CONCILIEPRAESES PROF J. SNIJDERS:
ASTERIX ALS FILMHELD
Vandaag is het 2000
VAN TIJD TOT TIJD
Jaar zonder
i* ng gegraaf?
Scheve gezichten
Profetische kerk
Verontrusting
BUITENLAND
BIMEMAND
DE TIJD
ZATERDAG 30 DECEMBER 1967
De bisschoppen hebben de psy
choloog prof. dr. J. Th. Snijders
(57) gevraagd begin januari de
eerste algemene vergadering van
het pastoraal concilie voor te zit
ten.
PROF. DR. J. TH. SNIJDERS
Astérix (midden) bij de Druïdenpriester Panoramix.
HENK SUÈR
CPN
HET ENE JAAR is karakteristieker dan het andere. Misschien
zou men 1967 wel een jaar „zonder ruggegraat" kunnen noemen.
Het was rijk aan gebeurtenissen, maar het laat zich nauwelijks
determineren. Het jaar van Vietnam? Dat was, helaas, 1966 ook
al. Het jaar van een politieke aardverschuiving in Nederland?
Een te beperkte karakteristiek. Was het het jaar van getwist
over geluidshinder, LSD, geboorteregeling, radicalisme, doping
voor wielrenners, de eenwording van Europa of vernieuwing
in de katholieke kerk? Men kan nü kiezen, het zal later mis
schien blijken.
De Sjah kroont zijn vrouw tot keizerin van Perzië.
De eerste foto van prins Willem Alexander.
t. Vervolg op pagina 12
Conservatieven
niet over
één kam scheren
Velen stemmen er mee in. Maar er
zijn ook mensen voor wie dit hoogwaar
dig verzoek zelfs 'n pikant tintje heeft;
zij weten dat jaren geleden prof.
Snijders een hoogleraarschap aan de
katholieke universiteit te Nijmegen is
ontgaan omdat hij zijn lidmaatschap
van de Partij van de Arbeid niet wilde
opgeven.
Prof. dr. Snijders, rector magnificus
van de rijksuniversiteit in Groningen
en hoogleraar in de psychologie is
gehuwd met de kinderpsychologedr
N. Snijders-Oomen. Zij hebben drié
kinderen. Hij is een tengere, kwieke
man die snel en bevattelijk formuleert
Ik mag hem vragen wat hij wil, zegt
hij, maar hij zal wel zien of hii
antwoord geeft. Zichzelf beschrijft hh
als „helemaal niet zo'n extreme ion
gen, maar wel iemand die vindt dat
vernieuwingen broodnodig zijn."
In de organisatie van het concilie in
de leiding en de afvaardiging ziin
nogal wat veranderingen aangebracht
Heeft dat nog scheve gezichten tot
gevolg gehad?
„Laat ik het zo formuleren: het ligt
zo goed als het in een grote organisatie
kan liggen."
Spreekt 'het Pastoraal Concilie de
doorsnee katholiek wel aan?
„Het leeft wel. Ga alleen die
bijna 200.000 deelnemers aan de ge
spreksgroepen maar na. Het lijkt aan
de oppervlakte wat stil'te liggen. Maar
de plenaire zitting brengt er wel weer
vaart in."
Men hoort klagen over het trage
tempo en de onbegrijpelijke organisa
tievorm. Sommigen zeggen: Er komt
niks uit. Anderen roepen dat het een
soort coup d'état wordt van woeste
progressievelingen.
„Afgezien van de eerste eeuwen van
het christendom, toen een gelovig
beraad van het christenvolk vrij vaak
voorkwam, is zo'n grootscheepse sa
menspraak nooit meer vertoond. Het is
een geweldig experiment. Iets van
historische betekenis. Het markeert
duidelijk een vernieuwing van het
godsdienstig leven."
Maar de introductie, de uitnodiging
tot deelname voor iedereen die geïnte
resseerd is, heeft men dat psycholo
gisch aangepakt
„Men heeft aanvankelijk 'n vaag, of
noem het toch maar visionair beeld
voor ogen gehad. Het besef van hoe of
wat is in de presentatie gegroeid. De
idee krijgt nu vorm in de kerkgemeen
schap. Neen, we weten werkelijk niet
wat er uit komt. En dat is ook ai
religieus: de geest die waait waarheen
hij wil. Ja, en wat die organisatie
betreft, we moeten bcrei, zijn met
vloeiende structuren te werken. Men
moet niet precies de staatkundige
inrichting willen volgen. De bevroren
structure., doen in de politiek ook al
zoveel kwaad. Misschien is het be
drijfsleven een beter voorbeeld: dat is
pragmatisch en flexibel ingericht. Ik
ben erg afkerig van regels als er
geen speelruimte is voor ontwikkeling
en overleg en verandering."
En over een poging van progressie
velingen om alles naar hun hand te
zetten?
„Onzin, wie een greep naar de
macht wd doen, voorkomt juist dat de
nieuwe vormen van onderaf groeien.
En het groeit nu toch van onderaf met
die vertegenwoordiging uit alle dioce.
sen. Ik wil aannemen dat de vertegen
woordiging van het kerkvolk nog on
volmaakt is. Het is zo pril nog
Maar de mogelijkheid om mee te
doen is voor iedereen opengesteld
Allemaal hebben we gelijke kansen on
zeggenschap gekregen Maar we moe
ten in een gelovig beraad niet een
staatkundige democratie willen copië-
ren- u
In het begin nebben conservatief
denkende katholieken opgemerkt dat
het niet de aantallen stemmen mogen
zijn, die bij beleidsbeslissingen de
doorslag moeten geven, ik ben het
daarmee eens. Ik voel in dit geval ook
meer voor een kwalitatieve democra
tie. Iedereen die de zaak werkelijk ter
harte gaat, is gerechtigd mee te doen.
Als nu naar de mening van sommigen
toch de zaak verkeerd uitpakt en
misschien de progressief denkende ka
tholieken in de afvaardigingen de
meerderheid hebben, dan is dat naar
mijn idee niet oneerlijk. Het beeld mag
en moet bepaald worden door degenen
die zich geroepen voelen, door de
geëngageerden. Dat kunnen progres
sieven én conservatieven zijn."
Maar stel dat je je als conservatief
teleurgesteld afwendt, omdat je door
allerlei omstandigheden je geloof in
een goede gang van zaken hebt verlo
ren? U weet dat de katholieken van
Nederland lang niet allemaal als ge
lijkgestemde koren van serafijnen en
cherubijnen om het hoogaltaar ver
enigd zitten?
„Er is één ding waar we gelijkelijk
ln kunnen geloven, en dat is in een
profetische kerk. Maar profeten zijn
over het algemeen verre van conser
vatief. Denk maar aan Paulus, Augus-
tinus, Thomas, Franciscus, allemaal zo
radicaal als ik weet niet \tet. En
allemaal zijn ze in hun tijd in botsing
gekomen met het gevestigde, conser
vatief denkende gezag."
Is dit geen gegoochel met etiketjes?
Zal elke geëngageerde christen, conser
vatieven net zo goed, zich deze
radicalen uit de kerkgeschiedenis
graag tot voorbeeld aanvaarden?
„Men mag niet alle conservatieven
over één kam scheren. Maar ik wil
eerst nog even terug naar die besluit
vorming op het concilie. Het concilie
lest ,ii„ fn Jblndende besluiten, het
pen,?,? landpunten aan de bisschop-
lomZ a M,eerderheidsstandpunten die
stlle,r d.?°r kwantitatieve stemming tot
beleid hl;|n Pko™en' m°gen nog geen
cewMaf n,j 1S eens een enquête
vaÜ d „naar culturele voorkeuren
kf,nct?°i Pdam' met het °°S °P het
kunstbeleid van De Doelen en de
schouwburg. Er kwam zoiets uit dat
de meeste Rotterdammers veel van
accordeonmuziek houden en graag pa
tronaatstoneel zien. Dan moet je nog
niet concluderen dat je hieraan in je
kunstbeleid ook de voorkeuiT moet
geven."
Prof. Snijders is van oordeel dat
vroeger de conservatieven vaak niet zo
erg veel moeite hebben gedaan om de
progressieven bij de kerkgemeenschap
te houden. Maar dat de progressieven
nu moeten oppassen niet dezelfde fout
ten opzichte van de conservatieven te
maken. „Het is nu eenmaal zo dat in
enkelejaren een brede kloof is ont-
staan. Hij wijt het voor een belangrijk
deel aan de onwil van het centrale
kerkelijke bestuursapparaat om met
een na het Tweede Vaticaans Concilie
over te gaan tot uitvoering van de
besluiten van het wereldepiscopaat.
„Het schijnt min of meer duidelijk te
worden dat zestig tot zeventig procent
van de Nederlandse katholieken con
servatief denkt. Maar er is verschil
tussen de intellectuele conservatieven,
om het zo maar eens te zeggen, en de
veel grotere groep van gelovigen die
vasthouden aan de dingen die ze altijd
gewend zijn geweest, en wie de essen-
Y,an het nieuwe ontgaan is. Met de
intellectuele conservatieven kan men
zeer wel praten, en men vindt ze ook
onder de concilie-deelnemers.
Ik mag misschien een welbekend
voorbeeld nemen: ir. De Goey die in
uw krant dat geruchtmakende artikel
heeft geschreven, een intellectuele,
conservatief denkende katholiek, die
natuurlijk wel weet waarover hij
piaat. Hij veroordeelt de progressie
ven want: Ze gooien alle waarheden
over boord. Maar ik vind dat mensen
als hij historisch-godsdienstig besef
missen. Ze verabsoluteren de halve
eeuw tussen ongeveer 1890 en 1940, en
vergeten wat er in alle eeuwen daar
voor oók nog is gebeurd, en hoe de
heilsgeschiedenis zich ontwikkeld
heeft. Ze verheffen, althans velen van
hen, het Thomisme boven alles, maar
vergeten dat tussen ongeveer 1200 en
het Thomisme altijd maar een
zijlijntje in het theologisch-filosofisch
denken is geweest. In de neo-gothiek
komt het ineens volop tot zijn recht, en
nu heeft het zijn tijd weer gehad. Ik
vind het ouderwets rationalisme ajs je
door dik en dun eraan wilt vasthouden.
Die hardnekkigheid heeft niets met de
blijde boodschap te maken. Het mis
kent gewoon de mens en het algemene
denken."
Tegen uw verwijt dat conservatieven
vaak historisch besef missen, stellen
VOOR HET EERST in 15 jaar is
er weer een Franse tekenfilm met
een speelduur van ruim een uur op
de markt. Sinds 20 december draait
„Astérix de Galliër" in 70 biosco-
pen in Frankrijk, België en Zwitser
and. En gezien de grote aantallen
ezoekers. tot nu toe lijkt succes
verzekerd.
De stripfiguur Astérix, die men
wekelijks in „Gun u De Tijd" kan
aantreffen, werd in 1959 geboren
uit de samenwerking van René
Goscinny, het brein, en de tekenaar
Albert Uderzo.
De film was oorspronkelijk be
doeld als televisie-strip. Maar op
het laatste filmfestival in Cannes
waren de Franse bioscoopdirecties
meteen zo wild-enthousiast, over ds
eerste afleveringen, dat zijn schep
pers besloten Astérix tot held van
het witte doek te maken. In een
race tegen de klok slaagden Gos
cinny en Uderzo erin nog voor
Kerstmis de film klaar te krijgen.
zij zelf dat zij het erfgoed van de rijke
traditie willen behouden?
„Zoeken naar de waarheid wil niet
zeggen dat je, zoals een gierigaard zijn
oude sok met goudstukken vult, door
alle tijden stellingen verzamelt en bij
elkaar optelt. Het is geen opstapeling
van alles wat geweest is. Het is een
telkens wisselend perspectief, met din
gen erbij en dingen eraf."
Er is ook een type conservatieven
dat meent dat ook de waardevolle
vormen van vroeger overboord ge
gooid worden. Men vindt er zeer
erudiete mensen onder die bijvoor
beeld voorstander zijn van het behoud
van de vertrouwde latijnse liturgie.
„Ik houd van gregoriaanse muziek.
Ik ben er mee opgevoed. Maar ik vind
het zinvol om er geestelijk afstand van
te .doen als blijkt dat het gregoriaans
voor de grote meerderheid van de
kerkgemeenschap weinig meer bete
kent. In ons gelovig denken is het
immers een bijzaak, en ik meen echt
dat al die ballast waarmee wij beladen
zijn geweest, rampzalig is. Die kerk
van een jaar of tien, twintig geleden,
waaraan sommigen willen vasthouden,
zou volgens mij door Christus als hij
op aarde zou terugkeren nooit
herkend zijn als zijn kerk. Het gevit
om het gregoriaans vertoont ook weer
dat typische gemis aan historisch
besef.
Eijn «r met betrekking tot het conci
lie zaken waarover u zich zorgen
maakt?
„Wat mij verontrust is dat er een
grote groep mensen is die geen besef
heeft van de grote vernieuwende bete
kenis van heel het religieuze gebeuren
in onze dagen. En ook ben ik veront
rust over een andere groep die uit
reactie op de traagheid van de massa
het gevaar loopt de band met de
christelijke gemeenschap te verlie
zen."
Heeft u zorgen over een ernstige
botsing met Rome?
„Neen, werkelijk niet. Aan beide
kanten is er genoeg wijsheid. Rome
heeft genoeg geleerd, en wij hebben
doodgewoon de opdracht alles in
het werk te stellen voor het behoud
van de eenheid. Het contact met de
hele kerkgemeenschap mag niet ver
broken worden."
Hoeft men ook niet te vrezen voor
verbrokkeling? Of moeten we ons
straks tevreden stellen met halfslach
tige compromissen?
„Ik heb vertrouwen ln een goede
ontwikkeling. Tenslotte zijn we het met
elkaar eens dat we zoeken naar een
goede presentatie van het evangelie in
deze wereld. Het idee dat dit kan
betekenen dat men afstand doet van
bijzaken terwille van de hoofdzaak, is
puur christelijk. We moeten werken
aan een goede verstandhouding. Het is
nodig dat we eikaars eerlijkheid en
bewogenheid aanvaarden."
ALLE VOORSPELLINGEN heb
ben eqn marge van onnauwkeurig
heid. Kleine bakfouten waaraan je
kunt zien, dat het mensenwerk is.
Voorspellers gebruiken deze on
nauwkeurigheidsmarge voor een
tweeledig doel. Als de voorspelling
binnen de marge blijft zeggen ze:
kijk ons eens even! Als de fout
groter is dan de marge zeggen ze:
ons vak is zo moeilijk, dat je niet
eens met nauwkeurigheid kunt
voorspellen hoe onnauwkeurig we
zijn. Zo houdt men aan het bij
voorbaat beklemtonen van de on
nauwkeurigheid altijd wel iets leuks
over; als het geen Ingebouwd alibi
is is het een ingebouwde loftuiting
aan eigen adres. Voorspellen is dus
een mooi vak.
Nu interesseert niemand zich zo
heel heftig voor de fouten der
voorspellers. Ze komen als regel
Pas later aan het licht wanneer er
een nieuwe voorspelling gedaan
wordt en dan is de oude niet meer
angrijk. Voorspellers produceren
Piet alleen hun eigen fouten, ze
gummen ze ook zelf weer uit. De
nieuwe voorspelling vreet de oude
P en er kraait geen haan naar. Als
regel niet tenminste. Als je al
e fouten bij elkaar zou optellen
en ze in het jaar 2000 aan de
directeuren van de voorspellingsfa-
bneken zou aanbieden zou niemand
dankbaar zijn voor die rancu
neuze hoop ouwe koek. De betrok
ken directeuren zouden het zich ook
allerminst aantrekken, want als er
al van schuld gesproken moet wor-
den ligt die bij hun voorgangers
die inmiddels met pensioen zijn of
zelf aan fysieke onnauwkeurighe
den overleden zijn, want ook zij
waren maar mensenwerk. Kortom:
voorspellers zijn ongrijpbaar; ze
houden zich met onze toekomst
bezig en als dank daarvoor mogen
zij de eis stellen, dat wij ons niet
met hun verleden bezig houden.
We zitten nu midden in de vette
jaren van de voorspellers want
iedereen is verschrikkelijk nieuws
gierig na— het jaar 2000. Waarom
fascineert dat jaar ons zo? Het
meest onbenullige antwoord op die
vraag luidt, dat het jaar 2000 sinds
moet worden. Daar kun je
behalve tegen de fouten, die erbij
gemaak* en verdonkeremaand wor-
den maar één ding op tegen
hebben: we voorspellen de techniek
van 2000, de medische wetenschap,
de groei van de economie, maar er
zijn te weinig mensen die zich bezig
houden met de vraag hoe de men
sen van 2000 zullen zijn. Hoe zullen
ze zich voelen? Beter dan wij of
slechter? Wij voelen ons slecht. We
tien eeuwen een jaar is dat het
grootste aantal nullen bevat. Het is
een hol en bol en zeer rond jaar,
het rondste jaar binnen leefafstand.
En eer jaar om te haten. Ronde
getallen zijn luie getallen. Ze spre
ken de verbeelding aan op geen
enkele andere grond dan die van de
administratieve fictie, het zijn
ezelsbruggen voor paden die nog
niet zijn aangelegd. Maar natuur
lijk is dat geen doorslaggevend
argument tegen het jaar 2000, want
op deze manier kun je ook bezwaar
aantekenen tegen „oud en nieuw".
WE MOETEN er dus aan geloven
want er zit niets anders op. Het
jaar 2000 moet voorspeld worden.
Niet omdat we een groep van
permanente gelijkhebbers en voor-
uitweters aan de kost moeten hel
pen maar omdat het bestek gegist
horen het althans te doen. We
hebben niet geleerd hoe we de
vrede moeten bewaren en hoe we
de honger in arme landen moeten
verhelpen. We weten niet hoe we
met God moeten leven, maar we
weten ook niet hoe we zonder hem
moeten- sterven. We speuren naar
luizen in de pels van een opgezet
oorlogsmonster, maar de anti-gene-
raal-generaal hebben we nog niet
gevonden, zodat de meest gunstige
voorspellirg op oorlogsgebied is,
dat de ene helft van de wereld de
andere vernielt en dat ze het niet
allebei tegelijkertijd doen.
En zo wrrdt het jaar 2000 een
vlucht uit de werkelijkheid, een uit
cijfers opgebouwde totempaal ver
sierd met de verlangens, die we
vandaag nog niet vervuld kregen.
En daar ligt een reden tot wan
trouwen want iedereen praat over
2000, schrijft over SOOO omdat er
een goede reden is over 1968 te
zwijgen. Maar als we vandaag ons
fatsoen niet kunnen bewaren in een
auto waarom zouden we het in 2000
dan in een privé-helikopter wel
kunnen? En als we vandaag laaien
van drift over iedere TV-uitzending
die tegen ons zere been gaat, zullen
we over dertig jaar ook geen
genoegen nemen met satirische
programma's die tot ons komen via
een stelsel van satellieten die de
Amerikanen voor ons ln de atmos
feer gehangen hebben. En als we
vandaag onze oudere landgenoten
niet meer geven dan de AOW
waarvan we de premiebetaling zo
mooi verdoezeld hebben, dat we
met eens meer weten dat we er
voor betalen, wat hebben we dan in
2000 te bieden aan al de mensen,
die zich nu nog druk maken met
fantasieën over dat wonderjaar,
maar die dan met weemoed terug
zullen denken aan wat zij hun
„goeds oude tijd" zullen noemen?
DIT IS een afschuwelijke preek
van een kifterig oud mannetje,
dat zich vast heeft voorgenomen de
voorspellers, de planners, de orde
naars en alle andere profeten die
nu al brood eten van 2000 verser
kón het niet! in dat jaar van de
waarheid met een moralistisch vin
gertje op te wachten. Geen plezie
rig mannetje. Maar waarom zou hij
plezierig zijn als hij er van over
tuigd is, dat teveel fouten van
vandaag met het koffiedik van 2000
bedekt worden? Want vandaag is
het 2000 en 3000 en de eeuwen der
eeuwen der eeuwen. Amen.
Gebeurtenissen die er uitsprongen. In januari worden wij geconfronteerd
met en verontrust door de activiteiten van de rode gardisten in China. In
Peking beheersten zij het straatbeeld en lazen zij grimmig voor uit het
rode boekje, de tfoor Mao zelf verzonnen bijbel. De 31ste brengt Podgorny,
president van de Sovjet-Unie, een bezoek aan Rome en wordt door paus
Paulus in particuliere audiëntie ontvangen. Aan het einde van dit jaar
wordt gespeculeerd over een bezoek van de paus 'aan Moskou.
De ondergang van Soekarno kunnen wij dank zij de televisie bijna van
minuut tot minuut volgen. Op 22 februari treedt hij af. In maart werden in
Frankrijk algemene verkiezingen gehouden. De Gaulle blijft, zijn obstruc
tie in EEG-verband ook. Svetlana Stalin verzoekt o-m politiek asyl in de
VS. Zij krijgt het en publiceert prompt haar mémoires. Populorum
Progressio heet de encycliek van de paus. Zij verschijnt in april. Konrad
Adenauer, de bondskanselier van West-Duitsland, overlijdt op 19 april, en in
Athene neemt de junta de macht in handen, die door een spectaculaire
coup van koning Konstantijn zelve in december zal worden bestreden. Met
succes? Op 11 mei verzoekt Wilson dat Engeland fee zal worden gelaten
tot de EEG. Zonder succes, zoals aan het einde van dit jaar bleek. De
22ste was de dag van de infernale brand in het warenhuis Innovation in
Brussel. Er zijn 315 doden te betreuren. Diezelfde maand het voorteken
van een nieuwe oorlog. Cairo sluit de Golf van Akaba voor Israëlische
schepen. Op 5 juni ontbrandt de strijd, die door Mosje Dayan in een paar
dagen wordt beslist. Drie weken later zien Lyndon Johnson en Alexei
Kosygin elkaar tijdens een persoonlijk onderhoud te Glassboro (Pennsyl
vania) diep in de ogen. Een topgesprek. De wereld ligt aan hun voeten. Da
wereld, die in juli met afgrijzen woedende rassenonlusten in Newark en
Detroit aanziet. De paus bezoekt Fatima en Istanbul. De Gaulle Canada,
dat hij ongeveer tot Frans grondgebied verklaart, waarna hij tegen alle
protocollen in overhaast naar Parijs terugkeert. Op 30 september wordt in
Rome de bisschopssynode geopend en in oktober kroont de sjah van
Perzië zichzelf in Teheran met barre praaj tot keizer en zijn echtgenote
Farah Diba tot keizerin. De kleine stamhouder kijkt nauwlettend toe. De
Sovjet-Unie herdenkt in november haar oktober-revolutie (1917 was wél
karakteristiek) en de Duitse generaal Schnez ziet in dat hij toch maar
beter geen opperhoofd van de NAVO-strijdkrachten kan worden. Dezelfde
maand neemt McNamara ontslag als minister van defensie in Amerika.
Uit zelfbehoud? Op 20 november devalueert het Britse pond sterling. De
eventuele gevolgen worden door iedereen besproken, maar niemand
spreekt het beslissende woord; Op 3 december overlijdt kardinaal
Speliman.
WAT HEEFT ONS dit jaar beziggehouden in de kleine wereld van
33.000 vierkante kilometer Nederland? Op 10 januari traden prime»
Margriet en Pieter van Vollenhoven in het huwelijk. In Den Haag. De
Kamer aanvaardde de omroepwet, het nieuwe bestel en de AVRO en de
RTN sluiten een fusie. Wij beseffen pijnlijk dat honderdduizend mensen
werkloos zijn. Er zijn vervroegde Tweede Kamer-verkiezingen op 16
februari. Voor ons doen leveren zij een schokkend resultaat op. D'66 wint
opzienbarend van het niets uit: zeven zetels. KVP en PvdA verliezen meer
dan werd gedacht.
In maart, de 27ste, overlijdt mgr. G. M. de Vet, bisschop van Breda. Op I
17 december wordt mgr. Ernst tot bisschop gewijd.
Wij hebben een nieuw kabinet op 3 april. Het kabinet-De Jong D«
regeringsverklaring, vijftien dagen later, legt het accent op de bezuini
ging. Het nieuwe Schiphol gaat open. De 27ste april gaat voortaan als
nationale feestdag de vaderlandse geschiedenis in: te Soestdijk wordt
geboren prins Willem-Alexander. De vlaggen gaan royaal uit.
/=^SÏ?r?an?, is en bli;ift een ^stige stad. Er breken rellen los die
(g ukkig) alleen maar de allure van een oproer hebben. Commissaris
Van der Molen wordt ontslagen, burgemeester G. van Hall wordt
Lu^hfim burgemeester Samkalden. Een andere heer. Minister
7™ 7aarschl]nlljk de meest besproken man van het vaderlandse
iu/errtkt Dar0m u *7" °P 5 mei in Aken de Karel dp Grote-prijs
eraden Cel?, 7 a allesz™ mee- °P 18 W meet De Bilt zelfs 32
houden ricHaim hete 20rnerMaar de
JBBE jfc.
5-:; iiJWEOIf.:-: '-.„y
j-
i-
