Markante figuren in Oost
Voordeel-deurders
Klantenservice hoog in het
vaandel bij ONS
Vier generaties in een straat
Rooster
ONS en Oost Reporter
Hoofdpijn
Goedkoop is duurkoop
Blaasjes
Alles weten over
lijfrente?
VSB Bank. Ook
uw bank voor 'n
zekere toekomst
Deskundigen
jaargang 0 nummer 0
Oost Reporter
3
Door: Hannah Wattel
Mevrouw Hoegee (81) is voor de meeste bewoners uit Oost geen onbekende.Zij woont al
meer dan een halve eeuw in Oost. Ook haar dochterschoonzoon, kleinkinderen en
achterkleinkinderen bleven gezellig bij haar in de buurt, de Oosterstraat wonen.
Mevrouw Hoegee vindt het heerlijk om met vier generaties in een straat te leven.
Vier generaties in een straat
Toen mevrouw Hoegee samen met haar
man en drie dochtertjes 55 jaar geleden
in de Oosterstraat kwam wonen, was het
nog een drukke straat. Op de hoek van de
Singel was de grote bakkerij Vlug.
Handkarren werden af- en aangeduwd. De
Oosterstraat kende ook een waterstoker,
een groenteboer, een melkwinkel, een
slijterij en zelfs een ijzerdraaierij. Bij het
zogenaamde holletje was de hoefsmederij
van 'De Kuup' (Cuperus).
„Het was een gezellige tijd. De huizen
waren klein; we hadden een voor-, ach-
ter- en tussenkamer. In de tussenkamer
was de bedstee voor de ouders en de kin-
deren sliepen op zolder," vertelt mevrouw
Hoegee die twaalf jaar geleden weduwe
werd. „Er was veel leven op straat. Kinderen
speelden buiten en soms deden ook de
vrouwen mee met touwtje springen of bal-
len. Je kende bijna iedereen. Mijn man
werkte in de bouw en was daardoor vaak
van huis. Ik heb trouwens ook weleens
gewerkt. Dat vonden de mensen toen heel
raar want het was in die tijd niet de
gewoonte dat vrouwen werkten. De man
zorgde voor brood op de plank; de
vrouw voor het huishouden."
Twee van haar dochters wonen buiten de
stad; een in Dordrecht en een in Zeeland.
De derde dochter trouwde met buurjongen
Nijs en bleef in de Oosterstraat wonen.
Zo ook hun drie kinderen. Alle kleinkin
deren van oma Hoegee wonen met partners
en kinderen in dezelfde straat in Oost.
Oma, die op het moment slecht ter been
is en daarom naar een gelijkvloerse woning
'om de hoek' is verhuisd, is heel trots op
haar afstammelingen en bezoekt iedere
familie volgens rooster.
Op verjaar- en feestdagen is de hele familie
bijeen.Binnenkort gaan ze allemaal ge
zellig buiten de deur eten; moeders,
dochters, schoonzonen, schoondochters,
kinderen, kleinkinderen en achterklein
kinderen: allemaal uit een straat.
Door: Ronald Loch
Wie kent het ONS niet? Maar weet u,
behalve de naam, eigenlijk nog meer van
deze organisatie? Een organisatie met
maar liefst 250 medewerkers in de
binnendienst en 100 in de buitendienst.
Marlies Dingenouts, PR-medewerkster
bij ONS, vertelt iets meer over haar
werkgever. De doorsnee-inwoner van
Schiedam kent het Openbaar Nutsbedrijf
Schiedam (ONS) misschien alleen maar
van de lastige maandelijkse rekening.
Welke organisatie er achter die drie letters
schuilgaat, is de meeste mensen onbekend.
Marlies Dingenouts, vanaf juli '95 PR-
medewerkster bij deze organisatie, vertelt
dat er momenteel hard gewerkt wordt
aan de opvijzeling van het ONS-imago.
„De drempel is jarenlang inderdaad te
hoog geweest voor de burger. Maar daarin
gaat zeker verandering komen. Het tele-
foonverkeer is al verbeterd door de
invoering van het 'een-ingangsprincipe'.
De klant wordt niet meer doorverbonden
naar een andere afdeling, maar in principe
worden alle vragen door de Klantenser
vice afgehandeld. Daarnaast doet het
ONS mee aan het Wijk-Buurtbeheer.
Ook op die manier proberen we de drem
pel voor de burgers te verlagen."
Marlies vindt de uitgave van de Oost Re
porter een prima initiatief. Er zijn een
aantal Schiedamse onderwerpen die
volgens haar interessant genoeg zijn om
in deze krant eens aandacht aan te besteden.
„Vooral het nieuwe Recycling Milieu-
punt op de hoek van de Franselaan en de
Pinkstraat verdient de nodige aandacht.
De burger heeft het zogeheten 'Pink-punt'
nog onvoldoende ontdekt."
Onderwerpen als de Keetwagen-Oost,
de Chemo-kar en de Milieu-bos leveren
volgens Marlies ook leuke artikelen op.
Nieuwe ontwikkelingen of gebeurtenissen
rondom het ONS zouden in de Oost
Reporter ook niet misstaan.
Ik kom er rond voor uit: ik woon nog
maar sinds kort in Oost. Toch voel ik
me er al aardig thuis. Toen ik hierheen
verhuisde en dat aan bekenden vertelde,
was het van hun gezicht af te lezen:
'Ga jij in Oost wonen?' Omdat ze het niet
uitspraken, hoefde ik er geen antwoord
op te geven. Trouwens, wat had ik anders
moeten antwoorden dan:'Ja, ik verhuis
naar Oost.'
We hoeven er geen doekjes om te winden.
Oost had een zekere naam opgebouwd.
Niet positief, maar negatief. Dat zat achter
die vraag. Bij de Sociale Dienst zeiden
ze: 'Daar zitten veel goeie klanten van
ons'. Het is duidelijk dat die klanten niet
van de soort zijn waarvan je als winkelier
rijk hoopt te worden. Dat mensen geen
werk hebben, heeft achtergronden. Je
hoeft geen economie gestudeerd te hebben
om daar achter te komen.
Werkeloos zijn heeft echter ook gevolgen.
Langdurig zonder werk zitten, gaat je
niet in de kouwe kleren zitten. Het werkt
door, niet alleen bij degene die het zelf
treft, maar ook bij de achterban.
Je holt in inkomen achteruit en moet je
huishouden met minder geld op orde zien
te houden. Bovendien wordt het onrustig
'tussen de oortjes'. Soms zelfs zo onrustig
dat je het allemaal niet meer weet.
En dat kunnen mensen aardig op elkaar
overbrengen. Soms zo goed dat je met z'n
alien in een spiraal naar beneden kronkelt.
Dan heb je zo behoorlijke keet in de buurt.
In Oost zitten verhoudingsgewijs veel
mensen die een uitkering hebben van de
Sociale Dienst. Op het Stadskantoor
noemen ze dat 'een hoge uitkerings-
dichtheid'. Komt nog bij dat veel mensen
bij de verkiezingen thuisbleven (lage op-
komst) of een protest-stem uitbrachten
op de CD.
Zulke gegevens trekken de aandacht en
dat heeft geleid tot een leuk initiatief,
namelijk de Keetwagen. Deze wagen
deed dit jaar de ronde in de wijk onder
het motto: 'Keet in de buurt, buurt in de
keet.' De ambtelijke instanties kwamen
naar je toe. In die schaftwagen zat een
stukje Stadskantoor zodat je mooi je ei
kwijt kon. Het schijnt typisch Schiedams
te zijn om te zeggen dat het allemaal
niks uitmaakt. Ik zeg dat het wel helpt.
Buurt voor buurt, straat voor straat,
deur voor deur.
Wat zou je zeggen van deze krant? In
de redactie zitten mensen die thuis hadden
kunnen zitten. Lekker kniezen. 'Genieten'
van hun uitkering. In plaats daarvan zijn
zij iets voor deze wijkkrant gaan doen.
Er woont een huisschilder in mijn straat
die de mooiste voordeur van de stad heeft.
Staatie elk jaar bij te houden. Mooiere
reclame kun je je niet voorstellen. Ik liep
al een tijdje rond met de gedachte om
het hem te vragen: 'Wil je de mijne ook
doen?' Probleem was alleen dat ik dan
ook de buurvrouw mee moest krijgen:
twee dezelfde deuren. Had ik nog niet
geprobeerd. Onze schilder is deze week
bij haar begonnen en ik doe mee!
Rob Wark
Vervolg pag. 1 Asbest Stationsstraat
Al voordat met de tweede fase werd
begonnen, kwamen bewoners van de
nieuwbouw met de eerste klachten.Ze
hadden hoofdpijn en voelden zich misselijk.
Een nieuwigheid die de huurders geld had
moeten uitsparen op de stookkosten, was een
warmtewisselaar. Deze bleek, in plaats van
frisse buitenlucht, de uitstoot van de
CV-installatie in het ventilatiesysteem
terug te brengen. Het heeft de verhuurder,
de Woning Stichting Noordvest
(voorheen Gemeentelijk Woningbeheer)
de nodige kopzorgen gekost om het
probleem te verhelpen. En zo zijn er
meer problemen geweest.
Het was ermee begonnen dat er onvol
doende stadsvernieuwingsgeld beschikbaar
kwam om het project in een bouwstroom
af te werken. Zo is de eerste fase gebouwd
in 1985 en opgeleverd in 1986 en kon pas
in maart 1987 met de tweede fase worden
gestart, wat het prijsniveau natuurlijk
geen goed heeft gedaan. Daar kwam bij
dat ook op het ontwerp moest worden
bezuinigd. De gevelplaten, die aanvankelijk
in kunststof zouden worden uitgevoerd, werden
vervangen door asbest. Dat dit materiaal
gevaarlijk is, was weliswaar al vanaf
1969 bekend, maar mocht onder bepaalde
omstandigheden nog wel in de bouw worden
toegepast.
Asbest op de buitengevel hoort geen pro
blemen op te leveren. Je moet het alleen
wel met rust laten. Dus niet zagen of met
een hamer bewerken, want dan komen
de vezels in de lucht en inademing daarvan
kan op den duur de longen fataal bescha-
digen. Normaal gesproken niets aan de
hand, maar hier dus wel. De platen gingen
blaasjes vertonen en die brachten asbestvezels
VSB* BANK
in de lucht. De bewoners, die met het
hadden opgedaan, kregen het vermoeden
dat de asbestvezels op die manier ook in
hun luchtwegen zouden kunnen komen.
Wat nu? Goede raad is duur.
Uit onderzoek van het Bouwcentrum is
gebleken dat bij de fabricage van de
asbestplaten, die voor de Stationsstraat
en omgeving zijn gebruikt, iets fout is
gegaan waardoor die blaasjes konden
ontstaan. Dat is de bewoners intusse
uitgelegd en nu beraden de betrokkenen
zich over de oplossing. De verhuurder
heeft toegezegd dat de asbestplaten zulen
worden verwijderd en vervangen door
ander materiaal. Hoe dat zal worden
aangepakt is nu een onderwerp van overleg,
waarbij de bewoners dooreigen deskundigen
worden ondersteund. Dat het goed moet
gaan, beseffen de verantwoordelijke mensen
bij de Woning Stichting Noordvest.
Ruimte voor uw advertentie
Daar kom je verder mee.
