Dave Brabeck-
kwartet uiteen
Visuele vakantie-verleiders
in een winters Prinsenhof
Cockburn's Ports
koel geserveerd,
J hart
verwarmend
Docenten moeten
milieu bepalen
De keuze van
het publiek
KEIHARD KABINET*
r;
pchweppes
PLAAT
„Osselcar" voor
Wally Tax
DE ILLUSIE HEEFT VELE GEZICHTEN
COCKBURN'S
5 m
Lippendienst aan het onderwijs
Spreiding van
kunst-exposities
f r#-; 1
ü6W6STt.RNCkiC
O
u rt
Gregoriaans
terrein bij Maastricht
gekocht voor bouw
universiteit
COCKBURNS
VOORZITTER VAN HET K.O.V.:
DE TIJD
DONDERDAG 28 DECEMBER 1967
-
5
Tijd voor een
Kent u Spanje? Het doordringen
de oog van een Romaanse schil
dering op de toeristische toer.
Foto Catal Boca, 1966.
In de Casino's van Trouviile kan je van alles meemaken, een affiche
uit 1899.
Een ritje met de Westlandsche
Stoomtram is niet te versmaden.
Raoul Hynckes, 1920.
FRANS DUISTER
O
<D O
tj(/)
door ANDRÉ RUTTEN
Uit het Italiaans vertaald door drs. Jan Schiphorst.
KORTE SAMENVATTING
Wordt vervolgd
A
Sportief..»
elegant,
gedistingeerd..
de sfeer waarin
Schweppes
thuishoort
Gregoriaanse Gezangen", uitge
voerd door de Schola Cantorum
van de Katholieke Studenteneccle-
sia te Amsterdam, onder leiding
van Wim van Gerven. ARTONE,
MDE S-3006, Stereo en Mono,
prijs: 1R90.
Enige tijd geleden heeft Artone ons
verrast met een langspeelplaat met
*eventien gregoriaanse gezangen, uit
gevoerd door de Schola Cantorum van
"e Amsterdamse studentenecclesia
°nder leiding van Wim van Gerven.
Het gregoriaans kan men in ons
J&nd nog maar in weinig kerken be
luisteren, en vrijwel nergens zoals
deze groep .amateurs" het ten geho-
brengt. Deze Amsterdamse stu
denten hebben, zoals de heer C. Bee-
repoot op de hoes van deze plaat
•chrijft, weinig pretenties. Zij hebben
*ich niet of weinig bekommerd om
Wetenschappelijke opvattingen of oude
kloostertradities; zij willen zingen op
een wijze die voor generaties van
kerkgangers en kerkzangers herken
eaar is. Zij drukken zich hierbij .wel
erg bescheiden uit; zij zingen wel met
een misschien weinig orthodox enthou-
eiasme, met het volle gebruik van hun
etemmogelijkheden, maar zij doen dit
tegelijkertijd met een zuiverheid,
doordachtheid, verstaanbaarheid en
"egrip van de latijnse teksten, die de
zeer weinige technische oneffenheden
verre in de schaduw stellen en die elke
Geïnteresseerde luisteraar ervan kun-
ben overtuigen dat deze oude kerkmu-
ziek nog steeds levend kan zijn.
Bij de keuze van de stukken heeft
deze schola zich laten leiden door
e'gen voorkeur: voornamelijk bekende,
enkele minder bekende gezangen uit
net gehele kerkelijk jaar, stuk voor
stuk pronkstukken uit de gregoriaanse
btuziekschat. Een verdienste van Ar-
'one is dat zij de volledige tekst en
^ertaling van de gezangen bij de plaat
levert en voor een zeer gave hoes
«eeft gezorgd.
In de keuze van haar naam, Schola
Cantorum van de Katholieke Studen
tenecclesia te Amsterdam, is deze
Groep meer pretentieus; de lezers van
°ns blad kunnen weten dat deze schola
■larenlang de diensten heeft verzorgd
van de Amsterdamse studentenparo
chie in het Ignatiuscollege. Zij heeft
daarbij altijd getracht het gregoriaans
harmonisch te laten opgaan in, te
combineren met het sinds enkele jaren
Nagestreefde gebruik van de volkstaal
'h de liturgie. Een half jaar geleden
beeft de groep moeten wijken voor de
opvatting dat de liturgie van deze tijd
bitsluitend in de eigen taal, met ge
bruik van alleen nieuwe teksten en
bielodieën kan plaatsvinden. Deze
groep zingt dus niet meer in de
studentenparochie, maar beschouwt
*ieh nog wel als een representant van
de Amsterdamse (studenten)ecclesia.
Voor geïnteresseerden vermelden wij
nog dat deze schola elke zondag om
12.15 u. zingt in ,,De Papegaai" in de
Amsterdamse Kalverstraat; zij zingt
daar enerzijds uit liefde voor het
gregoriaans, anderzijds wil zij ook
daar proberen het gregoriaans in te
Passen in moderne opvattingen over
de liturgie.
PITTSBURGH, 28 dec. (AFP) Het
beroemde kwartet van de Amerikaan
se jazzpianist Dave Brubeck heeft
dinsdagavond in Pittsburgh zijn laatste
concert gegeven. „Wij zijn allen moe.
bat is de voornaamste reden waarom
teij uit elkaar gaan", aldus de 47-
iarige leider van de groep. Vooral het
Vele reizen het kwartet is juist
teruggekeerd van een wereldreis
bond men op de duur te bezwaarlijk.
De basis voor het kwartet werd 27
jaar geleden in San Francisco gelegd,
toen Brubeck kennis maakte met de
saxofonist Paul Desmond. Later voeg
den de drummer Joe Morello en de
bassist Gene Wright zich bij hen.
(Van onze verslaggeefster)
DEN HAAG, 28 dec. Aan Neder
landse tienerorkesten die dit jaar mu
zikaal en commercieel het best ge
draaid hebben, zullen vanavond bij het
brand Gala du Teenager dat in de
daagse Dierentuin wordt gehouden, on
derscheidingen worden uitgereikt. Een
Ossekarkrijgen RobHoeke's
Rhythm and Bluesgroup, The Soes en
Wally Tax, solozanger van de Outsi
ders.
De juryleden, Constance van der
valk, Tineke Vos (van Veronica) en
de heren B. Bunders en H. Batelaan,
zÜn van mening dat Rob Hoeke, mede
door zijn jazzervaring, een hechte
hiuzikale achtergrond heeft en een
goede opvatting van rhythm and
blues, die gedeeld wordt door zijn
'bedemusici, „stuk voor stuk goede
instrumentalisten". The Shoes hebben
hun „ossekar" voornamelijk te danken
®an de negroïde klinkende stem van
Theo van Es. „Hij componeerde een
groot deel van een voor Nederland
hoogstaand repertoire". De Outsiders
kregen reeds vorig jaar een Ossekar,
die eenmalig kan worden toegekend,
«un solozanger Wally Tax heeft de
Prijs volgens de jury ten volle ver
diend. „Hij bezit stemkwaliteit en
Bühnepersoonlijkheid'
De uitreiking van de Ossekarren is
Jibdg vorig jaar nauw verbonden aan
het Grand Gala du Teenager, een
oeatfestijn geheel in stijl, waarbij
Avondkleding op prijs wordt gesteld. In
de hallen van de Haagse Dierentuin
'reden een zeer groot aantal beator-
hesten en discjockeys op. Het pro
gramma vermeldt van 20 tot 24 uur:
luisteren naar beat en kijken naar nog
"iet bekend gemaakte evenementen,
gan 24 tot 4 uur: beatbal. Organisatie
s in handen van Jacques Senf.
„Maastricht, 28 dec. d? stich-
,'bg Wetenschappelijk Onderwijs Lim-
°brg (Swol) is woensdag eigenaresse
geworden van een 43 hectare groot
;®rrein in Ambij bij Maastricht. Dit
errein is bestemd voor de bouw van
e door genoemde stichting gepropa
geerde Limburgse universiteit. .Yoor
ueze terreinen heeft Swol twee miljoen
"blden betaald.
EEN ROBUUSTE RADERBOOT
vaart bij Nijmegen de Waal af een
ongewisse toekomst tegemoet, verlan
gend nagestaard door drie elegant ge
klede figuren. We schrijven 1897. Het
is een tafereel dat bijna een hele affi
che beslaat. Daarboven met koeien van
letters: „Nijmegen vooruit!" Het is een
van de 170 toeristische aanplakbiljetten,
die in het winterse Prinsenhof te Delft
zijn tentoongesteld omdat de Delftse
Vereniging voor vreemdelingenverkeer
70 jaar bestaat. Het bleek een welkome
aanleiding dergelijke affiches bijeen te
zoeken temeer daar deze tak van de
grafische kunst pas de laatste jaren op
zijn waarde wordt geschat.
Een kostelijke exposiiie. Je wandelt
al kijkende in de tijd terug, naar de
dagen dat reizen nog een avontuur
moet zijn geweest, een luxe ook als
het het buitenland betrof, al waren wij
in ons land dan wel gewend geraakt
aan de boot naar Indië. De schoonheid
van eigen land werd pas aan het einde
van de vorige eeuw per aanplakbiljet
geprezen terwijl in het'buitenland in
de tweede helft van die eeuw de
affichekunst al een grote bloei door
maakte. Emile Zola noemde haar de
„charme en vrolijkheid van de
straat", Rodin zag er een kans in de
kunst te laten circuleren. Een dubbele
erkenning dus voor de overigens zeer
artistieke en schilderachtige 19de-
eeuwse affiches. Vanaf die tijd hebben,
na de grote schilders van toen als
Toulouse Lautrec, Steinlen, Manet en
Theo van Rijsselberghe en van nu als
Picasso, Chagall en Matisse, vele
voortreffelijke lithografen zich geheel
en al toegelegd op deze kunst. Voor
Nederland zijn belangrijke reclamepla
ten bekend van Willem van Knijnen-
burg, Jan Toorop, Roland Holst, Thorn
Prikker, Willy Sluiter, Bart van der
Leek, Lebeau om enkelen te noemen.
Iedereen wilde in die dagen „Voor
uit!" Of het nu Nice was of Graubün-
den, Zutphen of Amsterdam. Er zijn
lachertjes bij voor het leven, zoals een
„visuele vakantie-verleidster." „In de
winter naar Nice", een affiche met
een zonnige kwijnende dame. Indisch
gedrapeerd onder een bloemrijke pa
rasol, aar de voeten van een geweldi
ge marmeren trap die afdaalt naar de
Middellandse zee. Zo'n poster zou het
nu weer doen, niet om de verleiding,
want de dame is bijna van steen,
maar om de gein. Hoe ouder de platen
hoe leuker. Bloot is er ook te zien,
maar het slaat niet dood. Het is
hooguit een poging Victoria en haar
openbaar fatsoen af te schudden.
De aanplakbiljetten zijn gerang
schikt naar jaren. De bloeitijd van de
getekende affiche boeit het meest. Na
1920 rijst de ster van Cassandre, de
eminente lithograaf die het aanzien
van de straat totaal veranderde. Rond
hem is de tweede groep gevormd en
men leest in de platen gemakkelijk de
verscheidenheid van stijlen af, die
tussen de twee wereldoorlogen de
beeldende kunst beheersten. Na 1945
gaan naast bekende kunstenaars ook
beroemde fotografen zich met de affi
che-kunst bemoeien. De illusie wordt
minder, men verkoopt nu feiten, haart
scherp vastgelegd in foto's en pakken
de slagzinnen.
HET PLEZIER OP deze expositie
valt vooral te beleven in de oude
affiches. Bij wat we nu weten van
toerisme houd je het niet voor moge
lijk dat dertig-veertig jaar geleden de
.yakantie-verleidsters zulke potsierlijke
vorm kregen en dat de mensen erdoor
werden overgehaald op stap te gaan.
'Je wordt dn T920 uitgenodigd1 voor-een
ritje met de Westlandsche Stoomtram
via een aanplakbiljet waarop een juf
frouw staat afgebeeld die naai" een
romantisch trammetje zit te staren
dat parmantig door het Westland tuft;
of wie in 1905 helemaal naar Mariën-
bad wil, kan vernemen dat de trein
rechtstreeks gaat en om 4.32 uit
Amsterdam vertrekt en de volgende
morgen al om 11.58 in het „Kurort"
zal aankomen. Maar ook het eigen
land wordt aanbevolen. Een Urkervis-
ser kijkt u doordringend aan met het
gezicht van Jari Blaaser die zo juist
een rotmop heeft verteld. (1929). En
wie nog nooit een dicht bevederde
indiaan voor de Ridderzaal heeft ge
zien moet de affiche van het Haagse
VW uit 1913 bekijken. Waarom onze
rode broeder daar staat is niet duide
lijk, hij loenst wel. Kostelijk zijn de
aanbevelingen zich in zee te wagen,
niet te ver natuurlijk en niet te
onbedekt. Schuitjevaren wordt gepre
zen met safe tweepijpers en de ont
wikkeling van de spoortreinen is op de
voet te volgen, vanaf de pluche salons
eerste 'klasse tot aan de flitsende
snelheid van de internationale ge
stroomlijnde expresses.
De verleiding breidt zich langzaam
uit. Rond de eeuwwisseling zijn het
Nice, St. Moritz, Parijs, Bazel en
Londen, vanaf 1920 Arosa, Mentonj
Parijs, Davos, Berlijn, Amsterdam
en York, na 1945 bijna alle landen
rondom de Middellandse Zee met als
middelpunt Spanje. Er zijn ook enkele
Russische aanplakbiljetten te zien en
Japanse, een klasse apart. De visuele
vakantie-verleiders blijven tot 5 fe
bruari in Delft. Om het kwartier
komen er van beide richtingen treinen
in Delft aan, met eerste en tweede
klasse wagons!
ADVERTENTIE
Alleen een Port van het Huis Cockburn's
biedt u deze verrassende, verfrissende
eigenschap. Proef Cockburn's Port licht ge
koeld. Of serveer het met een blokje ijs;
geniet van die extra milde gloed. Een hart
verwarmende fonkeling in ieder glas.
Want neem de mooiste wijnen van Oporto;
voeg er 150 jaar ervaring aan toe - en u
hebt Cockburn's -ronde, milde wijnen,
een tikkeltje droog.Ports, die natuurlijk
even groot blijven, wanneer u ze
serveert op kamer-temperatuur. En als
u houdt van de karakteristieke smaak
van Witte Port, proef dan Cockburn's
Dry Tang.
één van 's werelds
voortreffelijkste
wijnen
Importeurs: Koopmans Bruinier N.V. - Amsterdam»
(Van onze onderwijsredacteur)
ARNHEM, 28 dec. Het antwoord
op de vraag of de katholieke school in
pastoraal opzicht gewenst blijft, wordt
grotendeels bepaald door het optreden
van degenen die in de school werken.
Zowel de priester die de school bege
leidt als de onderwijzer, als de kweek
school die katholieke onderwijzers op
leidt, hebben er rekening mee te
houden, dat zij werken of zullen wer
ken in een christelijk opvoedingsmi
lieu. De ouders sturen hun kinderen
naar een katholieke school in de
verwachting, dat ze daar zullen wor
den opgevoed in die geest. Dit zei de
heer Th. M. Knippen, voorzitter van
het Katholiek Onderwijzersverbond, op
de vandaag gehouden jaarvergadering
van het KOV.
Terugblikkend op het laatste congres
van de wereldorganisatie van katholie
ke docenten, wees de-heer Knippen er
op, dat 90 tot 95 procent -ffan de
katholieke kinderen in de wereld, njet-
katholieke -'schölen "bewfdkwi: Dte Khrk
is daar slechts aanwezig door het
christen zijn en het christelijk leven
van katholieke docenten en leerlingen.
Maar het congres te Berlijn heeft
ook gesproken over het bestaansrecht
van de katholieke school zoals we die
in ons land kennen. Van Nederlandse
zijde is naar voren gebracht, dat een
activiteit als het katholieke onderwijs
niet meer een binnenkerkelijke beslo
tenheid is, maar dat de katholieke
school haar plaats inneemt in de
volksgemeenschap.
Bisschop Elchinger van Straatsburg
heeft het bestaan van deze katholieke
school verdedigd, overal waar zij is
„maatschappelijk mogelijk, in pasto
raal opzicht wenselijk en duidelijk
gewenst door de ouders". De moge
lijkheid voor de katholieke school is in
ons land ruim aanwezig en zij wordt
IEDER HET ZIJNE
door de ouders ook nog steeds zeer
positief benaderd. Maar wat de pasto
rale wenselijkheid betreft wordt men
soms opgeschrikt door berichten die te
denken geven.
De voorzitter van het KOV zei in dit
verband: „Als een vicaris-generaal
zich genoodzaakt ziet openlijk te
waarschuwen tegen opmerkingen van
priesters op katholieke scholen en
tegen hun veel te progressieve school-
katechese, als een misschien wat sim
plistische of ongenuanceerde enquête
op een katholieke kweekschool als
uitkomst geeft, dat slechts enkele
tientallen procenten van leerlingen uit
de hoogste klas enige positieve ver
wachting hebben van een leven na de
dood, als men steeds meer uitingen
leest van ouders die zich zorgen ma
ken om het godsdienstonderwijs op de
scholen en niet het minst de middelba-•
re, dan lijken mij dit feiten die de
levensvoorwaarde voor de katholieke
school, dat zij in pastoraal opzicht
wenselijk moet zijn, ernstig kunnen
aantasten".
WIE IN EEN KRANT over toneel
schrijft is iemand uit het publiek, die
opschrijft wat hij er van vindt. Of dat
overeenkomt met de mening van de
anderen in de zaal weet hij nooit
zeker. Eenmaal per jaar kan hij
vernemen, wat die anderen in een heel
seizoen het mooist gevonden hebben.
Dat wordt bekend gemaakt in het
Theaterjaarboek.
Wat vond „het publiek het beste
stuk van het seizoen 1965-1966? „Kleine
Alice" van Albee. Twee seizoenen
eerder was de keus bepaald op „Wie is
bang voor Virginia Woolf?" Het
laatst gespeelde stuk van Albee, „In
wankel evenwicht", komt pas in de
volgende enquête aan bod. Voor de
hoofdrollen van dit seizoen gingen de
voorkeuren uit naar Ina van Faassen
voor haar Masja in de „Drie Zusters"
en naar Max Croiset voor de titelrol in
„Professor Bernhardi". Als beste klei
nere rollen werden gezien: Georgette
Hagedoorn in „Lessen in Laster" en
Ton van Duinhoven in „Liefdes Loze
Les"
Er worden elk seizoen soortgelijke
prijzen toegekend door een jury, die
geacht wordt namens het publiek te
spreken. Op verzoek van de gezamen
lijke schouwburgen in Nederland be
paalt die jury, wie de gouden pennin
gen zal krijgen, genoemd naar Louis
Bouwmeester en Theo Mann-Bouw-
meester. Het is aardig, dat deze jury
dezelfde acteurs bekroonde als het
publiek, maar andere actrices koos.
Voor de hoofdrol Elisabeth Andersen,
zowel in „De Miljonaire" als in „Tchin-
Tchin", voor de kleinere rol Loudi Nij-
hoff in Obaldiade. Ook de jury, die zo
min mogelijk uit „beroepsbeoorde
laars" bestaat, trof dus niet precies de
smaak van het publiek.
ER IS OOK statistisch materiaal.
Albee's grote successtuk, „Wie is bang
voor Virginia Woolf?", dat nu niet
meer gespeeld wordt, heeft het tot 272
voorstellingen gebracht. De grote solo
van Henk van Ulsen „Het dagboek van
een gek" tot 215 voorstellingen. Een al
heel oud successtuk dat het altijd zal
blijven doen, „De schelmenstreken
van Scapin", werd bij Proloog 127
maal gespeeld. „De Idioot" naar Dos-
tojevsky, die nogal slecht ontvangen
werd, is na zestien voorstellingen in
het vergeetboek verdwenen.
De Nederlandse gezelschappen Ba-
men gaven in dat seizoen 3777 voor
stellingen voor ruim anderhalf miljoen
bezoekers. De Nederlandse Comedie
gpf er 463, de Haagse Comedie 431,
N tw Rotterdams Toneel 401. Dat zal
dit seizoen wel zo blijven. Het seizoen
erna beogen deze drie samen een
vermindering van 200 speelbeurten,
die opgevangen moeten worden door
de andere gezelschappen. Centrum
speelde nu al 445 keer, Theater 401,
Ensemble 347.
Een lezer uit Eindhoven suggereer
de, dat vooral het Zuiden maar meer
de Vlaamse gezelschappen moet laten
komen. Maar mogen die dan ook mee
eten uit de Nederlandse subsidies?
De mening als zou een misdaad zich
aan de onderzoekers voordoen als een
overzicht, waarin materiële en (bij
wijze van spreken) stilistische elemen
ten mits scherpzinning onderkend 'en
geanalyseerd, samen een positieve bij
drage voor de oplossing zouden vor
men, is het gevolg van al die detective
romans, waarin een groot deel van
de mensheid zwelgt. In werkelijkheid
liggen de dingen anders en de coëffi
ciënten van straffeloosheid en vergis
sing zijn hoog omdat niet alleen of niet
altijd de intelligentie der speurders
laag is, maar omdat de elementen die
de misdaden bieden, gewoonlijk abso
luut onvoldoende zijn. Die misdaden
worden bovendien gepleegd en georga
niseerd door lieden, die vol goede wil
zijn om hun steentje ertoe bij te
dragen dat die coëfficiënt van straffe
loosheid hoog blijft. De elementen die
bijdragen tot de oplossing der misda
den, welke zich voordoen met een
mysterieus karakter of waarvan de
oorzaak verborgen blijft, zijn de be
roepshalve verkregen vertrouwelijke
informaties, de anonieme aanbreng en
het toeval. En maar een beetje, alleen
maar een beetje de spitse geest der
speurders.
Het toeval overviel professor Laura-
na in Palermo. Het was in september
en hij verbleef al een paar dagen in
deze stad als gecommitteerde bij het
eindexamen van een der lycea. In het
restaurant, waar hij geregeld kwam,
ontmoette hij een oude schoolkame
raad, die hij al- lang niet meer gezien
had, maa- wiens politieke carrière hij
van verre had gevolgd. Communist,
secretaris van de plaatselijke sectie
der partij in een klein dorp van de
Madonie, daarna regionaal volksverte
genwoordiger, daarna Tweede Kamer
lid. Zij haalden natuurlijk herinnerin
gen op aan hun schooltijd en toen
Roscio ter sprake kwam, zei de onore-
vole (l):,,Het bericht van zijn dood
heeft me diep getroffen, want een dag
of vijftien, twintig eerder had hij mij
opgezocht. Hij kwam naar Rome, naar
het Kamergebouw. Ik had hem in geen
tien jaar meer gezien, maar herkende
hem ogenblikkelijk, hij was niets ver-
De apotheker Manno is nadat
hij in een anonieme brief met de
dood werd bedreigd samen met
zijn jachtvriend, dokter Roscio,
vermoord in het veld gevonden.
Een motief voor de dubbele moord
is moeilijk te vinden. Een kennis
van de twee slachtoffers, professor
Laurana stelt op eigen houtje een
onderzoek in.
anderd. Wij misschien wel, een beetje.
Ik heb met het idee rondgelopen dat
zijn dood in verband gebracht moest
worden met zijn bezoek aan Rome,
maar ik heb gelezen dat volgens het
onderzoek zijn dood alleen het gevolg
was van het feit dat hij zich in het
g-zelschap van de een of ander be
vond, die een meisje had verleid of zo.
En weet je waarom hij naar mij
toekwam? Om me te vragen of ik
bereid zou zijn in de Kamer, in onze
kranten en op onze vergaderingen een
notabele van jullie dorp aan te klagen,
iemand die heel de provincie in zijn
hand had, die. deed wat hij wilde, stal,
iedereen omkocht."
„Een uit ons dorp? Werkelijk?"
„Als ik er nog eens ever denk,
geloof ik niet dat Roscio mij precies
zei dat het om iemand uit jouw dorp
ging; misschien heeft hij me dat ge
suggereerd, misschien de indruk ge
wekt."
„Een notabele, die heel de provincie
in zijn hand heeft?"
„Ja, dat herinner ik me goed, dat
heeft hij precies zo gezegd. Ik heb
hem natuurlijk geantwoord dat ik
meer dan blij zou zijn oir zo iemand
aan de kaak te stellen, een schandaal
te ontketenen. Maar je begrijpt, ik had
documenten nodig, bewijzen. Hij zei
me dat hij over een heel dossier
beschikte en dat hij me dat zou
brengen. Maar ik heb hem niet terug
gezien'.'. „Natuurlijk". „Inderdaad na
tuurlijk, hij was niet meer in leven".
„Ik wilde niet doelen op een ingrijpen.
Ik dacht dat jouw vermoeden van een
relatie tussen zijn reis naar Rome en
zijn dood Ik herinner me dat wij
hem een paar dagen niet gezien heb
ben. Later zei hij dat hij naar Palermo
geweest was, naar zijn vader. Het
komt mij bijna als onmogelijk voor:
Roscio die iemand aan wou geven, die
over een dossier beschikte. Ben je
helemaal zeker dat die man Roscio
was?"
„Wel allemachtig", zei de onorevole,
„ik zei je toch dat ik hem direct
herkende, dat hij niets veranderd
was." „Dat is juist, hij was niets
veranderd. Maar hij heeft je de naam
niet genoemd van de persoon die hij
wilde aanklagen?"
„Beslist niet".
„Heeft hij je evenmin een aanwij
zing gegeven, een detail omtrent de
persoon?"
„Niets. Ik had bovendien erop aan
gedrongen om iets naders te weten.
Maar hij antwoordde me dat het
tenslotte om een zo delicate een zo
persoonlijke zaak ging, dat hij
„Persoonlijk?" „Ja, persoonlijk: Hij
zou mij alles vertellen met de bewijs
stukken erbij of niets. Ik moet je
toegeven dat ik mij niet op mijn gemak
voelde, toen hij mij zei dat hij zijn
besluit nog moest nemen om me dat
alles of niets te vertellen Ik kreeg
de indruk dat het bewijsmateriaal
en dat heel zijn overkomst te maken
hadden met een soort vorm van afper
sing. Als alles goed ging, niets: als het
fout ging, opnieuw naar mij en dan
met een dossier."
„Roscio was beslist geen man voor
afpersingen."
„Hoe verklaar je dan zijn houding?"
„Ik weet het niet, het is een vreemd
geval, onwaarschijnlijk zelfs."
„Maar vreemd is ook dit, excuseer
me: dat jij niet in staat bent te
begrijpen, waarom het gaat en wie hij
had willen beschuldigen. Jij was goed
bevriend met Roscio, je kende hem.
Vind je niet dat hier een onduidelijk
heid in zit?"
„Ik stond hem niet zo na. Hij had
een gesloten karakter en kwam nooit
tot confidenties. Hij sprak nooit over
privé-zaken, over intieme dingen. Wij
praatten over boeken, over politiek.
Misschien stemde hij communistisch,
maar hij hield dat voor zich uit
respect voor zijn familie, ik bedoel de
familie van zijn vrouw, die actief aan
de politiek deelneemt met de aarts
priester aan het hoofd."
„De aartspriester?"
„Zeker, de aartspriester Rosello, een
oom van Roscio's vrouw. Daarom
vermeed hij uit respect of wellicht om
familieruzies te voorkomen een duide
lijke positie in te nemen. Wel moet ik
erbij zeggen, dat hij de laatste tijd
harder scheen geworden, scherper in
zijn oordeel over mensen en dingen in
de politiek, in de regeringspolitiek wel
te verstaan." „Misschien hadden ze
hem een of andere bron van inkom
sten of een of andere functie stiekem
ontnomen."
„Ik geloof het niet. Weet je, hij was
heel anders dan jij je kunt voorstel
len. Hij hield van zijn vak. Hij hield
van het dorp, van tie avonden in de
club of in de apotheek, van de jacht,
van de honden. Ik geloof ook dat hij
erg veel van zijn vrouw hield en zijn
dochtertje aanbad hij."
„Wat wil dat zeggen? Hij kon tege
lijkertijd van het geld houden, ambi
ties koesteren." „Geld had hij, ambi
ties had hij niet. Welke ambities
blijven er over voor iemand, die uit
eigen vrije keus in een dorp blijft
wonen en die daar niet weg wil?"
„Een soort dorpsdokter dus uit ver
vlogen tijden? Iemand die van zijn
eigen geld leeft, zijn bezoeken niet laat
honoreren en bij de zieke armen geld
achterlaat voor medicijnen?".
„Zo iets. Toch had hij een behoorlijk
inkomen. Hij had ook in de omgeving
de naam van een goed medicus en
veel mensen kwamen op zijn spreek
uur. En hij had zijn naam mee:
Roscio, de oude professor Roscio. Wat
ik zeggen wil: ik denk dat ik die een
keer ga opzoeken."
(1) „onorevole" in het Engels
„honourable" is de (aanspreek)titel
van de leden van het Italiaanse parle
ment.
(Van onze onderwijsredacteur
ARNHEM, 28 dec. Premier De
Jong is een vriendelijk man, maar zijn
kabinet is keihard als het op bezuini
gingen aankomt. Een enkele keer wil
het wel eens door de knieën gaan voor
een slordige honderd miljoen, maar
dan is het voor elke leek duidelijk, dat
de kaarten in onderling overleg tussen
regering en bevriende fracties geschud
en verdeeld zijn. Aan zo'n extra bede
ling komt het onderwijs niet te pas.
Aldus de heer Th. M. Knippen, voorzit
ter van het Katholiek Onderwijzers-
verbond, die bij de opening van de
jaarvergadering van het K.O.V. ern
stige kritiek heeft uitgeoefend op de
politiek ten opzichte van het onderwijs.
De verbondsvoorzitter zei, dat de
Kamerfracties maar al te vaak lip
pendienst bewijzen aan het onderwijs;
bij hun stellingname telt vrijwel uit
sluitend de politieke houding tegenover
de regering.
In de na-oorlogse periode is het
beleid er steeds op gericht geweest
zoveel mogeliik te komen tot kosteloos
onderwijs. Het wordt een probleem of
dit beleid gehandhaafd kan worden. Bij
een bevestigend antwoord zal men
voluit de financiële gevolgen moeten
overwegen. Bij een ontkennend ant
woord zal men ernstig moeten bespre
ken welke tegemoetkomingen ge
vraagd dienen te worden. Wat nu bij
het kleuterschoolgeld en de cursusgel
den voor het nijverheidsonderwijs ge
beurt, is een noodschot.
De oppositie, die politiek gezien op
rozen zit, komt dan met een motie om
de bewuste schoolgelden niet te verho
gen. De regeringspartijen verwerpen
deze motie om politieke redenen.
Hiermee is de zaak afgehandeld, maar
aan de vraag waar het om gaat, is
nog niets gedaan. De gang van zaken
bij de kabinetsformatie wekt twijfel
aan de werkelijke interesse voor het
onderwijs bij de politieke partijen.
De heer Knippen acht het juist, dat
besloten is tot invoering van de mam
moetwet op 1 augustus van het vol
gend jaar. De onderhandelingen over
de salariskwesties zijn echter veel te
laat begonnen. De Algemene Neder
landse Onderwijzers Federatie heeft er
wat het salarisoverleg betreft geen
behoefte aan bij voorbaat een „onaan
vaardbaar" van de daken te schreeu
wen. Maar men moet hier geen ver
keerde conclusies uit trekken: tegen
over minpunten zullen pluspunten
moeten staan.
ADVERTENTIE
(Van onze verslaggever)
DEN HAAG, 28 dec. Aangemoe
digd door het succes van de Jeroen
Bosch-tentoonstelling in 's-Hertogen-
bosch wordt thans een plan opgesteld
voor het regelmatig houden van soort
gelijke attractieve tentoonstellingen el
ders in het land. Daarbij wordt in het
bijzonder gedacht aan steden die niet,
zoals bijvoorbeeld Amsterdam en Haar
lem, al voortdurend met permanente
exposities aantrekkingskracht op het
tentoonstelling spubliek uitoefenen. In
dit verband is Groningen reeds ge
noemd.
De suggestie voor het plan komt van
de Algemene Nederlandse Vereniging
voor Vreemdelingenverkeer. Ze wordt
uitgewerkt in overleg met het ministe
rie voor cultuur, recreatie en maat
schappelijk werk en de museumdirec
ties. Het grote probleem is nog tentoon
stellingen te -" inden die het niveau
van Jeroen Bosch benaderen en een
zelfde aantrekkingskracht bezitten.
INDIAN TONIC* SODA*
GINGER ALE (Sweet and Dry)
Sehweppe* (Genval) Ltd. Nederland
mwenaat 131 Dan Haag TeL 070-18053» I
