
team van Van der Ploeg niet gezegend
geweest. Hans Lodder liep drie weken
geleden een elleboogblessure op. Har-
ne Veldhuis kraakte veertien dagen
geleden bij een oefenwedstrijd zijn
pmk en Hans Jansen kwam van de
trip naar het Turkse Izmir, waar het
nationale volleybalteam met weinig
succes aan het toernooi om het Euro
pese kampioenschap deelnam, met ge
blesseerde vingers terug. „Het zijn
juist deze drie spelers geweest, die
tegen Blokkeer nogal labiel gespeeld
hebben," zegt Van der Ploeg.
Zal AMVJ spoedig succes boeken
met zijn aanval op Blokkeers machts
positie? Van der Ploeg somt de sterke
punten van de landskampioenen op.
„Het team heeft sinds lange tijd in
dezelfde samenstelling gespeeld. De
successen in het Europese bekertoer
nooi hebben de Hagenaars geladen
met zelfvertrouwen en hët team heeft
zoals ook zaterdag weer bleek
het vermogen om uit een haast kanslo
ze positie terug te slaan. Het geeft een
eenmaal verworven voorsprong moei
lijk uit handen. Maar Blokkeer heeft
ook zijn zwakke zijde. „Het beschikt
slechts over een kern van zeven
spelers en heeft daar een redelijk
reserveteam achter staan. AMVJ be
schikt over een groep van tien voor
het eerste team vrijgemaakte spelers.
Voor Blokkeer zou het fataal zijn als
Frank Constandse en nog twee andere
krachten zouden worden uitgescha
keld. AMVJ kan zo'n leemte beter
opvullen," zegt Van der Ploeg.
Van der Ploegs grote tegenspeler
Hank Hoogerwaard, trainer van Blok
keer, maakt zich niet zo druk over het
opkomende AMVJ. Waardering voor
de Amsterdamse tegenstander blijkt
niet zijn sterkste troef. De ex-bokser,
en ex-politieman, thans sportinstruc-
teur aan de politie-opleidingsschool in
Voorburg, zegt onomwonden dat
AMVJ beslist geen goede ploeg heeft.
„Tinga, Vermeulen en Veldhuis zijn
goede spelers," vindt hij, „maar de
rest kan geen bal spelen. Dat zullen ze
nooit leren ook, want daar zijn ze te
oud voor."
Van der Ploeg: „Wat een boute
conclusie naar aanleiding van zo'n
wedstrijd. Het niveau van het duel van
zaterdag is toch geen maatstaf. Ver
der ziet hij AMVJ nooit spelen. Af
gaande op het spel, dat Blokkeer
zaterdag heeft laten zien kan ik ook
wel stellen dat de Hagenaars in de
komende ontmoeting tegen Brabo om
de. Europese volleybalbeker kansloos
zijn."
Dat laatste ziet Hoogerwaard niet zo
somber in. „Blokkeer is sterker dan
Brabo," zegt hij. „In vijf games wor
den we ze zeker de baas. In beslissen
de games zijn we altijd op zijn best.
Toen het tegen AMVJ 22 werd, was
ik zeker van mijn zaak."
„Blokkeer minder goed dan vorige
jaren?" Misschien is dat wel zo. De
oorzaak van die lichte terugval schuilt
in menselijke factoren. Consiandse is de
laatste weken slecht in vorm. De
oorzaak ligt in het persoonlijke vlak.
Die kent alleen de trainer. Alleen de
trainer kan hem er ook overheen
helpen. Het gaat al weer iets beter en
in het internationale toernooi in Genk,
dat morgen begint en waarin we
sterke Oosteuropese ploegen ontmoe
ten, haal ik ze er wel weer over heen.
Voor de landstitel hoeft Blokkeer echt
niet beter te worden dan het nu is.
Een van onze spelers zegt altijd: Al
hadden we een slof en een houten
been, dan nog werden we kampioen.
Zo laag ligt het peil hier in Neder
land." „De eredivisie is ook volkomën
kapot gemaakt," vervolgt hij. „Enkele
prominente spelers uit andere delen
van Nederland hebben zich met weet
ik wat voor een concessies door AMVJ
laten aantrekken. Met een beetje goe
de wil hadden ze de competitie aan
trekkelijker kunnen houden."
Van der Ploeg: „Vorig jaar was de
competitie helemaal niet interessant,
omdat Blokkeer dé grote ploeg was. Ik
ben overigens een voorstander van een
eredivisie van hooguit zes ploegen,
verspreid over het hele land. Desnoods
kunstmatig. Dan zou er een dubbele
competitie gespeeld kunnen worden.
Nu maken we vaak lange reizen naar
het noorden en zuiden om een wed
strijd te spelen, die door de zwakheid
van de tegenstander nauwelijks een
uur duurt. Ik zie liever minder ploe
gen, die grotere tegenstand kunnen
bieden. Dan wordt het voor het publiek
ook aantrekkelijker."
Hoogerwaard. fel en spraakzaam,
spuit nog meer kritiek. Op de NeVoBo,
de volleybalbond bijvoorbeeld. De bond
benoemde hem in 1963 tot bondstrai-
ner. Hoogerwaard: „Ik heb toen Van
Zweeden afgelost. Maar ik ben maar
een half jaartje bondscoach geweest.
Ik moest via de radio vernemen, dat
ik vervangen was door de huidige
trainer Blok. Ze hebben niet de moeite
genomen om me van tevoren behoor
lijk op de hoogte te stellen."
Over de gang van zaken nu is hij
allerminst te spreken. „De werkwijze
van die lui is helemaal verkeerd. Voor
25.000 gulden en voorwaarden van
mijn kant neem ik het zaakje over.
Dan bezweer ik je dat de Nederlandse
volleybalploeg aan die top komt. Dat is
beslist haalbaar met het hier beschik
bare materiaal. Ik heb allerlei nationa
le ploegen aan het werk gezien en kan
er dus over oordelen. Het is haalbaar,
geloof me."
Hoogerwaard wijst met trots op het
spelpeil dat zijn Blokkeer in het recen
te toernooi om de Europese beker
tegen de veelvoudige bekerhouder Ra
pid Boekarest heeft bereikt. „Dat was
het beste volleybal dat ooit door een
Nederlands team gespeeld is. Beter
dan de nationale ploeg ooit heeft
gepresteerd." Dan weer beschuldigend
de vinger naar de bond uitstekend.
„Maar zolang iemand van het hoofd
bestuur weigert me te feliciteren, zegt
dat toch wel iets over de houding van
de bond. Men had ons liever zien
verliezen."
Hoogerwaard laakt ook het amateu
risme in onze volleybalwereld. „Het is
toch idioot, dat hier nog zo'n amateu
ristische geest heerst," zegt hij. „Stu
denten, die maar over een kleine
beurs beschikken, krijgen geen cent
voor al die trainingsinspanning (Blok
keer traint achttien uur per week, zegt
Hoogerwaard)
Hidde van der Ploeg is het wat dat
amateurisme aangaat met hem eens.
Ook hij meent dat er in ons land
teveel op amateurbasis gewerkt wordt.
„Willen ze aan dat amateurisme vast
houden, akkoord," zegt hij. „Maar dan
moeten ze ook niet boos worden als er
slechte resultaten uit de bus komen,
zoals in Izmir recentelijk het geval
was. Men vindt het prachtig als een
ploeg als Blokkeer goede resultaten
boekt, maar komt het op het verlenen
van faciliteiten (zoals loonderving)
aan, dan wordt dit in de bondsverga
dering niet eens discutabel gesteld."
Een klacht, die voorwaar niet alleen
in de volleybalwereld wordt gehoord.
VICTOR HAFKAMP
ADVERTENTIE
PSgiiiB
INDIAN TONIC SODA
GINGER ALE (Sweet end Diy)
Schweppes (Genval) Ud. Nederland
Riouwstreet 131 Den Haag Tel. 070-180556
